Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

20 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ You call me monster.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:

WARNING; ehh.. ja, geweld enzo, u know what I'm talkin' about.

Another ORPG ft. the cutie @obvixusthoughts

* ♱ *

I’ll steal you and indulge in you
I’m gonna mess you up
I’m engraved in your heart
So even if I die, I’ll live forever

Come here girl
You call me monster

I’ll go into your heart
Everyone’s afraid of me,
so I’m an untouchable man
But in the end,
you can’t reject me

* ♱ *

Adelya "Addy" Vittoria Genovese-Nicoletti

xox

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:

Isaac Castello Ivanov

------

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Het was vroeg, te vroeg. Isaac hield van uitslapen en was altijd enorm chagrijnig in de ochtend. Hij sliep altijd laat of vaak niet en het feit dat hij nu om 6 uur naast zijn bed stond zorgde ervoor dat hij wel iemand kon vermoorden. De vogels die buiten ontwaakte en vrolijk zongen wilde hij het liefst afschieten. Hij liep naar de badkamer om zich op te frissen. Hij had over een half uur een belangrijk telefoontje en nog een aantal afspraken vandaag. Zijn broers waren eigenlijk verantwoordelijk omdat zij de oudste waren maar zij konden het weer niet laten om alles af te schuiven op Isaac zodat zij konden uitslapen en genieten van wat vrouwen die zoals elke avond gereserveerd stonden. Elke avond om 20.00 stipt was er in huize Ivanov zowat een stripclub gaande. Een tiental vrouwen, alleen voor de Ivanov mannen. Vrouwen die mooi waren maar ongelofelijk nep. Opgespoten lippen, borsten zo groot dat het meloenen lekken. Alles aan de vrouwen was nep, iets wat Isaac liever niet had. Hij had zijn vrouwen echt en elegant, niet hoerig en nep. Als hij dan al interesse had in een vrouw. Hij had een enorme afkeer voor vrouwen en zag ze enkel voor twee dingen. Seks en het huishouden, niet meer en niet minder. Alhoewel de vrouwen die bij hen thuis kwamen dus eigenlijk niks voor Isaac waren, nam hij er toch genoegen mee. Lang verhaal kort, Isaac hield enorm van seks en was dan ook elke dag actief in de slaapkamer. Elke Ivanov hield van seks maar Isaac was toch wel het dekhengst van het gezin. Hoe ruiger de seks hoe beter. Maar zoals gezegd waren vrouwen enkel goed voor seks en het huishouden. Zodra de seks dan ook over was, stuurde hij de vrouw meteen weg, niemand buiten hij zelf sliep in zijn bed. Het gaf hem de rillingen en het liefst had hij nog geeneens seks met een vrouw in zijn eigen bed.
Terug bij zaken. Isaac was inmiddels al gedoucht en droogde zichzelf af. Zijn kaken strak op elkaar en hij kon nu al een glas whiskey gebruiken. Hij scheerde zichzelf en deed zijn haar. Hij zag er altijd tip top uit, net zoals elke Ivanov man. Het uiterlijk was erg belangrijk in de familie en ze stonden er om bekend. Hun vader zou zelfs nog voor hun broer door kunnen, de Ivanov's leken veel op elkaar, maar toch waren er verschillen in bijvoorbeeld kleur ogen, lengte, en breedte. Isaac was dagelijks in de sportschool te vinden om aan zijn lichaam te werken. Het meest afgetrainde lichaam behoorde dan ook aan hem. Zijn spieren waren enorm en ook zijn buik was enorm strak. Hij vond alles aan zichzelf prima behalve zijn rug. Het liefst sneed hij al zijn huid eraf en plakte hij er wat nieuws op. Grote littekens en brandplekjes waren na al die jaren nog steeds zichtbaar en het herinnerde hem aan tijden die hij liever niet terug bracht.
Hij was inmiddels klaar in de badkamer en trok zijn kleding aan. Een zwarte broek en een witte blouse. De mouwen opgerold tot zijn ellebogen. Een duur horloge sierde zijn pols en snel trok hij nog schoenen aan waarna zijn telefoon ging. Hij drukte op de groene knop en hield de telefoon tegen zijn oor. "Marcus" sprak Isaac kort uit, hij noemde zijn vader altijd bij zijn voornaam om verschillende redenen. Hij zag hem bijvoorbeeld niet als vader door bepaalde zaken uit het verleden en het heden. "You're a lucky man Isaac, I found you a girl, someone from the Genovese family.. I know I told you that Alberto was the one to have her as his wife but why not take my youngest and most handsome son." Kwaad fronste Isaac, wat moest hij met een vrouw. De neiging om iemand te vermoorden, vooral zijn vader, werd met de minuut groter. Hij liep naar het dressoir waar verschillende drank flessen stonden. Hij opende de whiskey fles en nam een enorme slok waarna hij de fles vast hield. "Marcus, are you fucking insane, you know how I feel about girls and I might even choke her in my sleep, why can't Alberto do it, what did the son of a bitch tell you." Hij nam nog een slok en luisterde naar de woorden van zijn vader. "Alberto didn't do anything, it was my own choice, now man up and listen to