Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

10 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Percy Jackson ORPG || Yours in demigodishness

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:

Yours in demigodishness, and all that. Peace out 🌙

~~

Orpg with lovely

~~

Ik;

Melanthi Mayfair
21 yrs
Dochter van Artemis & Orion

~~

There is something moon soaked
and dawn flavored about her.
Something kissed by the wild,
and loved by lightning.

She looks like Artemis
after a night of storm hunting.
She looks like the sun as it rises
after kissing the dawn.

~~

Jij; Karakter + begin ♥

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:

Davey Thalassopóros
22
Zoon van Odysseus

We are Achaians coming from Troy,
beaten off our true course by winds from every direction across the great gulf of the open sea,
making for home,
by the wrong way,
on the wrong courses.
So we have come.
So it has pleased Zeus to arrange it

Mijn begin komt in het bericht hieronder

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Een jaar lang was het water zijn enige uizicht, naast zo nu en dan een eiland in de buurt van Griekenland. De goden hadden zijn reis verzwaard, doormiddel van het wegnemen van zijn crew. Stormachtig weer wat ze te dankrn hadden aan Poseidon kostte hem zijn schip en een groot gedeelte van zijn matrozen. Eilanden vol monsters en wezens wiens bestaan hij liever uit zijn geheugen wilde verdrijven, hadden daar flink aan meegeholpen. Hij was uiteindelijk gestrand op een eiland, waar hij gevonden werd door een bewaker. De heerser van het grondgebied had zijn verhaal aangehoord en hem in een bui van meedelijden een schip aangeboden met nieuwe bemanning. Davey kon geen nee zeggen. Camp Halfblood werd zijn eindbestemming. Het duurde maanden voordat ze er waren, voornamelijk door de goden wie hem geen rust leken te gunnen.
Zijn vader en de verhalen rondom zijn naam hadden Davey het geluk gegeven dat ook hij het kamp verlaten mocht. De meeste kinderen konden er enkel over dromen, sinds de buitenwereld te gevaarlijk voor hen was. Ze konden de jonge zeevaarder echter niet stoppen, voornamelijk vanwege zijn vader, wie erop stond dat Davey niet de persoon was die ze vast konden houden in een kamp.
Verschreidene stemmen hoorde hij schreeuwen vanaf het dek, hem vrijwel gedwongen om naar buiten te stappen, weg van de kaart die hem hielp zijn weg terug te navigeren. Zijn tijdelijke bemanning wist immers niets over het kamp, sterker nog, het zou hem verbazen als ze het vaste land wisten te bereiken. Davey keek in de richting waarin een enkeling wees en zag land, na maanden op zee zag hij land. Een glimlach vormde op zijn gelaat, onderwijl hij zich naar de mannen draaide. 'I will take one of the lifeboats to get to shore. The water's too shallow for the ship to get any closer. Thank you all very much for helping me get back home.' Enkelen zeiden hem nog gedag, en hij volgde al snel. Binnen enkele minuten hadden ze een reddingboot te water gelaten, met Davey aan boord. Met zijn laatste beetje kracht roeide hij het houten vervoersmiddel naar de kust van het kamp.
Een halfuur kostte het hem, minstens, voordat hij de boot uit kon stappen en vaste grond onder zijn voeten voelde. Het was wonderbaarlijk hoe hij de reis had overleefd. Veilig voelde hij zich echter niet geheel in het kamp, geweten hoe de goden hem verachtten. Veel konden ze hem niet maken hier, al liep hij altijd het risico dat iets verkeerd zou gaan. Na een keer diep in en uit te hebben geademd, liep hij verder, terug het kamp in waar hij een jaar lang weg was geweest.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Met haar vertrouwde boog in haar handen voelde ze zich veilig. Alsof ze over alles controle had. Langzaam pakte ze een pijl uit de pijlenkoker en spande ze haar boog. Ze voelde zich een met de omgeving en was in opperste concentratie, zoals ze altijd was als ze een boog in haar handen had. Wanneer ze in haar ooghoek zag dat er iets wits op haar af kwam draaide ze zich razendsnel om en schoot ze erop. Haar pijl verliet haar hand met perfecte richting en doorkliefde het ding al snel. Gelijk pakte ze een nieuwe pijl uit haar koker en spande ze haar boog weer om nog een keer te schieten. Haar pijlen misten nooit, niet veel later lag het ding weer op de grond. Ze schoot er nog een paar neer, tot er een aantal op haar af werden gegooid. Razendsnel pakte ze de pijlen uit haar koker, maakte ze ene halve draai op de grond en schoot ze ze allemaal naar de grond. Mel zat hurkend op de grond, met haar pijl en boog in de hand, omringt door stoffen duiven. Snel spong ze op. "And that.." zei ze, lichtelijk buiten adem, "Is how you use bow and arrow". Mel draaide zich om naar de groepen leerlingen die op een afstandje naar haar keken. "Grab a bow and try to hit the targets. These pigeons are way too difficult for now". Terwijl de leerlingen aan de slag gingen, keek Melanthi even naar de lucht. Al jaren vroeg ze zich af of haar moeder naar haar keek, of ze trots was op haar. Haar moeder was Artemis, de godin van de jacht en de maan. Haar vader was echter gestorven, hij was een goede jager en was echt verliefd op Artemis. Naar verhalen die ze over haar moeder gehoord had had Apollo, Artemis' tweelingbroer, Artemis misleid om hem te doden. En nu kon Mel hem nooit echt ontmoeten, ze kon hem alleen aan de hemel zien in de nacht. Het maakte haar enigszins boos op Apollo, maar ze wist dat ze hem nooit zou kunnen ontmoeten. Artemis zou toch niks om haar moeten, ze was een fout. Melanthi was een schande voor haar moeders maagdelijkheid. Ze was vergeten, niemand keek echt naar haar om voor een hele lange tijd. Tot ongeveer een jaar geleden, toen ze naar Kamp halfbloed werd gebracht. Het kamp was haar huis geworden. Echter was het niet altijd even makkelijk voor haar, ze was het enige kind van Artemis en had dus niet makkelijk contact met anderen. Ze was vaak een loner.. Tot ze Percy en zijn vriendengroep ontmoette. Ze mocht hen graag, en mocht zelfs bij ontbijt en avondeten bij Percy komen zitten. Normaal gesproken moesten kinderen van de goden bij de tafel van hun ouder zitten, maar ze waren beiden alleen. Over Percy gesproken, Mel zag hem aan de zijkant van het grote veld staan. Ze rende naar hem toe met een een grote glimlach op haar gezicht geplakt. "You were great" zei Percy lachend. "It's just archery. Not a big deal at all" zei Melanthi tegen hem, enigszins grappend omdat ze de beste boogschieter van het hele kamp was. "Your Artemis' daughter. Of course you're good at archery" zei Percy. "Let's not talk about her" zei Melanthi droog tegen hem waarna ze zei; "Wanna battle me on my archery skills?". Percy grijnsde naar haar en zei; "You know I'll win". Melanthi moest lachen en liep langzaam van hem weg, waarna ze snel zei; "We'll see about that".

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Kort voordat hij het kamp in zou lopen, draaide hij zich nog naar de bemanning van het schip, om een laatste keer te zwaaien, voordat hij verder liep richting het kamp. Hij woonde er officieel al sinds hij 16 was, en dat absoluut niet vrijwillig. Zijn moeder had hem op het vliegtuig gezet vanuit Ithaka, Griekenland, alles wat hem was verteld was dat iemand hem op zou wachten. Dat bleek Chiron te zijn, compleet met rolstoel. Het was vreemd voor de jonge zeevaarder om zomaar naar een andere staat te moeten. Natuurlijk sprak hij de taal, maar dat was wel het minste van zijn zorgen. Nu, zes jaar later, had hij er hooguit een jaar of drie in totaal gezeten, de rest van de tijd doorgebracht op zee, het avontuur opgezocht zoals in de verhalen over zijn vader.
Een officiële god was het niet, maar hij bevond zich wel op mount Olympus. Dat was voor mr. D goed genoeg om Davey in zijn kamp te laten. Natuurlijk konden ze hem niet vasthouden, met de gelimiteerde hoeveelheid grondgebied, en dat deden ze dan ook niet. Davey had genoeg vrijheid gekregen van mr. D dat hij zeofs vragen kon om een nieuw schip, zonder problemen. Hij mocht van geluk spreken dat hij niet geïndigd was als een kind van Hermes of Apollo, wie vastzaten in het kamp.
Hij had hooguit twee stappen het kamp in gezet, voordat hij iemand hoorde schreeuwen. 'He's back!' Het was als een kettingreactie, hoe verder hij liep, hoe meer kampeerders zijn terugkeer opmerkten en het door het kamp schreeuwden. 'Davey!' Hoorde hij een enkeling schreeuwen, omderwijl hij enkel kon glimlachen. 'I'm back.' Liet hij weten, onderwijl hij richting het trainingsgebied liep om Chiron op te zoeken, om zijn aanwezigheid bekend te maken.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Met Percy die haar nakeek liep Melanthi terug naar het wapenrek en pakte ze haar eigen boog er weer vanaf. Ze hield echt van dat ding. Hij was zilver met een interessante zwarte details, een perfecte dikte grijze draad en een pijlenkoker in precies diezelfde kleuren. Mel had hem ooit van Chiron gekregen, recht nadat het officieel bekend was dat ze de enige dochter van Artemis was. Hij zou haar helpen om het kamp vertrouwder en veiliger te maken, en het had echt enorm geholpen. Ze kon ten alle tijden gaan boogschieten, zelfs midden in de nacht, wat ze overigens nog best vaak deed. Mel had namelijk maar een paar uur slaap nodig, ze haalde al haar kracht uit de maan. Dat was te danken aan haar moeder, de godin van de maan en jacht, Artemis. Hierdoor was ze dus ook vaak 's nachts nog actief op het kamp, vaak zat ze of op het dak van één van de gebouwen of zat ze bij de schietbaan te oefenen. Iedereen wist ook dat ze dit deed, en niemand had er echt problemen mee. Zelfs mr. D wist ervan, wat toch best iets speciaals was, want hij leek nooit echt om de kampers te geven. Bij hem was Melanthi niet vaak geweest, alleen als ze vragen had over haar moeder of als hij haar iets wilde vertellen over haar ouders. Ze schudde wakker van haar gedachten toen Percy naar haar toe kwam lopen; "Still wanna have that battle?". "Of course" zei Melanthi en ze spande haar boog, "You can still back out now". Percy grinnikte maar en pakte ook een boog van het rek. Samen gingen ze naar een van de schietschijven. Mel raakte de roos precies terwijl Percy er maar omheen zwalkte. "You were saying?" zei Mel lachend en ze legde haar hand op zijn schouder. "We'll try sword fighting next time". Mel wilde wat terugzeggen maar voordat ze dat kon doen zag ze de hele groep mensen zich omdraaien. Ze hoorde gefluister. Ze keek in de richting van waar iedereen aan het kijken was en zag een jongen staan, ze had hem nog nooit eerder gezien. "Who is that?" vroeg Mel aan Percy. Ze draaide haar boog om in haar hand en keek naar de jongen. "Davey is back!" hoorde ze iemand in de verte zeggen. "Oh whatever, I'll check it out. I'm supposed to be the teacher here". Ze liep naar de jongen toe. "Are you looking for someone?"

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Lachend hoorde hij aan dat zijn terugkeer opgemerkt werd. Het was een wonder dat het grootste deel van de kampers zijn naam kende. Hij was immers geen demigod, sinds zijn vader niet officeel een god was. Hij wist zijn naam echter bekend te maken, zonder een belangrijke god als ouder te hebben. Een paar versleten vans sk8 hi's brachten hem verder het trainingsveld op, toegekeken hoe een stel kinderen oefenden. Zelfs hij was beter; al was hij vriendelijk genoeg om te glimlachen en zijn duim op te steken als ze hem aankeken, tussen het ontwijken van de zwaarden door.
Toch, ondanks hij de kleinen altijd grappig vond om aan te zien, was het een ander die zijn aandacht trok. Een meisje, onbekend in zijn ogen, al leek ze een talent te hebben voor boogschieten. Veel aandacht besteedde hij er niet aan, ze zal wel nieuw zijn. Ietwat treuzelend liep hij verder, nog altijd zoekend naar Chiron. Na enkele minuten geen spoor van hem te hebben kunnen vinden, bleef Davey wat doelloos langs het veld staan, om al snel afgeleid te worden door een jongen, een paar jaar jongen dan hij. 'Davey, will you battle me? Like a swordfight?' Glimlachend werd hij aangekeken en Davey kon niet anders dan vrolijk de jongen zijn kant uitkijken. 'Sure, just let me find Chiron first and put on my armor.' De jongen knikte en liep weer naar zijn vrienden. Net voordat Davey weg wilde lopen, stopte het meisje van eerder hem, door tegen hem te praten. 'Chiron, but I'll probably find him.' Opnieuw gingen zijn ogen het veld over, nog altijd geen spoor van Chiron kunnen zien. 'You're pretty good by the way, with that bow and arrow. Who's kid are you? Eros? Apollo?' Het waren de eerste twee boogschutters die hij bedenken kon, en gezien haar talent zou het wel een god moeten zijn die er bekend om stond.
Een hand op zijn schouder liet hem schrikken, zich snel omgedraaid om recht in het gezicht van Chiron te kijken, die hem vrolijk aankeek. 'Chiron, just the man I was looking for.' Bracht hij vrolijk uit, vooraleer Chiron een keer knikte. 'Good to see that you're back, Davey. But I heard you were looking for me. Anything I can help you with?' Een wat ongemakkelijke lach liet Davey horen, zijn ogen even van hem afgewend, al was dit van korte duur. 'I need a new ship.' Het werd vrijwel meteen duidelijk waarom het hem wat moeite kostte om het te vertellen, gezien Chiron niet geheel blij reageerde. 'Again? What happened this time? Sirens?' Het was immers niet de eerste keer dat Davey om een nieuw schip vroeg, sinds hij bijna nooit met zijn eigen schip terugkeerde naar het kamp. 'Funny you'd mention that, s I did see and hear them, but no, it was Zeus. Though Poseidon played a role in it too. They hate me, you know.' Meer hoefde hij njet te zeggen. 'I'll go talk to mr. D, I'll let you know when you get your new ship.' Davey glimlachde vriendelijk. Een snelle 'thanks.' Bracht hij nog uit voordat de centaur weer wegliep.
Favey draaide zich weer naar het meisje, nog steeds geïnteresseerd in haar ouder, en wie ze nu eigenlijk was. 'Also, re you new here? I've never seen you arouns before I don't think.'

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Mel keek de jongen priemend aan. Wie was hij? Ze had hem hier nog nooit eerder gezien, maar iedereen om haar heen bleek hem wel te kennen. Zijn naam, wat blijkbaar Davey was, werd overal om haar heen geroepen. Het liet haar enigszins denken aan haar eerste week in het kamp, waarin iedereen haar leek te kennen maar zij niemand kende. Iedereen wist namelijk hoe ze heette en wiens ouder ze had, maar ze wist het verder van niemand. Het viel toch op, alleen zijn. Vooral als je moeder Artemis is, een godin die maagdelijk moest zijn. Echter kende deze jongen haar niet, wat vast moest betekenen dat hij hier een hele tijd niet was geweest. Mel deed haar mond open om iets te zeggen toen Chiron zich in het gesprek mixte. Ze hadden het over een boot.. Hij was vast weg geweest op een of andere reis. Wie zou zijn goddelijke ouder geweest zijn? Ze zuchtte lichtelijk en wachtte tot Chiron en Davey uitgepraat waren. Terwijl ze wachtte draaide ze zich weer om naar de groepen leerlingen die het trainen gestaakt hadden om te zien wat er aan de hand was. Mel keek hen doordringend aan en seinde dat ze zich moesten omdraaien en verder moesten oefenen. Zodra ze dat deden ontmoette Melanthi's ogen die van Percy. Mel knikte licht naar hem om te laten weten dat het oké was en focuste zich weer op het gesprek. Chiron liep al snel weer weg, wat haar alleen achterliet met Davey. Haar boog had Mel losjes vastgehouden terwijl ze hem aankeek. "I'm Artemis' daughter, thank you very much".

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Grinnekend keek hij toe hoe ze wat kinderen liet weten dat ze verder moesten trainen. Ze had wat authoriteit, viel hem op. Wat was er dan zo belangrijk aan haar? Ook Percy werd door het meisje aangekeken, wat hem wat minder aanstond. Het was geen jaloezie, maar meer een haat tegen Percy zelf. Hij was de zoon van Poseidon, de god die hem waarschijnlijk het meeste haatte. Zijn vader had dezelfde reputatie bij de god, ondanks ze beiden weinig fout hadden gedaan.
Met een opgetrokken wenkbrauw keek hij haar aan zodra ze liet weten wie haar ouder was. 'Artemis? Isn't being a virgin her whole thing?' Ergens geloofde hij haar niet, puur door het feit dat hij Artemis associeerde met maagdelijkheid, dus een kind van haar was hoogst onwaarschijnlijk. 'I'm Davey, by the way.' Sprak hij snel uit. 'Davey Rogers.' Een vriendelijke glimlach toverde hij op zijn gelaat, vooraleer hij het veld even overkeek. De jongen wie hem zojuist uit had gedaagd voor een zwaardgevecht leek wat ongeduldig te wachten. Toch keek hij al snel weer terug naar het meisje. 'How long have you been here? Can't be more than a year, otherwise I would've seen you before probably.' Het vertellen wie zijn ouder was, was niet zijn eerste ingeving, dat was het nooit. Het was niet dat hij er niet trots op was, maar eerder dat het nooit erg indrukwekkend was. Zijn vader had Ambrosia gekregen van Athena, wie de goden zover had gekregen om Odysseus bij hen toe te voegen op mount Olympus. Hij was nog altijd geen god, maar het was goed genoeg voor Davey.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Mel pakte haar boog wat beter vast terwijl ze naar Davey keek. Zijn gezichtsuitdrukking liet duidelijk zien dat hij haar niet geloofde, wat ze hem niet kwalijk nam. Het was ook ongelooflijk, de godin die mannen had afgezworen en maagd moest zijn had een dochter. Het zorgde ervoor dat Mel zich nog meer als een fout voelde, het was helemaal niet de bedoeling dat ze zou bestaan. Het was ook de primaire reden dat Apollo Artemis had misleid om haar vader Orion te doden, zodat Artemis maagd kon blijven. Echter was datgeen dat tussen haar vader en moeder speelde echt. Orion was één van de beste jagers, hij was knap, charmant en goedhartig. Haar moeder paste daar perfect bij. Jammer was het gewoon, jammer dat ze Orion nooit zou kunnen ontmoeten. Ze kon hem alleen 's nachts zien, daarom besteedde ze ook veel tijd op het dak van haar cabine. Het was de enige manier om haar vader te kunnen zien. Mel zuchtte even. "And here I am, the one and only daughter of Artemis and Orion" zei Melanthi, "It sure is a funny thing, having a mother who is supposed to be virgin. Really makes you feel loved". Mel keek even snel het veld over. Ze was erg blij dat ze toestemming van mr. D had gekregen om een aantal keer per week boogschietlessen te geven aan de kinderen. Het was een manier waarop ze zich echt kon uitleven en de autoriteit was ook wel fijn. "Anyways, I'm Melanthi. Melanthi Mayfair" zei Mel, "And I think I've been her for about a year". Mel vroeg zich af wie de goddelijke ouder van Davey zou zijn, het was niet goed af te lezen aan zijn uiterlijk of aan zijn manier van doen. "Who are your parents?"

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Zijn vrolijke gezichtsuitdrukking veranderde even naar een ietwat verontrustende uitdrukking. 'Well, for what it's worth, I think it's pretty cool.' Vriendelijk was hij zeker, ondanks haar duidelijke vriendschap met Percy. Hij was niet de persoon wie gemeen zou doen tegen iemand tereijl hij er geen reden toe had. Hij werd door velen beschreven als een vriendelijk persoon, zeer geliefd onder de kampers zelfs. 'That's quitte a name, very beautiful though.' Zijn glimlach was inmiddels weer teruggekeerd. 'That would explain it, I've been away for about a year.' Sommige reizen duurden langer dan anderen, en een jaar was voor hem kort. Als de goden het hem iets gemakkelijker hadden gemaakt had hij langer weg kunnen blijven. Haar vraag liet hem even stil, het was niets vergeleken met haar ouders. 'Odysseus. Not technically a god, but he's up there on mount Olympus.' Lang bleef hij er niet bij stilstaan. 'Anyway, I'm off to my cabin real quick to put on my armor, I'll be back in a minute.' En met die woorden liep hij wsg, richting zijn cabin.
Het was een jaar sinds hij er voor het laatst geweest was, en het was redelijj goed te zien. Stof laag over het meeste van zijn meubulair en zijn andere spullen. Het meeste had hij meegenomen van vorige reizen, al had hij dit keer niets om erbij toe te voegen. Zijn cabin lag ook iets verder uit de buurt van de anderen, alleen naar duidelijker gemaakt dat hij geen demigod was. Zijn vingers streken lags de stoffige planken, die gevuld waren met allerhande kleine objecten, allemaal souvenirs van zijn reizen. Lang stond hij er echter niet bij stil, al snel zijn breastplate en helm aantrok, wat alles was wat hij had qua harnas. Nog snel greep hij een zwaard, waar hij er voldoende van had, vooraleer hij naar buiten liep, terug naar het trainingsveld.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
"It means dark flower" zei Mel tegen Davey, "Melanthi. My dad gave me that name before he....". Mel stopte abrupt met praten. Mel's aandacht werd getrokken door een jongen aan de zijkant van het veld die ongeduldig naar Davey keek. "Oh whatever, I think that boy wants your attention". En ze had gelijk, niet lang daarna liep Davey weg richting zijn cabine. Ietwat verward liep ze terug naar Percy die haar bezorgd aankeek. Davey's vader waas Odysseus, de eerste zonder 'officiële' god als ouder die ze ontmoet had. Dat was waarschijnlijk ook de reden dat Melanthi hem nog nooit gezien had, hij was natuurlijk aan het reizen. "Percy" zei Mel iets zachter dan daarnet tegen hem, "He's Odysseus' son". Percy keek haar veelbetekenend aan, "Which means he doesn't like my dad that much". Mel knikte naar hem, sinds de ontdekking dat haar moeder Artemis was had ze zich erg verdiept in de verhalen over de andere goden. "Let's hope he doesn't cause you any trouble" zei Mel tegen hem, "Anyways, I have a class to teach". Met haar boog in haar hand liep ze terug naar de groep leerlingen. Vanuit haar ooghoek kon ze Davey het veld weer op zien komen.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Het duurde nog geen minuut of de jongen was al naar hem toe komen lopen. 'Are you ready now, Davey?' Davey lachte even, de jongen aangekeken. 'I was born ready.' Zijn zwaard hield hij wat beter vast, vooraleer de jongen naar hem uithaalde. Na zijn reizen was Davey een uitstekend vechter geworden, en het amateur gevecht was voor hem niets meer dan lol. Het geluid van zwaarden was bijna kalmerend geworden na al die tijd.
Pijn wilde hij de jongen niet doen, dus zodra hij op de grond viel en Davey hem geen uitweg meer bood, liet hij hem opstaan. 'That was awsome, thanks.' Davey knikte een keer en keek even om zich heen. Hij verwachtte niemand hier goede competitie zou zijn voor hem, misschien een kind van Ares. Arrogant zouden mensen het noemen, al vond hij het zelf de waarheid. De kamper zaten hier jaren opgesloten, trainend tegen elkaar, terwijl hij vocht tegen monsters, en dat om zijn leven te redden.
Ietwat ongeïnteresseerd liep hij het veld weer af, onderwijl hij zijn helm van zijn hoofd haalde. Hij zal ergens anders wel vermaak vinden. Traagzaam liep hij door het kamp, misschien had hij iets gemist wat er veranderd was terwijl hij weg was. Hij zou opzowk kunnen gaan naar iemand waarmee hij wel wilde vechten. Tegelijk wilde hij rust. Na een jaar van overleven op zee en eilanden l, niet wetend of hij de volgende dag zal zien. Hij was bereid te vechten, maar wat rust was ook wel eens fijn. Een zucht liet hij horen, onderwijl hij verder liep.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
"You have to tighten your bow a little better" zei Melanthi tegen een van de kleinen die moeite had met de schietschijf raken. Ze trok het touwtje een stuk naar achter zodat de pijl beter op de boog lag. Snel liep ze verder en bekeek ze de progressie van de andere leerlingen. Niemand van hen deed het heel goed, maar pijl een boog is iets wat je moet leren. Voor Mel was het nooit een probleem geweest, ze had natuurlijk talent ervoor. Het was ook redelijk logisch, gezien haar moeder bekend stond voor het boogschieten. "Hold your bow firmly" schreeuwde Mel naar een jongen aan het einde van de rij. Ze haalde even een hand door haar haar.
Een tijdje ging voorbij zonder enige speciale dingen, tot Percy naar haar toe kwam lopen. "Class is finished" zei hij tegen iedereen. De leerlingen liepen een voor een weg nadat ze hun boog hebben opgeborgen in het rek. Mel pakte die van haar er snel weer van af, ze wilde even langs haar cabine om hem daar neer te leggen. "Come on, let's go to my cabin" zei Mel tegen hem terwijl ze hem achter haar aan het veld af trok.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Davey had inmiddels zijn harnas, of in elk geval de delen ervan, in zijn cabin gedumpt. Netjes was hij zeker niet, wat hem ook niet echt interesseerde. Hij had wel betere dingen aan zijn hoofd dan opruimen. Ietwat verveeld zat hij in de deuropening van zijn cabin, zijn benen buiten in de zon gehouden, die langzaam opwarmden binnen de spijkerstof van zijn broek. Het was een jaar geleden dat hij hier was, en toch, ondanks hij het niet toe wilde geven, was het fijn om terug te zijn. Het enige probleem was echter het gebrek aan vermaak dat rond leek te gaan in het kamp. Meestal was hij nu bezig met het herstellen van zijn schip om zich klaar te maken voor de volgende trip, maar sinds hij geen schip had, kon hij weinig doen. Een oud kompas werd uit zijn broekzak gehaald, die hij opende, om even doelloos naar de schijf te kijken. Het kamp was fijn, rustig en vertrouwd, en toch miste hij de open zee en het gevaar dat erbij kwam kijken.
Voetstappen deden hem opkijken, wat vreemd was, sinds dit niet het eerste paar was dat voorbij kwam lopen. Toch toonde hij meer interesse in de twee figuren dan in wie dan ook. 'Oh look at that, if it isn't Poseidon's kid.' Ietwat spottend riep hij het naar de jongen, een grijns op zijn gelaat vertoond. 'How's your dad, kid? Still being an asshole?' Vriendelijk was hij zeker niet. Hij verdiende immers geen goede woorden over zijn vader. Het leek hem zinloos. Zijn vader haatte hem, dus waarom zou hij respectvol en aarfig zijn tegen Percy?

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Rustig liepen ze het veld af, richting de cabines. Al wat ze wilde is haar harnas af doen en rustig op het dak gaan zitten. Haar cabine was namelijk iets anders dat de andere, ze kon via de slaapkamer van de cabine met een lader het dak op. 's Nachts was het haar favoriete plekje. Ze kon heerlijk in het maanlicht over het kamp heen kijken. Het was een goede manier om aan het einde van de dag wat rust te krijgen. Daarnaast vond ze het fijn om sterren te kijken, te kijken of ze het sterrenlichaam Orion kon zien, de plek waar haar vader rustte. Het was de enige manier om hem te zien. Echt ontmoeten zou nooit kunnen. Orion was al stervende toen hij verheven werd tot sterrenbeeld door Zeus. Toch was het een wens die ze elke avond terwijl ze naar de sterren keek maakte, dat ze haar ouders kon ontmoeten. Veel van de kinderen hier wisten wie hun ouders waren en hebben ze ook al ontmoet. Die kinderen hadden tenminste één ouder die liefdevol voor hen had gezorgd voor ze hier afgeleverd werden. Maar Mel was daar geen deel van. Haar ouders, en dan vooral haar moeder Artemis, had nooit interesse in haar getoond. De kans dat ze naar haar keek was immens klein. Ze mocht dan wel het enige kind zijn van haar moeder, ze werd in principe toch gezien als een fout. Artemis mocht nooit iemand lief hebben en al helemaal niet een dochter hebben. Maar hier stond ze dan. Ze keek even naar Percy. Zijn hele leven had hij zijn moeder aan zijn zijde. Zijn vader heeft hij recent ontmoet, toen hij op een queeste ging om de Lightning Bolt terug te vinden en naar Zeus te brengen. Even kwam het in haar op dat hij Artemis gezien had, ze was natuurlijk aanwezig bij de godenvergadering die Percy verstoorde. Ze slikte even, het feit dat Percy haar wel gezien had, ook al was het niet expres, was toch wel even moeilijk. Hij had haar wel gezien, terwijl Mel haar hele leven zich had afgevraagd of haar moeder wel om haar zou geven. Ze onderdrukte het gevoel even, Percy was een vriend, eentje die ze niet zou willen verliezen. Ze waren bijna bij haar cabine aangekomen, tot ze gestopt werden door een bekend figuur. Het was Davey. Mel beet op haar lip terwijl ze luisterde naar zijn beledigingen. Hoe graag ze hem zou willen mogen, dat hij zo praatte over zijn vriend was voor haar niet oké. "Really Davey?" zei ze tegen hem, ietwat geïrriteerd, "Are we really gonna do this? You arrived here about an hour ago and you're already looking for trouble?"

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld