Tof dat je vandaag het nieuws van de dag weer leest! In dit artikel zullen we het hebben over een recente, maar toch historische gebeurtenis in het Midden-Oosten: de Arabische Lente. De Arabische Lente? De Arabische Lente was (is) een periode van politieke onrust, revolutie en tumult in het Midden-Oosten die startte op 18 december 2018. De beweging verzette zich doorheen grote delen van het Midden-Oosten tegen dictatoriale regeringen die met ijzeren vuist over de landen regeerden. Aanhangers van de Lente streefden naar een democratische staat, waarin dictators en totalitarisme tot het verleden zouden horen. Men zou kortom dus kunnen oordelen dat de Arabische Lente ernaar streefde om enkele Westerse (politieke) idealen in het Midden-Oosten te installeren, waaronder democratie, vrijheid van meningsuiting en individualisme.
Van vonk naar revolutie TW: vermelding zelfmoordpoging Zoals eerder vermeld, begon de Arabische Lente pas echt op 18 december 2010. Op deze dag ondernam Mohammed Bouazizi, een jonge inwoner van Tunesië, namelijk een zelfmoordpoging. Hij zette zichzelf in brand nadat de Tunesische overheid zijn vergunning om aan straatverkoop te kunnen doen terug introk. Hierdoor zou hij geen inkomsten meer hebben, waardoor hij in nog ergere armoede dreigde te komen. Drie weken na zijn zelfmoordpoging overleed Bouazizi aan zijn verwondingen.
Bouazizi's acties bleven echter niet onopgemerkt. Via sociale media verspreidde het woord van wat er zich in Tunesië had afgespeeld. Het publiek zag Bouazizi's daad als rebellie tegen de dictatoriale regering en doorheen het Midden-Oosten voelden mensen zich ertoe geïnspireerd om te betogen en te protesteren tegen de (politieke) corruptie waarin ze leefden. De protesten bereikten verschillende landen, waaronder Oman, Jemen, Jordanië, Egypte en Saudi-Arabië (klik hier voor een duidelijke kaart). Een maand na Bouazizi's dood, verloor de Tunesische dictator Ben Ali zijn macht.
Nasleep en gevolgen van de Arabische Lente De manier waarop de Arabische Lente heeft huisgehouden, verschilt per land. In sommige landen had de revolutie namelijk een positievere impact dan in andere. Zo leidde het in Syrië en Libië bijvoorbeeld zelfs tot een burgeroorlog. In Syrië woedt deze oorlog de dag van vandaag nog steeds. Tunesië is vrijwel het enige land waarin de revolutieperiode enigszins een positieve uitkomst heeft gekend. In 2011 werd Ben Ali, dictator, afgezet en opgevolgd door de eerste vrije verkiezingen, wat natuurlijk de eerste stap was in de richting van een democratische staat. Deze gunstige uitkomst in Tunesië wordt ook wel de Jasmijnrevolutie genoemd.
Waar de Lente in Tunesië voor betere omstandigheden heeft gezorgd, zorgde ze in andere landen voor een nog grotere instabiliteit en onrust. De resultaten zijn niet in elk land met elkaar te vergelijken. Een noemer voor revoluties die niet positief hebben uitgepakt, is de Arabische Winter.
Discussiepunt: een waardeoordeel Er zijn verschillende antwoorden mogelijk op de vraag of de Arabische Lente inherent goed of slecht was. Enerzijds kan gezegd worden dat de Arabische Lente positief was, omdat de bedoeling was om landen die in onderdrukking gehouden werden, te bevrijden. Mensen zouden meer persoonlijke rechten krijgen, wat niet langer in de weg zou staan van een maximale persoonlijke ontplooiing. Er zou korte metten gemaakt worden met perscensuur, dictatorschap, sociale en economische onderdrukking en corruptie. Anderzijds kan je ook stellen dat de Arabische Lente niet inherent positief was, omdat deze streefde naar enkele waarden die in het Westen als positief beschouwd werden. Vanuit ons denken, vertrekkende vanuit de ervaringen die we in onze staten hebben beleefd, kunnen we inderdaad stellen dat een democratie (voor ons) de beste staatsvorm is. Maar wat zegt dat over dictaturen waarin de inwoners perfect tevreden zijn met hun leven en er zelf niets op aan te merken hebben? In welke mate zijn westerse waarden alom superieur? Horen wij als het "progressieve westen" te interveniëren in landen waar het volgens onze waarden minder goed gaat?