Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG | Aaly

Account verwijderd

schreef:
Yep. ORPG tussen mij en Ailin blablabla <3

Aaron Donaire

Account verwijderd

schreef:
Het vervolg op Boek 1: Olivy ahahahaha. <3 Mel
And I guess I'll have to start

Lily 'Lils' Marrek

Account verwijderd

schreef:
Lily slofte wat door de gangen van het gebouw en haalde ondertussen een hand door haar dreadlocks. Ze kwam vandaag even haar vader wat helpen, het was gewoon belachelijk druk. De laatste tijd leek het alsof alsmaar meer mensen door hadden dat het zo niet verder kon. Bendes, misdaad, het was dagelijkse kost. En hier probeerden ze jongeren weer op het juiste spoor te leiden, of beter, hen ervan te weerhouden ooit op het slechte spoor te komen. "He paps" Ze drukte een kus op haar vaders wang toen ze hem zag staan bij een paar dozen. "Sorry dat ik zo laat ben, Mikey was weer op één van de boekenkasten gesprongen" gromde ze. De kleine kat was hels moeilijk om te vangen en irriteerde haar op een heleboel momenten, maar ze hield van het kleine beestje. En de kat leek zich wel te vermaken in haar rommelige appartement. Haar vader keek haar aan en glimlachte. "Geen probleem Lils, je hebt kusjes van je moeder, ze is bezorgd om je...aangezien je al twee dagen niet langs bent gekomen" Lily schoot in de lach en schudde haar hoofd. "Again? Ik kan niet elke dag langskomen pap, ik heb ook nog een leven he?" Ze trok een wenkbrauw op. Haar vader, Oliver schudde zijn hoofd. "Dat verwachten we ook niet, je kent je moeder toch?" Lily gniffelde. "Nee totaal niet, ik ben totaal niet opgevoed door jullie twee ofzo" grapte ze terwijl ze een doos vastnam. "Naar waar moeten deze?" Haar helderblauwe ogen schoten door de zaal, momenteel was er nog niet veel volk, maar over een kwartiertje zou dat wel anders zijn. Dan zou haar vader wat vertellen over zijn jeugd, de jeugd waarover Lily zelf al enorm vaak had gehoord. Het was vreemd om te weten dat de man door wie ze was opgevoed, nog in een bende had gezeten. Maar ze was trots op haar vader. Lily glimlachte en zette de dozen op de tafels vooraan. "Moet ik je helpen om de stoelen goed te zetten?" Ze trok een wenkbrauw op en hielp met de stoelen in rijen te zetten. Ze keek op toen ze een bekende stem hoorde. Ze grijnste. "He Zack" De lichtgroene aura van de man voor haar flikkerde kort toen hij haar zag. "Lily, ik wist niet dat je vandaag kwam helpen?" Verbaasd lachte hij en liep naar haar toe om haar een korte knuffel te geven. "Wel ja, aangezien ik een paar maanden verlof heb genomen, heb ik ook niet veel te doen" Lily trok een raar gezicht en zuchtte kort. Ze had verlof genomen voor een paar maanden, gewoon om eens goed te kunnen genieten van haar leven, ze had vrijheid nodig. En haar ouders respecteerden dat gelukkig. Ze probeerde gewoon eht beste te halen uit haar leven. En ze was nog niet toe aan een job, familie,.. Ugh.

Account verwijderd

schreef:
Aaron had het nooit leuk gevonden als mensen hem dwongen ergens heen te gaan. Alsof hij zelf niet kon beslissen waar hij heen ging. Natuurlijk moest iedereen zich weer bemoeien met het feit dat hij gewoon graag weg wilde, een eigen plek wilde. Een bende was vast zo heftig niet, bovendien was er niemand die hem kon dwingen. Op dit moment zat hij met acht verschillende gaves, niemand kon hem iets maken. Nog nooit had hij iemand ontmoet die hem iets kon maken, niet zo lang hij dat niet toestond.
In de aankomsthal stonden enkele mensen. Bijna wanhopig probeerde hij de stemmen buiten te sluiten, maar dat lukte natuurlijk niet. Hij kreunde gefrustreerd en liep door. Waarom liet hij zich eigenlijk dwingen om hierheen te gaan? Waarschijnlijk zou hij toch weer moeten luisteren naar een of andere gast die vertelde wat de nadelen waren. Alsof dat hem op andere gedachten kon brengen
Hij duwde de deur van de zaal open, om tot de ontdekking te komen dat ze nog bezig waren met opbouwen. Als hij nu gewoon eens een horloge had gekocht in plaats van die fles whisky. Hij vervloekte zichzelf van binnen en draaide zich om, waarna hij de zaal weer verliet. Misschien was dit wel het teken dat hij niet hoorde te gaan. Aaron luisterde graag naar het stemmetje dat hem precies vertelde wat hij wilde horen, maar hij besloot eens niet op te geven. Nou ja, voor nu. Hij duwde de deur naar buiten open en ging zitten. Voor mensen die zogenaamd slecht moesten zijn, waren er belachelijk weinig mensen die ook daadwerkelijk iets slechts deden. Hij stak zijn sigaret op en en zuchtte. Dat was beter. Hij blies de rook uit zijn longen en keek naar de wolkjes die langzaam in het niets verdwenen. Die gave zou hij wel willen hebben. De gave om te verdwijnen in het niets. Onzichtbaarheid was geschikt voor hem. Hij had echter nog nooit iemand ontmoet met die gave, wat betekende dat het een redelijk zeldzame gave was. Eigenlijk kende hij belachelijk veel mensen voor iemand die helemaal niet zo sociaal was.
'We beginnen over een kwartier!' hoorde hij iemand roepen. Een frons verscheen op zijn gezicht. Nog een kwartier, genoeg tijd om toch nog weg te lopen. Hij kon wel een mooi verhaaltje ophangen over wat er allemaal gezegd was, alsof iemand kon bewijzen dat hij er niet geweest was. Hij nam nog een sigaret en schudde zijn hoofd, waarom zou hij weggaan? Het was niet alsof hij iets beters te doen had het komende uur. Zijn hoofd zat in een tweestrijd, maar hij neigde naar blijven. Een deel van hem wilde zijn beloftes heus wel nakomen. Het was helemaal niet alsof hij expres een slecht mens was, het was geen opzet. Hij haalde een hand door zijn haren, waarom kon hij niet gewoon eens wat rust in zijn hoofd hebben?

Account verwijderd

schreef:
Lily keek even op toen ze een deur hoorde dichtvallen en hield haar hoofd schuin. Ze had alleen een glimp kunnen opvallen van een zwarte/paarse/blauwe/zilveren aura. Een interessante mix. Ze fronste kort. Die had ze nog niet veel gezien. Nieuwsgierig zette ze de laatste stoelen goed en ze trok haar kleren recht. "Is het okey als ik even naar buiten ga?" Ze keek haar vader aan die kort in een boekje bladerde. "Sure" Lily knikte en glimlachte waarna ze haar jas om haar heen sloeg en naar buiten liep. Ze werd meteen bevangen door de geur van rook en ze glimlachte kort toen ze de aura zag. "He, heb je er nog eentje over voor me?" Ze knikte naar de sigaretten en leunde tegen de muur aan. Ze was zelf ook wel een roker, alhoewel ze het niet vaak deed. Ze kon wel roken, maar zoveel tijd besteedde ze er niet aan. Het was niet zo interessant, en ze had andere manieren om haar bezig te houden. Het was echter uiterst handig om een gesprek te starten met iemand. Haar ogen gleden over de gloed die om zijn lichaam hing. Ze schudde haar hoofd. Het was maar vreemd om te vragen hoe zijn karakter in elkaar zat, want ze had momenteel geen idee hoe hij in elkaar zat. Hij zou haar gek verklaren. Ze beet kort op haar onderlip. De man voor haar zag er toch niet slecht uit. Donker haar dat over zijn voorhoofd hing en een zwarte piercing aan zijn onderlip, waar hij kort met zijn tong over ging. Het was wel iets waarvoor vele vrouwen bezwijkten, dat was wel duidelijk. Ze gaapte kort en keek op toen ze een stem hoorde roepen dat ze over een kwartier zouden beginnen? "Ga je meeluisteren?" vroeg ze terwijl ze haar armen over elkaar heen sloeg. Ze wist hoe het werkte, maar de meesten haakten af voordat ze het een kans gaven. Het was jammer, want ze wist hoe haar vader ervan afzag als mensen afhaakten. Het was ongelooflijk hoe hij het had gedaan, hij was begonnen met een paar mensen en nu was eht al een hele groep met vrijwilligers. Meestal hielp ze niet, maar nu ze toch niets te doen had... En het was fijn om nog eens wat tijd te hebben met haar vader, en ze kon ook eens wat bijleren met haar gave. Hoe vaak ze oefende, ze wist nog altijd niet alle kleuren, zoals het nu bleek. Lily hield haar hoofd kort schuin. "Lily" stelde ze haarzelf kort voor toen zijn ogen over haar gleden, met een blik die boekdelen sprak.

Account verwijderd

schreef:
Nog regelmatig won het slechte stemmetje van het goede. Soms vroeg hij zich af of dat was wie hij was, of dat hij zo gemaakt was. Was het zijn omgeving die hem gemaakt had tot wie hij was, of waren het zijn genen? Waarschijnlijk zou hij er nooit achter komen. Zijn moeder zou het hem niet kunnen vertellen, nooit niet. Ze had wel een heldere momenten, maar die momenten vond ze vreselijk. Het moment dat ze met een heldere blik naar hem keek, was vaak ook het moment dat ze een naald in haar arm zetten.
'Roken is slecht voor je,' mompelde hij wat afwezig toen hij iemand hoorde vragen of hij er ook een voor haar over had. Hij schudde even zijn hoofd, wat een achterlijk antwoord was dat nu weer. Hij stak een sigaret uit naar de vrouw die bij hem was komen staan en keek toen weer voor zich uit. Langzaam blies hij de rook uit, waarna hij tocht weer gestoord werd. Hij keek op naar de vrouw die tegen de muur stond. Ze kon niet oud zijn, waarschijnlijk net in de twintig. Waarschijnlijk rond dezelfde leeftijd als hij.
'Dat zullen we over een kwartier weten.' Hij wilde luisteren, zich aan zijn belofte houden, maar misschien dacht hij daar over tien minuten al wel weer anders over. Bij hem wist je het nooit. Hij wilde het graag, maar hij was niet betrouwbaar. Waarschijnlijk zou hij dat ook nooit zijn. Hij haalde een hand door haren en zuchtte. De sigaret was opgerookt. Hij vertrapte de sigaret onder zijn voet en nam toen de tijd om naar de vrouw te kijken die bij hem was komen staan. Zijn blik gleed over haar lichaam en haar gezicht. Ze was mooi, dat viel niet te ontkennen. Hij deed niet zijn best om te verhullen dat hij haar bekeek, daar had hij een hekel aan. Je deed het of je deed het niet, daar zat niets tussen.
'Aaron,' stelde hij zich voor. Zijn blik bleef even hangen bij haar haar. Dreads. Dat kon hij wel op prijs stellen. Hij was de lange steile haren inmiddels helemaal zat. Alle vrouwen leken zo op elkaar. Allemaal dezelfde soort kleren, make-up en manier van praten. Het was saai.
'Ik weet zeker dat je vriend of vriendin daar een hoop plezier mee heeft,' zei hij, naar haar haar gebarend. Hij zou er allicht wel veel plezier mee hebben. Niet dat hij ooit bij een vrouw geweest was die dreads had, maar hij kon zich er wel wat dingen bij voorstellen. Wat natuurlijk totaal ongepast was. Het was maar goed dat dit een eenmalig ding was en hij haar toch nooit meer zou zien. Wat overigens voor alle vrouwen in zijn leven gold. Een eenmalig ding. Een relatie vond hij niet zo nodig. Dat kon hij iemand niet aandoen. Natuurlijk had hij vrouwen ontmoet die wilden dat hij bleef, maar hij bleef nooit. Het was beter voor hen als hij niet bleef.

Account verwijderd

schreef:
Lily hield haar hoofd schuin en keek de man voor haar afwachtend aan toen hij zei dat roken ongezond voor je was. "Krijg ik er nog één of wil je dat ik erom ga smeken op mijn knieën?" Lily trok een wenkbrauw op en nam de sigaret aan van hem, waarna ze het vuurtje van hem overnam en hem op lichtte. Ze knikte. Kort terwijl ze een trekje nam en de rook voor zich uitblies. Het was niet koud buiten, maar ook niet belachelijk warm. Het was een mooie dag vandaag. Een bijzondere dag. Nou ja, dat was wat haar voorgevoels haar zeiden. Ze beet kort op haar onderlip en bestudeerde de man. Hij was mysterieus. Ze wist niet wat het was, want de meeste mensen die hier kwamen waren zoals hem, maar iets aan hem trok haar aan. Lily haalde haar schouders op en fronste bij zijn woorden. "Je klinkt alsof je elk moment kunt wegrennen...het is heus geen hel" protesteerde ze zwak. Ze wist niet wat het was met de mensen die haar kwamen, het leek alsof ze er nooit in vertrouwden. "Het is geen kerk, ze gaan je heus niet de les lezen" voegde ze eraan toe terwijl ze haar hand even door de rook haalde. Ze wist niet zeker wie het was die vandaag zou spreken, niet dat het wat uitmaakte. Het was geen shit die men bedachte. Het was geen uitgevonden crap die men mensen wijsmaakte. Het waren geen nutteloze woorden. Lily geloofde echt dat het mensen kon helpen, het was een uitlaatklep. Je kon zeggen wat je wou, roepen zelfs als je daar de nood voor had. Natuurlijk verwachte ze niet dat mensen zich als een wonder zouden bekeren. Maar ze hoopte gewoon dat mensen zich herkenden, ze een vonkje lieten opwakkeren. Wow...dat klonk cliché. Maar het kon haar wel degelijk iets schelen. Lily volgde met haar ogen zijn bewegingen toen hij de sigaret op de grond smeet en hem vertrapte met de zool van zijn schoen. Haar lichtblauwe ogen wijkten niet van hem af toen hij haar bekeek en ze troj een wenkbrauw op. "Goedgekeurd?" Grapte ze. Ze was niet bang om het te vragen. Ze wist dat de meeste mensen het niet zouden vragen, bang voor een antwoord, maar Lily dacht dat je je maar eens moest uitleven. Het was niet alsof de mening van iemand die je maar eenmalig zou zien zoveel betekende. Aaron..ha, de onbekende had een naam. Haar ogen volgden de mensen die naar binnenliepn, terwijl ze stuk voor stuk de aura's bestudeerde. Op haar gezucht verscheen er een klein glimlachje, bij het horen van zijn woorden. "Geen idee, ik zit niet in een relatie" Ze had het eerder gedaan omdat ze het gewoon fijn vond, ze wou niet het typische meisje zijn met het gestijlde haar en de vele mascareflesjes in haar tas. Ze knikte naar zijn piercing en trok een wenkbrauw op. "En dat moet jouw vriendin wel leuk vinden...of vriend" zei ze geamuseerd. Ze speelde met de peuk tussen haar vingers en keek om toen ze haar naam hoorde geroepen worden door Zack. "Ik denk dat het zo gaat beginnen, heb je je al bedacht?" Ze schonk hem een glimlach en sloeg haar armen ober elkazr heen nadat ze de peuk in een afvalbak wegsmeet.

Account verwijderd

schreef:
Ongeduldig. Leuk. Geamuseerd keek hij voor zich uit. Hoewel hij opmerkingen bij haar woorden kon maken die haar waarschijnlijk weg zouden doen lopen, besloot hij het niet te doen. Aaron was niet zo sociaal, maar soms vond hij het wel degelijk fijn om niet alleen te zijn. Hij wist alleen niet of hij haar aanwezigheid tolereerde omdat het hem afleiding bood, of omdat hij gewoon graag iemand om zich heen had. Wat het ook was, hij hield voor eens in zijn leven zijn woorden binnen.
'Het is maar goed dat dit geen kerk is. Ik denk dat ze me meteen naar de hel zouden verbannen,' merkte hij op. Er was een hoop niet pluis in zijn leven. Van de manier waarop hij vrouwen behandelde tot wat hij dronk. Er was een hoop verkeerd en hij deed niet de moeite daar verandering in te brengen. Het was goed zoals het nu was. Hij verlangde niet naar meer, naar een beter leven.
'Wil je graag goedgekeurd worden?' vroeg hij. Het was te gemakkelijk om te zeggen dat ze goedgekeurd was, te saai. Ze was goedgekeurd, maar wat was er nou leuk aan zeggen dat dat zo was? Hij haalde een hand door zijn haren en duwde het pakje sigaretten in zijn broekzak. Hoewel hij er graag nog een op zou steken, besloot hij het niet te doen. Hij had geen geld om veel te roken. Zijn geld ging voornamelijk naar drank en sigaretten, maar daar kon hij niet al zijn geld aan uitgeven. Soms deed hij dat wel. Hij keek naar Lily toen ze zei dat ze niet in een relatie zat. Ze leek hem wel de vrouw voor een relatie. Niet zo'n saaie relatie waarin alles koek en ei was, maar zeker wel een relatie. Misschien kwam ze net uit een relatie. Hij ging even over de piercing met het puntje van zijn tong.
'Geen idee, ik zit niet in een relatie,' herhaalde hij. Hij keek even geamuseerd naar haar en keek op toen hij iemand haar naam hoorde roepen. Hij vond geen man bij de stem, maar hij wist zeker dat het om een man ging. Misschien dan toch een bijna vriend?
'Je weet alleen of je het leuk vindt als je het uitprobeert,' zei hij. Hij glimlachte naar haar en stak zijn hand op, waarna hij naar binnen liep. Op haar vraag gaf hij geen antwoord, hij wist niet of hij zich bedacht had. Dat hij naar binnen liep, betekende waarschijnlijk dat hij dat niet gedaan had. Hij liep achter wat mensen de zaal in en ging op de achterste rij zitten. Hij had geen zin om te luisteren naar een of ander zeikverhaal, maar in elk geval konden ze niet zeggen dat hij niet geweest was en opnieuw gelogen had.

Account verwijderd

schreef:
Lily schudde haar hoofd. "Wel, dan hoop ik voor jou dat je noet gelooft"voegde ze eraan toe met een kleine glimlach. "En het feit dat je hier bent zegt dat jenog niet zo laat bent gevonden, of dat je je leven wilt beteren" Ze keek nieuwsgierig naar zijn auro, waar er even een scheut lichtblauw door schoot. Twijfel. Iets wat ze maar al te vaak zag. "Sorry" zei ze met een frons. Ze wou hem niet laten twijfelen. Ze gniffelde bij zijn woorden en haalde haar schouders erop. "Ha, you wish" Ze keek hem geamuseerd aan en bestudeerde hem op zich. Hij was ook weç goedgekeurd, maar dat zei ze natuurlijk niet luidop. Ze hoefde zijn goedkeuring niet. Ze schudde even haar hoofd bij haar gedachten. Wat was ze nu weer aan het denken? Wel, het was ook wel goed voor haar dat ze niet geloofde. Lily ontmoette zijn ogen en glimlachte, waarna ze haar schouders ophaalde. Mannen liepen niet zo snel op haar af, en meestal draaiden haar relaties ook niet goed uit. Ze was niet het girlfriendmaterial waarop de meesten hoopten. En ze zou zich niet veranderen voor een man. Ze keek naar hoe hij het puntje van zijn tong over het ringetje haalde in zijn lip. Sexy... ze schudde lachend haar hoofd om zijn woorden. "Ah" mompelde ze met een lachje. "Hmmmhmmm" mompelde ze bij zijn woorden, waarna ze hoofdschuddend lachte. Ze keek hem na terwijl hij naar binnen liep waarna ze even om haar heen keek en ook naar binnen liep, waar ze op een tafel ging zitten tussen wat onbekenden. Ze glimlachte toen ze haar vader zag binnenkomen.

Account verwijderd

schreef:
'Gelukkig niet.' De kerk had hem nooit zo getrokken. Hij vond dat geld aftroggelden van mensen die het zelf ook nodig hadden en dat omdat ze dan zogenaamd een goed mens waren en in de hemel zouden belanden. Wat een onzin. Voor sommige mensen bood het misschien een uitweg, maar voor hem was er toch geen uitweg. Hij bestudeerde Lily en luisterde naar de woorden die uit haar mond gleden. Wilde hij zijn leven beteren? Nee, eigenlijk niet. Dat hij hier zat, was alleen maar omdat hij beloofd had. Misschien wilde hij dan toch iets verbeteren. Een frons verscheen op zijn gezicht toen ze zich verontschuldigde, maar hij ging er niet op in.
'Misschien wens ik dat inderdaad wel,' zei hij, zonder haar echt aan te kijken. Met vrouwen praten ging hem over het algemeen wel goed af, hoewel hij niet begreep wat ze in hem zagen. Het was niet alsof hij lief was. Op een of andere manier gingen ze voor de types die hen niet goed zouden behandelen. Vreemd.
Kort keek hij naar Lily voordat hij in de zaal in liep. Ze was iets korter dan hij was, maar niet veel. Ze had lange dreads en ogen die niet te missen waren. Ze was waarschijnlijk alles wat hij niet was. Hij schudde zijn hoofd en keek de zaal door, er zaten al aardig wat mensen. Hij zakte wat onderuit op zijn stoel en sloeg zijn arme over elkaar, het zou vast zo weer voorbij zijn.
Een man van middelbare leeftijd kwam de zaal in lopen. Hij herkende de man van de folder, Oliver Marrek. Meer wist hij niet. Hij hield zijn hoofd iets schuin terwijl de man naar voren liep en een microfoon pakte. De folder had gezegd dat hij dit opgebouwd had, dus waarschijnlijk zouden ze ook nog een saaie inleiding krijgen.
'Toen ik twintig was, werd de vrouw met wie ik ging trouwen, vermoord. Ik was bij haar sinds mijn dertiende en wat ooit kalverliefde was, was omgeslagen in echte liefde. We kwamen uit de kroeg en van het ene op het andere moment was ze weg, dood. Mijn wereld stortte compleet in. Ik ging bij een bende, want dat was de enige manier om met mijn woede en machteloosheid om te kunnen gaan. Ik ben beschoten, in elkaar geslagen en gebruikt, maar wonderbaarlijk genoeg overleefde ik het drie jaar lang. Dat was tot ik zag dat ik niet beter was dan de man die mijn verloofde vermoord had. Ik moordde ook, ik heb ook families verscheurd. Ik denk dat ik daar mijn hele leven spijt van zal hebben. Ik vluchtte naar het instituut, waar jullie ook allemaal welkom zijn, en kwam daar mijn huidige vrouw tegen. Niet alleen kreeg ik de kans om opnieuw gelukkig te worden, maar ook kreeg ik de kans om goed te maken wat ik gedaan had,' zei de man. Oké, misschien was de inleiding niet zo dom als hij gedacht had. Hij bestudeerde de man, er lag meer achter hem dan hij had gedacht.
'Ik weet dat jullie geen oplossing zien, maar een bende zal ook niet de oplossing zijn. Ik kan dat weten. En niet alleen ik, maar ook alle anderen die hier spreken. Ik kan jullie niet verplichten te blijven, maar ik raad je aan om dat wel te doen.' De zaal was verrassend genoeg stil.

Account verwijderd

schreef:
Lily haalde haar schouders op. "Ik ben ook nooit gedoopt, mijn ouders geloven niet" gaf ze toe. Ze vond het niet erg, ze miste het niet in haar leven. Ze vond dat je goed moest om anderen, niet om jezelf gunstig te stellen bij één of andere god.. Ze schudde haar hoofd bij haar gedachten, was het een slechte gedachte? Waarschijnlijk wel. Ze beet kor top haar onderlip. Misschien moest ze dat maar voor haarzelf houden. Ze schudde haar hoofd geamuseerd om zijn woorden. Ze kende het soort mannen als hij maar al te goed, en toch sloeg ze nog steeds een praatje aan. Nee, zo iemand als hij was nu niet bepaald het type dat je als vriendje nam. Ze lieten je stikken binnen de kortste keren, Lily had al genoeg relaties gehad om dat te weten. Ze keek naar de rook die nog uit de peulende sigaret kwam die op de grond lag en gaapte kort. Nu nog gewoon luisteren naar wat haar vader te zeggen had en dan de kleine receptie die erop volgde, voor als mensen nog wilden praten of iets te zeggen hadden, maar liefst privé. Ze nestelde zich wat beter op de tafel en luisterde aandachtig naar wat haar vader zei. Ze kon een glimlachje niet onderdrukken toen ze hoorde dat hij zei dat hij zijn huidige vrouw had ontmoet in het instituut. Het was vreemd om te bedenken dat allebei haar ouders er nog hadden gewerkt. Volgens haar moeder was het enorm druk en stresserend, je moest je houden aan strakke schema's en regels, maar het had wel een goed effect. Je kon eindelijk mensen helpen, en de voldoening die je werk je gaf was enorm. Ze zou wel graag eens willen zien wat het daar precies was. ?iet om te werken, maar gewoon omdat ze nieuwsgierig was, waar haar ouders elkaar hadden ontmoet. Ze haalde een hand door haar haren en zwaaide kort toen ze haar vader haar kant op zag kijken. Ze gniffelde toen hij haar een glimlach gaf en verder begon te vertellen. Haar ogen gleden over de zaal. Verschillende kleuren, als ze allemaal zou bestuderen zou ze waarschijnlijk hoofdpijn krijgen. Maar nog steeds leidde die ene aura haar enorm af. Ze wou maar al te graag weten wat het was dat hem zo anders maakte.

Account verwijderd

schreef:
Eerlijk was eerlijk, het was anders dan verwacht. Geen preek, geen algemene praatjes, geen gezeik over het feit dat ze twijfelden. De verhalen waren stuk voor stuk naar, maar nog steeds had hij het idee dat hij maar gewoon moest gaan. Dat ze hem niet begrepen. Hij was machtig, maar hij voelde zich machteloos. Alsof niemand nu echt begreep waarom hij moest gaan. Zijn wereld draaide niet om geluk, dat geluk had hij niet. Zijn wereld draaide om leven, overleven. Hij had geen ouders bij wie hij nog aan kon kloppen, geen vrienden die hem konden helpen.
'Jullie gaves kunnen jullie niet redden daar. Je staat er alleen voor. Alleen tegenover honderden andere gaves,' vertelde de man die vooraan stond. Het was nog een jonge man, waarschijnlijk eind twintig. Hij kon het niet helpen dat hij geamuseerd zijn hoofd schudde. Alsof dat hem iets kon schelen. Uit automatisme gleed zijn hand in zijn broekzak, waarna hij het kleine zwarte boekje uit zijn zak haalde en het opende. Hij had niet zo veel pagina's meer te gaan voor het vol was. Zijn blik gleed over de gaves die nog niet doorgekrast waren. Acht gaves. Momenteel had hij acht gaves. Zijn vinger gleed naar de eerste gave die niet doorgekrast was, duplicatie. Hij vond het een vervelende gave en maakte er vrijwel nooit gebruik van, maar hij moest er nog twee maanden mee leven. Een zucht gleed over zijn lippen en hij duwde het boekje terug in zijn broekzak. Hij probeerde al jaren maar één gave tegelijk te hebben, maar het wilde hem niet lukken. Vaak deed hij het niet eens expres, vaak gebeurde het gewoon. Hij wilde het helemaal niet, maar het gebeurde toch.
Terwijl hij in gedachten verzonken geraakt was, was het gepraat blijkbaar afgelopen. Hij keek op toen een paar mensen begonnen te klappen en de rest overeind kwam en wegliep. Was het afgelopen? Kon hij weer gaan? Een beetje verward keek hij naar wat mensen die voorbij liepen, maar hij besloot de rest maar gewoon te volgen. Hij haalde een hand door zijn haren toen hij in een andere zaal terecht kwam, waar koffie, thee en cake stond. Het was dus nog niet afgelopen. Hij zuchtte en sloot toen maar aan in de rij. Het was lang geleden dat hij koffie gehad had, meestal gaf hij zijn geld uit aan drank waar wat meer alcohol in zat. Cake was al helemaal lang geleden. Hij keek er echter niet naar uit. Deze zaal was een stuk kleiner en hij stond dichter bij anderen. Hij kon hun gaves voelen. Hij wilde hun gaves helemaal niet voelen. Hij zat al met acht verschillende gaves, meer gaves kon hij niet verdragen. Hij bromde in zichzelf en pakte de koffie aan, waarna hij zo ver mogelijk bij de rest vandaan ging zitten.

Account verwijderd

schreef:
Ze kon een zucht niet bedwingen toen ze Zacks worden horen. Wat een gezeik kon die man soms uitbrengen. Tuurlijk, het groen stond voor zijn enthousiasme en de man had duidelijk een zwak voor haar, maar dat zou haar mening niet veranderen over joe achterkijk zijn speechen klonken soms. Ze begreep wel waarom veel mensen wegbleven als hij sprak. Ze kwamen niet voor een berisping, ze kwamen alleen omdat ze nieuwsgierig waren, gedwongen werden en een heel klein deeltje omdat ze echt wilden veranderen. En hij jaagde ze mooi weer weg met zijn preken. Je staat er alleen voor... Ha... Alsof iemand zelfs naar die woorden zou luisteren. What a joke. Ze fronste en haar ogen bleven hangen bij het zwarte boekje in Aarons handen. Ze was hier niet altijd voor haar plezier. Ze wou toch zeker zijn dat er geen slechte auras waren, en ze wou haar vader toch wat in veiligheid stellen. Ze gaapte kort en haalde een hand door haar haren, waarna ze glimlachte naar Aaron, eie haar kort bestudeerde. Ze trok een wenkbrauw op. Ze sprong van de tafel toen het gepraat voorbij was en klapte in haar handen. "Zin in cake?" Lily ging op haar hurken gaan zitten toen ze een klein meisje opmerkte dat wat verloren om haar heen keek. "Wie zoek je lieverd?" Ze glimlachte kort en het meisje fronste. "Grote broer" zei ze zachtjes. "Laten we samen eens gaan kijken daar, ik denk dat hij gewoon wat koffie is gaan halen" verzekerde ze haar. Ze glimlachte bemoedigend en hief het meisje op in haar armen, waarna ze naar binnenliep. "Zie je je broer al ergens?" Vroeg lily haar terwijl ze zelf rondkeek. Ze fronste kort toen het meisje haar hoofd schudde. "Geen zorgen, we vinden hem wel" Ze kneep haar ogen tot spleetjes en vloekte binnensmonds. Vandaag was het niet het moment dat er zo een massa was.

Account verwijderd

schreef:
De meeste gaves die hij had, gebruikte hij nooit. Het was te vermoeiend. De ene gave vloeide over in de ander en snel genoeg gebruikte hij ze allemaal tegelijk. Hoewel hij over het algemeen alleen mentaal gezien gesloopt was, moest zijn lichaam er ook aan geloven als hij zijn gaves inzette. Hij zou het overleven, maar hij zou er aardig gehavend uit komen. Een zucht gleed over zijn lippen en hij schudde zijn hoofd. Hij zou graag iemand tegenkomen met dezelfde gave als hij, hoewel hij betwijfelde of er iemand was die dat had. Als dat zo was, wilde hij graag dat zijn gave hem afgenomen werd. Hij was niet normaal en hij verlangde niet naar een normaal leven, maar hij verlangde wel naar een leven zonder constante strijd in zijn lichaam.
Hij roerde wat afwezig in zijn koffie. Iedereen hier bezat een gave, allemaal dachten ze machtig te zijn. Hun aanwezigheid drukte op hem, maar hij weigerde eraan toe te geven. Hij zou gewoon zijn koffie drinken en dan zou hij gewoon gaan, zoals elk ander.
Zijn blik gleed door het zaaltje terwijl hij een slok van zijn koffie nam. Het was vrij druk, maar dat kon hij ook wel vertellen zonder dat hij keek. Zijn blik bleef kort hangen bij een vrouw die naar hem staarde, maar hij keek al gauw weer verder. Hoewel vrouwen als zij gemakkelijk waren, had hij nu geen interesse. Vannacht misschien, als hij gedronken had en de wereld niet meer helemaal helder zag. Zijn ogen bleven hangen bij de vrouw die hij eerder ontmoet had, Lily. Ze was gemakkelijk te herkennen aan haar haren. Hij keek naar het meisje in haar armen, die een beetje angstig om haar heen keek. Arm kind. Een kind als zij hoorde hier niet te zijn. Een kind als zij hoorde nu op school te zitten, bij vriendjes en vriendinnetjes, wachtend tot haar ouders haar weer op zouden halen. Een zucht gleed over zijn lippen, niet iedereen had dat geluk. Dat was waarom hij nooit zou beginnen aan kinderen.
Zijn blik gleed weer verder, maar hij vond niets wat hij interessant vond. Hij staarde naar zijn koffie en gaapte, hij had een gebroken nacht gehad. Zoals wel vaker. Hij nam nog een slok van zijn koffie en keek toen om hem heen. Iedereen was nog in gesprek, maar hij niet. Hij kwam overeind en liep even rond, waarna hij tot de ontdekking kwam dat hij geen flauw benul had waar hij heen moest. Hij gromde wat gefrustreerd, waarna hij maar gewoon een deur koos en een gang op liep.

Account verwijderd

schreef:
Ts zo'n maand later.

Lily stak een dread achter haar oor en boende voorzichtjes de ramen met een spons. Blijkbaar hadden een paar mensen de gesprekken hier niet zo gewaardeerd. Ze schudde haar hoofd kort. Vandaag was er geen preventie, zo ging dat de laatste dag van de maand. Haar vader kwam heus niet altijd, want haar moeder was er dol op als ze eens allemaal thuis waren. Maar de laatste dag van de maand was gewoon een officiële rust voor hen allemaal. En hier zat ze nu...te boenen. Guess dat je zo'n rare dingen doet als je niet veel te doen hebt. Stiekem hoopte Lily dat zr sbel weer uit haar rustige periode kwam, ze was er blijkbaar niet zo fantastisch goed in. Ze trok haar broek op die losjes om haar heupen hing en sprong van het trapje waarna ze het schuim aan haar croptop veegde. Ze kreunde toen ze merkte dat ze was vergeten een streep graffiti in het hoekje weg te vegen en spoelde de spons nog eens uit voordat ze opnieuw startte met het boenen. Wel, die verf was alleszins een goed merk... Ze schudde haar hoofd bij haar gedachten en neuriede zachtjes mee met de muziek die speelde. "Under the covers I make a tent...ba na na na nah" Ze zong alleen de woorden mee die ze kende en bewoog haar hoofd kort van links naar rechts op de maat. Ze boende het volledige raam schoon en schudde haar hoofd. Van de muren ging het onmogelijk. Dat werd herschilderen. Ze zouwel kijken of er nog wat schildermateriaal binnen stond. Ze stapte van het trapje en verstijfde toen ze zag dat er iemand stond. "Ehmmm he" Ze trok een geamuseerde wenkbrauw op. "Amuseer je je?" Grapte Lily terwijl ze de man voor haar een glimlach gaf. "Sorry dat ik je het moet zeggen Aaron, maar vandaag is het hier gesloten, laatste dag van de maand" voegde ze eraan toe voor de duidelijkheid. Vreemd om te bedenken dat hij nu toch elke dag kwam. Ze had hem verkeerd ingeschat.... Ze dacht kort na. "Maar als je wilt helpen..ik hou je niet tegen, het is hier een puinhoop" gromde ze terwijl ze de emmer leeggoot tussen de planten. Ze duwde de deur van de berging open en duwde wat planken weg, waarna ze zich bukte om in de kasten te kijken. "Found it" mompelde ze kort terwijl ze wat spinnewebben wegveegde. "Nu ik het me bedenk...je hebt geen keus, ik heb de hulp nodig en je moest maar op de kamender hebben gekeken" grapte ze terwijl ze een kwast in zijn handen duwde.

Account verwijderd

schreef:
Elke dag weer had hij het enorme verlangen om naar het preventieproject te gaan. Niet omdat hij van gedachten wilde veranderen. Was het maar zo. Hij ging veel liever naar het preventieproject omdat hij daadwerkelijk wilde veranderen, maar dat was gewoon niet het geval. Elke dag wilde hij Lily zien. Soms praatten ze niet eens. Ze intrigeerde hem en hij genoot van haar aanwezigheid. Wat overigens achterlijk was, want een meisje als Lily hoorde ver van hem vandaan te blijven. Heel ver. Hij was helemaal niet in staat om iets voor haar te betekenen. Hij bracht alleen maar problemen met zich mee, overal waar hij ging. Lily was niet de soort vrouw met wie hij om hoorde te gaan. Maar hij hoorde sowieso niet met mensen om te gaan. Waar hij ook ging, hij zou altijd ellende met zich meebrengen.
Hij glimlachte toen hij Lily hoorde neuriën. Hoewel ze voor een alternatieve soort stijl gekozen had, was ze net zo opgewekt als de meeste vrouwen. Hij bestudeerde het raam, maar kon niet opmaken wat er gestaan had. Waarschijnlijk zou het hem ook weinig kunnen schelen. Het preventieproject zou vast wel invloed hebben, maar niet op hem. Als hij wilde gaan, dan ging hij. Misschien was hij al wel gegaan als Lily er niet geweest was.
Geamuseerd keek hij naar Lily toen ze kort verstijfde, maar vervolgens weer glimlachte. Hij knikte toen ze hem vroeg of hij zich amuseerde. Ze amuseerde hem altijd. Hij knikte opnieuw toen ze hem vertelde dat het gesloten was. Het was niet alsof hij dat wist, maar hij verbloemde graag dat hij geen idee had van de datum. Hij had een telefoon, maar die was vaak leeg. Een kalender had hij al helemaal niet. Hij leunde lichtjes tegen de muur terwijl hij haar bestudeerde. Ze zag er sexy uit vandaag. Maar goed, dat vond hij altijd. Ze moest eens weten wat hij allemaal dacht.
'Er zijn een hoop dingen waar ik goed in ben. Schilderen is daar dus niet één van,' merkte hij op toen ze de kwast in zijn handen duwde. Hij zat met zijn tong even aan het ringetje in zijn lip en zuchtte toen. Alsof hij iets beters te doen had.
'Eerst roken, dan schilderen?' stelde hij voor. Hij wist niet hoe lang ze al bezig was, maar ze had vast nog geen pauze gehad. Als ze dat wel gehad had, moest ze er nog maar een inlassen. Hij trok het pakje uit zijn broekzak en stak een sigaret op, waarna hij het pakje naar Lily uitstak. Omdat hij elke dag kwam, wist hij al wel wat kleine dingen over haar. Hij wist bijvoorbeeld dat ze geen vaste roker was, zoals hij. Ze deed het af en toe, maar niet elke dag en alleen als ze zin had. Het waren maar kleine dingen die hij wist, want ze waren nooit echt op hun levens in gegaan, dat wilde hij ook niet.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld