Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ First appearance deceive many

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
In samenwerking met

Waarschuwing: Deze ORPG is niet bedoeld voor minderjarigen, dus hierbij ben je alvast van tevoren gewaarschuwd

Mijn rol:
Jeon Jungkook
{option}

Omdat ik zo aardig ben, mag jij beginnen C:

Anoniem
Internationale ster

amichan schreef:
Park Jimin

Anoniem
Internationale ster

amichan schreef:
Jimin

'Taehyung-ah,' ik knuffel Taehyung nog sterker, terwijl ik langzaamaan wakker begin te worden. Niemand van de jongens weet dat ik op jongens val en voorlopig wil ik het nog zo houden. Er is namelijk ook niet echt iemand die ik leuk vind. Ja, Tae misschien, maar ik weet van mezelf dat het niet echt iets is. Hij is net een knuffelbeer voor me, maar een relatie met hem? Dat gaat waarschijnlijk niet gebeuren. Ik laat Taehyung los en ga op zijn bed zitten. Ja, Taehyungs bed. Ik ben ook ik zijn kamer nu, en in die van Hoseok. Waarom? Alleen zijn is niets voor mij, en ja. Ik heb een hele kamer voor mezelf en hoe vaak ik ook vraag, niemand van de jongens wilt mijn kamer. 'Hey, Taehyung, Hoseok! Opstaan!' ik schud de schouders van Taehyung eenmaal voordat ik mezelf aan kleed en naar de wc ga. Eten doe ik niet, daar is immers ook geen tijd voor: school begint over precies zeven minuten.

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
Ben ik bijna vergeten, oops. Ik moet trouwens ook weer eens opnieuw typen, aangezien ik helaas per ongeluk mijn lap tekst wegdrukte. Janken
~
Jungkook moest weer eens naar school toe, maar deze keer zat het anders. Zijn ouders waren verhuisd, voor de zoveelste keer, en deze keer moest hij weer opnieuw beginnen in een nieuwe school. Natuurlijk was het leuk dat hij meerdere plekken te zien kreeg, maar hij had nooit echt de kans gekregen om echte vrienden te maken. Of dan had hij eens vrienden, wat hem eeuwen kon duren, en besloten zijn ouders weer eens te gaan verhuizen. Het was net alsof er iemand was, die een 'opnieuw' knop had, waardoor Jungkook telkens het gevoel had dat hij weer opnieuw kon gaan beginnen. Deze keer was het weer op een nieuwe plek en met nieuwe mensen. Het zou hem ook niets verbazen als zijn ouders na een tijdje weer besloten te gaan verhuizen, zoals het altijd al ging.
Na een diep gesprek met zijn ouders, besloot Jungkook om naar een speciale school te gaan. Er waren kamers, wat voor Jungkook een goed idee was. Zo was hij weg van zijn ouders en had hij de vrijheid die hij een lange tijd al niet had. Vaak was hij alleen thuis, alleen als zij terug kwamen, voelde het net aan alsof hij weer vastzat. Vreemd genoeg, vonden zijn ouders het goed dat hij naar zo'n school ging. Alhoewel het nog steeds vreemd aanvoelde, besloot Jungkook maar geen vragen te stellen, zodat zijn ouders hopelijk niet van gedachten gingen veranderen.

Eindelijk kwam hij aan bij het schoolgebouw. Hij keek op en merkte hoe groot het was. Het was anders dan normaal en hopelijk kon hij eindelijk eens een normaal leven leiden, zoals hij altijd al gewild had en zoals het hoorde. Langzaam en rustig liep hij het pad op, dat richting de ingang van het gebouw leidde. In die tussentijd, scande hij om zich heen en bewonderde zijn omgeving. Los van zijn omgeving, merkte hij ook wat mensen die naar hem keken, zoals altijd. Een diepe zucht verliet zijn mond en hij liep gewoon door. Natuurlijk was al die aandacht soms wel leuk voor iemand die zowat altijd alleen was, alleen na de zoveelste keer begon Jungkook het wel enorm zat te worden. Ja, hij was nieuw, maar dat betekende nog niet dat iedereen hem kon aankijken alsof hij een vreemd buitenaards wezen was. Hij was gewoon een normaal persoon, zoals iedereen hier. Een normale jongen, die een normaal leven probeerde te leiden, zoals het hoorde.

Anoniem
Internationale ster

amichan schreef:
Jimin

Als Taehyung en Hoseok hun school uniforms aanhebben loop ik de kamer uit, terwijl ik me achter hun verstop. Ik glip weer snel mijn eigen kamer in om mijn tas te pakken, die ik gisteren al in heb gepakt.Zodra ik weer uit de kamer ben zie ik de rest van de jongens. Ik groet ze en loop dan een beetje vooruit. 'Yah! We komen dadelijk weer te laat. Loop een een beetje door,' zeg ik overdrijvend, waarna ik lach. Van de dorms naar de school is het maar twee of drie minuten lopen, en naar ons klaslokaal, 3-1, maar vier tot vijf minuten. En dat als de gangen druk zijn, wat vaak niet meer het geval is, zodra wij langslopen. Als de elite van de school bekend staan heeft veel voor- en nadelen, maar dit is uiteraard een hele grote plus.

Als eerste loop ik ons lokaal in en ik ga op mijn plaats zitten, en ook hier zit ik alleen. De plaats naast mij is de enige plaats nog vrij in het lokaal. Het is een best fijne plek, alhoewel nasst het raam zitten toch iets fijner is, maar ja. Als je helemaal achterin zit zal er toch niet snel iets tegen je worden gezegd.

De bel gaat en onze mentor komt binnen. Ik zucht.

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
Het uniform voelde voor nu nog wat oncomfortabel aan, maar daar zou hij maar eens aan moeten wennen. Met wat gepuzzel kon hij het lokaal vinden. Waarom waren er hier zoveel trappen en waarom was het lopen zoveel? Dat al helemaal voor de eerste schooldag. Het was al erg genoeg dat hij naar school moest gaan, dus dit geval was twee keer zo erg. Met wat gemompel liep hij verder en merkte al dat de schoolbel was gegaan. Goed gedaan, Jungkook. Je eerste schooldag en je komt gelijk te laat. Sukkel die je ook bent...

Terwijl Jungkook door de schoolgangen liep, kon hij duidelijk de blikken van de anderen voelen branden tegen zijn lichaam aan. Los van de blikken, kon hij gefluister horen van zowel de jongens als de meiden hier, die allemaal vroegen wie ik was en waarom zij mij pas voor de eerste keer zagen. Dat kon hij zich nog wel voorstellen, al helemaal als je nieuw was en dat iedereen dan je opeens zag staan. Als hij de tijd had, zou hij erop hadden geantwoord, maar zijn prioriteit voor nu was nog komen opdagen voor de les, althans hij al te laat was. Wat moest je anders denken, als je iemand zoals hem in zijn eentje opeens door een gigantisch schoolgebouw liet gaan?

Wat zenuwachtig kwam hij het leslokaal binnen en alle blikken waren gelijk op hem gericht. Oh, geweldig weer. "Ah... Het spijt me dat ik te laat ben. Ik heb haast een hele speurtocht door het gebouw moeten doorgaan." Bood hij zijn excuses aan aan de docent, die het gelukkig wel kon begrijpen. Zoals er al op de gangen gebeurde, kon hij alweer wat gefluister horen over hem.

Anoniem
Internationale ster

amichan schreef:
'Hey!' Taehyung, die voor mij zit draait zich om. 'Je krijgt iemand om naast je te zitten.' Hij grinnikt zachtjes, maar ik negeer hem. De jongen die zojuist de klas in kwam lopen. Ik kan mijn ogen niet van hem afhalen. Hij is totaal mijn stijl. Ik zucht. Waarschijnlijk zal het weer als altijd zijn. Alle jongens die ik in de afgelopen tijd leuk heb gevonden vonden mij niet leuk, of ja, ze vielen niet op jongens.

Ik haal mijn hand door mijn haren en laat mijn hoofd tegen de muur rusten. Het gaat toch niets opleveren om naar zijn introductie te luisteren. En zelfs als ik zou luisteren: hij komt naast me zitten, dan is er genoeg tijd om vragen te stellen aan hem. Mijn ogen dwalen af naar een vogel die langsvliegt. Het is een witte vogel met zwarte strepen en de strepen zien er net uit alsof het verf is. Nogmaals zucht ik. Die vogel heeft waarschijnlijk geen zorgen in het leven.

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
Zoals altijd, kon hij zich weer gaan voorstellen. Hij had er echt een enorme hekel aan, maar het zou moeten. Als eerst maakte Jungkook een buiging en keek toen de klas rond. "Hallo, ik ben Jeon Jungkook." Begon hij met een glimlach, wat ervoor zorgde dat je een beetje zijn konijnen voortanden kon zien. Verder vertelde hij nog zijn leeftijd, waar hij vandaan kwam en dat hij hoopte dat het een prettig schooljaar zou worden. Eigenlijk waren het gewoon de basis dingen die iedereen zei als diegene zich of haar moest introduceren.

"Jungkook, je kunt naast Jimin zitten." Zei de docent en Jungkook keek op. Hij zag een jongen, die uit het raam keek. Even fronste hij en knikte toen vervolgens. Hij liep op de plek af en ging naast de jongen zitten, die kennelijk Jimin heette. Voor nu wist hij niet goed of hij hem uit zijn gedachten moest halen of niet, dus besloot hij voor nu maar zijn mond te houden. Hij keek opzij en merkte dat mensen naar hem kijken. "Not again..." Mompelde hij zachtjes tegen zichzelf met een zucht en keek toen naar de docent, die een saaie uitleg ging geven. Hij had totaal geen zin in de aandacht en dat al helemaal niet als de nieuweling, maar tijdens de uitleg kon hij duidelijk de blikken merken. Hopelijk ging dit snel voorbij en was hij gewoon een normale leerling tussen hen, zoals iedereen nu was. Kort keek hij naar de jongen die naast hem zat, genaamd Jimin. Nog steeds wist hij niet wat hij moest zeggen. Misschien was het doordat hij zelf nogal verlegen kon zijn of omdat hij geen verkeerde indruk wilde maken. Zijn gedrag zorgde er niet echt voor dat hij geïnteresseerd leek, wat al zorgde dat Jungkook hem niet echt goed durfde aan te spreken of wat dan ook.

Anoniem
Internationale ster

amichan schreef:
Het was geen goed idee om gisteren tot vier uur wakker te blijven. Zeker niet omdat ik nu op school zit. Ik ben moe en op deze manier is in slaap vallen een makkie. Na een paar minuten zo gezeten te hebben val ik in slaap.

De jongen staat voor me. Wat was zijn naam ook al weer? Jungkook. Natuurlijk. Het voelt alsof hij recht door mij heen kijkt met zijn ogen. Hij heeft mooie ogen. En zijn lippen. Die zien er ook zo mooi uit. Waarom komt hij niet dichterbij? Is hij bang? Nu is het tijd voor mij om iets te doen. Ik sta op van mijn stoel en loop naar hem toe. Zonder ook te twijfelen kus ik hem op zijn lippen.

Ik schrik wakker uit mijn droom en zie dat de les nog bezig is. 'Ah...' ik strek mijn handen uit. 'O, sorry,' ik kijk naar Jungkook die rechts van mij zit. 'Ah, hallo,' ik geef hem een kort knikje en glimlach. Ah, waarom ben ik zo'n kluns?

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
Ondertussen was Jungkook bezig met wat aantekeningen maken, die de docent had opgeschreven. Zijn cijfers waren niet al te best en hij wilde zichzelf graag bewijzen dat hij veel beter kon, al zou dat waarschijnlijk betekenen dat hij bijna altijd met zijn neus in de boeken zou moeten zitten, wat ook weer enorm saai klonk. Natuurlijk was het leuker om uit te gaan, vrienden te maken, plezier hebben en meer, maar dat was niet de reden waarom hij op school zat. Hij zat op school om goede cijfers te halen en hopelijk zijn ouders niet teleur te stellen, waar hij bang voor was. Zijn vader was het hoofd van een groot en belangrijk bedrijf, terwijl zijn moeder weer wat anders deed, wat ook weer eens een hoge functie was. En dan had je hem, Jeon Jungkook, een jongen die nog niet precies wist dat hij wilde doen. Al sinds klein vond hij zingen, dansen en al enorm leuk, alleen hij wist dat zijn ouders het zouden afkeuren en dat zij wilden dat hij ook iets groots ging doen, in plaats van 'je tijd verspillen' aan zoiets zoals dat, zoals zijn ouders altijd al zeiden.

Al snel kwam hij uit zijn dagdroom zodra hij een stem hoorde. Hij keek op en zag dat het de jongen was, die naast hem zat. "Niet erg." Zei hij met een glimlach. "Heb je trouwens lekker geslapen?" Grinnikte hij zachtjes en schreef snel de laatste aantekeningen over, ook al voelde hij dat zijn hand langzamerhand kramp begon te krijgen. Dit was de reden waarom hij laptops soms fijner vond om mee te werken, maar ach ja.

Anoniem
Internationale ster

amichan schreef:
'Ahh..' ik leg mijn hoofd neer op de tafel en ga daarna weer recht op zitten. 'Zoiets,' mompel ik erachteraan en ik leun weer tegen de muur aan, alleen dit maal met mijn rug, waardoor ik kan zien wat de jongen voor me doet.

'Jungkook was het, hé?' vraag ik, terwijl ik niet eens probeer om zachtjes te praten. 'Leer je veel?' ik wijs naar zijn schrift waar al aantekeningen in staan. 'Ach, ja. Sommige hebben iets nodig om te overleven,' mompel ik,' niet iedereen heeft het makke...' voordat ik mijn zin af kan maken gaat de bel. Terwijl iedereen het lokaal uit gaat blijf ik zitten.

'Ik kom zo wel,' roep ik naar de rest van de jongens die mij aankijken. Ik kijk naar Jungkook die ook blijft zitten en glimlach?

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
Eindelijk had hij alles overgenomen en keek toen naar Jimin. Hij knikte toen hij vroeg of het zijn naam was en keek hem aan. Jungkook volgde zijn vinger, wat wees naar zijn schrift en keek hem toen weer aan. "Niet echt. Ik haalde niet echt bepaald de beste cijfers, maar ik hoop dat ik daar eens verandering aan kan brengen." Antwoordde hij op zijn vraag.
Jimin's vraag werd al gauw verstoord door het geluid van de bel. Jungkook ruimde rustig zijn dingen op in zijn tas en hoorde Jimin wat roepen. Hij keek op naar wie hij riep en zag dat het een groepje jongens waren, wat vast zijn vrienden waren. Het moest vast fijn zijn om een groep vrienden te hebben. Jungkook deed zijn notitieboek en zijn etui in zijn tas en deed hem dicht. Hij keek in het lokaal en zag dat sommigen nog steeds bezig waren met het overschrijven en sommigen waren ook aan het inpakken.

Zijn blik ging weer naar Jimin. "Waren dat je vrienden?" Vroeg hij, een beetje uit nieuwsgierigheid. In die tussentijd keek hij even naar zijn rooster, die hij pas een korte tijd had gekregen en merkte een aantal vakken die hij wel interesse in had, wat ervoor zorgde dat zijn schooltijd niet al te naar zou zijn. Helaas voor hem, waren er ook een aantal vakken waar hij niet al te best in was, dus het zou nog een hele uitdaging kunnen worden om goede cijfers te behalen. Waarschijnlijk zou Jungkook voor nu wel de motivatie hebben om hard zijn best te doen om te leren, maar zou het na een paar weken, of zelfs dagen, hem al teveel worden en zou hij weer terug gaan naar slechte cijfers. Dat zou hem niets verbazen, al zei hij het zelf.

Anoniem
Internationale ster

amichan schreef:
Ik knikte als antwoord op de vraag van Jungkook. 'Jongens van de elite, zei îk erachteraan terwijl ik naar Taehyung knik, die nog steeds bij de deur van het lokaal staat. Zal ik proberen verder te praten met Jungkook? Ik twijfel even, maar ja, er kan toch niets gebeuren als ik het probeer?

'Je bent nieuw, he? Misschien is het een goed idee om een rondleiding te krijgen door de school?' ik kijk Jungkook vragend aan, terwijl mijn rechterhand met mijn haren frutselt.

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
Kort keek hij fronsend op zodra hij iets zei over 'de elite'. Natuurlijk wist Jungkook wat het was, alleen had hij het niet verwacht. Je kon mensen moeilijk vooroordelen, dus tja. Maar als zijn vrienden van de elite waren, zat Jimin er dan zelf misschien ook in? Jungkook was wat aan het worstelen met nieuwsgierige gedachten, die door zijn hoofd dwarrelden.

Een glimlach verscheen op Jungkook's gezicht toen Jimin een voorstel maakte voor een rondleiding. "Graag, want ik heb geen zin om bij zowat elke les te laat te komen, omdat ik een hele doolhof moest afleggen." Glimlachte Jungkook bij zijn voorstel. Hopelijk kon hij zo sneller de weg onthouden en anders kon hij altijd nog iemand vragen waar iets zat. Er moesten vast wel wat leerlingen zijn die aardig genoeg waren, om hem te helpen. Het was niet alsof Jungkook een gevaarlijk en bedreigend iemand was, dat niemand hem durfde te betreden. Jimin was namelijk al de eerste hier, wat ervoor zorgde dat Jungkook een beetje een welkom gevoel gaf.

Anoniem
Internationale ster

amichan schreef:
ik glimlach naar Jungkook en sta dan op. 'Nou, dit is om te beginnen ons klaslokaal voor de rest van het jaar, 3-1. Kluisjes staan ook hier,' ik wijs naar de kluisjes die achter in het lokaal staan. 'Mijn kluisje is wel ergens anders,' mompel ik er achteraan.

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
Jungkook probeerde zijn uitleg te volgen en te onthouden. Het was best simpel. Het was zelfs gemakkelijker dan hij dacht. Jungkook keek naar de kluisjes die achter in het lokaal stonden. Zelf moest hij nog uitzoeken waar zijn kluisje was en waar zijn kamer was. Dat was ook weer eens gepuzzel, helaas.
Hij keek op naar Jimin. "Waar is jouw kluisje dan?" Vroeg hij uit nieuwsgierigheid en keek hem aan. Snel scande hij zijn gezicht. Hij had een beetje van die bolle wangen, wat hem wel schattig liet uitzien. Aangezien Jungkook niet te lang naar hem wilde kijken, keek hij weg.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld