Édouard Manet was een Franse kunstschilder. Hij werd geboren in 1832 in Parijs en is in diezelfde stad in 1883 gestorven. Als kunstenaar was hij een van de belangrijkste figuren tijdens de overgang van het realisme naar het impressionisme. Sommige van zijn werken waren controversieel en riepen vele reacties op, maar werkten ook als inspiratiebron voor andere schilders.

Leven
Manet werd geboren als zoon van Auguste en Eugénie-Desirée en groeide op in een gezin dat in de bovenklasse van de sociale ladder stond. Het schijnt dat hij een gelukkig jeugd heeft gehad. Zijn vader drong aan om rechten te sturen, aangezien hij zelf rechter was, maar Manet wilde kunstenaar worden. Uiteindelijk werd hij op zijn zestiende op reis gestuurd voor een half jaar, maar verveelde hij zich zo erg aan boord dat hij enkel zat te tekenen.
Bij terugkomst begon zijn carrière pas echt. Hij begon in 1850 als leerling onder Thomas Couture en kopieerde veel werk van de oude meesters. Hij bleef zes jaar lang zijn leerling.
In 1849 had Manet een verhouding met de Nederlandse Suzanne Leenhoff en in 1853 werd haar onwettige zoon Léon geboren. Manet was door zijn syfilis onvruchtbaar, dus er is een grote kans dat hij niet de vader was. Sommigen denken dat zijn vader Auguste de vader was. Desalniettemin huwde het paar in 1863 in Zaltbommel.
In 1882 maakte Manet zijn laatste meesterwerk. Hij leed aan de ziekte locomotorische ataxie, een ziekte die het centraal zenuwstelsel aantast en voor verlamming zorgt. De oorzaak was de eerdergenoemde syfilis die hij waarschijnlijk al sinds 1848 had. Vlak voor zijn dood in 1883 liep hij ook nog koudvuur op in zijn been, dat is een infectie die het gezonde weefsel aantast, waardoor zijn been geamputeerd moest worden. In het laatste half jaar van zijn leven had Manet waarschijnlijk voortdurend pijn.

Schilderijen
Manet bracht in 1859 het schilderij De absintdrinker uit en bood die aan aan de Salon. De Salon was de belangrijkste jaarlijkse kunsttentoonstelling. Het was van belang om daar toegelaten te worden voor kunstenaars, omdat er vrijwel geen andere mogelijkheden waren om het werk tentoon te stellen. De Salon weigerde het doek echter, omdat het een dronken man toonde en daarnaast een onaffe indruk maakte. Het onderwerp van dit doet liet echter al zien wat Manets voornaamste onderwerpen zouden zijn: het moderne leven in Parijs.
In 1860 werkte Manet veel met Spaanse thema’s aangezien die sinds de jaren 1840 al in de mode waren bij de Salon. Met zijn werk De Spaanse Zanger uit 1860 had hij voor het eerst succes in de Salon.
Rond 1863 was er veel protest over wat er wel en niet werd toegelaten tot de Salon dat keizer Napoleon III een speciale en gelijktijdige tentoonstelling van geweigerde werken oprichtte. De inmiddels beroem Salon de Refusés. Manet toonde daar drie werken, maar de allerbekendste is wel Déjeuner sur l’Herbe (Lunch op het gras). Het schilderij toont een picknick van twee net geklede mannen die samen met een naakte vrouw op de voorgrond zitten. Een ander bekend werd van Manet is Olympia die net als het vorige schilderij gebaseerd was op werken uit de Renaissance.
Hoewel Manet vaak als een impressionist wordt beschouwd, is dat later pas gekomen. Hij schilderde nog erg lang realistisch en werkte vooral in zijn atelier in plaats van in de buitenlucht. Zijn impressionistische werken groeiden steeds meer en rond 1874 maakte hij werken van Monet en zijn vrouw Camille met haar zoontje die duidelijk impressionistisch waren. Uiteindelijk hebben verschillende impressionisten invloed gehad op het werk van Manet, waardoor zijn eigen werk ook impressionistisch werd. Hij wilde niet als leider van de impressionisten gezien worden, maar vele jonge kunstenaars keken tegen hem op door zijn strijd tegen het vastgeroeste denkbeeld over hoe een schilderij eruit moest zien.