your old man or you'll regret it.. Well i'll explain more later tonight since me and your mother will be coming over for dinner." Bij het horen van het feit dat zijn moeder kwam gingen zijn haren overeind staan. Hij wilde zo enorm graag een keukenmes door haar borst steken de seconde dat hij haar zag maar dan zou hij zelf ook in een plas bloed op de grond eindigen. "How amazing, can't wait for family dinner" sprak Isaac met een kwade ondertoon. "You're picking her up right now, show her around, make her feel home Isaac, since she won't be leaving, ever. If you mess this up you will regret this boy." Kwaad ging Isaac op en gooide zijn telefoon kapot tegen de muur. Hij liet een schreeuw en trapte tegen zijn bed waarna hij nog 2 slokken whiskey nam. De fles kwam met een klap terecht op het dressoir waarna hij zijn kamer uit stormde naar beneden. In de woonkamer trok hij kwaad het welbekende schilderij van de vrouwen van de muur waarachter een van de zoveelste kluizen zaten. Hij opende de kluis en pakte er een nieuwe telefoon uit die hij in de auto wel zou instellen. Hij had altijd een voorraad telefoon aangezien hij ze vaak uit woede kapot gooide. Hij pakte van de kapstok en jasje en trok deze aan waarna hij via de grote deuren naar buiten liep. Hij stapte de stenen trap uit en zag dat de auto deur al open stond. Hij stapte in de auto en sloot de deur. Op weg naar de hel.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Vaker had ze moeten wachten bij een station met koffers aan haar zijde. Had Addy haar voeten verveeld laten slingeren boven de grond, haar onderbenen heen en weer gezwaaid indien zijzelf op een van de metalen meetkastjes langs de parkeerplaatsen plaats had genomen. Bekend voelde het om met haar koptelefoon de buitenwereld uit te sluiten, het geluid van de omgeving te dempen met de klanken van muziek die haar normaliter ertoe aanzetten mee te zingen, maar nu niet meer dan een ijzige stilte inlasten. Haar vader zou ervan versteld staan, haar waarschijnlijk smeken om haar zogenoemde prachtige stemgeluid te laten horen, doch er een zwijgzaamheid heerste bij het treinstation die haar werkelijk deed beseffen dat dat tijdperk al lang zijn einde had geworden. Haar vader rustte onder de grond naast zijn familieleden. Een oorlog had hem het loodje laten leggen, de tol van hem geëist tot er een leegte voor zijn gestalte in de plaats kwam. Gezag had Addy sindsdien ook niet meer gehad. Ze wist prima wat haar stiefmoeder van haar eiste toen de welbekende Ivanov de beltoon van haar vader's gsm over had laten gaan, maar ze kon niet bevatten wat er van haar gevraagd werd nu ze als een mens zonder waarde af werd gezet. Overduidelijk wist ze dat haar identiteit binnen nu en de aankomende minuten voor het laatst aanwezig zouden zijn. Hier zat ze dan, wachtend op een figuur die haar rillingen opleverde desondanks ze geen idee van zijn uiterlijk of naam had; ze had zelfs de moeite niet genomen om haar laatste sigaret op te steken, uit angst haarzelf in tranen weer te vinden die ze niet wilde bezitten.
Koude trok langs haar blote armen over haar lijf. Kippenvel verspreidde zich onverbiddelijk, makend dat ze wat verzonken in gedachten haar armen over elkaar sloeg. Een dun, zwart t-shirt wist haar maar lichtelijk warm te houden. Naar het advies van haar familie luisteren deed Addy niet, gehecht aan de geur van thuis die erin getrokken zat. Een simpel paar zwarte jeans en haar favoriete, witte All Stars had ze nog aangetrokken, in de hoop het een behaaglijk gevoel te laten veroorzaken als ze op vijandelijk terrein zou zijn. Het weten dat het valse hoop was, had ze echter al gehad vanaf het moment dat ze er op het station was afgezet. Slechts een rugzak met wat persoonlijke spullen, haar bril en enkele andere eigendommen had ze verder nog mee weten te slepen en dat nog wel tegen de bevelen van haar stiefmoeder in. Gesmeek was er verder niet aan te pas gekomen. Ze was ijskoud geweest, had het aangenomen voor wat het was met een gelaat vol kilte, een masker wat ze weigerde te laten barsten in duizenden stukken. Ze had geen drama willen maken over iets wat er al aan zat te komen. Vertellen dat het goed zou komen, dat ze wel voor haarzelf kon zorgen had alles gevormd wat ze kon doen. Een belofte waar Addy zich nu ook plechtig aan hield. Haar zorgen werden harteloos opzij gezet. Ze beval zichzelf haar focus te leggen op de muziek in haar oren, haar oogleden voorzichtig laten sluiten om een andere wereld voor de geest te halen. Voor even leek ze zelfs verdwenen te zijn in haar herinneringen. Voor kort, dat wel, want al gauw bande het meisje deze erbij weg tot haar hoofd een waas inhield. Geen emoties, geen angst, geen zorgen. Haar vingertoppen waren het enige die ertoe deden, tikkend tegen het ijzer onder haar op de maat van de muziek.

