Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - The princess and the vampire

Emotionless
YouTube-ster

Emotionless schreef:
Met TaylorSwift333

---

Mijn personage: Steven Lethueur - Vampier

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Rosalia Fiona Mabel Everton - 18 - Mens

Ik hield mijn adem in terwijl mijn dienstmeisje mijn korset goed aantrok. Mijn ouders waren van adel en waren erg rijk. Ze zouden vandaag een bal houden voor me om me voor te stellen en me voor te stellen aan mijn toekomstige echtgenoot die ze voor me hadden uitgekozen. Ik had er zeker iets op tegen want ik kreeg niet eens te horen wie of wat , laat staan dat ze me verteld hebben hoe hij er uit zag of hoe oud hij was. Het was alleen om het fortuin in de familie te houden en het zo verder te geven aan de volgende generatie. "Rosalia." zei moeder achter me en ik keek om toen ik mijn jurk aan het, hij was best mooi. Ik haatte het als ze me met mijn volle naam aan sprak, ik vond het niet zo mooi en had liever dat het gewoon Rose was.
"U bent erg mooi nu lady Rosalia." zei mijn dienstmeisje en ik gaf haar een dankbaar knikje. "Kom je mee?" vroeg mam en ik knikte. Ik stapte dan met haar mee, iedereen zou er al zijn kreeg ik te horen. Zo goed als bijna heel de omstreek. Mam ging me voor de trap af waarna ik even diep ademhaalde wat amper ging met dat korset. Dan zette ik aarzelend een stap op de trap en stapte dan naar beneden maar met iedere stap die ik nam voelde ik me alsof er een magneet me zat aan te trekken. Na even was ik beneden. "En daar is mijn mooie dochter Rosalia." zei pap nu maar daar had ik geen aandacht voor, mijn ogen zochten naar de bron van die aantrekkingskracht.

Emotionless
YouTube-ster

Emotionless schreef:
Steven leefde al zoveel jaren in dit stadje. Er gebeurde nooit echt veel maar als een onsterfelijk wezens bent en de evolutie van de wereld hebt meegemaakt begint alles je dan ook heel snel te vervelen. Steven 's ogen hadden al zoveel waargenomen. De dood van zijn sterfelijke ouders, bloed die vloeide in de naam van de koning, angst in de ogen van zijn slachtoffers die smeken om genaden. En zo kon hij nog even door gaan. Hoeveel jaren hij al exact in leven was wist hij niet meer. Hij was de tel kwijt geraakt. Zoveel jaren leefde hij al als het monster dat hij was. Hij zou zichzelf nooit vergeven voor de levens die hij had opgeslorpt. De mensen die hij had gedood zodat hij in leven zou blijven. Niet verhongeren van de dorst.
Maar vandaag was een speciale dag. De dochter van de koning zou voorgesteld worden aan haar voormalige man. Een man met blauw bloed. Van adel. Hoge status. Ooit, in een ander leven, een leven voor het onsterfelijke leven, kon Steven zichzelf ook van adel noemen maar dat was hem afgenomen. Nee, hij zag zijn vampieren leven niet als een gift. Eerder als een vloek van de duivel.
Steven had zijn mooiste en speciaalste kostuum aangetrokken en was van plan om een schone vrouw van het bal mee te lokken naar zijn verblijf. En daar zou zich tegoed doen aan haar bloed. Hopelijk smaakte haar bloed zo heerlijk als dat van zijn vorige slachtoffer. Zuiver en zoet. Wat walgde Steven van zichzelf. Dit was niet wat hij wou. Maar hij had geen keuze.
Eenmaal het kasteel binnen zag hij de koning zijn dochter complimenteren. Ze was beeldschoon en deed hem ergens aan denken. Aan een vage herinnering. Iemand uit zijn verleden. Helena. De vrouw waar hij mee zou trouwen, dol verliefd op was. Maar dat was in zijn vorig leven. Zijn sterfelijk leven. Hij kon het zich niet permitteren om nu iets te gaan voelen voor een vrouw buiten de drang naar haar bloed. Dus knipoogde Steven naar haar en liep verder. De zoektocht naar zijn prooi kon van start gaan.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Na even vonden mijn ogen de bron en ik zag een jongen, hij was niet lelijk, helemaal niet, hij was erg knap. Hij knipoogde naar me. Ik keek verbaasd op, zo deed je toch niet naar een prinses. Maar veel tijd kreeg ik niet om er over na te denken toen mijn vader mijn aandacht trok. "Rosalia. Mag ik je voorstellen aan Jake Hemmington." zei vader met een betekenisvolle blik en meteen begreep ik de hint en keek de man aan. Hij was vast 25 ofzo, zo leek hij toch. "Prinses Rosalia. Mag ik deze dans?" vroeg hij en hield me zijn hand voor. Ik voelde de blik van vader op mijn rug branden en durfde dus geen nee te zeggen.
Ik knikte dan beleefd en gaf hem een zwak glimlachje waarna hij me mee nam om te dansen. Onder het dansen leken haar ogen niet naar die van prins Jake te kijken, maar eerder te zoeken naar de bron van die aantrekkingskracht. Die jongen dus. Jake liet me een rondje draaien en onder het rondje zag ik hem. Ik slikte even en wendde mijn blik van hem af en keek terug naar Jake die naar me glimlachte en me dichter naar zich toetrok onder het dansen. Daar gaat dus mijn persoonlijke ruimte. Na even werd er gewisseld met iemand anders, ik lette niet op met wie maar voelde die aantrekkingskracht weer. Ik had het pas door toen ik weer op keek.

Emotionless
YouTube-ster

Emotionless schreef:
Steven realiseerde zich nu pas dat het niet gepast was om naar de prinses te knipogen maar hij had al zoveel mensen van adel gezien dat het hen niet echt meer iets deed. Dat kon waarschijnlijk de reden zijn voor zijn rare knipoog. Steven vroeg één of andere zwartharige vrouw beleefd ten dans. Interesse had hij niet echt in haar want de aantrekkingskracht tot haar bloed was niet zo groot. Hij snakte er niet echt naar. Ze was eerder een vies nagerecht nadat je een lekkere stevige maaltijd hebt verorberd. Dus probeerde hij na de danswissel een andere danspartner te zoeken. Maar niemand leek hem echt aan te trekken. Het begon erop te lijken dat hij naar huis zou gaan met een vies nagerecht. Een vrouw zonder zuiver en zoet bloed. Misschien moest hij maar niet zo kieskeurig zijn en genoegen nemen met wat hij kon krijgen.
Maar de nacht was nog lang niet voorbij en Steven had nog genoeg tijd om een gepast hapje te zoeken.
Op verschillende momenten had Steven een blik op zich voelen vallen en als hij nieuwsgierig opkeek zag hij dat het de prinses was. Misschien had ze het wel stiekem leuk gevonden dat hij naar haar had geknipoogd? Hoogstwaarschijnlijk niet. Manieren waren heel belangrijk voor mensen vanuit die stand.
Er was weer een danswissel en Steven zorgde ervoor dat hij met de prinses kon dansen. 'Mag ik een dans van u, prinses Rose? Als u mij kunt vergeven voor mijn ongepast gedrag tenminste.' Zei Steven terwijl hij haar hand vastnam en een kleine buiging maakte.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Toen ik op keek, keek ik in de ogen van de jongen. Hij had naar me geknipoogd. "Rose?" vroeg ik verbaasd als hij me prinses Rose noemde in plaats van prinses Rosalia. "Wel, je hebt me Rose genoemd. Het is je vergeven dus ja je mag." zei ik dan en keek hem als hij mijn hand vast nam en een kleine buiging maakte. Ik geef hem een zwak glimlachje om mijn woorden kracht bij te zetten.
Als we na even dansten bleef ik die aantrekkinskracht voelen, het was sterk en dat vertelde me maar al te duidelijk dat hij de bron was daar voor. "Vertel me, wat is je naam?Je komt me niet bekend voor." zei ik zacht in zijn oor aangezien ik dicht bij hem stond en ik de ogen van mijn vader in mijn rug voelde branden. Ik zag Jake voortdurend onder het dansen naar me kijken, wat normaal was. Hij was wat mijn vader betrof mijn verloofde.
Ik keek weer naar de jongen, ergens wist ik op de een of andere manier dat hij voor problemen zou zorgen, maar de aantrekkingskracht verbaasde me nog steeds. En van waar zou ik moeten weten dat hij voor problemen zou zorgen? Ik was paranoia. Dat was gewoonweg alles.

Emotionless
YouTube-ster

Emotionless schreef:
Hoe hij wist dat ze liever Rose werd genoemd in plaats van dat je haar volledige naam zei? Dat was geheim en als hij het zou vertellen zou je hem vast nog raarder vinden dan dat je hem al vond dus hield Steven het maar voor zichzelf. Hij danste met haar en iets in hem wenste vurig dat deze dans nooit zou eindigen. Haar bloed trok hem aan. Het was zuiver, zoetelijk en jong. Onaangeraakt. Niet mee geknoeid. Hij moest zich inhouden. Het was niet voor niets dat Steven zich normaal gezien niet onder de mensen vertoonde. Hij was bleker dan zij, hij was anders dan zij, hij was dodelijk en had meestal de drong om zijn tanden in hun halsslagader te zetten.
Ze kwam dichterbij en vroeg iets. De drang naar haar maakte het moeilijk om te verstaan at ze zei dus concentreerde Steven zich heel hard op wat ze zei. Rose vroeg zijn naam en van waar hij kwam. Dat waren twee vragen waar hij niet zou mogen antwoordde. Steven keek in de prinses haar ogen en zei: 'Prinses Rose, wat doet mijn naam ertoe en vanwaar ik kom? Ik ben maar een burger ver onder uw stand ik mag van geluk streken dat ik met zo'n schone als u mag dansen.'

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Na even als hij antwoordde keek ze naar hem. "Ieders naam doet ertoe." zei ik dan met een klein glimlachje en keek naar hem. Als hij dan zei dat ik schoon was bloosde ik zwakjes maar al snel wordt er weer gewisselt. "Zie ik je straks nog?" vroeg ik zacht en werd na enkele dansen weer toevertrouwd aan mijn verloofde. "Dag Rosalia." zei hij en ik slikte en wou liever dat hij ook Rose had gezegd. "Dag Jake." zei ik dan terwijl we dansten.
We dansten verder maar ik was er niet echt bij met mijn gedachten terwijl hij me dichter naar zich toe trok tijdens het dansen. Ik zag mijn vader glimlachen om wat Jake deed maar ik wou dit niet, ik voelde me niet goed bij Jake. Ik wist ook niet waarom maar ik wist alleen dat het zo was. Na even was het weer wisselen maar dit keer lette ik op en zag dat het weer de jongen was. "Hallo jongen zonder naam." zei ik zwak glimlachend. Ergens ook al had ik het gevoel dat hij voor problemen zou zorgen had ik geen slecht gevoel nu, door die aantrekkingskracht.

Emotionless
YouTube-ster

Emotionless schreef:
'Hallo prinses Rose.' Fluisterde Steven in haar oor. Dit was verkeerd en fout. De koning had Rose al een partner toegewezen. De zogenaamde prins Jake. Iemand met blauw bloed en van adellijke afkomst en daarboven ook menselijk. Hij wou niet dat ze zich aangetrokken zou voelen tot hem en dat ze vroeg of zij hem weer zou zien. Want het was verkeerd. Een mens hoort niet met een vampier te zijn. Dat zou nooit goed komen. Maar hij was paranoïde. Gek en gestoord. Ze zou niets van hem willen. Ze zou braafjes trouwen met haar verloofde en zijn kinderen baren. Want zo ging het en zo moest het gaan.
Maar Steven kon er niets aan doen. Hij voelde zich nog steeds aangetrokken tot haar en moest zijn mond dicht houden. Anders zouden zijn vampiertanden er misschien nog uit floepen. Zo erg was het. Die aantrekkingskracht. De drang naar haar. Maar Steven begon zich te beseffen dat hij niet alleen naar haar bloed verlangde. Hij verlangde ook naar andere dingen. Menselijke dingen. Dingen die hij al in jaren niet meer had gevoeld. Menselijke gevoelens. Dit kon niet waar zijn. Dit mocht niet waar zijn.
Steven boog zich over haar oor en fluisterde: 'Prinses Rose, u weet toch dat u alleen met u verloofde hoort te dansen niet. Vind u hem niet leuk, misschien?'

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Ze wist hoe verkeerd dit was, of toch alleen om de kant die zij kende. Ze wist het gewoon maar ze kon er gewoon niets aan doen, het gevoel was te sterk en ze wist niet of hij dit voelde of dat ze gewoon gestoord werd. Na even merkte ze dat hij zich naar haar toe boog. Als hij dat in haar oor vroeg slikte ze. "Nou, sinds wanneer heeft een gewone burger weet van de regels hier?" vroeg ik dan en keek naar hem, nee hij was niet zomaar een burger, dat wist ze nu maar al te goed.
"Hmm wat maakt het uit of ik hem leuk vind, ik heb niets te zeggen tegen mijn vader." zucht ik zacht terwijl we dansen. Ik voel gewoon de woede van mijn vader in zijn blik die in mijn rug brand maar ik ben gewoon te koppig om er op te letten. "Weet je? Ik wil al dit gedoe niet." zei ik dan zacht in zijn oor. Ik had het hem niet moeten toevertrouwen maar toch had ik dat gedaan. Als het dansen even tot een pauze kwam en Jake naar me toe kwam hield hij zijn armen om me heen. "Hey liefje." zei hij en ik slikte.
"Ik euh, ik moet even naar buiten, heb wat lucht lucht nodig." zei ik dan en hij keek me verbaasd aan. "Oké liefje." zei hij dan en ik vertrek naar buiten maar in plaats van daar in de tuin wat te zitten stap ik weg. Ik wou even alleen zijn maar zonder er bij na te denken ging ik al veel te ver van huis.

Emotionless
YouTube-ster

Emotionless schreef:
Steven keek toe hoe ze naar buiten liep en overtuigde een blondje om samen met hem naar buiten te gaan. Ze was dom genoeg om toe te stemmen en ging met hem naar buiten. Steven keek diep in haar ogen en deed wat alle oude vampiers kunnen haar hypnotiseren. 'Ga prins Jake even bezig houden.' Droeg hij haar op. Zonder te klagen deed de blonde vrouw wat Steven haar vroeg en keerde terug naar binnen. Hypnose is een talent dat je als vampier vergaat met tijd en heel veel oefening. Steven had tijd zat en had dus genoeg kunnen oefenen om dat talent te ontwikkelen. Ook konden sommige vampiers snel lopen. Maar dat was niet nodig. Steven moest gewoon haar geur volgen en hij zou haar vinden. Het was niet moeilijk want haar geur was zo aanlokkelijk en alles overheersend dat hij haar binnen een 5tal minuten al op het spoor was. Hij nam haar arm vast en draaide haar naar zich toe. Steven zij: 'Prinses, bent u soms u leven beu? Want als u dat bent, bent u op de goede weg. U loopt richting het bos. Een groot gevaarlijk en donker bos vol met duistere wezens.'

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Na een tijdje stappen voelde ik hoe iemand mijn arm vast nam en ik werd omgedraaid en zag dat het de jongen was. Ik keek verbaasd. "Ben je me gevolgd?" vroeg ik dan en keek hem aan. Als hij dat dan vroeg keek ik hem aan alsof hij net toegaf dat hij een verdwaalde aliën was. "Heel lief dat je om me geeft maar je gelooft nu toch zelf niet in zoiets als 'duistere wezens'?" zei ik dan verbaasd, ik geloofde er niet in. Totaal niet zelfs.
"Ik wil hier gewoon weg oké." zei ik dan en probeerde me uit zijn greep te trekken maar man hij was sterk. "Kun je me alsjeblieft los laten?" vroeg ik dan. "Je weet toch hoe onbeleefd dit is?" vroeg ik dan aangezien hij me nog niet los liet en eens ik los was liep ik verder. Het deed me eigenlijk wel iets wat hij zei en ik wist niet zo goed hoe ik er over moest denken. Maar na even draaide ik me om en zag ik hem niet meer staan. Ik keek verbaasd op en wou verder lopen maar botste tegen iemand op en schrok en zette geschrokken een paar stappen achteruit.

Emotionless
YouTube-ster

Emotionless schreef:
Toen ze weigerde te luisteren naar Steven zette hij het op een lopen en klom in de bomen. Vanaf daar keek hij toe. Het bos zat vol met vampiers. En als er haar ooit sprookjes verteld werden zou ze dat moeten weten. Maar wie gelooft die onzin dan ook. Steven geloofde ook niet in vampieren toen hij er zelf geen was. Hoe kon hij ook. Hij had alles wat hij wou. Een vrouw die van hem hield, een vader en moeder van adel die alles voor hem deden. Helena. Ze leek zoveel op Helena. De vrouw die hij had vermoord. Hij was een monster. Hij had niet het recht om Rose te volgen alleen omdat ze op Helena leek. Maar het was meer dan dat. Hij kon niet echt verklaren wat het wel was. Maar het was iets anders. Hij maakte zich echt zorgen om haar en nu zeker want hij zag dat er een vampier in de buurt kwam. Steven zette zich klaar om aan te vallen. Om die vampier een lesje te leren. Steven zou daarbij zijn eigen soort verraden maar iets hem had dat er voor over. Iets in hem zei dat hij dit moest doen. Was het haar bloed dat hem zo aantrok? Was het de aantrekkingskracht? Of was het iets anders? Steven wist het niet en raakte echt in de war. Maar in de war of niet hij stond klaar om aan te vallen wanneer nodig.

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
De vreemde man kwam dichterbij in het maanlicht. "Hallo schoonheid." Greens hij van oor tot oor. Ik zette een geschrokken stap achteruit alsof mijn lichaam wist dat dit gevaar was.
"Ah, een slim blondje, kom je niet vaak tegen." Zei hij dan en ik keek hem kwaad aan. "Hoe durf je me zo aan te spreken." Sis ik naar hem. "Aha ja die tiara. Je bent vast de prinses." Greens hij dan en ik zette weer een geschrokken stap achteruit als hij er een naar me toe zette.
"Dat wilt dus zeggen dat je bloed niet alleen lekker moet zijn maar ook nog eens maagdelijk." Greens hij dan en nu keek ik nog meer geschrokken terwijl zijn ogen rood werden. Ik zette nog wat meer stappen achteruit. "Wat ben jij?" Vroeg ik geschrokken. "Een vampier schat." Zei hij toen en rende naar me toe en ik rende weg maar was te laat en werd op de grond gedrukt en hield mijn ogen dicht wachtend op het moment dat ik dood ging maar dat gebeurde niet. Integendeel. Zijn gewicht ging van me af en ik keek geschrokken om en het duurde een tijdje vooreer ik door had wat er eigenlijk gebeurde.

Emotionless
YouTube-ster

Emotionless schreef:
De aanval was ingezet en Steven sprong uit de bomen. Het was Frank. Frank was een rasechte vampier die het vampierenleven omarmde. Hij hield ervan en verorberde mensen niet omdat hij moest maar omdat hij er zin in had. Het tegenovergestelde van Steven dus een beetje. Steven lag op Frank en er ontstond een heus gevecht. Een gevecht dat hij gedoemd was te verliezen. Want Frank was sterker dan hem. Getraind. Gespierder. Grootser. Maar ook dommer en jonger. Frank bezat de kunst van hypnose nog niet. Steven wel. 'Scheer je weg, ze is van mij.' Siste Steven in een eeuwen oude vampieren taal zodat Rose hem niet zou kunnen verstaan. Frank gehoorzaamde maar het zou niet lang duren. Hypnose was niet bedoeld om op een andere vampier te gebruiken en werkte dus snel uit. Maar voor nu was Frank weg en opzoek naar een andere verdwaalde schoonheid.
Steven sprong voor Rose en zei uitgeput: 'Gelooft u mij nu, prinses?'

TaylorSwift333
Landelijke ster

TaylorSwift333 schreef:
Ik keek geschrokken naar het schouwspel. Van waar zou hij nu zo plots komen? Toen hij weg was keek ik mijn redder ook geschrokken aan. Dit was ook niet zomaar iemand en dat had ik door. Ik stond recht en keek hem even aan. Ik knikte even en slikte even en zette een stap naar achter. "Jij bent ook een vampier." Zei ik dan geschrokken en wilde weg gaan maar toen voelde ik dat ik dan tegen de aantrekkingskracht in ging. Een stem riep mijn naam.
"Rosalia. Wat doe je daar schat? Wie is bij je?" Hoorde ik Jake roepen en ik slikte even. Ik wilde niet terug, ik wou dit niet. Hij stond te ver om te zien wie bij me was. "Ik wil niet terug." Zei ik zacht en keek de jongen aan. "Neem me mee voor ik me bedenk alsjeblieft. Ik wil hier niet blijven." Zei ik dan en keek hem smekend aan. Ik wist ook dat Jake dichterbij kwam. "Alsjeblieft." Zei ik dan als ik zag dat hij ons binnen een paar minuten zou inhalen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld