Park Yeon-mi is een 27-jarige Noord-Koreaanse vluchteling en mensenrechtenactiviste. Ze werd op 4 oktober 1993 geboren in de stad Hyesan, wat in de provincie Ryanggang ligt. In Noord-Korea kwam Park uit een familie van hoge invloeden. Haar vader was namelijk een ambtenaar en werkte in het stadhuis van Hyesan, terwijl haar moeder een verpleegster bij het leger was. Dit zorgde voor goede, politieke connecties en een goede financiële jeugd voor Yeon-mi en haar familie. Deze connecties storten echter in nadat de Noord-Koreaanse economie in de jaren negentig instortte. Haar vader besloot zich op de zwarte markt te richten en richtte een metaalsmokkeloperatie op in de hoofdstad Pyongyang. Uiteindelijk werd haar vader echter gearresteerd en gedwongen dwangarbeid te verrichten. Dit zorgde ervoor dat de familie financieel begon te worstelen.

De ontsnapping.
Volgens Park zelf kennen Noord-Koreanen geen liefde. Alleen maar liefde voor Kim Jong-un en zijn voorgangers. Zelfs tegenover familie en vrienden mogen ze niet zeggen dat ze van hen houden. Dit werd door Yeon-mi als erg normaal beschouwd, tot ze op een dag een illegaal gesmokkelde dvd in handen kreeg met de film Titanic. Deze film liet haar de ware betekenis van liefde zien. Ze begon zich te beseffen hoe erg de Noord-Koreaanse overheid hun volk onderdrukte.

Nadat Park haar vader terug kwam uit het werkkamp, spoorde hij zijn familie aan om naar China te vluchten en later naar Zuid-Korea. Haar oudere zus Eunmi vertrok echter zonder haar familie hiervan op de hoogte te stellen via Thailand. Een route die door veel vrouwen genomen werd en mogelijk voor de meeste ontsnappingen zorgt. Alleen namen Park en haar moeder deze route niet.

Nadat Park haar zus Eunmi ontsnapte, besloten haar moeder en zijzelf het ook te doen. Dit uit angst om gestraft te worden voor de ontsnapping van Eunmi. Haar vader besloot echter achter te blijven. Ze besloten in 2007 te vluchten en haar vader was op dat moment te ziek en zwak om mee te kunnen. Hij was bang dat hij zijn familie zou vertragen tijdens de ontsnapping. Met de hulp van smokkelaars reisden Park en haar familie naar China, waarna ze haar vader ook lieten komen. Hier overleed haar vader in 2008 aan kanker, maar ze kon hem geen goede begrafenis geven uit angst om terug gestuurd te worden naar Noord-Korea.

Nadat haar vader is overleden, kregen Park en haar moeder hulp van een groep Christenen uit China en Zuid-Korea die hen naar Mongolië hielpen. Om hier te komen moesten ze met behulp van een kompas door de Gobiwoestijn reizen. Vanwege het gevaar van deze reis vermoed Park dat ze één van de laatste personen waren die deze route namen. Uiteindelijk kwamen ze in februari 2009 aan in Mongolië en vroegen bij de Zuid-Koreaanse ambassade asiel aan. Eenmaal in Zuid-Korea hadden ze moeite om zich aan te passen aan hun nieuwe leven. Dit omdat er erg veel discriminatie in Zuid-Korea is naar hun Noord-Koreaanse buren. Park heeft dan ook erg haar best gedaan om haar accent te verbergen en begon aan haar opleiding aan de Dongguk Universiteit in Seoel.

Ondanks dat ze al jaren geen contact meer met Eunmi hadden, weigerden Park en haar moeder de hoop op te geven dat ze haar levend terug zouden zien. Deze hoop was ook niet voor niets. In 2014 werden ze na jaren gescheiden te zijn weer met Eunmi herenigd met de hulp van de Zuid-Koreaanse geheime dienst.

In 2014 is Park naar de Verenigde Staten verhuisd. Hier kreeg ze een kind met zowel de Amerikaanse als Noord-Koreaanse nationaliteit. Een feit waar Park erg trots op is.

Activisme
Sinds Park haar ontsnapping doet Park vrijwilligerswerk voor verschillende organisaties en is ze erg uitgesproken over haar ontsnapping uit Noord-Korea, ondanks dat ze weet dat haar Koreaanse familie hiervoor gestraft is. Zo heeft ze een YouTube kanaal waarin ze veel over Noord-Korea en haar ervaringen spreekt. Ze is ook lid van de LiNK (Liberty in North Korea). Dit is een non-profitorganisatie die Noord-Koreaanse burgers die ondergedoken in China zitten probeert te redden en ze naar Zuid-Korea of de Verenigde Staten probeert te brengen. Inmiddels heeft Park ook een boek geschreven over haar ontsnapping uit Noord-Korea. Dit boek is te verkrijgen via Amazone en heet In Order to Live: A North Korean Girl’s Journey to Freedom.

Ondanks alles wat er gebeurt is worden er vraagtekens bij Park haar ontsnappingsverhaal gesteld. Ook door andere Noord-Koreaanse vluchtelingen. Dit is doordat ze in verschillende interviews andere details vertelde en sommige details dus niet kloppen. Park zelf geeft als verklaring dat dit door haar gebrekkige Engels kwam.

Gedachten.
Park is van mening dat er geen Noord en Zuid-Koreanen zijn. Er zijn enkel Koreanen. Ze gaat er vanuit dat zolang de Noord-Koreaanse vluchtelingen zich blijven inzetten voor de mensenrechten van hun landgenoten er verbeteringen zullen ontstaan. Dat de Kims zich uiteindelijk beter op het volk kunnen richten en opener naar de wereld zullen worden. De mening die Park op dit moment van Kim Jong-un heeft is wreed. Park heeft zelf gezegd: “Hij is een crimineel. Hij vermoordt daar mensen. Nadat hij de macht had gekregen, vermoordde hij op één dag 80 mensen voor het kijken naar een film of het lezen van de Bijbel. Deze jonge man is zo wreed. Hij beval dat mensen die ontsnappingspoging moet worden neergeschoten."