Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
MissLisjex schreef:
Idk of een TW nodig is maar gaat over ruzie met mijn zusje.
Mijn ouders zijn nu bijna 8 jaar geleden gescheiden en de gevolgen ervan zijn nog steeds enorm te merken. Zij kunnen totaal niet met elkaar meer overweg wat voor veel spanning en ruzies zorgt. Het is een soort kamp mama of kamp papa geworden. Echter is er een verandering plaats gevonden in mijn leven: 3 jaar geleden ben ik op kamers gaan wonen in een andere stad voor mijn studie. Mijn zusje bleef co-ouderschap doen totdat ze enorme ruzie met mijn vader kreeg. Sinds die tijd is het echt kut allemaal. Sinds vorig jaar komt ze niet meer bij papa over de vloer en dat doet me enorm pijn. Buitenom het feit dat ze me had geblokkeerd van haar socials, ze me negeert als ik thuis ben en alleen maar lullig kan praten over mij.. is er veel verdriet komen te zitten. Het is alsof ik met een vage kennis ben wanneer we samen zijn. Mijn zusje is 17 en ik ben 20. Ze is zo veranderd en ze doet echt alsof ik niet besta. Het doet zoveel pijn. Met mijn moeder er over praten heeft geen zin want die rolt gelijk in de slachtofferrol en blamet alles op mij. Ik heb geprobeerd om met mn zusje te praten en heb aangegeven dat ik het kut vind dat onze band weg is maar helaas heeft dat niks geholpen. Ik zit echt met mn handen in het haar en voel me er zo verdrietig om. Ik heb totaal niet het gevoel dat ik nog een zusje heb. Zo is ze bijvoorbeeld nooit naar mijn kamer geweest en appt of belt ze me nooit. Als ik er ben is een weltrusten zeggen soms al te moeilijk en stelt ze nooit wat voor om met z’n tweetjes te doen terwijl we dat vroeger wel altijd deden. Als ik zoiets voorstel krijg ik een kort kut antwoord terug en is het altijd nee.
is er iemand die dit ook nu meemaakt of heeft meegemaakt? Ik zou graag willen weten wat jij in die situatie hebt gedaan en/of hoe het is afgelopen of als je natuurlijk tips hebt.
Idk of een TW nodig is maar gaat over ruzie met mijn zusje.
Mijn ouders zijn nu bijna 8 jaar geleden gescheiden en de gevolgen ervan zijn nog steeds enorm te merken. Zij kunnen totaal niet met elkaar meer overweg wat voor veel spanning en ruzies zorgt. Het is een soort kamp mama of kamp papa geworden. Echter is er een verandering plaats gevonden in mijn leven: 3 jaar geleden ben ik op kamers gaan wonen in een andere stad voor mijn studie. Mijn zusje bleef co-ouderschap doen totdat ze enorme ruzie met mijn vader kreeg. Sinds die tijd is het echt kut allemaal. Sinds vorig jaar komt ze niet meer bij papa over de vloer en dat doet me enorm pijn. Buitenom het feit dat ze me had geblokkeerd van haar socials, ze me negeert als ik thuis ben en alleen maar lullig kan praten over mij.. is er veel verdriet komen te zitten. Het is alsof ik met een vage kennis ben wanneer we samen zijn. Mijn zusje is 17 en ik ben 20. Ze is zo veranderd en ze doet echt alsof ik niet besta. Het doet zoveel pijn. Met mijn moeder er over praten heeft geen zin want die rolt gelijk in de slachtofferrol en blamet alles op mij. Ik heb geprobeerd om met mn zusje te praten en heb aangegeven dat ik het kut vind dat onze band weg is maar helaas heeft dat niks geholpen. Ik zit echt met mn handen in het haar en voel me er zo verdrietig om. Ik heb totaal niet het gevoel dat ik nog een zusje heb. Zo is ze bijvoorbeeld nooit naar mijn kamer geweest en appt of belt ze me nooit. Als ik er ben is een weltrusten zeggen soms al te moeilijk en stelt ze nooit wat voor om met z’n tweetjes te doen terwijl we dat vroeger wel altijd deden. Als ik zoiets voorstel krijg ik een kort kut antwoord terug en is het altijd nee.
is er iemand die dit ook nu meemaakt of heeft meegemaakt? Ik zou graag willen weten wat jij in die situatie hebt gedaan en/of hoe het is afgelopen of als je natuurlijk tips hebt.
20
