Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg} Humans of the future

Lonn
YouTube-ster

Lonn schreef:
Slechte titel hush hush darling (cue Don't Speak muziek). Met CreepDoll c:. Orpg speelt zich af ergens in de verre maar niet hele verre toekomst

. Naar het idee van CreepDoll

Macy Prey
Macy is een lief 19-jarig meisje. Ze is goedgelovig, vaak té, en helpt waar ze kan. Ze denkt dat ze modern is, maar dat is ze absoluut niet. Ze zit met haar hoofd nog altijd een paar jaar terug en is dus ook niet bij met de nieuwste snufjes. Ze woont net een jaar op zichzelf en is niet geweldig in het verzorgen van zichzelf. Ze houdt het huis wel bij (ze haat viezigheid en maakt onwijs vaak schoon), maar het eten verwaarloost ze vaak. Ze kan amper koken, alleen met gedetailleerde recepten van makkelijke maaltijden, en bovendien kookt ze alleen voor zichzelf. Haar ouders maken zich geregeld zorgen over haar en daarom heeft ze weinig contact met hen. Ze is zwak, niet alleen in haar hart, en haar achternaam (prooi) past perfect bij haar.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
J000001 (Jayden), ziet er uit als iemand van 23

J000001 is een humandroid, de eerste die zijn maker gemaakt heeft. Een lange tijd was hij getest met alles en een leuke tijd gehad. Maar toen de maker betere ideeën kreeg, is deze humandroid achtergelaten in een verlate opbergkast achter allemaal andere spullen die de maker niet meer gebruikte. Tot op een dag dat er een stroom stoot door hem heen ging en wakker werd. Natuurlijk was die super blij en ging opzoek naar zijn maker, maar al snel ging hij weer weg als hij zag dat zijn maker hem niet meer nodig had.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
J000001:

Zo snel ik kon, liep ik van het gebouw weg. Mijn maker had mij gewoon afgestoten. Waarom? Dat wist ik niet, zeker vanwegen die nieuwe. Het was gewoon niet fijn om te zien om hem zo te zien terwijl hij mij had weg gestopt. Zo slecht was ik toch niet? Vele vragen gingen door mij heen, maar nergens kwam ik uit op een antwoord. Het wad ondertussen al gaan regenen en voelde hoe de vloeistof over mij heen kwam, het deerde mij niet, maar merkte wel dat het niet zo goed voor mij was. Ik moest ergens onderdak vinden, anders ging het goed fout. Voordat ik weg was gegaan, had ik nog wat 'kleding' ergens vandaan gepakt, want dat had ik wel nodig om niet op te vallen.
Nog steeds liep ik snel door maar merkte wel dat mijn energie op begon te raken. Opladen had ik niet gekund want ik wist nog dat, als ik het deed, werd gerigistreed. Niet veel later zag ik de stad in zicht komen, en met mijn laatste beetje energie liep ik er heen.

Lonn
YouTube-ster

Lonn schreef:
Macy

In de supermarkt laadde ik mijn boodschappentassen in. Met de twee zware tassen liep ik richting de uitgang, waar ik door het raam een glimp opving van het weer. Ik mompelde een paar vloeken en zette mijn boodschappen neer tegen een muur. Ik deed mijn capuchon op en pakte toen mijn tassen weer vast. In mijn hoofd liep ik een lijst langs van dingen die ik thuis moest doen, opruimen, afwassen, eten ''koken'', stofzuigen en schoonmaken. De gedachte alleen maakte me moe. Zuchtend strompelde ik naar buiten, de stad in. Mijn blik viel op een jongeman iets verderop, die eruit zag alsof hij ieder moment kon instorten. In mijn hart wist ik dat ik hem niet kon laten, dus ging ik erop af, mijn tassen balancerend.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
J000001

Met elke stap die ik deed, voelde ik de energie weg druipen en alles voor mijn ogen begon te haperen. Toch stapte ik door, tot ik tegen iemand aan botste en mijn evenwicht verloor. Meteen beste smak kwam ik op de grond terecht in een plas water en zag nu echt alles haperen voor mijn ogen. Met moeite probeerde ik op te staan. Ik moest snel weg hier, anders.... Anders wist ik niet water zou kunnen gebeuren. Snel keek ik om mij heen of er iemand überhaupt ging helpen, wat niet zo was. Iedereen was druk bezig om zo snel mogelijk droog over te komen bij hun eindbestemming. Voor kort sloot ik mijn ogen om toch weer wat zicht te kunnen krijgen waarna ik ze snel weer opende en met mijn laatste beetje energie omhoog probeerde te komen, het lukte, maar niet voor lang, strompelend liep ik naar één van de gebouwen waar ik vlak bij was en liet mij tegen de muur aan zakken om wat steun te hebben.

Lonn
YouTube-ster

Lonn schreef:
Macy

Om de paar seconden moest ik blijven staan, mijn handen rust gunnend. Ik kreunde en ademde zwaar, maar naderde hem rap. Hij leek amper energie te hebben, alsof hij jaren niet had geslapen. Alsof de regen in zijn huid brandde. Gek genoeg leek niemand anders iets om hem te geven. Misschien omdat hij er uitzag als een zwerver, alleen in de regen, strompelend. Intussen had hij zich lomp tegen de muur van een winkel gestort. Ik hield mijn hoofd naar beneden, tot ik voor hem stond. ''Hi, gaat het? Sorry dat ik het zeg, maar je ziet er afgetakeld uit.'' Ik schaamde me meteen al. Dat kun je toch niet zeggen. God, wat onbeleefd. ''Heb je ergens in de buurt waar je heen kunt gaan?''

Daaamn he hot tho

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
J000001

Alles om mij heen kwam met maten binnen tot ik merkte dat er iemand voor mij stond. Langzaam maar zeker, keek ik op naar de persoon die ik al snel hoorde spreken. Voor enkele seconde moest ik de persoon in mij op nemen. Niet veel later kreeg ik het beeld van een jongs vrouw voor mijn ogen. Haar stem was helder en zacht. Voorzichtig schudde ik mijn hoofd op haar vraag. "Alles..... oke......" Zei ik, met een wat rare lege stem alsof ik letterlijk zo uit kon vallen, en probeerde een glimlacht op mijn gezicht te krijgen. Het koste moeite, maar het lukte. Als ze dan vroeg of ik ergens heen kon, schudde ik weer mijn hoofd. Nergens kon ik heen. "Nee, nergens. " zei ik en bleef de jonge dame aan kijken. Af en toe schokte het zicht van wat ik nog had. En dat kon je ook zien in mijn ogen.

Lonn
YouTube-ster

Lonn schreef:
Macy

Voor een paar, lange, seconden staarde ik alleen naar hem. Hij leek mijn vragen niet te kunnen volgen, wellicht had ik hem verrast. Hij had me moeten zien aankomen, alhoewel hij in deze staat waarschijnlijk weinig zag. Plots was ik me bewust dat ik boven hem uit torende. Ik zakte langzaam door mijn knieën, om hem in zijn ogen aan te kunnen kijken. Hij sprak met een monotone stem, op een toon die gevoelloos klonk. Zijn flauwe glimlach liet echter zien dat hij niet ongeïnteresseerd was, slechts moe. Ik beet op mijn lip toen hij mijn vraag beantwoordde. De arme ziel had geen onderdak. Hij zou de nacht niet kunnen overleven, in de koude regen terwijl hij al zo uitgepit was. Maar hoe kon ik een vreemdeling uitnodigen in mijn huis? Mijn ogen flitsten heen een weer tussen zijn ogen en glimlach. Het moment dat ik opmerkte hoe zijn ogen af en toe leken weg te vallen, was het moment dat ik de beslissing maakte. ''Je kunt bij mij slapen, ik woon een straat verderop.'' Langzaam kom ik weer omhoog, niet verwachtend dat hij mijn aanbod afslaat. Toch blijf ik hem aankijken. ''Als je dat wilt, natuurlijk.'' Ik trok mijn warme, wijde jas uit en gaf het aan hem. Ik had zelf nog een warm vest eronder aan en hij had het meer nodig, of hij nu mee ging of niet. Het ding kwam immers van een goedkope winkel en was prutkwaliteit, dus als de jongen niet mee zou gaan, kon ik altijd nog een nieuwe jas kopen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
J00001

De jonge vrouw voor mij bleef staan en hurkte niet veel later neer. Onze ogen kruisten waardoor ik niet weg kon kijken. Had ik haar..? Nee ik hoopte het niet, ze leek ook best nieuwsgierig en al snel hoorde ik haar zachte stem weer, haar stem klonk nog steeds zo mooi als de eerste keer, ik kon er wel uren naar luisteren. Even was ik voor een paar seconde weg gevallen, maar kwam snel weer terug en keek haar aan. Nodigde ze mij nou uit naar haar huis te komen? Het liefst had ik nee gezegd, want ik wilde haar geen last zijn, maar als ze dan haar 'jas' over mijn schouders legde, knikte ik en zette mijn hand zo neer op de grond zat ik mij, zo goed mogelijk, omhoog kon duwen. Met ondersteuning van de muur, lukte het mij om te blijven staan. Omdat ik even had gezeten, had ik wat energie kunnen krijgen en keek haar aan. Helemaal recht stond ik niet, maar dat kwam omdat ik niet veel energie meer had. Dan knikte ik nog een keer als ze zei dat ze niet ver woonde, waar ik best blij mee was, omdat ik niet wist of ik nog een lang stuk kon volhouden, ik had snel energie nodig of ik was niets meer. "B.bedankt." zei ik dan en schonk haar nog een glimlach. Het was lastig, maar het lukte. Dan keek ik even om mij heen, enkele blikken van mensen zag ik naar ons kijken, maar het leek haar niet te boeien, ze was meer op mijn gefocust dan op de omgeving.

Lonn
YouTube-ster

Lonn schreef:
Macy

Een sterk gevoel kwam over me heen, al had ik geen idee of het opluchting was of angst. Ik kende hem uiteraard niet, wist niet of ik hem kon vertrouwen. Maar als een medemens op sterven lijkt te liggen, ben je dan wel een mens als je ervan wegloopt? Ik keek toe hoe hij met moeite opstond, zich tegen de muur omhoog werkend. Zijn rug stond gebogen, zijn hoofd naar beneden, af en toe omhoog en om zich heen blikkend. Het was duidelijk hoe afgemat hij was. Ik sloeg voorzichtig een arm om hem heen, onder zijn arm door en over zijn rug heen. Ik probeerde hem zoveel mogelijk steun te geven, hem omhoog te houden en vooruit te slepen. Toen pas merkte ik zijn moeite echt. De druk en zijn gewicht werden allemaal verdeeld over ons beiden en ik moest er even aan wennen. Hij had het echt zwaar. Snel loodste ik ons, en mijn boodschappentassen, naar mijn huis. Eindelijk aangekomen kon ik pas nadat ik mijn sleutels een stuk of twintig keer had laten vallen of ze verkeerd in het sleutelgat had gestoken, mijn deur openmaken. Ik gooide mijn tassen neer en begeleidde de jongen naar mijn bed. Ik zou zelf wel op de bank slapen. "Heb je honger? Kan ik iets voor je maken?"

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
J000001:

Als ik recht op was gaan staan, voelde ik nog dat ze haar arm om mijn middel heen sloeg en begon te lopen. Tijdens het lopen probeerde niet al te veel gewicht op haar te zetten. Maar dat lukte niet de hele tijd waardoor ik af en toe heel mijn gewicht zowat op haar hielt. Om eerlijk te zijn had ik geen idee hoeveel zwaarder ik was.
Nadat we een stuk gelopen hadden, waren we aan gekomen bij haar huis, zelf keek ik even om mij heen. Ik hoorde een paar keer de sleutels op de grond vallen, maar al snel dat de deur open ging. Eenmaal binnen, keek ik nog even rond om alles in mij op te nemen, nog geen paar seconde later hoorde ik haar stem nadat ik was gaan zitten, waarop, dat wist ik even niet maar al snel kreeg ik door dat ik in haar slaapkamer was dus moest ik wel op het bed zitten. Haar vraag kwam iets later binnen, en ik knikte toch maar, nodig had ik het niet, maar misschien kon ik dan, als ze weg was, een oplaat punt vinden, dat hoopte ik. Maar een groot probleem was dat, als ik ingeplugd was, werd ik geregistreerd, of niet, of het was alleen daar waar ik vandaan kwam. Maar als ik merkte dat ik eigenlijk echt nog maar een paar minuten had, keek ik haar aan. Hoe moest ik dit zeggen? Ik moest het wel gewoon zeggen anders lag ik, als ze terug kwam, op het bed.
"Het het klinkt misschien raar, maar heb je een oplaadpunt?" vroeg ik dan met moeite.

Lonn
YouTube-ster

Lonn schreef:
Macy

Hij leek gedesoriënteerd terwijl hij om zich heen keen. Ik liet hem maar even de omgeving in zich opnemen. Een tijd lang stond ik wat ongemakkelijk naast het bed naar hem te kijken. Zijn antwoorden waren nog steeds slechts knikjes en ik verlangde intussen ernaar om zijn stem te horen. Ik vroeg me af hoe hij klonk, of hij mannelijk klonk of een monotone stem zou hebben. Ik stond op het punt om de kamer te verlaten en wat eten voor hem te gaan maken, misschien een kop soep of iets dergelijks, dat zou ik niet kunnen verpesten, toen hij iets zei. Ik keek hem aan, beantwoordde zijn lege blik en lachte vaag. Hij keek ongemakkelijk maar ging de confrontatie met mijn ogen niet uit de weg. Ik giechelde om zijn vraag. ''Bedoel je een stopcontact? Heb je een telefoon of zo om op te laden?'' Ik besefte me pas te laat hoe serieus hij keek. ''Uhm.. Ja, naast mijn bed heb ik er een paar.'' Ik wees naar mijn stopcontacten en liep erheen. ''Ik heb ook wel stekkers of zo voor je, ligt eraan waar je het voor nodig hebt.''

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
J00001

Het leek, zoals ik al gedacht had, raar bij haar over te komen maar schudde dan mijn hoofd. "Niet schrikken. Ik ben anders dan je denkt" zei ik, waarna ik op stond en met mijn hand naar mijn nek ging. Met mijn hand gleed ik er over waarna dan een soort klepje open ging en ik een snoer er uit haal, stond dan op, liep naar de plek waar een stopcontact zat en ging daar weer zitten, plugde dan mijn snoer er in en voelde meteen al de energie weer in mij stromen wat een fijn gevoel was. Dan keek ik richting de jonge vrouw om te zien of ze bang was of niet. Ik was blij dat ze er rustig onder bleek waardoor ik zelf ook wat rustiger werd. Ondertussen vloeide de energie weer binnen waardoor ik mijn ogen sloot om weer op te laten. Nog geen paar seconde later, opende ik mijn ogen weer om te zien of zij er nog was. "Ik leg je alles wel uit straks." zei ik al weer wat normaler dan eerst.

Lonn
YouTube-ster

Lonn schreef:
Macy

Hij gaf me geen antwoord waar hij een stopcontact voor nodig had, al werd hij wel spraakzamer. Het deed me goed dat hij praatte. Ik voelde me onderhand alsof ik tegen een muur praatte. Ik had geen idee wat ik moest verwachten toen hij opstond. Hij draaide zich om en ik zag een klepje dat open ging en... Oh, God. Ik maakte een binnensmonds geluidje van de schrik, tot ik me besefte wat hij was. Waarschijnlijk een van die nieuwe robotmensachtige uitvindingen. Ik kalmeerde mezelf terwijl hij zich oplaadde. Het zag er zo gek uit. Was hij wel een hij? Hoe moest ik hem noemen? Het? Toen hij zich omdraaide zag ik de opluchting in zijn ogen, waardoor ik ongewild glimlachte. ''Ja, graag..'' Ik slikte. ''Wil je nog wel eten? Kan je eten? Of heb je olie of zo nodig?''

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
J000001:

Het kleine geluidje wat ze maakte had ik duidelijk gehoord. Ik zag nog wel dat ze geschrokken was tot ik mij weer om had gedraaid. Ik hoorde haar stem alweer toen ik had gezegd dat ik alles uit zou leggen. Kort glimlachte ik waarna ik even met mijn hand over mijn nek ging. Het zag er waarschijnlijk heel raar voor haar uit. Een korte zucht kwam over mijn lippen en keek haar weer aan, een glimlach was op haar gezicht te zien waardoor ik ook weer glimlachte. "Nee dank je, ik hoef niks en ook geen olie." zei ik dan. Gelukkig ging het vrij snel om weer energie te krijgen en rekte mij al snel uit om de energie alle kanten op te laten gaan. "Dit voelt goed." zei ik al meer verstaanbaar. "Ik ben trouwens J000001, maar je mag mij ook ehhh..." even dacht ik na hoe ze mij zou kunnen noemen, zelf kwam ik op geen naam terecht en keek haar aan. "Verzin maar iets, ik ben overal blij mee." zei ik met een glimlach. "En bedankt dat je mij geholpen hebt, nu wil ik de plaats daarvoor jou helpen met je dagelijkse klusjes." zei ik met een glimlach. Daar was ik inmiddels voor gebouwd, of juist voor meer, dat wist ik niet meer. Het was een lange tijd geleden dat ik ontwaakte en mijn maker gezegd heeft waar ik voor was.

Lonn
YouTube-ster

Lonn schreef:
Macy

Zijn hand gleed naar zijn nek en ik rilde plaatsvervangend. Ik vond het altijd vreselijk om in mijn nek aangeraakt te worden en als ik het bij iemand anders zag, kreeg ik zelf rillingen en kippenvel. Zijn oprechte glimlach was mooi, perfect zelfs. Zou hij ontworpen zijn om er goed uit te zien? Een perfecte versie van het mensenras? Het was fijn om hem wat energieker te zien. Hij leek snel beter te worden. Ik trok mijn wenkbrauwen op toen hij mijn aanbod afsloeg, maar liet ze al snel weer zakken. Ik kon ook niet verwachten dat hij iets zou eten, misschien at hij wel helemaal niet. 'J000001..' Herhaalde ik. Een lange naam die schreeuwde om een afkorting. ''Wat denk je van Jay? Als in het Engelse J, maar ook de naam Jay.. Jayden!'' Ik vond de naam wel bij hem passen. En alles was beter dan hem een serie nummers noemen, zo zag ik hem niet. ''Je klinkt.. onderdanig. Dat hoeft echt niet.''

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld