De Witgezichtsaki, ook wel bekend als de Pithecia pithecia, is een veel voorkomende apensoort in Zuid-Amerika rond Brazilië. Deze apensoort behoort tot de familie van de sakiachtigen.
Leefgebied
De Witgezichtsaki's komen, zoals ik hierboven al vertelde, vooral voor in Zuid-Amerika. Je kunt ze vinden in de buurt van: Brazilië, Suriname, Guyana, Frans-Guyana en Venezuela. Hier komen ze alleen voor in de tropische regenwouden. Daarbuiten zijn ze eigenlijk niet te vinden. Ook moet je goed omhoog kijken, want ze leven graag tussen de 210 en 750 meter hoog in de bomen. Omdat ze zo onwijs hoog in de bomen leven, hebben ze bijna geen natuurlijke vijanden. Eigenlijk alleen de roofvogels zijn soms een probleem. Gelukkig kunnen Witgezichtsaki's heel ver springen, wel zo'n 10 meter! Hierdoor hebben ze ook de bijnaam: de vliegende aap gekregen.
Leefstijl
Witgezichtsaki's zijn dagdieren en zijn bijna niet op te merken omdat ze onwijs stil zijn. Andere aapsoorten laten altijd graag van zich horen en zijn daarom makkelijker te vinden. Dat is bij de Witgezichtsaki's niet zo. Het zijn hele rustige, stille en schuwe dieren die alleen tijdens gevaar wat van zich laten horen.
De apen leven in groepjes en zijn daarom nooit alleen. De groepjes zijn klein en daarom ook heel hecht. Vaak is het ook alleen familie. Ze kunnen tussen de veertien en twintig jaar oud worden. En ze eten vooral fruit, noten, zaden, bladeren, mieren, honing en kleine zoogdieren.
Uiterlijk
De naam die de Witgezichtsaki's hebben gekregen heeft te maken met de kleuren van de mannetjes apen. De mannetjes hebben witte gezichten, terwijl de vrouwtjes juist helemaal bruin of zwart zijn met alleen een witte streep op het gezicht.
De saki's hebben hele goede waterdichte vachten die ze beschermt tegen de vele regenbuien. Doordat ze in een tropisch regenwoud wonen, de naam zegt het al, zitten ze vaak in de regen. Ook hebben ze een lange en dikke staart, waardoor ze heel goed hun evenwicht kunnen bewaren. Dit is nodig wanneer ze door de bomen rennen en springen. Door de staart wordt een Witgezichtsaki ongeveer een meter lang. Zonder de staart meegeteld zijn de saki's net zo groot als een dwergkonijn.
Voortplanting
De vrouwtjes Witgezichtsaki's zijn vanaf hun tweede geslachtsrijp. De mannetjes zijn dat pas na drie jaar. Een vrouwtjes Witgezichtsaki krijgt meestal maar één jong en de draagtijd is ongeveer een half jaar. Al heel snel na de geboorte, na zes maanden, is het jong al volgroeid maar dus nog niet geslachtsrijp. De ouders en eventuele broers en zussen zorgen allemaal heel goed voor het jong. Die taak ligt dus niet alleen bij de moeder.
Niet bedreigd
De Witgezichtmaki's zitten niet in grote groepen bij elkaar en vooral heel erg verspreid over grote oppervlakten. Daarom is de populatie erg moeilijk om te tellen. Op de rode lijst staat de Witgezichtsaki als veilig en is daardoor geen bedreigde diersoort. Ook veel dierentuinen hebben Witgezichtsaki's in hun bezit.