Nolite schreef:Spinnekop schreef:Nolite schreef:
Oh ja, je brengt me hiermee op inspiratie. Ik ben toen ik acht was eens flauwgevallen in de wachtruimte van de tandarts (ik was al geweest, we moesten alleen nog wachten op papa).
Toen kwam ook iedereen zo om me heen staan. En volgens mij dachten heel veel mensen dat ik flauw was gevallen door de angst of zo. Alleen ik heb een soort ding dat ik niet zo goed tegen harde geluiden kan: en daar hoorde ik heel de tijd die tandsteenverwijderaar ruizen, waardoor ik dus duizelig en misselijk werd.
Ik heb dat ook weleens op festivals met harde muziek of wanneer iemand stofzuigt of zo. Oja, en op tafelfeestjes waar iedereen door elkaar praat. Beetje hyperacusis.
Wat rot eigenlijk. Heb je daar nu ook nog veel last van?
Nou... het verschilt heel erg per moment. Het kan ineens te veel zijn, terwijl ik er vijf minuten geleden nog geen last van had bij wijze van spreken.
Ik kan stofzuigen bijvoorbeeld best een kwartiertje volhouden zonder er last van te hebben. Maar mijn moeder stofzuigt soms wel eens langer, want dan doet ze meerdere ruimtes achtereen. Dus dan ga ik bijvoorbeeld naar een plek toe waar ik er minder last van heb (waar het geluid gedempt wordt). Dus ik verplaats dan wel, omdat ik weet dat ik anders echt niet lekker word gewoon.
En met van die familiefeestjes kan ik ook nog steeds heel naar worden. Dan merk ik ook gewoon dat ik niet meer kan deelnemen aan een gesprek of zo. Mijn hoofd filtert niet meer en al die stemmen komen tegelijk en even hard binnen. Ik kan dan niet één gesprek volgen. Vooral als die feestjes 's avonds zijn, ga ik vaak eerder naar huis of naar bed. Omdat het gewoon echt hoofdpijn en duizelingen veroorzaakt en ik word daar ook niet echt gezelliger van, haha.
Ik heb hierdoor trouwens ook op 15-jarige leeftijd op van die parkfestivals gehad dat ik gewoon helemaal misselijk werd van het geluid en dan moest overgeven. Waardoor mensen dachten dat ik te veel had gedronken of zo, terwijl ik geen druppel op had. Haatte dat echt.