Kyoshi schreef:
Als strafrechtadvocaat was het vaak vanzelfsprekend dat je veel stress had. Niet alleen als strafpleiter, maar als advocaat in het algemeen. De druk om goed te presteren was hoog en er waren altijd deadlines die op de loer lagen. Het was dan ook niet gek dat menig advocaat overspannen was, maar ook dat veel advocaten bezweken onder deze stress. Bij Sem Gregory Carlson, bekend strafpleiter in grote geruchtmakende zaken, waren er nog een aantal factoren die ervoor hadden gezorgd dat hij de draad van het leven ietwat kwijt was. Getrouwd was hij wel, maar het geluk spatte er bij hem niet meer af.
In zijn jonge jaren had hij zijn ouders al verloren die overleden waren tijdens een vliegtuig ongeluk. Ze waren op slag dood geweest en Sem was wees geworden. Jong was hij zeker, want hij was pas veertien toen dit allemaal gebeurde. Een echt goede band had hij niet met zijn ouders, want ze werkten allebei. Dat zorgde ervoor dat ze heel rijk waren, maar liefde kreeg hij alleen van de nanny's die zorgde dat hij goed gekleed over straat liep. Toch hakte het overlijden van zijn ouders er bij hem harder in dan iedereen verwachtte. Hij ging studeren toen hij ouder was, maar raakte ook op het verkeerde pad. Eerst begon het met drugs en die drugs lieten hem meer drinken. Drinken gebeurde niet alleen meer in het weekend in de kroeg, maar ook doordeweeks op avonden als hij goed in slaap wilde komen. Het gaf hem een goed gevoel en liet hem inderdaad beter slapen. Naarmate de tijd verstreek, begon hij steeds meer te drinken en dat had hem tot dit moment gebracht: nog in de bloei van zijn leven en al zwaar verslaafd en afhankelijk van alcohol. Het begon vaak wanneer hij opstond al, omdat hij zichzelf aan had gepraat dat hij beter presteerde met een borrel. Of twee, drie... Misschien wel een fles. Al die alcohol hadden hem een ander persoon gemaakt en hoe meer tijd er verstreek, hoe meer hij ging drinken. Dat had als resultaat dat hij meestal aan het einde van de dag straalbezopen was en niet meer kon functioneren. Eigenlijk was het eerder zielig dan iets anders, want dat het leven zulke dingen kon doen bij mensen, zou niemand worden gegund.
Op dit moment was Sem al hard aan het werk. Het was nog vroeg, maar uitslapen deed hij zelfs in het weekend niet. Zeven dagen per week was hij minimaal negen uur per dag bezig met zijn werk en dat was goed aan hem te zien. Daarbij kwam natuurlijk ook nog dat hij dagelijks liters drank dronk en dat sloeg er hard in.
De man zat achter zijn bureau en streek met zijn vingertoppen langs zijn bovenlip, waarna hij strak naar het beeldscherm keek en zijn bril even hoger op zijn neus duwde. Sem zag er moe uit en had ook nu op dit vroege tijdstip de nodige borrels al op. Nadat hij zichzelf in de douche op had gefrist van de avond ervoor, was hij gelijk naar zijn kantoor gegaan om te werken. Er kwamen namelijk grote zittingen aan waar hij goed op voorbereid moest zijn. De lekkere sapjes die Ivy in de koelkast had gezet, had hij dan ook niet opgemerkt.
De man nam een slok uit het glas whisky die voor hem stond en hij wreef even door zijn gezicht. Een zucht verliet zijn mond en vervolgens liet hij zijn ogen op de klok rusten die in het kantoor hing. Het was half elf en dat betekende dat hij al vier en een half uur hard aan het werk was, maar tijd voor wat eten of een pauze had hij nog niet. Nee, zelfstandig zou hij dat niet doen. De man leefde voor zijn werk en dat betekende dat hij dat voor vrijwel niets zou onderbreken. Schandalig was het zeker, maar zijn vrouw leek er goed mee om te gaan door hem soms te dwingen een pauze te nemen, een rondje te gaan lopen en een frisse neus te halen. Onder het mom van "met frisse lucht werk je beter" deed Sem dat dan ook maar.
@TheBurrow
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
21
