Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG The dragonhunter and the dragonboy

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Wij weten, jij niet
1x onthouden
Tips en tops mogen
Geniet van ons verhaal
De adem van de draak is koud!

Ik:
Bolin Ice ~16 jaar~ijsdraak~kan transformeren met behulp van een ketting~Laatste ijsdraak (andere draaksoorten zijn er nog wel erg veel van~mjw~picca

Blauw is zijn natuurlijke haarkleur, hoewel iedereen denkt dat hij het verft (wat hij als kind deed om niet op te vallen haha)

Drakenvorm (Als draak is hij iets kleiner dan menselijke vorm, maar groeit nog. Ziet eruit als babydraakje)

Jij + begin ♥

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Joys Paine - 16 - dragon hunter - zie je wel -

Armband: KLIK
Zwaard/dolk: KLIK
Staf: KLIK (ooit misschien veranderen)

uiterlijk

hunters outfit

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Joys:

Met een volle rugzak liep ik richting de school. Het was weer eens van die volle rugtas dagen, een kluis had ik niet omdat er te weinig waren. Wat soms echt vervelend was, maar goed. Terwijl ik naar het hek toe liep, keek ik om mij heen. De laatste tijd was er een vreemde aura rond de school, of eigenlijk door de hele stad. Wat het was, kon ik nog niet zo echt uit maken. Misschien kwam het later wel. Dit gevoel voelde ik sinds mijn grootouders mij ingeweid hadden in hun groep, eerst wist ik er niks vanaf, tot ik een vreemde teken op mijn schouderblad kreeg toen ik 16 was geworden vorige maand. Het teken van de dragon hunter. Blij was ik er totaal niet mee.
Even haalde ik diep adem en liep verder het plein op. "Hej Joy!!" hoorde ik iemand roepen, meteen glimlachte ik als ik zag wie het was en liep op mijn beste vriendin af. "He Misch, lekker weg geweest?" vroeg ik aan haar, ze was namelijk voor een paar maanden naar een ander land geweest voor haar vaders werk. "Ja echt wel, het was prachtig, wacht ik heb wat voor je mee genomen." zei ze blij en zocht in haar tas, al snel haalde ze een zakje te voorschijn en gaf deze aan mij. "Maak open!" zei ze blij en ik maakte het open. Al snel haalde ik er een prachtige ketting uit, het was een draken amulet. "Hij is prachtig, dank je!" zei ik blij en deed hem gelijk om. "Ik weet hoeveel je van draken houd, dus ja, dit kon ik niet laten liggen." lachte ze en ik gaf haar meteen een knuffel. "Echt, dank je." zei ik nogmaals en keek haar aan.
Het was waar, ik was dol op draken, maar mijn groot ouders niet zo, zij waren hunter en nu ik 16 was geworden moest ik er ook in. De 2e die geboren wordt in een familie zou er één worden. Veel zin had ik er niet in, ze waren juist prachtig, krachtig en ook sierlijk. "Kom Joy, droom niet zo" lachte Mischa en ik schudde mijn hoofd. "Ja, sorry, zullen we maar gaan?" vroeg ik en ze stemde in, samen liepen we dan de school binnen.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Bolin
Een paar maanden geleden waren mijn ouders vermoord door drakenjagers. Hierdoor werd ik de laatste ijsdraak. Tenminste, zover bekend. Misschien waren er nog wel meer, maar ik had geen idee. We waren in elk geval een zeldzaam drakensoort. De moord op mijn ouders zou ik nooit vergeten. Ik was met een vriend in de garage, toen vreemde mannen en vrouwen opeens ons huis binnenstormden. Het waren jagers, aan het uniform te zien. Ze staken mijn ouders voor het raam neer en zetten ons huis in brand. Ik heb geen spullen kunnen redden, of mijn ouders. Gelukkig hadden ze mijn vriend en mij niet gevonden. Twee maanden later werd ik aan de andere kant van het land geadopteerd, dat is waar ik nu was. Mijn adoptieouders hadden me ingeschreven op een school, maar wisten niet hoe mijn ouders waren overleden. Vandaag was mijn eerste schooldag, iets waar ik echt geen zin in had.
Met een zucht pakte ik mijn tas en gooide die over mijn schouder. Dit zou een lange dag worden. Een dag waar ik eigenlijk niet zoveel zin in had. Rustig deed ik mijn ijsamulet onder mijn shirt. Het amulet wat ik gebruikte voor mijn transformatie, en liep toen naar buiten, richting de school. Een paar dagen geleden hadden mijn adoptieouders me al laten zien hoe ik moest lopen en ik vond het wel prima.
Na ongeveer vijf minuten kwam ik aan op de school en liep naar binnen. Rustig pakte ik mijn nieuwe lesrooster, die ik met de post bij mijn adoptiefamilie gekregen had en ging met behulp van de naambordjes opzoek naar het juiste lokaal.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Joys

