LindzyInfernal schreef:
Mijn oma is 2 jaar geleden overleden, ik was heel close met haar ze was niet zo oud. maar ik vind het moeilijk dat ze er niet meer is en de oorzaak van haar overleiden is onbekend (dit omdat mijn ma en der zussen) hun moeder (mijn oma) niet wilde laten onderzoeken na haar dood.
ze is hoogst waarschijnlijk aan een hersenbloeding overleden ze had er eentje enkele jaren terug en de artsen zeiden haar toen al ja mevrouw de kans dat u er nog een krijgt is erg groot. Ze gaan er vanuit dat oma nog wakker is geweest, haar ochtend routine gedaan heeft koffie zetten, krantje lezen en zich waarschijnlijk niet goed gevoeld heeft en toen terug naar bed gegaan is. En toen de thuis zorg kwam om haar in de ochtend de blaas te legen vonden ze haar overleden in haar bed.
Dit heeft voor mij heel veel veranderd, ik ging voorheen altijd elke zondag langs bij oma en ging graag bij der langs en ze was pas verhuisd, eindelijk kleiner wonen want ze kon niet meer in der oude huis wonen maar moest jaren wachten op een aangepaste senioren woning. Ik was die woensdag nog bij haar geweest en in het weekend was ze er al niet meer.
ik ben der wel een deel van mezelf door kwijt geraakt z'n gevoel heb ik. Nu heb ik 4 jaar bijna 5 jaar een relatie met mijn vriend en dat maakt een boel goed maar der is toch wel een leegte. Nu heb ik der as en een mooie foto van mijn oma maar dat is toch anders. En ergens voel ik me deels schuldig dat ik mijn vriend nooit aan mijn oma heb kunnen voorstellen. Hij was er wel bij tijdens haar uitvaart/crematie. Dat had ik wel nodig.