Dit nieuwe artikel op het NVDD gaat over damherten, veel plezier met lezen!
- UITERLIJK - De Dama dama, Latijn voor damhert, is groter dan een ree en kleiner dan een edelhert. Het damhert heeft een lange staart, die wel 16 tot 19 cm lang kan worden. Het damhert kan 45 tot 100 kilograam zwaar worden en hij wordt gekenmerkt door zijn roodachtig gele tot kastanjebruine rug met witte vlekjes. Zijn onderbuik is (geel)wit en in de winter is de vachtkleur grijs. Het damhert valt goed te onderscheiden van andere herten door het soort gewei dat hij heeft, de uiteinden van de takken zijn namelijk met elkaar verbonden door platen. Dit noem je een schoffelgewei, deze wordt gedragen door mannetjes en worden in april en mei afgeworpen. Als het eenmaal is afgeworpen begint zich vrijwel direct een nieuw gewei te ontwikkelen. Een damhert kan maximaal ongeveer 25 jaar worden en de vrouwtjes zijn geslachtsrijp tot een leeftijd van ongeveer 23 jaar.
- LEEFWIJZE - Damherten zijn, in tegenstelling tot bijvoorbeeld edelherten, meer dagdieren. Doordat hun ogen erg goed zijn ontwikkeld, kunnen zij bewust kijken naar vreemde dingen en zien zij het gevaar dus goed aankomen. Damherten leven in gescheiden roedels en na de paartijd leven de volwassen mannetjes in aparte vrijgezellengroepjes. De hinden (vrouwtjes) leven met hun nakomelingen in groepjes van vijf tot zeven dieren, deze roedel wordt geleid door een dominant vrouwtje.
Bossen met aangrenzende weide en velden zijn de ideale leefgebieden voor het damhert, veel ruimte hebben ze niet nodig. De verspreiding van de damhert verloopt erg snel door zijn aanpassingsvermogen en goede weerstand tegen ziektes. Het damhert eet voornamelijk grassen, biezen, kruiden. Dit wordt aangevuld door jonge bladeren, bessen, eikels, granen, wortelen en 's winters schors, hulst en heide.
- BRONSTTIJD - De bronsttijd van het damhert duurt van de laatste helft van oktober tot begin november. Tijdens de aanloop naar de bronsttijd gaan de mannetjes gevechten aan voor een territorium en daarbij vallen bijna nooit doden. Het veroverde territorium dient als strijdperk, ook wel “lek" genoemd. Het territorium wordt gemarkeerd door langs de bomen te schuren en met luide brullen lokt de hertenbok vrouwtjes naar hem toe. Het vrouwtje kiest het mannetje waarmee ze wil paren, niet andersom.
Hopelijk vonden jullie het artikel leuk om te lezen!
Om een reactie te kunnen plaatsen op het dagelijks nieuws dien je te zijn ingelogd.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