Eenmaal binnen in de school, haalde ik diep adem, het teken op mijn schouder begon als een gek te jeuken, ik probeerde een geen aandacht aan te geven, maar werd steeds erger. "Ik eh, ik ben even naar de wc." Zei ik tegen Mischa. Ze keek mij raar aan omdat we normaal tegelijkertijd gingen. "Ben zo terug." Zei ik en glimlachte, daarna draaide ik mij om en liep ik terug richting de wc. Terwijl ik zo in gedachten was vanwegen de jeuk, merkte ik niet dat er iemand recht tegen over mij liep waar ik niet veel later tegen aan liep. Normaal vloekte ik nooit, maar dit keer vloekte ik wel, niet omdat we tegen elkaar aan liepen, maar omdat ik een soort schok door mijn lichaam kreeg, enkele beelden kwamen voor mijn ogen langs voordat ik op de grond belanden. Ik schudden mijn hoofd en Lede mijn hand op mijn hoofd.. "Wat was dat?" Mompelde ik dan en keek voor mij uit tegen wie ik aan was gelopen. Als ik zag dat het een jongen was die ik niet kende, kwam ik gelijk over eind en stak mijn hand uit. "Het spijt mij zo, ik was te veel in gedachten." Zei ik dan en keek hem aan. In iedergeval was de jeuk weg op mijn schouderblad. Kwam dat door de schok? Wat maakte het uit, het was weg en daar was ik blij om.
Ondertussen keek ik de jongen aan met een glimlach en wachtte op zijn antwoord. "Ik ben Joys, jij bent zeker de nieuwe hier?" Vroeg ik dan. Op dat moment kwam Mischa aan komen lopen en die begon meteen te lachen. "Ooooh Joys." Zei ze op een bepaalde manier waardoor ik haar aan keek. "Mischa, hou je mond." Zei ik half binnends monds en keek de jongen weer aan.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Bolin
Rustig loop ik door de gang, opzoek naar het juiste lokaal. Doordat ik daar zo mee bezig ben, zit ik niet echt op te letten hoe ik loop. Meestal bots ik toch tegen niemand aan. Het is een soort instinkt dat ik anderen kan ontwijken zonder ze te zien. Echter, laat dat instinkt me vandaag in de steek, als ik opeens tegen iemand aanloop die op de grond valt en begint te vloeken. Tijdens het botsten voelde ik opeens een vreemde schok, die ik nog nooit eerder heb gevoeld. Het voelde echter negatief aan, gevaarlijk. Mijn ouders hadden me wel eens verteld dat jagers een vreemd gevoel opriepen, maar de kans dat hier een jager zou zijn, zou wel erg klein zijn toch?
Haar gevloek zorgde echter wel voor ongemak en rustig schudde ik haar hand. "Sorry, het was mijn schuld. Ik was zo bezig met het zoeken naar het juiste lokaal dat ik niet om me heen keek" verontschuldigde ik me en knikte toen ze vroeg of ik nieuw was. "Ja dit is mijn eerste dag. Ik ben Bolin, leuk je te ontmoeten" sprak ik, hoewel ik dat laatste door het vreemde gevoel wat nu nog over mijn lichaam liep betwijfelde. Even keek ik op toen een ander meisje het meisje voor me begon uit te lachen en glimlachte even beleefd. Dit was echt ongemakkelijk.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Joys

De jongen schudde mijn hand en stelde zich voor. "Welkom Bolin, en op de school. Ik hoop dat het je gaat bevallen." Glimlachte ik en keek hem even van top tot teen aan. Maar al snel merkte ik dat hij zich wat ongemakkelijk voelde. "Euhm Mischa, wil je de docent even melden dat ik later ben vanwegen de nieuwe jongen." Zei ik en keek haar aan. Even snapte ze het niet maar al snel knikte ze. "Ja komt goed." Zei ze en liep weg.
"Sorry voor dat." Zei ik en keek Bolin weer aan. "Ze probeert mij zowat aan elke jongen te koppelen." Lachte ik. "Kom dan geef ik je even een rondleiding, het is een doolhof hier." Zei ik en glimlachte. Dan zag ik het papiertje op de grond liggen en raapte deze op. "Oh je zit bij mij in de klas." Zei ik dan en gaf hem het papiertje terug. Maar toen onze vingers elkaarkort raakte, voelde ik weer een vreemd gevoel, maar deed zo normaal mogelijk. "Deze kant op." Zei ik na een paar seconde town ik het papiertje los liet, draaide mij om en begon te lopen.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Bolin
Het ongemakkelijke gevoel bij Joys bleef, maar waarom wist ik niet. Wie was dat meisje? Kwam het gewoon omdat ik nog nooit naar een andere school dan mijn oude was gegaan? Even beet ik op mijn lip, maar toen viel mijn blik op het drakenamulet dat ze droeg. Ik kon meteen zien dat het een vervalsing was, maar hij leek redelijk echt. Hoe kwam ze eraan? Zou ze weten wat het betekende? Wie was deze meid en wie was de maker van dat nep amulet? Zoveel vragen, maar ik zou ze niet stellen. Het zou te opvallend zijn. Mezelf verraden en ook veel te ongemakkelijk op de eerst dag. Ik zou de omgeving eerst moeten leren kennen
"Ach, zo zijn er wel meer" zei ik lachend, toen Joys zei dat haar vriendin ons aan elkaar wilde koppelen en liep rustig met haar mee toen ze zei dat we samen in een klas zaten. Fijn, nog meer ongemakkelijke momenten en dat ook veel langer. Ik pakte mijn rooster van haar terug en stopte die terug in mijn tas. Die had ik toch niet nodig, zolang ze me mee nam naar het juiste lokaal.

_______________
Wil ik op verzenden drukken, LIGT HET INTERNET ER BIJ ONS UIT :cry2:

Kon ik weer op nieuw typen haha

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Joys

Waarom bleef dat rare gevoel hangen, ik wilde dat het eigenlijk zo snel mogelijk weg ging, want ik merkte dat hij ook ongemakkelijk er door begon te voelen. Dit was niet echt een geweldige kennismaking. Even zuchtte ik, nadat ik mij om had gedraaid en liep rustig verder als ik hem achter mij aan hoorde komen. Er kwamen een paar vragen naar boven, maar hielt het toch maar voor nu even voor mij.
Voor even was het dus stil tot ik toch maar begon met vragen te stellen. "Waar op school heb je gezeten voordat je hier kwam?" vroeg ik toen en draaide mij naar hem toe zodat ik hem kon zien als hij antwoord zou geven. "Ik heb zelf op nog twee andere scholen gezeten voordat ik op deze kwam." zei ik en keek even weg. "Van wegen het werk van mijn ouders." zei ik er achter aan en keek hem weer aan. Waarschijnlijk zou het ook bij hem het zelfde zijn, of juist anders. Ik wachtte rustig op zijn antwoord en keek even rond. Ik zag nog een paar andere leerlingen naar de lokalen rennen, maar ze waren toch al te laat, de bel was namelijk al gegaan toen wij begonnen te lopen. Mijn ogen liet ik al snel weer naar Bolin gaan en schonk hem een glimlach. Dan zag ik dat hij naar mijn ketting keek en keek er zelf ook even naar. "Je mag best vragen er over stellen hoor." zei ik dan en glimlachte. "Draken zijn mijn lievelings- mythische wezens." ging ik er toch op verder met een brede glimlach.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Bolin
Zolang we door de school liepen, bleef ik een vreemd gevoel bij het meisje houden. Waar kwam dat toch vandaan? Het was alsof mijn instinkt me vertelde dat er gevaar dreigde, maar ik kon me niet voorstellen dat het meisje gevaarlijk was. Ze zag er best onschuldig uit. Daarbij was ze te jong voor een jager of zo. Volgens mij tenminste. "Ik heb jarenlang privé les thuis gehad" zeg ik en glimlach even. Het was niet echt waar, maar ik wilde niet dat iemand wist waar ik vandaan kwam zolang ik de reden van dit vreemde gevoel niet wist.
Toen ze over het werk van haar ouders begon, keek Bolin haar aan. "Wat voor werk doen je ouders dan?" vraag ik en loop rustig met haar verder door de gangen, terwijl een aantal leerlingen langs ons rende. Een jongen gaf me een duw, aangezien hij nog op tijd in de les probeerde te komen, terwijl de les al een paar minuten geleden was begonnen. Een zucht verliet mijn lippen, terwijl ik rustig achter Joys aan liep. Die jongen was eigenlijk best sterk. Gelukkig waren draken van zich zelf sterker dan de meeste mensen, anders had ik best nog eens op de grond kunnen vallen.
"Waar komt je interesse over draken vandaan?" vraag ik geïnteresseerd en kijk haar aan. Toen ze over draken begon, begonnen haar ogen te twinkelen. Ze was wel erg dol op draken. Ze moest eens weten dat draken echt bestonden en geen mythische wezens waren. Niet dat ik het zo vertellen, dat was te gevaarlijk. Voor ons allebei.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Joys

Ik hoopte dat het gevoel nou eens weg ging, want het begon een beetje vervelend te worden nu. Ik besloot het gewoon te negeren en keek weer naar Bolin toen hij zei dat hij thuis scholing had gehad. "Daar hoor ik vaak verschillende verhalen over. Maar je hoeft niets er over te vertellen." zei ik dan en glimlachte. Als hij dan vroeg wat voor werk mijn ouders doen bleef ik even stil. Wat deden ze ook alweer buiten het jagen van draken? "Mijn vader werkt bij schepenbouw en mijn moeder in een stoffenzaak." zei ik snel en keek weer voor mij uit. Ja, volgens mij was dat het ook echt, maar wist het niet meer zeker. Het was een lange tijd geleden dat ik ze er ooit over heb horen praten. Sinds ik ouder ben geworden zeiden ze helemaal niets meer en zag ik ze amper. Snel schudde ik deze gedachten van mij af en glimlachte weer naar Bolin.
Er kwamen nog meer leerlingen aangerend en ontweek ze soepel, maar er was wel één iemand tegen Bolin aan gelopen, de leerling keek boos naar Bolin terwijl hij netjes aan de kant liep. Mijn schouders haalde ik op en keek voor mij uit tot ik zijn andere vraag hoorde. "Oh, eh." zei ik en keek naar de ketting om mijn hals. "Boeken, oude boeken." zei ik en keek hem weer aan. "En films natuurlijk, maar ik geloof dat ze echt bestaan, maar toch twijfel ik ook weer." zei ik en zuchtte. "Er zijn wel een aantal dieren hier op aarde die, soort van, afstammen van de draken. Zoals leguanen, krokodillen enzo, maar die kunnen geen vuur of andere dingen spuwen." ging ik verder. Terwijl ik dat zei, keek ik strak voor mij uit. "Ik zou zo graag een keer een echte draak, zoals ze worden geschreven in de oude boeken, willen tegen komen." zei ik met een glimlach.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Bolin
Ik was blij dat ze niet verder vroeg over mijn thuisscholing. Ik wilde liever niet liegen. Elke leugen die je vertelde veranderde in een steeds groter wordend spinnenweb van leugens. Een spinnenweb waar je uiteindelijk nooit meer uit kon. Helaas kon ik, als draak, niet anders dan liegen. Ik moest liegen om mijn geheim, geheim te houden. Gelukkig had ik een aantal standaard leugens, zodat ik nooit iets anders vertelde en niemand er gemakkelijk achter zou komen. Een stelletje jongeren die ons huis in brand stak, mijn moeder de als huisvrouw werkte, terwijl mijn vader advocaat was en ga zo maar door. Gewoon de typische tiener dingen.
Het was even stil toen Bolin naar het werk van haar ouders vroeg. Alsof ze even niet wist wat ze moest zeggen. Alsof ze niet wist wat haar ouders deden, maar toen kwam het antwoord. Scheepsbouw en stoffenzaak. Interessante beroepen, hoewel er iets niet klopte aan hoe ze het zei. "Interessant" zei ik en negeerde de jongen die me kwaad aankeek. Hij moest maar niet zo hard door de gangen rennen, zonder uit te kijken. Ik liep hier als eerste en de bel was al ruim vijf minuten gegaan. Hij moest maar op tijd naar de les komen, zoals het van hem verwacht werd.
Niet veel later begon Joys over de reden dat ze van draken hield. Films en boeken, alsof die de waarheid vertelden. Daarin werden draken vaak afgeschreven als slaven van mensen of elven, of slechte wezens. Heus er waren wel slechte draken, maar het was net als normale mensen. Goeie en slechte wezens zaten er tussen. Niet iedereen was perse goed of perse slecht.
Toen ze begon over dat draken misschien wel echt bestonden, beet ik op mijn lip. "Dat is belachelijk. Zulke wezens zouden heus wel op het nieuws komen wanneer ze alles verbranden" zei ik lachend. Zoals ik al zei, films gaven vaak een slecht beeld over draken, dus kon ik ook maar beter doen alsof ik dacht dat draken slecht waren.
"Volgens mij stammen leguanen en krokodillen gewoon af van de dinosauriërs" zei ik, toen ze begon over de afstammelingen van de draken. Van dinosauriërs was bewezen dat ze bestonden, van draken niet. Dit kwam doordat we altijd een paar uur na onze dood in onze menselijke gedaante veranderden. Hierdoor konden de mensen oude graven openbreken, maar ze kwamen alleen maar menselijke resten tegen. Ook het 'draak' zijn had geen echt DNA voor DNA-testen. Dat scheelde ook heel veel problemen. Er waren wel testen, maar die waren niet in de handen van de overheid. Enkel in de handen van sommige jagers en de draken zelf.
Niet veel later begon Joys over het tegenkomen van draken en keek ik haar aan. "Ik weet niet of dat wel zo veilig is" zei ik met een glimlach tegen haar.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Joys:

Toen ik de beroepen van mijn ouders vertelde, merkte ik dat hij mij niet helemaal vertrouwde daar in, maar ik gaf hem geen ongelijk. Ik wist gewoon niet wat mijn ouders persoonlijk deden. Mijn ouders waren verdwenen toen ik nog jonger was, waar heen geen idee, of wat er met ze gebeurd was. Ik vroeg mijn grootouders vaak er naar waar mijn ouders waren, maar die zeiden niets, tot ik dus 16 werd. En nu denk ik wat dus hun verdwijnen is geweest. Het jagen van draken.
Terwijl ik dat had verteld over het draken gedeelte, was ik weer in gedachten verzonken tot ik wakker schrok van zijn gelach. "Ik weet het, maar toch, ik heb gewoon zo'n gevoel van dat ze tussen ons in zijn, maar dat je ze niet kan niet." zei ik en keek hem aan. "Nou, ik weet het niet hoor, sommige zien er redelijk uit als draken." zei ik, maar al snel stopte ik met praten. "Ik merk dat jij iets meer er van weet." zei ik dan en keek hem strak aan. Na een paar seconde merkte ik dat ik naar hem staarde en snel keek ik weer weg. 'Sorry, ik eh, het spijt me, ik, we moeten toch maar naar de les." zei ik en liep vervolgens wat steviger door richting het lokaal.
Maar op het moment dat ik iets verder van hem af ben, voelde ik mijn schouder weer jeuken, maar al snel kwam er een branderig gevoel bij. Ik probeerde mij sterk te houden en het te negeren, maar het bleef erger worden. Ook de plek waar Bolin tegen aan was gekomen begon half te gloeien. Wat dit was, wist ik niet, maar zette toch door met lopen. "Deze kant op, we hebben biologieles." zei ik en keek achter mijn schouder naar Bolin. Een glimlach probeerde ik nog op te zetten richting hem. Deze werd al snel verstoord als ik een berichtje op mijn mobiel kreeg, pakte mijn mobiel, opende het bericht en las het bericht. Dit soort berichten hielt ik echt niet van, het leek alsof mijn grootouders het niet nodig vonden dat ik naar school ging, maar dit keer ging ik echt niet terug, ik had al te veel lesstof gemist.
Ruw stopte ik mijn mobiel terug in mijn tas en stond toch maar even stil om op Bolin te wachten. "Sorry, heb wel eens van die momenten dat ik bij mij zelf moet zijn, een klein 'mij' momentje." lachte ik en keek hem aan met een glimlach die ik weer meende. "Ik weet trouwens niet waar je bent met thuisscholing, maar dat geeft niet, als je hulp nodig hebt, in welke les dan ook, kom maar naar mij."

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Bolin
Als ik Joys aankijk, heeft ze volgens mij door dat ik haar niet helemaal geloof over de beroepen van haar ouders. Het leek alsof ze iets geheim hield over haar ouders, maar ook alsof ze zelf dingen niet wist. Ik vroeg me af wat ze niet zou weten over haar eigen ouders. Ik bedoel, iedereen wist toch wel wie zijn ouders waren? Bij sommige draken werden de jongen weggehaald bij hun ouders, maar zelfs die wisten wie hun ouders waren. Ze waren weggehaald omdat de kracht van die drakensoort te gevaarlijk was en moeilijk te beheersen. Ze hadden getrainde leraren nodig om ze van jongs af aan hun krachten te leren beheersen. De ouders kwamen eens per week of eens per maand langs. Om te kijken hoe het met hun kinderen ging en ze mee naar huis te nemen zodra het kon. Ik vond dit een beetje een vreemd gesprek, maar voor een eerste gesprek was dat ook wel logisch.
Het leek alsof Joys in gedachten verzonken was, tijdens haar verhaal over draken. Toen ze weer uit haar gedachten kwam, sprak ze weer over haar overtuiging dat draken wel bestonden. Iets wat ik erg vreemd vond. We waren altijd voorzichtig. Voor normale mensen was er geen bewijs dat we bestonden. Alleen jagers wisten van ons af, helaas. Mensen die erachter kwamen, werden ook vaak opgespoord door de jagers om zich bij hen aan te sluiten.
Verbaasd keek ik haar aan, toen ze me beschuldigde van meer weten over dit onderwerp en me vervolgens strak aankeek. "Naja, veel weet ik er niet van. Ik ben alleen erg dol op dinosauriërs. Mijn oom is palentoloog en ik hoop het op een dag ook te worden."
Rustig liep ik achter Joys aan naar de biologieles. Ik vertrouwde dit meisje toch nog niet. Hoe ze zich gedroeg, er was iets mis. Toch lukte het me maar niet om mijn vinger erop te leggen. Wat klopte er niet? Wat was er mis? Toen ze een berichtje op haar mobiel kreeg, beet ik even op mijn lip maar kon niet zien wat er in het berichtje stond zonder verdacht te worden, dus liet ik het maar. Ik moest me gedragen tenslotte. Zeker de eerste dag.
"Dat heeft iedereen wel eens" zei ik, toen ze over haar 'mij' momentje begon en haalde een hand door mijn blauwe lokken heen. "Bedankt, zal ik onthouden" zei ik vervolgens met een glimlach, na haar aanbod om te helpen in de les. Ik zou haar aanbod alleen liever niet willen gebruiken. Niet zolang ik niet wist wie ze was en wat er zo vreemd aan haar was. Echter liet ik dat niet merken natuurlijk.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Joys

Ik had het verprutst, dat had ik zeker. Waarom moest ik het nou persee zijn? En niet mijn neef ofzo, of mijn oudere zuster, zij was zo jaloers dat ik het wel was maar zij niet. Ze was een maand ouder dan ik. Het liefst wilde het het aan haar ober dragen, als het kon. Maar nee, tweede in geboorte moest het zijn. Ik kon mijzelf wel wurgen of gewoon.... het ging niet eens, een normaal leven was er niet meer voor me.
Terwijl we naar het lokaal liepen, bleef ik steeds over mijn schouder kijken naar Bolin. Zijn echte vertrouwen zou ik nooit meer krijgen doordat ik dit nu had geflikt. En zeker toen ik zei dat ik geloofde dat draken echt bestonden. Hij keek op een bepaalde manier, alsof hij iets achter hielt. Goed ik moest maar de waarheid over mijn ouders zeggen. "Eerlijk, heb ik een idee wat mijn ouders doen. Ze waren, ze waren op een avond weg en kwamen niet meer terug, sinds dien woon ik bij mijn grootouders." Begon ik en keek hem aan. Ik kon niet tegen liegen, maar één ding moest ik echt stil houden, ookal was het best lastig. Anders zou ik toch hangen als ze er achter kwamen.
We waren bij het lokaal aan gekomen en opende de deur. "Meneer, sorry dat het zo lang duurde." Zei ik en keek de meester aan. "Ah je bent net optijd, ik wilde net beginnen over het leven en meer." Zei hij met een glimlach. Vele in de klas maakte een bekend geluid en even moest ik kort lachen. Iedereen had een hekel aan zijn verhalen, maar ik vond het prachtig. "Jongeman, welkom." Zei Huib nog voordat hij zijn spullen pakte. Ik wenkte Bolin naar een plek bij het raam en ging daar zitten.

Ladybambi
Internationale ster

ladybambi schreef:
Bolin
Ik kijk Joys aan als ze opeens over haar ouders begint te praten en slik even als ik hoor wat ze over hen te zeggen heeft. Geen wonder dat ze niet weet wat voor beroep ze doen. "Ik... Het spijt me" zeg ik zachtjes tegen haar en slik. "Heb je echt geen idee waar je ouders zijn?" vraag ik. Ik kan me niet voorstellen waarom ouders hun kinderen zomaar alleen achterlaten en nooit iets van hen laten horen. Mensenkinderen werden altijd opgevoed door hun ouders. Op zijn minst één van de ouders, of er moest iets ernstig mis zijn. Dood, ziekte of iets anders.
Aan de ene kant helaas, aan de andere kant gelukkig kwamen we aan bij het lokaal waar we les hadden en konden we niet verder spreken. Ik was bang dat ik iets stoms of totaal fouts zou zeggen. "Goedemorgen meneer, sorry dat ik te laat in uw les kom" zeg ik vriendelijk en liep vervolgens met Joys mee naar een plekje bij het raam. Normaal ontwijk ik die plekjes altijd. De zon door een raam is altijd heter dan normaal. Echter zijn er niet veel vrije plekjes meer over, dus loop ik rustig met haar mee en ga ik naast haar bij het raam zitten, al zorg ik ervoor dat ik wel aan de binnenkant zit.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld