Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O// Chantal & Elke

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Waarschuwing: er zal nogal wat geweld, seksualiteit en misschien nog ergere vormen van misbruik van het menselijk lichaam in deze ORPG voorkomen. Bij deze ben je gewaarschuwd en als je hier niet tegen kan, klik dan op het rode knopje rechts bovenin. Of links, als je een macbook hebt, want die zijn nu eenmaal raar.

Mijn girlie: Emrys (ben dr achternaam weer vergeten hoor brb) en dr foto komt ook nog enzo

Soo dit is dr uiterlijk en het plaatje eronder zijn de kleren die ze momenteel draagt xd

Kleine beschrijving: Emrys is rond de 1.70m en vrij dun voor een Viking, maar niet te dun ofzo en ze gebruikt bij voorkeur een groot zwaard, messen of katana's, alles zolang het maar een scherpe punt heeft. De tatoeages staan vast op haar lichaam en ze kijkt vrijwel altijd kil uit haar ogen. Haar moeder is overleden toen ze heel klein was, blablabla, meer info krijg je later wel x)

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Normaliter heet hij Sem Gregory Carlson, maar denk dat ik hem bij deze Gregory laat heten, omdat ik dat lekker kakkerig vind! Qua uiterlijk gaat het voornamelijk om zijn gezicht. Toch zal ik er ook een fotootje bijzetten van de soort kleding die hij draagt. Komt ie:

Kleding:

Laat ik ook maar even een nieuw bericht doen voor mijn stuk tekst, dit bericht is al 500 kilometer lang. Excuseer!

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Wanneer er oorlog woedde waren er vaak twee soorten mensen: zij die vochten en zij die commandeerden. Anders genoemd: zij die vochten en zij die voor zich lieten vechten. De individuen die hun handen liever niet vuil wilden maken. Toch waren ook deze personen nodig al wilde je een geslaagde oorlog voeren. Het brein achter de aanslagen, de leiders achter de troepen die zorgvuldig, doch doeltreffend te werk gingen. Volledige groepen mensen werden overmeesterd en uitgeschakeld. Afgeslacht zou gezegd kunnen worden, mocht dat niet een te hoog gegrepen kreet zijn.
In tijden van oorlog was de welvaart in een land vaak ver te zoeken. Mensen moesten leven van bonnen die zij uitgedeeld kregen. Voedselbonnen voor brood, melk, boter en groenten, maar ook bonnen voor kleding om je warm te houden in de ijzige kou. Gehele gezinnen leefden op straat. Grootouders, vaders, moeders en kinderen. Beroofd van hun huis en thuis. Bestolen van hun leven omdat er onenigheid in de wereld was. Onenigheid die was ontstaan door verschillen in rassen. Ideaalbeelden die waren ontstaan en waar, volgens bepaalde groepen en volken, aan voldaan moest worden. Natuurlijk was merendeel het hier niet mee eens en kwam in opstand. Met alle gevolgen van dien.

In het regenachtige Groot-Brittannië waren verschillende families die leefden in welvaart, rijkdom en geluk. Zij waren in het bezit van grote huizen, luxueuze villa's, en hadden veel zeggenschap in het land. Doordat zij geld en producten hadden, waren zij invloedrijk in het land. De wil van deze families was meestal wet. De bevolking was bang dat als ze niet zouden luisteren naar deze invloedrijke families, ze werden afgesloten van ieder middel om te overleven: water, brood, kleding en onderdak. Dit werd namelijk verschaft door de rijke families in ruil voor stemmen van de locale bevolking. Een corrupte manier om een land te besturen, helemaal als de regering erin gefaald had dit zelf te doen.
Eén van de meest invloedrijke families, was de Carlson familie. Aan het hoofd van de familie stond Gregory II, terwijl zijn jongere zoon Gregory III vaak te vinden was bij de dames. Zijn vader had besloten hem uit te huwelijken aan een vrouw van een andere stam. Een volk met totaal andere tradities en gewoontes. Iets waar Gregory zelf een enorme hekel aan zou gaan hebben. Ondanks dat zijn vader fel tegen alle discriminatie was, was hij zelf gelovig in het ideaalbeeld dat geschetst werd. Wellicht omdat hij vond dat hij er zelf aan voldeed, wellicht omdat hij vond dat hij onderdeel uitmaakte van een belangrijk deel in de Engelse cultuur. Gregory had zijn vader tegen proberen te spreken, maar tot zijn grote spijt had niets zijn vader op andere gedachten kunnen brengen. Het was besloten: Gregory III zou worden uitgehuwelijkt aan een vrouw en niet zomaar een vrouw, maar een Viking vrouw.
Bij de gedachte alleen al kreeg hij het gevoel alsof hij moest overgeven. Viking vrouwen waren doorgaans groot en sterk. Ze waren niet vrouwelijk zoals Gregory dat graag wilde zien. Nee, ze maakten zelfs deel uit van de oorlog zelf! Ze vochten als mannen met wapens groot en zwaar. Walgelijk, als je het Gregory vroeg. Helaas gold ook voor hem: vaders wil is wet en dat resulteerde erin dat hij nu naast zijn vader zat te wachten in één van de grote zalen van het huis om zijn toekomstige vrouw te ontmoeten en ontvangen met haar vader. In zijn hoofd probeerde hij een idee te bedenken om er onderuit te komen, maar dit leek nog niet zo makkelijk te zijn. Zijn vader mocht niets doorkrijgen en hij moest het doen op een bepaalde manier, een manier die hem niet zou laten verbannen uit de familie. Mocht dat gebeuren, stond hij zelf onderaan de ladder...

