Druipsteengrotten interesseren me al van jongs af aan. Elk jaar ga ik op vakantie in Frankrijk en moet ik minimaal één grot bezoeken. Ik heb zelfs een kaart liggen met alle grotten van Frankrijk. Telkens als ik er een bezoek, vink ik die af.
Een jaar geleden zag ik ineens folders over speleologie en ik ben meteen die uitdaging aangegaan. Ik had altijd geroepen dat ik graag grotten wou ontdekken en dit was de ultieme manier om zoiets mee te maken. Dus ik sleepte mijn vader mee en daar gingen we.
Allereerst kregen we wat informatie en daarna moesten we naar de kleedkamer. Iedereen kreeg een overal, laarzen en een helm met licht. Daarna gingen we de grot in. Het leuke was dat ik de grot het jaar ervoor al eens als gewone bezoeker bezocht had.
We gingen eerst langs de normale weg die elke bezoeker aflegt, maar halverwege gingen we langs het hek. Schoenen uit, laarzen aan en de duisternis in. Op het moment dat we naar beneden klommen, was er geen verlichting meer. Behalve het licht dat van onze helmen afkwam. We waren met een groep van 6/7.
Eerst daalden we een flink stuk af, waardoor iedereen benauwd werd en hoofdpijn kreeg. De gids vertelde ons dat dat komt omdat de lucht ijler is als je dieper gaat. We gingen een tocht van drie uur doen, dus ik begon me af te vragen of ik het zou volhouden.
Het was veel klimmen, maar ontzettend mooi. Op een stukje mochten we één voor één een hele mooie druipsteenformatie bewonderen. Het was zo dun en fragiel. De leken wel naalden, zo dun. We moesten heel goed opletten, want je zou het maar breken. Het duurt eeuwen voordat zoiets die grote heeft.
Uiteindelijk moesten we door een soort ijzeren buis dat als doorgang diende voor een heel laag stuk. We moesten haast liggend op onze zij erdoor en toen zitten. De gids zei dat we doodstil moesten zijn en we moesten allemaal ons licht uit doen. Op dat moment hoorde en zag je helemaal niets. Na een tijdje raakte je zelfs helemaal gedesoriënteerd. Ik begon me zelfs af te vragen of iedereen er nog was en of ze niet gewoon weggelopen waren en mij alleen hadden gelaten. Het was echt bizar.
Daarna gingen we terug naar boven en op het moment dat je weer op het normale pad bent, je je help en laarzen onder je arm hebt en een normale bezoekersgroep plaats voor je maakt en je aankijkt als jij een echte held bent, voel je je zo fantastisch. Want je hebt het maar gedaan. En dat gevoel... Het voelde alsof ik in slowmotion liep met allemaal explosies achter me, zoals dat in films gebeurd. Ge-wel-dig!
Speleologie is zéker een aanrader en te doen in meerdere grotten. Hieronder kun je nog een filmpje vinden over het onderdeel wat ik heb gedaan in l'Aven d'Orgnac:
De Ardèche is ook een super leuk vakantiegebied. Zeker een aanrader en meteen deze grot in de buurt. Ook aan aanrader is een prehistorische grot (pas geopend): Grotte Chauvet / Grotte de Pont-d'Arc.
De Aven d'Orgnac is een druipsteengrot gelegen in de Ardèche in Frankrijk, bij het plaatsje Orgnac-l'Aven wat weer in de buurt is van Vallon-Pont-d'Arc.
De grot werd op 19 augustus 1935 ontdekt door een team speleologen onder aanvoering van Robert de Joly. Zij waren door de bewoners van het dorpje Orgnac-l'Aven gewezen op de natuurlijke ingang (de aven). Een gat in de grond. De bewoners wisten van het bestaan van de grot, maar hadden nooit durven afdalen.
In het jaar 2000 werd de grot erkend als 'Grand site de France'. Dat is de verzameling van de belangrijkste bezienswaardigheden van Frankrijk. Het aantal bezoekers loopt gemiddeld op tot wel 140.000 per jaar!
De grot heeft dus een natuurlijke opening. Een verticale schacht van wel 50 meter met daaronder een puinkegel. Deze bestaat uit alles wat in de loop der tijd in de grot gevallen of gegooid is, waaronder beenderen van rendieren en bizons die voorkwamen in de laatste Ijstijd.
De grot 'l'Aven Armand' die ontdekt is in 1897 had ook een natuurlijke opening waar van alles werd ingegooid, waaronder koeien en afval. In dat dorpje was er zelfs een legende: 'Echtscheidingen bestaan niet...' (Ze zouden dus hun echtgenoot in het gat gooien, omdat scheidingen niet konden).
De 'Grote Zaal' van l'Aven d'Orgnac direct onder de opening is 125 meter lang, 90 meter breed en 35 meter hoog en kent een enorme hoeveelheid stalagmieten en stalactieten. Deze vormen zich met enkele centimeters per eeuw door het druppelen van water met kalk erin. Stalagmieten staan en stalactieten zitten aan het plafond (want tieten hangen).
Via meerdere zalen daal je als bezoeker tot 120 meter beneden zeeniveau. Na een lichtshow in de grot, waarbij verschillende formaties uitgelicht worden op muziek, word je met de lift terug naar boven gebracht. Echter zijn er nog andere uitdagingen dan een normaal bezoek aan de grot. Lees hier links meer over.
Om een reactie te kunnen plaatsen op het dagelijks nieuws dien je te zijn ingelogd.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.
)
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
