Annie M.G. Schmidt is de schrijfster van verhaaltjes met als hoofdpersonen de beroemde "Jip en Janneke". Jullie hebben er vast wel eens van gehoord. In dit artikel ga ik jullie er meer over vertellen. 

Zoals ik al zei, is Annie M.G. Schmidt de schrijfster van Jip en Janneke verhalen, de illustrator was Fiep Westendorp. Beide werkten ze bij 'Het Parool'. Jip en Janneke beleven in en om het huis verschillende avonturen, sommige belevenissen van hen hebben het zoontje van Annie en zijn buurmeisje werkelijk beleefd. Anderen zijn verzonnen. De boekjes zijn in meer dan tien talen vertaald en ze waren een groot succes.

Ook is er een uitdrukking naar Jip en Janneke vernoemd: Jip-en-Janneketaal. Hiermee wordt eenvoudig taalgebruik aangeduid. In sommige edities van Jip-en-Jannekeverhalen worden er streepjes gezet tussen lettergrepen om het voor kinderen beter leesbaar te maken. Zelfs dit heeft een bredere betekenis gekregen: de Taalkalender gebruikte ooit het woord Jip-en-Jannekestreepjes voor overbodige streepjes tussen de leden van lange samenstellingen.

Zoals hiernaast al genoemd is, zijn de verhalen veel vertaald. Zo ook in het perzisch door studente Islamitische theologie Simin Rafati. Het bracht echter wel problemen met zich mee, varkens en honden zijn immers verschrikkelijk onrein in de Perzische islam. Bovendien waren de namen oer-Hollands. 

De twee namen zijn in de meeste talen mee vertaald, maar in het Perzisch blijft het hetzelfde! Dit zegt Rafati erover: ‘Ik was erg blij dat ze in het Perzisch hun eigen naam mochten houden. Het is toch ook goed om te weten hoe mensen in andere talen heten.’ Wanneer het niet mocht, had ze er waarschijnlijk "Sina en Mina" van gemaakt, gelukkig was dat niet nodig. Zelfs Poppejans heet nog hetzelfde. 

Takkie de hond werd als onrein gezien, Rafati had het niet verwacht. Ze zegt erover: 'Takkie is weliswaar een hond, maar een hond in een heel andere cultuur.’ Ik ben het er wel mee eens, maar ik geloof niet, dus ik zou niet weten hoe je in die situatie over een hond denkt. 
Je ziet Takkie hiernaast op de afbeelding. Het was geen optie om het beestje in een kat veranderen: Siep de kat bestond al. Gelukkig mocht Takkie een hond blijven en zelfs het varkentje mocht in de verhalen blijven.