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Hard gestamp maakte duidelijk dat de Vikingen niet van plan waren om tegen gehouden te worden, dus openden de soldaten snel de deuren, voordat de ruwe buitenlanders dit zelf zouden doen. Immers stonden ze er niet om bekend om geduld te hebben en je wilde hen niet bepaald in de weg staan, zo zagen ze er ook niet uit. De enorme wapens pronkten op hun lichamen en iedereen met een klein beetje verstand, liep een ommetje wanneer je hen zag komen. Helaas was dat met de oorlog niet het geval geweest en die arrogante, omhoog gevallen Engelsen hadden besloten de strijd om het water met hen aan te gaan. Het was geen oorlog geweest die eender welke partijen kon winnen en uiteindelijk had iedereen wel door dat er een concessie gedaan moest worden, helaas was dit in de vorm van een huwelijk geworden. Het was slecht gevallen bij Odoakars dochter dat ze zou moeten trouwen met een Engelsman. Geen keus. Hij had haar in principe gedwongen om mee te komen en zich over te geven aan haar nieuwe leven. Nooit! Waarom zou ze zo'n vent het makkelijk maken? Als hij dacht haar te kunnen commanderen en als zijn vrouw behandelen, zoals Engelsen hun vrouwen behandelen, dan had hij het mis. Emrys had een stem die ze gebruikte en een lichaam waar ze mee kon vechten en beide zou ze gebruiken, mits dit haar zo uitkwam.

Inmiddels waren ze aangekomen bij de zaal waar beide Engelsen al wachtten. Op hun hoge tronen keken ze beide ietwat arrogant op hen neer, maar Emrys keek feller terug dan de gemiddelde vrouw in Engeland keek. Gemiddelde? Geen enkele keek zo en anders had zij dat nog niet gezien, in ieder geval. Een kleine grom verliet haar lippen terwijl ze plaats hield naast haar vader, die een of andere begroeting maakte met zijn hand. 'Jullie hebben nog niet de eer gehad om mijn dochter te ontmoeten, ik presenteer jullie Emrys.' Zijn stem was ietwat geamuseerd, echter wist hij dan ook dat zijn dochter er niet bepaald mee ingestemd had om hier te zijn en dat die Engelsman nog een flinke klus te wachten stond. Iedereen wist dat er een groot verschil tussen Engelse vrouwen en Vikings zat, misschien hadden ze daar niet helemaal aan gedacht toen er ingestemd werd met dit huwelijk. Ach, daar hoefde hij zich geen zorgen over te maken. Emrys redde zich wel, daar was hij zeker van en als de Engelsman in het proces stierf, was dat mooi meegenomen.

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Met zijn vader aan zijn zijde op de andere troon, de ietwat grotere troon, wachtte Gregory af wanneer zijn "vrouw" zou komen. In zijn leven had hij slechts een enkele keer een Viking vrouw gezien en het was voor hem geen appetijtelijk aanzicht geweest. Grote wapens die langs de lichamen van man en vrouw bungelden en blonken in het licht. Voor Gregory was het niet aantrekkelijk en hij snapte niet dat zijn eigen vader dit als oplossing had gevonden. Hoe zou een leven prettig kunnen verlopen wanneer je gedwongen werd iemand lief te hebben? Dat zou niet werken en ook zijn vader wist dit, maar wilde het niet toegeven. Tot grote frustratie van Gregory zelf. Hoe kon zijn vader zo stom zijn?
Vanaf de troon was zichtbaar dat de Viking vrouw met haar vader de zaal binnenkwam. Het was alsof de hele zaal vergeven werd met lucht van een dode vos. Wellicht dat dit de lucht was van oorlog. Gregory zou het niet weten, hij kwam niet buiten in deze tijden. Te gevaarlijk voor een jonkheer als hij. Zelfs in zijn jonge jaren had hij nooit de behoefte gehad aan oorlog en dood en verderf. Het was hem vroeg geleerd dat het slecht was en dat hij zich nu in deze situatie moest verkeren, was voor hem vreselijk.

De grote man, die overduidelijk de vader van de vrouw was, begon te spreken en introduceerde zijn dochter die blijkbaar Emrys heette. Zelfs dit wist Gregory niet van haar. Hoe kon je dan met iemand trouwen als je niets van hem of haar wist? Hoe moest zij wel niet over hem denken? Vast met evenveel haat als hij dit had jegens haar.
Gregory II stond op van zijn troon en maakte een buiging, waarna hij zich tot zijn zoon wendde en vervolgens naar de Vikings. 'Ik wil u graag introduceren aan mijn zoon, Gregory.' Gregory wist niet goed wat hij moest doen. Opstaan en zwaaien? Een buiging maken? Of zou een simpel knikje volstaan aan dit alles? Gregory besloot met het laatste te gaan en gaf een vriendelijk, maar toch arrogant knikje naar de twee Vikings. Wat had hij anders moeten doen? Ze bespringen en ze in de armen vliegen? Er was geen haar op Gregory's hoofd die daar aan zou moeten denken. En dat waren er nogal wat.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Soms was het beter om Emrys buiten de officiele zaken te houden, zeker als je over wilde komen als een bedachtzame, gevaarlijke familie. Een familie die je te vriend wilde houden. Nee, dat was haar ding niet, maar ze vond het wel leuk om te spelen. Als een echte ''dame'' maakte ze een diepe buiging, wuifde met haar hand richting haar gezicht alsof ze flauw ging vallen en viel daarna toch achterover in de armen van een van hun mannen. Nog geen seconde later stond ze alweer overeind en liep op de jongeman af. De soldaten wilden haar eerst tegen houden, maar een kuchje van haar vader zorgde er toch voor dat ze door kon lopen. Eén voet plaatste ze naar achteren en ze ging half op haar knieen, om de man daarna ondeugend aan te kijken. 'Veel succes, Engelsman, als je mij wilt, zal je iets meer moeite moeten doen dan met je luie kont op je stoel blijven zitten. Ik ben benieuwd of je de ballen hebt, letterlijk, om mij aan te kunnen. In ieder geval ben ik specialer dan die schapen die jullie vrouwen noemen,' ze blies hem grinnikend een handkusje toe, draaide om en liep weer terug.

'Ik zie dat jullie het goed zullen vinden samen,' het verbaasde haar vader niet eens dat Emrys zich zo gedroeg, hij was het ondertussen wel gewend van zijn dochter. Immers waren veel van de vrouwen zo excentriek en dat de dochter van de hoofdman erger was dan de meeste, was iets dat je wel had kunnen verwachten. Daarbij vond ze het grappig om mensen te pesten en ze zou haar leven met hen door moeten brengen, haar vader zou zo weer vertrekken. Sterker nog, nú. 'Ik heb helaas bezigheden in mijn eigen land, ik moet de verliezen van de oorlog zien te beperken, jullie snappen dat vast wel. Mijn dochter laat ik in jullie capabele handen over, over een maand ben ik hier weer voor de bruiloft. Moge het lot onze kinderen goed gezind zijn, net als de Goden, die over hen waken.' Hij knikte richting de mannen, draaide om en beende met zijn mensen weer naar buiten. Emrys bleef over.
'Vertel eens, jongens, wat gaan we eerst doen?' Onschuldig, lieflijk en totaal niet gemeend keek ze naar de Gregory's. Gekke mannen, die Engelsen, dat ze hun zonen naar zichzelf vernoemden.

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Op het eerste gezicht leek de reactie van de vrouw, Emrys, acceptabel. Toch liet Gregory zich niet strikken door de houding van de Vikings. Ze waren geniepig volk die vol listige trucjes zaten. De jongeman had hier veel over gehoord van zijn vader, maar ook andere landgenoten. Er gingen oude verhalen de rondte over het Viking volk. Verhalen die door de Engelsen wel geloofd werden. Niet wetend hoeveel er in feiten van waar was. Dit maakte echter niet uit bij de beeldvorming die Gregory zelf kreeg van het volk. Ze waren listig en gevaarlijk - een volk waar je bij op moest passen. Ook nu was het dus goed gebleken dat hij op zijn hoede was geweest. De vrouw probeerde een truc met hem uit te halen en wilde zien of hij wel de "ballen" had om voor zich op te komen. Wellicht dat hij niet zo groot en sterk uiterlijk had als de Vikingen, maar zijn brein zat waarschijnlijk beter in elkaar dan dat van hen. Vikingen leken vaker geweld te gebruiken als oplossing waar Engelsen hun hoofd gebruikten.
Het was duidelijk dat ze hem aan het testen was en Gregory moest zichzelf tegenover zijn vader bewijzen. Hij moest zichzelf kalm zien te houden als het toch enorm lastig leek. Voor hij haar wat terug kon zeggen, zag hij dat haar vader vertrok omdat hij elders nodig was. Wie zou hem nu nodig hebben? Wellicht één of andere holbewoner die zichzelf Viking noemde om tegen de muur omhoog gezet te worden. Deze gedachtegang toonde een grijns op zijn eerst zo serieuze gezicht. Al snel werd deze glimlach weer weggevaagd toen de Viking vrouw een geniepige opmerking maakte. Enorm schijnheilig en net alsof er niets aan de hand was. Natuurlijk wist Gregory beter, maar ook hier zou hij niet dieper op in gaan.

'Wat we als eerst gaan doen is simpel.' Begon Gregory terwijl hij opstond en zijn lange bordeauxrode jas met gouden accenten glad streek. 'Allereerst zul je kennis gaan maken met de belangrijkste leden uit de Carlson familie. Zij zullen op ons wachten in de dinerzaal. Daar tref je een grote ronde tafel waar wij met zijn allen eten, maar ook belangrijke gesprekken voeren over het lang, mocht dit nodig zijn. Als je ons zou willen volgen...' Gregory liep spoedig de trap af en bewoog zich voort naar wat de eetzaal zou zijn.
Het was een gigantische zaal met een grote tafel in het midden. Aan de muren hingen grote fakkels te branden, waardoor er een schemerig licht over de ruimte viel. Vele gezichten draaiden zich naar de grote deuren die door de wachters open geduwd werden. De stemmen stierven weg en een enkeling stak nieuwsgierig zijn of haar hoofd omhoog. 'Mijn dames en heren, gelieve familie, ik wil u graag voorstellen aan Emrys.' Gregory deed een stap opzij en stak een hand uit naar de Viking vrouw.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Ergens reageerde hij nog vrij goed op het feit dat Emrys hem duidelijk aan het uitdagen was, maar ze vond het niet bepaald tof dat hij er zo op reageerde en dat hij meteen begreep hoe alles in elkaar stak. Haar vader liet Emrys ook altijd haar gang gaan en deed daarna iets heel anders, waardoor de aandacht niet meer op haar lag en daar kon ze niet zo goed mee omgaan. Het meisje, pardon, de vrouw, hield ervan om in de spotlight te staan. Dat moest je niet van haar afnemen, dan kon het nog wel eens slecht met je eindigen. Niet dat ze Gregory van kant ging maken, niet nu, maar dat ging ze echt nog wel proberen. In hun cultuur moest de man laten zien dat ze de overhand hadden in de relatie, anders bepaalde de vrouw wanneer ze seks hadden en dan kwamen er over het algemeen geen kinderen. Voortplanting. Dé reden dat mannen sterk moesten zijn in hun cultuur. Aan de andere kant telde het ook mee dat de man zijn vrouw moest verdedigen en als zij beter was dan hij, dan had ze hem ook niet nodig. Simpel.

Ietwat arrogant liep ze achter de jonge Gregory aan en volgde hem naar de zaal waar hij net over gesproken had. Alle mannen, hoewel er ook wat vrouwen zaten en dat verbaasde haar wel gezien haar kennis van hun cultuur, keken naar haar. Alleen was dat op het moment niet de bedoeling. Ze kon niet iedereen tegelijk aan en ze moest haar aandacht al op die Gregory focussen. Het werd overigens nog erger toen hij een hand naar haar uitstak, alsof ze die aan ging nemen. 'Laten we meteen even duidelijk maken dat ik hier niet wens te zijn, niet alleen hier als in deze zaal, hier in Engeland. Ik verwacht jullie cultuur en geloof en ik kan ook zeggen dat er van Gregory's kant in ieder geval geen nakomelingen zullen volgen. Verkeerde keuzes, weet je,' met een ruk draaide ze om en wilde weer naar buiten lopen, maar de bewakers gingen in de weg staan. 'Zeg, aanstaande, haal ze uit mijn blikveld of ik slacht ze persoonlijk af, hier en nu.' In haar hand had ze al een dolk, die twee bewakers waren haar grote wapens niet eens waard, om hun keel door te snijden wanneer ze dit nodig achtte. Hoefde natuurlijk niet, als hij zijn hondjes gewoon even terug riep, kon iedereen gezellig blijven leven en weer terug naar wat ze belangrijk vonden, zolang zij maar niet mee hoefde te doen.

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Vele verbaasde blikken richtten zich op de jonge Gregory en de Viking vrouw, Emrys. Natuurlijk had dit niet direct goed uit kunnen pakken. Wist hij veel dat de oude tangen van zijn familie hier echt allemaal zouden zijn. Vaak was het namelijk maar een klein deel. Meestal enkel de belangrijkere mannen, zoals de ouderen en mannen zoals hijzelf. De verbazing was niet alleen zichtbaar op de gezichten van zijn familie, maar ook op die van zichzelf. Om deze reden liet hij dan ook zijn arm zakken en hij keek naar de Viking vrouw die overduidelijk niet geamuseerd was door deze plotselinge verandering. Ergens kon de jongeman dit begrijpen, maar toch vond hij het aanstellerij om direct weg te lopen en te dreigen met dolken. Dit werd niet getolereerd. Niet door hem en niet door de bewakers. Zodra ze tegen begon te spartelen, pakten de bewakers haar stevig vast, maar Gregory stak zijn hand in de lucht en direct werd de Viking vrouw losgelaten. 'Prima, dan doen we het anders.' De jongeman liep naar de Viking vrouw en pakte haar arm beet om haar vervolgens uit de grote zaal te trekken. De deuren werden gesloten en hij keek haar aan.
'Prima dat je hier niet wilt zijn, dat begrijp ik, maar als er iets is wat ik niet tolereer, is het messen trekken. Wij leven hier anders dan jouw volk. We hebben min of meer respect voor elkaar en zullen dit altijd uitdragen naar elkander. Natuurlijk denk jij hier anders over, maar om je een zo fijn mogelijk verblijf te bieden, zullen er een aantal aanpassingen moeten plaatsvinden.' Legde hij haar in eerste instantie vriendelijk uit. 'Voor nu zal dit genoeg zijn, hoop ik, maar ook ik kan anders uitvallen dan je zou denken. Ondanks dat ik een Engelsman ben en jij een... Een Viking.' Hij bekeek haar even vuil van top tot teen en pufte wat adem uit. 'Niemand van ons heeft voor dit gekozen, maar we zullen er voor nu het beste van moeten maken. Hoe kan een individu beslissen dat zij iemand haat, wanneer zij elkaar nog niet kennen?' Gregory bekeek haar even en gaf een gemeende glimlach. 'We zullen de familiaire omstandigheden achterwege laten en dan wil ik je nu graag uitnodigen om samen met mij te dineren in een andere zaal. Zonder familie en eventueel bewakers. Om elkaar te leren kennen, Emrys.' Afwachtend stak hij zijn hand naar haar uit en hield dezelfde gemeende glimlach op zijn gezicht.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Het viel al mee dat hij besloot zijn puppy's terug te roepen, maar dat betekende niet dat Emrys accepteerde dat hij haar aan raakte. Dat ging net weer een stap te ver en dat zou ze hem duidelijk maken ook. Het was niet zijn keuze, nog niet, sowieso waren ze niet getrouwd en daarnaast had hij nog aan geen enkele eis uit haar cultuur voldaan. 'Nee, Gregory, je begrijpt het niet. Het is niet alsof je het ooit zal begrijpen, maar in mijn cultuur staat respect gelijk aan kracht. Als mensen je uitdagen voor een gevecht, betekent dat dat ze respect voor je willen hebben, maar het nog niet hebben of denken dat je het niet aankan om de baas over hen te zijn. Snap je dat het normaal is voor mij, om mensen uit te dagen voor een gevecht? Als ze mijn autoriteit niet aannemen, dan laat ik ze zien dat dit wel degelijk de bedoeling is, zo gaat dat bij ons. Niemand heeft zomaar respect, wat een onzin is dat nu weer.' Ze schudde haar hoofd toen hij zijn hand opnieuw naar haar uit stak en zette een stap achteruit. Zo ging dit gewoon niet.
'Begrijp je niet dat ik niet zomaar mijn cultuur achter me ga laten? Nee, ik heb geen behoefte aan een huwelijk met jou en ik snap heel goed dat ik ook niet jouw droomvrouw ben, maar jij bent nog in je eigen huis, bij je eigen familie en in het land met jouw cultuur. Mij is gedwongen dat allemaal achter te laten om een oorlog te beëindigen. Er is verschil tussen onze opoffering. Als je wilt dat ik me aanpas aan jullie gebruiken, dan zal je dat moeten doen via die van mij. Je krijgt mijn respect als je mij weet te overmeesteren, als je kan laten zien dat je sterker bent dan ik, beter getraind. Tot die tijd zal ik je blijven tarten, net als de mensen om je heen. Zoals de soldaten. Wil je dat ik mijn messen niet gebruik? Probeer ze eens van mij af te pakken, wie weet heeft dat effect.' Haar blik boorde zich in die van hem. 'En ik heb geen honger,' dat was niet geheel waar, echter voelde ze bij lange na niet de behoefte om met hem te dineren. Sowieso wist ze nu al dat haar tafel-''manieren'' anders waren dan hier en het eten waarschijnlijk ook. Waarom moeite doen als het je toch niet aansprak? Precies, dan kon je net zo goed een koppige ezel zijn en overal je kont tegen de kribbe gooien.

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Zijn plannetje was helaas niet geheel gelukt. Dit was voor hem al een hele teleurstelling, maar hij had nu wel degelijk door dat hij zich zou moeten aanpassen aan haar. Ze moesten zich beiden aanpassen, maar Gregory kon begrijpen waar haar gedachtegang vandaan kwam. Hoewel hij het niet geheel respecteerde, moest hij het toch gaan leren. Dit alles was voor beiden zo enorm onverwachts en ook Gregory moest hier mee leren omgaan. De jongeman keek haar daarom simpel aan en knikte. 'Prima, dan doen we het op onze manier. Deels de jouwe en deels de mijne. Ik zal gaan werken aan een manier hoe we elkaars respect kunnen afdwingen, hoe jullie Vikingen dat doen. In de tussentijd zul je jezelf moeten amuseren. Toch wil ik je vriendelijk verzoeken je deels aan onze manieren aan te passen. Daarmee bedoel ik dat ik het zou waarderen als je niets sloopt en niemand om het leven brengt met je wapens.' Gregory keek haar scherp aan en draaide zich vervolgens om om daarna weg te lopen richting zijn eigen kamer.

De kamer van Gregory was groot en luxueus ingericht. Er stond een groot rond bed in de kamer met dikke bordeauxrode gordijnen er omheen. Overal stonden grote crèmekleurige kaarsen en enkelen stonden te branden. Vlakbij het raam stond een groot en breed mahoniehouten bureau met een houten stoel erbij. Op het bureau lag wat papier en een oud en stoffig boek. Eentje waar allerlei informatie over Vikingen in stond. Wellicht dat hij zijn vader zou kunnen raadplegen over deze kwestie, maar als hij eerlijk moest zijn, wilde hij dat helemaal niet doen. Waarom zou hij constant zijn vader erbij betrekken? Die man was immers de persoon die hem in dit zooitje had betrokken. Tegen zijn zin in, maar deels ook niet tegen zijn zin in. Het was een aparte situatie en Gregory vond het lastig ermee om te gaan.
Er waren veel dingen onduidelijk over deze hele situatie. Om te beginnen dwongen Vikingen respect af door met elkaar te vechten. Door te laten zien dat je iemand kon overmeesteren. Hier waren de Engelsen niet voor gebouwd. Vooral Gregory niet. Hij was gebouwd voor het denkwerk en de boeken. Zijn wachters waren echter wel getraind om mensen op afstand te houden. Denkend aan de wachters kreeg de jongeman een idee: wat als hij de wachters zou vragen hem te helpen met een speciale training. Een training die hem sterker zou maken zodat hij Emrys aan zou kunnen. Het zou een lastige taak zijn, maar de Engelsman had het idee dat dit nog wel eens een geweldige uitkomst zou kunnen zijn.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Over een paar dagen zou de bruiloft zijn, dit betekende ook dat ze hier al een maand was (ik ben te lui om terug te lezen wat de tijd ook alweer was enzo maarja gregory moest wel effe tijd hebben om te trainen en alles dus ik vind iets minder dan een maand wel mooie tijd enzo) en ze vond het nog steeds verschrikkelijk. Het was al een aantal keer gebeurd dat ze door meerdere bewakers uit een gevecht getrokken was. Niet iets waar de Engelsen heel vrolijk van waren geworden, maar ach, zolang zij won, konden ze haar niets maken. Niemand had geprobeerd haar wapens af te pakken en zeker niemand had het lef gehad om haar te vertellen dat ze de kleding van Engelse dames moest gaan dragen. Jammer, ze had wel willen zien hoe ze reageerden als ze weigerde. Zelfs haar aanstaande, die Gregory, was niet meer in beeld gekomen na een paar aanvaringen. Of ja, af en toe zag ze hem wel en dan probeerde hij haar iets duidelijk te maken, maar erg veel nut had het niet. Immers had hij haar ook verboden om in dit stuk van de tuinen te komen, schijnbaar hoorde dat niet, betekende echter niet dat ze daarnaar luisterde. Als iemand haar zei dat iets ten strengste afgeraden, of zelfs verboden, werd, dan kon je er vergif op innemen dat Emrys binnen drie tellen zich op exact die plaats bevond.

Het was gewoon enorm leuk om tegen mensen in te gaan en als zij dan besloten daar niets tegen te doen, dan was dat toch zeker niet haar schuld? Nee. Niemand kon het haar kwalijk nemen als zij niet luisterde naar die irritante Engelsen die niet eens de moeite deden om haar cultuur te begrijpen. Emrys was er dan ook nog niet over uit wat ze precies ging dragen op haar bruiloft. Ze neigde ernaar om gewoon een Viking outfit te laten maken, aan de andere kant wist ze niet eens of er hier iemand was die dat kon, maar als dat geen optie was, dan droeg ze haar gewone kloffie wel. Daar zagen de meeste mensen haar momenteel toch in. Sterker nog, dat was het enige waar ze haar in konden zien. Zelfs Gregory had zijn ogen nog niet de kost kunnen geven, immers kon hij haar er niet toe dwingen, dan had hij een probleem. Niet Emrys. Zeker niet, hij wilde toch zeker kinderen? Zou zij geen moeite voor gaan doen.

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
Enige tijd later was het de jonge Engelsman gelukt om zichzelf sterker te maken. Dit met behulp van zijn lieftallige bewakers die hem wel wat trucjes konden leren. Qua uiterlijk was hij door het vele trainen ietwat veranderd: hij was wat breder en gespierder geworden en niet perse meer zo'n sprinkhaan als hij was geweest. Natuurlijk kon hij zijn eigen bewakers niet evenaren, maar dat nam niet weg dat hij behoorlijk wat kracht had opgebouwd. Dit zou voor hem betekenen dat hij in staat zou zijn Emrys aan te kunnen.

De jongeman bevond zich in zijn kamer die uitzicht gaf over het gehele paleis en haar tuinen. Dit zorgde er voor dat hij Emrys vanuit zijn torenkamer zag. Een lichte vloek verliet zijn mond terwijl hij richting de deur beende om zijn weg naar buiten te vinden. Emrys wíst dat ze daar niet mocht komen, maar toch haalde ze het in haar hoofd om zich op verboden terrein te bevinden. Deze gebeurtenis maakte Gregory kwaad. Furieus. De weg naar buiten leek langer te duren dan normaal, maar in zijn hoofd had hij nu tijd zat gehad om na te kunnen denken over hetgeen wat hij zou gaan doen. Hij wist het precies en dit zou gelijk voor respect bij Emrys zorgen. Althans, daar ging hij van uit. De Viking vrouw zou moeten gaan begrijpen dat er niet met hem te sollen viel. Eveneens zou ze moeten begrijpen dat hij geen watje was zoals zij dacht. Daar zou Gregory verandering in gaan brengen.
Gregory had zich buiten begeven en keek rond. Zijn ademhaling was wat versneld doordat hij in hoog tempo de trap af had gedaald. De zon scheen neer in de tuin en een zacht, maar aangenaam briesje maakte de hitte dragelijker. In de verte was Emrys al zichtbaar en Gregory ademde enkele malen diep in. Zonder wat te zeggen, liep hij op haar af en greep hij haar hardhandig bij haar arm beet. Vervolgens trok hij haar weg uit de tuin en duwde hij haar naar binnen om haar vervolgens hard tegen de muur aan te houden. Zijn greep was sterk genoeg zodat ze niet kon ontsnappen. 'Ik weet niet of je doof bent, of gewoon zo enorm eigenwijs, maar ik geloof dat ik je gezegd had om niet in de tuin te komen. Of ben je dat vergeten, achterlijke idioot!' De Engelsman verstevigde zijn grip om haar arm en duwde haar harder tegen de muur aan. 'Je hoort naar me te luisteren, dan krijg je wat meer vrijheid. Zo niet, dan zullen we het anders moeten oplossen. Begrepen?'

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Om heel eerlijk te zijn, had Emrys niet verwacht dat het ooit zou gebeuren dat Gregory tegen haar in ging. Immers had hij dat de laatste paar weken ook niet gedaan en een goed begin was het halve werk, om het zo te zeggen. Als het hem niet interesseerde dat ze tegen zijn regels in ging, waarom zou zij zich er dan druk over maken? Dat was dan echter wel de reden dat ze hier gedeeltelijk van schrok, maar haar gezicht brak meteen uit in een glimlach en zachtjes begon ze te lachen. Emrys schudde haar hoofd, grinnikte nog even en trok daarna een wenkbrauw naar hem op. 'Leuk geprobeerd, aanstaande, maar als je denkt dat ik bang ben dat je mijn vrijheid inperkt, moet je echt nog eens beter nadenken. Ik zit al opgesloten in je huis en tuin, als je daar één kamer van maakt, is het nog steeds dezelfde gevangenis. Jij kan me niets aandoen, niet op de manier die jij denkt, in ieder geval, maar ach, ga vooral je gang en probeer het eens!'
Hij dacht misschien dat hij heel wat was, dat ze bang voor hem zou worden op deze manier, maar eigenlijk daagde het de jonge vrouw juist uit om nog onbeschofter te zijn. Om gewoon arrogant te gaan doen en ze vond het heerlijk. Zonder dat hij tijd had om te reageren, rekte ze dan ook haar nek naar voren - hij had haar armen vast, maar dat betekende niet dat ze haar gezicht niet naar voren kon bewegen - en likte ze hem vol over zijn wang. Dacht hij werkelijk dat hij haar kon kleineren, zonder dat ze minimaal een poging terug deed? 'Blegh, als dat is hoe je smaakt, mag je voor tijdens de bruiloft wel wat beter eten op je lippen smeren. Het is niet alsof ik er vrolijk van word om een varken mijn ja-woord te geven.' Heel ''vrouwelijk'' knipoogde ze een paar keer naar hem, maakte een zoengeluid en stak daarna haar tong uit, alsof ze moest kotsen. 'Maar goed, ik dwaal af, vertel eens Gregory drie, wat was je nu met mij van plan?'

Kyoshi
Popster

Kyoshi schreef:
De jonge Engelsman trok een wenkbrauw op naar haar tegenreactie. De lik over zijn wangen, maakte hem enkel furieuzer dan hij al was door haar houding en gedrag. Zijn grip om haar armen verstevigde en hij keek haar kwaad aan. 'Ook jij denkt dat je zo tegen mij kunt praten, merk ik. Daar zit je dan toch fout.' Met één hand liet hij haar los en hij hief zijn hand op om haar uit pure woede finaal op haar wang te slaan. Het was een harde klap geweest die extra sensationeel leek door het geluid wat van haar wang kwam. Eveneens werd dit versterkt door de vuurrode afdruk die achterbleef op haar wang. Hij moest toegeven dat hij zelf geschrokken was door het slaan op haar wang. Het was een impuls geweest die bij hem nooit eerder opgewekt was. De lichte tinteling in zijn vingers maakte duidelijk dat de klap harder was geweest dan hij zelf gedacht had, maar dat maakte hem nu niets meer uit. Wellicht dat dit haar zou leren om zo tegen hem te doen en spreken. Hem over de wang likken, was een druppel te veel en deze liet de spreekwoordelijke emmer dan ook overlopen.
'Ik heb opgemerkt dat mijn geplande aanpak bij jou niet succesvol zal zijn. Daarom zal ik kiezen voor een andere aanpak die je hoogstwaarschijnlijk niet achter een simpele Engelsman als mijzelf zult zoeken. Ik raad je aan waakzaam te zijn met wat je om mij heen zegt. Het kan, zoals je voelt, nare gevolgen hebben. Je wekt woede in me op die ik lang verborgen heb weten te houden en dit kan veel gevaren met zich meebrengen. Zie dit niet als een dreiging, maar een waarschuwing voor jouzelf in de toekomst. Ik neem aan dat je niet graag geslagen wordt, of is dat hetgeen dat je opwindt?' Ietwat arrogant trok hij zijn wenkbrauw op terwijl hij haar aankeek. 'Zeg het maar. Beide manieren zal me een genoegen zijn.' Al haar vragen had Gregory genegeerd, natuurlijk deed hij dit expres.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld