Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

HP RPG schrijftopic

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Samen met Felicia bedacht
Verhaallijn:
Het is juni 1998. Voldermort heeft vorige maand gewonnen van Harry en nu bepalen de dooddoeners alles. Sommige klasgenoten van je zijn dood of ze zijn toegetreden tot voldermort. De meeste houden zich stil, maar er is een klein groepje die dit niet accepteert. Jullie willen Voldermort doden, maar dat is niet zo makkelijk. Jullie moeten onder de dooddoeners raken en zorgen dat jullie zo dicht mogelijk bij Voldermort komen. Lukt het jullie of vallen jullie in liefde met de dooddoeners?

Regels
-Je schrijft minstens 10 regels
-Je sluit niemand buiten
-Niemand is perfect
-Je hebt plezier

Invullen
Naam:
Leeftijd:
Innerlijk:
Uiterlijk:
Afdeling:
Groep:
Extra:

Je mag een bestaand karakter zijn of zelfverzonnen.

Dooddoeners 3/3
Charles Weasley
Draco Lucius Malfoy
Jack Grey

Verzet 3/4
Pansy Casandra Marie Rose Parkinson
Sylvana de wit
Alicia Wright'
Efstathios Cillian Peregrine

Mijn karakter
Naam: Pansy Casandra Marie Rose Parkinson
Leeftijd: 17
Innerlijk: Ze is een meisje dat alles krijgt wat ze wit of het een nieuwe ketting is of dat iemand haar huiswerk maakt. Ze is verder lief en zacht aardig. Ze heeft het beste voor je over. Haar ouders zijn blij dat Voldermort heeft gewonnen en steunen hem. Zij zelf haat het en heeft met wat andere mensen een groep gemaakt.
Uiterlijk:

Afdeling: Slytherin
Groep: Verzet
Extra: -

Lena
YouTube-ster

lena schreef:
Jack:
Voldemort heeft een maand geleden gewonnen. Ik en mijn ouders wonen nog steeds in ons oude huis en voeren af en toe opdrachten uit die we krijgen van Voldemort. De school Hogwarts bestaat nog steeds, alleen heeft Voldemort daar de macht. Ik weet nog goed dat ik daar op school zat. Het was daar altijd gezellig, tot mijn ouders me vertelde dat ik bij de dooddoeners moest horen. Eerst had ik geweigerd en ben ik een tijdje onbereikbaar voor mijn ouders geweest. Ik heb toen diep na zitten denken over het feit dat ik bij Voldemort, de vijand van vele kinderen, moest horen of niet. Ik heb toen maar besloten om er maar bij te horen, helemaal toen ik een bericht van mijn ouders kreeg dat ik er bij moest horen of anders ging Voldemort mijn ouders vermoorden. Ik heb al een hele tijd zijn teken op mijn arm. Een vreemd teken als je mij vraagt. Nadat ik het teken kreeg, werd het minder leuk op school. Ik moest oppassen dat niemand het teken zag en ik kreeg af en toe opdrachten van Voldemort. Sommige opdrachten waren makkelijk uit te voeren zoals dingen stelen. Sommige waren lastig zoals ik toen iemand moest ooit eens iemand ontvoeren. Wat ik me nog herinner was het een eerste jaars. Een jongen met warrig rood haar en groene ogen. Zijn blik herinner ik me nog goed. Het was een bange blik, bang voor wat er ging komen. Ik weet niet wat Voldemort hem aan heeft gedaan toen ik hem aan Voldemort had overhandigd. Misschien heeft hij hem uitgehoord. Of misschien zelfs wel vermoord. Ik weet het niet, maar het is mijn taak ook niet om zulke dingen te weten. Ik sta op en loop naar beneden. Ik kom mijn broer tegen en hij grijnst. Mijn broer is een rotzak. Hij is gemeen, irritant en heeft een zwart hart. Hij is al een hele tijd een dooddoener en heeft geen seconde getwijfeld toen mijn ouders hem vroegen of hij een dooddoener wauw worden. Hij zei dat het zijn droom was, zijn roeping. Ik had hem toen voor gek verklaard en ben toen naar boven gelopen. Niet veel later hing ik toen onderste boven aan het plafond. Na meerdere keren mijn excuses hebben aangeboden, liet hij me gaan en mocht ik weer gewoon op de grond staan. Ik loop langs mijn broer en ga de woonkamer in. We hebben een groot, ruim huis. De kleuren zijn allemaal hetzelfde en alles staat er netjes. Er is geen stofje te vinden en niets staat op de verkeerde plek. 'Mam?' 'Ik ben in de keuken'. Ik loop naar de keuken en zie dat ze druk bezig is met het avondmaal. 'Wat is er?' 'Moeten we vanavond ook nog ergens heen?' 'Weet ik niet. Misschien naar een bijeenkomst, maar dat weet ik niet. Vraag je vader later maar eventjes.' Ik knik en loop terug naar de woonkamer. Ik ga op de bank zitten en pak de krant. 'Voldemort, grootste heerser heeft belangrijke beslissingen gemaakt' staat er met grote letters op de voorpagina.

Varamyr
Wereldberoemd

Varamyr schreef:
Alicia Wright,
De laatste paar weken waren heel erg hectisch geweest. Mensen in mijn straat namen voor om zijn naam nooit meer uit te spreken. Ze dachten dat als ze dat wel zouden doen, ze al gauw zouden merken wat voor gevolgen dat had. Gevolgen die niet te beschrijven waren. En hoewel Voldemort wreed en harteloos was, waren het echt de mensen zelf die de straat zo onrustig maakten. Er waren geen spionnen die je elk uur, elke seconde bekeken en je verraadden als je zijn naam uitsprak. Mijn ouders daarentegen hielden zich stil over het feit dat Voldemort de ''battle'' gewonnen had. Ze probeerden normaal te doen. Vrolijk, zoals ze altijd waren, in het bijzijn van anderen, maar zodra je weg was ook al was het maar een minuut, verdween hun vrolijkheid als een fractie van een seconde. Ze waren niet blij en ze vergaten de oorlog niet die nog steeds gaande was. Ze wilden alleen hun emoties niet tonen aan anderen. Alsof dat een deel van hen zou beschadigen.
Ik stond op van de stoel die al eeuwenoud leek en liep naar het raam die in het gangpad hing. De zwarte gordijnen duwde ik aan de kant waardoor het weer in beeld kwam. Het was al laat, rond etenstijd en nog steeds was het niet gestopt met regenen. ''Alicia!'' Ik negeerde het geschreeuw van mijn moeder en bleef voor het raam staan. Het ergste was nog dat niemand zich durfde te verzetten tegen Voldemort's plannen. Er waren zoveel heksen en tovenaars die vroeger, tijdens de eerste toveroorlog, tegen hem waren, maar nu leek het wel alsof iedereen dacht dat iemand anders hun problemen wel zou oplossen. Wel sorry, maar Harry Potter was dood. Mensen moesten samenwerken of anders konden ze het wel schudden. Voldemort verdween niet zomaar.
Uiteindelijk liep ik de trappen af door naar het gangpad waar de kapstok hing, omringd met jassen. Haastig trok ik mijn jas ervan af. ''Ik ben over een paar uur terug,'' riep ik nog voordat ik tegen de storm inliep.

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
Het was alweer een maand geledrn, dat Voldemort terug was, en het was een vreselijke tijd geweest. Mensen waren bang, wat ik persoonlijk niet zo gek vond. Ik bedoel, hij jaagt ook wel echt de schrik door het land. Ik zuchtte, en stond maar weer op. Ik wist het even niet meer. Bij ons in huis was het sinds de overname van het Ministerie echt een hel geworden. Ik en Sanne hielden ons wel rustig, maar dat was van de tweeling Myrthe en Lisanne echt niet te zeggen. Ze waren druk, en waren ook constant aan het zeuren. Ik zou blij zijn als ik weer naar Zweinstein mocht. Al wist ik dat er waarschijnlijk een boel veranderd zou worden. Ik bedoel. Severus Sneep is een dooddoener, en hij is schoolhoofd. Bedenk dan maar eens hoe het er bij ons op school aan toe zou gaan. Ik zuchtte. Nog 4 dagen voor we weer mochten terugkeren op Zweinstein. Dit jaar xouden ik en Sanne in ons laatste jaar komen. Dat wilde zeggen als we slaagden voor onze P.U.I.S.T. examens, maar ergens wist ik dat het bij mij wel uit zat. Ik haalde voor mijn S.L.I.J.M.B.A.Llen al veel uitmuntend en boven verwachting, dus was het wel heel vreemd mocht ik niet slagen voor mijn P.U.I.S.T. Examens. Ik zuchtte, en keek naar mijn grote stapel schoolboeken die al klaar lagen op minn bureautje. Ik keek nog maar een keer na of ik al mijn benodigdheden voor het zevende jaar klaar had liggen. De tweeling zat in het derde jaar, maar zij hadden nog geen spullen gepakt. Ik vond het wel fijn dat ik alles al klaar had. Dit scheelde mij haasten.

Account verwijderd

schreef:
Charlie Weasley (23 jaar, heb de leeftijd aangepast omdat dit beter uit komt met de familie Weasley, als jullie het niet erg vinden..)
Het huis waar wij nu met zijn alleen zijn voelt vreemd aan. Een enorme leegte rust over ons heen, als een vloek waar we de rest van ons leven aan vastgenageld zitten. Normaal is het een chaos in huize Weasley, maar de afgelopen weken is er een angstaanjagende rust in het huis gekeerd. Voor het eerst zijn er geen rondslingerende spullen, magische sprankeltjes die onze klusjes doen of herrie van mijn broers. Ik heb het gemist, daar in Roemenië. Ik ben teruggekeerd naar mijn familie waar ik bijna moest smeken weer binnengelaten te worden aangezien zij vonden dat ik hen de rug toegekeerd had. Uiteindelijk ben ik weer binnengelaten en heb ik aan hun zijde gestreden, en strijd die verloren is.
De begrafenis van Fred is precies de begrafenis die hij gewenst zou hebben. Geen tranen, geen gestutter, geen dramatische taferelen of zwartgeklede mensen. Nee, zijn begrafenis was een en al een lolletje, zover iedereen vrolijk mee kon doen. Het was moeilijk, maar het was voor Fred. Het was voor een strijder die heeft gestreden tot zijn dood. Een dappere jongen, mijn familie. De begrafenis eindigde met zijn eigen gemaakte vuurwerk, waarvan niemand wist wat voor vuurwerk het zou zijn. Later bleek het een van zijn eigen projecten te zijn, waar zelfs George niets van wist. Het was als een eerbetoon aan ons, zijn manier van de liefde voor zijn familie te uiten, en zijn vrienden. Zelfs Harry kwam er in voorbij, waarna iedereen zijn ogen neersloeg en het betreurde.
Hogwarts zal over enkele dagen zijn deuren weer openen, onder leiding van het Ministerie van Toverkunsten, Serverus Snape en natuurlijk aan de top Voldemort zelf. Ginny en Ronald zouden nog naar school mogen, toegelaten zijn ze al en officieel verplicht om heen te gaan. Maar onze ouders weten hier geen raad mee. "Wat voor gruwelijkheden zal daar wel niet afspelen?" Hadden ze gezegd. Ook waren ze er tegen dat ik zou solliciteren als docent, docent Care of Magical Creautures. Uiteindelijk heb ik besloten een poging te wagen en tot mijn verbazing ben ik aangenomen. Ik zou al op school moeten zijn, voorbereidingen treffen en kennismaken met de rest, mij infiltreren in de groep. Morgen. Morgen zal ik naar Hogwarts gaan om te kijken welke veranderingen er zijn plaatsgenomen.

Anoniem
Popster

Katharos schreef:
Draco: Voor mij was er geen thuis meer. Sinds mijn vader en ik ons volledig hebben aangesloten bij Voldemort zijn we door veel streken geweest om te mee vechten. Het zat er al een tijdje aan te komen dat Harry zou verliezen, het kon niet eeuwig goed met hem gaan. Sinds het school gebouw overgenomen is door dooddoeners zijn mijn vader en ik dichter bij elkaar dan ooit, voor het eerst kreeg ik ook nog eens te horen dat iets goed gedaan had. Nu ik mijn goede beurt bij Voldemort gemaakt had had ik een nieuwe taak; ik moest het gebouw beschermen tegen eventueel verzet. Dit moest ik uiteraard zo geheim mogelijk houden. Al was ik al die tijd in het gebouw van Hogwarts blijven wonen om te kunnen helpen bij de aanvallen van Voldemort. Ik was in mijn oude kamer van Slytherin ingetrokken. Deze kamer bleef me er steeds aan herinneren wat ik hier meegemaakt had. Sneep was inmiddels al terug en ik had met hem mijn taak besproken. Sneep was ook een vriend van me, bij hem kon ik alles kwijt wat me dwars zat. Als eerste jaar had ik al een streepje voor bij hem, dat had er ook mee te maken dat mijn vader bronnen had en dus ook bij Hogwarts. Dat ik in Slytherin terecht zou komen was ook geen verassing, mijn ouders hadden de hoed omgekocht. Door al het gedoe rondom Voldemort had ik mijn moeder al maanden niet meer gezien, soms had ik het daar moeilijk mee, maar ik bleef hoop houden haar ooit weer te zien. Iets wat ik in de afgelopen jaren wel te weten was gekomen is dat ik toch wel erg gedreven was in het behalen van mijn doelen. Al jaren was het ruzie tussen Potter, maar nu had ik gewonnen, althans Voldemort die als een soort tweede vader voor me voelde had het gewonnen.

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Pansy
Rustig loop ik door de manor heen. Mijn ouders zijn blij dat Voldermort heeft gewonnen en hebben heel veel gesteund. In alles suport, geld, maar er is 1 ding niet gelukt. Om mij een dooddoener te maken. ´Pans, waarom word je geen dooddoener.´ Zegt ze. ´Er zijn genoeg.´ Sis ik.
Ik loop weg naar buiten. We moeten in actie komen tegen ze. Dit kan niet meer. Ik loop naar buiten en zie dat het stormt. ´Pansy Casandra Marie Rose Parkinson, kom nu terug.´ Roept mijn vader mij na en ik loop weg. Ik ben totaal niet bang om me te laten horen. Ik zal een verzet beginnen met mensen die ik vertrouw. Misschien met mijn vriendengroepje, maar die is ook al uitgevallen. De meeste zijn dooddoeners geworden. Vuile dooddoeners. Ik haat Voldermort. Hij had moeten sterven niet Harry, dan was de wereld goed. Hermione en Ron komen ook terug, maar die worden echt heel zwaar gestraft. Ik vind het jammer voor ze, want ze waren zo dapper. Maar ik denk dat ze al gestraft zijn door vele verliezen en voor al Harry. Ik loop verder. Misschien Hannah en Felicia die het willen proberen en dan via de jongens dicht bij hem komen. Misschien een nep relatie en zo dicht mogelijk komen.

Varamyr
Wereldberoemd

Varamyr schreef:
Alicia Wright,
De ijskoude windvlagen lieten de werkelijkheid tot me doordringen. Lege straten maakten de stad als het ware een spookstad. Vroeger verlangde ik altijd naar thuis. Kinderen die altijd op straat speelden en ouderen die altijd contact met elkaar zochten. Maar alles veranderde sinds de overwinning van Voldemort. Iets wat me elke keer weer verbaasde. Luisterend naar het geruis van de wind liep ik over de straten. Een paar keer ging het licht uit van de lantaarnpalen, maar het duurde niet lang of het licht kwam alweer tevoorschijn. Uiteindelijk, na lang gelopen te hebben, kwam er een schim achter een boom van het park waar ik op dat moment inliep. Het was niet vaak dat ik iemand tegen het lijve liep als ik weer eens wegliep, dus ik twijfelde voor geen seconde of ik zette het op een rennen. Toen ik dichtbij genoeg was, kon ik al opmerken dat het Pansy was die daar liep. Ze was niet echt een vriendin van me, maar ik zat zeven jaar in dezelfde afdeling met haar dus ik kende haar goed genoeg om een praatje met haar te maken dat me wel interesseerde. "Pansy!" Het laatste stuk liep ik voordat ik tegenover haar stond. "Hoe gaat het met je? Heb je niet meer gezien na het incident," zei ik en een lichte glimlach verscheen na een lange tijd weer op mijn gezicht. Alles was toentertijd heel snel gegaan. Leerlingen liepen de ene kant op, andere de andere kant en zowat iedereen rende door elkaar heen. Ik liep zelf met twee andere en aan het einde bleef er nog maar één over. Waar de ander was, wist ik niet. Daar was ik ook niet mee bezig. Het enige wat ik wilde, was zo snel mogelijk verdwijnen en dat was dus wat ik deed. Ik verdwijnselde weg samen met mijn vriendin, Katherine.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Een circus staat bekend om zijn vrolijkheid. Toch was de sfeer bedrukt tijdens hun reis naar de volgende stad waar ze hun shows zouden houden. Na de oorlog was er lang beraad geslagen of ze zelfs nog optredens zouden geven. Toch werd unaniem beslist dat in tijden zoals deze mensen een beetje plezier meer dan nodig hebben. Zij die bang waren gearresteerd te worden mochten het circus verlaten, al had Voldemort technisch gezien nooit gezegd tegen het circus te zijn. Het leek gewoon logisch dat het niet binnen zijn beleid paste. Misschien was het openhouden van het circus al een beetje verzet op zichzelf. Als het echt niet anders kon dan zouden ze vluchten, naar een ander continent om een nieuw leven te beginnen.
Zijn ouders hadden hem eerst verboden terug naar Zweinstijn te gaan. Hij was er toch al zeker van dat hij later bij hen zou werken. Als hij iets eerder stopte met zijn opleiding voor zijn eigen veiligheid, dan kon dat toch geen kwaad? Maar Ef was een volhouder. Niet meer naar schoolgaan was wat Voldemort wilde. Angst en paniek was waarmee hij mensen onder controle hield. Ef had zich altijd voorgenomen aan die twee dingen niet toe te geven en daarom wou hij kostte wat kost terug naar de tovernaarsschool. Met een beetje geluk waren er nog meer mensen die er op dezelfde manier als hem over dachten. Wie weet wat ze konden bereiken door hun krachten samen te bundelen.

Lena
YouTube-ster

lena schreef:
Jack:
'Lieverd we kunnen eten'. Ik leg de krant neer en loop de etenskamer in. De etenskamer is erg groot, er hangt een kroonluchter en er staan nette stoelen die bijpassend zijn bij de tafel. Ik ga op mijn vaste plaats zitten en wacht toen mijn moeder,broer en vader ook aan tafel zitten. Ik kijk wat er op tafel staat. Er staat een hele maaltijd met verschillende dingen op tafel. Als mijn broer de eetkamer binnen komt, kijkt hij me grijzend aan. 'Vader heeft goed nieuws broertje'. Ik kijk hem aan. Als hij op zo'n manier zegt dat vader goed nieuws heeft, zou het vast geen goed nieuws zijn. En helemaal niet voor mij. Ik zie mijn ouders samen binnenkomen en aan tafel schuiven. 'Mogen we dit geweldige leven leiden en ons te goed doen aan dit heerlijke eten door Lord Voldemort' zegt mijn vader. Mijn moeder,broer en ik herhalen wat mijn vader zei. Dit is ons ritueel. Elke dag moeten we dit drie keer doen: s'ochtends,s'middags en s'avonds. Soms word ik er echt gek van, maar dit is ons ritueel eenmaal. We scheppen met zijn allen ons eten op en ik steek mijn vork in een gebakken aardappel die op mijn bord ligt. 'Zoon, ik heb ook goed nieuws. Je mag binnenkort terug naar Zweinstein. Op Zweinstein zullen alle kinderen bij Voldemort horen. Op Zweinstein leer je om een nog betere dooddoener te worden. Jij en je broer gaan er over een paar dagen heen'. Ik kijk mijn vader vol ongeloof zijn. 'Wat!' Mijn vader legt zijn vork neer en kijkt me aan. 'Zo praten we hier niet. Je gaat gewoon naar die school ook al wil je dat niet.' Zwijgend eet ik mijn bord leeg. 'Ik heb genoeg gegeten, ik ga van tafel.' Ik sta op en loop weg. Ik loop naar boven en klap mijn kamerdeur achter me dicht. Ik heb geen zin in school. Ik ben al een paar jaar een dooddoener. Wat valt er nog te leren?

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Pansy
´Heey Alicia.´ Zeg ik en glimlach. Ik ga door mijn haren heen en bijt op mijn lip. ´Hoe gaat het?´ Vraag ik en bijt losjes op mijn onderlip. Alles is veranderd sinds Voldermort aan de macht kwam, maar het komt wel goed. ´Alicia, gaat het met je?´ Vraag ik en ga door mijn haren heen. ´Ik wil met je praten.´ Zeg ik rustig en kijk naar haar.
´Ben jij ook tegen Voldermorrt?´ Vraag ik en kijk naar haar. IK ga door mijn haren heen. Zo raar vind ik ze kan me veraden maar ze kan me ook joinen. Ze lijkt me niet een persoon die me zo verraden bij Voldermort. Ik moet over een paar daar dagen terug naar Hogwarts. Ik wil niet, maar het moet van ouders. Ze willen dat ik een dooddoener word en dan word ik niet. Ik ga door mijn haren heen en kijk naar haar.

HPorpgmodel
Karaoke-ster

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld