Forum

Ashton.

 ‘Je bent het enige meisje, dus je zou haast wel een koningin moeten zijn?’ Volgens mij behandelden haar vrienden haar niet echt zo, maar misschien zagen ze haar meer als één van de jongens? Ik had haar vrienden wel ontmoet en er was echt een verschil geweest in hun manier van doen tegenover Naylene en tegenover Linn. Linn was misschien ook meer een meisjesmeisje. Ze hield van make-up en kleding, volgens Calum had een zonnebrillen-tic en ook een lingerie-tic, maar dat soort dingen waren helemaal niks voor Naylene? Misschien had ze ook wel haar meisje-achtige kanten, niet dat ze er niet uit zag als een meisje, maar ze gedroeg zich niet zoals Linn deed, ze deed geen typische dingen die alle meisjes deden, maar dat maakte haar eigenlijk alleen maar leuker dan dat ze al was. Dat we samen over dingen konden praten waar ik ook een beetje verstand van had en we waren er vandaag achter gekomen dat we naar een paar bands luisterden, dus dat hadden we gemeen! We hadden niet zo veel gemeen als zei en Michael, als ik keek naar hobby’s, maar we hadden wel een paar dingen gemeen? Genoeg waar we over konden praten! Ik zag Naylene haar gezicht betrekken door mijn antwoord. Misschien wilde ze het uiteindelijk toch niet weten? Of ze voelde zich schuldig dat ze het had gevraagd, maar dat was niet erg? Het was beter dat ze het nu had gevraagd, in plaats van dat ze er zomaar dingen van zou aannemen. Nu had ik een kans om mijn verhaal te doen en haar uit te leggen waarom die mensen dat allemaal hadden gestuurd, dus dat was alleen maar beter. ‘Het is niet erg dat je het hebt gevraagd,’ stelde ik haar dan ook gerust en ik nam voorzichtig haar hand vast. Volgens mij was ze wel echt een persoon die rekening hield met de mensen om haar heen, misschien wel iets teveel, als ik keek naar hoe ze met haar ouders om ging. Daar durfde ze echt niet tegen in te gaan, al wist ik niet waarom ze dat niet deed. Misschien was ze bang, of wilde ze het gewoon niet, zag ze niet in wat het haar kon helpen. Ik voelde de arm van Naylene rond mijn middel en deed vervolgens hetzelfde bij haar. Het voelde fijn, met een kleine beweging liet ze zien dat ze er voor me wilde zijn en op dit moment kon ik dat wel gebruiken. Ik knikte instemmend op haar woorden, het was inderdaad vreselijk dat mensen dat zomaar konden zeggen en volgens mij was het grootste gedeelte meisjes geweest, waarschijnlijk jonger dan dat ik zelf was! Ik begreep echt niet hoe ze achter al die dingen kwamen, of waarom ze dachten dat het oké was om iemand zo aan te vallen op social media. Wat hadden ze er aan om dat soort dingen tegen mij te zeggen? Voelden ze zich dan stoer? Want het was alles behalve stoer! ‘Ik wil er wel over vertellen.’ Misschien was het wel goed als ik het vertelde. ‘Het was rond de tijd dat de band wat bekender werd en ik steeds vaker van huis was. Mijn zusje had toen niet de tijd van haar leven op school, om het maar zo te zeggen. Ik was niet in de buurt om haar te helpen en het deed me zoveel pijn om te horen dat ze het niet naar haar zin had en ik er niet was om het iets beter te maken…’ Ik slikte en haalde vervolgens diep adem. Het bleef een lastig onderwerp. ‘Daarbij kwam ook nog eens dat er heel wat fans waren die niet echt blij waren met dat ik bij de band was gekomen en al die dingen stapelden zich op, waardoor ik geen andere uitweg meer zag.’               

Ashton.

Ergens was het alleen maar lief dat ze het had gevraagd. Ze was het tegen gekomen en ze had niet gelijk aan genomen dat ik mezelf ook echt had verwond. Het was dan wel zo, maar ze was er niet gelijk vanuit gegaan en ergens was ik daar blij om? Tegenwoordig probeerde ik me niets meer aan te trekken van de mensen om me heen, waardoor ik ook het goede voorbeeld aan Lauren kon geven. In mijn ogen was mijn zusje prachtig. Ik was dol op haar en ik vond het leuk om dingen met haar te doen als ik weer thuis was. Jammer genoeg was dat nu niet meer zo vaak, maar daardoor waren de momenten dat ik thuis was, alleen maar specialer. Daarbij had ik haar beloofd dat ze me altijd mocht bellen, als er iets was waar ze met me over wilde praten. Ik wilde er voor haar zijn, op ieder moment van de dag. Ook als ze gewoon met me wilde praten, dan mocht het ook! Ze had het nog nooit gedaan, maar het ging gelukkig ook een stuk beter met haar. Dat was als grote broer alleen maar fijn om te horen. Misschien was het nu ook wel zo dat er wat meer meisjes waren die nu aardig tegen haar deden, om mij, maar daar moest ze zelf voor oppassen en ik had er alle vertrouwen in dat Lauren alleen maar leuke vriendinnen had en dat het niet meisjes waren die er op hoopten dat ik toevallig thuis was. Ik keek naar Naylene en knikte langzaam. Het was ook erg en als ik er zelf aan terug dacht, dan begreep ik ook echt niet wat er in me op was gekomen dat ik dat als uitweg had gekozen. Het was niet slim geweest en dat wist ik nu zelf ook wel. Daarom probeerde ik me vooral te focussen op de positieve in het leven. Ik had een geweldige kans gekregen door in de band te mogen drummen en nu, een paar jaar verder, mochten we de hele wereld over om onze muziek te delen met anderen. Dat was iets waar ik alleen maar van had kunnen dromen en nu was het ook echt gebeurd. Dat soort dingen moest ik koesteren, wat ik ook echt deed. Ik glimlachte toen Naylene ging liggen en vervolgens haar armen spreidde. Ik kroop iets naar haar toe en sloeg mijn arm rond haar middel, zodat ik haar tegen me aan kon trekken. ‘Bedankt voor het luisteren, Nay,’ fluisterde ik zacht. Het was lief dat ze er naar had geluisterd. Ze had écht naar mij geluisterd en ergens was het alleen maar prettig dat ze niet meteen woedend was geworden, of gezegd had dat ik dat niet meer had moeten doen, of nu weer moest gaan doen. Ze had enkel opgemerkt dat ze het heel erg voor me vond en dat ze zo meeleefde, was op dit moment alleen maar prettig voor mij. Ik keek op naar Naylene en staarde naar haar gezicht. Ze had echt heel erg veel sproeten en nu pas zag ik dat haar ogen niet helemaal blauw waren, maar ook groen. Het paste bij haar, al paste haar hele omgeving weer niet bij haar. Ze was niet het meisje dat je zou verwachtten in één van deze huizen. Ze was heel anders dan dat haar ouders dachten en volgens mij was het heel vermoeiend voor haar om zich steeds anders voor te doen. ‘Denk je dat je ooit jezelf kunt zijn, ook voor je ouders?’ vroeg ik zacht. Als ze het er niet over wilde hebben, was dat prima, maar ik vroeg het me wel af. Naylene was een geweldig persoon, alleen hoe ze net met mij en mijn verhaal om was gegaan. Ik kon me niet voorstellen dat haar ouders niet trots op haar zouden zijn als ze dit zouden horen. 

Ashton.

Er waren mensen die helemaal niet met dit soort verhalen om konden gaan. Er waren mensen die zeiden dat ik me aan had gesteld, dat ik er maar gewoon doorheen had moeten bijten, maar op sommige momenten kon dat niet? Een mens kon een bepaalde grens van iets aan en als die grens was overschreden, dan was het heel erg moeilijk om nog door te bijten en in te zien dat het allemaal wel beter zou worden. Nu wist ik dat wel en daar hield ik me ook aan vast, maar er waren mensen die het echt niet in zagen? Daarom vond ik het ook altijd zo zonde om fans tegen te komen die duidelijk ergens mee zaten, soms zelfs littekens op hun polsen hadden staan. Dat deed gewoon pijn om te zien! Ik wist dat ik het niet in één keer op kon lossen, dat was ook echt onmogelijk, maar vaak probeerde ik het toch iets beter te maken. Ik had geen idee of dat ook echt werkte, maar ik probeerde het vaak wel en soms was dat ook al genoeg voor iemand? Als je het maar probeerde te begrijpen! Ik keek naar Naylene en glimlachte. Het was lief dat ze dat soort dingen zei en het was ook fijn om te horen, maar ergens klonk het zo arrogant om haar te bedanken. Alsof ik het dan al wist, maar in mijn ogen was ik niet altijd sterk geweest, soms nu nog steeds niet? Ik was sterker, maar dat betekende niet dat vervelende berichtjes me niet raakten, want dat deden ze wel! Daarom knikte ik ook enkel. Ik wilde het moment ook niet echt verpesten. We lagen hier samen en het voelde fijn, vertrouwd. Ik had geen idee waarom ik had geweten dat ik het aan Naylene had kunnen vertellen, maar het was zo en daar was ik ook heel erg blij mee. Want dat gevoel had ik echt niet bij iedereen. Ik luisterde aandacht naar wat Naylene vertelde over haar ouders. Ik vond het toch heel sneu. Je ouders waren juist de eerste personen in je leven die je zouden moeten accepteren voor wie je was, maar de ouders van Naylene wilden dat ze zich anders gedroeg, zodat ze paste in het perfecte plaatje, maar er was geen eens een perfect plaatje! In mijn ogen was iemand pas perfect als er ook imperfecties waren en in mijn ogen had iedereen die! ‘Het is inderdaad heel moeilijk.’ Het leek me heel moeilijk voor Naylene om daar de hele dag door mee bezig te zijn, om steeds maar weer te denken aan hoe je je moest gedragen, wat je moest zeggen, en dat terwijl je het misschien niet eens wilde zeggen. Ik ging iets beter op mijn zij liggen en nam de hand van Naylene voorzichtig was. ‘Ik kan me niet voorstellen dat ze niet een dochter zoals jij zouden willen, dat ze niet alle kanten van je zouden kunnen accepteren, want ik vind dat je een geweldig mens bent en ze zouden trots moeten zijn op wat je allemaal kan.’ In mijn ogen was ze echt een heel mooi persoon? Ze was rustig, ze dacht na over dingen, ze deed haar best om er voor een hoop mensen te zijn en als ik keek naar hoe ze met Linn om ging, waren ze toch een beetje zusjes. Naylene was niet zoals haar ouders, ze had niet meteen een oordeel over iedereen en dat was in mijn ogen iets bijzonders, want ik kwam dagelijks mensen tegen die dachten dat ze precies wisten hoe ik en de andere jongens in elkaar zaten, maar dat was helemaal niet waar! Ze hadden geen idee en meestal deden ze ook geen moeite om ons te leren kennen. Naylene had dat wel gedaan en dat was toch iets heel erg moois? In mijn ogen wel!

Ashton.

Het was toch gewoon vreemd dat haar ouders haar niet lieten zijn wie ze wilde zijn? Ik snapte heus wel dat ze gewoon een idee hadden van het leven, dat hadden de meeste mensen wel, maar zij waren zo gericht op geld en status, terwijl dat helemaal niet het belangrijkste was? Ik had momenteel ook genoeg geld, ik kon kopen wat ik maar wilde, maar werd ik daar nou echt gelukkig van? Nieuwe spullen waren leuk, maar ik was echt gelukkig als ik gewoon was bij de mensen om wie ik gaf en als ik iets deed waar ik dol op was! Ik vond drummen heerlijk en ik was er al jaren mee bezig. Ik had nooit verwacht dat ik er ook echt mijn werk van had kunnen maken en nu kon dat wel! Dat was nog steeds iets wat zo nu en dan heel onwerkelijk aanvoelde, maar ik had het nooit gekund als mijn moeder en de rest van mijn familie er niet achter had gestaan. Als ze niet hadden gewild dat ik muziek zou maken en een groot deel van mijn er aan op zou offeren, dan was het misschien wel heel anders gegaan? Misschien wel zoals het nu bij Naylene ging! Ze mocht zoveel dingen niet doen, omdat haar ouders het maar niks vonden. Ze dachten dat ze geen carrière kon maken met gamen, maar dat kon ze toch wel? Als ze echt een goede game zou maken, dan was ze zo binnen! Er waren genoeg mensen die er heel wat geld aan hadden verdiend. Er werd immers zoveel gegamed! Michael was er een voorbeeld van, die kocht het liefst elke maand een nieuw spelletje. Hij had alleen niet altijd tijd om het te spelen, maar ik kon me voorstellen dat de maker van een game, er heel wat geld uit kon halen. Het was misschien niet echt een typisch beroep, of een beroep wat de ouders van Naylene goedkeurden, maar ergens was het belachelijk dat ze het bij voorbaat al hadden gekeurd. Ik wist haast wel zeker dat ze er niet eens naar hadden gekeken. ‘Natuurlijk houden je ouders wel van je, niemand zegt ook dat ze dat niet doen.’ Ik wist wel zeker dat ze van haar hielden en om haar gaven, ze was hun dochter. Ze hadden alleen een hele andere kijk op de wereld dan dat Naylene had. ‘Het is alleen zonde dat ze niet in zien dat hun dochter zich niet anders hoeft te gedragen om beter te worden.’ In mijn ogen was Naylene een prachtige meid en ze deed heel veel goede dingen! Dingen waar ouders trots op hoorden te zijn en het was jammer dat ze dat nu niet waren! Ik grinnikte toen Naylene moest gapen, al probeerde ze het volgens mij een beetje te verstoppen. ‘Ben je moe?’ Als ze echt moe was, dan mocht ze van mij echt wel even haar ogen dicht doen? Ik vond het niet erg! Ik was hier dan wel om tijd met haar door te brengen, maar ik had er ook niks aan als ze er een beetje bij zou liggen als een slaperige muts die geen woord meer zei, omdat ze daar gewoon te moe voor was! Dan was het ook niet meer zo gezellig? ‘Je kunt wel even gaan slapen. Ik ga nergens heen.’ Ik haalde mijn schouders op en keek naar Naylene. ‘En ik ga ook niet rondspoken in het huis.’ Ik zou niet eens durven! Het was iemand anders zijn huis en ik mocht hier komen, dan moest ik me ook netjes gedragen. Er waren mensen die gewoon rond zouden gaan snuffelen uit verveling. Natuurlijk was ik wel nieuwsgierig naar wat er hier allemaal te vinden was, maar dat betekende niet dat ik zomaar rond zou gaan lopen. Daarbij, Naylene had me al heel wat laten zien. 

Ashton.

Misschien waren ze een beetje vreemd, maar haar ouders hielden vast van haar? Ik had ze nog nooit ontmoet en de verhalen die ik over hen hoorde, waren niet altijd even goed. Ik had van Linn gehoord dat ze haar behoorlijk uit hadden gescholden, in ieder geval de moeder van Naylene. Ze had Linn zelfs uitgescholden voor een hoer en dat ging natuurlijk veel te ver! Daar was ik het volledig mee eens, maar dat had te maken met hoe Naylene haar ouders naar anderen keken? Het was misschien een slechte manier, maar zij ware niet de enigen die zo naar anderen keken. Ik vond het al heel wat dat Naylene niet zo naar anderen keek. Dat ze niet gelijk een oordeel velde over iemand, als ze diegene zag. Anders was ze waarschijnlijk nooit gaan werken bij Brent en Byron! Ik snapte niet wat daar tegenwoordig nou nog erg aan was. We waren al zoveel jaren verder en in mijn ogen werd je gewoon verliefd op een persoon. Of dat nou een man of een vrouw was, dat maakte toch niet heel erg veel uit? Je kon een duidelijke voorkeur hebben, maar dat hadden de meeste mensen? Bij Brent en Byron was het zo dat ze jongens, of mannen, aantrekkelijker hadden gevonden en het was juist goed dat ze zich nergens wat van aan trokken en gewoon deden wat ze wilden. Ze hadden Linn geadopteerd! Dat was toch wel iets heel moois. Toch konden mensen er ook heel slecht naar kijken, zoals de ouders van Naylene. Volgens mij vonden zij dat het niet eens hoorde om op hetzelfde geslacht te vallen, laat staan dat ze een kindje mochten nemen. Ik vond het echt heel erg mooi en volgens mij dacht Naylene er ook zo over. ‘Je mag zeuren, iedereen zeurt over zijn of haar ouders. De één iets meer dan de ander.’ Dat was gewoon zo! Alsof ik de jongens nooit hoorde klagen over iets wat hun vader of moeder deed. Meestal waren het de moeders. Volgens mij was het bij moeders toch zo dat ze het niet heel goed konden hebben als hun zonen opgroeiden en als dat dan gebeurde, dan wisten ze niet al te goed hoe ze zich moesten gedragen en dan werd er nog wel eens iemand voor schut gezet. Vroeger had ik dat heel grappig gevonden, omdat de jongens toch wat jonger waren dan ikzelf. ‘Zij missen dan een groot deel van hun geweldige dochter, dat is hun eigen schuld.’ Volgens mij wisten ze het wel. Het kon haast niet anders. Misschien wilden ze het niet zien, of negeerden ze het, maar dat betekende niet dat ze het niet wisten. Of ze waren echt te goedgelovig. Ik keek naar Naylene en grinnikte. ‘Dat had ik nou niet gedacht, dat je een knuffelaar bent.’ Ik had er niet echt iets op tegen als ze dicht tegen me aan zou komen liggen? En zij vond het duidelijk ook niet erg, dus dan maakte het toch ook niet echt iets uit? ‘Ik blijf wel hier, dan leg ik alleen mijn bril even weg.’ Het was niet heel erg fijn om met een bril op in bed te liggen. Ik kwam zelf overeind en zette mijn bril af. Ik vouwde de pootjes naar binnen en legde hem op het nachtkastje van Naylene, waarna ik weer ging liggen en ik spreidde mijn armen. ‘Kom maar hier.’ Het was echt geen ramp om een leuk meisje tegen je aan te hebben, zeker niet als ze zou gaan slapen? Dat was misschien niet heel netjes om te denken, maar het was wel zo! Daarbij zou ik ook echt niet zomaar iets proberen. Ik zou mijn armen gewoon netjes thuishouden. Stel je voor dat ze het door zou hebben! Dat zou wel heel erg beschamend en ongemakkelijk worden.

Een paar uurtjes later (:

~

Ashton.

Ik was uiteindelijk toch in slaap gevallen, al had ik dat in eerste instantie niet gedacht. Ik had een tijdje wakker gelegen en gewoon naar Naylene gekeken. Op een gegeven moment had ik door gehad dat ze in slaap was gevallen. Ze had iets rustiger geademd en haar arm was iets van mijn middel gegleden, omdat haar spieren ontspannen waren geweest. Al had ik al snel wel gemerkt waarom ze me had gewaarschuwd, want zodra ik ook maar iets had bewogen, was ze weer mijn kant opgekropen, opzoek naar de warmte die ze opeens niet meer had gehad. Het was toch wel heel erg schattig geweest. Ik had eigenlijk nog wat op willen ruimen, vooral de pizzadoos, omdat de ouders van Naylene het niet leuk zouden vinden om de doos te vinden. Ik had echter niet echt weg gekund uit het bed, omdat Naylene me echt vast had gehad en eigenlijk had ik ook helemaal niet weg gewild. Ze had er zo lief bij gelegen en ik had het ook alles behalve erg gevonden dat ze zo dichtbij was geweest. Ik wist niet wat Naylene precies van mij vond, maar ik kon wel zeggen dat ik haar leuk vond? Misschien wel meer dan dat. Het kwam sowieso door het gesprek dat we hadden gevoerd. Ze was er zo rustig en open mee omgegaan, dat had gewoon iets met me gedaan? Iets waardoor ik toch weer anders naar Naylene keek dan dat ik aan het begin had gedaan. Na een uurtje had ik ook maar mijn ogen gesloten en toen was ik toch in slaap geraakt. Niet heel erg diep, maar het was een slaap geweest en soms had je daar net wat meer aan. ‘Naylene!’ hoorde ik in de verte iemand schreeuwen en ik opende langzaam mijn ogen. Ik wreef mijn haar uit mijn gezicht en kwam een stukje overeind, om te zien wie er had geschreeuwd. Het duurde even voordat ik een beeld van een middelbare man en vrouw voor me kreeg, al was het allemaal een beetje wazig. Ik zocht met mijn hand naar mijn bril, die ik al snel had gevonden. Ik schoof hem op mijn neus, waardoor ik nu duidelijk had dat het de ouders van Naylene waren, die voor het bed stonden. Ze leken alles behalve blij om dit te zien. ‘Eh, hallo.’ Ik zwaaide mijn benen uit het bed en kwam overeind. ‘Ik ben Ashton.’ Ik glimlachte en stak mijn hand uit, al was het misschien niet zo slim om mezelf nu voor te stellen. Aan de andere kant, ik kon moeilijk iets anders doen op dit moment? Ik had geen idee wat er precies door hun hoofd heen ging. ‘Ik weet wie je bent,’ snoof de vader van Naylene, wie duidelijk niet van plan was om mijn hand aan te nemen, dus liet ik hem maar langs mijn lichaam hangen. ‘Wat denk jij eigenlijk dat jij hier doet?’ vroeg de moeder van Naylene. Ik trok mijn wenkbrauwen op en keek even opzij naar Naylene. ‘Ik wilde Naylene bezoeken? Calum ging naar Linn en ik had Naylene al een hele tijd niet meer gezien, al sinds oktober niet meer, dus ik wilde gewoon iets leuks doen.’ Dat was toch niet verboden? Ik vond in ieder geval van niet! Misschien dat zij daar anders over dachten? ‘Oh, dat verklaard een hoop. Jullie kennen elkaar via Linn, het zal ook eens niet. Ik vroeg me al af hoe Naylene kwam bij iemand zoals jij.’ Dat sloeg toch helemaal nergens op? Iemand zoals ik? Misschien dat je dat tegen iemand kon zeggen die de hele dag door stoned was en je dochter meenam naar feesten waar drugs werd gedeald, maar zo was ik niet? Ik zou Naylene nooit naar zo’n plek meenemen! Ik had gewoon iets leuks met haar willen doen en ik had niets fout gedaan, maar het was beter als ik me gewoon rustig en kalm zou houden.

Linn.

Zomervakantie was toch wel één van de beste dingen die er was! Voor Brent en Byron was het natuurlijk een drukke periode, want er waren heel wat mensen die op vakantie gingen en sommigen kwamen dan hier voor een weekendje. Aan het begin hadden we heel wat mensen weg moeten sturen, omdat we natuurlijk met het ingestorte schuurtje hadden gezeten, waardoor we alleen nog maar één kamer op de zolder hadden gehad. Dat was alles geweest. Brent en Byron hadden hun best gedaan om het schuurtje zo snel mogelijk te repareren en uiteindelijk was het net na de Kerst klaar geweest, dus we konden nog voor heel januari de kamers daar verhuren. Ik had wel geprobeerd om te helpen, maar ik had met mijn enkel gezeten. Ik had gevonden dat het tegen de Kerst wel weer goed was gegaan. Ik had er toen al op kunnen lopen en dat was prima gegaan! Zo nu en dan had het nog een beetje pijn gedaan, maar het was vanzelf over gegaan! Nu was het al helemaal zo goed als over, al had ik eigenlijk nog te horen gekregen dat ik het nog moest laten rusten, maar ik wilde niet rusten! Het was vakantie! Ik had mijn tijd goed besteed door zoveel mogelijk filmpjes te maken, maar ik had ook wel wat dingen met Brent en Byron gedaan en natuurlijk hadden we Kerst en Oud en Nieuw gevierd met de familie! Dat was ook echt geweldig geweest. Jammer genoeg had Calum er niet bij kunnen zijn, want hij was bij zijn eigen familie geweest, maar ik had dat ook niet van hem af willen pakken. Hij had wat tijd verdient met zijn familie en vrienden en ik was ook echt blij dat hij die tijd had genomen. Hij was nu wel hier, samen met Ashton,  en dat vond ik echt heel erg leuk! Ik zou aan het eind van januari nog naar Sydney gaan, voor zijn verjaardag, maar dat was nog een verrassing! De 25^e was de laatste dag van mijn vakantie en ik had daarom ook gezegd dat het niet handig was als ik zou komen, maar ik zou wel komen! Niet op die dag, maar wel een paar dagen eerder. Ik ging zijn verjaardag echt niet missen! Ik had zelfs al een cadeautje! Een heel erg leuk shirt! Ik had het verstopt in de kast van mijn vaders, omdat hij het anders misschien zou vinden en dat wilde ik niet riskeren! We zaten op mijn kamer en Calum lag op het bed met Mitten te spelen. Volgens mij had hij al een aantal foto’s gemaakt met Mitten, maar ik wilde dit ook op film hebben! Daarom had ik mijn camera er ook bij gepakt en had ik hem op het bed gericht. ‘Kijk eens hoe cute ze zijn!’ Ze waren zo lief! Calum en Mitten waren gewoon twee schatjes en dat ze nu zo bij elkaar lagen om te spelen, was alleen nog maar liever! ‘Calum zegt alleen dat hij leuker is, en Mitten kan niet praten, dus het is een beetje een oneerlijke wedstrijd, ondanks dat ik aan de kant van Mitten sta.’ Ze waren allebei gewoon lief! Al kon ik natuurlijk meer met Calum doen. De deur moest echter nog steeds open blijven van Byron, maar het was nu overdag en ze waren toch druk bezig met de dingen voor het Bed and Breakfast, dus het maakte helemaal niets uit! Ik liep iets naar voren en zoomde wat meer in op Calum en Mitten. ‘Laat eens goed zien hoe lief jullie zijn, dan mogen de kijkers kiezen. Liken voor Mitten en een comment voor Calum! Degene die wint, krijgt de eer van de schattigheid!’ Ik wist wel zeker dat er heel erg veel reacties op zouden komen! Heel veel voor Calum, maar ook veel voor Mitten!

Ashton.

Dit sloeg toch helemaal nergens op? We hadden echt niets gedaan! Het enige wat we hadden gedaan, was gepraat en uiteindelijk waren we even in slaap gevallen. Wat was daar nou erg aan?! Helemaal niets! Het was niet zo dat ze ons naakt in bed hadden betrapt? Dat was vandaag sowieso niet gebeurd en ik snapte ook echt niet waar ze zich nou zo druk om maakten! Er was helemaal niks aan de hand! Naylene en ik waren gewoon vrienden! Ik kon er ook weinig aan doen dat ze dicht tegen me aan had gelegen? Dat was tijdens het slapen gebeurd. Ik had geen idee hoe het er precies uit had gezien, maar het was toch wel duidelijk dat het allemaal heel onschuldig was? We hadden echt niks fout gedaan, maar toch waren haar ouders woedend! Naylene mocht niet eens uitleggen wat er aan de hand was! Haar weerwoord werd zo weer de grond ingestampt, terwijl ze nog nauwelijks iets had gezegd! Dat was toch ook belachelijk? Ze gaven haar niet eens de kant om te vertellen wat er was gebeurd! ‘Naylene heeft gelijk, er is helemaal niets gebeurd. We kunnen het hier toch normaal over hebben?’ probeerde ik tussen de drie te komen. Naylene kreeg echt de volle laag en ik begreep niet waarom! Al was het nog erger dat ze maar door bleven schreeuwen en dingen aannamen die helemaal niet waren gebeurd. Ze deden echt alsof ze ons net hadden betrapt terwijl we naakt tegen elkaar aan hadden gelegen en seks hadden gehad! We hadden alleen maar op het bed gelegen, meer dan dat was er niet gebeurd en ze hoorden er ook niet meer van te maken! Dat sloeg gewoon nergens op! Ik wist niet eens wat ik op dit moment moest zeggen om het allemaal beter te maken, want ze leken nergens naar te willen luisteren! ‘Pardon?’ Onverzorgd, een schoft? Waar kwam dat nou weer vandaan?! Voor zover ik wist zag ik er niet heel erg onverzorgd uit en ik was ook geen schoft? Het zou schofterig zijn als ik Naylene voor één nachtje zou gebruiken en haar vervolgens aan de kant zou zetten, maar dat had ik niet gedaan? We waren gewoon vrienden! Er was helemaal niets aan de hand, maar ze hadden duidelijk een heel verkeerd beeld van me! Ik wist niet eens hoe ze bij dat beeld kwamen! En nu ging het er ook nog eens over dat ik mensen verpestte? En Linn! Wat had Linn hier nou weer mee te maken? Ik kende Naylene door haar, een soort van, maar Linn was een heel leuk meisje? Ze was helemaal geen slet en in mijn ogen zag ze er ook echt niet zo uit! Dit ging niet eens over haar, maar over mij en Naylene! Ik keek naar Naylene, die er echt bij zat als een soort verslagen puppy. Ze kon niet eens normaal tegen haar ouders ingaan, want dan werd ze weer afgeblaft! Het was echt belachelijk! ‘Ik kwam hier alleen maar om met een vriendin af te spreken, meer is er niet gebeurd. Ik ben hier niet om iemand te verpesten, dat heb ik ook nooit gedaan.’ Zij waren degene die Naylene nu aan het verpesten waren, waarschijnlijk deden ze dat al hun hele leven! Ze bedoelden het vast goed, maar ik snapte echt niet dat ze niet inzagen dat dit een verkeerde manier was om met iemand om te gaan! ‘Denk je nou echt dat ik die grote mond van jou pik? Dit is mijn huis en daar gebeurd wat ik wil!’ Voor ik het wist had de vader van Naylene mijn arm al vastgenomen en duwde hij me richting de deur van haar kamer. ‘Dit is echt belachelijk,’ mompelde ik. Hij wilde me er gewoon uit zetten! ‘Het is belachelijk dat jij denkt dat je Naylene om je vinger kan winden,’ gromde haar vader. Eenmaal beneden duwde hij me naar buiten en de deur viel keihard achter me dicht.