Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Out of this nettle, danger, we pluck *

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:

Out of this nettle,
Danger,
We pluck this flower,
Safety.

Gelieve niet te reageren.

Ik: Eros Hades Huri ~ 17

Jij: Vrouw + begin (:

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:

Elle Maria Garcia

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Lichtjes aan haar haar friemelend keek Elle uit het raam. De regen was uit het niets beginnen vallen, waardoor ze niet meer buiten kon zijn. Ze was dan ook met tegenzin naar binnengegaan. Elle kwam vaak buiten, het was één van haar dagelijkse bezigheden. Vaak deed ze het niet om te werken in de tuin, die met de jaren alleen maar mooier was geworden, maar ze hield ervan om tussen de vele bloemen door te wandelen. Haar tuin stond vol met bloemen, allemaal gepland door haar vader. Elle had het vroeger geweldig gevonden om hem bezig te zien in de tuin. Ze zat dan ook vaak buiten naar hem te kijken met een boek in haar handen. Elle wordt opgeschrokken uit haar gedachten, wanneer ze een 'ping' hoort. Meteen neemt ze het handvat van de waterkoker vast en schenkt het warme water in een tas. Niet veel later heeft Elle een tas warme thee in haar ene hand en een boek in het andere. Normaal gezien zou ze nu samen met haar moeder in de zetel zitten, maar een lege plek maakte duidelijk dat dat ook deze keer het geval niet zou zijn. Elle's moeder moest de laatste tijd zoveel overwerken, dat ze amper nog tijd hadden die ze samen konden doorbrengen. De dood van haar vader was al een zware klop geweest. Iets waar Elle veel problemen mee had gehad, aangezien ze een sterke band met haar vader had gehad. Maar niet alleen het gemis was zwaar, ook waren er financiële problemen bijgekomen, waardoor Elle's moeder vaak tot laat in de avond moest doorwerken en ook weer vroeg moest beginnen. Elle probeerde natuurlijk wel te helpen en dat deed ze voornamelijk door te helpen in de tuin, maar het was onmogelijk om alles op te lossen in haar eentje. Een inkomen minder kon je immers niet zomaar wegwerken. Elle nam een kleine slok van haar thee, die eigenlijk nog net een beetje te warm was, waarna ze de tas op de keukentafel plaatste. Vanop de stoel aan de keukentafel waaraan ze momenteel zat, had ze een uitzicht over de hele tuin. Dat was dan ook de reden waarom ze voornamelijk op deze stoel zat, al kon ze er ook weleens van genieten om in de comfortabele zetel te zitten. Elle vertelde haar vrienden altijd dat ze bloemen en de natuur mooi vond en dat ze daarom altijd zoveel tijd doorbracht in de tuin, die ze al kende sinds ze een kind was, maar de echte reden was, omdat ze dan het gevoel had samen te zijn met haar vader. Ze wist zelf ook wel dat het alleen een gevoel was, maar toch zou ze er alles aan doen om dat gevoel te behouden. Ze zou er alles aan doen om de tuin, die haar vader ooit gecreëerd had, te houden zoals hij altijd al was geweest. Haar moeder had daar een andere mening over, ze zouden de grond immers kunnen verkopen en nog wat geld binnenhalen en dan moesten ze ook geen tuinman meer betalen. Het zou inderdaad heel wat financiële problemen oplossen, maar Elle had haar moeder weten over te halen de tuin te houden, al moest zij dan wel de tuinman betalen. Elle nam nog een laatste slok van haar thee, die inmiddels drinkbaar was geworden en concentreerde zich dan op het boek, waar ze enkele dagen eerder in begonnen was.
@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
De regen druppels zorgde voor zachte geluiden door de compleet lege straten van Boring. Zachte plonsen waren te horen bij elke stap die de jongen zette. Het droevige weer reflecteerde zijn droevige humeur. Elke dag sinds hij hier terug was werd hij aan zijn verleden herinnert. Het advies om weg te blijven had hij compleet genegeerd, wetende dat het erger was om weg te blijven dan terug te komen. De herinneringen kwamen nu tot leven in plaats van dat ze weg gedrukt werden door een geforceerd gevoel van geluk. Veel herinneringen waren het echter niet, kleine flarden van enkele momenten van zijn vroegere leven. Hij vond het niet bepaald gek, hij was immers verhuisd op zijn tiende. Al zeven jaar was hij hier niet meer geweest, veel dingen waren veranderd, maar toch leek nog zo veel het zelfde. De sfeer in het stadje was nooit veranderd voor zijn gevoel. Alles leek nog zo vredig. Zo oud. Zo een stadje als Boring ging nooit helemaal goed mee met de tijd. op veel oppervlakte leek het hier nog alsof ze vast zaten in de jaren zestig. De huizen, de winkels, zelfs de scholen gaven deze vibe. Hoewel Eros hier al bijna een week was, was hij nog niet naar school gegaan. Deze maandag zou hij echter beginnen in zijn laatste jaar. Hij haatte het dat hij midden in het jaar kwam instromen. Maar dat was echter zijn eigen keuze geweest, soort van.
Zodra hij merkte dat de regen erger begon te worden trok hij zijn capuchon over zijn hoofd. De regen was een van de dingen die hij nog goed herinnerde van Boring, hij had het ook gemist. Heel erg zelfs. Hij had nu zo een zeven jaar op bijna achttien verschillende plekken gewoond. Hij bleef nergens echt heel lang. Echter was hij nu alleen, en had hij niemand die hem hier weg kon slepen. Hij kon zo lang wachten als hij wilde. Zijn blik viel op een tuin die vol met bloemen stond. De afgelopen week had hij steeds bloemen hier uit de tuin gehaald onderweg naar de plek die hem het meest geadviseerd was om te vermijden. Ook dit keer liep hij voorzichtig op de tuin af en hij keek naar de bloemen het meest aan de buitenkant. Hoewel hij zich lichtelijk schuldig voelde door het letterlijke stelen van andermans bezittingen, hij had momenteel gewoon niet het geld om bloemen te betalen, ze waren super duur.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Na een hoofdstuk te hebben gelezen, werd het boek dichtgeslagen en nam Elle de nog steeds warme tas in haar handen. Het meisje had vaak het gevoel gehad alleen te zijn, sinds haar vader was gestorven, maar Elle was er inmiddels aan gewend geraakt. Niet dat ze het fijn vond om alleen te zijn, daarom ging ze ook vaak naar haar vrienden, maar ze had geleerd ermee te leven. Elle liet een vluchtige blik over de tuin glijden, maar een wazige schim weerhield haar ervan om haar boek terug in haar handen te nemen. Ze bleef enkele seconden naar buiten kijken, om zeker te weten dat, wat ze had gezien ook echt klopte, maar ze wist het honderd procent zeker. Er stond iemand in de tuin die er niet hoorde. Elle besloot een kijkje te gaan nemen. Het was dan wel aan het regenen, maar dat zou haar niet tegenhouden om de onbekende persoon in haar tuin te stoppen van bloemen stelen. Want wat zou hij anders doen in een tuin die volstond met bloemen? Ze opende de deur naar de gang, waar ze haar regenjas van de kapstok nam. Het was een felgele, niet bepaald onopvallend, maar het was de beste regenjas die ze ooit had gehad. Ze trok de jas aan en zette meteen haar kap op. Elle bleef nog enkele seconden voor de deur staan, kijkend naar de schim. Uit het figuur kon ze toch al opmaken dat het een jongen was, al had ze geen idee hoe hij eruit zag, aangezien hij met zijn rug naar haar gehurkt was. Ze begaf zich naar buiten, maar de jongen merkte haar niet op, aangezien het geluid van de regen haar bewegingen overstemde. Elle dacht na over het motief van de jongen. Misschien waren de bloemen die hij stal wel voor zijn vriendin, of misschien dacht ze dit gewoon omdat ze een hopeloze romanticus was. Misschien verkocht hij ze wel om wat extra geld te verdienen, zonder iets voor te moeten doen. Al zette Elle die gedachte al snel uit haar hoofd. Ze kon zich immers niet inbeelden dat iemand dat zou doen. Ze kwam al snel terug op haar eerste gedachte, aan wie zou je de bloemen anders geven? Na enkele meters overbrugd te hebben kwam ze aan bij de jongen. Hij had haar nog steeds niet opgemerkt, maar daar zou ze snel verandering in brengen. "I hope she's worth it." Klonk Elle's stem, boven de regen uit. Ze doelde op de persoon voor wie de bloemen ook waren, aangezien ze niet veronderstelde dat hij de bloemen voor zichzelf stal.