I'd like to say we gave it a try
I'd like to blame it all on life
Maybe we just weren't right,
but that's a lie, that's a lie

And we can deny it as much as we want
But in time our feelings will show

'Cause sooner or later
We'll wonder why we gave up
The truth is everyone knows

Almost, almost is never enough
So close to being in love
If I would have known that you wanted me the way I wanted you
Then maybe we wouldn't be two worlds apart
But right here in each other's arms

And we almost, we almost knew what love was
But almost is never enough

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
De rit duurde lang en geïrriteerd keek Isaac op zijn telefoon. Hij had op zijn gemak de telefoon geïnstalleerd en nummers erin gezet. De belangrijkste nummer kende hij uit zijn hoofd en mensen die hem nodig hadden, die hadden zijn nummer wel via via. Hij was zo'n iemand die zijn telefoon alleen gebruikte voor bellen, sms'en en mailen. Geen andere apps om tijd te doden, nee hij doodde zijn tijd wel in de gym thuis of met andere zaken. Hij had weinig vrije tijd, alleen 's avond na het eten had hij meestal tijd vrij, overdag was hij altijd aan het werk. Hij keek op toen zijn telefoon weer af ging. Hij had de neiging om weg te drukken maar hij zag dat het een van zijn zaken partners was. Hij drukte op het groene hoorntje en nam op "Ivanov" klonk het vanaf de andere kant. "Lewandowski" kaatste Isaac terug waarna hij een hand door zijn haar haalde. "I can bring you the wapons tonight if you want, do you have time and money?" Isaac begon te lachen "Pedro, money is no issue and yes, I have some time tonight. Stop by at my place at 10pm, we can have a drink and discuss some more." Isaac hoorde nog hoe de man aan de andere lijn toestemde waarna de verbinding tussen de twee werd verbroken.
Eerst zou hij het meisje ophalen, daarna zou hij alles regelen met haar en dat zou wel de hele dag duren, daarna zouden zijn ouders komen eten en daarna had hij dus die deal. Het was wederom een drukke dag voor Isaac. Hij leunde voorover en opende zijn mini fridge waarna hij een fles whiskey pakte. Hij opende de glazen fles en schonk het in een glas, wat ijs erbij en zijn drankje was klaar. Hij nam een slok en voelde hoe de auto langzaam aan tot stilstand kwam. Hij trok zijn wenkbrauw op en zag hoe de chauffeur uitstapte. Door de geblindeerde ramen zag hij een meisje zitten op een bankje. Ze zag er dood normaal uit en dat verbaasde hem. Hij zuchtte diep en met erg veel tegen zin stapte hij uit de geopende auto deur waarna hij richting het meisje liep. Zijn kaken strak op elkaar toen hij voor haar stond. "Let's go" Hij hielp haar omhoog en nam haar mee naar de auto. De spullen van het meisje gaf hij een de chauffeur die alles in de kofferback zette waarna hij haar eerst in de auto liet stappen waarna hij ook in stapte en de deur sloot. Hij pakte zijn glas whiskey en nam nog een slok waarna hij het meisje aan keek.

"Isaac, Isaac Ivanov."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Schemeringen van de ochtendzon wisten het landschap van de drukke stad af te schermen met een lichte gloed. Het ietwat wazig te maken, als een vaag uitzicht waarvan ze niet zozeer af kon draaien en toch tegelijkertijd zichzelf van af sloot door erdoorheen te kijken. Haar blikken waren als doorzichtig geweest dat elkander wellicht had kunnen denken dat ze dwars door hen heenkeek. Ongeïnteresseerd, gevoelloos mogelijkerwijs, bleef ze voor haar uitstaren. Kijkend naar een gedaante dat langzamerhand tevoorschijn kwam uit een van de arriverende voertuigen. Zijn pak stak uit vergeleken met andere voorbijgangers, een arrogantie die ze alleen kon linken aan de persoon wie haar volgens haar stiefmoeder gekocht zou hebben. Zijn voetstappen leidende naar haar bevestigden dit enkel nog meer. Met weerzin schoof ze haar witte koptelefoon rond haar nek, afwachtend haar kin opgeheven om de jongen aan te kunnen kijken. Zijn hand nam ze wat stijf aan. Ze stond op toen hij grimmig verwoordde dat het tijd was om te gaan, de chauffeur vertikt haar rugzak aan te geven. Haar koffers liet ze met onderdrukte woede overnemen door de man. Ze kon ze lastig zelf verslepen, hoewel ze dit graag had gewild omaan te tonen dat ze geen bevelen overnam als het erop aankwam.
Een rijkelijke Range Rover vormde het voertuig waar ze op zijn openen van de portier in verdween, moedeloos op de achterbank plaatsgenomen. Een walm van alcohol ging rond de passagiersruimte; de sterke zweem had haar al bereikt vooraleer ze ook maar een keer rond had kunnen kijken. Ernaar vragen liet Addy daarentegen, een lege gelaatsexpressie laten zien nu ze haar focus legde op de hoofdsteun voor haar. Het was pas dat ze een woord verduidelijkte tegenover haar 'partner' toen ze hem hoorde spreken over zijn naam. Wat zacht en stug maakte ze haar stem kenbaar, voor kort zijn donkere ogen gekruist in het verduisterde licht in de auto. "Adelya Genovese." Haar armen had ze lichtelijk omslachtig om haar rugzak geslagen. Het achtergelaten op haar schoot alsof het een diamant van onschatbare waarde was, wat ergens ook geen leugen voor haar kon betekenen. Het waren de bezittingen die ze met haar mee had kunnen nemen. Niemand kon ze van haar afnemen of zou ze hiertoe toestemming geven, allicht het haar wat vertrouwen gaf om ze tegen zich aan te hebben. Een onhoorbare zucht slaakte ze binnensmonds. "Addy's fine." Ze wendde zich van de Isaac af, zijn norse uitstraling niet langer aan kunnen zien ofwel de drank in zijn hand. Liever keek ze weg naar de buitenlucht en de skyline nu ze hier nog de kans voor zou hebben.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Het meisje werd door hem opgenomen. Ze zag er mooi uit, maar wat dunnetjes. Hier zou hij thuis wel wat aan gaan doen met haar. Hij zou haar creëren tot zijn droom vrouw. Het idee dat zij met hem zou trouwen maakte hem kots misselijk. Niks tegen haar maar het feit dat hij liever zijn hele leven alleen bleef dan zijn leven spenderen met een vrouw. Hij nam nog een slok van de whiskey waarna hij op keek bij haar naam. "It's Adelya Ivanov for now on, I don't want to hear the other name around me or the house, it's dead to me." Hij dronk zijn glas leeg waarna hij het wegzette. "Do you want a drink?" vroeg hij met afschuw. Hij zou dit normaal nooit vragen maar als zijn vader erachter kwam dat hij haar niet goed behandelde dan kwam hij in de problemen.
"So there are a lot of rules I want you to follow, i'll tell you some now and back at home." hij zuchtte diep en draaide zijn lichaam om haar aan te kunnen kijken. "Rule one, you can't leave the house without my permission and if you'll even leave it will probably be with me. Rule two, you have to listen to me, you do as I say and I don't want you to do otherwise or there will be consequences such as punishment or worse. Rule 3, you eat 3 meals a day and you work out with me, I think you're skinny and I like meat on my woman. Rule 4, you will hand me your phone once we arrive at the house, no phones for you. Rule 5, you cook my meals and make up coffee everyday, I will get very mad if I don't have my coffee waiting for me in the morning. Rule 6, you wear what I want you to wear that why i'll be checking your suitcases once we arrive. Rule 7, when I want sex or anything to do with that, you obey and help me with my needs, if i'm frustrated I want to take it away, same when i'm angry, sex helps me a lot. Rule 8, belongs to rule 7, i'll teach you what I like and what not, my pleasure becomes first, as long as I cum, it's okay. Rule 9, my office is out of limits, if I ever see you there i'll probably snap your neck. Rule 10, you can do whatever you want during the day but when I need you, you'll be there and help me. Rule 11, you go to all my events and deals. Rule 12, if you get on my bad side, you're in big trouble, my hands will grab onto anything that I can get, can be a glass to throw it, or your throat to choke it.' Zijn stem kort maar krachtig, hij likte kort over zijn lippen en keek naar haar.

"So these were a few of my rules, any questions?"

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het denken aan haar verboden naam verging haar met veel moeite. Ze had familietrots met zich meegekregen sinds haar geboorte, de eer om bij de Genovese's te horen en haar vader's naam hierbij over te nemen. Geheel feilloos verliep het tevens daarom ook niet om aan te horen hoe hij haar beval haar familie te vergeten. Het kostte haar meerdere minuten van stilte en nadenken, tot ze het over haar lippen kon persen tot toestemming. "Adelya Ivanov, it is." Haat voor de naam bezat ze daarbij wel daadwerkelijk. De oorlog woedde voornamelijk tussen haar 'oude' familie en de Ivanov's, wat maakte dat ze zichzelf als een verrader zag nu ze als overloper werd gebruikt na een omkoping. Een kijk van korte duur wierp ze op de jongen, zijn afschuw teruggegeven door haar tanden enigszins op elkaar te zetten. "No, I'm good," sprak ze, afwijzend naar een glas sterke drank, althans het voornamelijk was geweest zodat ze niets van hem aan hoefde te nemen.
Tientallen regels gingen regelrecht langs haar oren heen, het aangehoord zonder een opmerking te verduidelijken of hem tegen te spreken. Dat zijn harde stem haar deed huiveren was meer dan opmerkelijk. Ze kon het niet aanhoren hoe hij haar beschilderde als een slaaf voor beide zijn eigen goed als seks, hoewel ze de consequenties van het weerwoord geven snel genoeg doorkreeg. Voor nu knikte ze wat afwezig zijn uitspraken weg. Ze zou nog geen problemen maken als het onnodig was, ze moest tenslotte haar krachten sparen voor moeilijkere tijden, die er als het aan Isaac lag waarschijnlijk al snel aan zaten te komen.
"Do you have any insulin capsules at home?" Vragend wendde ze zich naar hem terug. "I'm a diabetic. Type two. I have a few injection doses with me, but it won't be enough if I'm going to stay at your place." Zekerheid dat ze haar dood zou vinden in de aanwezigheid van de Ivanov's en hun villa had ze gehad. Een paar stuks had ze nog thuis in de koeling liggen, de medicijnen die haar vader altijd voor haar had geregeld door bezorgdheid. Ze betwijfelde of de informatie via haar stiefmoeder door was gespeeld over haar ziekte. Het zou haar fataal worden als ze de dosis lager zouden maken ofwel compleet zouden laten verdwijnen, het feit waarvan ze hoopte dat ook Isaac hier al van op de hoogte was. Ietwat onrustig haakten haar vingers in elkaar. Ze draaide zich naar voren toe, zijn grimmige ogen ontweken door deze te laten vervagen met het uitzicht van buiten.

"I don't know if my stepmother discussed it yet, though I took all we had with me."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Bij het horen van het feit dat ze diabetisch is rolde hij zijn ogen. "For fuck sake, I didn't know that.." Hij wist niet eens wat isuline was en wat het inhield als je diabetisch was. Fijn dit, kon hij ook nog eens op gaan letten dat ze niet ineens door neerviel. Zijn irritatie level zat enorm hoog en hij stuurde zijn vader een boos bericht over het feit dat hij dit niet wist. "I'll take care of it right away, are there things you can and can't eat?" Hij klopte op haar geblindeerde tussenschot wat tussen hen en de chauffeur zat. Enkele tellen later ging het schot naar beneden en keek Isaac naar de man. "Take Romeo to get Adelya her insuline once we arrive home, she'll write down what type and what kind it is." De oude man knikte naar Isaac waarna het tussenschot weer omhoog kwam.
De reis duurde nog zo'n 10 minuten en hij besloot haar vast in te lichten over de rest van de dag. "I have a busy day and there are some things that you need to do aswell. When we arrive i'll show you around the house, I let you meet everyone that is in the house at this moment. We have maids in the house and Camille and Zara will show you everything and explain you some more, i'm sure you'll like them." Hij glimlachte even kort bij de gedachte aan Camille en Zara waarna zijn glimlach weer snel vertrok, iets wat hij nauwelijk liets zien. "Tonight, my parents are coming over for dinner and I want you to behave on your best, my brothers and cousins will all be there and if you ruin this night you will regret that. After that I have some business to do at 10pm and I don't want to be bothered at all, understand me?' Hij zag door de ramen dat de auto door de enorme poorten reed naar de voorkant van het huis, nouja eerder mansion. De chauffeur stapte uit en opende de deur voor hen waarna hij uitstapte en de deur open liet voor Adelya. Hij knipte met zijn vingers en al snel kwamen dienstmeiden de koffers halen en brachten ze naar binnen. Hij keek op toen hij Romeo door de gang zag lopen. "Romeo, come here.. you're going with Jeff to shop." Hij keek naar zijn broer die zuchtte maar toch luisterde naar Isaac, Romeo was 1 van de broers waar hij wat over kon zeggen en kon commanderen, gelukkig maar anders zou hij veel te veel zelf moeten doen. Hij liep de stenen trappen op en stapte het huis in waarna hij omdraaide.

"Common, we don't have all day."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De onwetendheid van de jongen over haar ziekte bracht ergens geen verraste gevoelens in haar op. Ze had kunnen verwachten dat men het niet als belangrijk zou beschouwen, zeker in de haast waarop alles geregeld leek te zijn. Binnen een mum van een paar dagen was het haar al bevolen haar spullen in te pakken. Geen mens had gepraat over haar conditie, haar 'ziekte' die ze al vanaf kleins af aan had om haar te teisteren en de omstandigheden te veranderen ten opzichte van anderen. Mogelijkerwijs kon het ze niet eens deren. "I can eat everything, but I got to eat on regular times and not too much food with lots of sugar. No worries needed, I'll keep an eye on it. I can feel it whenever I need to change my eat schedule."
Het verhaal over de dagindeling luisterde ze wat afwezig over mee, het achtergelaten stadslandschap voor haar voorbij zien trekken, waar haar interesse meer lag dan zijn verhaal feitelijk over kon brengen. Feilloos stemde ze in op zijn uitspraken met een knik. Geen woord had ze laten horen, geen tegenblik laten blijken tegenover Isaac noch de chauffeur wiens bevelen met harde hand werden uitgesproken. Ze had er zonder meer geen baat bij zich hier te veel op te richten. Ze bereidde zich enkel in alle zwijgen voor op het bezoek aan het huis, een groot gebouw dat steeds meer bij hen leek te komen door elke verstreken meter met het voertuig. Het duurde zo'n grove kwartier tot twintig minuten tot ze door de grote poorten van een grondgebied reden en ze geconfronteerd werd met het rijkelijke thuis van de Ivanov's; een omgeving die ze gedwongen moest betreden door de jongeman te volgen, als een slaaf met geen uitspraak maar genoeg weerzin als het om het binnentreden van de villa ging.
Meegaand stapte ze door de geopende portier uit de auto. Haar rugzak gooide ze achteloos over haar schouder, haar passen in zekere zin loom voortgezet onderwijl ze toe moest staan hoe een aantal dienstmeiden haar koffers naar binnen droegen. Tegenzin werd vergroot met de seconde. De gang waarin ze terechtkwam door Isaac's gekozen weg stond haar niet aan, het waardevolle interieur te stralend in haar ogen en te sfeerloos in vergelijking met hoe ze het gewend was. Het was kil, als schitterend en toch te afgemeten en guur om het tot prachtig te kunnen beschouwen. Hetzelfde gold voor een andere voorbijganger wie Addy aanzag voor een van zijn broers. Zijn leeftijd leek een paar jaar over die van Isaac te zijn, maar hun gelijke gelaatstrekken en postuur gaf aan dat ze zeker familie waren. Ietwat vriendelijk geprobeerd te zijn, gaf ze hem een zwakke glimlach. Hoewel ze er niet meer dan een blik van erkenning voor kreeg, hield ze het goed en bleef ze zelfverzekerd staan. "Lovely house you got here, Isaac," vertelde ze zo geloofwaardig mogelijk, op hoop van zegen. "I hope I won't get lost."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Kort likte hij zijn lippen en draaide hij zich om naar Adelya. "Thanks, my dad designed it but it's not really my style, I decorated my own room which is more my style." Hij lachte zacht en schudde zijn hoofd "you won't get lost trust me, It's not that hard to find your way aroud here." Hij hoorde in de keuken wat gelach en wist al dat het ging om Zara en Camille. Hij wenkte haar met zich mee en liep door de lange gang richting de keuken. "Come with me, I got two people I want you to meet" Hij vervolgde zijn weg naar de keuken en stapte niet veel later binnen. Hij liep glimlachend naar Camille en gaf haar een dikke knuffel. "How's my favorite girl doing." Hij drukte een kus op haar wang en ging aan de bar zitten. Hij schoof een stoel naar achter voor Adelya terwijl hij zijn armen kruiste op de bar.
"Zara, can you get us some drinks please.' Hij gaf haar een knikje en luisterde naar Camille die vertelde over haar dag en hoe ze heel de dag had gewerkt aan het avond eten en aan haar welbekende taart. "Camille.. Zara, this is Adelya and she's going to be my wife very soon." Hij keek kort naar Adelya en likte zijn lippen. Hij wist wel dat ze beleefd zou zijn en hem niet tegen zou spreken. Tuurlijk verwachtte hij nog tegen spraak van haar maar ze zag er goed gemanierd uit en hij wist dat ze zich netjes zou voorstellen aan Camille en Zara.
Hij pakte zijn drankje van de bar en nam een slok. "Is this the new whiskey we just brought in Zara?" Hij knikte goedkeurend toen Zara dit bevestigde en draaide weer naar Adelya. "They already made dinner for tonight so you're lucky, it means you have some free time left. Normally I want you to help them out in the kitchen and do some other chores in the house such as laundry and cleaning." Hij knikte en nam nog een slok van zijn drankje.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Voorstellen over de andere stijl had ze ergens al wel kunnen begrijpen. Isaac leek haar meer het type voor de donkere kleuren, een duistere sfeer in tegenstelling tot het lichte, rijkelijke wat zijn vader gemaakt had en haar blikken opving met de eerste beste stap in het huis. De weg twijfelde ze daartegen wel over, zijn woord niet zomaar aangenomen om er genoeg op te vertrouwen dat ze geen enkele keer vol verwarring zichzelf door de gangen van de villa heen zou slepen. Haar leven had zich tot nu toe voornamelijk afgespeeld binnenshuis bij haar vader, niet bij andere families en daartoe durfde ze het er niet op te gokken, of ze hem wilde geloven of niet.
Op zijn wenken volgde ze hem wederom door de ruimtes, zijn vrolijkheid ergens wel gewaardeerd. Het maakte haar nieuwsgierig hoe zijn grimmige gezichtsuitdrukking uit het niets vervlogen kon zijn voor een ietwat aardiger, lievere expressie. Wat of wie hem precies zo had laten voelen kon ze voor de paar momenten niet beantwoorden, maar met het betreden van de keuken achterin het huis, werd Addy aan twee dienstmeiden voorgesteld wie de jongen zelf enthousiast leek te begroeten. Lichtelijk keerde ook haar vrolijkheid een beetje weer, voor hoe zwak en onopmerkelijk het ook door mocht gaan. "Nice to meet you two." Uit beleefde manieren schudde ze beide vrouwen de hand, ze alsnog een glimlach gegeven naar hoe ze tot nu toe met elkander in het huis omging. "You can call me Addy. Everyone does." Het feit dat ze haar volledige naam zoveel mogelijk had vermeden hield ze erbuiten, ze er van op de hoogte gebracht met het gevoel dat het iets vertrouwelijker aan zou voelen. Hoe dan ook ging ze naast Isaac zitten met nu een aardig comfortabele stroom door haar lichaam; de twee dienstmeiden leken haar oprecht welkom te heten, iets wat haar goed deed nu ze zo plotseling op onbekend terrein was neergekomen.
"Are we..," Het idee van trouwen kon ze zich amper voorstellen. Een bruiloft zo snel als hij het verwoordde, met het gemak waarmee hij het overbracht op hun gezelschap onderwijl zijzelf hier nog niets van wist. Wat fronsend keek ze hem aan. Ze viel stil, peinzend naar Isaac gekeken met een blik die enkel een hint van haar radeloze gedachten weergaf. "When?"

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Hij volgde elke beweging van haar. De manier waarop ze naast hem plaatsnam aan de bar. De manier waarop ze ongelofelijk netjes de twee vrouwen voor hem begroette. Hij was zeker geïnteresseerd in haar en zijn ogen waren dan ook zowat op haar geplakt. "Tonight after dinner, we sign the papers that my dad got us and it's done. I'll get you a nice ring and done. No big ceremony, no guests, no honeymoon, nothing." Hij pakte wederom koeltjes zijn glas op en nam een slok. "i"ll show you around a little soon. I'll show you our room, the bathroom and the walk in closet, that's everything that's important for now. Other rooms such as the gym, the movie theatre and the library i'll leave that up to you to discover and all since I only visit the gym once or sometimes twice a day and so will you. From tomorrow on i'll be your personal trainer. I like something to hold on to and you're way to skinny but that will be discussed tomorrow."
Hij stond op en gaf een knikje aan Camilla en Zara waarna hij zijn hand uitstak zodat zij deze kon aanpakken. Hij greep haar hand vast en trok haar zachtjes van de stoel af waarna hij de keuken uit liep op weg naar de grote trap. Het was vandaag erg stil in huize Ivanov. Normaal was er altijd wel geschreeuw of gelach hoorbaar maar nu was het ijzig stil. Hij liep de grote trap op richting zijn kamer. Hij moest hiervoor eerst langs de kamer van 6 van zijn andere broers waarna hij eindelijk bij zijn deur aankwam. Hij opende zijn slaapkamer deur en trok haar mee naar binnen waarna hij haar hand losliet. Hij vond het zeker onwennig om haar hand vast te houden en hij vond het ook niet bepaald een fijn gevoel. Hij leunde tegen de deurpost en keek even zijn kamer in. De kamer was netjes opgeruimd en veel zwart met wit. Het straade netheid en klasse uit. Hij likte zijn lippen en bekeek Adelya even. "So this is our room, we both sleep in here although I barely sleep during the night so don't worry. It will be you alone in the bed most of the time."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Dromen had ze van kinds af aan al gehad. Waanideeën over hoe ze later zou worden, hoe haar leven eruit zou zien en waar ze haar thuis zou vestigen zodra ze hier de kans voor had. De wijze van het verlopen van haar bruiloft, welke jurk ze zou uitkiezen en welke make-up haar gezicht zou sieren. Ze had hoop gehad, fantasie. Dagdromen over hoe de sluier prachtig langs haar lange, kanten jurk zou vallen met een witte gloed die haast sprookjesachtig leek. Hoe haar haar lang en krullend langs de wederzijden van haar oren zou vallen. Hoe de muziek haar zou achtervolgen met elke stap die ze zette, haar koers naar het altaar genomen met de hand van haar vader in de zijne. Een glimlach die niemand ooit meer van haar af kon nemen geplaatst alsof deze nooit meer zou vergaan. Alles verging, zag ze verwateren voor haar ogen met elk woord dat zijn stem overbracht, doende dat het geen waarde had om de meest bijzondere dag in het leven van een meisje af te nemen. Haar uitgestraalde vriendelijkheid verdelgde. Ze trok haar verdriet weg door geen emotie te laten ontsnappen, alhoewel er gezien kon worden door beide dienstmeiden als de jongen naast haar dat haar ogen geen glundering van acceptatie bezat, maar verdronken waren in neergeslagen somberheid. Ongesproken stond Addy op van de stoel. De aanwezigheid van Zara en Camille konden haar gestolen worden als ze haar stem koud deed horen. Geen boosheid kwam eraan te pas, maar het was kil en zacht genoeg om de boodschap over te brengen. "I don't want a ring from you. It'll have no value to me, no matter how much money you've spent to buy it for me. I'll sign the papers, that's all." vertelde ze. "And if you don't like my body or the way I am, you can find someone else. I bet girls are in line for you. For me ten others, isn't it?" Ze streek haar t-shirt met een simpele streek glad, haar ogen prikkend tegen de zijne vooraleer ze een laatste keer haarzelf omdraaide naar de dienstmeiden. "It's an honor to meet you two." Sindsdien stapte ze uit de kamer, met gruwel gevoeld hoe hij haar hand vastpakte om haar verder over de trappen naar boven te leiden. De gehele weg naar zijn slaapkamer had ze verbitterd doorgebracht. Haar gegrom onderschept door haar lippen een beetje op elkaar te persen, maar haar trillende vingers vertelden genoeg over haar afschuw op voelde borrelen over haar 'man'. Met het betreden van zijn eigen ruimte haalde ze haar handgreep strak uit de zijne vandaan; te ongeduldig om langer aan hem vast te zitten, bleef ze in de uiterste hoek staan, de afstand genomen om zichzelf een beetje op gemak te stellen.
"I'm sleeping on the floor." Ze haalde een hand door haar haar heen, de lokken vastberaden achter haar schouderbladen gestreken. "Right here."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Haar woorden van zojuist bleven in zijn hoofd ronddwalen en hij vond dat hij er antwoord op moest geven, of eerder een verklaring geven waarom hij wilde dat ze een ring droeg. "I am only getting you a ring because I want you to wear it when we're going out together. To a ball, to a deal, to other business people, to my parents. I just want you to wear the ring so that outsiders can see that we are married and that you belong to me. In here you got to do whatever you want with the ring but once we step outside this house you'll be wearing it." Hij likte over zijn lippen en stapte de kamer binnen waarna hij tegenover haar ging staan. "Besides we are going to the gym whenever you want to or not, it is an order and I want you to do that with me, I want you to work out and have a healthy body and not a skinny body where I can see your bones." Hij wist natuurlijk ook niet of ze dun was aangelegd of dat ze zo dun was omdat haar ouders zoals zij zelf zei weinig geld hadden voor eten en er dus niet veel te eten was. Hij wilde haar niet kwetsen met de opmerking, hij wilde haar eerder helpen om weer een gezond lichaam te krijgen. "You won't be sleeping on the floor don't be silly. You're sleeping in the bed most of the time i'll pass out on the sofa in my office like I said don't worry, I hate sleeping with woman when it's actually sleeping. The reason why I let you stay in my room is for your own safety. My brothers and cousins you see, they are jealous that you're with me now and I don't want them near you. There is a lock on the door which you can use when i'm not here, when i'm here they won't even dare to step in my room." Hij meende wat hij zei over het feit dat hij haar in zijn kamer wilde voor haar eigen veiligheid. Hij had namelijk ook camera's in zijn kamer hangen. Die beelden kon hij in zijn kantoor in de gaten houden zodat hij zeker wist dat ze veilig was in zijn kamer, als nog zou hij zijn eigen broers vermoorden als ze bij haar in de buurt kwamen.

"Come on i'll show you the walk in closet so you can pick a dress for tonight's dinner."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"So that's what it's about? To show your new 'trophee' to everyone else?" Schok had ze geeneens meer in zich vloeien. Het was het gemis van acceptatie voor beide hoe ze was als hoe ze het verdomde haarzelf als een slaaf weer te geven, wat in razende snelheden door haar bloed ging. Ze stelde zich daarom ook wat afgesloten op. Als denkbeeldige muren haar afzonderden van elkander in haar buurt, zo afwezig keek ze voor zich uit, te strak om vele emoties te tonen en eveneens bracht het genoeg met zich mee voor Isaac om op te moeten merken dat het haar niet zinde hoe hij met haar omging. Addy was vaak bereid te doen wat er van haar gevraagd werd, als dit met respect gebeurde in plaats van met verwijten en bevelen, een situatie die niet in zijn doen en laten paste. Met een zucht kwam haar rug in aanraking met de muur. "Glad to hear I don't suit your standards. You know, you could've just told me I'm ugly right away, instead of making me go to the gym twice a day because you don't like the way I look." Of hij verstand had hoe hij om moest gaan met vrouwen was vanaf nu wel te gokken geweest. Hij had werkelijk geen flauw idee wat hij uitkraamde, hoe iemand behandeld moest worden als een normaal mens zoals elkander dit verdiende. Voor hem was ze een hulpeloos dier, een onderdaan wiens conditie en uiterlijk geheel afhankelijk was van zijn doen, iets waar ze regelrecht een afschuw van had en niet zo bescheiden ook.
Stuurs schudde ze haar hoofd. Een minieme beweging van meer antwoord dan hij uit haar mond kon verwachten, hetzelfde voor een verklaring. "I'm sleeping on the floor," herhaalde het meisje zichzelf. Ze luisterde niet naar hem om haar eigenwaarde intact te houden voor hoeverre ze dit kon, ondanks ze geen weten had hoe ver de jongen zou gaan als het om afwijzing ging. Voor de jurk gold hetzelfde. Bekenden van haar wisten dat Addy enkel netjes rondliep als ze hier geen andere keuze toe had omdat ze haar lijf nooit blootgaf tegenover anderen, met zo haar persoonlijke redenen.

"I'm not hungry."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld