Shereen schreef:
Plant 1: Gill Ravenea glauca, al rechercheur voor 8 jaar, keek bedroefd naar buiten. Denkend aan zijn jeugd in Madagaskar, liet hij een
traantje vallen. Hij was zo ver weg van huis, dat hij het niet eens in
plantenemoties kon vatten wat er door hem heen ging. Zijn bladgroenkorrels pompte
door zijn lichaam heen, het was te overweldigend voor hem. Hij vond zijn
toevlucht in het horloge dat naast hem lag. Zijn pauze was alweer voorbij.
Plant 2: Jim Yucca, hoofd van het politiebureau, was bezig met een nieuw zaak waar hij Gill voor riep.
‘Is er een nieuwe taak?’ vroeg Gill nadat hij zijn naam hoorde vallen in het kantoor.
‘Een tweeling wiens moeder vermist is. Voor het laatst gezien in een speeltuintje, maar we vermoeden dat ze verplant is.’
Een lange stilte was aanwezig. ‘Zijn er links naar de dader?’
‘Nog niet.’
‘Is de tweeling al ondervraagd?’
‘Nee, maar ze zijn hier als getuigen.’
Plant 3:
Lily en Lila, zo gespannen dat hun blaadjes ervan krullen,gaan al bij het kleinste briesje helemaal tekeer.
‘Hallo, ik ben rechercheur Gil en ga jullie een paar korte vraagjes stellen over jullie moeder. Is dat goed??’
Twee kleine knikjes om te bevestigen dat ze het begrepen hebben.
Plant 4:
Eindelijk was Gill zijn lange werkdag voorbij. Het bleek dat de moeder ontvoerd was door een ontevreden mens, die beweerde onderdrukt te
zijn door haar.
‘Belachelijk. Mensen zouden hun plek moeten kennen.’ Deelde hij met zijn vrouw, Vicky Ravenea glauca.
Ze leek zich niet echt te bekommeren om zijn kleine zorgen.
‘Wat wil je eten vanavond? Compost met koeien of schapensmaak?’
‘Koeien,’ antwoordde hij al mokkend.