Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG | "Ugh, bite me"

Account verwijderd

schreef:

Or y'know, not salads, because vampires.
With

Warning: 18+ content. Lezen op eigen risico.
♡ Gelieve niet te reageren ♡

#Aesthetics

My lady is called Violet, she is born in 1849 in a noble family. She has long brown hair and you'll learn more about her as we go. Not because I have not made it up yet, but because of... Plot, probs.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Nathan is the last son from a long line of vampire hunters. He is trained to hunt and kill them, yet he goes to school and work like any normal boy of his age.

I do have a sort of picture of him

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Het was een dag zoals eigenlijk elke dag was geweest. Op school had hij gestudeerd en zijn lessen gevolgd, nu was hij op weg naar huis. Weer moest hij gaan om daar zijn andere lessen te gaan volgen. De duistere kant van de wereld toonde zich in die lessen. Niemand die het zou begrijpen als ze er midden in zouden vallen. Zijn familie bestreed het duister echter al vele jaren en deed er alles aan om de wereld veilig te houden.
Op zijn weg naar huis werd hij echter afgeleid door zijn gevoel. Nu was het gevoel niet iets waar menig man naar zou luisteren, maar voor Nathan werkte het als een zesde zintuig. Hij klampte zich eraan vast omdat het zijn connectie was met de duistere wereld. In stilte liep hij verder over de straat, langs de buurt waar steeds minder mensen waren gaan wonen en huizen zich om waren gaan zetten naar industrie. De industrie was lange tijd geleden echter al vertrokken uit dit stadje, een reeks lege fabrieken achterlatend. Nathan wist niet wat hij zocht, of waar hij het moest zoeken, maar wel dat hij moest zoeken. Zijn gevoel vertelde hem echter dat hij hierheen moest, dat hij hier iets kon vinden.
Ergens vertelde zijn geweten hem wel dat het een domme keuze was, hier had hij geen wapens bij zich want hij had zijn vader beloofd niets mee te nemen naar school. Moest hij zich dan toch omdraaien? Zijn voeten bewogen door en draaiden zich uiteindelijk richting de enorme dichtgetimmerde deur van een fabriekshal. Was dit hetgeen waar hij moest zijn? Eigenlijk twijfelde hij erover, maar had zijn gevoel ooit ongelijk gehad? Haast nooit, dus misschien moest hij het wel doen. Toch naar binnen toe gaaan en zien was hij daar vond, misschien vond hij wel niets?

Hope you like it

Account verwijderd

schreef:
Ook voor Violet was het een dag zoals elke andere dag geweest, al zag haar dag er in de verste verte er niet uit zoals die van Nathan. Thuis had ze geprobeerd zich te vermaken met de televisie en de computer, maar deze gingen al snel vervelen. Niets was immers zo leuk als het geschreeuw en het gesmeek van een onschuldig mens. Chaos, pijn en verdriet waren waar Violet voor leefde, en dus kon ze geen dag zonder het veroorzaken van minstens één van de drie. Vandaag, echter, ging ze voor alle drie. Ze had een vrij leuk mens gevonden, ze gokte dat hij een jaar of achttien was. Het was veel te makkelijk geweest om de jongen mee te nemen naar een verlaten fabriekshal. Waarschijnlijk was hij al een tijdje single en een klein beetje wanhopig. Hij zou -helaas voor hem- alleen niet krijgen wat hij wilde.
Eenmaal in de hal, uit de zon, trok ze de capuchon van haar vest van haar hoofd. Het ding was vervelend, maar beter dan buiten in de zon moeten lopen. Ze grijnsde naar de jongen. "Don't you think it's a little vulgar, trying to do these dirty things in such a tarnished place?" vroeg ze aan de jongen, die langzaamaan leek door te krijgen dat er iets mis was. "Surely," vervolgde ze, "That must be sin. And sin must be punished."
De jongen probeerde te ontsnappen en sprintte richting de deur van de hal. Violet, natuurlijk, kon dit niet accepteren. Ze pakte de jongen bij de kraag van zijn shirt en slingerde hem richting een muur. "Trying to run? If you are willing to commit a sin, you should be willing to take your punishment like a man." Ze liep terug naar de jongen. Het scheelde al niet veel of hij zou huilen. Zwak. Hij bloedde nog niet eens, al zou dat vast en zeker snel veranderen. Ze trok de jongen overeind. Hij maakte inmiddels geluiden die klonken als een bange puppy, terwijl hij haar greep wanhopig probeerde te ontsnappen. Dit maakte Violet aan het lachen. Ondanks zijn angst was ze nog niet tevreden. Ze kwam voor geschreeuw. Voor gesmeek. Niet voor janken en broekplassen. “You know,” zei ze. “There is not enough blood in the average person to paint a wall… But we can see how far we get, hm?” Ze zette haar tanden in de nek van de jongen en beet hard genoeg voor flink wat bloed, maar lang niet hard genoeg om hem te doden. Nee, hij zou leegbloeden. Hij zou smeken en huilen terwijl hij langzaam stierf.

I swear I wont do this when we meet

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Ya still swearing it? And when will we meet??????

Bijna had hij zich weer omgedraaid, als het een moment later zou zijn geweest dan had Elijah zijn focus al laten zakken. Het was echter geen moment later, Hij wist nu zeker dat hij iets gehoord had. Zonder nadenken liep hij dichterbij, luisterde tegen de planken aan en fronste. De stem die hij hoorde was ver weg tot hij ineens gehaaste voetstappen hoorde. Hij kwam wat overeind en begon zacht de planken los te maken die het raam bedekten. Het duurde niet lang, de houtrot was al ver ingetreden. Elijah wist naar binnen te klimmen, ook al had hij geen wapens bij zich. Hij wist dat hij dit niet zomaar kon laten gebeuren.
Zodra hij binnen was hoorde hij de stemmen al een stuk beter. De vrouw hoorde hij duidelijk boven de smekende man uit. Hard beet hij op zijn onderlip en kwam een stuk dichterbij. Vanuit zijn schuilplaats zag hij het gebeuren, met niets meer dan een rot stuk hout in zijn hand als verdediging. De vrouw beet de man en algauw zag hij bloed uit de wond komen. Elijah verstijfde en keek naar het tafereel. Nog nooit had hij een vampier daadwerkelijk in actie gezien. Ja, ze werden opgejaagd door zijn familie en hij kende alle verhalen maar nog nooit had hij het zelf gezien. Het maakte hem misselijk en het enige waar hij aan kon denken was vertrekken voor ze hem te pakken kon krijgen. Zachtjes besloot hij weer terug te kruipen terwijl de geur van bloed zich steeds meer verspreidde. Hij had frisse lucht nodig en wel nu. Dat hier een vampier was liet hem koud, hij had niets, geen wapens. Hij kon enkel hopen dat het bloed haar genoeg af zou leiden zodat hij hier weg kon komen.

Account verwijderd

schreef:
I prooooobably wont. Ennuh, als m'n studie begint? (a)

Violet keek naar de jongen die op de grond langzaam leeg lag te bloeden. Ja, ze vermaakte zich wel. Ze vermaakte zich zo goed dat ze eigenlijk het geluid van de pottenkijker wilde negeren. Dacht hij nou écht dat zij, een vampier, het geluid van het weghalen van de planken en het naar binnen klimmen niet zou horen? Toch negeerde ze het, om nog een paar momenten te genieten van het gehuil van haar slachtoffer. Pas toen ze de pottenkijker weg hoorde glippen trok ze haar capouchon weer over haar hoofd en verliet ze met een diepe zucht de schuur.
Pottenkijkers waren zo'n beetje het irritantste waar Vi mee te maken kreeg. Kinderen die haar huis in gluurden omdat er een demoon of een heks of een monster zou wonen, volwassenen die haar "verdacht" vonden... Walgelijk irritant. Vooral omdat ze zo haar best deed om een modelburger te zijn, zolang dat haar uitkwam. Haar huis was netjes bijgehouden, in ieder geval van buiten en niemand had ooit last van haar. Maar toch, toch moesten ze haar áltijd hebben.
Met haar handen in de zakken van haar vest liep ze om de schuur heen, tot ze iemand zag lopen. Hij zag lijkbleek, dat was wel leuk. "Hey, you." zei ze. "What are you doing over here?" Ze glimlachte liefjes bij haar woorden. Misschien had hij niet zo heel veel gezien? Het viel altijd te proberen.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:

Das nie aaaaardug. Hahaha jaa is goed! ik hoop zo intens hard dat ik tegen die tijd een kamertje heb he

Wegkomen was een ding, maar erna niet ontdekt worden was een tweede. Het was Elijah gelukt om weg te komen. Met zijn handen diep in zijn zakken liep hij verder. Hij probeerde te vergeten wat hij zojuist gezien had, hoewel dat niet het makkelijkste was om te doen. Thuis zou hij direct verslag brengen aan zijn vader en hoogstwaarschijnlijk uitgelachen en gescholden worden omdat hij niets aan deze vampier gedaan had. Wat had hij er aan moeten doen dan?
Vanuit het niets hoorde hij haar stem en zijn blik schoot omhoog. Stil bekeek hij haar, nam haar volledig in zich op. Hoe kon een monster verpakt zijn in zo'n mooie vrouw? Hij slikte even en haalde zijn schouders op. "Nothing, just wandering around and waiting. I would meet my friend here. Good place to meet, you can't miss it." Even grinnikte hij en keek haar weer aan. Angst tonen was wel het laatste wat hij nu moest doen. "Could ask you the same.. Not really a proper place for a lady." Elijah keek haar aan, in haar ogen want hij was niet bang. Natuurlijk kon ze hem doden, maar ze wist niet dat dat voor haar een stuk gevaarlijker zou zijn. Ja misschien zou hij sterven, maar dat deed iedereen uiteindelijk. "I know what you are. I'm not afraid, because if you kill me my family will hunt you down. There are not many of your kind left, you shouldn't want to lower the statics." Even knikte hij haar vriendelijk toe, om vervolgens zijn wer weer aan te gaan en niet te denken aan wat hij zojuist gezegd had. Even haalde hij diep adem, genietend van de frisse lucht en liep verder. Benieuwd naar haar reactie.

Account verwijderd

schreef:
Wie zei dat ik aardig was? (a)

Ik ga twee uur heen, twee uur terugreizen straks ahahaha shoot me ;-;

Violet bekeek de jongen even. Hij was bang, al deed hij zijn best het niet te laten merken. Wat lief. Meeting a friend. Hier. Natuurlijk. Ze geloofde er niets van. Hij was haar gevolgd, ongetwijfeld. Nieuwsgierig snotjong. Ze zou het hem wel betaald zetten. Misschien kreeg ze met twee mensen wel een muur geverfd?
Ze schoot in de lach toen hij haar een "lady" noemde. Het was jaren en jaren geleden dat iemand haar zo had genoemd. De laatste keer dat ze kon herinneren, droeg ze nog mooie jurken. Ze was geen 'lady' meer, niet in de verste verte. En dat wilde ze ook niet. Hij, daarintegen... "If this is not a proper place to be for a lady, what are you doing here?" grijnsde ze. Ze luisterde naar zijn gekeuvel. Dacht hij oprecht dat ze hier van onder de indruk was? Lief. Dit was een volwassen versie van 'pas op, mijn vader is politieagent en hij komt je arresteren!!'. Ze grijnsde licht. "Maybe I was not planning on killing you. Maybe I was planning on turning you. Make your own family murder you." Ze liep een paar stappen naar hem toe. Hij was ongewapend, voor zo ver ze kon zien, en zelfs als hij dat niet was, was ze superieur in snelheid en in kracht. "That sounds like a tón of fun, to be honest," grijnsde ze. Ze bestudeerde zijn gezicht kort. Hij was niet heel lelijk, voor een mens. Hij had wel raar haar.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
IK ZEI DAT ;-; *sniff sniff*

De manier waarop ze naar hem keek zei hem al genoeg, ze geloofde hem voor geen meter. Hij kon echter niet lachen om haar belediging en zonder te knipperen keek hij weer naar haar. "If that pleases you. I would rather let them kill me than spend eternity knowing that you're there too." Antwoordde hij en hij hield haar in de gaten. Ze kwam dichterbij en Nathan bleef staan. Keek haar aan en knikte. "You can toy all you like, I don't care. You can even toy with me, but they will still hunt you and they will kill you. It's up to you whether you think that's worth it."
Rustig deed hij zijn rugzak even goed en keek naar haar. "Well nice meeting milady. I hope we never meet again. I need to go now, just clean up after yourself and leave this town." Kort knikte hij haar even toe en glimlachte. Hoewel ze hem misschien kon pijnigen en kon veranderen hield dat zijn familie niet tegen om hem of haar te doden. Er was veel veranderd sinds de middeleeuwen, ook zij hadden hun jaagtechnieken aangepast en wisten inmiddel veel beter hoe ze op zulke situaties moesten reageren. Ze waren sneller en gevaarlijker geworden voor vampiers, hoewel deze zo op zichzelf waren dat de meesten het niet eens zouden beseffen als iemand van hunzelf verdwenen of dood was. Nathan bekeek haar kort nog even, waarna hij een poging wilde doen om langs haar op te gaan.

Account verwijderd

schreef:
hmmm okay, als jij het zegt moet het wel kloppen?

Violet grijnsde licht. "Oh man, how I'd love to toy with you," zei ze. "You know, I have a rather nice basement. Nobody would hear you," grijnsde ze. "If you want to come over to play with me, you are more than welcome." Ze verwachtte niet dat hij zin zou hebben om te spelen. Wel jammer, hoor. Ze luisterde naar zijn verhaal en trok een wenkbrauw op. Probeerde hij haar nou te pesten door haar 'Milady' te noemen? Zak. Toch deed ze haar uiterste best om hem te negeren. Iemand als hij verdiende haar beledigingen niet.
Ze sloeg haar armen over elkaar. "Why would I need to clean up after myself? I was just trying to paint a wall," glimlachte ze onschuldig. Ze ging de stad ook niet verlaten. Ze wóónde hier, verdomme. Als er iemand weg moest was het hij en zijn familie. Dus, toen hij weg wilde lopen, hield ze hem tegen. "I am not leaving. I was here first. This town is mine," zei ze. "So I would like to recommend you and your family of so-called hunters to leave my town before anyone gets hurt, hm?" Ze glimlachte er liefjes bij. Het zou verstandig zijn als hij naar haar zou luisteren. Weinig kon haar tegenhouden om zijn familie te vinden. Ze had immers tijd zat. Te veel, misschien zelfs. Daarbij had ze heel, heel weinig te verliezen, wat haar alleen maar gevaarlijker maakte.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Ze was zo.. Zo vervelend. Het liefste duwde hij haar weg en negeerde hij haar. Als een klein irritant zusje die het altijd beter wist, zo gedroeg ze zich. Het maakte hem dan ook niet bang, hoe ze tegen hem sprak. Waarom zou hij daar angst voor gaan voelen. Nathan bekeek haar even, alsof hij haar keurde. "Don't think we will." Hij schonk haar een ongeïnteresseerde glimlach. "It's your own fault. You drew to much attention." Even haalde hij zijn schouders op en keek naar haar. "Killing or toying with us won't help. There are plenty, we are like weed. You will never get rid of us, no matter how hard you try.'
Kort keek hij har nog even aan en knikte toen. "Have a nice day Milady.' Hij grinnikte even waarna hij langs haar op ging en rustig weg liep. Hij wist dondersgoed dat ze hem makkelijk in kon halen, dus dat was geen enkel probleem voor hem nu. Hij wilde nu gewoon op weg naar huis zodat hij verhaal kon gaan doen van hetgeen dat hij gezien had.

It short, my head doet boefff

Account verwijderd

schreef:
Violet lachte zacht. Drawing too much attention... Natuurlijk. Als er iets is waar Violet goed in was, was het een vrij onopvallend leven leven. "Then I shall tell my friends about you," zei ze. "It's been a long time since I invited them over for a dinner party~" Hoe groot zou zijn familie zijn? Of nou ja, hoeveel zouden ze voeden? "Like weed?" vroeg ze. "So, you guys breed like rabbits then? How many brothers or sisters?" #ThisDinnerPartyIsGonnaBeGreat #LotsOfFood #EsmeeBeSeriousForOnceDamnit.
Toen hij langs haar wilde lopen en haar vol de miljoenste keer 'Milady' noemde besloot ze dat ze daar klaar mee was. Ze pakte hem bij zijn kraag. "You are going to stop calling me that, or I am going to punch you so hard, the bruise will last for weeks." Not punching in a kinky way, thank you very much. Ze keek hem aan. "Do you understand?"

Enjoy this short, trashy thing. Sorrynotsorry.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
"Tell them, invite them if you want them death."Hij grinnikte kort en bekeek haar even. "That's none of your business, now I let me pass.." Kort rolde hij met zijn ogen. Hij keek naar haar. "So you like it kinky?" Ofcourse in the kinky way for Nate ghehe. "But I understand, thank you very much. Now enjoy your painting and remember my words." Hij maakte zich los van haar en schonk haar een plagende knipoog. "Bye miss, see you again sometime I guess." Hij wist toch wel dat ze weer zou gaan moorden en dan hadden ze een goede reden om achter haar aan te komen. Maar hij moest nu naar huis, bezig met zijn training en schoolwerk, niet meer aan haar denken. Het opkomende schoolfeest schonk hem al meer dan genoeg stress. Guess who needs a date~

IDC short things I will be able to do on mobile eyebrows

Account verwijderd

schreef:
Violet rolde met haar ogen. Ze kon hem makkelijk volgen en erachter komen. Of, you know, internetstalken. Door de wonderen van technologie kon ze gemakkelijk achter allerlei informatie van mensen komen. Fantastisch, vond ze het. Ze rolde met haar ogen. "That is none of your business, kid." Ze besloot hem voor nu maar gewoon te laten gaan, en thuis op zoek te gaan naar meer info over hem. Als dat niet zou lukken zou ze hem vast nog wel een keer tegenkomen, of kon ze rondvragen bij soortgenoten... En als dat allemaal niet lukte kon ze hem altijd nog uitlokken ¯\_(ツ)_/¯
Ze zwaaide kort naar hem. "Enjoy doing your homework, kid," zei ze. Ze liep terug naar het lege warenhuis. Zou die gast nog leven? Ze hoopte het. Gezien ze nu ontdekt was kon ze beter even niet moorden, dus dit zou de laatste zijn in een tijdje. Zo jammer.

awyis

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Will she be his date n.n

Kalm keek hij nog even naar haar en rolde zijn ogen. "Thanks miss." Hij grinnikte even en liep toen rustig terug. ZIjn handen waren diep in zijn zakken gestoken terwijl hij rustig nadacht. Hij wilde haar vergeten maar dat kon niet. Thuis keek hij even naar zijn ouders, hij vertelde wat er gebeurd was waarna hij naar zijn kamer liep. Hij zou hen wel aan het werk laten, voor hen was hij toch niet goed genoeg. Hij had haar meteen dood moeten maken, met zijn blote handen als het aan hen gelegen had. Diep zuchtte hij en dacht na over het schoolfeest. Hij pakte zijn telefoon erbij en appte wat vrienden erover. Hij was niet lelijk, maar niemand leek hem te willen.

Account verwijderd

schreef:
Hij had een raar kapsel. Misschien lag het daar aan, dat niemand met hem naar het feest wilde. Het was echter ook de oorzaak van het feit dat Violet de wannabe-jager niet kon vergeten. Ze vertelde zichzelf dat het was omdat ze zich een beetje bedreigd voelde, en dat was dat. Aan andere menselijke emoties deed ze niet.
Ze was teruggelopen naar de verlaten fabriekshal, maar haar slachtoffer had de geest gegeven. Jammer. Onderweg naar huis controleerde ze meerdere keren of ze niet gevolgd werd, wat gelukkig ook niet zo bleek te zijn. Ze wilde immers geen jagers bij haar op de thee hebben. Eenmaal thuis startte ze haar computer op. Op zoek naar zijn naam, dan maar.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld