Welkom bij Virtual Popstar, de #1 community voor jongvolwassenen!
|
Blog
|
| Schrijfwedstrijd ronde 2 |
| Gebruikersnaam:chantalvp Leeftijd: 17 jaar Nationaliteit: Nederlands, Fries Gekozen eigenschap: 8. Paranoïde Gekozen locatie: 2. Bordeel Geschreven stukje: Voorbij de muren, inde bar, klinken de stemmen van de gasten. Mensen die naar het bordeel komen of anders gezegd de prostitutie. Een plaats waar vele jonge meisjes gevangen zitten. Sommigen vrijwillig, anderen tegen hun wil. Ik ben een van de meisjes van de nacht. Mijn naam is Annabeth en ik ben niet zomaar een prostituee. Toen ik hier kwam, was ik helemaal paranoïde. Elke dag had ik het gevoel dat ik bekeken werd , achtervolgd werd. Ik dacht dat ik de achtervolgers zelfs zag! Een man met een zwarte jas en een hoge hoed. Het vreemde was alleen dat niemand anders hem zag. Alleen ik. Verder was er nog die stem. Die stem op momenten dat ik alleen was, die me dwong om gekke dingen te doen. Mezelf te snijden, te verwonden, te verdrinken. Je kon het zo gek niet bedenken. Elke dag weer. Op een dag kon ik er niet meer tegen. Ik ben weggelopen van huis. Van mijn ouders en familie. Ik wilde alleen zijn. Ik vertrouwde mijn eigen familie niet. Mijn broertje sliep met een mes onder zijn kussen. Mijn vader mishandelde ons als kind en mijn moeder stierf met de geboorte van mijn broertje. Mijn stiefmoeder heeft me jaren geleden gewurgd. De herinneringen, ze waren teveel voor me. Ik moest de stem in mijn hoofd gelijk geven, die zei dat ik weg moest gaan. Weg van deze wereld. Daarom liep ik naar een kanaal waar vele grote vrachtschepen langs gingen en dook het water in. Zo diep mogelijk, om nooit meer terug te komen. Helaas had ik het verkeerd bekeken. Ik bleek niet alleen te zijn. Ik werd gered door een jonge man. Een pooier. Hij bracht me naar een psychiater, die ontdekte dat ik naast paranoia ook last had van Schizofrenie. Een psychische stoornis waardoor ik allemaal stemmen in mijn hoofd hoor. Stemmen die me dwongen om mezelf te snijden. Je begrijpt vast al waar dit naar toe gaat? Een mislukte zelfmoordpoging, geen engeltje gezien. Alleen problemen. Psychische hulp is natuurlijk niet gratis. Daarom word ik nu al jaren gechanteerd. Drie jaren lang om precies te zijn, zit ik al in de prostitutie. Drie jaren lang ga ik door een ergere hel dan thuis. Wegkomen gaat hem niet worden. Niet zolang ik in de schulden zit en dat zal wel voor eeuwig blijven. Nog steeds heb ik psychiatrische hulp nodig. Nog steeds heb ik last van stemmen in mijn hoofd. Het gevoel dat iemand dit gebouw in brand wil steken. Ons allemaal wil verbranden, vergassen of iets anders. Iets om ons dood te krijgen. Echter, ik wil dat het gebeurt. Ik wil vrij zijn.Geen angsten meer hebben. Niet steeds doodsbedreigingen horen, zowel in mijn hoofd als van de mensen om me heen. Mijn hoofd schiet dan ook omhoog, als er stemmen richting mijn kamertje komen. Voetstappen op de oude krakende houten vloer. Een vloer die nodig aan vervanging toe is. Stil hou ik mijn adem in, tot de voetstappen voor mijn deur stoppen. “Het heeft lang genoeg geduurd. We maken het af. Ze is nutteloos. Die angsten, handig om haar te chanteren, maar we hebben er niets aan. Het kost ons alleen maar geld.” De kille stem aan de andere kant. Mijn pooier, die zo over me praat. Even heb ik moeite om te slikken. “Ja, ze willen je doden,” klinkt de stem in mijn hoofd, zoals gewoonlijk. “Het is voorbij. Maak je maar klaar.” Al snel gaat de deur open en verschijnt er een man in de deuropening. Een man met een pistool. Klein en zwart, maar toch echt een pistool. Ik heb hem vaker gezien. Hij wordt gebruikt om ons rustig te houden, of ons koud te maken. Vaarwel, Annabeth. Geniet van je eeuwige rust,” zegt mijn pooier nog, voor er een knal klinkt. Vervolgens is alles zwart, een eeuwige rust om me heen. Eventuele extra informatie: Het stukje in verleden tijd, is een flashback. Tevens zit er naast paranoïde ook nog schizofrenie in verwerkt |
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Speler blokkeren