@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Eros knielde neer bij de bloemen en plukte er voorzichtig wat van. Hij was altijd al groot fan geweest van bloemen. Maar hij had nooit echt bloemen kunnen plantte, hij kon dat gewoon niet. Zelfs al plantte hij zaadjes, er kwamen nooit bloemen uit. Gewoon niks. Hij baalde hier altijd van, ook omdat een bosje bloemen uit de supermarkt al tien euro kostte en dat geld kon hij er gewoon niet voor uit geven. Zeker omdat hij het tot nu toe elke dag had gedaan deze week. Natuurlijk kon hij dit niet doen zodra hij weer op school begon. Dan zou zijn tijd daar naar uit gaan. Hij moest ook proberen hier gewoon een leven op te bouwen, vrienden maken. Wellicht kon hij zelfs een baan krijgen. Hij wilde hier echt opnieuw beginnen en ook gewoon kunnen blijven. Rustig koos hij de mooiste bloemen uit van deze struik. Hij wilde er niet te veel mee nemen sinds het dan wellicht op zou vallen, maar hij wilde ook niet met een lelijk bosje komen aan lopen, dan zou hij net zo goed niks kunnen mee nemen. Bij het horen van een plotse stem verloor Eros zijn evenwicht uit schrik en belande hij met zijn kont op de natte, vieze straat. Hij keek meteen op naar het meisje dat zo plots achter hem was verschenen. Ze had hem betrapt en voor even wist hij totaal niet wat hij er op moest zeggen. Wat was een excuus voor het stelen van bloemen? Maar toen drong het tot hem door wat ze had gezegd. Ze dacht dat hij de bloemen voor een meisje stal. Een licht gevoel van opluchting ging door hem heen, sinds hij nu geen excuus hoefde te bedenken, hij was er gewoon een gegeven. Voorzichtig kwam hij toen snel overeind en hij ging recht staan. Zijn broek was van achteren lichtelijk nat en vies geworden maar hij trok hier zich niks van aan. "She is. She's really worth it, I'm sorry. Stealing flowers is bad I know, but buying flowers is really expensive." De woorden kwamen zijn mond uit voor hij het ook maar door had. Hij hoopte heel hard dat ze niet naar de politie zou gaan hiermee, hij wist niet hoe zwaar het stelen van bloemen gestraft zou worden. Hij hoopte niet al te zwaar.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Een kleine glimlach verscheen op Elle's gezicht, toen ze bedacht hoe blij dit meisje zou zijn met de bloemen. Zelf had ze nog nooit iemand gehad die haar bloemen gaf of andere dingen voor haar deed. Maar alleen de gedachte dat een ander meisje dat wel had, kon haar al opvrolijken. Kort rolde ze met haar ogen toen ze zijn excuus hoorde, alsof ze niet wist dat bloemen ongelooflijk duur waren. Kleren waren ook duur, maar dat betekende niet dat ze die ging stelen. Voor een kort moment begon ze te twijfelen aan zijn motief. Ja, bloemen waren duur, maar waarom ze stelen. Er waren tal van andere dingen die je voor iemand belangrijk kon doen, die niet duur waren. Elle was plots niet meer zo zeker van haar eerste gedachte, maar wat kon ze doen? Ze kon moeilijk naar de politie gaan voor enkele bloemen, die zouden het waarschijnlijk nooit serieus nemen. Ze besloot op een ander manier te achterhalen wat hij van plan was. "Well... Can I see her?" Elle begon een beetje onzeker aan haar haar te prutsen. Ze wist dat het een rare vraag was, maar als ze te weten wou komen wat hij van plan was, had ze niet echt een manier om er op een meer subtiele manier achter te komen. "If she's the one, she will totaly understand that you stole the flowers, right?" Een glimlach verscheen op Elle's gezicht, waarna ze neerhurkte. Ze had dan wel een vreemd gevoel over de jongen, maar dat verhinderde haar niet om onvriendelijk te zijn. Ze plukte nog enkele rozen van de struik, waarna ze die aan de onbekende jongen gaf. "You shouldn't give her only a half bouquet." Met een tevreden blik, keek ze naar het boeket bloemen, dat ze zonet had vervolledigt. Hoewel Elle er alles zou aan doen om de tuin, waarin ze was opgegroeid, te behouden, kon ze toch wel enkele bloemen missen.
@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Hij deed zijn best zo geloofwaardig over te komen. Maar hij wist dat het natuurlijk een flut excuus was. Hij kon het ook niet echt goed praten dat hij bloemen had gestolen. Maar vertellen waar ze echt voor waren wilde hij eigenlijk ook niet. Hij hield het vaak liever voor zichzelf. Hij was dan ook niet een bepaald open persoon. Hij was meer op zichzelf, een echte introvert. Als hij de kans had praatte hij ook dagen gewoon niet met mensen. Hij had er geen probleem mee om altijd alleen te zijn. Het liefste thuis, maar de plek maakte hem oprecht niet erg uit. Bij haar vraag keek hij gelijk op. Nu kon hij er niet meer onderuit. Toch knikte hij al voor hij het door had. "Of course, I'm on my way to her right now." Zei hij. Hij had ook gelijk spijt van zijn woorden. Nu kon hij er niet meer onderuit. "I don't know if she'd understand. She would probably tell me I shouldn't get into trouble trying to get her something." Gaf hij eerlijk toe. Alleen praatte hij niet over een date. Hij had helemaal geen date. Maar hij wist dat zijn woorden waar waren. Zijn blik volgde het meisje toen ze neerhurkte. Hij keek toe hoe ze de bloemen plukte en fronste even kleintjes. Waarvoor deed ze dat? Was ze gewoon buiten gekomen om bloemen voor zichzelf te pakken? Of was het iets anders? Eros kreeg al snel een antwoord op deze vraag toen hij de bloemen aangegeven kreeg. Voorzichtig pakte hij ze toen aan en voegde deze bij de andere bloemen in zijn hand. "I shouldn't?" Hij klonk lichtelijk verbaasd maar ook een beetje in de war. Hij had van alles verwacht, dat ze zou schreeuwen, de politie zou bellen, hem zou slaan. Maar dat ze hem bloemen zou geven? Dat had hij echt niet zien aan komen. "Thank you.."

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Met een kleine glimlach op haar gezicht, zette Elle zich terug recht. Nu ze zich niet meer zorgen maakte over het feit dat er een onbekende in haar tuin stond, had ze de kans om de jongen eens beter te bekijken. Elle besefte nu pas, dat ze de jongen nog nooit eerder had gezien. Het was niet alsof ze iedereen in het stadje kende, maar Boring was nu ook weer niet zo groot dat er mensen waren die ze nog nooit had gezien. Als hij iemand nieuw was geweest, was er waarschijnlijk al lang een gerucht verspreid geweest over hem, maar om één of andere reden had Elle dus totaal geen idee wie hij was. Aangezien hij hier iemand kende, was hij niet een complete vreemde. Elle's nieuwsgierigheid was gewekt, al zou ze dat waarschijnlijk wel proberen te verbergen. "No problem." Zei ze, voor ze nog maar iets anders had kunnen bedenken. De meeste van Elle's vrienden vonden het irritant dat ze altijd zo vriendelijk was. Ja, het was natuurlijk wel leuk als iemand voor de verandering zich eens niet als een eikel tegen je gedroeg, maar soms vonden zij dat het gewoon te erg kon worden. Elle had het altijd anders gezien. Ze had altijd gevonden dat ze geen keus had, maar na een tijdje begon ze ook echt de voordelen ervan in te zien. mensen gingen ook vriendelijk tegen jou doen en meestal werd er bij haar veel meer dingen toegelaten dan bij ander mensen. Dat was nog iets waar haar vrienden niet tegen konden. De grootste reden dat Elle vriendelijk bleef tegen mensen, desondanks dat ze zich vaak lomp gedroegen, was omdat ze zich daardoor beter voelde. Het was misschien flauw, maar het was één van de weinige dingen waar Elle zich ook echt goed over voelde. Terugdenkend aan waarom ze eigenlijk buiten in de gietende regen stond, werd haar blik op de jongen gericht. "Well, lead the way to this mysterious girl." Vertelde Elle, waarna ze geduldig wachtte tot hij voor zou gaan, aangezien zijzelf geen idee had, waarheen ze gingen.
@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Klein knikte hij op haar woorden en hij beet zacht op zijn lip. Kort keek hij vervolgens om zich heen, zich bedenkend welke kant het ook alweer op was. Vervolgens begon hij deze richting maar op te lopen. Hij wist dat hij een fout had gemaakt door verder te gaan met de leugen. Maar al snel besefte hij dat het helemaal geen leugen hoefde te zijn. De bloemen waren ook voor een meisje, en het meisje was het zeker waard. Enkel leefde zij niet meer. Dat was een klein detail wat Eros haar verborgen had. Maar om eerlijk te zijn, wist hij ook niet zeker hoe je zo iets aan iemand verteld. Zeker iemand die je pas net kent. Hij wist haar naam niet eens. Deze situatie was gewoon erg verwarrend voor hem geworden, en hoewel hij het lastig vond, hij liep wel gewoon door richting de begraafplaats, waar hij al naar onderweg was. Hij hoopte echter dat het meisje dit nog niet zou merken, en het misschien te lang lopen vond en af haakte of zo. Al wist hij dat dit vrij onwaarschijnlijk was. De weg er heen was behoorlijk stil, Eros wist niet wat hij precies moest zeggen en ging er van uit dat het meisje dit ook niet echt wist. Hij besloot zich toen maar voor te stellen, dat was wel zo normaal om te doen, toch? "I'm Eros, by the way." Zei hij toen maar gewoon, in een poging om vriendelijk te zijn en wellicht een klein gesprek te beginnen. Het was namelijk ook niet super leuk als ze beide heel de weg stil bleven, toch?

-
Sorry voor het korte bericht haha

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Eenmaal de jongen haar de weg voor ging, volgde Elle hem. Ze kende elke straat uit dit kleine stadje, maar ze had geen idee waar ze naartoe gingen. Waarschijnlijk het huis van het meisje of misschien een ontmoetingsplek. Hoewel dat vrij onwaarschijnlijk was, aangezien de regen met bakken uit de hemel viel. Elle had nooit echt van de regen gehouden, vooral omdat die alles modderig en nat maakte, maar één van de dingen die ze er wel leuk aan vond, was de geur. Het was moeilijk te beschrijven hoe het precies rook, maar als ze dat toch moest doen, zou zeggen dat het een soort van asfaltgeur was. Opgeschrokken uit haar gedachten, keek ze op naar de jongen toen die zichzelf voorstelde. "Elle." Zei ze als antwoord op de ongestelde vraag. De nieuwsgierigheid die Elle eerder had gehad, was nog niet verdwenen en nu was de kans er om meer te weten te komen over de jongen die blijkbaar Eros heette. Ze had dan wel meer over hem willen weten, maar nu ze zijn naam gehoord had, werd plotseling daar haar interesse door gewekt. Het was een naam die niet erg vaak voorkwam. Ze moest zelfs toegeven dat ze hem eigenlijk nog nooit eerder had gehoord, maar dat betekende niet dat ze hem niet mooi vond. "Eros." Herhaalde ze zijn naam, al was het niet bepaal om zijn aandacht te trekken, het was eerder om de naam over haar lippen te kunnen laten rollen. "Like the Greek God?" Vroeg ze hem dan. Eén van de vele dingen die Elle interesseerde, waren Goden. Ze had er altijd al een fascinatie voor gehad, al had ze nooit geweten waar die vandaan kwam. Ze had immers nooit de behoefte gehad om Grieks of Latijn te gaan studeren, maar de Goden van de Grieken en de Romeinen, daar had ze wel meer over willen weten. Ze herinnerde zich dat Eros de Griekse God van de liefde was en zijn Romeinse tegenhanger was Cupido. De God die bijna iedereen kende. Elle werd uit haar gedachten getrokken toen er plots een auto voorbij raasde. Ze herkende de auto, hij was van iemand die bij haar in de straat woonde, maar verder wist ze er niet veel over. Ze richtte haar aandacht opnieuw op Eros en wachtte geduldig zijn antwoord af.
__
Kan gebeuren haha
@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Bij het horen van haar naam knikte hij kleintjes. Elle. Hoewel het best een simpele naam was vond Eros hem wel mooi. Als hij het goed had betekende de naam Fakkel. Eros vond de betekenis van mensen hun namen altijd wel erg interessant. Hij zelf was vernoemd naar de Griekse god van de liefde. Hij was zijn naam gegeven omdat zijn moeder, ironisch genoeg, Aphrodite heette. Haar ouders waren namelijk altijd groots fan geweest van de Griekse goden. Zelf vond Eros het ook behoorlijk interessant, het was hem immers ook wel met de pap lepel ingegoten. Hij had ook vaak geprobeerd Grieks te leren op school maar hier had hij de concentratie niet goed voor. Hij heeft het uiteindelijk zichzelf maar geleerd thuis en als hij weer aan het reizen was. Dan had hij ook niet de problemen met de manier van les geven van alle Grieks leraren. En natuurlijk gaven niet alle scholen Grieks. Thuis leren was gewoon een stuk handiger voor hem. Klein knikte hij vervolgens bij het meisje haar vraag. "Yeah like the God. My mom was Aphrodite." Zei hij met een zwakke glimlach. Vaak wanneer hij mensen dit vertelde dachten ze dat hij een grap maakte, sinds de God Eros, de zoon was van de Godin Aphrodite. Daarom was hij ook Eros genoemd, omdat hij de zoon was van Aphrodite. Al waren ze dan geen goden. Helaas.
Bij het zien van de auto die plots langs hem reed zuchtte Eros even diep. Hij was uit zijn gedachte getrokken terug naar de realiteit. Het was niet lang meer en ze zouden bij de begraaf plaats aan komen. Hij was oprecht best angstig voor haar reactie. Zelfs al de reactie als ze de begraafplaats op zouden gaan, maar hij wist ook niet bepaald hoe hij haar deze informatie moest brengen. Hoe zeg je zomaar iemand dat je eigenlijk onderweg bent naar het bezoeken van een graf in plaats van het bezoeken van je date? Ze namen nog een afslag en de begraafplaats was al in zicht.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Het meisje was blij te horen, dat haar vermoeden bevestigd werd. Ze was wel verbaasd dat zijn moeder Aphrodite heette, maar dat verklaarde ook meteen de inspiratie van zijn naam. Elle had nog zoveel andere vragen voor de jongen, haar nieuwsgierigheid was immers nog steeds niet over en die zou waarschijnlijk ook niet weggaan in de komende minuten. Ze bedacht zich welke vraag, van de vele die in haar hoofd rondspookten, ze het best als eerst kon stellen, maar om één of andere reden had ze het gevoel dat ze zich beter niet kon opdringen. Ze kende de jongen immers nog maar net en ze had zichzelf eigenlijk al uitgenodigd tot een gelegenheid die helemaal niet voor haar bedoeld was. Als Eros er echt bezwaar tegen had gehad, had hij waarschijnlijk wel iets gezegd, maar Elle wist zelf niet of ze dat zou doen als ze in zijn schoenen stond. Hij was immers bloemen aan het stelen en de manier om dat goed te maken, was om te accepteren wat Elle wou, zelfs als de jongen dat zelf niet wou. Althans, zou had zij het toch in gedachten. Een kleine zucht ontsnapte aan Elle's lippen. Ze hield niet bepaald van stiltes, hoewel ze wel vaak alleen was, en helemaal geen ongemakkelijke stiltes als deze. Uiteindelijk bedacht ze zich dat het misschien toch beter was om hem iets te vragen. Als hij niet wou antwoorden deed hij dat niet en zo kon ze tenminste toch nog iets aan deze stilte doen, die haar steeds minder op haar gemak liet voelen. "So, are you new in town?" Elle had zelf gevonden dat het antwoord op haar vraag wel duidelijk was geweest, maar ze wou beginnen met iets makkelijk. ze kon immers moeilijk vragen hoelang hij en zijn vriendin al samen waren, waar Elle meer en meer begon aan te twijfelen of hij die ook echt had. "I haven't seen you here before and it's not like this is New York." Glimlachte ze, denkend aan de grote stad die ze altijd al had willen bezoeken. Elle had altijd al een verre reis willen maken. Het was niet dat New York erg ver was, maar het was tenminste beter dan dit kleine stadje, waar ze alles en iedereen al kende. Er was niets te beleven en zij en haar moeder hadden nu eenmaal niet het geld om op reis te gaan. Zelfs als het maar enkele kilometers buiten de stad was. Het vaststaande feit dat hij hier nieuw was, liet ze achter haar liggen en Elle begon het gevoel te krijgen dat ze bijna bij hun bestemming waren. Ze waren dicht bij de kleine en enige begraafplaats die het stadje had, maar Elle had geen idee waar ze moesten zijn. Het was vrij onwaarschijnlijk dat hij op een begraafplaats had afgesproken, dat zou gewoonweg deprimerend zijn. Misschien moest hij hier in een huis in de buurt staan, maar er stonden amper huizen. En voor zover Elle wist, woonden er enkel wat oude mensen rond de begraafplaats, die er binnen een tijdje waarschijnlijk zelf zouden op liggen. Elle keek eens in het rond, maar wachtte op eros om te laten zien waar ze heen moesten.
@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Bij haar vraag dacht Eros even na over zijn antwoord. Technisch gezien was hij niet compleet nieuw hier. Maar toch ook weer wel. Hij zocht diep naar de perfecte woorden om dit te vertellen. Deze vond hij echter niet. "Sort of, I used to live here about ten years ago, thought it was an alright time to come back now." Zei hij toen maar. Het was wel lekker duidelijk, al was de reden die hij vertelde niet compleet de waarheid, dat zal haar waarschijnlijk niet opvallen. Hij liep intussen rustig verder. "No, it's nothing like New York, much friendlier and mre peaceful." Hij glimlachte zwak bij zijn woorden. In zijn reizen was hij ook een tijdje in new York geweest en als hij eerlijk was haatte hij het oprecht. Hij vond het vreselijk daar, zo veel mensen, toch zo weinig contacten. Iedereen was altijd druk en onderweg, bezig met hun eigen zaken. Niemand keek om als er iemand viel, of beroofd werd. Hij hield veel meer van de kleinere, rustige plaatsjes. Hij zou ook echt het liefste niet meer terug gaan naar New York. Van alle plekken waar hij was geweest was dat wel een van de stomste naar zijn mening.
Eenmaal ze de begraafplaats naderde merkte Eros dat hij toch wat nerveuzer werd. Zijn handen begonnen klam te worden en zijn adem was niet meer regelmatig. Hij was nog nooit samen met iemand naar het oh zo bekende graf gegaan. Hij was altijd alleen gegaan zodat niemand hem lelijk hoefde zen huilen en hij gewoon zichzelf kon uiten. Met een ander, zeker iemand die hij niet kende, zou hij zich in moeten houden. Hij huilde namelijk liever niet tegenover anderen. En hoewel het al tien jaar terug was, deed het hem nog steeds veel. Zeker sinds dit de eerste keren waren in tien jaar dat hij hier kon zijn. Hij liep toen maar gewoon met haar de begraafplaats op, zich nu ook stil houdende, hopende dat ze geen vragen er over zou stellen, al was dat vrij onwaarschijnlijk. Hij zou ook vragen stellen als hij dacht dat iemand een date had op de begraaf plaats. Dat zou wel een beetje duister en deprimerend zijn.

Anoniem
Internationale ster

morgenstern schreef:
Toen Eros haar voorging richting de begraafplaats, was Elle lichtelijk verbaasd. Ze had niet verwacht dat dit de plek was waar ze moesten zijn , maar het leek er niet op dat de jongen, waar ze eigenlijk amper iets van wist, een vergissing had gemaakt. Dit was de plek waar hij moest zijn. Aangezien er niemand anders op de begraafplaats was, wist Elle vrij zeker dat hij hier voor de doden was en niet voor de levenden, zoals Elle eerder had gedacht. Plots besefte Elle zich hoe erg ze zich wel niet had gedragen. Ze wist natuurlijk niet wat zijn bestemming was, maar Elle had het gevoel dat ze het op één of andere manier toch had moeten weten. "Oh my God, I'm so sorry." Begon Elle te praten, maar ze wist dat er geen woorden voor waren. Eros had natuurlijk wel kunnen zeggen wat hij van plan was, maar ze wist zelf maar al te goed hoe moeilijk zoiets was. Zelf had ze het allemaal, zelfs niet zo lang geleden, al eens meegemaakt. "I didn't know and..." Ze probeerde zich uit de situatie te praten, een reden te vinden om zich minder schuldig te voelen, maar ze kon niets bedenken. "I think I should leave you alone." De woorden verlieten haar mond, zonder er zelfs over na te denken. Het was iets dat zij ook het liefst gehoord zou hebben. Ze stopte met Eros te volgen richting naar het graf van zijn dierbare. Elle had geen idee wie het was, maar ze wist dat ze er beter niet bij zou zijn. Ze draaide zich om richting de poort van de begraafplaats, dezelfde als waarlangs ze binnen waren gekomen. Toch begon ze niet richting de poort te stappen. Er was iets dat haar tegenhield en Elle wist meteen wat het was. Het was de eerste keer dat ze terug op de begraafplaats was sinds het was gebeurd. Elle had zichzelf vaak vervloekt, dat ze hem nog niet was komen opzoeken. Ze vond dat ze het hem verschuldigd was, maar toch had ze zichzelf er niet toe kunnen zetten. Ze was bang dat het dan echt zou worden, hoewel het dat eigenlijk al was. In plaats van naar de poort te stappen, verplaatste ze haar voeten naar de plek waar de nieuwe graven stonden. Toch kwam ze niet verder dan de helft van de afstand die ze moest overbruggen. Hoewel Elle al wel op de begraafplaats geraakt was, was ze nog steeds bang om haar vader te bezoeken. Het zou de eerste keer zijn en daar was Elle nog niet klaar voor. Zonder om te kijken, liep ze weg van de graven en zocht ondertussen naar Eros. Ze was niet van plan om bij hem te gaan staan, maar ze wou wel nog steeds graag haar excuses aanbieden, bijna net zo graag als ze hem er nog op het stelen van de bloemen wou wijzen. Daarstraks was ze er misschien licht overgegaan, maar dta zou ze niet nog eens laten gebeuren.
@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
De stilte maakte hem enkel nog nerveuzer. Hij vroeg zich af wat er door haar hoofd heen ging terwijl ze langzaam verder de begraafplaats op liepen. Maar hij wist dat hij het niet kon vragen, niet nu. Dat was raar geweest. Hij beet hard op zijn lip bij het horen van haar stem. "It's okay, you couldn't have known." Zei hij snel. Hij had het haar wellicht moeten vertellen, maar hij kon het niet. Al kon hij het wel, hij wist gewoon niet hoe. Wat was immers een goede manier om te vertellen dat je bloemen stal onderweg naar de begraafplaats om deze bij het familie graf te plaatsen. Enkele momenten bleef Eros staan toen ze stopte met hem volgen en de andere kant op ging, maar hij wist echt niet wat hij moest doen. Dus hij besloot maar rustig door te lopen. Hij kwam al snel aan bij het familie graf waar zijn ouders en oudere zus lagen. In complete stilte knielde hij neer bij het graf en hij legde voorzichtig de bloemen neer. Hij wist niet precies wat hij moest doen. Wat deden mensen normaal bij graven van hun overleden familie? Alles wat Eros wist was dat hij zich enorm schuldig voelde dat hij nu pas gekomen was. Al was het niet compleet zijn schuld geweest, hij had nooit de kans gekregen om hier terug te komen. Hoewel hij volgens de wet nog steeds verplicht was om bij een voogd te wonen, had hij een deal met zijn pleegouders gemaakt dat hij niet meer bij hen zou wonen maar gewoon het geld voor de huur en boodschappen zou krijgen elke maand. Zo kon hij op zichzelf wonen al voor hij achttien was. Hij had namelijk niet zo een geweldige band met zijn pleegouders dat hij daar nog langer wilde blijven, en zij vonden het ook een geweldig idee. Zo liepen ze niet meer bij elkaar in de weg. Zijn blik ging voorzichtig op naar de grafsteen waar de namen van zijn gezin lazen. "Hi guys," begon hij zachtjes. "Long time no see huh?" Hard beet Eros op zijn lip toen hij tranen in zijn ogen voelde prikken. "I missed you, all of you. I hope you're happy, wherever you are. I hope you're in peace, heaven, if that exists. Or maybe you've all started your new lifes. If that's a thing. I don't really know how the death thing works. I guess no one does until they experience it, but then they can't really share their experiences anymore." Een brok ontstond in zijn keel en hij wist er geen woorden meer uit te krijgen. Tranen liepen intussen over zijn wangen. "I'm sorry I didn't come earlier."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld