Welkom bij Virtual Popstar, de #1 community voor jongvolwassenen!
|
Blog
|
| This is totally me |
 Dat ben ik, en ik ga hier in mijn eerste, en misschien wel mijn enigste blog jullie vertellen wie, hoe en wat ik ben.Ik begin gewoon bij mijn naam, ik ben Esther en ik ben 12 jaar oud. Bijna 13, ik verjaar namelijk op 15 Juli. Ik ben een best verlegen meisje als je mij in real life tegen kom, en dat heeft zo zijn redenen. Ik denk namelijk altijd aan de ander, omdat ik altijd wil dat de ander zich goed voelt bij mij. Ik ben niet erg spraakzaam in real life, en dat komt omdat mijn vader altijd op mij zat te drillen dat ik altijd alleen maar onzin vertel, en omdat ik op een school heb gezeten waar je alleen werd geaccepteerd werd als je vraag was. Ik ben dus een erg braaf meisje, en zou ook niet zomaar iets doen wat niet kan of mag. Wel heb ik een hekel aan alles wat met mijn verleden te maken heeft. Vaak herinneren mijn ouders mij aan dingen waaraan ik helemaal niet herinnert wil worden, omdat ik het wil vergeten. Mijn ouders blijven zeggen dat het niets geeft wát ik heb gedaan, maar ze blijven het mij wel in wrijven als ze mij weer willen kwetsen. En helaas doen ze dat dus vaak genoeg. Daarom heb ik vaak mijn dag ook niet, omdat elke dag mijn ouders mij daar weer moeten confronteren, en ik haat dat. op school heb ik een hele nare tijd gehad, maar dat gaat nu beter. Maar toch moet ik nog steeds naar de Havo gaan, anders gaan mijn ouders mij enorm de grond in trappen. Dat maakt mij weer onzeker. Ergens boeit het mij niet meer waar ik op school zit, in welke klas dan ook, maar ik heb gezegd dat ik graag naar de Havo zou willen, dus nu moet ik ook wel van mijn ouders. Als ik niet over ga naar de Havo, hebben ze namelijk nog iets om mij later mee te confronteren. Verder heb ik geen contact met mijn ouders, alleen die dagen waarin ik sociaal ben en ik tegen het ge-''He, Esther je lacht, ben je geen Emo meer?'' kan. En die dagen zijn sowieso zeldzaam. Het is niet dat ik weer in zo'n groot gat zat als een paar maand hiervoor, dat totaal niet. Het is juist dat ik eigenlijk wel tevreden ben met alles, behalve dan met mijn familie, maar later wil ik graag zo ver mogelijk bij mijn ouders vandaan wonen en tot die tijd kan ik wel wachten. Ik ben ook wel vrolijk hoor, en aardig ben ik zeker omdat ik niet wil dat iemand zich bij mij ongemakkelijk voelt. Maar een van de dingen waarom ik niet met iemand meet is omdat ik nooit weet wat ik moet zeggen. Typen, ja dat kan ik. Typen kan ik voluit, maar praten is echt een probleem. Bij mij heb je vaak stiltes als je met mij praat, maar als ik mail dan ben ik echt duizend keer spraakzamer. Maar waarschijnlijk heb je niet zoveel aan mij, omdat ik evenveel of minder kan bieden dan een ander random meisje hier online. Ik kom weinig online, ik ben niet spraakzaam, ik wil je niet meeten, ik ben vaak erg serieus, dus wat heb je aan mij? Je kan zeggen dat ik dit niet mág zeggen, maar het is een feit. Jullie hebben niets aan mij, net zo als de rest van de wereld maar daar kan ik mee leven. Jullie kunnen zonder mij, maar ik niet zonder jullie, dus daarom ben ik hier. En als jullie mij hier weg willen hebben, heb ik waarschijnlijk geen leven meer maar dan ga ik. Omdat jullie dat willen. Alles kan ik accepteren, zolang jullie dat willen. Maar goed, misschien neem ik nu weer teveel aan dat jullie mij weg willen hebben, en zo bedoel ik dat ook weer niet. Veel mensen gaan waarschijnlijk weer vragen waar ik het in hemelsnaam over heb, omdat er zoals altijd mensen mijn teksten niet gaan snappen. Maar goed, dit ben ik dus. |
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Speler blokkeren
