Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O) Bloody revenge

Account verwijderd

schreef:

Dit is een orpg tussen Aurora en Alison, gelieve niet te reageren uitgezonderd van deze twee personen. Er kunnen erotische/bloederige stukken aan bod komen, be warned

Adriana Alysa Radley//19 years old//American

We call it our wold
But it never belongs to us
Mistreated from the outset
But now the earth strikes back
------
Make it up, fall in love, try
But you'll never be alone
I'll be with you from dusk till dawn
I'll be with you from dusk till dawn

Kai parker//128 years old//

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:

Aurora Maija Salvatore //2000+ years old//

Stefan Salvator//171 years old//

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Aurora liep op een rustig tempo de grote schuur in waar zojuist het hele spektakel zich had afgespeeld. Ze was na honderde jaren eindelijk vrij van die vreselijke prisonworld. Jaar op jaar beleefde ze elke dag dezelfde weer opnieuw, niks kon het stoppen. Jezelf doden was geen optie, je werd gewoon weer levend en wel wakker. Daarnaast was ze door haar vader onsterfelijk gemaakt, net als hem.
Toen ze de zaal in liep zag ze hem al liggen; Kai Parker. Na een aantal decennia kwam hij in de prisonworld, ze was niet meer alleen. Die eikel heeft haar er echter in koele bloedde achter gelaten na alle tijd die ze samen gespendeerd had. Ookal kon ze hem nu wel wurgen van woedde; ze had hem nodig. Ten eerste snapte ze helemaal niks van deze wereld, het is zo veranderd sinds ze de prisonworld in is gestuurd. Hij heeft er maar 30 jaar gezeten dus zal grotendeels haar wel kunnen helpen. Daarnaast is er het vriendengroepje van Stefan Salvatore. Ze hebben een eind gemaakt aan haar vader, ze hebben hem ergens bewusteloos opgesloten. Aurora had geen idee waar, maar ze zullen zeker allemaal boeten voor wat ze gedaan hebben. Ze zullen spijt hebben dat ze met de verkeerde familie gespeeld hebben. Ookal zijn Stefan en Damon in principe verre familieleden. Het deel van de familie waar ze nu mee gefucked hebben, zijn de koelbloedigen en gevoellozen.
Ze bukte neer bij het lichaam van Kai dat gesepareerd is van zijn hoofd. "Boy, what have you gotten yourself into" mompelde ze en pakte zijn hoofd wat ze tegen zijn lichaam aan legde. Kort hield ze haar handen om zijn in 2 delen gebroken nek en sloot ze haar ogen. Door zich simpelweg kort te focussen merkte ze dat het weer een geheel werd en begon ze weer een hartslag te voelen. Toen zijn ogen opende ging Aurora weer recht staan. "Get up, we have work to do" beveelde ze zonder hem tijd te geven om goed bij te komen. "One day in this world without me and you already got killed. Time to step up your game" mompelde ze droogjes en sloeg haar armen over elkaar heen.

Stefan liep buiten de grote schuur uit waar zojuist zich een catastrofe heeft voorgedaan met nog een verlamd gevoel van ontwetendheid. Het drong nog niet echt tot hem door wat zich allemaal had afgespeeld. Jo dood, alle Parkers dood, zijn vrienden gewond en in pijn. Wat een mooie gebeurtenis had moeten zijn veranderdde maar al te snel in een nachtmerrie door de terugkomst van de tweelingbroer van Josette; Kai. Hij pakte een stoffen servet, van de al gedekte tafel buiten, die niet meer nodig zal zijn. Met de servet veegde hij het bloed van Kai Parker van zijn handen af. Damon was al rechtstreeks met Elena naar het ziekenhuis gegaan aangezien zij niet meer wakker geworden was na alles. Ze was dan immers ook net weer mens geworden.
Alles wat deze avond gebeurd is dankzij Kai, heeft Stefan hem meteen voor laten boeten. Van Kai Parker zullen ze geen last meer hebben, je kan namelijk niet leven zonder hoofd.
Even haalde hij diep adem om tot zich zelf te komen. Hij begreep niks van deze hele situatie. Hoe kan iemand zo harteloos zijn? Stefan keek naar Caroline die naast hem stond. "Are you okay?" Vroeg hij fronsend. Ze zag er niet goed uit, er was iets anders aan haar. Caroline leek niet zichzelf, wat ook wel te begrijpen was. Zelf wist hij het ook allemaal niet meer zo goed. Het was een domme vraag geweest aangezien ze natuurlijk helemaal niet oké is. Caroline was misschien wel de gene van hen die het meest enthousiast was voor deze bruiloft, ze heeft immers bijna alles georganiseerd.

Account verwijderd

schreef:
Sinds het tragische ongeluk waar Adriana het slachtoffer van was geworden, had ze sindsdien de langdurige uren in het ziekenhuis doorgebracht. Ze had zich geen positie kunnen veronderstellen, onderwijl ze ver in gedachtes was van verlangen naar dorst, overduidelijk waar de symptomen zich hadden bezaaid in haar lichaam en denkwijze. Met haar bladgroene ogen, had ze haar zicht gevestigd op de deur die op elk moment kon passeren. Adriana kon zich met geen enkele bezigheid in de ruimte vermaken, zonder haar fysieke kracht erbij te betrekken. Met elke stap die ze had gepasseerd van het bed, lieten haar gedachtes zich omslaan in verlangens die op elk moment als werkelijkheid waren bestempeld. Haar denkwijze hadden zich onbewust omgeslagen in het vloeistof van de aderen van de medemens, alsof ze er geen enkele controle over had. De verpleegster is de ruimte bij komen wonen, onderwijl ze nog wat specifieke taken aan het verrichten was, had Adriana haar dorstige verlangen onder ogen zien komen. De lijkbleke nek van de jonge vrouw had Adriana haar aandacht getrokken, onderwijl ze haar mond langzamerhand had geopend en op elk moment haar nek in de hare kon overvallen. Een paar cm waren verwijderd tussen de twee, en voor ze haar moment had uitgekozen, had ze haar hoektanden in haar nek bestormd, en genoot ze van elk vloeistof die ze uit haar lichaam had verwijderd, zonder enige vermoedens van de andere verplegers. Na enkele minuten had ze het leeggezogen lichaam op de koude vloer achtergelaten, onderwijl ze haar patiënten bedekking had uitgetrokken en het had omgewisseld met haar kledij. Druppels bloed die ze had afgelikt van haar mondhoeken, beschikkend over enigszins een kort moment van verlangen. Uiteindelijk had ze de ziekenhuis verlaten, spoorloos, onderwijl ze op zoek was naar meerdere slachtoffers die ze beet kon nemen.

Onderwijl Aurora zich had gevoegd in de ruimte, wist Kai zich geen weerwoord aan te kondigen. Momenten van stilte brak aan, en Kai gunde haar enigszins alleen maar humeurige blikken. Kai was op zulke momenten absoluut niet in de stemming voor een discussie, met name Aurora. Hij nam liever de genoegen om in zijn eentje zijn zoektocht stand te houden, tevens had iedereen in zulke momenten een bondgenoot nodig, zelfs al was het niet iemand waar je mee overweg kon. Aurora en Kai hadden ook geen vriendschappelijke verlangens, het ging puur om wraakgevoelens die ze niet meer wouden uitstellen. Nadat ze beide met tevredenheid hun wraak hebben afgerond, zullen de wegen tussen de twee scheiden en nooit meer contact beproeven. Sinds ze jarenlang opgescheept waren in de prisonworld, had Kai haar goede en slechte kanten kunnen onderscheiden, onderwijl Kai meerdere keren de aandrang had om haar voor een lange tijd stil te kunnen houden. Als er keuze's aanwezig waren, had Kai liever de mogelijkheid genomen om zijn wraak alleen aan te vechten. Ze hadden hun zoektocht voor een lange tijd moeten afbreken, aangezien Kai na aantal falende pogingen, een pauze had ingezet, Aurora had genoeg intenties om haar wraak te laten naderen, met en zonder hem had ze alles kunnen afgehandeld in een bloedbad, tevens hadden ze overeenkomstige eigenschappen, waardoor ze beide hun prijs in tevredenheid kunnen overwinnen.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Aurora keek Kai geërgerd aan toen ze alleen wat humurige blikken kreeg. Ze liep naar hem toe en zette de hak van haar naaldhakken in zijn keel zodat hij geen adem kreeg. "You really don't wanna make me any more mad right now Mister. You don't get to look at me right now like that! You have left me behind in that damn prisonworld after everything we been trough, after everything I have done for you!" Zei ze luid en duidelijk. "You're lucky I'm here to save your ass, otherwise you wouldn't even be here right now with me for the revenge I know you want" mompelde ze en haalde haar hak bij zijn keel vandaan zodat hij niet zou stikken. Aurora haalde even adem om weer tot zichzelf te komen, vaak kon woedde haar zomaar overnemen. Je wilde haar dan ook echt niet kwaad maken.
"Now stand up you loser, we have plans to make" zei ze en keerde hem kort de rug terwijl ze naar de uitgang liep wetend dat hij haar wel zou volgen. Aurora dacht graag dat ze de macht over hem had, ze was immers krachtiger dan dat hij was. Kai was maar een of andere zielige Siphoner zonder emoties. Aurora was daarintegen de dochter van Silas, een van de eerste heksen en de eerste die onsterfbaar was. Haar vader was daarom een van de machtigste heksen wat hij aan haar door heeft gegeven.
De avond hiervoor, toen ze terugekeerd was, had ze meteen al een onderkomen voorzichzelf geregeld. Ze had niks gesnapt van hoe dit tegenwoordig ging en van alle luxe die er bestond. De helft van wat er in het enorme pand stond wat ze zichzelf gepermiteerd had begreep zij niet eens. Het was dan een goed iets dat Kai er was die haar hiermee kon helpen. Een ding moest ze toegeven, ze kon wel wennen aan de kledingstijl van tegenwoordig. Vroeger zou je nooit zo bloot op straat mogen lopen, maar nu was het net alsof mensen half naakt over straat liepen, vooral de damens. Ze had daarom ook een jongedame op de straat, die waarschijnlijk uitging, beroofd van haar gewaagde jurkje. Want ja, Aurora moest natuurlijk wel een beetje in stijl op deze dode bruiloft arriveren.

Stefan besloot samen met Caroline zich weer aan te sluiten bij de andere die zich in het ziekenhuis bevonden. "Go home, take your rest. We'll come to check up on you after the hospital." Had Stefan, Alaric naar huis gestuurd met een vriendelijke hand op zijn schouder. Er waren geen woorden waarmee hij dit goed kon praten, waarmee hij Alaric zich beter kon laten voelen. Stefan kon Alaric zijn pijn simpelweg voelen, Alaric was zoveel kwijt geraakt in de afgelopen tijd. Eigenlijk alles wel.
Inmiddels liep hij met Caroline door de bossen richting het ziekenhuis. Ze hadden hier al vele male eerder geweest kunnen zijn doormiddel van hun bovennatuurlijke snelheid, beide wilden echter op het moment niks hebben van deze hele wereld. Echter was hier eenmaal geen ontkomen aan. Al snel bleek dit wel en ging het namelijk al weer mis. "Do you smell that?" Vroeg hij aan Caroline en keek haar aan. Aan haar gezicht kon hij al meteen zien dat zij hetzelfde dacht; bloed. Toen ze de geur achterna gingen kwamen ze al snel uit bij een lichaam aan de rand van de weg, dicht bij het ziekenhuis. "A vampire" concludeerde Stefan al snel aan de tandafdrukken. "Definitely one that isn't in control yet, considering the amount of blood that was taken. She's almost all out of blood" vervolgde hij waarna hij de pols van de vrouw weer op de grond liet vallen die hij zojuist opgepakt had.

Account verwijderd

schreef:
Adriana had zojuist een jongeman, rond de twintig geschat als prooi geschat. Ze bezichtigde haar charmes, waardoor ze oogcontact begon te maken met desbetreffende slachtoffer. Met zijn handen had hij contact gemaakt, door middel van gebaren dat Adriana een seintje gaf dat ze haar passen moest volgen naar de jongeman. Uiteindelijk had ze met wat simpele woorden duidelijk gemaakt dat ze geen afstand getolereerd had. Zijn lippen begonnen zich naar haar toe te trekken, onderwijl ze haar ogen op zijn nek had, voor hij het wist had ze de volgende slachtoffer beetgegrepen. Luidkreten stopte na enkele minuten, en de tweede slachtoffer had de oppervlakte bereikt. Het warmhartige bloed die ze van haar vingertoppen had afgelikt, door haar gewelddadige acties, onbewust van haar innerlijke ziel, verbogen van haar kwetsbaarheid. Wanneer Adriana zal ontwaken uit haar innerlijke ziel, zal het meisje zich beseffen wat allemaal had aangericht, terwijl haar menselijkheid zich na enkele uren zal bijkomen van haar monsterlijke gedachtes. Haar passen had ze zich voortbewogen op het midden van de weg, geen enkel geruis was te horen in de binnenstad, niet wistend waar ze naartoe moest gaan. Aangezien er een leegte was van menselijke wezens, had ze voor nu geen prooien getroffen tijdens haar zoektocht. Na elk lichaam dat ze koud, levenloos achterliet, waren haar behoeftes alsmaar groter, als er geen einde aan gemarkeerd was, en nu of later in een bloedbad zou kunnen eindigen. Haar zintuigen die ze op dit had waargemaakt, door middel van welbekende geuren die ze had opgepikt, onderwijl ze elke hoek had bezichtigd met haar ogen die op dit moment bloedrood waren gekleurd. Geen enkele schaduwen die haar cirkel hadden betreden, noch haar lieten stoppen van haar bezigheden.

Haar naaldhakken die hij geprikt in zijn keel voelde, bouwde agressieve gevoelens in hem op. Kai wist zich nooit te gedragen tegen de medemens, noch Aurora die het op elk moment nog ruwer in zijn keel kon aanbrengen. ''I don't need your cooperating for my purpose, little girl'' With or without your help, I'm always suceed in my own bussines'' had hij als weerwoord toegevoegd aan haar boosaardige woorden, die Kai persoonlijk niks deed. Zijn stembanden die zich in een onverstaanbaar stem had vervoegd, voordat Kai was uitgesproken en bevrijd van de naaldhak die ze had verwijderd van zijn keel. Hij had enigszins geen kwetsbare gevoelens, niemand kon hem persoonlijk beledigen, integendeel nam hij wel grotendeels de behoefte had om kille moorden uit te voeren, waardoor ze met spijt in hun ogen, hun ondergang zullen ervaren. Hij nam liever geen bevelen aan van een jongedame, tevens had hij zijn positie staand aangehouden en volgde hij met een humeurige houding zijn plannen. Wat er ook aan het lot zou overblijven, Kai zou dit keer geen ''pauze's'' vaststellen, tevens zou dat weggegooid tijd zijn, aangezien Aurora haar geduld begon op te raken, wat je grotendeels kon merken aan haar geheimzinnigheid, wat haar een ''gesloten'' jongedame maakte. Aurora was een krachtige heks, die ze door haar vader te danken had. Sinds ze moest leven met zijn dood, had ze zo haar rouwproces begonnen. Kai was vastbesloten over het feit dat de jongedame pas tevreden zou zijn als ze de personen met eige handen te gronde zou richten, mede zonder Kai. Ze hadden beide hun redenen, tevens kon Aurora niet over de dood van haar vader converseren, de legende en welbekende vampier.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Aurora stopte en draaidde zich weer om, ze kon het niet hebben dat hij haar niet gehoorzaamde. Kai dacht zo'n goede heks/vampier te zijn, dat hij altijd slaagt, dat niemand hem ooit voor is. Het tegendeel is zojuist wel bewezen, als Aurora er niet geweest was, was hij er nu niet eens meer geweest.
Eerst laat hij er al achter in de prisonworld, nu denkt hij beter te zijn? Hij moest haar echt niet gaan testen. "Wasn't I clear enough?" Vroeg ze toen en kneep haar ogen lichtjes tot spleetjes en liet zijn bloed moeiteloos opkoken wat hem pijnigde. "Trust me Kai Parker, you really don't want to test me right now." Zei ze terwijl ze door ging met hem pijn doen. "If it wasn't for me you wouldn't be here right now." Zei ze en liet het koken van zijn bloed stoppen. "One last time; follow me or I'll make you" zei ze duidelijk en draaidde zich terug om en begon verder te lopen.
Niks kon Aurora meer woest maken dan haar niet te gehoorzamen. Ze is gewend de sterkste te zijn, en dat iedereen voor haar neerknielt uit angst. Één keer zijn andere heksen haar voor geweest. Alle heksen waren samen gekomen en hadden haar naar die gevangenis gestuurd om de wereld te beschermen. Jammer genoeg voor hen is ze nu weer vrij. Dir was eeuwen geleden, maar hun families zullen ook gaan boeten. Ze zal ze allemaal doden tot op de laatste na.
Kai was dus een uitzondering, hij luisterde niet zomaar naar haar, hem zag ze dan ook als een uitdaging. Dit is wat haar waarschijnlijk tot hem aantrekt.

Stefan was inmiddels achter het spoor van leveloze lichamen aangegaan. In het afgelope uur heeft hij tientalle lichamen gevonden. Caroline had zich hij Damon en de andere in ze ziekenhuis gevoegd. Het ene na het andere lichaam trof hij dan ook door heel Mystic Falls aan. Geen spoor van de dader was te herkennen. Telkens was hij net te laat, maar kwam hij steeds dichterbij. Stefan was nu zelfs zo dicht bij dat het slachtoffer van de losgeslagen vampier zijn laatste adem nog uitblies. Snel liep Stefan dus verder. Waarschijnlijk was deze vampier net uit zijn of haar transitie en had hij/zij er nog geen controle over. Stefan moest deze persoon zo snel mogelijk op zien te sporen, voor degene het bovennatuurlijke wereldje aan iedereen verraad. Daarnaast wilde Stefan deze persoon ook helpen, je kom makkelijk vampier zijn zonder dat er onschuldige mensen dood hoeven te gaan.
Aan de overkant van de straat zag hij uit het niets een verward meisje lopen. Haar kleren zaten onder het bloed. "Hey, you!" Riep hij. Hij ging op haar af "Wait up!" Voegde hij eraan toe.

Account verwijderd

schreef:
Stemmen die haar zintuigen als geweld door de oren liet schieten, alle zintuigen die ze op dit moment waarmaakte hadden zich vele maren sterker ontwikkeld, vooral door haar transformatie, waarbij Adriana zelf nog geen enkele seconde over had nagedacht. Het ''wezen'' wat ze was geworden, ze had er geen moment bij stilgestaan. Het enige wat haar aandacht trok was het vloeistof van de aderen van de medemens. Een jongeman had haar nog geroepen, tevens had ze haar passen versneld, snelheid wat niet iets menselijks was, tevens had Adriana de stemmen genegeerd en ging ze zo haar eigen weg. Ze was niet op zoek naar hulp, alhoewel ze zichzelf kon blijven ontkennen dat ze het niet nodig had. Een gunstige verklaring over haar toestand zou wel voldoende zijn. De wolken hadden zich donker, maanloos zien opkomen, onderwijl Adriana haar zich gefocust had op de stemmen die ze probeerde te vermijden. Ze wist ondertussen dat ze met de overeenkomstige soort te maken had, en wat wellicht haar dood zal betekenen. Ze wist niet wat voor bedreiging ze vormde voor mensen zoals hen, de medemens was onderhand tot alles in staat om elk afgescheiden, bijzonder wezen uit te schakelen van zijn of haar levensloop. Adriana had niet sterke gevoelens om te koesteren, haar ouders die duizenden kilometers van haar vandaan waren, liet eenzaamheid met haar mee brengen, tevens was dit de ideale afleiding om zo haar ellende diep te verbergen, alsof het verzonken onder een diepe oceaan is. De aandrang om haar hoofd te draaien naar achter, om zo een indruk te krijgen hoelang de afstand was tussen haar en de onbekende, was inmiddels groot. Het gaf haar angstwekkende gevoelens, als ze voor aantal secondes haar vooruitzicht weg zou drukken voor wat er achter haar speelde. Het kon een groep mensen zijn die haar sporen hadden opgevolgd, en een idee hadden dat zij achter de moorden zat, of een onschuldig persoon, ze had werkelijk geen enkel idee over de persoon die zich zelf op elk moment zou blootstellen naar Adriana. Wellicht waren er meerdere ''mensen'' zoals haar, die zichzelf zouden opofferen om haar onder de ellende weg te laten slepen, tevens zou het een teleurstelling zijn als haar gedachtes een waardeloos instinct hadden opgevolgd, waarbij geen enkele over haar ''redding'' waar zullen zijn.

Haar boosaardige woorden, waarbij ze haar stem had verheft, liet Kai enigszins een glimlach op zijn mondhoeken verschijnen. ''Sweetheart, you're the only one who made everything a damn bloodbath'' I'm the one in charge, so would you rather seek your enemy's on your own, or spend the time useful with me?'' Choice is yours'' Aangezien ze haar keuze bijna onbeschaamd liet overkondigen, had Kai haar de keuze zelf aangeboden. Kai wist zelf dondersgoed dat ze voor de tweede keus zal gaan, aangezien Aurora niet ver zal komen in haar eentje, als de rest van hun vijanden al voorbereid was met een groep vampieren. Aurora was volgens zichzelf onoverwinnelijk, tevens deelde ze beide dezelfde zekerheden over zichzelf. Kai kon zich geen enkele positieve punt opnoemen over de jongedame, ze was problematisch, en een onaangename aanwezigheid als bondgenoot. Hij had zich niet kunnen inbeelden hoe moeilijk de jaren wel niet geweest waren met iemand zoals haar, tevens waren ze beide krachtiger, alsof ze hun krachten met elkaar bundelde. Hij was er haast bij overtuigd dat elke vrouw met krachten, zo onuitstaanbaar waren als persoonlijkheid. Aurora was wel het ideale vrouwenbeeld wat Kai in gedachte had, tevens had Aurora's schoonheid alles verwoest door haar onbeschrijflijke karakter. ''Is it really that hard for you to behave yourself?'' Had hij uiteindelijk nog aangekondigd, waarop duidelijk was dat Aurora dit niet als vraag zou opvatten, maar meer als onnodig commentaar. De jaren dat hij gespendeerd had met Aurora, hadden ze geen enkele moment een fatsoenlijk conversatie kunnen voeren, zonder als weerwoord gescheld in de prisonworld toe te voegen. Kai kon haar in geen enkel opzicht serieus nemen, afzonderlijk van deze situatie waarbij ze elkaar beide nodig hadden om Stefan en de rest uit te kunnen schakelen, als ze nou wilde of niet. Ze moesten voor deze ene keer hun laatste missie voltooien, nadat het bloedbad zich zou eindigen en Kai en Aurora hun doel hadden bemachtigd, hoeven Kai en Aurora geen enkel woord meer naar elkaar toe te spreken in hun eeuwige levensloop.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Blijkbaar snapte Kai nogsteeds niet dat als zij hem niet weer tot leven gewekt had, dat hij hier dan niet zo irritant kon hebben staan doen. Als zij niet zelf uit die prisonworld was gekomen, was het nu over en uit voor hem geweest. Aurora bleef stil staan en draaidde zich nogmaals terug om. Ze besloot haar woedde aan de kant te zetten en het aan te pakken op een andere manier. "Just shut up, okay?" Zei ze terwijl ze verleidelijk een rond je om hem heen liep met één vinger die ze horizontaal over zijn rug liet lopen. Achter hem stopte ze even en bracht ze haar hoofd naar zijn nek. "Or do I really have to make you?" Fluisterde ze speels in zijn oor en drukte vervolgens teder haar lippen op zijn nek. Aurora ging terug voor hem staan en legde haar handen op zijn borstkas. "C'mom, I know you want this, eventhough you try to drive me crazy right now." Zei ze terwijl ze hem aankeek en voorzichtig maar zichtbaar op haar lip beet.
In de prisonworld hebben ze zo ook hun momentjes gehad, al was het altijd simpelweg tijd verdoezeling en verlangens. Nooit kwamen hier echter échte gevoelens bij te pas. Beide hadden ze namelijk voor een groot deel dezelfde karakter eigenschappen. Soms kwam dit goed uit, maar vaker zorgde dit ervoor dat ze nog al botste. Uit het niets draaidde ze haar stemming weer om, aangezien ze het niet meende. Ze wilde echter even kort op hem inspelen, in de wanhoop dat hij eindelijk zou ophouden. Kai kon haar soms helemaal gek maken en het bloed onder haar nagels vandaan halen. Ze gaf hem een hard knietje. "Well I gues you should have thought about that when you left me to rot in that damn prisonworld" zei ze en liep voor de laatste keer naar de uitgang. "Oh by the way, congrats on becomming an uncle soon. Yeah, that's right. I bet you thought you had killed all of your familymembers, including the twins your sis was carrying. We'll you're wrong, seems like you're not going to be covenleader forever after all. You'll lose your powers in about 18 years. Daddy transfered his grandchildren to that abnoxious blondie. Bet you didn't even noticed" zei ze terwijl ze verder liep zonder om te kijken. "Now just follow me, I mean I gues you haven't thought of a place to stay now did you? So if you don't want to sleep on a bench somewhere you should follow me." Mompelde Aurora nog even over haar schouder kijkend.

Ergens kon het Stefan op het moment helemaal niks meer schelen. Dit geval was eigenlijk een probleem voor de maker zelf. Stefan heeft wel andere problemen waar hij zich nu druk mee kon houden. Hij kon nu in het ziekenhuis zijn met de andere, hopend dat alles goed zou komen met Elena. Zelfs tijd om zijn vrienden te bellen en te vragen om een update gunde Stefan zichzelf op het moment niet.
Zoals hij al verwacht had versnelde de jongedamen haar pas, waarom zou zij dan ook stilstaan als een vreemdeling dit vroeg? Voor wat zij kon weten zou hij wel van de politie of iets dergelijks zijn. Met zijn bovennatuurlijke snelheid stond hij al snel voor haar en kon ze niet zomaar doorlopen tenzij de jongedame om hem heen stapt. "You don't have to be scared. I want to help you, trust me I know how you feel right now. Emotions heightened, the unstoppable thirst." Begon hij in de hoop dat zij niet voor hem zou vluchten. "You have to be carefull though, I saw you leaving dead bodies around all through the cirty. Not a good idea if you don't want people to find out what you are. And trust me, you don't"

Account verwijderd

schreef:
Op een gegeven moment had de jongeman haar in zijn greep, voor het geval Adriana toch nog zou ontsnappen. Nadat hij de woorden, voorzichtig aankondigde, nam het geruststelling met haar mee, focussend op haar ogen, die verantwoordelijk waren voor alle onschuldige moorden die ze de afgelopen uren had betracht. ''I..I wasn't supposed to do these sins, felony's'' I completely lost my self control'' had Adriana meegedeeld aan de onbekende die enkele centimeters van haar verwijderd was. ''Am I a murderer?'' had Adriana haar vraag voor het laatst bewaard, aangezien het haar onrust op een bekrompen wijze in haar verstand had gevormd. Wederom had de jongeman geen kwaad in de zin, tevens had hij evengoed haar daden in het verleden verricht en wou hij haar hiermee overweg helpen. ''I don''t even know what is happening with me, please tell me what is going on with me!'' had ze haar stem verheffen, onderwijl ze compleet de controle verloren was in haar verstand, en op elk moment kon uitsterven van de overvloed pijn die ze ondergaan had. Haar innerlijke ziel die aanwezig was in de realiteit, lieten haar emoties als kwetsbaarheid aan tonen. Af en toe wierp ze hem gebroken blikken toe, destijds ze haar ogen had gerust op zonsondergang, wat haar een greintje ontspanning had bijgedragen. Eveneens kon de jongeman een hardvochtige moordenaar als identiteit beschikken, aangezien je niet elke voorbijganger blindelings kon vertrouwen, hoe betrouwbaar ze er ook uit zagen. Adriana was een gesloten persoon, die niet onmiddellijk nieuwe personen in haar vertrouwenscirkel toe liet, onderwijl kon ze het slachtoffer worden van een depressie. Adriana had geen vertrouwen in hoe het lot haar zou sparen in deze onzekere situatie, aangezien ze haar uiterste best deed om antwoorden uit de jongeman te krijgen, haar emoties kunnen zich op elk moment bezaaien, momenteel had ze haar handpalmen ruw in zijn onderarmen gedrukt. ''Just put me out of my misery, please'' nadat ze haar handpalmen van zijn onderarm had verwijderd, een emotie van kwaad en onaangename, akelige pijn had haar situatie enigszins niet verbeterd. Adriana had geen denkbeeld kunnen vormen over hoe haar probleemsituatie haar toekomst zal kunnen aanschouwen, omreden dat ze enige vermoeden had dat dit geen tijdelijke fase was van haar leven en de buitenwereld er binnenkort achter zou komen dat zij als moordenaar zweefde door Mystic Falls.

Wederom had Kai hun conversatie kunnen blijven voortgaan, aangezien ze beide het laatste woord voor ogen wilde hebben in de donkere ruimte. Kai besloot zich enigszins geen weerwoord toe te roepen, alsof hij zijn tong verloren had en volgde haar verzoeken op, onderwijl hij zijn sarcastische reacties voor nu even had gespaard. Sinds ze haar mond had geopend over zijn familie problemen, kon Kai het niet weerhouden om zijn tong nogmaals te laten weg dwalen. ''Why are you spending your time with complaining my family issues?" Since your father died, the ruthless vampire, you don't have anyone except me, so get used to it, little girl'' Kai wist al te goed dat Aurora het niet accepteerde dat mensen hun negatieve uitspraken over haar vader voor haar, onbeschaamd aankondigde. Op elk moment kon ze haar woede tentoonstellen, waardoor Kai zijn controle desgelijks zou verliezen. De jongeman had beschikking over zelfbeheersing, tevens waren de kille moorden een alledaagse bezigheid, waar hij geen genoegen van kon krijgen. ''So do you even have a plan, because you aren't gonna make it if your stubborn like a eleven year old'' Haar gedrag deed zich zelf denken aan zijn kinderjaren, waarin hij altijd zijn zin wou hebben en zijn behoeftes aan het starten was zonder enigszins een plan. Aurora kon dan wel een machtige heks zijn, ze had haar verstand verloren als het aan kwam op slimme aanpakken.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Aurora grinnikte toen hij over zijn familie drama begon. "Well since I technically don't have familie anymore besides those two rats I have to find another problematic family to have some fun with" zei ze schouderophalend terwijl ze richting haar huis liep. Ze besloot niet verder boos op hem te worden aangezien het op het moment duidelijk geen zin had, zelf hem pijnigen niet. "Ofcourse I have a plan, do you really think I'm that pathetic?" Zei Aurora zuchttend. "I'm going to play a little game with them, it's a good thing they don't know me yet. I signed myself up for that thing called 'university' where they seem to be a lot. I'll act friendly, while sabotaging everything they're doing. I'll gather some useful information too that I can use against them. Doesn't that sounds like a plan?" Legde ze hem n het kort uit. Ze naderde een autoweg waar ze zomaar overheen liep. Aurora begreep niks van de bewegende objecten de er tegenwoordig reden. Ze was al drie keer aangereden door zo'n ding. Ook nu was het weer mis. Ze vloog over de weg door zo'n object wat met snelle snelheid over de weg reed. "Motus" mompelde ze wat de het ding met de personen erin door de lucht liet vliegen en met een harde klap in de berm weer neerviel, nadat ze de auto in vlammen had gezet. Snel stond ze op en trok wat glasscherven uit haar huid. "Seriously, I really don't get what those things are. I've been hit by those things three times already. And now my pretty dress is ruined!" Mopperde ze. Het was een goed ding dat ze onsterfelijk en niks haar kon doden, anders was ze er nu al lang aangeweest in deze nieuwe wereld waar ze niks van begreep. Alles was zo veranderd, opeens stonden overal grote gebouwen, er waren objecten die ze nog nooit gezien had en ga zo maar door. Ze had toen de hier kwam wel een jongedame tot haar gids gemaakt, maar deze kon ze niet uitstaan en heeft ze daarom maar meteen gedood. Aurora was dan misschien geen vampier, maar ze kon wel mensen laten doen wat ze wilde doormiddel van magie. "You have a lot of explaining to do because it's like I don't even know where I am right now. Everything has changed so much, I don't get a single thing of this strange world" zei ze en keek naar Kai. "People don't even regocnis me. They laugh at me when I say I'm Aurora Salvatore. People think I'm joking, they tell me that 'Aurora Salvatore' died century's ago." Vroeger kende bijna iedereen haar, haar vader was een belangrijk man. Leider van Griekenland. Iedereen kent haar naam nu nog wel en die van haar vader, maar blijft volhouden dat die eeuwen geleden geleeft hadden. Wist niemand dan dat zij onsterfelijk waren?

Het werd Stefan wel duidelijk dat de jongedamen geen flauw benul had van wat haar was overkomen. "No ofcourse you're not. If I'm beeing honest, I have killed more people in my life. It's kind of part of what you have became, although it doesn't has to be that way" legde Stedan haar rustig uit. In zijn donkere tijden doodde hij soms wel tientalle mensen op een dag, waar hij toen hij zichzelf weer werd grote spijt van had. "What I'm about to tell you is going to sound a bit weird and at first you're not going to be able to understand at first but I'll help you get through it" vervolgde hij terwijl hij vriendelijk geglimlached had om te proberen haar een beetje gerust te stellen. "You have became a vampire." Zei hij maar toen direct, als een pleister die je er meteen aftrekt inplaats van voorzichtig om het minder erg te maken dan het is. Al snel was ook duidelijk dat ze door begon te krijgen wat zij aangericht had. "No, I'm not gonna hurt you. I'll take you out of your missery by learning you how to control it, how you don't have to feel like this" knikte hij en stak zijn hand uit toen hij zich realiseerde dat hij zich nog helemaal niet had voorgesteld. "I'm Stefan Salvatore by the way" had hij erbij gezegd.

Account verwijderd

schreef:
Zijn woorden hadden Adriana onderhand gekalmeerd, onderwijl ze haar ogen niet op hem riskeerde en ze haar ogen halfdicht op de oppervlakte had gericht. Toen ze het woord ''vampier'' in ontvangst had, had ze wederom haar tong verloren, en kon ze zich geen enkel woord aankondigen. ''So I'm a goddamn bloodsucker with fangs?"' had ze als weerwoord bijgevoegd naar de jongeman, die haar met begrip had bestudeerd. ''This is insane, how have I became a monster?'' I don't wanna live like this, for the rest of my life'' Adriana had zich beseft wat voor toekomstplannen ze allemaal nog wou aanschouwen, tevens had ze haar menselijkheid in een oogopslag verloren, en kon ze zichzelf bestempelen als een moordenaar. ''How do I know that I can trust you, maybe you're one of these dangerous people who wants me death because of my felony's'' Evengoed kon hij Adriana door zijn verleidelijke praatjes in de val lokken, eveneens had Adriana de verlangen om er per direct een einde aan te maken. Ze kon haar levensloop niet voorzien, als haar monsterlijke kant in de weg stond, en alle obstakels zich zullen verergeren door de overvloed aan verlangen van bloed. ''I'm so thirsty, I can't handle this and certainly don't want to do this, but I have to'' Haar gevoelens hadden zich compleet omgeslagen, in slechts enkele minuten had ze weer de aandrang om de volgende slachtoffer beet te nemen. ''You can't help me, Mr. Salvatore'' had ze meegedeeld, terwijl ze was getroffen door haar gelach wat hun gesprek verstoorde. In de twintig minuten dat ze elkaar tegemoet waren gevallen had ze meerdere emoties gedeeld door haar emoties die zich elke moment hadden transformeert. Afvragend welke talenten vampieren allemaal in zich hadden, mede hun snelheid wat onbeschrijflijk snel is. Wellicht was Adriana ervan overtuigd dat ze zijn hulp moest accepteren, of ze nou wou of niet, tevens had haar instinct wat anders ingefluisterd. Adriana was altijd onafhankelijk geweest van alle andere, aangezien het in deze probleemsituatie haast onmogelijk was om er in je eentje vandoor te gaan, was dat voor deze keer geen oplossing. Vluchten voor haar problemen was typisch iets hoe je Adriana kon omschrijven, een jongedame die angstwekkend was om voor haar problemen te vechten, in plaats van te emigreren naar een andere stad. Had Adriana de keuze genomen of met de jongen mee te gaan, zodat hij haar kon helpen, of moest ze met alle genoegen haar eigen weg? Adriana had zich nooit ingeleefd in het super natuurlijke wat zich af speelde op de televisie, tevens was ze hier nog on-ervaren in en waren er alleen maar heleboel vraagtekens over haar aankomende levenswijze.

''Well, I have to confess, that's a brilliant plan you've conceived'' But seriously, If you gonna ruin that plan, then I will go on in solitude, step back and never look back again'' Then I'm gonna make my own plan to suceed, without your help'' Consider it as a warning, sweetheart'' Hij had voor de tweede poging geen behoefte aan falende plannen, waardoor we als verliezers gezien zullen worden voor Stefan en de rest. Kai hield er niet van als hij in een afgang stond als verliezer, dat brak deels zijn zekerheid in zich zelf. Althans was de kans klein dat het plan zou mislukken, aangezien Aurora zich goed in haar rol kon spelen, en de rest haar blindelings zou vertrouwen. Haar acteerprestaties waren haast een realistisch optreden, waarin iedereen van de groep mee zal betrekken. De verschillende rijtuigen die zich in een ruis voorbij hadden geflitst, lieten Aurora verwarring met haar mee brengen. ''That's called a car, and if you gonna across the street without looking both sides, then that's your fault'' Kai had zich wel kunnen vermaken als Aurora zich in zulke situaties had gemengd, zonder haar te assisteren. ''You''ll understand in time, instead of complaining what you always do'' Kai had meerdere keren kunnen tellen hoe vaak ze wel niet zat aan te dringen over elk specifiek oorzaak in deze leefomgeving. Kai probeerde het ook altijd te vermijden om een weerwoord toe te voegen, maar ze zou het ingewikkeld begrijpen, met of zonder verklaring. ''So you're ready for some little fun?" terwijl hij haar een vermakende blik toe wierp.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Dacht Kai nou echt dat Aurora het plan niet serieus zal nemen en het zal laten falen? Aurora hield niet van mislukkelingen en zal zich zelf er nooit een maken. "Ofcourse I won't let the plan fail, you know I hate faillieurs. Besides I know what I'm doing." Antwoordde ze Kai. "A car? Seems fun, I wanna have one and hit people with it and leave them as roadkill. Just like those others left me" grijnsde ze. Ze zal wel snel zorgen dat ze zo'n 'Auto' heeft. Al snel kreeg Aurora door dat Kai haar gewoon aan haar lot over ging laten en haar niet zou begleiden in deze wereld. Hopelijk verpestte ze het plan niet door iets doms te zeggen wat niet meer van toepassing is.
Aurora is wel ervan overtuigd dat ze snel aan alles kon wennen, vele dingen waren wel haar stijl. Met een grijns op haar gezicht keek ze naar Kai die een voorstel deed "I was going to show you our new home, but as you know, I'm always in for some fun" grijnsde ze naar hem. Wat hij ook in gedachten had, Aurora zal er wel oké mee zijn. Hij weet dondersgoed wat hij wel of niet leuk vindt. Ze kon sowieso niet wachten om naar dat gebeuren genaamd de universiteit te gaan en het vertrouwen te winnen van haar slachtoffers waar ze achteraf gebruik van zal gaan maken. Aurora had al wat dingetjes in gedachten waarmee ze de andere kon laten lijden.

De meest gemaakte fout was dat mensen bij vampiers meteen dachten aan vampiers zoals in twilight en dat soort bullshit. "Well kind of, but it's different than what you might expect. You're still kind of human but a part of you is vampire." Probeerdde hij het haar zo goed mogelijk uit te leggen. Stefan wist geen antwoord op haar vraag hoe ze vampier is geworden, hij wist niet wie hier achter zat. "Well I don't know who turned you, but you become a vampire by having vampireblood in your system and dying." Stefan had een keuze gehad, hij was verblind door de liefde en had zich over laten halen door Katherine. De grootste fout van zijn leven, aangezien hij Damon weer aan had gezet tot het worden van een vampier. "And it doesn't have to ruin your life if you learn how to life with it. My friends for example are just living their lives, studying, getting jobs, a carrier." Het was niet het einde van je leven, als vampier had je alsnog vele opties. "Look at me, don't scream" zei hij kort en liet zijn gezicht veranderen naar zijn vampier gezicht. Onder zijn ogen kwamen de aderen naar boven, zijn oogwit werd rood en zijn tanden staken uit. Dit deed hij kort "You see, I'm like you. I'm a vampire too." Stefan hoopte haar vertrouwen te winnen, Mystic Falls kon niet nog een ongecontroleerde vampier gebruiken. "I can, in my 171 years on this earth I have helped many people like you." Bij die laatste zin wilde Stefan haar aanspreken op haar naam, echter realiseerde hij zich dat zij deze nog niet aan hem verteld had.

Account verwijderd

schreef:
Nadat ze de informatie binnen had gekregen waar ze naar op zoek was, was Adriana onbereikbaar in de werkelijkheid, tevens had ze nog elk woord verstaan wat Stefan haar verteld had. ''I'm not part human, I've become a monster without any humanity and I'll be punished for my sins'' Feelings are hard, especially if someone turned you into a vampire and you still don't have a clue how it happened'' had ze zo haar gevoelens geopenbaard aan een wildvreemde. ''How did you accepted the way you are now?" didn't you feel hatred and sadness every single day for 171 years?'' That must be pretty hard''
Ze had haar mening openhartig aangekondigd, onderwijl ze de pijn die ze van binnen voelde probeerde te vermijden. Haar tranen die op elk moment aan het licht kwamen, en ze zo haar gezichtsveld naar de vloer had gericht. Ze had medelijden met de jongeman die het leven al 171 jaar geleefd had, enigszins was hij eraan gewend en zag hij het wellicht als een ''geschenk'' het eeuwige leven. Dat gedeelte van haar transformatie sprak haar totaal niet aan, het liefst had ze haar verlangen opgevolgd. Jezelf aan een huwelijk binden, en uiteindelijk samen het bejaarde leven instappen, dat was de levensloop die ze altijd in haar gedachte had opgeslagen. Voor nu moest ze het leven voor altijd zien te doorkomen als een negentien jarige, waarop ze elk jaar haar verjaardag zal vieren, maar het getal negentien gemarkeerd staat voor haar eeuwige leven. ''How long did you live in this city?'' had Adriana hem nog gevraagd, onderwijl ze haar interesse in hem had verdiept. Het voelde even alsof ze hem urenlang had ondervraagd, onderwijl hij Adriana probeerde te kalmeren van het traumatische gebeurtenis, wat hopelijk ook de laatste keer zou zijn. Het was nog een vraagteken voor Adriana hoeveel slachtoffers ze van het leven had afgenomen, waarschijnlijk zou het getal dagenlang door haar hoofd zweven, diep verborgen in haar verstand. De sterren hadden zich toegeroepen, onderwijl de maan die het teken van de nacht gaf, beseffend dat ze de hele dag had gespendeerd in haar nieuwe levenswijze, waar geen ontsnappen meer aan was. In zulke nachten was ze het liefst de hele nacht buiten, starend naar de twinkelende sterren, zonder problemen die haar geestelijke verstand gebroken liet.

''Well, we have something in common then, because I looking forward for the day that is coming, when we''ll suprise them with a attack'' Kai zijn favoriet was inmiddels de verassing aanvallen, zonder enige vermoedens van de rest en hij komt binnentreden in de werkelijkheid. ''Maybe, we can afford a nice, expensive car, without even paying it'' een van zijn duistere plannen, door middel van het gebruiken van zijn macht. Hij kon zich elk voorwerp veroorloven, zonder er daadwerkelijk moeite voor te doen of het te betalen in geldstukken. In ruil daarvoor had hij meestal de eigenaars van het leven voorzien, alsof het een doodnormale bezigheid voor Kai was, en hij er zonder kwetsbare gevoelens bij rond liep. ''So what do you think of that car?'' the one in gold'' had hij uiteindelijk toegeworpen aan Aurora, terwijl Kai erop toe wees. Kai was geobsedeerd door rijke objecten, waar hij zijn ogen niet van kon laten afblijven. Sinds hij jarenlang in de prisonworld had overleefd, enigszins gevoel van genot ontbrak, voelde het bevredigend om weer in de werkelijkheid te weerkeren, met rijtuigen die hij als goud had gekoesterd. Geen enkel persoon die zijn liefde kon vervullen, enigszins had hij alleen liefde gedeeld voor zijn krachten en objecten. Kai was niet aan liefde toe, noch zichzelf binden aan een huwelijk waar je elkaar trouw was tot de dood je zal scheiden.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Aurora zag al snel wat hij in petto had. "How did you know my favourite colour?" Grijnsde en liep een rondje om het ding. "It would look amazing with the gigantic mansion I have gotten my hands on for us." Zei ze opgewekt alsof haar woedde als sneeuw voor de zon verdwenen was. Aurora zal Kai later wel laten werken voor zijn vergiffenis, voor haar achter laten in de prisonworld. "Mmm gold would look perfect with the red stains of peoples blood that we've ran over with this car. It's perfect" zei Aurora in verwondering. "I say, let's jump in and drive of to our new beginning in this world. To our partnership" zei ze en keek hem aan. Ze had zoveel geweldig dingen in gedachten, plannen om het leven te verzieken van haar vijanden. "You know, we have to go wardrobe shoping too tomorrow, our closets are still empty and so is our house." Zei ze terwijl ze instapte aan de bijrijders kant. Kai liet ze nu rijden, aangezien ze eerst het iemand moest zien doen voor ze het zelf een poging zou geven. "Now let's head home, I think you deserve a treat after this pleasant suprise" zei Aurora met een grote grijns op haar gezicht.

"Let's head to the grill, maybe it's better to talk there instead of standing in the middle of the road. Kind of gets cold too" had hij voorgesteld voor in te gaan op haar verdere vragen. Langzamerhand begon hij richting de grill te lopen met zijn handen in zijn zakken. "You are, I know it might not feels like it right now, but the old you is still in there." Antwoordde hij op haar eerste vraag. "Being surround by good people really helps to get though the years, although I've had some dark times too. I was a coward and flipped my humanity switch makes you feel nothing whatsoever. Besides, I used to feel guilty too, I had this odd habit of making a list of all my victims. Pretty pathetic actually" vertelde Stefan de jongedame waarvan hij nogsteeds de naam niet wist. "I have lived here all my life, although I did some traveling over the years to run from my mistakes. Somehow I always end up back here again. I have this big mansion with my brother at the border of the woods. It has been our families' for ever." Knikte hij. "How about you? Have you gotten any idea who might have done this to you?" Vroeg hij vervolgens.

Account verwijderd

schreef:
Nadat hij had aangeboden naar de grill om de hoek te lopen, stemde Adriana uiteindelijk toch mee en volgde ze hem door de lege straten die verlicht waren door de lichtbronnen. ''But how can I get rid of my unstoppable thirst?'' I can't get it off my head since the very start'' haar behoeftes hadden zich aan het begin van hun gesprek voorbijgegaan, tevens had ze sinds hun wandeling naar de grill, en ze voorbijgangers aan trof, de aandacht compleet toegeslagen voor hun nek waar de aderen van hun donkere vloeistof stroomde. ''I've never believed in vampires actually, but It's all reality and I'm really scared about the effects as a vampire'' Maybe I'm not gonna make it because of all the dangerous behind people's faces''
Sinds de afgelopen minuten dat ze had gespendeerd met Stefan, had ze zo haar instinct opgepikt, wat bleek te zijn dat ze haar denkwijze over hem compleet verkeerd ingeschat had. Stefan Salvatore was een van de goedaardige vampiers, die het kwaad probeerde te bestrijden. Hij was zowaar zo openhartig over zijn moordfase's in het verleden, dat Adriana het wel kon waarderen. Adriana had tevens het recht niet om hem op deze manier te vooroordelen, aangezien ze sinds de dag van vandaag enkele slachtoffers heeft omgebracht, waarvan hun familie's zich waarschijnlijk nog steeds af vragen waar hun bloedverwante rond hing, en ze dus overeenkomstige daden had betracht. Volgens hem had elke vampier zo zijn verleden opgebouwd waar ze levenslessen van hadden opgeleverd. Vampieren die in elke stad rond zweefde als losgeslagen geesten, meeste die hun menselijkheid hadden uitgeschakeld om zo hun innerlijke ziel van de buiten wereld af te sluiten. ''Can we make a vow?'' Whatever happens, you won't abandon me'' onderwijl Adriana zijn weg had geblokkeerd voor zijn voetpassen, en ze hem bloedserieus aan keek. Voor Adriana was het gebruikelijk om een gelofte woord te doen, zodat ze zo meer vertrouwen had in desbetreffende persoon, in dit geval Stefan Salvatore. Degelijk waren er mensen die hun gelofte hadden gebroken, tevens had ze er vertrouwen in dat Stefan Salvatore niet in die rij toebehoorde. Het deed Adriana merendeels denken aan haar kinderjeugd, waarvan ze meerdere herinneringen in haar verstand had bewaard. Een vermakelijke tijdsduur, waar ze zich in zou kunnen bijwonen, vergeleken met nu was alles anders voor Adriana. Ze had zich nu onbewust toebehoort in het super natuurlijke, waar ze echter nog nooit in geloofde. In de kinderjaren kon de twaalfjarige Adriana nooit haar ogen sluiten, zonder nachtmerries te vangen van kwaadaardige vampieren en monsters. ''I'm Adriana, by the way'' had ze nog kort meegedeeld, terwijl ze haar hand toegereikt had naar Stefan.

''Just a wild guess'' had hij naar haar toegeroepen, onderwijl hij de bestuurders positie had geclaimd en het rijtuig had opgestart. ''I'm just a guy with good looks and style, hun'' Just don't underestimate my skills and way of thinking'' op momenten zoals deze was het een aangename situatie om Aurora als bondgenoot te hebben. ''Yeah, if you're going to attend university, then you shouldn't be overdressed, like you are most of the times'' had Kai aangekondigd, onderwijl hij haar kledij bestudeerd had. Hij kon niet ontkennen dat ze er slecht uitzag in de jurk, het paste perfect bij haar lichaamsbouw. De naaldhakken die ervoor zorgde dat ze aantal centimeters langer was dan Kai, en haar bruine golvende haren, hadden een aantrekkelijke combinatie verricht. Immers was hun haat/liefde relatie moeilijk te omschrijven, moment waarop Kai haar wel kon wurgen, tevens overtuigde Aurora hem dat ze op momenten zoals deze op haar gemak was. ''A treat?'' Well I'm impressed, you'd never treat me with such a pleasunt thing'' Aurora was niet het typische meisje wat je zou verwachten van haar. Het liefst nam ze alle genoegen om haar zelf te amuseren met diverse geschenken, mensen die zouden denken dat ze egoïstisch is, tevens was het puur omdat Aurora geen bloedverwante meer had in het leven sinds de dood van haar machtige vader. ''Let's the fun begin'' had Kai nog met een glimlach ingebracht, onderwijl ze hun rijrichting hadden genomen, de volgende succesvolle poging tot wraak had zich vanaf nu losgebarsten.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld