Hoi, leuk dat je vandaag het NVDD weer leest!
Vandaag gaat het artikel over de Men In Black. Nee, niet over de films die je misschien kent, maar over de mythe over de Men In Black. Ze bestaan dus niet alleen in films, maar volgens sommigen ook in het echt!

De Men In Black, afgekort MIB, zijn in zwart geklede mannen die volgens sommigen voor de regering werken. Ze zoeken alleen contact op met mensen die getuigen zijn geweest van UFO's, of mensen die UFO's onderzoeken.
Volgens sommigen werken de MIB dus voor de regering - ze zouden volgens hen een organisatie zijn om ervoor te zorgen dat er geen massahysterie ontstaat. Als mensen zouden weten dat er aliens zijn en dat zij zich dichtbij de aarde bevinden (of misschien zelfs op de aarde), zouden ze namelijk massaal bang kunnen worden - dit is iets wat de regering tegen wil gaan, en hier zouden ze de MIB voor inschakelen. Mensen die aanvaringen hebben gehad met UFO's of er onderzoek naar doen krijgen bezoekjes van de MIB, hierbij wordt meestal gevraagd om bewijsmateriaal (bv. delen van UFO's) af te geven of om een lopend onderzoek stop te zetten. Meestal doen ze dit niet vriendelijk, maar dreigen ze ook, volgens een aantal getuigenissen.

Volgens een groot deel van de beschrijvingen zijn de gezichten van de MIB uitdrukkingloos, koud en in sommige gevallen zelfs niet menselijk. Hun huid is spierwit, hun lippen zijn bloedrood en ze zijn kaal. Naast spierwit is hun huid ook heel erg glad en heeft deze geen tot weinig imperfecties.

Getuigenissen
Misschien ben je bekend met een andere mythe over het monster van Loch Ness. Dit monster zou in het meer 'Loch Ness' in Schotland leven, en is inmiddels erg bekend geworden. Een bepaalde man, Frederick Holiday, was bekend voor zijn enthousiasme en onderzoeken naar het befaamde monster. Hij had voor zijn onderzoek een huisje gehuurd dichtbij het meer. Vanuit zijn raam zag hij een vreemde, geheel zwartgeklede man. Het is niet abnormaal om mensen bij het meer Loch Ness te zien (het is immers een erg bekende plek), maar wat vreemd was, was dat de man rechtstreeks naar hem keek. Holiday hoorde een vreemd geluid, en toen was de man weer verdwenen.
Eén jaar later was Holiday weer in het huisje. Hij kreeg een hartaanval, en toen hij weggebracht werd naar de ambulance overleed hij op exact dezelfde plek als waar de vreemde man stond die hem aankeek.

Een andere getuigenis is die van Peter Rojcewicz. Zijn collega had hem een boek over aliens aangeraden dat hij later in de bibliotheek ging lezen. Terwijl hij aan het lezen was, merkte hij in zijn ooghoek een zwart been met zwarte schoenen op - iemand was in een stoel tegenover hem gaan zitten. De man vroeg hem waar het boek over ging, of hij al eens UFO's had gezien en of hij geïnteresseerd was in het onderwerp. Peter zij dat hij niet geïnteresseerd was in het onderwerp en het boek alleen maar las om zijn collega tevreden te stellen. Toen hij dat zei werd de man boos: hij vroeg zich af waarom Peter niet geïnteresseerd was in de volgens hem 'belangrijkste gebeurtenissen van de eeuw'. De man liep weer weg, maar hij leek blij dat Peter zei dat hij geen interesse had en geen aanvaringen heeft gehad met UFO's.
Het vreemdste aan dit verhaal is dat toen Peter opstond om door de bibliotheek te wandelen, er niemand meer was. Hij was de enige in de bibliotheek - zelfs de medewekers waren er niet meer. Hij ging terug naar zijn stoel om weer bij te komen omdat hij zo geschrokken was. Een uur later stond hij opnieuw op en zag hij dat alles weer terug naar normaal was.