Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O// Heaven is a place on earth

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:

HI

Meet mah lover Helena, dochter van de koning en van de demon Aamon. Doordat ze de dochter van een demon is, kan ze het element vuur beheersen, heeft ze bruin-oranje ogen (waar de vlammen in dansen als ze haar element beheerst) en heeft ze scherpere nagels en hoektanden dan een gewoon mens. Dit alles zie je echter niet door de twee armbanden die ze draagt, haar vader heeft deze laten maken om haar mutatie en kracht te onderdrukken en tot op de dag van vandaag krijgt ze deze niet zelf van haar polsen af.

en.wikipedia.org/wiki/Aamon

Uren. Ze had uren moeten wachten tot de wisseling van de wacht, maar het was eindelijk zo ver. Tijdens de wisseling lette geen van de wachten heel goed op wat er om hen heen gebeurde. De twee die mochten gaan slapen, hadden überhaupt nergens meer oog voor en de twee nieuwelingen waren te druk bezig met sociaal zijn met elkaar. Het perfecte moment voor haar om door de schaduwen heen bij de poort te komen. Een van de kleine, onbewaakte poorten die in de muur van het kasteel gemaakt waren om de bediendes binnen te laten, was haar weg naar buiten. Niemand had haar gezien, geen enkele bewaker die alarm sloeg. Fantastisch. Helena was buiten het kasteel en ze rende door de bossen, sprong over de kleine stroompjes en wist bij het strand aan te komen. Ze vond het heerlijk om 's avonds buiten te zijn, om naar de sterren te kijken en af en toe zelfs in de zee te zwemmen. Dit was haar thuis niet, dit was een of andere stad aan de zee waar ze af en toe verbleef, maar het was beter dan het kasteel waar ze normaal gesproken woonde. Daar was geen zonlicht, geen geluk en bovenal, geen mensen die niet wisten wie ze was. De meeste dorpelingen hier vonden het niet interessant als er een dame langs kwam. Sterker nog, je moest uitkijken dat je de afvalresten niet over je heen gegooid kreeg als je te lang ergens rondhing. Ze vond het heerlijk. Niet zo lekker als het strand waar ze nu met haar blote voeten op liep, daar kon geen enkel gevoel tegenop. De wind in haar haren. Haar dunne jurk, een jurk waar ze nooit mee naar buiten zou mogen van haar vader, waaide om haar lichaam heen. Hij kwam niet eens tot over haar knieën, een schande! Ze was toch al een schande als het aan haar vader lag, dat verklaarde de boeien om haar polsen, maar als hij haar het leven zuur maakte, dan zou ze hem een koekje van eigen deeg geven.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Yo meet Caine "Snake-Eye" Satan, kapitein, piraat. Gevaarlijk. De zoon van Vine en.wikipedia.org/wiki/Vine_(demon) met zijn ontembare haren en zijn pupillen die de vorm hebben van die van een slang. Hij bezit de kracht om stormen op te roepen en zeeën te beheersen.

Het was voor Caine heel duidelijk geweest zodra zijn mannen op zee gevangen waren genomen. Met hetgeen wat over was en een beetje misbruik van zijn krachten zouden ze hen komen redden. Bevrijden van de mannen die hen hadden meegenomen. Hij en zijn mannen had hun schip aangemeerd een stuk van de stad af. Met behulp van roeiboten vonden ze hun weg naar de kust. Op dit tijdstip zou er toch niemand op het strand zijn en dat klopte. Op het moment dat ze aankwamen was er niemand geweest. Ze hadden erna moeten wachten, los van elkaar hadden ze kunnen dwalen door de haven en al snel was het Caine ter ore gekomen waar zijn mannen zaten. Het was haast te makkelijk geweest om ze eruit te kunnen halen. De wachters waren niet aan het opletten geweest, te druk met hun eigen zaakjes. Met wat goud waren ze sommigen daarnaast zo omgekocht. Dat was de manier waarop Snake-Eye Satan met zijn crew om ging. Hij zou ze terug halen en hun schuld bij hem werd groter. Grijnzend vonden ze hu weg terug naar het strand. De zon was inmiddels onder en de sterren zouden de weg voor hun navigeren. Wat Caine echter niet had verwacht was de gedaante van een vrouw te zien en een sadistische grijns werd zichtbaar. Al snel kwam hij dichterbij. "Hey schoonheid." Hij kon haar al vlot bekijken. Hoewel ze weinig aan had, was het duidelijk van goed materiaal. Dit was niet zomaar een meisje. Met een korte beweging hadden zijn mannen dan ook al hun wapens getrokken. Een extra prijs was nooit vervelend.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Heel even vervloekte Helena haar onoplettendheid. Ze was goed in verstoppen, ze was goed in wegsluipen en ze was goed in haar omgeving in de gaten houden, het enige wat ze daarvoor hoefde te doen, was de omgeving in de gaten houden. Iets wat ze duidelijk niet gedaan had, aangezien er een flinke groep mannen vlak voor haar stond. De volle maan had haar afgeleid. Altijd fijn om iets of iemand anders de schuld te kunnen geven.
Nieuwsgierig keek ze naar de jongeman die gesproken had. Ze schatte hem haar leeftijd, hoewel het haar niet zou verbazen als hij jonger of ouder was. De ruwe haren en het verweerde gezicht maakten haar schatting moeilijker. Het was pas op dat moment dat zijn ogen haar opvielen. Nieuwsgierig deed ze een stap dichterbij en kantelde haar eigen gezicht lichtjes, zodat ze hem beter in de gaten kon houden. Er was nog minimaal twee meter tussen hen. Helena deed alleen geen moeite om daar meer van te maken, zodra zij een verkeerde beweging maakte of weg probeerde te rennen, zou een van die wapens zich waarschijnlijk in haar rug boren. Geen prettig vooruitzicht. 'Hallo,' ze hield haar stem netjes, zoals die van een prinses zou moeten zijn. Fladderend over de wind. Dat zei haar lerares altijd, Helena was er gelukkig niet heel goed in.
'Denk je werkelijk dat zoveel wapens nodig zijn om mij onder controle te houden? Of ben je bang dat ik zelf ook wapens verborgen heb? Want in dat geval, zoveel past niet onder deze jurk.' Ze was niet bang van de piraten. Zelfs al hadden ze het lef haar mee te nemen, dan betekende dat alleen dat ze zelf in problemen kwamen met haar vader. Niet bepaald een man waar je ruzie mee wilde maken. Of wel. Misschien was het voor een piraat wel heel interessant om de prinses op zijn schip te hebben. Ze wist het niet. Dit was de eerste piraat die ze ooit ontmoette, het was en bleef giswerk om zijn gedachtes te lezen. 'Mijn naam is Helena en hoe kan ik jullie noemen?' De naam zou een belletje moeten doen rinkelen. Er gingen geruchten de ronde over de prachtige prinses, die ietwat opstandig altijd haar weg buiten het kasteel wist te vinden. Haar naam was bekend op het land, eens zien of dat ook zo was op het water.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Het was duidelijk dat de vrouw voor hem een echte dame was. Ze kwam even iets dichterbij om hem te bekijken, toegegeven hij was dan ook wel gewoon interessant om te zien. "Lieverd, deze wapens zijn niet voor jou. Zo in het donker konden we niet meteen zien of je een kerel was of niet en als je al een vrouw was geweest, had ik eerder een hoer verwacht dan een dame." Weer bekeek hij haar, liet zijn ogen over haar hele lichaam gaan. Pas zodra ze haar naam zei keek de man weer op. Zijn ogen vonden de hare en hij grijnsde. "Je nieuwe familie." Met kalme passen liep hij op haar af en rustig naar haar toe. "En ik ben je kapitein, Caine."
"Dus Helena, welkom bij de familie." Kort grinnikte hij en nam haar toen ruw vast. "Iedereen wilt je zeker weten een warm welkom heten, maar vertel me eerst eens hoeveel jou vader gaat betalen om jou weer veilig thuis te krijgen. Wie weet wat er met je gebeurt op een schip vol piraten." Hij hoorde gejoel achter zich en moest lachen. Natuurlijk hadden zijn mannen verwachtingen, maar als ze flink wat goud konden krijgen hiervoor dan zou hij wel zorgen dat ze even van haar af bleven. Hij wilde namelijk niet een grote berg geld mislopen alleen doordat zijn mannen haar aan zouden raken. Het enige wat die zouden doen, was zorgen dat dit prinsesje niets overkwam. Dat kon niet al te moeilijk zijn, een weerloze vrouw. Even schudde Caine zijn hoofd bij de gedachte daaraan. Bovendien, als haar vader niet betaalde konden de mannen altijd nog los gaan en haar daarna overboord gooien.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Een van haar wenkbrauwen ging lichtelijk omhoog toen de piraat verklaarde dat ze net zo goed een man had kunnen zijn. Een man met lange haren en een witte jurk om zijn niet zo gespierde lichaam? Vast. Als het zijn droom was om zo'n vent tegen te komen, dan moest hij echt iets langer zoeken dan op goed geluk een vreemde op het strand vinden. Zelfs al had hij al zoveel geluk dat hij de prinses van het land tegen wist te komen. Haar gedachten waren weer even op een heel andere plaats, maar ze zag wel dat hij dichterbij kwam en haar zelfs vast pakte. Niet goed. Helena hield er helemaal niet van als mensen haar aanraakten. Dat had niets te maken met deze piraat, Caine was zijn naam, maar meer met haar overtuiging dat het haar lichaam was en dat niemand daar aan hoefde te komen.
'Familie? Werkelijk? Jullie zijn geen familie, jullie zijn een bij elkaar geraapt zooitje dat nergens anders heen kan en dus bij elkaar op een schip zit. Dan hoef je in ieder geval niet te denken aan het feit dat je nooit een ander leven zal hebben dan dat van stelen en sterven.' Haar stem was een stuk minder lief nu hij haar aanraakte en haar ogen knepen ietwat samen. Háár lichaam. 'En mijn papa-lief,' als er al geen haat in haar stem was, dan kwam die wel bij de benaming van haar vader, 'betaalt jullie waarschijnlijk door je schip naar de bodem van de oceaan te laten zinken. Het is maar net in wat voor soort bui hij is, of hij mij eerst van dat schip af haalt, of niet.' De relatie met haar vader was nogal ingewikkeld. Mensen dachten dat de koning fantastisch was, met een lieflijke vrouw en de meest perfecte dochter die iemand zich kon wensen. Fout. Ze haatte haar vader meer dan wie dan ook op deze planeet. Hij had alles van haar afgepakt en deed alsof het normaal was. Het kon Helena geen zier schelen of ze bij de piraten of bij haar vader leefde, het was allebei een gevangenis. Desalniettemin vond ze het wel leuk om de piraten een beetje te stangen. Ze wist honderd procent zeker dat ze haar pijn gingen doen, in welk opzicht was nog heel even de vraag. Verkrachting zou ze waarschijnlijk erg vinden, hoewel ze dit nog nooit mee had gemaakt en dus niet wist wat ze ervan moest verwachten, maar martelen kon ze aan. Zowel mentaal als fysiek, ze had training gehad.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Even rolde hij met zijn ogen. Het was heel duidelijk hoe ze over hen dacht, maar het deed hem geen pijn. Bij lange na niet. Het deed hem helemaal niets. Wat dit verwende prinsesje vond, deed hem helemaal niets. Ze zag de wereld zoals die was ingepeperd in haar kleine breintje. Caine zou ook nooit verwachten dat ze op een andere manier er naar zou kijken. Dat deden al die rijke dametjes nooit. Genoeg had hij er al ontmoet, vrouwen die dachten alles te weten en te kenen omdat ze geld hadden. Hij was niets minder dan zij waren en bovendien had hij veel meer gezien. Nee, hij was niet onder de indruk van die wijven. Ze deden hem helemaal niets. Hij glimlachte even. "Dan weet je duidelijk niet met wie je denkt dat je vader te maken heeft."
Hij had haar nog steeds vast en trok haar met zich mee. "Laten we dan maar naar je nieuwe huis gaan." Hij grinnikte even tevreden en knikte naar zijn mannen die naar het schip toe liepen. Tevreden bekeek hij haar even. "Maar wat doen een prinsesje zoals jij hier helemaal alleen?" Hij grijnsde en bekeek zijn schip even. Het was een goed schip, een van de snelste die er was. Caine was er blij mee. Kalm liep hij over het zand naar de sloepen toe. Ze hadden gezorgd dat het schip niet in de haven lag, dan zou er ook niemand zijn die het meteen zou kapen of enteren. Met een onderzoekende blik keek hij rond en hield alles in de gaten. Hij wilde niet dat deze prijs nu van hem afgenomen zou worden. Zij kon misschien zeggen dat haar vader haar niets waard vond, maar hij wist wel beter. Hij zou genoeg voor haar kunnen krijgen. Als het niet bij haar vader was, dan kon hij haar altijd nog wel aan een pooier verkopen.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
De piraat kon zoveel met zijn ogen rollen als hij wilde, dat veranderde de waarheid over de relatie tussen Helena en haar vader niet. Niet dat het echt uitmaakte hoe haar vader over haar dacht, de armbanden spraken de waarheid. Armbanden die ze van plan was kwijt te raken op dat schip. De piraten wisten niets van adellijke dames, ze zouden het hopelijk niet vreemd vinden dat ze haar armbanden af wilde. Als zielig prinsesje kon ze die niet zelf afkrijgen. Daar kon ze nog wel een verhaal aan verbinden dat ze haar armbanden altijd kwijt raakte, vandaar dat ze zo strak gemaakt werden. Caine zou ze daar niet mee lastig vallen, ze wist nog niet zeker of hij slim genoeg was om door zo'n leugen heen te prikken, maar niet iedereen op dat schip zou intelligentie bevatten. Dát wist ze wel zeker.
'Dit prinsesje zou het waarderen als je haar gewoon Helena noemt. Desnoods Hela, hoewel niemand daar ooit gehoor aan geeft. Ik heb een naam, weet je, heb mezelf niet voor niets voorgesteld.' Ze had ook kunnen gaan gillen vanaf het moment dat ze hen zag, maar ze was vriendelijk en zeer beleefd gebleven. Daar kon best iets tegenover staan. Toch? 'En wat ik alleen op het strand doe? Weglopen van alle regels van het hof, eerlijk gezegd. Veel te veel regels, ik houd niet van regels.' Anders had ze sowieso meer kleding aan en was ze hier nooit geweest. Ze gaf de piraat overigens al wel een waarschuwing: Helena deed niet aan regels en was erg moeilijk in bedwang te houden. Haar familie probeerde haar al haar gehele leven in de dwangbuis van het adellijke leven te proppen en het was na meer dan twintig jaar nog steeds niet gelukt. 'Verder was ik eigenlijk van plan om ergens een mes te stelen, een konijn te villen en die te braden. Misschien het bloed op mijn jurk smeren zodat de dienstmeiden een hartaanval krijgen als ik terug ben, maar dat is het wel zo'n beetje!' Even glimlachte ze. De eerste keer dat ze die truc met het bloed had gedaan, waren drie dames flauw gevallen en de vierde gilde zo hard dat Helena er zelfs pijn van kreeg in haar oren. Leuk. Misschien kon ze dat gillen wel projecteren op de piraten als ze vervelend waren.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Ze had een grote mond voor een adellijke vrouw. Cain kon het waarderen, maar tegelijkertijd had hij een hekel aan tegenspraak. Hij reageerde dan ook niet meteen op haar verzoek, als je het al een verzoek kon noemen, om haar gewoon bij haar naam te noemen. "Fijn dat je dat waardeert schoonheid, maar ik beslis nog altijd zelf hoe ik je noem." Zij hield niet van regels, maar ze kon ze wel stellen? Nee, zo werkte dat niet en zeker niet bij Cain. Hij was de kapitein en als iemand de regels zou maken dan was hij het en niemand anders.
"Leuk trucje, daar zullen ze vast van schrikken dat bij jou." Hij grinnikte kort even, dat kon hij wel waarderen. Ze was duidelijker brutaler dan enig ander lid van de adel die hij ooit tegen was gekomen. Brutaler dan vele vrouwen. "Nu valt dat plannetje wel een beetje in duigen, maar wie weet... Schrikken ze ook wel ontzettend als het prinsesje niet meer thuis komt." Eenmaal bij de sloepen hielp hij haar erin en duwde hem een stuk het water in. Zijn mannen zouden hen erheen peddelen, maar Cain was de beroerdste niet en help wel om het ding het water in te krijgen.
"Dus prinsesje Hela, zijn er nog dingen op deze aarde die je wilt zien? Niet dat we daar waarschijnlijk heen gaan, maar wie weet verras je me?" Cain was naast Helena komen zitten en keek toe hoe zijn mannen hen langzaam dichter bij zijn schip brachten. Hij vond het altijd fijn om weer terug te zijn. Het schip was zijn thuis geworden op de grote open zee. Het was de plek waar hij echt gelukkig was, hoe cliché dat misschien ook was. Zijn plek was niet tussen de mensen aan land. Integendeel, hij haatte ze. Natuurlijk genoot hij van de hoeren en had hij soms wat kooplui nodig, maar meer moeite stak Cain niet in mensen. Behalve natuurlijk als hij er iets uit kon halen. Kort bekeek hij Helena even en grijnsde. Hoe haar relatie met haar vader ook was, haar meenemen naar zijn schip en er iets voor eisen was een daad tegen de koninklijke familie en die zou gewroken moeten worden. Er was een kans dat hij zou sterven, er was aan de andere kant dat hij hiermee meer faam en angst bij andere piraten zou aanwakkeren. Natuurlijk hoopte Cain op het laatste, die enkelingen die hem nog niet vreesden, zouden dat wel gaan doen nu.

