Kate Bush is weer helemaal hot nu. Niet omdat ze nieuwe muziek heeft uitgebracht of in het nieuws is verschenen, maar door de hitserie Stranger Things. Er zijn veel jongeren die haar muziek nu pas ontdekken, maar deze queen van de alternatieve 80's muziekscene staat al jaren steevast met meerdere nummers in de Top 2000. Tijd voor een terugblik op haar carrière.

De Britse Kate Bush werd geboren in 1958. Haar hele familie was artistiek: moeder was een traditioneel Iers danseres, vader speelde piano, de ene broer maakte instrumenten en haar andere broer was poëet en fotograaf. Dan leek het alleen maar logisch dat Kate in die voetsporen trad. Ze leerde zichzelf piano op haar elfde, en haar hele familie steunde haar hiermee. Ze stuurden demotapes naar verschillende platenlabels - zonder succes. Dat was totdat gitarist van Pink Floyd zo'n demotape hoorde, en voorstelde om haar te helpen met een iets professionelere demotape ze maken. Bush was op dat moment 16 jaar oud.

Die demotape zorgde ervoor dat ze bij een platenlabel terecht kwam. Dat gebeurde wel toen de Britse muziekscène op een laag pitje stond. Progressieve rock werd populair en artiesten die daar niet tussen pasten, werden niet getekend. Twee jaar lang werd Bush volledig getraind om door te kunnen breken als de volgende grote artiest in dit muziekgenre - het label voelde dat ze op haar 16e nog niet klaar was om 'iets' te worden.

Vanaf 1977 begon ze met het opnemen van haar eerste album. Dit album werd The Kick Inside en betekende meteen haar doorbraak. Het label wilden eigenlijk dat rocklied James and the Cold Gun haar debuutsingle zou worden, maar Bush maakte graag haar eigen keuzes en stond erop dat het Wuthering Heights werd. Een goede keuze, zo bleek. Dit lied werd niet alleen in haar moederland een hit, maar internationaal. Ze werd de eerste Britse vrouw die nummer één werd met een zelfgeschreven lied. Het album betekende volgens Guinness World Records dat Kate Bush de eerste vrouw was die elk lied op een album zelf had geschreven dat meer dan één miljoen kopieën verkocht.

Het platenlabel wilde graag het momentum van het eerste album gaande houden, en een jaar later al kwam haar tweede album uit: Lionheart. Kate Bush vond zelf dat dit album te snel kwam, waardoor zij er niet enthousiast over was. Er kwam één hitje uit het album, verder werd het bij lange na niet zo succesvol als The Kick Inside.

Er volgde een zes weken durende tour, waarvoor Bush haar eigen uitgever voor opzette. In dit bedrijfje zaten allemaal mensen uit haar familie en vriendenkring, die goed wisten wat ze graag wilde. Zij zorgden ervoor dat haar eerste tour precies zoals haar wensen verliep. Een goochelaar op het podium, haar dansacts zoals zij graag wilde en met maar liefst 17 outfitveranderingen.

In de jaren 80 ging Bush wat meer mee met de muziek van toen. Op haar derde album verschenen synthesizers, die zij voor het eerst had gehoord toen zij de achtergrondzang voor Peter Gabriel deed. Dit album, Never for Never, werd óók een grote hit. Eén van de singles die daarop te horen is, is Babooshka.

Haar vierde album werd een stuk meer experimenteler. Ze probeerde verschillende stijlen uit op één album, en dat werd niet enorm gewaardeerd door het publiek. Dit album werd haar minst verkochte album in het Verenigd Koninkrijk. In 1985 kwam het volgende album uit, en dat deed het weer verrassend goed. Het album bestond uit twee kanten: één kant had normale popliedjes, de andere kant van de plaat had wat specialere liedjes. De kant met de popliedjes bevatte de hits Cloudbusting en Running up that Hill (het lied uit Stranger Things). De opbouw van dit album bleek een goede zet te zijn want het leverde haar vier nominaties op bij de BRIT Awards, de Britse muziekprijzen.

De albums erna waren commercieel niet hele grote successen. Ze vond steeds meer haar eigen stijl uit en maakte vooral wat ze zelf wilde maken. Daarbij ging ze ook wat andere carrièrestappen maken: ze regisseerde en acteerde in haar eigen film, en was ook nog ooit in een BBC film te zien als actrice.

Vanaf 1994, nadat haar album The Red Shoes uitkwam, verdween Kate Bush uit het publieke oog. Ze was eigenlijk van plan om een jaartje vrij te nemen, maar het zou twaalf jaar duren totdat er een nieuw album van Kate Bush verscheen. In die periode kreeg ze een zoontje, die ze Bertie noemde. Op haar album dat uiteindelijk in 2005 verscheen, is ook een nummer te vinden met die naam.

Vanaf toen heeft Bush nog enkele albums uitgebracht. Niet met de grote hits uit de jaren '70 en '80, maar ze won er wel diverse prijzen mee. Zo schreef ze ook de soundtrack voor de film The Golden Compass, in 2007.

In 2014 had ze voor het eerst sinds de jaren '90 weer optreden gepland. 22 avonden lang trad ze op in Londen. De tickets voor deze 22 shows waren binnen een kwartiertje uitverkocht. Iedereen was enthousiast over het optreden van de zangeres. Haar laatste album kwam uit 2019, met liedjes die eerder niet verschenen waren. In 2018 bracht ze ook een boek uit met de songteksten van haar liedjes.

Sinds ze een familie heeft (een echtgenoot en een zoon) wilt Kate Bush liever daar de prioriteit aan geven dan aan haar muziek. Eerst familie, dan carrière. Maar het lijkt erop dat die carrière weer een opleving gaat krijgen. Wie weet zien we weer wat nieuws van haar verschijnen in de komende periode?