|
Blog
|
Dagboek #4 |
Dus: 's Namiddags gingen we naar Yolien. Yoliens moeder deed open. "Hallo jongens! Euh... meiden!", riep haar moeder vrolijk. "Hallo mevrouw!", zei Naomi. Naomi was daar voor de eerste keer. "Zeg maar Ellen, lieve schat!", zei de mama van Yolien. "Kom lekker binnen! Yolien zit op haar kamer. Jullie weten wel waar het is hè?! Maar doe eerst jullie jassen uit!" "Alstublieft!" (Lotte) "Hier is mijn jas!", zei ik. "En de mijne!" (Naomi) "En als laatste die van mij!" (Elise) "Dan gaan we nu naar Yolien!", zei ik. Toen we boven waren riep Yolien: "Wat doen jullie hier???!!!!" "Wat is er Yolien? Wat hebben we je misdaan?", zei Naomi luid. "Jij!", ze wees op mij. "Jij wist toch heel goed dat ik op Robbe verliefd ben! En nu... nu nu ben jij met hem!!" "Wat? Yolien, ten eerste ik wist NIET dat jij op Robbe bent! En ten tweede ik ben niet op Robbe!!!", riep ik misschien een beetje te luid dan nodig was. "Nee zeker! Jessica, Charlotte, Merel en Tess hebben het mij gezegd!", riep ze en de tranen sprongen haar in de ogen. "Echt, ik meen wat ik zeg!", zei ik voorzichtig zodat ze niet in huilen uit zou barsten. "Waarom zeiden Jessica, Tess, Charlotte en Merel dat dan?", vroeg ze, nog steeds wat wantrouwig. "Ik weet het niet... Maar zijn we dan nu terug vriendinnen?", vroeg ik. "Ja natuurlijk!!", zei Yolien opgewekt. |