Hoi, welkom op het Nieuws Van De Dag! Vandaag zullen we het hebben over een sociaal fenomeen dat de afgelopen jaren steeds prominenter aanwezig is geworden op sociale media. Niet enkel is het fenomeen online prevalent, maar ook in de echte wereld kent het een invloed. Het artikel van vandaag zal gaan over cancel culture.

James Charles _{(tw: alinea bevat vermelding van aanranding)}
Als je een fervente internetgebruiker bent, dan herinner je je vast het gigantische Youtubedrama met James Charles en Tati Westbrook nog wel. In mei 2019 maakte Tati, een indertijd 37-jarige beautyvlogger, een video waarin ze haar conflict met James Charles uitlegde. Ze was zijn online mentor en leerde hem veel bij over de Youtubewereld, maar doorheen de jaren ontstonden er enige spanningsbronnen tussen hen. Zo bekritiseerde Tati in een nu verwijderde video James Charles om zijn "ego", om de manier waarop hij met zijn bekendheid omging en beschuldigde ze hem ervan een kink te hebben voor heteroseksuele jongens. Jeffree Star en tal van andere internetcelebrities sprongen mee op de haattrein en beschuldigden Charles van nog meer wangedragingen, zoals het aanranden van heterojongens. Men zette James Charles neer als een abuser, waardoor hij al snel miljoenen volgers verloor. Er werden veel beschuldigingen rondgegooid, maar weinig bewijzen.

Cancel culture
De situatie met James Charles is een perfect voorbeeld van wat cancel culture exact inhoudt. Door iemand te cancelen, probeert men een bekend mediafiguur zich ervan bewust te houden dat diens daden niet geapprecieerd worden. Door mensen of bedrijven te cancelen, streeft men naar een meer eerlijke samenleving en een grotere uniformiteit in denkwijze. De meest gebruikte tactieken zijn dan ook ontvolgen, blokkeren en het publiekelijk "terechtstellen" van de gecandelde figuur of figuren, zodat iedereen weet wat de "misdadiger" misdaan heeft.

De idee dat al wie iets fouts doet, terechtgesteld moet worden, is natuurlijk - voor de meeste mensen - een begrijpelijk en goed idee. Cancel culture kan in de praktijk echter heel "toxic" en zelfs gevaarlijk zijn. In het voorbeeld van James Charles zien we namelijk dat een groot deel van de internetgebruikers op James Charles sprongen, aangezien hij een makkelijk doelwit was. Mensen hadden immers reeds redenen om hem minder tof te vinden en wanneer Tati's eenzijdige verhaal gepubliceerd werd, was het makkelijk om James te cancelen. In de praktijk is het gevaarlijk om ongenuanceerd met informatie om te gaan en om niet kritisch na te denken. Het is steeds belangrijk om stil te staan bij de bron van informatie en over de context van de bron.  Wie zegt het, waarom zegt diegene het en in welke mate is de gegeven informatie subjectief en dus niét objectief?

Wanneer men zich baseert op onvolledige en volledig subjectief gekleurde informatie, is het makkelijk om al snel tot voorbarige en incorrecte conclusies te komen. Het is belangrijk om ook buiten je eigen ideologische denkkader te kunnen treden en met een beetje empathie naar de omwereld te kunnen kijken. Nuancering en kritische gezindheid is altijd van zeer groot belang!

Cancel culture - waar?
Cancel culture bestaat voornamelijk op sociale media, maar vooral op twitter. De reden waarom het fenomeen zich vooral op twitter afspeelt, is het zogenaamde Stan Twitter. Dit is een grote groep twittergebruikers die bestaat uit mensen wiens accounts in functie staan van hun idool. De idolen kunnen een muzikant, schrijver of zelfs een website (shout-out naar de vp-fans!) zijn. Tussen verschillende fandoms kan een rivaliteit ontstaan, waardoor de ene groep een ander idool naar beneden wil halen. Vanuit dit perspectief is cancel culture perfect te begrijpen: men wil de eigen groep (fandom) superieur laten blijken tegenover een andere. Cancel culture is echter niet iets wat zich enkel op twitter tussen fandoms afspeelt, maar bijvoorbeeld ook iets dat zich in het echte leven tussen verschillende politieke partijen of mediafiguren kan afspelen.