Artemisia Gentileschi is een Italiaanse schilder, geboren in 1593. In deze tijd waren vrouwelijke schilders zo goed als onbestaande. Doordat haar vader, Orazio Gentileschi, zelf ook schilder was, had ze een stapje voor. Ze groeide op in haar vaders atelier en al snel merkte hij dat ze meer talent had dan haar broers. 
Ze had allesbehalve een aangenaam leven. Artemisia kreeg les van Agostino Tassi, die haar meermaals misbruikte. Haar vader zou dit voorval door de vingers zien zolang Tassi met Artemisia zou trouwen. Hij ging daarmee akkoord, maar later kwam aan het licht dat Agostino dit helemaal niet wou doen. Integendeel, hij was van plan Artemisia te vermoorden en schilderijen van haar en haar vader te stelen. Daarom klaagden de Gentileschi's hem aan, wat trouwens enkel kon omdat Artemisia geen maagd meer was. (In deze tijd was de maagdelijkheid stelen van iemand zonder met deze vrouw te trouwen, blijkbaar belangrijker dan diefstal en poging tot moord.) Artemisia zelf is tijdens de rechtzaak zelfs gemarteld om na te gaan of haar verhaal wel waar was. Uiteindelijk kreeg Agostino Tassi maar een straf van één jaar, die hij zelfs niet heeft uitgezeten. 

Op zeventien-jarige leeftijd was ze ook nog eens bedrogen door een van haar beste vriendinnen Tuzia. Tuzia huurde een kamer in hun huis en nodigde Agostino Tassi uit, die op zijn beurt Artemisia opnieuw verkrachtte. Toen de kunstenares om hulp van Tuzia riep, deed zij alsof ze niets hoorde.

Gelukkig nam haar leven hier na een positieve draai. Ze werd als eerste vrouw toegelaten tot de kunstacademie in Florence. Hier raakte ze bevriend met verschillende invloedrijke schilders en wetenschappers zoals: Galileo Galilei, de neef van Michelangelo, etc. Ze trouwde en kreeg een dochter die ze Prudentia noemde. Er was steeds meer vraag naar haar werk en ze schilderde regelmatig rijke families zoals De Medici's en koning Charles I. Op het einde van haar leven trok ze naar Napels. Hier stierf ze omstreeks 1650. De oorzaak van haar dood in onzeker, maar velen denken dat ze het slachtoffer van de plaag was.

Dat Artemisia een slecht verleden heeft gehad is zeker terug te vinden in haar schilderwerk. Haar grote voorbeeld was Caravaggio, een van de grondleggers van de barokstijl. Kenmerkend voor deze stijl is onder andere: het sterk licht- en donkercontrast (= clair obscure), het hyperrealisme en de sterke uitdrukking van emotie (vooral in het gezicht). 
Wat Artemisia's werken uniek maakt is hoe ze haar haat voor mannen erin portretteert. Haar meest bekende werk 'Susanna en de ouderlingen' (zie linksboven) heeft ze onder druk van haar vader moeten aanpassen. In haar originele versie hebben de mannen haar vast aan haar haar, schreeuwt ze en heeft ze een mes in haar linkerhand, klaar om toe te slaan. Al is zelfs in de uiteindelijke versie bij haar het ongenoegen van Susanna veel groter dan bij andere schilders die zich door hetzelfde tafereel lieten inspireren.
Ook in haar andere werken zoals 'Judith en Holofernes' staan mannenhaat en de samenwerking tussen vrouwen centraal. Daarom heb ik ook gekozen over haar te schrijven. Met haar werken was Artemisia één van de eerste vrouwen die opkwam voor het onrecht dat hun geslacht werd aangedaan. Ondanks alles wat ze te verduren kreeg heeft ze verdergezet en het beste van haar leven gemaakt.