Welkom bij Virtual Popstar, de #1 community voor jongvolwassenen!
|
Blog
|
| DAG broertjes, diary 2 |
| Vanochtend wou me vader ons ineens heel snel naar beneden hebben. Ik lag nog in bed met mijn laptop en het moest binnen 3 minuten. Ik wist er is iets mis. Het kan niet anders. Ze willen vaak samen ontbijten, maar dan is het niet erg als je ietsjes later aanschuift. Maar vanochtend was alles anders. We zaten met zijn vieren aan tafel, luuk was naar voetbal en jordy zat om zijn kamer. Het was toch samen ontbijten? Maar Nee het moest met zijn vieren. Je wordt steeds nerveuzer. En dan zegt je moeder. LUUK EN JORDY GAAN 20 DECEMBER NAAR EEN ANDER ADRES. DAt kan niet. Waarom ineens. Het bleek dat me ouders het al sinds maandag wisten. Maar ons niks wouden vertellen om onze cijfers op school. Ik wist niet wat te doen. Niet mijn pleegbroertjes gingen weg, maar mijn broertjes. Want dat zijn het. Niks anders. In mijn blog verleden lees je deels wat er gebeurd is, maar hieronder komen nog wat meer dingen te staan. Op pleegkinderen zitten heel veel instanties. Je hebt pleegzorg zelf, maar meestal staat de BJZ er ook nog op. Dit is een bureau die voogd is voor kinderen. De moeder van mijn broertjes is drugsverslaagd, maar heel slim. Die krijgt op 1 of andere manier alles voor elkaar. Om deze reden wouden mijn ouders al eerder opgeven, een jaar geleden voor de zomervakantie. Maar toen is hun moeder toen wij weg waren in Oostenrijk in coma beland. Een combinatie van drugs en een virus. Ze heeft deze op het nippertje overleeft. Maar dit was voor Luuk het moment dat die wist ik mag nooit meer bij mama wonen. Hij vroeg aan me ouders: IK weet zeker dat ik nooit meer thuis mag wonen. Kan ik voor altijd hier blijven wonen? Dit was zijn thuis. Hij had zijn voetbal. We zijn daarvoor gaan vechten sindsdien. In januari kwam de oplossing voogdij naar me ouders. Maar dit brengt met de rechtszaak heel veel gedoe mee. En waarom ze nu weggaan. Iedereen heeft ons gezegt we moeten de voogdij bij jullie krijgen, maar nu gaat iedereen in zijn verslag zetten dat de voogdij bij BJZ moet blijven. En deze instantie trapt in alles wat moeder doet. En mijn ouders zijn door alles beide overspannen aan het raken. Mijn zusje kan thuis geen huiswerk meer maken en ook mijn cijfers dalen verschrikkelijk. Vandaar dit besluit. Maar ik ben bang. Bang dat mijn broertjes niet alleen bij ons weggaan, maar ook uit elkaar. Ze komen waarschijnlijk niet meer in een gezin, want die nemen eigenlijk geen pubers aan en al helemaal geen autist. Dus Jordy is helemaal kansloos. Maar mijn andere broertje luuk is verslaafd aan voetbal en ik wil niet opscheppen, maar hij kan het best wel. hij zou in het voorjaar bij de graafschap een aantal trainingen gaan volgen om te kijken. Ik ben bang dat hij voetbal moet gaan opgeven. Dat het niet meer kan. Wij hadden hem met alle risico op voetbal gezet. Maar dat doet niet iedereen. Ik weet gewoon niet meer wat te doen. Het voelt letterlijk alsof de grond onder mij vandaan zakt. |
Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Speler blokkeren
