Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

RPG | Ferociousness Speeltopic

Account verwijderd

schreef:
Dit is een verhaallijn bedacht door Savagery, en dit topic is ook bedoeld voor haar en degene die deelnemen aan deze RPG. Graag niet reageren als je niet aan de RPG deelneemt en kletsen kun je doen op het andere topic.

Aquilicae:
(4/4)
- Meisjesleider: Savagery als Aristée Blanc & als gave: Healing/Helen

Voornaam + achternaam: Aristée Blanc
Leeftijd: 21 en 6 maanden
Innerlijk: Aristée is heel volhardend en heeft een sterk instinct. Ze heeft veel mensenkennis en kan goed de lichaamstaal lezen. Aristée is een heel slim persoon en heeft inzicht in vele strategieën, waardoor ze een uitstekend leiderfiguur is. Als het nodig is, is Aristée heel koppig en bazig, maar grotendeels is ze een echte schat en is ze heel geliefd. Ze kan zich snel aanpassen aan haar situatie.
Ook is Aristée erg flirterig, waardoor ze vaak de behoefte heeft om te flirten.
Gave: Aristée's gave is om te helen. Als er een gewonde valt, hoeft ze de wonde enkel aan ge raken om die te helen waardoor het slachtoffer weer gezond en wel is. Werkt ook bij zichzelf.
Welk wapen gebruik je?: Verschillende soorten geweren, als er maar kogels uit komen. Haar lievelingsgeweer is wel een AK-63MF.
In welke groep wil je? (A/B): Aristée is leidster in groep A
Extra: Ze heeft 2 tatoeages, zoals op de foto.
Uiterlijk:

- Lid 1 (JONGEN): Samuel "Sam" Andrew Tyler & als gave: teleportatie
?
- Lid 2 (MEISJE): HPorpgmodel als Catherina Melissa von L'oir & als gave: mensen elkaar laten haten en verliefd laten worden.
Voornaam + achternaam: Catherina Melissa von l'oir
Leeftijd: 17
Innerlijk: Catherina Melissa von L'oir is een 18 jarig meisje wat vanaf kleins af krijgt wat ze wilt als het gaat om geld of huiswerk gedaan word, krijgt dit meisje het. Ze stamt af van een adelijke familie, niet zomaar 1, nee dat zou je willen. Van een oude, koude, gemene, duistere familie die verboden dingen doet zoals moorden, mensen beroven en pijn laten lijden. Pijn laten lijden is haar favoriete onderdeel van haar leven en dit is ook haar hobby. Ze laat mensen pijn lijden, omdat ze nooit aandacht of liefde heeft gekend en iedereen die het wel heeft gekend, krijgt pijn. Ze vertrouwt geen mensen en heeft ook nooit vrienden gehad. Ze gebruikt mensen en als ze ze zat is laat ze hun vermoorden. Met dit meisje wil je geen ruzie. De enige persoon waar ze ooit om gaf, was haar dienstmeid. Die haar opgevoed heeft als haar eigen dochter, helaas is ze vorig jaar overleden en sinds dien is ze erger geworden, al haar gevoelens zijn gewoon weg.
Gave: Haar gave is om andere mensen verliefd te laten worden, maar ze gebruikt het voor het slechte. Ze zorgt dat mensen elkaar gaan haten
Welk wapen gebruik je?: Sniper
In welke groep wil je? (A/B): A
Uiterlijk:

- Lid 3 (JONGEN): Makeupedia ais Derek Carter & als gave: Pijniging

Voornaam + Achternaam: Derek Carterr
Leeftijd: 25
Innerlijk: Derek heeft in zijn jeugd in vele pleeggezinnen gewoond, in vele gevallen zat hij er niet langer dan zes maanden. Altijd vonden ze wel een reden om van hem af te komen, in het begin logen ze over zijn gedrag en zeiden ze dat hij zich slecht gedroeg terwijl hij eigenlijk een lieve jongen was, maar nadat hij in meerdere pleeggezinnen mishandeld was begon hij te veranderen. Hij werd koelbloediger en deed geen moeite meer om een neppe glimlach op zijn gezicht te zetten. Hij begon te roken, drugs te gebruiken en werd steeds gewelddadiger. Toen hij achttien was hebben zijn pleegouders hem dan ook direct uit huis gezet. Derek heeft een tijdje moeten leven van het stelen en verkopen van drugs. Maar al snel kwam hij bij de bende terecht, hij ziet de bende dan ook als een soort thuis.
Gave: Derek kan mensen een helse pijn bezorgen met zijn gedachten. Hij kan alleen niet het hele lichaam pijnigen en moet zich daarom focussen op bepaalde plekken, zoals het hoofd, een been of een arm.
Welk wapen gebruik je?: Derek gebruikt een ouderwetse dolk die aan beide kanten geslepen is.
In welke groep wil je? (A/B): A
Extra: Derek rookt en doet af en toe nog aan drugs, maar weet zichzelf onder controle te houden. Hij heeft nog steeds zijn koele momenten waarop hij letterlijk van kan genieten van iemand pijn doen.
Uiterlijk: Derek heeft zwarte haren met een getinte huid ook heeft hij bruine ogen.

-Lid 4 (MEISJE):Tigris als ?

Inumbra:
(5/5)
-Jongensleider: Envy als Levi Rhett & als gave: Substance mimicry

Voornaam + achternaam: Levi Rhett

Leeftijd: 25

Innerlijk: De juiste keuzes maken, dat is iets waar Levi soms nog wel moeite mee heeft. Hij wil doen wat juist is, maar soms is het onduidelijk wat het juiste is. Hij komt over als een redelijk vriendelijke leider, hij kan het goed vinden met zijn de leden van zijn groep, en sluit makkelijk vriendschappen. Zijn leden weten echter ook dat hij een minder leuke kant heeft, anders had hij het natuurlijk nooit zo ver kunnen schoppen. Anders had hij het natuurlijk nooit kunnen overleven. Het is een harde wereld, en daarom moet je ook hard zijn. Toch is Levi de gozer die er nog steeds om bekent staat dat hij ooit een been brak om een puppy te redden. Je weet nooit wat je kunt verwachten bij hem, maar één ding is handig om te onthouden als het om Levi gaat; Je wilt hem bevriend houden. Hij heeft een lange geschiedenis die in het duister gehuld is, en er is een reden dat hij de leider is.

Gave: 'substance mimicry' (The ability to mimic the physical properties of any substance he encounters. For example: Turning into water, camouflaging himself.)

En ja dat is in het Engels maar ik ben te lui om het te vertalen naar het Nederlands en ik denk dat het wel duidelijk is. Raakt hij water aan, kan hij water worden (werkt met verschillende substanties en materialen en voorwerpen enzo) Perfecte camouflage dus.

Welk wapen gebruik je?: Chinese haakzwaarden
listverse.wpengine.netdna-cdn.com/wp-content/uploads/2011/12/hook20sword20w511.jpg

In welke groep wil je? (A/B): B

Extra: Rookt, drinkt... en heeft OCD (obsessief schoonmaken, bepaalde handelingen die hij moet doen.)
Uiterlijk:

- Lid 1 (MEISJE): AqueDeVita als Jocelyn Hunter & als gave: Onzichtbaarheid

Voornaam + achternaam: Jocelyn Hunter
Leeftijd: 21
Innerlijk: Jocelyn heeft het moeilijk om te luisteren naar wat anderen haar bevelen, iets wat haar in de problemen kan werken bij de maffia. Ze is wantrouwig en verliest niet zo heel snel focus. Doordat ze in de maffia zit, heeft ze nog nooit echt met al haar gevoelens leren omgaan. Meestal verdrukt ze gevoelens en probeert ze gewoon te doe wat in haar hoofd het slimste lijkt. Jocelyn neemt vlug beslissingen en denkt niet altijd aan de gevolgen. Op vlak van liefde is Jocelyn verrassend nog heel onschuldig.
Uiterlijk: foto
Gave: Onzichtbaarheid
Welk wapen gebruik je?: Jocelyn gebruikt vooral werpmessen en soms werpsterren. Vroeger gebruikte ze een kalashnikov, maar daar kan ze iet zo heel goed mee omgaan.
In welke groep wil je? (A/B): B
Extra: Drinkt en heeft problemen met eten.

- Lid 2 (JONGEN): Maritdg als Jack Skye & als gave: Supersnelheid

Voornaam + achternaam: Jack Skye
Leeftijd: 23
Innerlijk: Maakt zich nergens druk om, hij weet al gauw of hij je wel of niet mag. En als hij je niet mag, dan zit je best in de problemen wat hij zal écht vreselijk tegen je zijn. Hij denkt ook niet lang bij dingen na maar doet het gewoon.
Uiterlijk: Bruin Haar met Hazelnoot bruine ogen (foto komt zo)
Gave: Super snelheid (zo snel dat je het niet eens ziet)
Welk wapen gebruik je?: De basics en zijn handen
In welke groep wil je? (A/B): B
Extra: X

- Lid 3 (MEISJE): Dauntless als Camille Leona Strike & als gave: Ghost transformation

Voornaam + achternaam: Camille Leona Strike
Leeftijd: 23
Innerlijk: De droom van Camilles moeder kwam uit toen ze als tienermeisje de nacht mocht doorbrengen met haar favoriete muzikant. Jarenlang had ze kwijlend naar zijn posters gekeken, maar nu ze vrijkaarten had gewonnen werden haar wildste fantasieën realiteit.
Wie had kunnen verwachten dat dit avontuurtje Camille zou voortbrengen. Haar moeder besloot haar te houden als aandenken. Toen haar grootouders dit te horen kregen werden ze gek, maar het was al te laat om het ongedaan te maken. Haar moeder was een schande voor de familie en hoefde zich thuis niet meer te laten zien. Ze was helemaal nog niet klaar voor het moederschap.
Haar moeder had nog wel enkele pogingen geprobeerd contact op te nemen met haar vader, maar dezen waren tevergeefs. Hem ging het alleen om de daad, al de rest kon hem geen ene moer schelen.
Uiteindelijk werd Camille geboren.Op de drugs na zorgde haar moeder zelfs nog vrij goed voor haar. Het was duidelijk dat ze veel van haar dochter hield. Hoeveel problemen ze haar ook had bezorgd. Haar ongelukkige leven had haar moeder naar de drugs gejaagd. Ze woonden in een krottig appartement en moesten zich met weinig tevreden stellen. Camille droomde soms wel van een beter, luxueuzer leven, maar was bang dat haar moeder zich zou schamen als ze haar dat zou vertellen.
Ze ontdekt haar mutatie pas op late leeftijd. Ze was zestien en ging naar school. Deze school had een nogal schunnige reputatie. De meerderheid van de leerlingen zou niet verder gaan studeren en de meesten zouden uiteindelijk in de criminaliteit belanden.
Toen ze dertien was vond een van de studenten het een leuk idee om met een geweer binnen te wandelen en willekeurig mensen neer te schieten. Ook zij zou een van de slachtoffers geworden zijn moest ze niet zijn lichaam hebben overgenomen en hem zelfmoord hebben laten plegen. Al kun je het moeilijk zelfmoord noemen gezien zij de dader was. Door de chaos besefte niemand wat er gebeurde en kon ze ongezien de school verlaten. Huilend rende ze naar huis en vertelde haar moeder wat er was gebeurd.
Zij reageerde zeer begripvol. Wat Camille ook voor vreemde talenten had, ze zou altijd van haar blijven houden.
Hun situatie bleef verslechteren. Weldra konden ze zelfs de huur van hun krot niet meer betalen en moesten de nacht doorbrengen in verlaten loodsen en kraakpanden. Toen ze vijftien was stierf Camilles moeder aan een overdosis. Zelf was ze niet aan drugs begonnen omdat ze had gezien wat het met haar moeder deed. Het was het ergste moment in haar hele leven. Nog altijd voelt ze zich schuldig dat ze haar moeder geen fatsoenlijke begrafenis heeft kunnen geven.
Vanaf nu stond Camille er echt alleen voor. De enige persoon waar ze naartoe kon was haar vader. Die wist niet eens dat hij een dochter was. Na veel proberen lukte het haar toch backstage te komen bij één van zijn concerten. Ze had de ontmoeting met haar vader totaal anders voorgesteld. Ze had gehoopt dat hij haar in huis zou nemen, ze een fantastisch nieuw leven zou leiden. Hij bleek niet meer dan een gore, oude klootzak en na deze ene ontmoeting heeft ze nooit meer geprobeerd contact met hem op te nemen.
Ze zwierf een paar jaren op straat. Overleefde door te bedelen en hier en daar iets te stelen. Er was niemand die nog om haar gaf. Soms nam ze het lichaam van iemand anders over om even een beter leven te lijden en aan haar problemen te ontsnappen. Dit was maar een tijdelijke oplossing.
Op een zekere dag nam ze bezit van het lichaam van Levi Rhett. Zo ontdekte ze dat er meer mensen zoals haar waren met een gave. Door de schok maakte ze zichzelf herkenbaar en raakten de twee aan de praat. Ze was één van de eersten in de bende en werd Levi's rechterhand. Je kunt haar het best beschouwen als een soort mama beer. Ze is enorm zorgzaam en doet er alles aan om vrede in de bende te bewaren.
Toch is ze niet super aardig, integendeel. Meestal reageert ze bot, ze heeft totaal geen gevoel voor humor, maar ze zal altijd haar bendeleden beschermen. Ze toont ook niet graag haar zwaktes, is erg wantrouwig tegenover vreemdelingen en doet niet aan tweede kansen.
Uiterlijk: picture
Gave: ghost transformation
Camille kan een geestgedaante aannemen. Dit betekent dat ze onzichtbaar en ontastbaar wordt. Bijgevolg kan ze zich zonder problemen en ongezien door materie verplaatsen.
Kenmerkend voor deze gedaanteverandering is dat, wanneer deze zich voltrekt, zich een witte mist vormt. Camille kan dus letterlijk in rook opgaan.
Het nadeel is dat ze in deze gedaante niets kan aanraken/oppakken.

body possesion
In haar geestenvorm kan Camille bezit nemen van andermans lichaam, zowel dat van dieren als dat van mensen. Wanneer ze dit doet heeft ze controle over de handelingen, maar niet over de gedachten van deze persoon/dier.
Het is ook niet makkelijk om de controle van iemand anders over te nemen, zeker niet wanneer hij of zij zich verzet.
Wanneer ze in andermans lichaam zit krijgt Camille ook vaak beelden te zien van gedachten of herinneringen van deze persoon. Als ze lang in iemand zit is het daarna vaak moeilijk te onderscheiden welke herinneringen nu de hare zijn en welke die van iemand anders. Ze voelt ook wat de andere voelt. Dus wil ze deze persoon pijn doen, zal ze ermee moeten leven dat ze dezelfde pijn voelt, al overkomt deze haar niet. Als ze bijvoorbeeld iemands arm breekt zal ze de pijn voelen, maar haar eigen arm is niet gebroken. Ze kan ook lichamen van dode mensen of dieren overnemen, maar alleen als ze minder dan een jaar geleden gestorven zijn.
Welk wapen gebruik je?: knife gloves of een uzi mitrailleur

In welke groep wil je? (A/B): B
Extra: Ze houdt een paar bladen papier bij waarop basis informatie over zichzelf staat. Aangezien ze door haar gave soms vergeet wie ze is kan ze zich het herinneren door die terug te lezen.

- Lid 4 (JONGEN): Lovesgirlx als Lucas Raeken & Als gave: kan veranderen in een raaf

Voornaam + achternaam: Lucas Raeken
Leeftijd: 24
Innerlijk: Lucas kan soms erg gemeen en harteloos overkomen maar ook in zijn lichaam zit er (gelukkig) hart. Hij heeft jarenlang een moeilijke periode gehad waarin hij behalve roken, ook drugs begon te gebruiken. Zijn situatie werd slechter doordat zijn vader overleed doordat hij een alcoholist was waardoor Lucas zwaardere/heftigere drugs begon te gebruiken. Uiteindelijk bereikte hij een punt in zijn leven waarin hij door de drugs en sigaretten in het ziekenhuis belandde. Ook kwam hij terecht in een korte coma die hij gelukkig overleefde. Maar hij moest operaties ondergaan die zijn moeder voor hem moest betalen. Zijn moeder werkte dag en nacht voor hem zodat ze de operaties kon betalen want ze waren duur, belachelijk duur. Zijn moeder begon pillen te gebruiken tegen de stress, maar wat de doktoren niet wisten was dat mevrouw Raeken allergisch was voor sommige stoffen die in de pillen zaten. Dit betekende dat ook zij in het ziekenhuis belandde en nu ligt ze er nog steeds in, en haar situatie wordt alleen maar slechter. En dit betekende dat er een nieuwe verslaving van Lucas kwam opdagen: een alcoholist zijn aangzien hij gezworen had om nooit meer aan de drugs te zitten.
Ook heeft Lucas een jonger zusje van 19, Cora. Cora zit in een rolstoel omdat haar been verlamd is tijdens een auto-ongeluk. Maar zij is in het buitenland waar ze speciale behandelingen krijgt die Lucas moet betalen. En ook moet Lucas betalen voor de medicijnen en operaties die zijn moeder ondergaat wat betekent dat hij minimaal 1000,- euro per maand kwijt is. Gelukkig merkte Lucas eindelijk dat alcohol, drugs en sigaretten zijn leven niet verbeterden maar het alleen maar verpestte waardoor hij gelukkig van zijn verslavingen af kwam door naar een kliniek te gaan, vrijwillig. Hij neemt natuurlijk nog wel af en toe een glaasje wijn tijdens een feest, maar hij zal nooit meer liters alcohol in één keer naar binnen werken. Ook is hij geminderd met het roken van sigaretten, geminderd, niet gestopt aangezien hij wel eens een sigaret kan gebruiken tegen de stress. Door zijn geld te kort belandde hij in de bende van Levi. Niet de meest geweldige manier om geld te verdienen, maar hij verdient er geld mee en dat is wat telt. Hij kan misschien wel echt harteloos overkomen, maar dat is zijn manier van dingen verwerken en als je hem eenmaal kent en hij echt van je houdt en om je geeft, dan zul je een hele andere Lucas zien.
Gave: Hij kan veranderen in een raaf waardoor hij zich snel kan verplaatsen van de ene plek naar de andere doordat hij kan vliegen. Maar ook kan hij mensen behoorlijk bang maken doordat de raaf een van de meest gevreesde vogels is.
Welk wapen gebruik je?: Lucas draagt vaak een mes bij zich aangezien hij goed is met dingen werpen en richten waardoor een mes zijn lievelingswapen is. Maar ook kan hij wel omgaan met verschillende soorten pistolen.
In welke groep wil je? (A/B): B
Uiterlijk:

Anoniem
Landelijke ster

Savagery schreef:
Het was maar weer eens een van die dagen.

Woensdag, vergaderdag.

Ik stond al klaar op ons vast stekje, een bos waar geen enkel bezoek komt, behalve de boswachter en Aquilicae. Die boswachter is een goede vriend van mijn vader, dus had hij er geen problemen mee dat we zijn bos mochten gebruiken om te trainen en te vergaderen.

Ik had een blok papier in mijn hand, die ik gebruikte om eventueel nieuwe ideeën op te schrijven. Ik liet de halfvol geschreven cursusblok vallen op de grond en ging zitten op een grote boomstam die omver was gevallen door de storm van een aantal jaar geleden.

Ik verborg mijn gezicht in mijn handen en dacht diep na.

Sinds vorig jaar zijn Inumbra en Aquilicae uit elkaar. Sinds de dood van onze Léon om precies te zijn. Hij was een sterke schakel in ons team en dat was de grootste reden waarom hij vermoord werd. Hij was te sterk.

De donkere gedachtes gaan weer weg. 'Aristée, je moet je focussen.' mompel ik tegen mezelf en sta weer op. Ik keek kort op mijn horloge.

17:10

Nog een aantal kwartiertjes tot iedereen er verplicht moet zijn.

Er gaat een hand door mijn zwarte lokken, en bij die beweging dacht ik weer aan mijn verleden.

Ik miste Levi wel, maar dat mocht niemand weten, niemand.

Ik stootte een aantal steentjes weg en keek het bos weer in.

Overal stonden er eiken, wat de locatie mooi maakte.

'Aristée!' hoorde ik vanuit de verte.

'John?' vroeg ik verbaasd en kijk om. De oude boswachter kwam dichterbij.

'Aristée, je vader heeft me gevraagd je te zeggen dat hij volgende week in het buitenland is en of je zijn planten water wil gaan geven als je tijd hebt.' hijgde hij. Ik grinnik kort en knik. 'Ik zal het doen!' zeg ik hartelijk en zie hoe hij weer weggaat met een glimlach.

Om naar mijn vaders huis te gaan, moet ik langs Levi. Zou ik naar hem gaan? Zou ik het wagen?

Ik schud de gedachte uit mijn hoofd, ik weet niet eens of hij me zal verwelkomen.

Ik kijk weer op mijn horloge.

Nog een twintigtal minuutjes.

Vergaderingen duren nooit lang, hoogstens anderhalf uur, in tegenstelling tot trainingen. Die kunnen tot wel 5 à 6 uur duren.

Je was niet verplicht om te verlaten na elke vergadering, omdat die zo kort duren. Maar bij trainingen verplicht ik mijn schatjes wel, want ik wil dat ze hun volledige rust terugwinnen die avond, zodat ze klaar zijn voor de volgende training.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:

Levi had altijd al een hekel gehad aan hun ondergrondse schuilplaats. Het was koud en kil, vooral nu Aquilicae er nooit meer kwam. In het verleden hadden ze nog wel eens samen geoefend, ze gingen ook regelmatig samen op missies. Dat was helaas helemaal veranderd nadat een lid van zijn eigen team iemand van Aquilicae had vermoord.

Er was altijd een soort onuitgesproken wapenstilstand tussen de groepen geweest, iedereen kon het goed met elkaar vinden en er was nooit vijandigheid geweest. Met één simpele kogel was dat allemaal veranderd.

Lilic, een jongedame uit zijn groep, was degene die de trekken had overgehaald. Ze voelde zich nutteloos in de groep, haar gave deed haar opvallen. Je zou denken dat opvallen een goed iets is, maar in een groep dat bekend staat om zijn onzichtbaarheid, was het juist het tegenover gestelde. Ze wilde laten zien dat ook zij nuttig was, meedogenloos. Ze wilde bewijzen dat ze sterk was, iets om bang voor te zijn.

Levi had nog nooit iemand zo horen smeken voor haar leven, nog nooit zoveel angst in iemands ogen gezien. Levi had geen medelijden met haar gehad. Ze had alles verwoest wat het team had opgebouwd, de vriendschappen met Aquilicae en natuurlijk de sfeer onder de leden zelf. Het was vanzelfsprekend dat ze Lilic niet meer in het team konden hebben. Levi had haar dus laten verdwijnen. Alleen de vissen op de bodem van de zee wisten nog waar ze was. Geen eervolle begrafenis, dat was iets voor zij die eervol gestorven waren. Tijdens een missie, door ziekte of ouderdom, door een ongeluk. Zij die het verdienden, zij die het verdienden dat vrienden bij het graf konden komen om te rouwen.

Zo'n graf was er niet voor Lilic, en haar naam werd nooit meer uitgesproken. Eindelijk had ze die onzichtbaarheid waar ze zo naar had verlangd.

Nu liep Levi rondjes door de vergaderzaal van hun schuilplaats.

De schuilplaats was groot: ze hadden oefenruimtes, martelkamers, slaapkamers, eetkamers, voorraadkamers, een vergaderzaal en een keuken. Het was echter aan de leden zelf of ze ook daar wilden overnachten of niet. De leden wisten waar de schuilplek was en ze wisten wanneer ze er verwacht werden, voor de rest was het geheel aan hun om te kiezen waar ze hun tijden wilden doorbrengen.

Op dit moment hadden ze echter nog vijf minuten voordat ze te laat zouden zijn, Levi stond stil in de vergaderzaal bij een bloedplekje op de muur en vloekte uitbundig.

Hij haalde een doekje uit zijn broekzak en een flesje schoonmaakmiddel en begon hevig te poetsen. Zelfs toen het vlekje van de muur verdwenen was, moest hij doorgaan.

Nog twee minuten.

Het ding van zijn team was, dat Levi nooit zeker wist of ze er wel of niet waren. Sommigen vonden het leuk om hun gave van onzichtbaarheid of onopvallendheid te gebruiken om verstoppertje met hem te spelen. Het zou zo kunnen dat ze al in dezelfde ruimte als hij waren, toekijkend hoe hij weer eens hysterisch aan het schoonmaken was. Niet dat zijn leden iets anders gewend waren van hem.

'Nog één minuut, ik hoop dat jullie er zijn jongens.. wie te laat is krijgt schoonmaakdienst!'

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Camille staarde naar het lege bed tegenover haar. Tot voor kort was dat de slaapplaats van Lilic geweest. Beide meisjes hadden geen andere thuis gehad dan deze ondergrondse schuilplaats. Dit gemeenschappelijke kenmerk had gezorgd dat ze vrij goed met elkaar konden opschieten. Dat betekende natuurlijk niet dat Cami akkoord ging met haar acties. Wat zij had gedaan was ondoordacht en gewoon ronduit stom. Ze verdiende het om gestraft te worden, maar de manier waarop. Geen begrafenis, geen afscheid, niks. Haar nu ter sprake brengen zou zelfs niet in goede aarde vallen bij Levi. Hij had haar laten verdwijnen en hij verwachtte dat de rest van de bende haar vergat, alsof ze er niet geweest was. Camille zou haar nooit vergeten. Hoe kon ze de persoon vergeten die deze hele vijandigheid had doen ontstaan.
Ze wierp een blik op de klok. Over vijf minuten moesten ze allemaal naar de vergaderzaal. Levi stond erop dat ze op tijd zouden zijn, zo wel hij wel enorm punctueel en gericht op perfectie, zeker als het om hygiëne ging. Hij zou eens gewoond moeten hebben op de plaatsen waar Camille het grootste deel van haar leven had doorgebracht. Ze gaf hem hooguit een dag voor hij compleet krankzinnig zou zijn geworden van al het afval.
Nog drie minuten. Onder haar bed haalde ze een schrift vandaan. Ze staarde naar de pagina's gevuld met haar naam, leeftijd en nog wat andere basis info over haar leven.
Nog één minuut. Camille stond op en nam haar geestenvorm aan. Het duurde zelf in haar mensenvorm niet lang om de vergaderzaal te bereiken, maar het ging nog sneller wanneer ze door de muren ging. Eenmaal aangekomen nam ze meteen haar menselijke vorm terug aan.
"Aan het poetsen, ik had het kunnen weten." zei ze rollend met haar ogen en nam plaats aan de tafel in het midden van de zaal.

Elexis
Internationale ster

Elexis schreef:
Jocelyn was één van de leden van de groep die in de schuilplaats bleef slapen. Dat komt omdat ze nergens ander heen kon. Ze was opgegroeid bij haar vader die ook een de maffia zat, maar hij is ondertussen al vermoord. Hij had zijn groep verraden dus besloten ze achter hem aan te gaan. Uit angst heeft haar vader haar laten vluchten in de hoop dat ze een normaal leven zou kunnen leiden. Een normaal leven... Jocelyn had geen normaal leven want ze was ondertussen zelf al in de maffia beland.
Omdat ze verbleef in de schuilplaats, kon Jocelyn makkelijk naar de vergaderingen gaan. Meestal ging ze onzichtbaar want dat was nu eenmaal haar ding. Als ze onzichtbaar was kon ze ook altijd onopgemerkt met Levi lachen als hij weer eens flipte over een vuil plekje.
Vandaag was er weer een vergadering en Jocelyn besloot om er een paar minuten op voorhand te zijn. Toen ze in de vergaderzaal aankwam, zag ze dat Levi uitbundig de muur stond te boenen. Jocelyn kon het niet laten en begon zachtjes te grinniken, luid genoeg zodat alleen zij het kon horen. Jocelyn was zoals gewoonlijk onzichtbaar dus hij zou niet merken dat ze hem aan het uitlachen was. Jocelyn stond geamuseerd toe te kijken terwijl ze zich afvroeg of er nog iemand in de kamer zou zijn op dit moment. Niet veel later werd Camille zichtbaar en dat beantwoorde haar vraag. Jocelyn wou nog even onzichtbaar blijven, maar Levi had er stilaan genoeg van en begon te dreigen met schoonmaakdienst. Levi kennende zou dat een echte hel worden want voor hem is het nooit goed.
"Levi, neem een chill pil." Grinnikte Jocelyn terwijl ze terug zichtbaar werd. Meteen daarna ging ze naast Camille aan de tafel zitten. Jocelyn deed altijd zo losjes tegen Levi ook al was hij de leider. Eigenlijk deed ze tegen iedereen van deze groep zo losjes.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Jack rende met zijn onvoorstelbare snelheid, net voor dat het tijd was naar de schuilplaats en was dus ook net op tijd. Hij grinnikte om wat Jocelyn zei, "ja inderdaad man, doe even chill, het is maar een trening hoor, niks speciaals" vulde hij haar aan.
Jack was een van de weinige die niet in de schuilplaats verbleef. Soms ook wel, maat hij heeft niet echt een vaste plek waar hij de nacht door brengt. Hij houdt er van om rond te trekken, en houdt zich niet aan iets standaards vast. Levi was een van zijn beste vrienden, hij was dan wel de leider en kan heel erg stikt zijn, maar soms ook wel losjes.
Maar veel waarde hecht Jack nooit aan mensen, aangezien het pijn doet als je ze verliest. Wat ook met zijn ouders gebeurd is, sinds dien is hij totaal veranderd. Er brak een brand uit in het huis, en Jack heeft het overleefd, hij heeft alleen nog een litteken op zijn rechter schouder. Sinds dien heeft hij ook een trauma aan vuur, wanneer hij het ook ziet, ziet hij alles weer voor zich. Maar aan deze tijd denkt Jack liever niet meer. Dat was de periode dat hij bij de mafia gegaan is en hij heeft nergens spijt van, het is zelfs de beste beslissing die hij ooit heeft gemaakt. Hij is wel in op avonturen en gevaar, hij heeft niks te verliezen dus waarom ook niet? Een beetje spanning in je leven kan geen kwaad, het houdt je jong. En naast dat is het geweldig om met mensen te werken die anders zijn net als hij.
Het leukste aan deze maffia groep is dat het een speciale groep is, met speciale mensen. Iedereen in deze groep heeft een speciale gave. Dat is wat ons van de rest onderscheid.
"Anyway, wat had je vandaag voor ons in gedachte?" vroeg Jack aan Levi die de muur nog uitgebreid stond te boenen. "Waarom wil je het er zo graag af hebben? Een beetje kleuren op deze grauwe muren kan geen kwaad" zegt hij vervolgens.

Account verwijderd

schreef:
"Moeder, het gaat goed met je komen, echt waar." fluisterde Lucas terwijl hij met zijn hand een plukje haar uit zijn moeders gezicht veegde. Een traan rolde over zijn wang die hij daarna gauw weer wegveegde. "Het gaat goed komen met haar Lucas, verman jezelf." sprak hij zichzelf toe waarna hij zijn moeders hand vast pakte en er een kleine kneepje in gaf. Ze lag nu al één week in coma, of ze zo veel geluk zou hebben als Lucas zelf was nog maar de vraag. Hij hoopte natuurlijk dat ze binnenkort haar ogen weer zou laten zien, haar prachtige blauwe ogen die glinsterden in het zonlicht. Zijn ogen had hij van zijn vader, mooi bruin. Zijn vader, die al een tijdje onder de grond lag. Het was niet de beste vader, hij was een alcoholist, sloeg Lucas wel eens, maar hij bleef en zou Lucas' vader blijven. En het maakte Lucas ook nooit uit als hij in een dronken bui was en dingen naar Lucas gooide, Lucas had respect voor zijn vader, en al deed hij Lucas veel pijn, hij zou nooit, maar dan ook echt nooit terug schreeuwen naar zijn vader of hem terug slaan of zelfs dingen terug naar hem gooien. Nooit. Maar als hij zijn moeder of zusje wat aan zou doen zou Lucas het wel doen, Paul was wel Lucas' vader en hij mocht Lucas zelf wel slaan, maar hij zou nooit Cora of Videlle wat aan mogen doen. En gelukkig was Paul slim genoeg om het bij Lucas te houden en Cora of Videlle niets aan te doen. Bij die gedachte rolde er alweer een traan over zijn wang, hij mistte zijn vader ergens wel, maar misschien was hij ook wel opgelucht dat hij hem geen pijn meer zou kunnen doen. Lucas liet zijn moeders hand los en keek op zijn horloge. "Verdomme." mompelde hij waarna hij een snelle kus op zijn moeders voorhoofd gaf. Hij had nog 5 minuten om op tijd te komen voor de vergadering en aangezien Levi aan een schoonmaak leed leek het Lucas een slim plan om op tijd te komen zodat hij niet hoefde schoon te maken. Hij raapte zijn tas van de grond waarna hij het ziekenhuis uit rende en de bosjes daar dichtbij in rende. Gauw kleedde hij zich uit en verstopte hij zijn kleren in zijn tas waarna hij in een raaf veranderde. Als hij de kleren niet uitgetrokken zou hebben zou het allemaal scheuren en dat zou betekenen dat Lucas naakt zou zijn tijdens de vergadering. Gelukkig raakte hij binnen 3 minuten bij het gebouw waarna hij naar binnen vloog. Iedereen zat er al behalve hij. Hij vloog gauw verder de jongens wc in waar hij zijn boxer en broek weer aan deed en terwijl hij zich in zijn shirt probeerde te wurmen liep hij de zaal in. "Op tijd." zuchtte hij opgelucht waarna hij plaats nam naast Jack. Lucas bekeek even de twee meiden die tegenover hem zaten, Jocelyn en Camille. Twee behoorlijk knappe meiden die ook een deel waren van deze groep. De groep was bijzonder, het ware bijzondere mensen met onnatuurlijke gaven, net als Lucas. Het was een rare, beangstigende dag geweest toen hij wakker werd, naakt, in het bos. Hij dacht dat hij een avond ervoor een leuk avontuurtje heft gehad waarna hij is gaan slaapwandelen. Maar hij kwam er al gauw achter dat hij al erg lang geen contact meer heeft gehad met meiden. Maar gelukkig kwam hij er eindelijk achter wat er echt mis met hem was en daarom was het ook niet meer beangstigende. Voor het eerst voelde hij zich speciaal, anders. En toen hij in contact kwam met Levi en hij Lucas een 'baan' aanbood merkte hij pas op dat deze groep vol zat met bijzondere, speciale mensen. Voor het eerst voelde hij zich echt thuis nadat hij al jaren in een appartement leefde in zijn eentje. Hoe hij de huur van het appartement betaalde? Met het geld die over was gebleven voor Paul van Pauls vader. Maar aangezien Paul eerder dood ging dan zijn vader ging het geld naar Lucas. Maar binnen twee jaar was het al weer op aangezien zijn moeder in het ziekenhuis belandde en Cora naar het buitenland ging voor speciale hulp. "En Levi, ga je ons nog vertellen wat er zo belangrijk is?"

Account verwijderd

schreef:

Een dag zoals deze betekende vaak niet veel goeds. Derek wist nooit goed wat hij met zijn vrije tijd moest doen. Daarom was hij vaak buiten de groepstrainingen ook nog in de sportschool te vinden. Maar als hij daar niet was dan ging hij al snel naar een club of zat hij maar thuis waar de neiging om alcohol of drugs te pakken altijd erg groot werd. De ene keer kon hij zichzelf beter tegenhouden dan de andere keer. Maar vandaag had hij er echt moeite mee. Hij was maar een beetje doelloos aan het rondlopen in zijn kleine appartementje. Met een plof liet hij zich neervallen op de bank waarna hij op zijn telefoon keek om te zien hoe laat het was. Waarschijnlijk was het verstandig om maar gewoon alvast heen te gaan en een flinke omweg te nemen en zo zijn tijd te verdrijven. Hij likte over zijn onderlip terwijl hij opstond en naar de hal liep waar hij zijn leren jas pakte en deze aandeed. Hij greep naar zijn sleutels die in een bakje naast de kapstok lagen, anders zou hij ze serieus elke dag kwijtraken, en ging het huis uit waarna hij deze op slot deed.

Derek begon te lopen maar zijn gedachten dwaalde af naar Leon. Nog vaak dacht hij na over Leon, Derek en hij waren hele goeie vrienden geweest en gingen vaak buiten de groepstrainingen nog naar de sportschool.
Zonder te realiseren waren zijn handen gevormd in vuisten die hij hard samen kneep tot zijn knokkels wit waren. Toen een vrouw tegen hem aan stootte schrok hij weg uit zijn gedachten en keek naar de vrouw, hij relaxte zijn vuisten maar haar moeite om haar geen pijn te doen. Het liefste wou hij ervoor zorgen dat ze op de grond viel van de pijn, maar het mocht niet. Het was midden op de dag en normale onschuldige mensen pijn doen was verkeerd. Maar dat haalde de drang niet weg. Hij keerde zich weer om en liep verder richting het bos. Hij hield wel van deze plaats, het was niet altijd de meest ideale trainingsplaats vanwege het weer maar aan de andere kant was het zo rustig. Alleen het geluid van de natuur en zijn teamleden om zich heen. Zo te zien was nog niemand anders behalve Aristée er. “Hey” zei hij terwijl hij een poging deed om haar niet te laten schrikken.

Seaweedbrain
Internationale ster

Seaweedbrain schreef:
'Sam, je komt weer te laat, over tien minuten moet je echt gaan.' Sam keek op zijn horloge. 'Over tien minuten moet ik aanwezig zijn,' mompelde hij. Toen riep hij naar beneden dat hij eraan kwam. Sam pakte de tas met zijn spullen en hij ging naar beneden, waar zijn oma op hem stond te wachten. 'Veel succes bij je opleiding,' zei ze, 'hoe laat denk je weer thuis te komen?' 'Ik weet het niet,' vertelde Sam, 'verwacht maar dat ik laat ben. Dan valt het altijd mee.' Sam pakte zijn jas en ging naar buiten. Hij keek naar zijn huis. Het voelde niet goed om te liegen tegen zijn oma, maar hij had geen keus. Hij kon beter liegen dat hij een opleiding deed, dan dat hij zei dat hij moest gaan trainen. Hij had een best goed leven. Woonde in een groot huis, wel bij zijn oma, maar hij hoefde niets zelf te betalen. Het beste van alles was dat zijn oma geen vragen stelde. Dat scheelde veel. Sam liep weg naar het busstation. Zijn oma keek hem na. Nog een voordeel van zijn gave. Hij hoefde alleen maar in een steegje te lopen, te denken waar hij naartoe wilde en hij was er. Helaas was dat ook een nadeel. Hij is vaak tijdens trainingen per ongeluk weggeteleporteerd, om een minuut later weer terug te teleporteren, wat heel erg gênant was. Toen hij omkeek naar zijn huis, zag Sam zijn oma niet meer voor het raam staan. Hij keek om zich heen, maar hij zag niemand. Hij sloot zijn ogen en zag voor zich het bos.
Meteen stond hij in het bos. Hij was niet misselijk of duizelig. Nog een voordeel. Niets zo beschamend als kotsend op een vergadering of training komen. Sam veegde zijn trainingsbroek af, en ging zoeken naar Aristée. Die was bijna altijd als eerste. Hij vond haar uiteindelijk. Alleen zij en Derek waren er. Toch niet te laat, dacht Sam.

Anoniem
Landelijke ster

Savagery schreef:
Aristée
Mijn gedachten dwaalden af naar het bos. Het was een erg rustige en vredige plaats. Je kan zeggen dat deze vredige plaats niets zoveel geweld verdient, maar het moest wel. Als we maar geen bomen vernietigden, zoals John dat altijd zegt. Maar door mijn gave, kan ik die bomen weer 'helen', zodat ze weer normaal en mooi worden.
Mijn gedachten werden verstoord als ik een al te bekende stem hoor. Ik draaide me om en voelde mijn lokken meespelen. 'Hoi, Derek.' zeg ik vredig. Derek was als tweede in de groep, wat hem mijn rechterhand maakte. 'Alles goed?' vraag ik met een glimlach en neem enkele stappen dichter bij hem. 'Ik ben blij dat je op tijd bent, of je kreeg straf.' zeg ik uitdagend en knipoogde. Je kunt zeggen dat het plagen en flirten een gewoonte is geworden tussen mij en Derek. Ook Sam kwam aan, op tijd. 'Goeieavond Sam.' zeg ik professioneel en glimlachte vriendelijk. Sam was nieuw, maar ik had geen spijt dat ik hem in de groep heb uitgenodigd, ook hij was sterk. 'Nog enkele minkten.' glimlachte ik. Bij vergaderingen had ik niet veel haast, omdat de meeste erna toch bleven hangen, dus konden we daar nog ideeën bespreken, al is dat niet de bedoeling. Ik was vrij losjes, behalle bij trainingen.

Account verwijderd

schreef:
Derek.
Hij glimlachte even zwakjes naar haar. "Hm, Ik denk het wel. Kon mezelf goed tegenhouden." zei hij eerlijk en grijnsde zwak. "Hm, oh ja?"vroeg hij met een zijn linker wenkbrauw lichtelijk omhoog getrokken. "Ik denk dat ik op dat soort momenten toch echt wel dominanter ben." zei hij uitdagend en zag Sam aankomen. "Hey dude" zei hij tegen hem. Af en toe voelde het voor Derek nog raar dat Sam nieuw was. Léon was weg en Sam was daar, maar het was niet zo dat hij Sam iets kwalijk nam. Het was gewoon stom toeval.
Derek greep in zijn broekzakken in de hoop dat er toevallig nog een pakje sigaretten in zat, en gelukkig was dat dan ook het geval. Hij haalde het pakje eruit. "Iemand?" vroeg hij terwijl hij een sigaret tussen zijn lippen legde en ook zijn aansteker uit zijn broekzak viste en de knop naar beneden drukte om een vlam aan te wakkeren, Hij haalde de vlam naar zijn sigaret en stak deze aan waarna hij de druk op de knop weer losliet zodat de vlam weer uitging. Hij nam een hijs van zijn sigaret om te zorgen dat de sigaret goed aan was en liet langzaam de rook tussen zijn lippen door glippen.

Anoniem
Landelijke ster

Savagery schreef:
Aristée
'Dominanter?' vroeg ze geïnteresseerd. 'Je hebt het wel tegen je leidster, hé' grijnsde ik. Ik noemde me niet al te vaak een leider voor mijn vrienden, ik wou niet dat ze dachten dat ik hoger dan hun stond. Ik volgde zijn bewegingen en zag hoe hij een sigaret naar boven nam. 'Nee, dankje.' zeg in eerlijk en zag hoe de rook naar mijn richting geblazen werd door de wind. Ik ben een jaar geleden gestopt met roken, omdat ik voelde dat het slecht was voor me. Ik zou willen dat Derek ook stopte, maar ik zou het nooit zeggen. Ik herinner me nog dat ik vroeger geirriteerd werd omdat mijn ouders dat bleven herhalen, en ik zou niet willen dat Derek datzelfde irritante gevoel bij mij had. 'Ik denk niet dat er veel van mijn kant gaat komen, deze vergadering. Hebben jullie nog nieuwe strategieën?' vroeg ik. Onze manier van aanpakken was momenteel perfect, maar ik stond altijd open voor nieuwe ideeën. 'Blijven jullie wat langer straks, of hebben jullie wat te doen?' vroeg ik dan.

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Melissa haar ouders begonnen weer met haar te praten. Een echte dame gaat recht op zitten en benen over elkaar en blabla. Ze werd er gek en zag dat ze nog 10 minuten had om op tijd te komen. 'Ik ga naar Louise, samen met haar polo.' Loog ze tegen haar ouders die knikte. Ze stapte in haar sportwagen en reed er heen met een snel tempo. Hopend dat niemand haar volgde. Ze reed het bos in en legde de auto bij de bos wachter en ging snel naar de plek waar de bende zat.
'Sorry, dat ik laat ben. Had weer gezeik met mijn ouders. En ik blijf langer Aris, ik ga echt niet naar polo. Ik hou niet eens echt van paarden.' Zei ze en nam plaats.
Ze ging door haar haren heen en keek naar Aris. Ze was echt er kapot van toen Leon gedood werd, ze had echt een goeie band met hem en was echt kapot. Ze liep een paar dagen haar woede te uiten op dingen, har ouders wisten niet wat ze had.

Anoniem
Landelijke ster

Savagery schreef:
Aristée
Meteen hoorde ik de Ferrari van Melissa aankomen, waarna ze haar voetstappen steeds dichterbij hoorde komen. 'Geen probleem, lieverd.' zeg ik met een glimlach. 'Oké, gezellig.' grinnikte ik. Melissa was een van de enigen die ik had verteld over hoe moeilijk ik het had met het hele gedoe met Léon, ik was er werkelijk stuk van. Ik loop dagen als een zombie en dronk mijn pijn weg, het was werkelijk verschrikkelijk. Het was nu beter, gelukkig. 'Goed, we kunnen beginnen.' grijns ik en haalde een hand door mijn haar. Ik nam plaats en sloeg mijn benen over elkaar. 'Dus, ideeën?' vroeg ik. Het was muisstil in het bos, enkel een aantal beesten hoorde je nog. 'Morgen training, niet vergeten. Rust genoeg uit, jullie hebben het nodig, dat weet je.' zeg ik bezorgd. Ik wil mijn team geen pijn doen, allesbehalve.

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Melissa glimlachte naar haar en ze was echt blij dat het weer goed ging met haar. Ze was echt bezorgd over haar, ze was 1 van haar vrienden en voor haar vrienden ging ze door het vuur. 'Nee, niet echt. Nou ja,we kunnen camera's verstoppen bij Inumbra en kijken waar ze over praten.'' Ze koestert veel wraak tegen de andere bende, sorry had 1 van je teamleden niet Leon moet vermoorden, dan ben je echt dom.
Ze keek naar de jongens en haar en glimlachte naar hun. 'Zo en hoe gaat met jullie?' Vroeg ze.
'Ja, ik zal rusten, heb nog een feest vanavond.' Zei ze. Het was een dom feest van haar ouders en er kwamen allemaal mensen waar ze zaken mee hadden. Als je haar wou ergeren, moest je haar naar zo een feest meenemen.

Anoniem
Landelijke ster

Savagery schreef:
Aristée
'Mel..' zei ik en keek sip naar beneden. 'We kunnen geen camera's verstoppen. We zijn nu uit elkaar gegroeit en we hebben hun niet nodig om onze eigen strategieën te verbeteren. Zij hebben hun gaves en wij hebben de onze. Het zijn twee totaal verschillende categorieën, zij willen verstopt en onherkenbaar door de missies, en wij het omgekeerde.' zuchtte ik. 'Het kon een goed idee geweest zijn als we overeenkomende gaves hadden, maar dat is niet zo.' zei ik. Ik was vrij realistisch en dacht na over verschillende ideeën, maar ik voelde gewoon dat dit niet juist was. 'Maar, goed bedacht.' zei ik nog, als een soort van troost. Ik voelde me slecht deze vergadering, omdat ik te ver zat in mijn gedachten. Léon, Levi, mijn ouders. Het werd me allemaal te veel. Ik verborg mijn gezicht in mijn handen en keek weer mijn leden aan.
Dit ging niet vooruit zo.
'Laten we vandaag een rustdag houden, even niets. Tenzij je een goed idee hebt, dan mag je die altijd mededelen. Ik ben een beetje afwezig vandaag, het spijt me daarvoor.' zei ik terwijl ik dat laatste mompelde.
Ik wíst dat we opdrachten hadden, en ik wíst dat we geld konden verdienen, maar het maakte me even niet veel uit. Ik dacht dat ik uit mijn verdrietige periode was, maar het is blijkbaar nog niet helemaal uitgewerkt.
'Toch wil ik jullie erop wijzen dat we een missie hebben. Een soldaat die uitgeschakeld moet worden. Hij bevind zich momenteel in de straal van 100 kikometen, dus is het een uur rijden.' Ik keek even Melissa aan. 'Mel, met jouw Ferrari is het een halfuurtje. En met mijn Lamborghini hetzelfde. Derek, jij komt mijn auto in en de rest bij Mel.' beveelde ik.
'We hebben iets te bespreken.' zei ik, naar Derek gericht. 'Maak je niet druk, het is niets ernstig.' zei ik om hem geen stress te geven.
'In de voormiddag trainen we, de volgende dag gaan we ervoor. We moeten snel zijn, want we hebben mensen op onze hielen. We kunnen het geld gebruiken voor nieuwe wapens, als dat nodig zou zijn.' zeg ik ernstig.
'Dus, zoals ik al zei, moeten jullie vanavond goed rusten. Melissa, ik zorg er wel voor dat jij vanavond niet naar dat feest moet, je hebt een maximale rust nodig. Hetzelfde voor de rest.'

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld