Over de hele wereld zijn er veel verschillende zeedieren die de meeste mensen misschien wel of misschien nog helemaal niet kennen. Een bekende, gekke zeedier is de blobvis, om een voorbeeld te noemen.
Verder ooit al eens gehoord van een franjehaai? Of van een grote rafelvis? Het zijn twee voorbeelden van de vele bijzondere zeedieren die het waard zijn om gezien te worden.
Door op de pijl rechts in deze layout te klikken, wordt je meegenomen in een diepzee avontuur om een vijftal bijzondere/gekke zeedieren te ontdekken: de grote rafelvis, de franjehaai, de vampierinktvis, de maanvis en de driebandanemoonvis.
Sommige ken je misschien al wel (van een game of een film) en de andere ontdek je nu voor het eerst. Aan het eind van deze reis ontdek je nog de competitie die bij dit thema hoort!
De grote rafelvis, ook wel bekend als de zeedraak of Phycodurus eques is familie van het zeepaardje. De grote rafelvis leeft in het zuiden en het westen van Australië, waar het zich verstopt in kelpwouden en met kelp begroeide riffen.
Hier leven ze op een gemiddelde diepte van vier tot dertig meter. Doordat ze maar ongeveer vijfendertig centimeter groot worden en erg goed gecamoufleerd zijn in de omgeving, zijn ze erg moeilijk te vinden door mensen en roofdieren.
Sinds 2006 heeft hij een gevoelige status, maar het zal nog een tijdje duren voor hij echt met uitsterven bedreigt wordt. Dit komt omdat de grote rafelvis maar een klein leefgebied heeft. Zo ongeveer 1400 km2. Dit leefgebied wordt door de mensen bedreigt door bouwactiviteiten en afval dumpen.
De franjehaai, Chlamydoselachus anguineus is herkenbaar aan zijn langwerpige en cilinderachtige lichaam. Daarnaast heeft het nog zes kieuwspleten en één rugvin en ziet er dan ook verre uit van de haaien zoals we ze kennen. Deze haai kan tot ongeveer 2 meter lang worden.
De franjehaai is een zeldzame en vrij onbekende diepzeehaai. Ze halen hun voedsel uit diepzee-inktvissen en bodemvissen. Tot op heden zijn er geen fatale aanvaringen met mensen bekend, maar de haaien kunnen mensen wel verwonden. Ze planten zich voort door middel van eieren te leggen.
Deze haai komt voornamelijk voor in Japan, Californië, delen van Europa en in het noorden van Chili. Ze kunnen aan de oppervlakte verschijnen, maar ze zijn vooral te vinden in een diepte tussen de 120 en 1280 meter. In Japan is er in 2007 al eens een franjehaai aan de oppervlakte verschenen. Vermoedelijk door een sterke zeestroming. In 2017 is er in Portugal één gevangen door een trawler.
De vampierinktvis, vampyrotheuthis infernalis (letterlijke vertaling: vampierinktvis uit de hel), is een inktvis die zich bevindt in oceanen die zuurstofarm tropisch en gematigd zijn. Deze kleine inktvis van zo'n maximaal 30 centimeter groot komt voor op een diepte van 600 tot 1200 meter en is nog de enige levende soort van zijn orde. Daarnaast heeft het kenmerken van inktvissen die zowel 8 als 10 ledematen hebben.
Deze inktvis vormt geen bedreiging voor de mens en het voedt zich met neteldieren, eenoogkreeften en dendrobranchiata (een orde uit de kreeftachtigen). Buiten deze dieren is er verder weinig bekend over het voedsel van de vampierinktvis. Deze inktvis is overigens zelf voedsel voor verschillende diepzeevissen en walvissen.
Naast de acht armen die deze inktvis heeft, bevat het ook twee lange, draadvormige organen. Deze bevinden zich vooral binnen het lichaam, maar kunnen ook naar buiten gebracht worden. De organen worden voornamelijk gebruikt om zijn voedsel mee te vangen en is bij geen andere intvis te vinden. Integenstelling tot andere inktvissen heeft deze inktvis dan weer geen inktzak. Het heeft wel verschillende mogelijkheden voor bioluminiscentie, ofwel lichtgeven door middel van organismen. Lichtgevende vlekken op de vinnen kunnen flitsen afgeven of gloeien. Deze vlekken zitten ook op de topjes van alle armen. Wanneer deze gloeien, dan kan het lijken of de vampierinktvis dichterbij komt, terwijl het eigenlijk gewoon stil ligt. Ook heeft deze inktvis de mogelijkheid om een wolk uit te stoten die zo'n 10 minuten lang licht kan geven. Hoe de inktvis dit doet, is tot op heden nog onbekend.
Vaak wordt dit dier gezien in een houding waarbij zijn armen zijn gespreid met een web van huid ertussen. Waarschijnlijk om op deze manier aan zijn voedsel te komen. Vampierinktvissen kunnen dit ook doen door de armen achterwaarts over zijn lichaam te trekken. Vermoedelijk doen ze dit ter bescherming. Het lichaam is zacht en broos en bevat weinig spiermassa. Desondanks kan het dier snel zwemmen.
De maanvis, ook wel bekend als de klompvis of de Mola is met een gemiddelde grootte van 1,8 meter en een gewicht van 1 ton één van de grootste vissen bekende vissen in de oceaan. Er zijn echter exemplaren bekend die 4 meter hoog waren en ruim 2300 kilogram wogen.
De maanvis leeft in alle grote oceanen waar de temperatuur matig tot tropisch is. Zijn voeding bestaat uit kwallen, plankton en kleine visjes. De maanvis staat erom bekend dat hij bijna bewegingsloos aan het wateroppervlak kan liggen. Door hun dikke huid denken sommige mensen dan ook dat stenen kunnen drijven. Aan deze gewoonte hebben ze hun bijnaam maanvis of in het Engels 'sunfish' te danken. Mogelijk doen ze dit zodat de zeemeeuwen hun kunnen helpen om van parasieten af te komen of om hun lichaamstemperatuur te laten stijgen.
Een vrouwtjesmaanvis kan gemiddeld driehonderd miljoen eitjes leggen, wat beschouwd wordt als een record onder de gewervelde dieren. De maanvis komt soms ook in de Noordzee voor. De afgelopen jaren zijn er al meerdere exemplaren in Nederland aangespoeld, hoewel dit voornamelijk kleintjes zijn. In de maanden mei en juni kom je ze dan ook vaker tegen bij de kust van Zuid-Frankrijk. Het meest noordelijke plek waar een maanvis gespot is, is het watergebied rond Alaska. Dit gebeurt echter niet vaak.
Helaas begint het aantal maanvissen tegenwoordig af te nemen. Dit komt omdat ze slachtoffer worden van bijvangst en sommige landen de vis als een populair gerecht beginnen te beschouwen.
De driebandanemoonvis, beter bekend als de clownvis, harlekijnvisje of Amphiprion ocellaris is vooral bekend geraakt door de film Finding Nemo. De driebandanemoonvis komt voor in tropisch zoutwater zoals in de Indische Oceaan, Rode Zee en het westelijke deel van de Stille Oceaan.
Hier leeft hij op een diepte tussen de één en achttien meter bij koraalriffen. Wat deze vis zo bijzonder maakt, is dat hij immuun is voor de zeeanemoon. Dit zijn bloemdieren die hun prooien met hun tentakels verlammen. De driebandanemoonvis is hier immuun voor doordat hij zichzelf met een slijmlaag bedekt die gelijk staat aan die van een anemoon.
Een andere speciale vaardigheid van deze vis is dat hij van geslacht kan veranderen. De driebandanemoonvis leeft in kleine groepjes. Deze groepen bestaan uit meerdere mannetjes, maar slechts één vrouwtje. Wanneer dit vrouwtje overlijdt zal het dominante mannetje langzaam in een vrouwtje veranderen.
Voor de competitie van deze week mogen jullie een verhaal schrijven. Om precies te zijn een verhaal over een bijzondere vis. De zee is een uitgestrekte plek, waar veel spannende avonturen beleefd kunnen worden. Wat maakt deze vis mee? Komt hij misschien een mens tegen? Wordt hij bevriend met zijn natuurlijke vijand? Of zwemt hij naar een ander werelddeel opzoek naar een partner? De avonturen van de vis zijn volledig aan jouw om te bedenken.
Eisen:
– Schrijf een verhaal van minimaal 300 tot maximaal 700 woorden.
– Vertel hierin wat voor vis de hoofdpersonage is. Wat is er bijzonder aan deze vis?
– Vermeld minimaal twee avonturen wat de vis heeft meegemaakt.
De vijf mooiste verhalen zullen de set winnen die hiernaast te zien is en deze is ontworpen door Solovey! Je hebt tot en met 19 augustus 2020 23:59 uur de tijd om je inzending te versturen naar het nieuwsteam account. Je onderwerp is “Zomeractie bijzondere zeedieren”
Om een reactie te kunnen plaatsen op het dagelijks nieuws dien je te zijn ingelogd.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.
)
Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