~~
Sorry als ze koppig is en er niet in wilt ;-; i'm tired en wist even niks anders

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Ze rolde met haar ogen toen de piraat besloot om haar nogmaals 'schoonheid' te noemen. Het was niet alsof Helena niet op de hoogte was van haar uiterlijk en de piraten waren ook niet blind. Deed hij dit alleen om haar te stangen of was er een achterliggende gedachte? Bijvoorbeeld eentje dat piraten te dom waren om een goede bijnaam te verzinnen? 'Prima, als jij mij schoonheid of prinses of wat dan ook wilt noemen, ga absoluut je gang, maar verwacht niet dat ik erop reageer of doe wat je wilt wanneer je mij die naam geeft. Verwacht überhaupt niet dat ik doe wat je wilt.' De vraag was alleen: wat zou hij willen. Ze had werkelijk geen flauw idee. Helena was de mannen van haar vader gewend, niet deze groep. Piraten waren een heel ander soort mensen, als je die kapitein al een mens kon noemen gezien zijn mutatie.
Hij sprak opnieuw tegen haar en hij gebruikte de naam die ze wilde, maar hij noemde haar opnieuw 'prinsesje' en ze had hem al gezegd dat ze dan niet zou reageren. Dus keek ze hem heel adellijk zeer arrogant aan en draaide haar hoofd weer weg. Ze negeerde hem. Het was flauw en ze wist niet zeker of hij zich er iets van aan zou trekken, niet op dit punt waarschijnlijk, maar als het zou gaan om bevelen die ze negeerde, dan kwamen er problemen. Daar kon ze vergif op innemen. Uiteindelijk kwamen ze aan bij het schip van Cain. Nieuwsgierig keek ze omhoog, het was enorm. Helena was nog nooit op een schip geweest, haar vader had het verboden. Mocht het ooit gebeuren dat haar armbanden faalden, dan was een explosie op een houten schip, niet de beste plaats om je te bevinden. Doordat ze het schip aan het inspecteren was, had ze niet door dat een van de piraten naar voren kwam, naar zijn kapitein knikte en haar over zijn schouder gooide. Haar gehele lichaam werd stijf. Hoe dúrfde hij. De touwladder kwam naar beneden en met haar over zijn schouder, klom de piraat naar boven, om haar boven op het dek te laten vallen. Met een klap kwam ze op het hout terecht. Haar blik was angstaanjagend terwijl ze naar de piraat keek die het lef had gehad haar aan te raken. Alleen haar blik, haar ogen, overigens. Helena had de kunst van het lief zijn met een kille blik zeer goed onder de knie.
'Doe dat nooit meer, de volgende keer haal ik je nek van de achterkant open.' Ze gooide een van zijn eigen messen voor zijn voeten neer, terwijl de jongedame opstond. Ze was absoluut niet goed met messen, of wapens in het algemeen, maar ze was wel snel en sluw en had makkelijk een van zijn wapens kunnen stelen van zijn riem terwijl hij bezig was met de touwladder. Idioot.

yeah so ik ben zn crew iets meer gaan gebruiken want lijkt me niet dat Cain alles alleen doet haha

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Cain merkte wel dat hij genegeerd werd, zoals ze gezegd had, maar dat zou snel genoeg wel over zijn. Ze kon zo koppig proberen te doen, maar dat zou haar niet ver brengen. Tevreden keek hij toe hoe ze opgetild werd en naar boven werd gebracht. Hij zelf klom achter ze aan en zag de blik op Helena's gezicht. Het liet hem luid lachen en hij klom over de reling. "Prinsesje, doe nou niet zo opgefokt, we moeten je toch veilig boven krijgen. We zouden niet willen dat iedereen onder je rokken kon kijken. Het zijn een stel vieze mannen hier. Of niet jongens?" Cain kon een lach niet tegenhouden en kreeg algauw bijval van zijn mannen die maar wat graag onder haar rokken zouden kijken. Het mes werd weer opgepakt, nauwelijks onder de indruk en de man liep weg. Cain zelf richtte zijn blik even naar het roer. "Bradshaw! We kunnen vertrekken!" Riep hij luid, om vervolgens naar Helena te gaan. Hij hielp haar overeind en bekeek haar even.
"Dus prinses, laten we maar eens kijken waar u zult verblijven?" Hij legde zijn arm hardhandig om haar heen en trok haar mee. Ze had de optie om te kiezen tussen zijn bed of zijn cellen. Kalm bracht hij haar naar beneden toe en opende de deur van zijn kajuit. "Kijk eens aan schoonheid. Een heerlijk donsbedje en alle ruimte die je maar kan wensen. Wel gedeeld natuurlijk, we hebben hier geen balzalen waar je in je eentje kan slapen." Hij grijnsde brutaal. "Natuurlijk mag je ook altijd tussen de mannen, dat zullen ze zeker niet erg vinden." Cain drukte Helena even wat tegen de muur aan. "Ik denk zelfs dat ze staan te popelen om jou tussen hen in te hebben. Ik ben alleen bang dat dat jurkje dan niet heel erg lang heel blijft." Hij was dicht bij haar, hij voelde haar ademhaling tegen zijn huid aan. Met een brutale grijns bekeek hij haar lichaam even, zijn blik bleef hangen op haar borsten. "Maar wees niet bang, hier ben je veilig." Boven hen was er veel lawaai. De mannen hesen het anker en maakten zich op voor vertrek. Cain vertrouwde zijn eerste stuurman, alles zou geregeld worden en Helena zou haar thuisland voor een hele lange tijd niet terug zien, als ze het überhaupt ooit nog eens terug zou zien.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Als hij dacht dat dit opgefokt was, dan kende hij haar echt niet. Dan had hij waarschijnlijk nog nooit een echte adellijke dame meegemaakt. Als een dame van stand besloot om moeilijk te gaan doen, dan was er vrij weinig dat haar tegen kon houden. Zelf was ze er ontzettend goed in. Haar vader had ooit besloten dat ze naar een bal moest gaan waar ze absoluut geen zin in had, ze had uiteindelijk, na flink schreeuwen, toegegeven om te gaan. Wat haar vader echter niet verwacht had, was dat ze daar binnen kwam paraderen met een tiental hoeren die ze van de straat had geplukt. Zijn gezicht was alle straf waard geweest.
Dat was echter een heel ander soort situatie, hier zouden ze dat soort dingen leuk vinden, dus ze moest op zoek naar iets waar Cain echt niet tegen kon. Ze moest gewoon iemand zover krijgen om haar armbanden af te doen, dan maakte ze zijn schip wel kapot. Helena kreeg het idee dat hij meer om dit schip gaf dan om de mensen erop. Een klein beetje. Hij had haar inmiddels bij haar middel te pakken gekregen en sleurde haar het schip in. Haar planning was om eerst het schip eens te gaan verkennen, maar haar planning was overduidelijk anders dan die van hem. Ze kwamen in een van de, waarschijnlijk grotere, vertrekken en het werd al snel duidelijk wat zijn woorden impliceerden. Langzaam probeerde ze achteruit te gaan, Cain zette haar echter klem tegen de muur. Strak hield ze zijn bewegingen in de gaten. Hij raakte haar nog niet echt aan, maar zijn blik zei genoeg. Het was angstaanjagend. Het was geen geheim dat dames van adel geen seks mochten hebben voor het huwelijk, een van de weinige regels waar Helena zich aan had gehouden. Mannen zouden haar alleen in bed willen om gebruik te maken van haar titel. Niets meer, niets minder. Dit kon nu heel erg tegen haar gebruikt worden. Wat een fantastische ervaring zou het voor die vuile piraat zijn om de maagdelijkheid van een prinses te nemen. Nemen, ja, want dit zou nooit vrijwillig zijn.
'Veilig?' Dat ze bang was en geen kant op kon, betekende niet dat ze geen scherpe tong had. Het was bijna een verdedigingsmiddel, zeker nu er geen optie was tot rennen. 'Jij noemt jouw slaapkamer veilig? Wij hebben daar echt een andere definitie van, dat kan ik je wel vertellen.'

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Hij zag aan alles dat ze totaal niet op haar gemak was in zijn slaapkamer. Zeker zodra hij haar klem had gezet tegen de muur. Zachtjes grinnikte hij door haar woorden. "Liefje, je bent hier veilig. Geen van mijn mannen zal hier zomaar binnen komen om je te verkrachten." Hij streelde even over haar wang heen. "En als je je gedraagt krijg je goed te eten en te drinken." Hij kwam nog wat dichterbij en liet zo goed als geen ruimte meer over tussen hen in. Cain boog zijn hoofd iets en liet het naast het hare hangen. "Wees niet bang Helena, je zal snel genoeg mijn naam wel kreunen," kwam er zacht fluisterend over zijn lippen heen, waarna hij een zachte kus in haar haren drukte.
Cain was niet van plan deze schoonheid zomaar te laten gaan. Ze had zichzelf gewoon gegeven aan hun, dan mocht hij daar toch zeker wel gebruik van maken? Even werd er op zijn deur gebonkt, maar Cain schreeuwde al snel een verwensing in combinatie met het vriendelijk verzoek of de man op kon rotten. Hij had geen behoefte aan hun gezeur nu, hij was nog veel te druk bezig met Helena zijn aandacht geven. "Dus, voel je je al wat veiliger in mijn slaapkamer?"

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
'Ik verhonger nog liever,' ze draaide haar gezicht van hem weg toen Cain besloot nog dichterbij te komen. Hij zei dat ze eten en drinken zou krijgen als ze zich gedroeg, de vraag was of hij echt geloofde dat ze zich hierdoor zou gedragen. Helena was niets waard als ze dood was, dat moest hij zich ook realiseren, dus zou hij haar vroeg of laat toch wel in leven houden door eten en drinken te geven. Eerder laat dan vroeg, maar het was iets. Zijn volgende woorden lieten echter een rilling door haar lichaam gaan. Hij kon dit niet menen. Had hij echt zo weinig sympathie voor de medemens dat hij haar zou verkrachten? Kon het hem werkelijk niet schelen hoeveel pijn dat haar zowel fysiek als mentaal zou doen? Schijnbaar niet.
De redding kwam op het moment dat een van zijn piraten op de deur bonkte. Cain was afgeleid. Heel even, maar het was tijd genoeg voor Helena om met beide vuisten tegen zijn borst te rammen - voor zover haar spierkracht dat toeliet - en onder zijn andere arm ervandoor te gaan. Er was geen optie om bij de deur te komen, daar was zijn aandacht op gefocust geweest, waardoor ze verder de kamer in ging. Niet ideaal, maar ze moest en zou zoveel mogelijk ruimte tussen hen in krijgen. Haar handen hield ze ietwat beschermend omhoog, in de hoop dat dit hem enigszins tegen zou houden.
'Nee, ik voel me niet veiliger en dat zal niet snel veranderen,' haar ogen schoten door de kamer, op zoek naar iets waar ze zich mee kon verdedigen. Er was niets. Dit waren misschien zijn vertrekken, maar de wapens werden waarschijnlijk ergens anders opgeslagen. Er was een bed, een kast en een bureau met flink wat papieren en kaarten. Geen wapens. Nog niet eens een asbak die ze op zijn hoofd kon gooien. Ze moest hem tegen houden, maar hoe? Ze kon hem vertellen dat ze minder waard zou zijn als ze geen maagd meer was, dan vertelde ze hem echter ook meteen dat ze nu wel maagd was en dat gunde ze hem niet. 'Ik wil best luisteren naar wat je van mij vraagt, maar alsjeblieft, niet dít.' Het was de enige opmerking die ze kon bedenken om hem tegen te houden, ze wist alleen niet of het genoeg zou zijn.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Ze was zo eigenwijs en ze zag duidelijk niet in dat hij haar meer veiligheid kon bieden in zijn slaapkamer dan in welke andere ruimte op dit schip. Hij merkte haar angst wel, ze wilde hem absoluut niet en daar had ze natuurlijk elk recht toe. Hoewel, hij kon die rechten natuurlijk gewoon schaden. Het zou hem weinig doen als ze hem zou haten, hij had haar niet hier om hem lief te hebben. Voor liefde zou hij zeker geen adellijke vrouw zoeken. Veel te veel moeite. Zodra ze tegen zijn borst aan sloeg, moest hij door de afleiding wel even een stap achteruit doen. Ze ging onder hem door en verder de kamer in. Zijn blik werd donkerder en geïrriteerd bekeek hij haar. Hij hield er niet van als vrouwen weg liepen, zeker niet vrouwen die nog wel eens moeilijk konden gaan doen.
"Je stelt je aan, als je zo door blijft gaan kan ik je beter opsluiten tussen de mannen. Dan zullen we wel eens zien hoe veilig je hier voelt," beet hij haar kwaad toe. Hij zag haar zoeken, maar er was niets. Hij was niet achterlijk. Cain zou zich nooit laten verrassen in zijn eigen kajuit. Haar poging om te onderhandelen over wat hij wilde, liet hem lachen. Zijn lichte ogen bekeken haar, Cain vermaakte zich duidelijk. "Prima, dan zal ik alles doen behalve je verkrachten schoonheid, maar je slaapt wel gewoon in mijn bed." Hij vond wat vrouwelijk gezelschap naast zich helemaal niet vervelend. "En je mag uit deze kamer komen, maar zonder mijn begeleiding of die van Bradshaw heb je geen bescherming." Na die woorden liep hij tevreden naar zijn bureau toe waarachter hij plaats nam. Hij richtte zijn blik op de kaarten. 'Ohja en ik heb de mannen nog niet verteld om niet aan je te zitten. Dat doe ik pas wanneer jij je een beetje goed gedraagt."

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
De blik in zijn ogen zei genoeg over wat hij van haar actie vond. Even dacht ze dat hij weer naar haar toe zou lopen en dat ze het erger had gemaakt, maar hij gooide het over een andere boeg. Hij vond dat ze zich aanstelde. Haar wenkbrauwen schoten. Vond hij werkelijk dat ze zich aanstelde? Terwijl hij degene was die haar klem zette?
'Ik stel me aan? Wat voor reactie had je verwacht nadat je die woorden fluisterde?' Waarschijnlijk niet dat ze hem in zijn armen zou vallen, maar zij had werkelijk geen idee meer wat die piraat dacht. Zijn volgende woorden maakten alles echter een stuk beter: hij ging haar niet verkrachten. Dat betekende wel dat ze nu had gezegd dat ze alles zou doen wat hij van haar vroeg én dat ze nog steeds in zijn bed moest slapen, maar geen verkrachting. Het was een compromis, hoewel ze vond dat die meer in zijn voordeel was dan in die van haar. 'Wie is Bradshaw?' Ze had hem die naam eerder horen roepen toen ze het schip op gingen, maar ze had de man in kwestie nog niet gezien.
Helena besloot er verder niet op in te gaan. Er was niets dat ze kon zeggen, niets om te doen. Ze had al gemerkt dat er een soort raampjes waren aan de achterkant van de kajuit en daar liep ze naartoe. De jongedame vouwde haar benen onder haar lichaam en ging op de grond zitten. De golven beukten tegen het schip aan, zachtjes schommelden ze. Het was heerlijk. Ze was een gevangene, dat wist ze, maar zelfs in deze kajuit voelde ze vrijer dan ze in lange tijd had gevoeld. Hier waren er geen bediendes of bewakers die zouden klikken wanneer ze over haar eigen voeten struikelde of een keertje vloekten. Haar vader kon haar hier geen klappen geven. Wie weet kreeg ze zelfs iemand zo ver om die armbanden af te doen. Dat zou de ultieme vrijheid zijn.
'Als mijn vader niet betaalt, waar ik negentig procent zeker van ben, wat ga je dan met mij doen?' Ze wilde het weten. Ze moest het weten. Bovendien hielp het misschien om hem af te leiden van zijn irritaties.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
"Je overdrijft gewoon ontzettend Helena, het had allemaal veel erger gekund. Eigenlijk heb je gewoon ontzettend veel geluk met ons. Dus prinsesje, alsjeblieft hou even op met overdrijven." Hij bekeek haar kort nog even en was naar zijn bureau gegaan. "Bradshaw is mijn eerste stuurman, hij heeft de leiding boven als ik hier ben." Kort keek hij haar even aan. Vervolgens richtte hij zich op de kaarten en andere tekeningen die er lagen. Hij zou bezig gaan met zijn werk, het was niet de bedoeling dat zij hem de hele tijd lastig zou gaan vallen ook al zat ze hier gevangen.
"Dan... Hm, dan ben je hier voor mij als dat is wat je wilt. Als dat niet is wat je wilt en ik zou hier goed over nadenken als ik jou was, verkoop ik je aan de hoogste bieder." Een grijns sierde zijn lippen. Oh geld ontvangen voor haar zou hij niet erg vinden, ze zou veel opbrengen. Een persoonlijk hoertje aan de andere kant, dat was ook niet verkeerd. Op een thuiskomst hoefde ze in ieder geval niet meer te rekenen. Dat zou nooit gebeuren. Hij vroeg zich af in hoeverre Helena besefte dat ze geen prinses meer was. Dat ze de plek waar ze was opgegroeid en die ze misschien een thuis had genoemd, nooit meer terug zou zijn.

jij wilde tekst en er komt ff niets meer dus hier a for effort doe morgen wel meer mn best, maar verdien nu wel liefde

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld