Bracha koos ervoor om het begin van het spookslot af te leggen in een karretje. Ze stapte in het houten bakje en nog voordat ze zichzelf kon vastzetten met haar gordels, kwam de trein aan houten karretjes al in beweging. Met een razende snelheid rees ze door donkere gangen. Hier en daar reed ze door een plakkerig
spinnenweb. 'Ik vind hier niets meer aan', Bracha vertrok haar gezicht, terwijl ze de overblijfselen van het spinnenweb uit haar gezicht wreef. 'En stop nou eens met me constant vastpakken!' riep ze in de veronderstelling dat er een deelnemer met haar mee was gekomen toen ze intussen al een paar keer een hand op haar schouder had gevoeld. Terwijl ze dit zei, draaide ze zich om. Meteen ontglipte er een gilletje uit haar keel toen ze zag dat er geen deelnemer achter haar zat, maar een rij van
spoken zonder ogen die bloedden uit hun mond en steeds dichter naar haar toe kropen. Voor ze het wist, was ze te pakken genomen door de spoken en uit het karretje in een oneindig diep gat gegooid.
Haar medereizigers die respectievelijk kozen om te voet en op stelten te gaan hadden meer geluk. De voetgangers, Cindy, Juntos en QueenCandy, hadden drie maal op de deur voor zich geklopt en kwamen in een kamer vol verkleedkleding. 'Wat moeten we hier?' vroeg Cindy zich af. 'Ik heb wel een idee', zei Juntos. 'We kunnen ons
verkleden als griezelige figuren, waardoor de spoken uit dit spookhuis ons aanzien voor collega's en met rust laten!' De groep vond het een goed idee en trok de verschillende kleding aan, waardoor ze als groep
zombies, geesten en clowns rustig door het eerste deel van het spookslot konden lopen.
De steltenlopers pakten een stel stelten achter het zwarte gordijn. Het was er donker, maar in de verte brandde licht. Het was dus duidelijk waar ze heen moesten. 'Ik denk dat hier slangen en giftige spinnen zitten', Valiants stem klonk benauwd. Ik moet voorzichtig doen, dacht ze. Langzaam, maar zeker bewoog ze zich vooruit, zonder van de stelten te vallen, om uiteindelijk uit de hal met enge beesten te komen bij de rest van de groep. Ze stond op het punt om weg te rennen toen ze de rare vermommingen zag, maar Cindy riep haar terug. 'Geen zorgen, wij zijn het maar!' zei ze terwijl de groep zich ontdeed van hun verkleedkleding. Valiant zuchtte opgelucht. 'Gelukkig... Ik heb hier echt geen zin meer. Ik ben blij jullie te zien.'
'Goed jullie hebben het eerste deel van het spookslot overleefd, maar het zal niet makkelijk worden om het volgende deel ook te overleven. Jullie zullen niet kunnen ontspannen aan mij, Armella... en mijn heksenvriendinnen. Kies wijs: waar willen jullie ons ontmoeten? De keuzes staan voor je.' Het was nu duidelijk dat de stem dezelfde persoon was als de brievenschrijver. En dat het een heks was. Zei ze nou iets over overleven? Dit was een grap toch? Een akelig gevoel bekroop de groep. Ze hadden een deel van de groep al een tijd niet meer gezien. Wat als dit hun noodlot was? Angstig keken ze naar de drie deuren voor hen. Ze moesten er een kiezen, maar welke? En zouden ze samen blijven of allemaal weer ergens anders verdwijnen?
Waar kiezen jullie voor?1. Een deur waar 'badkamer' op staat;
2. Een deur waar 'kelder' op staat;
3. Een deur waar 'slaapkamer' op staat.
Mail je keuze voor 20:40 naar Nolite@Cindy @QueenCandy @Valiant @Juntos @bracha Jij hebt het helaas niet overleefd