Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

TVDORPG - BeauRathbone & Erpeegee

Erpeegee
YouTube-ster

Erpeegee schreef:
Whoeehoee, plaatjes heb je nog tegoed

Mijn mensjes:

Elinore 'Ellie' James / mens

Damon Salvatore / vampier

Aan jou de eer

Erpeegee
YouTube-ster

Erpeegee schreef:
Elinore 'Ellie' James

Damon Salvatore

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:

Abigail Olivia Victoria Flint

Abigail haalde een hand door haar lange blonde haar heen, voor ze zich voor een laatste keer in de spiegel bekeek. Zachtjes beet ze op haar lip en draaide zich uiteindelijk om. Ze stapte haar kamer uit en baande zich een weg naar beneden toe. Een nieuwe schooldag was weer eens aangebroken en het was tijd om er vandoor te gaan. Eenmaal beneden aangekomen drong een heerlijke geur haar neusgaten binnen. Haar oom Joe was bezig met een heerlijk ontbijt. Hij hamerde er altijd op dat ze een gezond ontbijt binnen kreeg. Een glimlach verscheen er rond haar lippen en ze trof hem dan ook aan in de keuken. Vrijwel gelijk kreeg ze een rijkelijk belegde bagel in haar handen geduwd. Een kleine grijns verscheen er rond haar lippen. 'Dankjewel. Ik ga er wel gelijk vandoor. Ik ben al aan de late kant" vertelde ze haar oom, voor ze een kus op zijn wang drukte. "Tot vanmiddag" was de reactie die ze van de man kreeg. "Tot vanmiddag" antwoordde ze.
Op dat moment stapte ze de keuken uit en pakte haar zwarte leren jasje van de kapstok. Ze trok hem aan en hing vervolgens haar tas over haar schouder heen. Ze opende de voordeur en stapte de warme zomerzon tegemoet. Abigail woonde zo lang ze zich al kon herinneren bij haar oom. Haar moeder was overleden bij haar geboorte en haar vader trok het leven zonder zijn vrouw niet. Daarom pleegde hij een aantal maanden nadat ze geboren was zelfmoord. Het enige wat ze van haar ouders had, was het armbandje dat ze om haar pols heen droeg. Hoewel ze het haar moeder nooit op foto's zag dragen, beweerde haar oom dat deze van haar moeder was geweest. Ze stelde er verder niet teveel vragen over, omdat ze hem niet tot last wilde zijn. Het was een mooi stuk sieraad en ze had hem nooit afgedaan.
Uiteindelijk begon Abigail met lopen. Haar school zat immers maar een paar straten verderop en het was maar een klein stukje voor ze er zou arriveren. Tevens had ze op die manier genoeg tijd om haar broodje op te eten. Een broodje waar ze overigens enorm van genoot.
Niet veel later arriveerde het blonde meisje op school. Een aangename glimlach verscheen er rond haar lippen. Abigail was niet het meest typische meisje wat je zou verwachten. Ze droeg graag zwart. Een zwarte skinny jeans, zwarte topje en een zwart leren jasje was toch haar favoriete outfit. Sarcasme was een van haar sterkste eigenschappen en maakte daar graag gebruik van. Toch was ze aardig bekend op school. Ze had veel vrienden en haalde goede cijfers. Tevens had ze nu een relatie die al twee jaar mocht duren. Een relatie met een jongen genaamd Matt. De jongen naar wie ze nu op zoek was. Het was een goede jongen. Hij wilde altijd het goede in anderen zien en schoot iedereen altijd te hulp. Daardoor wilde hij zichzelf wel eens vergeten. En daar was Abigail voor. Om hem er aan te herinneren dat hij ook aan zichzelf moest denken. Kort keek ze om zich heen, terwijl het niet lang duurde voor ze de blonde jongen vond. Een geamuseerde glimlach verscheen er rond haar lippen. Met een zekere mate van zelfverzekerdheid die terug te vinden was in elke stap die ze zette, liep ze naar de jongen toe. "Hey you" begroette ze de jongen en drukte een kus op haar lippen.

Stefan Salvatore

Stefan stak zij handen in zijn zakken terwijl hij naar het oude vertrouwde huis voor zijn neus kreeg. Het huis dat enorm veel geschiedenis met zich mee droeg. Het huis waarin hij opgroeide. Waarin hij dacht dat hij de liefde van zijn leven had leren kennen. Waar hij enorm veel jaar had doorgebracht in zijn bestaan als vampier. Het was alweer een enige tijd dat hij veranderd was in het monster dat hij nu was. Kort schudde hij zijn hoofd. Het was het huis dat hij twaalf jaar geleden achter had moeten laten om iemand te beschermen. Hij had veel meegemaakt in het huis. Zowel goede als slechte herinneringen. Kort beet hij op zijn lip en besloot toen om naar binnen te stappen.
Na twaalf jaar besloot hij weer terug te keren naar de stad dat hij zo liefhad. Hij kwam niet zomaar terug. Hij kwam terug voor een persoon. Een persoon voor wie hij vijf jaar lang had gezorgd. Elinore. In de vijf jaar dat hij voor haar zorgde wist hij een speciale band met haar op te bouwen. Hij begon om haar te geven. Een kleine grijns verscheen er rond zijn lippen terwijl hij daar aan dacht. Het voelde goed daar aan te denken. Zeker nu hij wist dat hij haar binnen de kortste keren weer terug zou zien. Hoewel ze hem in eerste instantie niet zou herkennen. De jongens hadden zich toen de tijd weer in de nesten gewerkt, waardoor het niet meer veilig was om voor de meiden te zorgen. Hij had de herinneringen aan hem uit het geheugen van het meisje moeten wissen. Toch had hij haar een aandenken gegeven. Een sieraad met vervain erin waardoor hij toch een zekerheid had van dat ze veilig zou zijn.
Nu het gevaar eindelijk geweken was, was het voor Stefan tijd om terug te keren naar Mystic Falls. En hier was hij nu. Voor zijn oude vertrouwde huis. Hij duwde de deur open en stapte naar binnen. Het voelde weer goed om terug te zijn. Hoewel hij wel benieuwd was naar zijn broer. Damon. Hij had hem in de afgelopen twaalf jaar niet gezien en vroeg zich af hoe het nu met hem ging. Boos was hij niet op zijn broer. Het kwam vaker voor dat de twee elkaar tientallen jaren niet zagen en alles weer vanouds was wanneer ze elkaar dan toch weer tegen kwamen. Hij vroeg zich af of hij nog wel eens aan deze stad terug dacht. Aan de herinneringen die hij had. Stefan wist dat zijn broer in hetzelfde schuitje had gezeten als Stefan zelf. Hij vroeg zich af of zijn broer nog wel eens aan haar dacht. Het waren vragen die vaak door zijn hoofd heen gingen. Vragen waar hij misschien helemaal geen antwoord zou krijgen. Kort schudde hij zijn hoofd en vervolgde zijn weg door het huis. In de ruime woonkamer stopte hij met lopen op het moment dat hij naast de dranktafel stond. Hij had besloten om weer terug te gaan naar school. Daar zou hij zo meteen ook naar toe gaan, maar hij besloot eerst nog langs huis te gaan. Wat moed in te spreken. En hij kon het niet laten om een glas drank voor zichzelf te pakken. Zo schonk hij een glas Bourbon voor zichzelf in en liet zich in een van de leren stoelen die er stond te zakken. Tot slot had hij toch nog tijd voor hij naar school hoorde te gaan.

Erpeegee
YouTube-ster

Erpeegee schreef:
Elinore
Voor Elinore was elke ochtend hetzelfde. Vroeg uit bed, douchen, in de kleding hijsen die ze de dag van te voren al had uitgelegd, stevig ontbijten met haar oma en opa, en dan door naar school.
"Lieve Ellie, je mag alles wel een tandje terug doen. Op deze manier loop je jezelf nog voorbij." zei haar oma aan de ontbijttafel, terwijl Elinore haar schaaltje muesli met yoghurt naar binnen werkte én de notulen van de laatste vergadering van de activiteitencommissie doorlas. Al etend gaf ze haar oma een glimlach met haar ogen, en daarmee wist de oude vrouw genoeg.
Volgens haar oma leek Elinore ontzettend veel op haar moeder. Altijd overal voor gemotiveerd, geïnspireerd en ze zat nooit stil. Dat was ook waarom ze getrouwd was met haar vader - hij was de rust in haar moeders leven. Elinore zou er alles aan doen om haar ouders een keer in levende lijve te zien, maar ook zij was realistisch. Elinore kon haar ouders niet eens herinneren, toen ze nog jong was zijn haar ouders in een auto ongeluk overleven. Elinore was op dat moment bij haar oma en opa, en sindsdien zorgen haar grootouders voor haar.
Ze had ook niets meer van haar moeder en vader. Geen foto's, films of kleding. Het enige wat Elinore aan haar ouders doet herinneren is het kettinkje om haar nek met een rosé-kleurig bedeltje. Het was een subtiel sierraad wat bij alles stond, en Elinore droeg het met trots.
Na haar ontbijt gaf ze haar grootouders beide een zoen op hun wang, waarna ze naar school vertrok. Het was een stevige wandeling naar school - zo'n 20 minuten - maar Elinore had het er voor over. Ze ging liever lopen als met de bus, en zo had ze nog alle tijd om over haar dagplanning te gaan. Ze was een persoon die altijd haar agenda bij de hand had, want haar dagen zaten vrijwel altijd vol. Studiegroepen, activiteitencommissie, vrijwilligerswerk, hardloopgroep, en zo kon ze wel doorgaan. Maar alle drukte was het Elinore waard, ze deed het allemaal om straks het perfecte dossier voor de perfecte universiteit te hebben.
Eenmaal op school liep ze meteen naar haar kluisje, waar ze nog snel haar lichtblauwe jurkje gladstreek, en haar spullen voor de dag pakte. Een stukje verderop vielen haar ogen op Abigail en Matt. Met Abigail had Elinore een soort klik die ze nooit echt kon beschrijven. Vanaf hun eerste ontmoeting op de basisschool had ze het gevoel dat ze Abigail al kende. Onzin natuurlijk, maar het gevoel was er wel.

Damon
Twaalf jaar lang was Damon Salvatore niet meer in Mystic Falls geweest. Laat het om de mensen zijn, laat het om de stad zijn, of laat het om de reden zijn dat hij haar in de stad met de mensen moest achterlaten.
Damon was nooit sentimenteel, nee. Hij hield van zijn vrouwtjes, hij hield van bourbon, in zekere mate hield hij ook van zijn broer, maar hij werd nooit sentimenteel als hij dat moest achterlaten. Tot Abigail. Tot op de dag van vandaag kon hij het lieve, schattige blonde meisje voor zich halen. Haar gezicht die hem altijd deed glimlachen, of de warmte die zij altijd bracht. Ja, hij hield van Abigail. En toen hij haar moest achterlaten kon Damon wel janken. Het werd nog erger toen hij haar herinneringen van hem, Stefan, en ook van Elinore moest wissen. De enige herinnering die hij achter kon laten was het armbandje gevuld met vervain. Zo werd ze toch nog beschermd.
Het was voor Damon dan ook wel een beetje schrikken toen hij bericht van Stefan kreeg dat hij terug naar Mystic Falls ging én weer naar school zou gaan. De broers hadden elkaar dan al twaalf jaar niet gezien, dus daar kon al veel bij gepraat worden met misschien schokkende details, maar het ging nog een stapje verder om naar school te gaan.
Damon wist wat Elinore voor Stefan betekende. En op school zou zijn beste broeder haar weer zien. Nachten lang heeft hij na zitten denken of hij wel moest gaan. Het was gekke werk, weer naar school gaan, doen alsof hij mens was en zichzelf dan weer voorstellen aan een volwassen Abigail. De gedachten over haar deden zijn hoofd alweer draaien.
Maar Damon was Damon niet als hij deze kans door zijn vingers liet glippen. En zo stond hij, na twaalf jaar, weer voor zijn oude huis. Het was precies zoals het was - de herinneringen van de afgelopen eeuwen stroomden zijn hoofd binnen. Maar Damon was hier niet om aan de herinneringen te denken, hij zou nieuwe herinneringen maken. Zachtjes opende hij de voordeur en liep geluidsloos het huis in en richting de woonkamer, waar hij zijn jongere broer al zag zitten. Met een glas bourbon. Stefan had vast ook wat moed nodig voor deze missie. Damon ademde, waarna hij de woonkamer in liep en hardop tegen zijn broer zei: "Je hebt nog tijd om hiervan weg te lopen. Of rennen. Paar van die glazen achteroverslaan en check hele andere gedachten over dit krankzinnige idee." Een glimlach verscheen op Damon zijn lippen, toen hij het gezicht van Stefan zag. "Long time no see."

@BeauRathbone

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail.
Abigail moest toegeven dat ze blij was de jongen weer te zien. Ze genoot van zijn gezelschap. Het waren twee tegenpolen van elkaar. Hij wat rustiger en wat terughoudender. Niemand willen kwetsen met wat hij te zeggen had. Een allemansvriend die iedereen graag tevreden wilde houden. Abigail was compleet het tegenovergestelde van hem. Recht door zee en zeggen waar het op stond, zijn twee begrippen die Abigail goed wisten te beschrijven. In tegenstelling tot haar vriend maakte het haar niet heel veel uit wat men precies van haar dacht. Haar mening was duidelijk en je kon van haar verwachten dat haar antwoorden niets minder dan oprecht waren. Zo was ze opgevoed en ze wist nu eenmaal niet beter. Hoewel sommige mensen haar eerlijkheid niet ten harte namen, waren er ook een aantal personen die het juist wel konden waarderen. En daar ging het om. Tevens had ze Matt die haar soms vertelde dat het soms wel eens wat minder kon. Iets wat ze soms nodig had. Daarom vulde de twee elkaar zo goed aan. De ene eigenschap die de een niet had, werd juist goed opgevuld door een eigenschap die een ander wel bij zich droeg. Het was fijn iemand als hem in haar leven te hebben. Iemand die er voor zorgde dat ze met beide benen op de grond bleef staan.
Een glimlach sierde haar lippen bij die gedachten. Ze voelde hoe hij haar hand vast pakte en hoe hij haar naar binnen begeleide. Het was verstandig om alvast de juiste boeken te pakken voor de komende lessen. De lessen voor de pauze in ieder geval. Zo bleef je in ieder geval niet elke keer weer heen en weer lopen. Iets waar ze een hekel aan had, want dat vond ze maar een verspilling van haar tijd. Tijd was geld. Iets wat haar oom haar altijd mee bracht. Als ze haar zinnen ergens op had gezet, ging ze er ook echt voor en stopte ze niet voor ze haar doel bereikt had. Ongeacht de consequenties die het met zich mee kon brengen.
Haar kluisje opende ze op het moment dat ze ervoor stond. Ze streek een plukje van haar haar achter haar oor en pakte haar boeken voor haar lessen geschiedenis en wiskunde uit haar kluisje. Haar kluisje sloot ze weer en liet haar blik de gang over glijden. Haar blik bleef hangen bij een meisje dat een stukje verderop in de gang stond. Al gauw kreeg ze weer een glimlach rond haar lippen.Het meisje kwam haar als geen ander bekend voor. Ze beschouwde Elinore als een van haar beste vriendinnen. Ze had een bijzondere band met haar en ze was ook de enige die ze volledig kon vertrouwen. Ze kon haar vinger er niet opleggen, maar vanaf het moment dat de twee meisjes elkaar leerde kennen op de basisschool was er al meteen een klik. Een klik die sindsdien niet meer verdwenen is. Ze stak haar hand op en zwaaide naar het meisje.

Stefan.
Hij moest toegeven dat het gek was om weer terug te zijn. Hij en zijn broer hadden beide zo veel meegemaakt in deze stad. Zelfs in dit huis hadden ze enorm veel herinneringen samen. Hij grijnsde bij het idee. Het was niet altijd even makkelijk met zijn broer, maar hij zou er altijd voor hem zijn. Stefan moest ook eerlijk toegeven dat hij er van stond te kijken wat voor een positief effect het kleine meisje op zijn oudere broer had gehad. Het was mooi om te zien dat zijn broer daadwerkelijk nog om iemand kon geven. Dat hij überhaupt nog gevoel had. Het deed hem goed. Zo veel emotie had hij nooit bij zijn broer gezien en hij moest toegeven dat hij daar enorm van kon genieten. Ergens bewees het ook dat er nog een teken van menselijkheid in zijn broer schuil hield. Iets waar hij als jongere broer wanhopig naar op zoek was geweest. Hij had altijd klaar gestaan voor zijn broer. Altijd zijn kant gekozen, ondanks de situatie was. Of als hij zelf anders tegen dingen aan keek. Vaak was hij daar als broer zijnde op aangesproken. Maar Damon was de enige familie die hij nog had. En de enige waar hij altijd voor klaar zou staan.
En dat zijn oudere broer eindelijk iemand gevonden had. Iemand die hem in liet zien wat het inhield wat het houden van inhield. Hem een deel van zijn menselijkheid weer terug gaf. Dat kon hij enorm waarderen. Kort sloot hij zijn ogen en nam nog een slok van zijn Bourbon. Hij voelde het spul door zijn keek heen glijden. Een zachte zucht rolde er over zijn lippen heen. Hij vroeg zich af hoe het nu met haar ging. Met Elinore. Hij kon zich bijna geen volwassen vrouw voorstellen. Hij had haar maar al te graag op zien groeien. Alles had hij voor het toen nog kleine meisje over gehad. Ze was zijn wereld die vijf jaar. Het deed hem enorm veel pijn haar weer achter te moeten laten. Nog nooit had hij zich zo schuldig en rot gevoeld. Ondanks dit voor haar eigen veiligheid was. Toch was hij benieuwd naar hoe ze was opgegroeid. Hoe ze was geworden. Of hij haar nog zou herkennen. Het deed hem goed aan haar te denken. Het gaf hem een warm gevoel.
Hij opende zijn ogen weer bij het horen van de stem van zijn broer. "Damon" was het eerste wat hij zei. Hij had al gehoopt dat hij zou komen. Zeker nadat hij hem bericht had, maar had nooit verwacht dat hij daadwerkelijk weer terug zou komen. Een grijns verscheen er rond zijn lippen. "Weet je zeker dat dat niet de speech is die je jezelf continue voorhoudt, broer?"vroeg hij grijnzend aan hem. Het halfvolle glas zette hij op het tafeltje naast zich en drukte zichzelf uiteindelijk omhoog van de stoel. Hij omhelsde zijn broer. "Het is goed je hier te zien, Damon" zei hij hem, terwijl hij hem weer los liet. Het bevestigde de vermoedens die hij al had en het was fijn om weer een samen onder één dak te staan.

Erpeegee
YouTube-ster

Erpeegee schreef:
Elinore
Qua persoonlijkheid leek Elinore, op een bepaalde manier, best op Abigail. Misschien hadden ze daarom ook wel een klik. Maar qua uiterlijk zou je niet zeggen dat de twee vriendinnen waren. Elinore was veel meer van het zachte en nette. Haar halve garderobe bestond uit jurkjes in allerlei zomerse kleurtjes en patroontjes. Een leuk vest erop en Elinore was ready to go.
Net voordat ze terug naar Abigail wilde zwaaien, en haar kant op wilde lopen, voelde ze een paar kluisjes verderop de ogen van Tyler helemaal over haar heen gaan. Elinore was niet een meisje wat gauw ergens ‘ja’ op zei, en overal op in ging. Misschien had ze daarom ook maar een paar vriendinnen. Vertrouwen moest je bij haar echt winnen en verdienen. En Tyler was iemand die er alles aan deed om de vertrouwen van de brunette te winnen. De populaire footballer vroeg haar naar elk feestje mee, wilde elk project met haar samenwerken, hij wilde zelfs in de activiteitencommissie terwijl hij geen benul had wat daar besproken werd. Maar Elinore bleef maar nee tegen de jongen zeggen. Het was niet alsof ze hem niet zag staan. Hij was populair, niet vervelend om naar te kijken, als ze met hem sprak was het altijd goed, en zijn moeder was de burgemeester. Toch had ze het gevoel dat ze hem niet in haar kringetje moest toelaten, en daarom bleef ze hem maar afwijzen.
Met alle gedachten in haar hoofd deed ze haar kluisje dicht en zwaaide ze terug naar Abigail, waarna ze haar kant op liep. Elinore gaf haar een brede glimlach en vroeg: “Ik hoop dat je wel van plan bent iets wat meer spetterend als zwart aan te
trekken naar ‘The Summer Party?’” Als voorzitter van de activiteitencommissie regelde Elinore alle feesten, bijeenkomsten, en nog meer feesten. Sinds het schooljaar nog maar net van start gegaan is, organiseerde Elinore aanstaande vrijdag het zomerfeest zodat iedereen elkaar weer echt kon zien na school, nieuwe vrienden kon maken, en voor de meeste gewoon heel veel drinken en dansen. Snel rommelde ze in haar tas en haalde het stapeltje flyers eruit, waarna ze de eerste op het kluisje naast die van Abigail plakte. “En je neemt Matt ook mee. Dan komen al zijn vrienden ook.” Elinore vouwde de flyers onder haar arm, en vlak daarna galmde de bel door het hele gebouw. Tijd voor een nieuwe lesdag.

Damon
Niets was minder waar, Damon had zoveel getwijfeld om weer terug te keren naar Mystic Falls. De herinneringen van alle afgelopen eeuwen in het dorpje kwam weer omhoog, en dat waren nu juist de dingen die hij uit zijn hoofd weg wilde vagen. Hij stond zelfs op het punt om de knop om te zetten, en al zijn gevoelens uit te zetten. Toen hij nog maar net vampier was, had hij de knop vrijwel meteen omgezet. Toen was hij een bloeddorstige vampier die ieder mens op zijn pad verslond. Hij was nu niet meer zo. Onder andere Stefan had hem erbij geholpen, en hij ook zo zijn broer in zijn ‘Ripper’-fase. Toen hij laatst weer op het punt stond om de knop om te zetten, dacht hij aan dat kleine, blonde meisje. Zijn Abigail. “Dat zijn inderdaad mijn gedachten elke dag.” Hij was dan ook toch wel een beetje blij om zijn broer te zien, en gaf hem de omhelzing terug. “Twaalf jaar heeft je goed gedaan.” Zei hij met een grijns. Damon liep naar de drank tafel en schonk zichzelf een glas bourbon in en dronk ‘m meteen voor de helft op. Vervolgens zette hij het glas weer snel terug. “We moeten maar niet al te
dronken op onze allereerste schooldag komen!” Want wat hield Damon van zijn drankjes, en dansen. Met vrouwen. Om alle herinneringen weg te vagen en wazig te maken had hij de hele wereld rondgereisd. Van Rio, naar Peru, naar Amsterdam. Hij was alweer met van alles bezig, maar eigenlijk deed hij helemaal niets. Langzaam liep hij een ronde door de huiskamer, en keek om zich heen, zijn handen in de zakken van zijn leren jas. Het huis was echt niet veranderd. Zelfs de geur was zelfs nog precies zoals hij kon herinneren.
“Dus, broer, klaar om te gaan?” Hij kon alleen maar hopen dat hij nog wist hoe hij zichzelf als scholier moest voordoen. En voordat hij het huis uitstapte, wist Damon niet of het de zenuwen of de blijdschap was dat zijn maag bij de gedachten deed keren.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail.
Abigail's blik beef even op haar beste vriendin hangen. Een aantal kluisjes verderop een jongen die haar zowaar zijn leven voor haar zou geven. Toch leek haar vriendin niet geïnteresseerd in de jongen te zijn. Iets wat Abigail jammer vond, aangezien ze het geweldig zou vinden om eens te dubbeldaten. Je zou op het eerste gezicht niet zeggen dat de twee beste vriendinnen zijn. Qua uiterlijk verschilde de meiden als dag en nacht. Abigail hield meer van de zwarte leren jasjes en de skinny jeans. In tegen stelling tot haar beste vriendin die toch meer van de kleurtjes en patroontjes hield. Abigail hield het liever simpel. Maar dat zorgde er zeker niet voor dat ze niet minder van haar vriendin hield.
Ze grinnikte om de opmerking die ze maakte over haar kledingkeuze. Die had ze eerder gehoord. Ze kon het niet laten om even met haar hoofd te schudden. "You know I won't let you down' zei ze glimlachend tegen haar beste vriendin. "En verheug je er maar niet te veel op, want dat is waarschijnlijk de enige keer dat je me op die manier zou zien" zei ze glimlachend tegen haar. Ze hield zelf niet echt van kleur wat haar kledingkeuze betreft, maar voor Elinore wilde ze best een keer een uitzondering maken. "En natuurlijk komt Matt ook. Het is goed voor hem om een keer te ontspannen. Hij heeft het zo druk gehad afgelopen zomer dat een feestje hem goed zal doen. En wanneer ga je me nou eens vertellen dat je eindelijk uit gaat met Tyler. Die jongen is echt helemaal weg van je. Hij kruipt nog bijna niet over de grond voor je" zei ze glimlachend tegen haar. Ze zou het leuk vinden om haar vriendin een keer te zien daten. "En laat me je daar bij helpen"zei ze toen ze de stapel met flyers van haar over pakte.
Op dat moment hoorde ze de bel gaan. De gangen werden gevuld met medestudenten. Een glimlach verscheen er rond haar lippen. Ze deelde hier en daar wat flyers uit. Ergens wilde ze niet geloven dat ze veel invloed had op het aantal mensen dat zou komen. Toch behoorde ze tot de groep dat zich bestempelde als populair, wat zorgde dat ze erg veel invloed had. Een kleine glimlach verscheen er rond haar lippen. Ze kon het niet ontkennen dat ze er stiekem een klein beetje van genoot. Ook plakte ze een aantal flyers op wat kluisjes, onderweg naar de les die ze hadden. Kort keek ze naar Elinore en beet kort op haar lip. "Is het erg als ik zeg dat ik nu weer toe ben aan vakantie?"merkte ze op, terwijl ze het geschiedenis lokaal binnen liep. Ze was er echt niet klaar voor en wilde weer genieten van haar vrije dagen. Uiteindelijk plofte ze op een van de nog vele vrije stoelen neer en legde haar boeken voor zich op tafel. Dit zou nog een lange dag aan lessen kunnen worden.

Stefan.
Zijn hoofd hield hij een klein beetje schuin, terwijl hij zijn broer een keer goed bekeek. De grijns die zijn gezicht wist te sieren,wist hij voorlopig niet meer weg te krijgen. "Waarom verbaast me dat totaal niet" zei hij, terwijl hij grijnzend zijn hoofd schudde. Hij kende de geschiedenis van zijn broer. Hij had Stefan er vaak genoeg mee in gesleurd. Toch kwamen ze er samen een stuk sterker uit. Iedere keer weer. En hij had bewondering voor zijn broer. Hij wist hoe hij het bestaan als vampier kon haten. Het was de schuld van Stefan dat zijn broer zo geworden was. Daar voelde hij zich maar al te vaak schuldig over en greep iedere kans die hij kon grijpen om het goed te maken met hem. Toch had hij het idee dat het beter met hem ging. Nu hij iemand had aan wie hij zich vast kon grijpen. Hij had hetzelfde met Elinore. Hij kon niet wachten haar na al die jaar weer te zien. Weer in contact met haar te komen. Hoe hij het precies aan ging pakken, wist hij nog niet. Alleen het idee dat hij haar weer zou zien maakte hem meer dan nerveus. Hij had haar in twaalf jaar niet meer gezien en om eerlijk te zijn leek het hem nu zo'n stom idee om haar herinneringen aan hem te wissen. Ze wist niets meer van de jongen en dat kon hij dus niet meer in zijn voordeel gebruiken.
Hij keek zijn broer weer aan, op het moment dat hij zowaar een compliment had gekregen. "Ik kan hetzelfde van jou zeggen, broer" zei hij met een grijns tegen hem. "Laten we maar gauw gaan ja" vulde hij zijn broer aan. Hij liet zijn glas voor wat het was en volgde zijn broer richting de deur. Hij wierp een laatste blik op zijn broer. "Kun je die vraag niet beter aan jezelf stellen?"vroeg hij hem lichtelijk geamuseerd. Hij stapte uiteindelijk de deur weer uit en snoof wat frisse lucht op. Hij was misschien net iets zekerder dan zijn broer, maar dat nam de zenuwen lang niet weg. Kort keek hij over zijn schouder. "Hoe wil je er naar toe? Wil je één van de auto's weer tot leven wekken? Of gaan we op de ouderwetse manier?" vroeg hij zijn broer. Zonder voertuig zouden ze er een stuk sneller zijn. Dat is een ding wat zeker is, maar aan de andere kant moesten ze niet al te veel opvallen. Dat zou namelijk alleen maar in hun nadeel werken. En ergens vond hij het ook wel weer eens fijn om een van zijn oude vertrouwde auto's uit stal te halen. Hij had er lang niet meer in kunnen rijden en hij had toch altijd een affiniteit voor die machines gehad. Aan de andere kant waren ze wel al wat aan de late kant. School zou inmiddels al wel begonnen zijn. Hierdoor zou het gemakkelijker zijn als ze hun eigen snelheid zouden gebruiken. Toch zou hij de keuze aan zijn broer overlaten.

Erpeegee
YouTube-ster

Erpeegee schreef:
Elinore
En wat was zij blij met Abigail als bestie. De twee stonden altijd voor elkaar, en zoals Elinore al verwachtte, zou Abigail haar nu ook niet in de steek laten. Ze kon er namelijk soms best wel in doordraaien, in al haar ideeën en gedachten. Al vóór de zomervakantie was ze bezig geweest met het zomerfeest, en nu zaten haar gedachten alweer bij de opening van het Football-seizoen, terwijl het zomerfeest nog moest komen! Kort dacht ze aan de woorden van haar grootmoeder vanochtend, en ze wist dat de oude vrouw toch een soort wijsheid sprak. "Je bent een schat." Antwoordde ze glimlachend toen Abigail, zoals altijd, positief reageerde op Elinore's hulpkreet. "Ahw, die arme Matt." zuchtte ze zacht. Elinore was soms een beetje jaloers op de relatie van Abigail en Matt. Niet in een negatieve zin, maar positief. De twee waren zoals een sleutel-slot systeem, ze paste precies bij elkaar. Ooit hoopte ze die romance ook te krijgen, maar ze was er niet opzoek naar. En bij Tyler had ze dat gevoel nog helemaal niet. Ze was daarom ook niet helemaal blij dat Abigail over de jongen begon. "Ik weet het niet Abigail. Hij is zo... Ik had m'n vinger er niet helemaal op leggen." Snel keek ze achterom, naar de jongen, en weer terug naar haar blonde vriendin. "Misschien geef ik hem aanstaande vrijdag wel een kansje. Misschien!" lachte ze.
Elinore was op een bepaalde manier populair. Niet zo populair als haar beste vriendin, die er niets voor hoefde te doen om op te vallen. Ze deed daarom ook altijd bijna een vreugde dansje als Abigail haar zou helpen. Terwijl ze naar het lokaal liepen, begroette ze vele leerlingen en nodigde ze uit voor het aankomend feest. En gelukkig reageerde iedereen goed.
Ze gaf Abigail een lieve lach, en knikte zachtjes. "Helemaal niet erg. Ik ben al aan het aftellen."
In het klaslokaal nam Elinore plaats op een vrije stoel, links van Abigail. Ze probeerde altijd wel in de buurt van haar te zitten. Al was het om ff te kletsen, of juist als echte studenten samen te werken.
De tweede bel volgde snel, en Elinore merkte vrijwel meteen dat hun geschiedenisdocent vervangen was. "Nieuwe docent?" fluisterde ze meteen naar Abigail, terwijl ze haar spullen uit haar tas haalde.

Damon
Het was nog hartje zomer, en Damon vond het heerlijk. Heel even bleef hij in het zonnetje staan, kijkend naar de ring om zijn vinger. De ring die er voor zorgde dat Stefan en hij gewoon door het daglicht konden lopen. Hij moest er niet aan denken om als een 'gewone' vampier door het leven te moeten gaan en dus alleen in de nacht te leven. "Ha!" lachte Damon kort naar zijn broer. "De dag valt niet te beginnen zonder bourbon." Stefan zag er ontspannen uit, en Damon snapte het maar half. Aan de ene kant van het scholier en menselijk spelen voor zijn broer makkelijk, gezien hij het al wel eerder gedaan had. Maar aan de andere kant zou hij Elinore weer zien. Wat als de twee meiden hun leven helemaal perfect hadden, en niets met de broers te maken wilde hebben? Dan wist Damon het wel: dan was hij weg. Als hij niet meteen bij Abigail binnen kon komen en iets voor haar kon betekenen, was het voor hem klaar. Dan moest hij het maar accepteren.
Damon glimlachte bij Stefan zijn vraag. "We gaan al genoeg opvallen op onze allereerste schooldag!" waarna hij het op het rennen zette. Vampier zijn had zo ook de voordelen. Het zoveel sneller overal kunnen zijn, sterkere zintuigen, mensen kunnen manipuleren. Als Damon zijn bloeddorst goed kon onderdrukken, vond hij het ook weer niet heel erg om een vampier te zijn.
Binnen no time was hij aangekomen bij de school, en keek even rustig om zich heen. Er waren genoeg studenten nog buiten die zichzelf snel naar binnen aan het haasten waren, dus de twee broers zouden niet al te laat aankomen. En met het feit dat ze nieuwe leerlingen waren hadden ze ook een goed excuus. Damon haalde diep adem, en wachtte nog even op Stefan voordat hij het gebouw binnen zou wandelen.

@BeauRathbone

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail.
Abigail vond het totaal geen probleem om haar beste vriendin te helpen. Ze vond het wel leuk om wat te doen te hebben en daarbij kon ze er ook van genieten om met wat verschillende leerlingen een praatje te maken. Ook vond ze het niet heel erg om iets anders aan te doen dan zwart. Haar oom had haar vaak genoeg gezegd dat ze haar jasjes eens moest omruilen voor iets wat vrolijker oogde. Ze wilde er vaak genoeg niet naar luisteren. Vond het onzin. Toch maakte ze soms, zoals voor het zomerfeest dat Elinore georganiseerd had, een uitzondering. Hoewel ze daar wel voor moest gaan shoppen. Haar kast bevatte nu niet iets wat ze op die avond zou kunnen dragen. Misschien dat de twee samen de stad in konden gaan? Samen op zoek naar een outfit. Als ze zin had tenminste. Anders zou Abigail zelf een kijkje nemen in de verschillende winkels. Langzaam werd ze uit haar gedachten gehaald en hoorde de opmerking over Matt. Ze had het echt met hem te doen. Hij was nu al uitgeput. Hij pakte nu al te veel aan en ze zag dat hij eronder gebukt ging. Hij kon echt wat rust gebruiken. Kort keek ze naar Elinore. Ze gunde het haar beste vriendin. Een leuke jongen. Ze was een superleuk meisje en ze verdiende iemand die haar op zou hemelen. Ze verdiende het gewoon. Ze wilde het ook niet pushen, liefde kwam dan ook op de meest onverwachte momenten, maar ze zou door het dolle heen zijn als haar beste vriendin een jongen zou vinden.
Een glimlach verscheen er op het gezicht van Abigail op het moment dat Elinore haar vertelde dat ze al aan het aftellen was. "Gelukkig ben ik niet de enige" zei ze lachend. Het nam niet weg dat ze niet haar best deed tijdens de lessen. Hoe beter ze haar best deed, hoe eerder ze geslaagd zou zijn en des te eerder ze iets kon gaan doen dat ze daadwerkelijk leuk vond om te doen. Haar blik gleed naar de nog onbekende man die hun lokaal binnen was komen lopen, zodra de tweede bel geklonken had, Met een doordringende blik keek ze de man aan, voor ze haar schouders op haalde en een blik op haar beste vriendin wierp. "I guess"zei ze vervolgens tegen haar. Ze was benieuwd naar wat er met de oude docent was gebeurt en wat ze precies kon maken bij deze nieuwe man. Het was altijd even uitproberen wat de grenzen van de docent waren en dat zou bij deze geen verschil maken. Een geamuseerde glimlach verscheen er rond haar lippen. Ze was benieuwd hoe ver ze bij de man konden gaan. Wat ze precies konden maken en wat niet. Ze moest toegeven dat dit toch nog een leuke les kon gaan worden. Een goed begin van de dag kon daarbij ook geen kwaad.

Stefan.
Stefan was benieuwd hoe vandaag zou gaan lopen. Of de meiden behoefte hadden om met de twee broers om te gaan. Of dat ze niets met hen te maken wilden hebben. Het ging in ieder geval moeite kosten om weer een deel van de twee meiden levens uit te maken. Daar ging hij in ieder geval van uit. Hij verwachtte niet dat alles koek en ei zou zijn, maar toch zou hij zijn best doen. Hij was niet voor niets terug gekomen naar Mystic Falls. Hij was terug gekomen met een reden. Hij zou weer een deel uit gaan maken van het leven van Elinore. Kosten wat het kost.
Zijn blik gleed naar zijn broer. Hij vroeg zich af of hij er ook op die manier over zou denken. Of al eerder het meisje zou laten, wanneer ze zou laten blijken als ze echt niets van hem moest hebben. Hij hoopte van niet. Het meisje had hem echt gelukkig gemaakt. Zo kwam het in ieder geval over bij Stefan. Net zoals Elinore hem gelukkig had weten te maken, hoe stom dat ook mocht klinken. Hij was van het kleine meisje van houden. Ze had hem helemaal in haar macht en hij zou zo weer alles voor haar overhebben. Een kleine glimlach verscheen er op zijn gezicht bij die gedachten. Hij had alleen maar goede herinneringen aan het meisje gehad en was er klaar voor om daar meer aan toe te voegen. Hij kon ook niet wachten om ze te zien. Hij was benieuwd naar hoe ze waren opgegroeid. Hoe het met hen ging en hoe ze zich hadden ontwikkeld.
Dat was iets wat hem nerveus maakte, hoewel het niet de eerste keer was dat hij terug zou gaan naar school. Terug gaan naar school was voor hem een manier om in contact te blijven met zijn menselijkheid. De waarde van het leven in te schatten en toch een klein beetje te genieten. Zijn blik gleed naar zijn broer. Zijn keuze was duidelijk en Stefan kon zijn broer geen ongelijk geven. Ze zouden sowieso al gaan opvallen vandaag. Deden nieuwe studenten dat sowieso niet altijd? Hij lachte even om zijn eigen gedachten, voor hij het ook op het rennen zette. Hij voegde zich enkele seconde later bij zijn broer. Het rennen had hen een hoop tijd bespaart, waardoor ze niet eens zo heel laat waren. Hij zag nog net een van de laatste leerlingen naar binnen glippend. "Laten we maar gaan"zei hij met een tevreden grijns tegen zijn broer. Des te eerder stonden ze weer tegen over de twee meiden. Hoewel hij nu moest toegeven dat de zenuwen nu echt begonnen te gieren. Hij stapte het schoolgebouw binnen en keek kort om zich heen. Nu de lessen begonnen waren, was het akelig stil op de gangen. Hij haalde een keer diep adem en liep vervolgens naar de balie waar zowel hij als zijn broer informatie konden winnen.

Erpeegee
YouTube-ster

Erpeegee schreef:
Elinore
In Mystic Falls was eigenlijk nooit verandering. Tradities bleven tradities, winkels waren familie bedrijven en er verhuisde eigenlijk nooit iemand naar het dorpje toe. Elinore was ook in haar voorzitterschap gekomen omdat haar moeder in haar jongere jaren hetzelfde had gedaan. Al die informatie kreeg ze natuurlijk van haar grootouders, die haar liever niet wilde pushen, maar haar wel een beetje een stoot in de juiste richting wilde geven. Haar grootouders wilde ook niet te veel vertellen over haar ouders. Het was een onderwerp wat gevoelig lag, en Elinore begreep dat ook maar al te goed. Maar als ze echt iets moest weten, wist ze het wel uit haar oma en opa te halen.
"Hij is wel jong, en ik denk niet van hier." fluisterde ze terug naar Abigail, terwijl ze met haar ogen over de nieuwe geschiedenisdocent ging. Hun leraar van vorig jaar was een oude vrouw die zelf zo uit de geschiedenis gestapt leek te zijn. Door die vrouw had Elinore ook echt geen interesse in geschiedenis, maar misschien kon deze man er verandering in brengen. In haar ooghoek zag ze Abigail glimlachen, en als reactie moest Elinore hetzelfde doen. Ze vond het prachtig hoe Abigail haarzelf altijd tot het uiterste durfde te drijven. Je zou zeggen dat Elinore als vriendin dan erin meeliep en Abigail haar schaduw zou worden, maar dat was totaal niet aan de orde. Waar Abigail de grenzen bij docenten opzocht, bleef Elinore binnen de lijntjes en zorgde ervoor dat ze aan de goede kant van de docenten stond. Super handig voor samenvattingen en extra uitleg, wat ze dan natuurlijk weer uitlekte richting Abigail. Een beter team was er niet te wensen.
Toen de nieuwe docent zich geïnstaleerd had, en zichzelf wilde voorstellen, opende de deur van het lokaal. Natuurlijk draaide iedereen hun hoofd richting de deur om de laatkomers welkom te heten, en zo ook Elinore. Meteen zag ze dat dit geen laatkomers, maar nieuwkomers waren.

Damon
Samen met Stefan snelde hij zich op menselijke snelheid naar binnen, richting de balie. De gangen waren stil, en Damon zuchtte uit. "Wat jammer nou, op onze eerste dag te laat." Hij meende er niets van. De school was in de jaren wel wat veranderd. Natuurlijk was hij hier wel eens binnen geweest, maar hij had nooit lessen gevolgd. Sinds hij vampier was had hij eigenlijk nog nooit zoiets menselijks gedaan als naar school gaan. De school was veel moderner geworden, maar meteen ving hij een flyer over 'The Summer Party' op. Een grijns verscheen op zijn gezicht en hij haalde een flyer van een kluisje af. "Kijk nou Stefan," begon hij terwijl hij met zijn ogen over het papiertje ging. "ze geven nog steeds al die feestjes. Wat ben ik blij dat ik weer naar school ga!" Hij plakte de flyer terug op het kluisje en liep door richting de balie. Vrijwel elke maand gaf de school feesten, waar Damon dan wel weer bij aanwezig was als hij in Mystic Falls was, natuurlijk. Gratis drank, dansen met de studenten en hier en daar wat nekjes bijten. Sinds Damon weer is goede doen met Stefan is dronk hij trouwens niet meer rechtstreeks van de mens. Bloedzakken waren nu iets meer zijn ding.
Achter de balie zat een vrouw, waarvan Damon vrijwel meteen zag dat ze geen vervain in elk geval droeg, dus keek hij de vrouw meteen aan.
"Goedemorgen, wij zijn de neven Stefan en Damon Salvatore. Schrijft ons als nieuwe leerlingen in bij de klas van Abigail Flint en Elinore James." De vrouw deed meteen wat Damon vroeg, en haar manupileerde. Hij glimlachte meteen naar Stefan en zei: "Check." Snel daarna overhandigde de vrouw de twee mannen een brief voor de docenten en hun rooster. "Veel plezier en succes op onze school" zei ze, waarna hij naar de vrouw knikte en zich omdraaide met zijn rooster voor zich. "En nu op naar... Geschiedenis van meneer Saltzman."

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail.
Nieuwsgierigheid was altijd een eigenschap geweest dat Abigail vaak genoeg in de problemen wist te werken, hoewel het ook haar voordelen had. Ze kon op die manier veel informatie achterhalen. Achter zaken komen die van pas konden komen. Ze bleef op de hoogte van de roddels en wist wat er gaande was op de school. Toch kwam het wel eens voor dat het net een stapje te ver ging, waardoor ze wel eens na moest blijven of wel eens op haar kop had gekregen. Dat hoorde er nu eenmaal bij en ze zorgde er dan ook voor dat het niet erger werd dan het al was. Ze was geen probleem student en dat wilde ze ook graag zo houden.
Haar blik gleed uiteindelijk weer naar haar beste vriendin. Ook zij droeg een glimlach op haar gezicht. Waarschijnlijk wist Elinore al wat Abigail in gedachten had. Haar vriendin stopte haar echter nooit, hoewel ze er ook nooit echt in mee ging. De twee lieten elkaar in hun waarde. Ondanks hun verschillende karaktereigenschappen. Misschien dat ze elkaar daarom zo goed aanvulden. Ze waren een hecht team. Daar kon men niet om heen. Het was iets wat ze enorm waardeerde. Een vriendschap zo hecht als de hare met Elinore? Die vriendschappen waren naar haar idee nog moeilijk te vinden en ze wist dat ze het moest koesteren. Het kon zomaar over zijn. Kijk maar naar haar ouders. Die had ze door complicaties nooit leren kennen. Ze had er vaak veel verdriet van gehad, maar door de steun van haar beste vriendin, vriendje en door de liefdevolle opvoeding van haar oom, miste ze eigenlijk niet heel veel. Ondanks dat ze zo af en toe wel eens een moeder miste. Ze wist dat ze het niet kon veranderen en had zich het op die manier bij neer weten te leggen. Het leven was iets om van te genieten. het leven moest je vieren, alsof iedere dag je laatste dag zou zijn. Zo stond ze er ook in en bekeek iedere dag met een nieuwe positieve blik.
Haar blik gleed weer terug naar de nieuwe docent. De man leek niet nerveus. Hij leek juist zeker van zijn zaak. Iets wat ze zeker kon waarderen. Geschiedenis was altijd een van haar favoriete vakken geweest, ondanks dat hun vorige docent het totaal niet over wist te brengen. Ze was benieuwd hoe haar opvolger het zou gaan doen. Haar hoofd hield ze een klein beetje schuin en werd afgeleid door de deur die opnieuw open ging. Ze kon het niet laten om te fronsen. Te laat komen op één van je eerste dagen. Zelfs zij had dat nog nooit voor elkaar gekregen. Haar hoofd gleed richting de deur en meteen nam ze haar opmerking weer terug. Dit waren geen laatkomers. Dit waren nieuwkomers. Haar bleek gleed langzaam over de twee jongens heen. Een voor een goed in zich opnemend. Deze dag werd naar haar idee steeds beter. Eerst een nieuwe docent. En nu niet één nieuwe student, maar twee. Mooier dan dit werd het gewoon niet. Het waren geen vervelende verschijningen. Dat was één ding waar ze niet omheen kon. Toch had ze voor vandaag weer een nieuw doel. Wie waren deze twee nieuwkomers. Daar zou ze achter willen komen.

Stefan.
Het sarcasme van zijn broer deed Stefan vrij weinig. Hij was het inmiddels wel gewend en wist inmiddels hoe hij er het beste op kon reageren. "Maak je maar geen zorgen. We zullen hier nog genoeg tijd doorbrengen" vertelde hij zijn broer, terwijl hij met zijn broer mee naar binnen liep. Hij keek om zich heen en ook zijn blik viel op één van de vele flyers die waren opgevangen. "Een goede manier om je schooljaar te beginnen. Zeker voor nieuwelingen als ons. Een goede manier om te socializen" merkte hij op. Ze moesten op de een of andere manier de juiste contacten willen leggen. Hij had er in ieder geval geen zin in om bekend te staand als de eenling die geen moeite probeerde te doen om er bij te horen. Bovendien konden de juiste contacten ervoor zorgen dat hij makkelijker met Elinore om kon gaan. Hij kon zich niet meteen teveel aan het meisje opdringen. Dat zou raar overkomen en zou zijn kansen om haar weer in zijn leven te krijgen enorm verkleinen.
Hij stak zijn handen in de zakken van zijn broek en keek naar zijn broer. Hij was allang blij dat hij daadwerkelijk met hem mee was gegaan. Hij maakte verbeteringen door. Daar kon Stefan zeker niet omheen. In plaats van zijn slachtoffers direct te bijten, was ook hij overgegaan op het drinken van bloedzakken. Een grote stap in de goede richting, al vond hij dat zelf. Hij had nooit gedacht dat Damon daarop over zou gaan, maar toch was hij ergens trots op zijn broer geweest. Hij deed zijn best en daar ging het uiteindelijk om. Hij was daarbij ook benieuwd hoe het hier uit ging pakken. Het was even wennen. Weer terug gaan naar school. Zeker voor zijn broer, maar samen zouden ze er wel uit komen. Daar ging hij vanuit tenminste. Hij volgde zijn broer naar de balie. Soms verbaasde hij zich erover hoe makkelijk mensen te beïnvloeden waren. Het kostte zij broer niet al te veel moeite om de twee bij de meiden in de klas te stoppen. Binnen enkele seconde kregen ze een brief en hun rooster in hun handen gedrukt. "Geschiedenis. Wat toepasselijk" merkte Stefan op, op het moment dat hij samen met zijn broer richting het juiste lokaal liep. Niet veel later stonden de voor de juiste deur. De deur die hem scheidde van Elinore. Hij haalde een keer diep adem, wierp nog een blik op zijn oudere broer en trok de deur open. Hij voelde hoe vrijwel alle gezichten hun kant op draaien. Juist. Nieuwe mensen zorgde vaak voor nieuwsgierigheid. Een grijns begon zijn lippen te sieren. "Hello. Meneer Saltzman, niet waar?"begon hij, terwijl hij het lokaal binnenstapte. Verlegen was de jongen totaal niet. Dat stadium was hij jaren geleden al gepasseerd. "Mijn naam is Stefan Salvatore en dit is mijn neef Damon. We zijn nieuw, maar dat is waarschijnlijk overbodige informatie" vertelde hij de mijn. Zijn blik liet hij vervolgens onopvallend het lokaal door glijden. Ze bleven hangen bij een persoon die hem gelijk opviel. Een opvallende jongedame. Zijn Elinore. Volwassen. Ze was prachtig.

Erpeegee
YouTube-ster

Erpeegee schreef:
Elinore
De nieuwkomers waren twee jongens, en Elinore kende ze beide niet. Net als de nieuwe docent waren dit echt nieuwe mensen in het dorp. Elinore wist vrijwel meteen dat het een rare dag ging worden. De eerste jongen kwam met genoeg zelfvertrouwen het lokaal binnen gelopen. Hij was iets langer als de tweede nieuwkomer die binnen liep, en nam ook meteen het woord. Snel keek ze naar Abigail, die ook haar ogen op de twee gefixeerd had. En Elinore wist al gauw wat haar beste vriendin aan het denken was. Ze zouden vandaag nog weten wie de twee waren, waar ze vandaag kwamen en wat ze hier kwam doen. Al leek Elinore soms iets wat verlegen, helemaal introvert was ze niet. Ze stapte graag op mensen af om hun dingen te vragen, uit te nodigen, of gewoon voor een gesprekje. Soms deed ze zoveel voor de mensen om haar heen, dat ze haarzelf vergat.
De langere, donkerblonde jongen stelde zich voor als Stefan, en zijn neef naast hem was Damon. Terwijl ze met haar ogen over de twee ging merkte ze meteen dat er iets met hun was. Een verhaal, een geheim. Er was iets, maar Elinore wist niet precies wat. Net op het moment dat ze een blik met Abigail wilde wisselen, kreeg ze kort oogcontact met Stefan. Nog nooit had Elinore haarzelf zo geïnteresseerd in iemand gevoeld. Met dat gevoel draaide ze haar hoofd snel weg richting Abigail. "Je hebt toch nog wel wat flyers over?" fluisterde ze naar het blonde meisje. Hoe dan ook moest ze vandaag de twee nieuwelingen uitnodigen voor het feest, en dan had ze meteen een gesprek met de neven.
De leraar, meneer Saltzman, verwelkomde de jongen en vroeg de twee plaats te nemen. "Bedankt voor de introductie, ik ben inderdaad meneer Saltzman, Alaric Saltzman. En ik ben vanaf vandaag jullie nieuwe geschiedenisdocent." sprak hij ook de klas toe.

Damon
Hij bleef kort bij de gesloten deur staan, en voelde dat Stefan hetzelfde gevoel als hem had. Damon wilde het geen angst noemen, maar dat was het eigenlijk wel. Hij slikte de zenuwen snel door en zei zacht: "Laten we dan maar."
Damon hield zich altijd groter dan dat hij was. Eigenlijk had hij een enorm groot hart, maar dat zou hij aan niemand laten zien. Eens in de zoveel tijd een glimp, maar nooit het geheel. En toen de Stefan de deur opende, verstopte hij zijn hart meteen. Hij had zijn handen in de zakken van zijn leren jas en liep Stefan achterna de klas in. Meteen voelde hij de ogen van alle studenten op de twee. Natuurlijk te verwachten, de 'nieuwelingen' van Mystic Falls! En Damon kon er niets aan doen dat hij meteen terug de klas in keek. Hij probeerde het zo natuurlijk als mogelijk te doen. Een kleine glimlach op zijn lippen, en hij scande de klas rond. Hij had Abigail meteen gespot, maar wist dat hij zijn ogen niet alleen op haar kon houden. Maar wat was dat moeilijk. Abigail was niet meer het kleine, schattige meisje waar hij spelletjes mee speelde en verhalen voorlas. Ze was een bloedmooie vrouw geworden, en dat was alleen nog maar haar uiterlijk. Damon dacht meteen dat dit misschien wel de allermoeilijkste periode uit zijn gehele leven zou worden. Zacht sloot Damon de deur achter zichzelf, en hij was blij dat Stefan het woord nam. Zijn broer was daar goed in, en in een manier dat het niet al te overdreven was. Nee, als Stefan sprak luisterde en huiverde iedereen. Blijkbaar was meneer Saltzman ook nieuw, en Damon hoopte dat dat de aandacht van hem en zijn broer af zou nemen. Nadat Stefan zichzelf en hem voorgesteld had, liep Damon richting een lege tafel achter in de klas. Hij nam expres de route die langs Abigail, en ook Elinore ging. God, wat zou Stefan zijn handen vol hebben aan Elinore, dacht hij meteen. Vlak voordat hij langs Abigail liep, bekeek hij haar. Meer dan logisch, want hij zou toch langs haar lopen. En wat was hij blij om het armbandje om haar pols te zien. Zijn armband, zijn bescherming voor haar. Hij glimlachte bij de gedachte en nam plaats aan de tafel. Hij was klaar om haar hart weer te veroveren.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail.
Ze kon niet ontkennen dat ze de jongens niet interessant vond. Toch trok de neef die door het leven ging als Damon meer haar aandacht. Hij droeg iets mysterieus met zich mee. Had dezelfde kledingstijl als Abigail. Voor zo ver ze het nu kon zien tenminste. Ze was benieuwd naar wat de twee hier bracht. Mystic Falls leek haar nu niet de eerste de beste keuze om naar toe te verhuizen. Het was een klein dropje met weinig inwoners, waardoor al gauw iedereen iedereen kende. Verhalen gingen er dan ook al snel rond en binnen no time wist heel het dorp ergens vanaf. Ongeacht of het waar was of niet. Mystic Falls had zo veel omliggende steden wat een stuk logischer was geweest. Dat maakte haar ook zo nieuwsgierig. Ze wist dat ze het zou achterhalen. Ze stond er om bekend dat ze over veel informatie beschikte. De blik van de jonge kruiste met die van Abigail, waardoor er en geamuseerde glimlach rond haar lippen verscheen.
Uiteindelijk wendde ze haar gezicht weer af en keek naar Elinore. "Natuurlijk" zei ze haar, terwijl ze een stapeltje van de flyers omhoog hield, om daad bij haar woord te voegen. Het stapeltje stopte ze weer in haar tas en wendde haar blik weer naar de docent. Waarschijnlijk ging het een rumoerige les woorden. Niet alleen een nieuwe docent, maar ook twee nieuwe studenten zorgde ervoor dat er veel nieuwsgierigheid in het lokaal heerste. Dat kreeg je in een dorpje waar iedereen elkaar kende. Haar focus had ze toch wel weer op de docent voor in de klas gelegd. De jongens kwamen later deze dag. Tussen de lessen door. In de pauzes. Misschien nog wel even na school. Een blik naar haar beste vriendin was al genoeg geweest. En een vraag naar de flyers was voor Abigail ook voldoende geweest. Ze zouden er achter komen wie deze nieuwkomers waren. Nog steeds sierde dezelfde geamuseerde glimlach haar lippen. Ze had zelf ook wel door gehad dat de jongen haar bekeek en ze voelde zich gevleid. En zei nu zelf. De jongens hadden toch een hartelijk welkom nodig. Niet alleen hier op school. Maar ook in de stad.
Toch moest ze haar gedachten voor nu even van zich af weten te zetten. De man wilde graag beginnen met zijn les. Hij had zich inmiddels ook weten voor te stellen als meneer Saltzman. De geschiedenisdocent voor het komende jaar. Ze was benieuwd. Ze leunde achterover in haar stoel en keek de man aan. "Ik wil dat jullie de boeken openslaan op bladzijde 72. We gaan het hebben over een bijzonder stukje geschiedenis van deze stad" begon hij. Abigail opende het boek dat voor haar lag en bladerde rustig naar de juiste bladzijde.

Stefan.
Ze zag er nog mooier uit dan hij had kunnen dromen. Stefan had het niet kunnen laten om naar Elinore te grijzen. Ze was opgegroeid tot een mooie jonge vrouw. Gedreven en enthousiast. Dat kon hij nu al aan haar zien. Hij vond het mooi om te zien. Op het eerste gezicht zag ze er goed uit. Gezond. Hij hoopte dat het ook echt goed met haar ging. Hij wendde zijn gezicht weer af. Hij wilde niet vreemd overkomen, door naar haar te staren. Hierdoor keek hij de klas maar eens een keertje rond. Zijn blik bleef even hangen bij Abigail. De twee meiden waren overduidelijk bevriend. Dan kon hij zien hoe de twee met elkaar om gingen. Dat maakte het een stuk makkelijker voor de twee broers om met de twee meiden in contact te komen. Zijn blik gleed dan ook weer even naar zijn broer. Hij zag er nerveus uit, maar blij om het meisje weer eens te zien. Hij moest eerlijk toegeven dat het meisje het een en ander weg had van Damon.
Hij volgde het voorbeeld van zijn broer en besloot de laatste legen plek op te zoeken. Zijn blik gleed voor een laatste keer naar het meisje die hij al te graag had willen zien.Het was fijn om weer in haar gezelschap te zijn. Het voelde vertrouwt. maar bovenal voelde het goed. Het was hem opgevallen dat ze nog steeds hetzelfde kettinkje droeg dat hij haar had gegeven op het moment dat hij haar achtergelaten had. Het was goed om te zien dat ze het nog droeg. Het was aan haar gegeven als tegen van bescherming. Stefan wist wat voor mensen hier rond liepen. Hij was er zelf eentje van en hij wist hoe makkelijk mensen te beïnvloeden waren als ze niet de juiste bescherming bij zich droegen. Dat was precies de reden waarom hij het haar geschonken had. Hoewel ze niet meer zou weten dat hij het haar gegeven had.
Uiteindelijk nam Stefan plaats op de plek naast zijn broer. Hij kon het niet laten om hem een grijns te schenken. Het was apart om zijn broer in de schoolbanken te zien, ook al was het voor een goed doel. Het was fijn dit samen met hem te doen. Zo stonden ze er in ieder geval niet alleen voor. Ze deden het samen, hoewel ze waarschijnlijk toch apart de meiden voor zich moesten winnen. Hij was benieuwd hoe het met de meiden ging. Hoe ging het met ze op school? Waren ze populair? Misschien hadden ze zelfs een vriend. Dat laatste kon de situatie toch wat moeilijker maken, bedacht hij zich. Maar daar zouden de broers snel genoeg achter komen. Stefan was in ieder geval niet van plan om er gras over te laten groeien en hij ging er vanuit dat zijn broer dat ook niet zou doen.

Erpeegee
YouTube-ster

Erpeegee schreef:
Elinore
Ze moest haar lach in houden toen ze doorhad dat Abigail haar hint over de flyers meteen begreep. Wat kon ze een lol met haar blonde vriendin hebben, en wat konden ze samen goede plannen smeden. Ze was blij om te zien dat ook Abigail zo geïnteresseerd was in de nieuwelingen, al was dat natuurlijk te verwachten. De twee jongens waren ook echt een verschijning, en ze vielen op. Daar kwamen ze niet mee weg.
Nadat de jongens achterin de klas plaats hadden genomen, begon hun nieuwe docent, meneer Saltzman, met de les. Elinore opende rustig het geschiedenisboek op de juiste bladzijde. Voor het eerst leek geschiedenis haar een beetje te interesseren. De geschiedenis van Mystic Falls, van haar stadje, waar ze opgegroeid is. Wie zou daar niet de geschiedenis van willen weten? En tot zover leek meneer Saltzman een goede docent, hopelijk bracht hij de lessen ook goed.
Elinore voelde haarzelf veel meer thuis in de biologie en wiskunde, de echte bèta vakken, al zou je dat niet van haar zeggen. Ze had altijd al de droom gehad om arts te worden, en die droom probeerde ze nog altijd te volgen. Maar om naar juiste universiteit te gaan, moest ze de perfecte papieren hebben. En dat betekende dus veel naschoolse activiteiten, en al haar cijfers boven een acht. Tot zover liep alles gesmeerd, en wilde ze niet te veel afleidingen hebben.
Misschien duwde ze daarom ook Tyler steeds weg. De jongen zou voor haar één grote afleiding zijn. Ze was blij dat ze geen lessen met hem had, anders kwam ze nooit van hem af.
Nu was het alleen maar te hopen dat de nieuwe mannen voor niet al te veel problemen gingen zorgen. Kort keek ze naar Abigail, die verzonken leek in het geschiedenisboek. Toen begon meneer Saltzman weer te spreken, en Elinore keek zijn kant op, luisterend naar zijn woorden.

Damon
Toen Stefan plaats nam aan de lege tafel naast hem en hem meteen een grijns schonk, kneep hij zijn ogen een beetje dicht. "Ze lijkt wat op mij, vind je niet?" Hij zei het zo zacht, on hoorbaar voor het menselijk oor, maar niet voor de oren van zijn vampierbroer. Damon keek weer richting het bord, maar eigenlijk alleen naar naar Abigail. Zelfs van de achterkant had hij haar meteen herkend. Als iemand eenmaal in je hoofd, in je hart zit, dan vergeet je diegene ook nooit meer.
Ze was helemaal gekleed in het zwart, Damon's favoriete kleur. Hoe kon het ook anders? Hij had dan wel haar herinneringen gewist, maar sommige dingen zitten gewoon in je genen geprint. De dingen die betekenis hadden. Of het was gewoon stomme toeval.
Van een andere student uit de klas kregen de twee broers hun geschiedenisboeken, al hadden ze de boeken helemaal niet nodig. Zeker niet het hoofdstuk over de geschiedenis van Mystic Falls.
"In 1860 werd de stad ontdekt door de 'Founding Families', en vervolgens Mystic Falls genoemd. Weet iemand waar de Founding Families uit bestond?"
Niet opvallen, niet opvallen, niet opvallen. Damon had het wel tig keer tegen zichzelf gezegd. Hij was hier niet om gezellig en leuk het studentje te spelen, nee! Hij was hier om Abigail aan zijn zijde te krijgen. want antwoorden op de geschiedenisvragen was het makkelijkste dat er bestond. Fell, Forbes, Gilbert, Lockwood en Salvatore. Damon ademde diep in, en verschoof zijn blik naar zijn broer. Waarom konden ze het niet gewoon over Napoleon hebben, of over een oorlog? "Dit gaan lange geschiedenislessen worden." zuchtte Damon, waarna hij onderuit gezakt ging zitten. Waarom deed hij dit ook al weer?

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Abigail.
Abigail vond het fijn een vriendin te hebben als Elinore. De twee kon enorm verschillen van elkaar, maar waarschijnlijk was het ook daarom dat ze elkaar zo goed aanvulden. Ze begrepen elkaar al vaak genoeg, zonder ook maar een woord tegen elkaar te spreken. Een blik was dan al genoeg geweest. Een vriendschap als deze was bijzonder. Moeilijk te vinden tegenwoordig en ze wist dat ze het moest koesteren. Dat deed ze dan ook vaak genoeg. Ze glimlachte bij het idee en zette het uiteindelijk van zich af.
Haar aandacht richtte ze toch weer op de docent voor aan de klas. Het was nog een vrij jonge man. Ze was benieuwd waarom hij de geschiedenis was ingerold. Wat zijn interesse in het vak was. Je zou namelijk niet snel verwachten dat een jong persoon geschiedenisles zou gaan geven. Het was aan de ene kant wel mooi om te zien. Abigail zelf wist nog niet heel erg goed wat ze in de toekomst zou gaan willen doen. Ze wist dat ze nog even had voor ze geslaagd zou zijn aan de middelbare school, maar het werd wel al tijd om na te denken wat ze hierna zou gaan doen. Naar welke universiteit ze zou willen gaan en zelfs wat ze zou willen studeren. En om eerlijk te zijn zou ze het nog niet weten. Ze wist het echt nog niet. Ze had op meerdere plekken haar interesse liggen, waardoor ze nog niet goed wist welke keuze ze precies moest gaan maken. Kon je het haar kwalijk nemen? Er was zo veel wat men kon doen. Zo veel keus. Waardoor het soms heel moeilijk kon zijn om een keuze te maken. Daardoor kon ze het wel waarderen als mensen al wel wisten wat ze wilde gaan doen. Ze had er bewondering voor. Ze had ook bewondering voor de mensen waaraan je kon zien dat ze echt genoten van hun vak. Dat was het mooiste om te zien. Dat wilde zij ook. Genieten van wat ze deed. Genoten van haar werk, zonder dat het zou voelen als een last. Daarom wilde ze haar keuze zo zorgvuldig mogelijk maken. Niet op het eerste de beste afrennen, maar goed alles afwegen. Toch wist ze dat ze daar nog genoeg tijd voor had. Haar cijfers waren goed. Haar CV vond ze zelf indrukwekkend en schatte haar eigen kansen goed in. Ze deed niet voor niets goed haar best. Daar zat allemaal een reden achter.
Ook die gedachten zette ze uiteindelijk van zich af en richtte zich weer op meneer Saltzman. Zijn eerste les beginnen met de geschiedenis van Mystic Falls. Gewaagd. En voor haar een goede reden om de man eens goed te testen. Zijn grenzen op te zoeken en te kijken tot hoe ver het blonde meisje kon gaan. Een geamuseerde glimlach verscheen er rond haar lippen. Ze ging er beter voor zitten en sloeg haar armen over elkaar heen. "Je maakt het ons wel heel gemakkelijk, meneer Saltzman" begon ze haar antwoord. "De Founding Fathers bestond uit vijf verschillende families; Salvatore, Fell, Lockwood, Gilbert en Forbes" ging ze verder. "U weet dat u daadwerkelijk in Mystic Falls bent en daardoor echt wel met wat beters mag komen dan dit?"vroeg ze hem. Een lichte ondertoon van sarcasme was terug te vinden in haar stem. Lichtelijk uitdagend. Benieuwd naar hoe de reactie van de man zou zijn.

Stefan.
Hij moest het zijn broer nageven. Het meisje had onbewust dingen van hem overgenomen. Haar keuze in kledingstijl was duidelijk een invloed van zijn oudere broer. Hij keek even naar het meisje dat naast haar zat. Zijn Elinore. Hij was benieuwd of zij wat van hem had overgenomen. Hij vond het niet erg als dit niet het geval was, maar hij vroeg zich het toch af. Het kon zijn dat het meisje onbewust wat dingen van hem overgenomen had. En hij kon niet wachten om daar achter te komen.
Zijn blik richtte hij weer voor zich uit. "Ik moet het je nageven. Haar smaak in kledingkeuze heeft ze niet van een vreemde overgenomen" zei hij op dezelfde toon waarop zijn broer hem zojuist had aangesproken. Zijn blik focuste hij op de docent die voor de klas stond. Saltzman. Een onhoorbare zucht rolde er over zijn lippen heen toen de beste man op zijn allereerste les begon over de Founding Fathers van Mystic Falls. Het was een verhaal wat hij niet hoefde te horen. Niet omdat hij er niet geïnteresseerd in was, maar omdat hij praktisch gezien nog als een mens over de aardbol liep toen de Founding Fathers Mistic Falls op wisten te richten. Daarbij was zijn familie één van de Founding Fathers. Het verhaal had hij zelf bijgewoond. En later in de tijd steeds vaker hoorde. Op een gegeven moment wordt je er wel moe van. Dan heb je het simpelweg te vaak aan moeten horen. Dit was voor Stefan een van die verhalen. Aan de opmerking van zijn broer te horen, dacht hij er precies hetzelfde over.
Toch verscheen er een verbaasde uitdrukking op zijn gezicht toen hij een vrouwenstem hoorde praten. Zijn blik gleed naar waar de stem vandaan kwam. Abigail. Een lichte ondertoon van sarcasme was terug te vinden in haar stem. Een lichte vorm van uitdaging. Classic Damon. Een geamuseerde glimlach verscheen er rond zijn blik. Hij had moeite om een lach voor zich te houden. Zijn broer had een grotere indruk op het meisje achtergelaten dan Stefan had gedacht en dat vond hij mooi om te zien. Het zorgde er ook voor dat hij niet kon wachten om de meiden beter te leren kennen. Hij kon niet wachten om zich nog meer te verbazen over de dingen waar hij achter zou komen. Hij zou zijn kans moeten grijpen. En zodra die kans zich daadwerkelijk voordeed, zou hij hem grijpen ook.

Erpeegee
YouTube-ster

Erpeegee schreef:
Elinore
Ze moest het haar beste vriendin nageven, het was gewaagd om op de eerste les dag van de nieuwe docent meteen hem uit te dagen. Zachtjes schudde ze haar hoofd naar Abigail, met een kleine glimlach op haar lippen. "Dankjewel mevrouw..." Meneer Saltzman keek kort op zijn blaadje, en weer terug naar Abigail. "Flint. Fijn te weten waar ik ben." Hij vervolgde zijn les weer snel over de basis dingen van Mystic Falls. Vrijwel iedereen wist de geschiedenis, maar volgens meneer Saltzman moesten we toch bij de basis beginnen om dieper in het stof te kunnen gaan. Al luisterend was Elinore alweer met hele andere dingen bezig. De planning voor vrijdag nog een keer doorlezen, een lijstje maken voor de laatste aankopen, en nog een lijstje met plannen voor het volgende evenement. Nee, zolang meneer Saltzman niet met iets veel interessanters kwam, was Elinore nog niet zo geinteresseerd. Maar Elinore zou zeker niet iets anders doen als ze geen ster in multitasken was. Haar oren luisterde naar de saaie les, waar haar ogen op haar notitieblok zaten. Als meneer Saltzman haar iets zou vragen, kon ze zeker antwoord geven.
Maar vandaag ging de docent nog niet heel diep in de stof. Hij hield de informatie vrij algemeen. The Founding Families, Fouding Counsil, Fell's Church. Allemaal verhalen waar Elinore mee opgegroeid was. Tegenwoordig spraken haar grootouders niet meer veel over de geschiedenis. Ze spraken liever met Elinore over de toekomst, en over wat ze hierna ging doen. Ze leken het ook totaal niet erg te vinden dat Elinore na High School naar een universiteit buiten Mystic Falls wilde gaan. Ze leken er zelfs blij mee.
De les ging sneller voorbij dan Elinore verwacht had, en toen ze bel ging richtte ze haar blik meteen op Abigail. "Flyers!" zei ze lachend, waarna ze opstond. Nadat ze haar boeken in haar tas gestopt had slingerde ze 'm over haar schouders en wachtte op haar beste vriendin. "We moeten onze nieuwelingen eens goed verwelkomen."

Damon
Hij kon zijn glimlach niet inhouden, Abigail leek een regel rechte kopie van zichzelf. Hoe makkelijk zou het wel niet worden om haar hart weer te veroveren? Al was hij er niet helemaal trots op. Damon was dan wel ontzettend sarcastisch en lachte overal om, soms had hij liever gehad dat hij meer op Stefan leek. Dat hij gemakkelijker zijn emoties kon laten zien. Laten voelen. Het was iets waar Damon het nog altijd lastig mee had. "Ik hoop dat zij niet te veel op jou lijkt." zei hij nog steeds op die zachte toon, terwijl hij zijn blik op Elinore haar rug wierp. "Dan is ze zó gewoon... bijna saai." Klare leugen. Het zou goed zijn als Stefan een goed en lieve vrouw aan zijn zijde zou krijgen. Iemand die stabiel is, en hem door de moeilijke tijden kon helpen.
Maar er was één ding wat het beide mannen ontzettend moeilijk zou maken. Dat ze hun hart konden veroveren, prima. Dat ze met hun de wereld konden bereizen en een groots leven konden leiden, nog beter. Maar hun twee meisjes waren mens. En Stefan en Damon waren vampieren. Hoe zouden ze het de twee ooit moeten vertellen? Of moesten ze het hun wel vertellen? Het waren alweer allemaal gedachten waardoor Damon opnieuw ging twijfelen of hij hier nu wel moest zijn. Misschien was dit toch wel één grote fout.
Damon's concentratie was totaal weg, en hij luisterde niet naar meneer Saltzman. Voorzichtig keek hij weer terug naar Stefan, die helemaal in zijn element leek. Terug op school, terug naar de menselijkheid. Hoe moest Damon het volhouden?
Gelukkig ging de schoolbel al snel, en in zijn ooghoeken zag hij beweging bij de twee meiden. "Ik denk, beste broer, dat wij ons best niet hoeven te doen om in contact te komen met de meisjes." zei hij met een brede glimlach. Want de meiden kwamen hun kant al op.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld