Forum

Siraxta schreef:
Ligt eraan hoe je ernaar kijkt. Is mijn leven echt slecht? Nee, maar ben ik op het moment tevreden? Ook nee.

Ik heb een parttime baan en ik studeer nog (1e jaar hbo), maar ik ben in 2016 al afgestudeerd van de havo en de "tijdelijke bijbaan voor als ik nog naar school ga", daar werk ik nog steeds. Ik heb het gevoel dat ik gewoon té langzaam ga. Vooral omdat leeftijdsgenoten nu allemaal zijn afgestudeerd van het hbo, al samenwonen, al een "echte" baan hebben etc. Ik heb ook al 3,5 jaar een relatie maar wij wonen ook nog lang niet samen, omdat we beide nog studeren en dus geen groot genoeg inkomen hebben (meer uren gaan werken zit er voor ons allebei niet in vanwege onze studies). Terwijl ik wel echt al heel lang behoefte heb aan samenwonen/uit huis in het algemeen. Hell, sommige mensen van mijn leeftijd beginnen zelfs al aan kinderen, zo ver loop ik achter.
Ik ben me er zeker van bewust dat niet iedereen van mijn leeftijd alles heeft wat ik hierboven beschreven heb, maar ik heb er wel heel erg behoefte aan en het is heel frustrerend dat ik dit waarschijnlijk niet op korte termijn ga bereiken.

Paris schreef:
ik geef t een 8.6

mag nog wel een leuke man bij dan een 9.8

SalviaDivinorum schreef:
ik heb dit ook wel! voor mijn gevoel loop ik ook achter op leeftijdsgenoten. Zie mensen om me heen al full time werken na hun studie, trouwen, kinderen krijgen, hypotheek aanvragen etc. Daar ben ik echt nog niet mee bezig, terwijl ik dat ergens ook wel heel graag al wil. Maar aan de andere kant, je hebt nu nog wel meer vrijheid en je kan nu nog heel erg je toekomst vormen zoals jij dat wil (je zit niet vast aan een hypotheek of vaste baan). Dus ik probeer er ook maar het positieve van in te zien, want het duurt misschien wel langer, maar uiteindelijk komt het allemaal ook wel!

Siraxta schreef:
Ik heb juist niet het gevoel van vrijheid. Zolang ik nog bij mijn ouders woon, gelden hun regels natuurlijk nog (wat logisch is vanaf hun kant) en daardoor voel ik me echt een kleuter. Ik heb vrijwel geen inspraak in huiselijke dingen, als klusjes niet op hun manier gebeuren dan is het niet goed etc. I mean, als iemand die een jaar jonger is dan ik al kinderen kan opvoeden dan kan ik ook wel de afwas doen? Maar somehow doe ik het altijd fout volgens mijn ouders. Ze staan er ook helemaal niet voor open om over "volwassen dingen" te praten zoals een huis huren/kopen, dat wuiven ze altijd weg. Echt alsof ik niet weg mag en dat ik toch niks kan. 
Ik ben hiervoor ook een andere studie gedaan maar niet afgemaakt, en ergens ben ik ook wel bang dat ik nooit een studie ga afmaken ofzo? Dat is eigenlijk helemaal niet realistisch gedacht want ik vind mijn huidige studie gewoon leuk en het gaat ook beter dan mijn vorige studie, maar ik zit dus wel al heel lang in de "studententijd" terwijl ik helemaal geen typische partystudent ben. Dus ik heb het idee dat ik er gewoon niet bij hoor ofzo. Ik doe trouwens een thuisstudie dus tips over studentenverenigingen enzo hebben niet zo veel zin hahah

Stud schreef:
U dont neeed a man!!!!!!!! @Paris 

SalviaDivinorum schreef:
je bent volwassen toch? dit soort dingen kan je gewoon zelf bepalen. Als jij wil huren ergens, dan doe je dat toch