Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Try not to change, but we keep changi*

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:

Try not to change,
but we keep changing
in all these tiny ways.

Gabriel Michael River
17

Met Mysteryland
Jij mag beginnen ♥

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:

Ellias Donovan / 17

Zijn ogen gleden over de woorden dat een kort stuk tekst vormden op zijn computerscherm. Woorden die ergens wanhopig klonken, en lieten weten dat de schrijver een groot geheim met zich meedroeg. Het duurde zoals verwacht ook niet lang voordat Ellias de eerste berichten binnenkreeg van zijn vrienden, die hem lieten weten dat er een nieuw bericht was geplaatst op het bekende blog. Niet alleen zijn vriendengroep zou het lezen, maar vrijwel alle studenten van de school.
Ellias nam vlug op toen hij zijn beltoon hoorde afgaan, en hoorde toen de bekende stem van Melinda. 'Ellias, hey, did you read the blog yet?' vroeg ze aan hem. Een ongemakkelijke glimlach verscheen op zijn gezicht bij het horen van haar stem, gelukkig niet te zien voor Melinda zelf. 'Yes, yes, I am reading it right now.' Zei hij wat afwezig. 'I wonder who posted it, there is this email adress but it doesn't seem familiar.' Ellias richtte zijn blik nogmaals op zijn computerscherm. 'Anyway, do you want to hang out later today?' Melinda praatte gewoon door, ondanks dat Ellias nog geen reactie had gegeven. 'No, sorry... I promised my dad to help in the garden today.' Ellias staarde uit het raam de tuin in. Eigenlijk was hij niet van plan om zijn vader te helpen, maar het was slechts een excuus om niet met Melinda hoeven af te spreken. Enigszins was het niet netjes van hem om te liegen, maar hij zag haar elke dag op school en dat was voor hem vaak genoeg. 'But I will see you in school tomorrow, I'll talk to you later.' Zonder op antwoord af te wachten hing Ellias op en legde zijn telefoon weg. Hij liet zichzelf achterover op bed vallen en zuchtte. Hij hoorde zijn telefoon trillen, een teken dat berichtjes binnenkwamen. Hij wist waar het over ging. Het waren zijn vrienden die zich afvroegen wie de jongen was die het bericht had geschreven, waarin hij aan iedereen liet weten dat hij homo was. Natuurlijk hadden ze direct verdenkingen, maar Ellias wilde daar niet aan mee doen. Hij wilde niemand veroordelen, terwijl hij heel goed wist wie de schrijver was.
En dat was hij zelf.
Wolve was een bijnaam die zijn opa altijd voor hem gebruikte toen hij jonger was en die Ellias gebruikte toen hij een anoniem email adres aanmaakte. Dat was onschuldig bedoeld voor het gamen, maar daar had hij de laatste tijd van af gezien en hij had het email adres gebruikt om anoniem zijn gevoelens kwijt te kunnen op het blog. Spijt had hij nog niet, maar enigszins was hij wel bang dat mensen erachter zouden komen dat hij het was. De bekentenis voelde als een opluchting, maar opende ook zijn ogen voor de werkelijkheid. Ellias was gay. En hij zou dat niet voor altijd kunnen verbergen. Ooit zou hij dat aan zijn ouders moeten vertellen, aan zijn vrienden, en aan Melinda... Nu was zij nog zijn vriendin, en hoewel Ellias haar graag mocht wist hij ook heel goed dat hij geen gevoelens voor haar had, en nooit zou krijgen. Want hij viel niet op meisjes, en vandaag was de dag dat hij dat zelf accepteerde, wetend dat het ook nooit zou veranderen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Zachte muziek was vanuit de badkamer hoorbaar in zijn slaapkamer. De stem van zijn broer die soms mee piepte met het liedje dat speelde kwam er bij en als hij niet zo veel van zijn familie hield was hij het waarschijnlijk al lang zat geweest. Op een rustig tempo liep hij rondjes door zijn kamer, niet zeker wat hij wilde doen en hoe hij zijn dag verder wilde besteden. Normaal was er wel een feestje of zou hij met zijn vrienden rondhangen. Maar deze dag leek een van de weinige erg saaie dagen die hij mee maakte. Hij was toen ook behoorlijk opgelucht toen zijn telefoon plots afging en de naam van zijn beste vriendin op het scherm verscheen. Jess.
Met een snelle beweging raapte Gabriel de telefoon van zijn bureau op en nam hij de Face|Time oproep op. "Have you seen it yet?" De stem van Jess kwam best luid uit zijn telefoon dus snel klikte hij het geluid wat zachter. De muziek van zijn broer op de achtergrond was inmiddels ook gestopt. "Seen what? What are you talking about?" Een beetje verward nam Gabriel plaats op zijn bureau stoel toen Jess weer begon te praten. "The blog. There's an openly gay kid at our school, well not really. But anonymously. Just look at the damn site." Al bij haar eerste woorden had Gabriel Google Chrome opgestart en ging hij naar de site van het blog. Hij viel stil toen hij de post zag n begon het snel door te ezen. Het was alsof hij plots een opluchting voelde, maar ook een grote angst. De opluchting, hij was niet de enige homoseksuele jongen op school. De angst, hij had er geen verklaring voor, maar het gevoel was er wel. Jess was in de tussen tijd aan het door praten over van wie ze dacht dat het was. Haar woorden gingen bij hem het ene oor in en de ander meteen weer uit. "I have to go." Zonder op enig antwoord van haar te wachten hing hij snel op en las hij het blog post nog eens door. En nog eens. En weer. Tientallen keren las hij de woorden over en over. Hij kon het gevoel dat bij hem binnen kwam niet bepaald een plaatsje geven. Hij was onzeker over hoe hij zich hierbij voelde maar iets in hem zei hem gewoon dat hij iets moest doen. Wat wist hij echter niet. Dat, tot zijn blik op het mailadres bij de post viel. Kort twijfelde hij voor hij het adres kopieerde en een nieuw tabblad opende. Hij ging naar Gmail maar in plaats van op zijn eigen account gaan besloot hij een nieuwe aan te maken. Hij wilde niet dat het een grap bleek te zijn en hij er voor viel, dat de hele school zijn geheim dan wist.
Een twijfeling ging nog door hem heen toen hij voorzichtig een naam in begon te vullen. Hij deed niet zijn echte naam, nee, dat zou dom zijn. Maar wat een goede naam was wist hij ook niet zeker. Zijn blik ging misschien wel honderd keer zijn kamer rond, proberend iets te bedenken. Na even viel zijn blik voor de zoveelste keer op de bijbel die hij in zijn kamer had staan. Hij wist niet zeker waarom hij dit boek nog had en waarom hij het ook in zijn kamer had staan maar toen schoot hem iets te binnen. Zijn naam, Gabriel, was de naam van een aartsengel die Maria vertelde over de geboorte van Jezus. Hij voelde zich bijna slecht dat hij ook precies wist welk hoofdstuk dit was. Het was Luke 1:26-38. Met een zwakke glimlach nu op zijn gezicht voerde hij toen wel de naam Luke in. Hij vond het nog best slim bedacht van zich zelf. Een paar stappen later had hij het Gmail account compleet gemaakt en had hij al een nieuwe mail geopend. Het mailadres van de jongen die zichzelf Wolve noemde stond al ingetypt maar verder was de mail blanco. Gabriel wist niet wat hij moest typen. Elke keer dat hij begon klikte hij het na twee of drie zinnen alweer weg. Hij voelde zo een grote druk om dit perfect te doen. Na een tijdje had hij toen naar wat hij de perfecte mail vond, of, zo perfect als hij het nu kon doen.
-Dear Wolve,
I am just like you. I'm a normal kid with normal friends and a kind of normal family. I go to school, I live a basic life. But there's just one thing that's always living it with me. One big secret that I couldn't tell anyone. I'm gay.
Yours sincerely, Luke-
Hoewel de email kort was vond Gabriel hem krachtig, precies goed genoeg. Met een vluchtige klik was de email vervolgens verzonden en was er geen terug keren mogelijk. Of hij spijt zou krijgen van deze beslissing wist hij nog niet, maar hij hoopte oprecht van niet, hij hoopte dat er nu eindelijk iemand was met wie hij er over kon praten. Iemand die hem begreep. Iemand zoals hem.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Ellias bleef een tijd op zijn bed liggen, zijn blik gericht op het plafond terwijl hij nadacht over de blog post. Hij bleef berichten horen binnenkomen, waarschijnlijk de groepschat, maar voelde geen moeite om te kijken wat ze zeiden over het gedicht. I am gay. Keer op keer herhaalde hij het in zijn hoofd, en ergens voelde hij de paniek dat zijn geheim uit zou komen. Maar dan alsnog, het email adres was onbekend, niemand wist dat het gelinkt was aan hém. En bovendien, niemand zou van Ellias verwachten dat hij homo was. Hoewel hij het zelf nooit zou zeggen was Ellias een van de populaire jongens op school. Hij zat in het voetbalteam en had een grote groep vrienden, en hoewel hij regelmatig werd nagekeken door een groep meisjes had hij zelfs al een vriendin. Niemand zou hem kunnen verdenken van de blogpost, zelfs hijzelf zou van hemzelf kunnen denken dat hij gay was, maar de gevoelens die hij had kon hij niet onderdrukken.
Het geluid van een inkomende e-mail was zo uitzonderlijk dat hij het bijna niet doorhad. Pas toen hij rechtop zat en zijn blik richtte op zijn computerscherm, de blogpost nog steeds in beeld op de voorpagina, zag hij het inkomende bericht op zijn anonieme e-mail account.
Zijn hart leek een slag over te slaan, en in een fractie van een seconde zat hij achter zijn computer en opende het e-mail bericht.
Dear Wolve, begon het bericht. ''Oh... Oh my God,'' sprak Ellias tegen niemand in het bijzonder, hij was immers alleen in zijn kamer. Vlug las hij het bericht neer, zijn mond zakte een stukje open. Keer op keer las hij het bericht opnieuw, alsof hij niet kon beseffen dat hij een persoonlijke reactie had gekregen op zijn blogpost.
Zijn blik viel op de naam, maar Luke kwam hem niet bekend voor. Hij probeerde alle leerlingen op zijn school te herinneren, maar geen met de naam Luke kwam bij hem naar boven. Hij kopieerde het e-mail adres en plakte het in de Google zoekbalk, maar geen resultaten kwamen naar boven. Desondanks maakte het Ellias niet uit. Het was duidelijk dat ze elkaar niet kenden en dat ze beide anoniem wilde blijven, maar de twee jongens hadden een ding in gemeen. Gay.
I am gay. Hij staarde naar de zin. Iets wat hij vaak in zijn hoofd had herhaald, iets wat hij dagelijks tegen zichzelf zei, maar nooit hardop had durven uitspreken.
Dear Luke, begon hij, maar zijn vingers bleven boven het toetsenbord zweven, opzoek naar de juiste reactie.
I am so glad you... Nee, hij wou niet wanhopig overkomen. Snel haalde hij de eerste zin weg en staarde naar het scherm. Een zucht rolde over zijn lippen. Het schrijven van de blogpost was hem zo makkelijk afgegaan alsof de woorden hem rechtstreeks uit de vingers vloeiden, maar nu hij een persoonlijke reactie had gekregen leek hij niet te weten wat hij moest zeggen.
Ellias staarde naar buiten, en zag dat zijn vader in de tuin bezig was. Anders dan zijn vader, was Ellias liever binnen. Hij had meer het idee dat hij meer stuk maakte in de tuin dan dat hij iets goeds deed, en bleef daarom liever weg. Bovenal, de laatste tijd vond hij het lastig om met zijn vader te praten. Misschien was het omdat hij eindelijk zelf had geaccepteerd dat hij gay was. Hij had zich al die tijd al anders gevoeld dan andere jongens, maar hij kon het nu eindelijk een naam geven, en hij wist hoe zijn vader daar over dacht. Hij wilde het niet aan zijn vader vertellen, en het was haast alsof zijn vader het aan de sfeer kon merken. Daarom bleef hij tegenwoordig liever uit zijn buurt, bang dat zijn geheim verraden zou worden.
Dear Luke,
I was watching my father working in the garden as I saw your e-mail popping up. And just like the rest of the world, my dad doesn't know that I am gay. It is a secret I carry with me everyday, something I never talked about with others, scared of there reaction. But it does feel good to know I am not the only one, and I am glad you reached out to me.
Regards, Wolve
Ellias staarde naar het bericht op het scherm. Hij was bij lange na niet tevreden met zijn reactie, maar drukte gauw op versturen voordat hij er spijt van zou krijgen.

@HarryStyles

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Een tijdje bleef hij in stilte naar zijn laptop staren. Hij verwachtte absoluut geen reactie terug zo snel dus waarom hij daar nog zat wist hij zelf ook niet. Plots geklop zorgde ervoor dat Gabriel uit schrik opsprong uit zijn stoel. Zijn broer kwam binnen lopen. De wat oudere jongen begon te lachen door de geschrokken reactie van Gabriel. "Ohh where you looking at something naughty Gabe?" lachte zijn broer, Daniel. Ondanks dat hij absoluut niet naar vieze dingen aan het kijken was werd Gabriel erg rood. "Oh piss of Dan, what do you want?" Hij probeerde maar zo snel mogelijk van de jongen af te komen. Dit gevoel werd alleen maar sterker toen hij het notificatie geluidje hoorde. Hij had een nieuwe email binnen en kon oprecht niet wachten tot hij deze kon openen. "Your friend came over to tell you about some party but you didn't hear me call you so here I am telling you. But it seems like you're already busy with something else." Lachend liep Daniel toen de kamer uit.
Met een zucht zakte Gabriel terug neer op zijn stoel waarna zijn blik op de nieuwe mail viel. Hij klikte hem gelijk aan en begon hem door te lezen. Een plots warm gevoel kwam op bij Gabriel. Hij wist niet waarom maar nu hij echt contact had met deze zogenaamde Wolve voelde hij zich plots extra nerveus. Eerst was het enkel nog een email van zijn kant geweest, maar nu hij een email terug had gekregen was het plots een heel ander level.
Hij wachtte dus ook niet langer voor hij zelf alweer terug begon te schrijven. Dear Wo.. Moest hij wel weer beginnen met dear? Wolve.. Nee dat was te onpersoonlijk, vond hij. Met een diepe zucht staarde hij naar zijn scherm. Waar maakte hij zich zo druk om.
Dear Wolve,
People their reactions are the scariest things, with almost everything, especially sexualities. You wouldn't believe how happy I felt when I saw your post. I didn't feel so alone anymore. I sometimes think how it would be to live in a reality where being gay was the normal thing. Where being straight was the sin. But I suppose that is also a world I would not want to live in. I just wished everyone was equal.
Yours sincerely, Luke
Voor hij weer kon beginnen met twijfelen aan het bericht drukte hij op verzend en sloot hij het internet af. Hij had gmail op zijn telefoon dus hij was niet bang een mail te missen. Vervolgens stond hij op van zijn bureau waarna hij zijn telefoon uit zijn zak pakte en naar de badkamer liep. De berichten die hij in de tussen tijd had gekregen bevestigde de woorden van zijn broer. Er was echt een feestje. Hoewel Gabriel absoluut niet een van de populaire mensen was, was hij wel vaak aanwezig op de feestjes sinds hij er gewoon niet heel erg van hield om niks te doen. Daar in tegen zou hij echter wel een dag met zijn familie over een feestje verkiezen. Zijn familie was hem erg dierbaar.
Hij stuurde een berichtje in de pas aangemaakte groep van het feestje dat hij zou komen en keek even wie er allemaal in de groep gegooid waren. Het waren zo een vijftig mensen dus na even scrollen, had hij het wel gezien. Het waren allemaal mensen van school, maar toch vooral de populaire mensen. Gabriel deed wat water in zijn haren om het mooi in model te krijgen en liep toen terug zijn kamer in. Hij gooide zijn telefoon op het bed en deed zijn shirt met een soepele beweging uit waarna hij zich omkleedde in een ander, schoon shirt. Hij was klaar om naar dat feest te vertrekken, maar moest eerst wel nog een lift regelen. Zelf rijden kon hij nog niet en zijn beste vriendin vertrouwde hij niet sinds zij er van hield om net wat teveel te drinken.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
In de tijd dat Ellias afwachtte op een reactie van Luke, onbewust van het feit of Luke daadwerkelijk zou reageren, had Ellias zijn telefoon gepakt en opende zijn chat berichten. Het was alsof er een bom ontploft was. Zo'n zestig berichten in de groepschat met de jongens, die inmiddels niet meer over de blogpost gingen maar over een feest waar Ellias nog niet over geinformeerd was. Een andere groepschat verduidelijkte echter dat feest, zo'n dertig berichten in een nieuwe groepschat genaamd 'house party Jonas' en dat herinnerde Ellias aan wat Jonas hem die middag had verteld. Zijn ouders waren op citytrip en daarom zou hij een feest geven met zijn broer, David, die een klas hoger zat. Er waren wel vaker feestjes bij de broers thuis, maar vooral als zijn broer er was beloofden het spannende feestjes te worden, want David kon zorgen voor een grote hoeveelheid alcohol.
Vlug scrollde Ellias door de chat, maar de meeste berichtjes waren van mensen die lieten weten dat ze aanwezig waren. Daarna belde Ellias Jonas op. Jonas was een van zijn beste vrienden en al sinds ze kleuters waren, waren ze bijna onafscheidelijk. Waar Jonas was, was Ellias en andersom. Dat was echter snel veranderd naarmate de jongens in de puberteit kwamen, en vooral doordat Jonas oog kreeg op meisjes. Het was alsof hij zich daar liever bezig mee hield dan met zijn beste vriend en dat had Ellias gekwetst. Gelukkig ging het beter toen Ellias een vriendin kreeg, al was de manier van omgang tussen de twee toch anders dan dat het ooit was.
''Hey Ellias, are you coming to the party?'' Was het eerste wat Jonas vroeg toen hij de telefoon opnam. Ellias glimlachte. ''Yea, ofcourse, how many people are coming?'' Het aantal aanwezigen op het feestje leek haast iets waar Jonas trots op was, al was het meestal hun eigen vriendenkring die rondliep.
''I invited over fifty people, but my brother had some invitations of his own,'' Ellias kon haast door zijn woorden heen horen hoe breed de glimlach was van Jonas. ''I also invited Melinda, but she didn't respond yet, maybe you should ask her?'' Bij de gedachte aan Melinda verdween de glimlach van zijn gezicht. Hij vond het fijner om bij zijn vrienden te zijn, want als Melinda om hem heen hing dan wist hij al wel wat voor avond het zou worden. Vaak eiste ze al zijn aandacht op en uit eindelijk werd dat vervelend. Toch zou het vreemd lijken als hij haar niet zou uitnodigen, dus hij wist dat er niks anders opzat.
''Uhm, yeah, I will ask her. See you tonight, Jo!'' Vrijwel direct toen Ellias had opgehangen richtte hij zijn blik op het computerscherm, en hij werd direct enthousiast toen hij zag dat er een reactie was van Luke.
Hij klikte de mail aan en las zijn antwoord, en begon zich meer en meer af te vragen wie Luke was, want hij begon zich steeds meer te beseffen hoeveel de jongens gemeen hadden.
Dear Luke,
It is surprising how much I can relate to you, and if being gay was something as normal as being straight, I would have come out a long time ago. I would have felt normal for a long time, and maybe found even someone who is like me.
Sadly that's not true, and here I find myself anonymously writing a poem about being gay, too afraid of what people might think.
I'd wish for the same thing, for everyone to be equal.
Yours sincerely, Wolve
Ellias staarde naar zijn woorden, en verzond de e-mail, waarna hij zich naar zijn kast draaide om iets anders aan te trekken voor het feest. Je zou het niet zeggen van hem, maar Ellias kon soms uren voor de spiechel staan, onzeker over zijn uiterlijk en kledingkeuze. Onzeker was hij niet over zijn lichaam, misschien over zijn kledingstijl, maar het ging hem meer om het feit hoe hij er zo niet-gay mogelijk kon uitzien. Soms was hij bang dat mensen zijn gedachte konden lezen, al was er nooit iets gebeurd wat daarop zou duiden. Toch deed hij zijn best om voorlopig het geheim te bewaren, hoe moeilijk hij dat ook vond.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Voor Gabriel ging draaide hij zich nog naar de spiegel waarna hij een tijdje naar zichzelf bleef staren. Hij was nooit iemand die lang voor de spiegel stond sinds hij er niet van hield om naar zichzelf te kijken. Daarom hield hij zijn blik ook alleen op zijn nieuwe shirt gericht. Onzeker over zijn kleding was Gabriel nooit. Hij wist altijd precies wat hij aan moest doen zonder ook maar iets van zijn seksualiteit te laten zien. Gabriel droeg namelijk de meest basic kleding ooit. Als hij kleding kocht kocht hij enkel van de H&M mannen basic collectie. Soms kreeg hij wat truien van zijn broers die hen te groot waren geworden maar die droeg hij dan of enkel thuis, of het waren gewoon basic truien die hij naar school aan kon doen.
Het shirt wat hij nu echter aangedaan had was alles behalve basic. Het was een van de shirts die hij van een van zijn broers gekregen had. Het was een roze shirt met een plaatje van een taco er op en de tekst "I don't wanna taco bout it". Hoewel Gabriel het een grappig shirt had gevonden begon hij steeds meer te twijfelen des te langer hij er naar keek. Na zo een vijf minuten naar zichzelf gestaard te hebben haatte hij het shirt heel erg. Hij deed het gelijk uit en draaide zich weg van de spiegel om zichzelf niet te zien. Hij gooide het shirt maar direct in de wasmand zodat zijn moeder het hopelijk per ongeluk terug in de kast van zijn broer zou leggen. Vervolgens keek hij terug door zijn kast waar hij gewoon een effen wit shirt uithaalde. Hij deed het shirt aan en deed er vervolgens een zwarte bomberjack bij, denkende dat het feest vooral in de tuin zou zijn waar het nog best frisjes kon worden. Daarnaast was Gabriel best een koukleum dus liep hij zelfs in de warmste zomer dagen nog met een jasje.
Na nog even in de spiegel gekeken te hebben naar zijn outfit deed hij er een paar zwarte old-school Vans bij aan en maakte hij zijn weg naar beneden waar hij zijn telefoon uit zijn broekzak viste. Hij zocht eerst het adres van Jonas op via google maps om te kijken hoever het rijden was. Als het dichtbij was kon hij er wellicht nog heen fietsen en hoefde hij niet een lift te regelen. Net toen hij ernaar keek kreeg hij een nieuwe mail binnen. Zijn enthousiasme was zo groot dat hij er meteen op klikte en de mail ook gelijk door begon te lezen.
Dear Wolve,
I feel like if being gay was normal maybe I wouldn't have been single all my life. I would have been openly gay and felt proud about it. I wouldn't have felt like such an outcast. I'm actually quite happy that we relate on this subject, it makes talking easier I suppose?
I thought your poem was very pretty by the way, do you write often?
Sadly, equality is only a dream that most likely won't ever come true.
Yours sincerely, Luke
Dit keer verstuurde hij de mail niet meteen maar las hij hem eerst nog een paar keer door. Lichtelijk ontevreden over de mail verstuurde hij hem toch wetende dat hij waarschijnlijk moest vertrekken. Hij plaatste een blik op de tijd op zijn telefoon en ging toen terug naar de google maps app waar hij de route bekeek. Tot zijn opluchting was het huis van Jonas maar zo een vijftien minuutjes fietsen dus hoefde hij geen moeite te doen om een lift te zoeken. Hij liep de woonkamer in waar zijn moeder op de bank zat en klopte even zachtjes op de muur om haar aandacht te krijgen. "Mum? I'm going to hang out at a friends house alright?" vroeg hij zachtjes, wetende dat ze een film aan het kijken was en dat ze de film niet kon horen als hij te luid sprak. Dan was de kans dat hij mocht gaan al een stuk kleiner. Als hij zacht praatte zat ze meestal nog diep in de film en mompelde ze over het algemeen altijd maar ja. Dit keer, deed ze dat gelukkig ook. En met de toestemming van zijn moeder kon Gabriel niet snel genoeg het huis uit lopen en op zijn fiets stappen richting het huis van Jonas naar het feestje dat inmiddels allang begonnen was.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Ellias had een hand door zijn haar gehaald, maar zijn haar leek vrijwel altijd goed in model te zitten en dan maakte het niet uit welke kant het op zat. Daarna richtte hij zijn blik op de kledingkast, het moeilijkere onderdeel van zijn uiterlijk. Hij zuchtte bijna onhoorbaar toen hij de onopgevouwen stapel kleding in de kast zag liggen. Nee, Ellias was niet heel erg netjes. Toch liep hij naar de stapel kleding, en probeerde er een trui uit te vinden die hij graag aan wilde trekken. Toen hij die gevonden had en snel rook of het nog fris was, glimlachte hij tevreden, en verwisselde van shirt. Hij spoot wat deoderant op en deed zijn horloge om en besloot toen dat hij klaar was voor het feest. Toen hij zijn telefoon pakte bedacht hij plotseling dat hij helemaal vergeten was om Melinda een berichtje te sturen. Omdat hij haar niet wilde bellen, besloot hij haar een berichtje te sturen.
- Are you coming to Jonas tonight? X -
Daarna richtte hij zijn aandacht op zijn computer en zag tot zijn geluk dat hij een mail had van Luke. Ongeduldig nam hij plaats op de stoel en las met een kleur op zijn wangen de reactie van Luke. Hij moest zachtjes lachen om zijn eerste zin, en hoewel Ellias een relatie had voelde het vrijwel alsof hij ook single was, want echte gevoelens voor zijn vriendin had hij niet. Hij zou zich waarschijnlijk net zo onzeker en preuts voelen in een eerste relatie met een jongen, iets wat haast onvoorstelbaar leek.
Hoewel hij een berichtje hoorde binnenkomen van Melinda, besloot hij eerst de e-mail van Luke te beantwoorden.
Dear Luke,
I am happy too, that now we have at least eachother to talk about those secrets.
I would have loved to tell you I write regularly, it would've sound romantic, but sadly I am not. I am even surprised myself how easy it was to write the poem, although I knew no one would understand what I was saying and the kids at school would only wonder and try to figure out who the writer is.
I can't imagine what it would be like to openly talk about it.
Best wishes, Wolve
Na het versturen van de e-mail stond Ellias op, en opende al lopend het berichtje van Melinda. - I thought you would be busy helping your dad, though. Of course I am coming. I will join Emily, and see you there. XX -
Ellias kon wel concluderen dat Melinda ergens geërgerd klonk. Eerder de dag had hij nog nee tegen haar gezegd toen ze zouden afspreken, en nu vroeg hij of ze naar het feest kwam. Ja, dat was ook geen slimme zet... Toch besloot hij zich er niet te veel van aan te trekken en liep de trap af naar beneden waar hij zijn zusje, Sophie een film zag kijken. ''Hey Soph, do you know where dad is?'' Vroeg hij haar, maar ze leek haar blik amper van de tv te kunnen afhalen. ''Yes, I think... Outside..'' Mompelde ze. Ellias liep naar naar de achterdeur, maar zag dat zijn vader net naar binnenkwam. Hij schraapte zijn keel om zijn aandacht te trekken. ''Uhm, dad? I am going to Jonas, alright?'' Vroeg hij hem. Zijn vader liep naar de wasbak om zijn handen te wassen en zonder Ellias aan te kijken. ''Yeah, sure. Just don't get home too late. You know what we have talked about lately.'' Zei hij. ''Yes, thanks dad.'' Het was nog niet zo lang geleden dat Ellias zijn ouders waren gescheiden, en dat zijn moeder was vertrokken. Ellias en zijn zusje hadden geen contact meer met haar, wat hij moeilijk vond want ze had nooit de kans gekregen om zichzelf aan haar kinderen uit te leggen. Het feit dat ze daarvoor ook geen moeite had genomen deed hem pijn, en misschien wilde hij daarom geen eens contact meer hebben met zijn moeder.
De situatie had ervoor gezorgd dat het soms stressvol was in huis, en dat had invloed gehad op de resultaten op school, voor zowel Ellias als Sophie. Aan de andere kant gaf zijn vader hem meer toestemming als hij iets wilde doen, misschien dacht hij dat afleiding goed voor hem zal zijn. De afspraak was wel dat hij zijn schoolresultaten dan weer zou ophalen.
Ellias liep naar de hal om zijn jas aan te trekken en haalde daarna zijn fiets uit de schuur, Jonas woonde gelukkig niet ver bij hem vandaan.

Toen hij bij Jonas aankwam zag hij dat het feestje al van gang was. Er stonden veel fietsen voor zijn huis en als de jongeren om het huis heen het feestje niet hadden verraden had de luide muziek dat wel gedaan. Ellias liep om het huis heen naar de achtertuin, waar hij dacht Jonas wel te kunnen vinden. Hij begroette enkele jongens van zijn vriendengroep en liep de keuken in, waar hij Jonas zag die een arm om een meid had heen geslagen. Ellias kende haar niet.
''Hey, Ellias!'' Riep hij, en hij liet het meisje los om hem te begroeten. ''You want something to drink? Let's get crazy tonight!'' Ellias glimlachte en liet Jonas iets te drinken voor hem inschenken. ''Yeah, sure. But please, not as crazy as last time,'' herinnerde hij zijn vriend. Jonas duwde hem een beker in de handen waar hij een sterke drank in had gemixt met frisdrank. ''Cheers,''
Daarna liep Ellias de tuin in, hij vond het wat ongemakkelijk om bij de twee in de buurt te zijn die alleen maar klef aan elkaar zaten, en voor hij er wat tegen kon zeggen had hij zich in een spelletje beer pong bevestigd.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Het fietsen duurde voor zijn gevoel minder lang dan gepland, maar duurde in realiteit eigenlijk vijf minuten langer. Zijn gedachte hing zo erg bij Wolve dat hij langzamer had gefietst dan hij gewoonlijk deed. Deze keer was het echter absoluut geen probleem sinds zijn beste vriendin Jess tegelijk met hem aan kwam. Ze sprong enthousiast haar auto uit en sloeg haar armen gelijk om Gabriel heen. Hij kon al duidelijk de alcohol geur rond haar ruiken. Hij wilde haar een preek geven over rijden onder invloed maar ik wist dat ik deze preek al vaker had gegeven en tot nu toe had het nog geen enkele keer gewerkt, dus een tienduizendste keer zou vast ook niet werken. "Gaaabbeee!" riep ze glimlachend uit terwijl ze hem steeds strakker omhelsde. "Jess, you're suffocating me," zei hij. Hij lachte zacht ook al wilde hij dat eigenlijk niet. Jess liet hem toen, gelukkig, maar los en aaide even door zijn haren. "Let's go inside." Zonder op Gabriel zijn reactie te wachten nam ze zijn hand al en trok ze hem mee naar de achter waar ze de tuin in gingen.
Gabriel was wel gelukkig met Jess als beste vriendin. Ze waren al vrienden voor zolang hij het zich kon herinneren en hij zou het ook nooit anders willen. Jess was ook de enige reden dat Gabriel naar dit soort feestjes ging. Hij was namelijk absoluut niet een van de populaire mensen. Hij kende wel iedereen en was gewoon vriendelijk tegen iedereen maar hij hoorde gewoon niet echt in een kliekje. Jess daarentegen was lid van de cheerleaders en dus automatisch een van de populaire meisjes. En een van de knapste meisjes, niet dat dat Gabe iets uit maakte. Hij ging niet uit op uiterlijk, en zelfs al deed hij dat wel, hij viel niet op meisjes dus dan zou het hem nog niks boeien.
Gelijk toen ze de achtertuin binnen kwamen werd Jess begroet door een groep meisjes die ook in het cheerleader team zaten. Het leek bijna alsof ze gelijk Gabriel vergeten was en werd opgenomen door de meiden massa. Dat was het enige rotte aan een populaire beste vriendin hebben, op feestjes was ze altijd door anderen opgenomen. Tot zijn opluchting zag hij al vrij snel een andere vriend van hem bij de pingpong tafels alleen zitten. Een beetje té enthousiast liep Gabriel op de jongen af. "Gabe!" riep hij vrolijk toen de jongen Gabriel ook had opgemerkt. "Dick!" riep Gabriel lachend terug. Zijn naam was Richard wat afgekort werd naar Dick. Normaal noemde al zijn vrienden hem maar gewoon Rich, maar Gabriel was close genoeg met hem om hem Dick te noemen zonder dat hij er pissig van werd, het was een soort inside joke geworden tussen de twee. "You're playing with me," zei Richard en voor Gabriel precies doorhad wat er gebeurde zat hij in een team met Richard tijdens een spelletje beer pong. Nou was Gabriel absoluut niet een sportief persoon, hij had een slechte mik en had eigenlijk een bril nodig die hij nooit droeg, beer pong leek dus niet als het beste spelletje voor een jongen zoals hij, toch was hij er verrassend goed in, wat mensen al nooit van hem verwachtte.

__
sorry kort omg

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Nadat hij een potje beer pong verloren had, en zijn beker leeg was vond Ellias het tijd om wat anders te doen en nieuw drinken te halen, maar Daniel hield hem tegen. ''Where are you going, man, let's go for another round!'' Riep hij uitdagend en hij hield Ellias zelfs fysiek tegen door een hand op zijn schouders te leggen. Door de aanraking draaide Ellias zich om en deed ongemakkelijk een stap opzij door de aanraking te vermijden, wat Daniel amper door had doordat hij onder invloed was. Hij glimlachte breed, en draaide zich om, toen ze zagen dat Richard ook weer een team had gevormd met een andere jongen. Ellias knikte naar de jongen ter begroeting, hij dacht dat zijn naam Gabriel was maar hij wist het niet zeker, zo goed kende hij hem niet. ''Okay I will join, but I need another drink first,'' zei hij, en hij wilde zich aanstalten maken om naar de keuken te lopen. Opnieuw werd hij tegen gehouden door een van de andere jongens die een beker drinken in zijn handen duwde. ''Been taken care off,'' zei hij simpel, en hij zette de bekers neer voor een nieuw potje beer pong. Ellias lachtte zachtjes, en nam een grote slok van zijn drinken en besefte toen pas hoe sterk het drankje was gemixt. ''Don't complain, it's good,'' zei David, de jongen die hem de beker had gegeven, en gaf ook een beker aan de andere jongen die voor zijn eerste potje meedeed.
Toen de bekers weer recht stonden kreeg Ellias het pingpong balletje in zijn handen gedrukt. ''Okay, you start because you two are the losers.'' Zei David, die net als een paar andere jongens om de tafel heen stonden. Ze moesten lachen. ''Fine,'' zei Ellias, en hij beet even op zijn lip. Daarna concentreerde hij zich op het spel en richtte hij het balletje op een van de bekers.
Het gekke was dat de jongens die om de pingpong tafel heen stonden vrijwel allemaal jongens van zijn vriendengroep waren, jongens waar hij dagelijks mee omging en waarmee hij in het voetbalteam zat. Ondanks dat hij sommige van hun al jaren kende, voelde hij maar weinig connectie met ze. Hij vond ze aardig en gezellig, maar voor de rest leek hun wereld enkel te bestaan uit drank en meiden en vooral dat laatste was niet iets waar Ellias interesse in wad. Gelukkig had hij nu een vriendin, en was het makkelijker om niet mee te praten over dat onderwerp. Hij dacht dat bijna wel elke jongen in het team single was en elke week zo'n beetje een ander meisje had, althans, zo leek het soms, en de jongens die een vriendin hadden leken het nooit erg serieus te nemen. Ellias vroeg zich af of hij ook zo zijn geweest, als hij op meisjes zou vallen in plaats van jongens, maar hij kon zich het gewoon niet voorstellen.
Nadat hij het balletje had gegooid keek hij vlug en bijna ongezien op zijn telefoon. Enkele berichtjes, maar geen mail van Luke. Luke... Was het vreemd dat hij juist nu aan de onbekende jongen dacht? Hij liet zijn blik over de mensen in de tuin glijden. Wat als een van deze mensen degene was die hem een mail had gestuurd? Hij bloosde bij de gedachte. Wat als iemand erachter kwam, dat hij Wolve was...

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Alles gebeurde voor Gabriel zijn gevoel vrij snel en plots zat hij dus echt in een beer pong spel. Hij kreeg een beker in zijn hand gedrukt en keek er door op maar voor hij iets kon zeggen stootte Richard hem al aan. "You're drinking tonight." En dat was alles wat er nodig was voor Gabriel om maar aan het drankje te beginnen. Hij dronk eigenlijk helemaal niet veel. Meestal op feestjes hield hij het bij een drankje en dat was het. En dan ook zeker niet een hoog percentage. Meestal nam hij een flesje Jillz Apple Cider, of soms een biertje maar daar hield hij eigenlijk niet van. Gabriel was dan ook nog nooit echt dronken geworden, hij was enkel een paar keer aangeschoten geworden maar wist dan ook goed op tijd te stoppen. Gelijk toen hij dit drankje echter in zijn mond voelde merkte hij dat het veel sterker was dan hij ooit had gehad. Zijn gezicht trok dan ook ineen maar dit wist hij gelukkig snel te stoppen. Gabriel wilde niet op een watje lijken en sinds iedereen dit gewoon leek te drinken moest hij het ook maar doen. Hij kon het niet hebben dat mensen hierdoor gingen denken dat hij gay was. Wellicht was het ver gezocht maar hij kon gewoon absoluut geen risico's nemen. Misschien kwam het gewoon doordat Gabriel best een angstige jongen was maar hij wilde gewoon niemand een reden te geven om hem te verdenken van homoseksualiteit.
Het spel begon en het andere team mocht beginnen sinds zij blijkbaar de vorige ronden verloren hadden. Gabriel voelde zich al wat lichter in zijn hoofd worden al durfde hij te wedden dat het niet door de alcohol kwam maar meer door het feit dat hij weinig gegeten had en best druk was geweest die dag. En wellicht ook een klein deel door de hoeveelheid alcohol dat hij plots binnen had gekregen, het was een hoger percentage dan hij ooit gedronken had.
Zoals al eerder gezegd was, was Gabriel behoorlijk goed in beer pong. Met een nadruk op was blijkbaar had hij na een sterk drankje al zijn skills verloren. Hij en Richard verloren kei hard met het spel en de hoeveelheid drankjes die Gabriel op had moeten drinken waren meer dan ooit. Hij had zich nog nooit zo snel zo dronken gevoeld. Toen het spelletje klaar was was het voor zijn gevoel ook tijd om te gaan. Al ging hij nog niet. Voor hij het wist zat hij aan de voorkant van het huis op de patio op de grond te luisteren naar de liedjes die op de achtergrond speelde. Zijn haar was helemaal door de war, zijn shirt was doorweekt door gemorst drinken en zijn bomberjacket was hij ergens tijdens het spelen van beer pong en het lopen naar de patio kwijt geraakt.
Met lichte moeite haalde Gabriel toen zijn telefoon uit zijn zak en zette hij zijn 4G aan. Meteen kreeg hij de mail van Wolve binnen. Hij kon het niet laten om breed te glimlachen. Zijn gezicht kleurde ook helemaal rood, maar dat leek hem niks meer uit te maken. Na het half lezen van het bericht begon hij te typen, niet helemaal zeker over wat hij precies stuurde.
dera wolf
im haprpy to im glad woe can talgk tuo eahonr
would ve been romant but its ok more impressif thzat you jqust make the peom wikhout having any experis
mayb try poem more often
have u said gay out to yuoselgf
sincerely luke
Dus misschien ging het bericht niet zo goed als hij gehoopt had. Misschien klonk het allemaal beter in zijn hoofd en was het super logisch wat hij allemaal geschreven had. Daar zou hij de volgende ochtend als hij weer terug sober was waarschijnlijk wel anders over denken, maar dat was een zaak voor dan, niet nu. Voor nu was alles dat er toe deed dat hij alleen was en dat niet wilde zijn. Hij wilde gezelschap, en niet zomaar gezelschap, maar mannelijk gezelschap.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Toen Daniel en Ellias het tweede potje peer pong gewonnen hadden, probeerde Daniel hem nogmaals een potje mee te laten doen, maar daar had Ellias niet zoveel zin in. ''No, thanks.'' Zei hij vriendelijk, en met enige moeite liet Daniel hem ten slotte gaan. Zijn tweede beker alcohol was leeg, en gek genoeg snakte hij naar meer. Hij liep daarom ook naar de keuken waar hij voor zichzelf een nieuw drankje inschonk. Alcohol was Ellias inmiddels wel gewend. Toen hij jonger was dronken hij en Jonas altijd stiekem, en dan ging het vaak om een biertje of een glas mix drank met weinig alcohol. Dat was nu echter wel anders. Tegenwoordig leek het normaal om zo veel mogelijk en zo snel mogelijk alcohol te drinken op een avond, en hoewel iedereen de gevolgen daarvan wist, leek iedereen dat 'normaal' te vinden. Ellias wilde niet als een watje overkomen, hij dronk vaak gewoon mee. En na de eerste drankjes voelde hij altijd de drang om meer te drinken, en dan kostte het hem geeneens moeite meer.
Toen Ellias met zijn nieuwe drankje naar buiten liep werd hij aangestoten door iemand. Toen hij opkeek zag hij dat het een van de meisjes uit het cheerleader team was. Het voetbalteam en de cheerleaders gingen vaak samen, dus hij wist wie ze was, bovenal het feit dat het een vriendin van Melinda was...
''Hey, Lucy, how are you?'' Vroeg hij haar. Lucy glimlachte, haar wangen kleurden rood. Nog voordat Ellias een relatie had, ging er een roddel rond dat Lucy een oogje op hem had. Er gingen wel vaker zulke roddels rond, maar schijnbaar bleef deze erg lang hangen en vooral omdat nieman dat van Lucy verwachtte. Lucy was een stil meisje, schattig en klein. Ellias mocht haar wel, al was er natuurlijk niet meer dan dat.
''I'm fine, thanks. So are you excited for the game this Friday?'' Vroeg ze hem. Ellias dacht even na over zijn antwoord. Ja.. De wedstrijd van vrijdag was hij bijna vergeten. Het was een belangrijke wedstrijd voor zijn team, als ze deze zouden winnen dan zouden ze in de halve finale terecht komen. Hun coach wilde eigenlijk dat ze vaker zouden trainen, maar met het ophopende schoolwerk was dat lastig voor de jongens. ''Yeah, of course I am. I was just thinking about practise... Coach wasn't too happy.'' Zei hij nadenkend, terwijl hij terugdacht aan de training van die ochtend. Hun coach was natuurlijk ook zenuwachtig voor de wedstrijd, helemaal omdat een van de topspelers een blessure had en niet kon mee trainen. Het was zeer onwaarschijnlijk dat hij de wedstrijd zou kunnen spelen en dat vergrootte de kans dat ze zouden verliezen. ''Don't worry, I think you will be great.'' Glimlachte Lucy, en Ellias wist niet zo goed of ze het over hem of over zijn hele team had.
Plotseling voelde Ellias een hand op zijn arm. ''Ellias, hey!'' Hoorde hij Melinda toen zeggen, en ze wierp zich in zijn armen. Ellias gaf haar een kus en trok zich terug. Ze zag aan haar gezicht dat ze niet zo blij was dat hij stond te praten met Lucy. Ze had wel vaker enigszins haar jaloerze gevoelens geuit tegenover het meisje, en Ellias had het met Lucy te doen.
''I'll see you Friday, then!'' Zei Lucy, duidend op de wedstrijd en liep van het stel weg. ''What was she talking about?'' Vroeg Melinda direct, en ze keek Ellias indringend aan. ''Oh, just about the game.'' Antwoorde hij droog. ''Oh. Where have you been this evening? You didn't answer my texts!'' Vroeg ze toen, en Ellias wilde antwoord geven. Maar nog voor hij iets kon zeggen werd Melinda meegetrokken door een groep vriendinnen. Voor een keer vond Ellias dat niet erg. ''I'll be right back!'' Zei Melinda.
Ellias probeerde Jonas nog te vinden, maar tevergeefs. Daarna probeerde hij Melinda weer te vinden, maar ook zij leek spoorloos. Ten slotte besloot Ellias naar huis te gaan, hij had wel genoeg van het feest. En nadat hij zijn laatste drankje had leeggedronken, liep hij om het huis heen naar de voortuin. Toen hij naar zijn fiets wilde lopen zag hij een jongen voor het huis zitten. ''Hey, are you alright?'' Vroeg hij zonder na te denken, pas toen zag hij dat het de jongen was die eerder mee had gedaan met het potje beer pong. De arme jongen en Richard hadden zo erg verloren dat ze een heleboel drankjes hadden moeten drinken, maar zover Ellias Richard kende, wist hij dat Rich wel tegen een paar drankjes kon. De andere jongen daarintegen, had hij geen idee van... ''Gabriel it is, right?''

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Starend naar de grond liet Gabriel zijn ogen even rusten. Hij was moe door de hoeveelheid alcohol en kon haast wel inslaap vallen. Maar de plotse hoeveelheid gevoelens die hem overspoelde weerhielden hem daarvan. Hij moest denken aan Richard en hoe hij echt blij was dat hij vrienden was met de jongen. Hij had er niet eens echt een reden voor hij was gewoon zó blij. Hij werd er heel emotioneel van. Hoe blij hij wel niet was om Richard als vriend te hebben. "Man I love Dick," mompelde hij grinnikend tegen zichzelf. Want hij hield echt van Richard, de jongen was een van zijn beste vrienden. Gabriel had niet een hoop vrienden, maar hij hield echt een hoop van de vrienden die hij wel had. Het waren ook allemaal vrienden die hij al super lang had, zeker sinds de basisschool. Gabriel was ook niet heel goed in het maken van nieuwe vrienden. Niet dat hij het echt probeerde. Hij had zijn eigen vrienden dus hij deed nooit echt moeite om nieuwe te maken. Al zat hij er wel aan te denken of hij dat zou doen. Sinds al zijn vrienden eigenlijk bij de cheerleaders of de sporters zaten was er nooit iemand met wie hij naar de wedstrijden kon gaan, ook al was hij wel verplicht sinds hij zijn vrienden moest steunen. Ook moest hij verplicht naar alle trainingen komen waardoor een groot deel van zijn vrije tijd ook al vol zat. Hem hoorde je niet klagen daarover, het was altijd wel leuk. Maar het feit dat hij nou net niet een sporter was zorgde er wel voor dat hij zich als een buitenbeentje voelde in zijn vrienden groep. En dat naast het feit dat hij zich als gay jongen altijd wel als een buitenbeentje voelde.
Al deze gedachtes maakte Gabriel alleen maar emotioneler wat hij niet echt begreep. Hij keek op door een plotse stem waar hij best van schrok. "'M gooodd," knikte hij wat langzaam, een scheve glimlach spelend op zijn gezicht terwijl hij probeerde te achterhalen wie het persoon was die tegen hem praatte maar door de mix van alcohol en het nodig hebben van een bril was het gewoon een groot raadsel voor de jongen. "That'd be I yes," knikte hij op de vraag. Gabriel deed zijn best om recht op te gaan zitten om meer sober over te komen sinds hij niet wilde laten merken dat hij dronken was. Al was het wellicht best duidelijk. "Have uh.. have ya seen uhh.. Dick?" vroeg hij terwijl hij zijn ogen wat samen kneep en naar het persoon bleef staren. Hij had een grote drang om Richard te knuffelen en te vertellen hoeveel de jongen voor hem betekende en hoe blij hij was hem als vriend te hebben. "I really, REALLY love Dick." Zijn stem werd at luider naar het einde van de zin en door de hoeveelheid alcohol die hij al op had drong het absoluut niet meer tot hem door hoe fout zo een zin opgepakt kon worden door iemand die niet wist dat Gabriel Richard altijd Dick noemde. Een beetje moeizaam probeerde Gabriel overeind te komen. Toen hij eenmaal een beetje wankel stond kon hij het persoon pas echt goed zien. Hij trok zijn wenkbrauwen even op en liep wat dichter naar de jongen toe. Hij kende zijn gezicht maar kon het niet plaatsen. "Hot," mompelde hij goedkeurend.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Ellias hoorde de jongen iets vaags mompelen, en kwam iets dichterbij om hem beter te verstaan. Het was duidelijk dat de jongen genoeg drank op had, of gewoon heel slecht tegen alcohol kon. Ergens moest Ellias wel lachen, zo waren ze er allemaal wel eens aan toe geweest. Hij hoorde het aan zijn praten, aan de glimlach op zijn gezicht, aan de manier hoe hij probeerde rechtop te zitten en te doen alsof sober was. Voor Ellias was het overduidelijk dat dat het geval niet was, maar dat hoefde hij niet tegen hem te zeggen. Gabriel zou het toch niet door hebben.
''What.. Who is Dick?'' Antwoordde Ellias op zijn vraag, en hij herhaalde de vraag met twijfeling in zijn stem. Dat was een vreemde naam om iemand te noemen, maar Ellias kende ook niemand die die bijnaam had. Ellias moest lachen toen hij claimde dat hij heel veel van Dick hield, al schreeuwde hij het bijna uit. ''Shh, otherwise people will mis-understand you!'' Waarschuwde Ellias hem lacherig, al merkte hij dat zijn wangen rood kleurden door de opmerking die Gabriel had gemaakt. De jongen was zo dronken dat hij niet eens doorhad wat hij eigenlijk zei, of wat anderen ervan zouden begrijpen.
Toen stond Gabriel op en liep dichter naar hem toe om hem als het ware te kunnen bekijken. Ellias wist niet wat hij moest zeggen en bleef stilstaan. ''Hot.'' Was het enige wat hij zei, of had Ellias hem verkeerd verstaan.
Blozend staarde Ellias naar de grond. ''Yeah, well, maybe we should get you home now? Do you live far from here?'' Hij probeerde zich te herinneren waar hij de jongen van kende, misschien was hij enkele keren bij de wedstrijden geweest of waren ze elkaar gepasseerd in de gangen, maar voor zover Ellias wist, kende hij de jongen niet. Hij wist dus ook niet waar hij woonde, en hij hoopte maar dat het niet al te ver was.
Het zorgzame in Ellias kwam naar boven en hoewel hij zelf ook wat drank op had, wist hij waar hij mee bezig was. Hij zou ervoor moeten zorgen dat Gabriel veilig thuis zou komen want hij betwijfelde of de jongen dat nu alleen zou kunnen doen.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Zachtjes grinnikte Gabriel door de eigenlijk doodnormale vraag van de andere jongen. Het klonk gewoon zo raar in zijn hoofd. Wie was Dick? Het beste persoon ooit, duh! Voor Gabriel klonk het allemaal heel logisch en gewoon correct, hij snapte dus niet waarom deze jongen het niet wist. "Dick... is... big and nice," knikte hij langzaam terwijl hij keek alsof dit antwoord een hoop nadenken kostte. Door de lacherige manier waarop de jongen hem waarschuwde moest Gabriel zelf ook lachen. "What is to misunderstand? I really fucking love Dick... Wanna hug Dick." Gabriel was zo zeker van zijn zaak dat hij als een malloot aan het knikken was over zijn eigen woorden. Ook moest hij weer lachen. Als sober persoon was Gabriel al een erg lacherig en vrolijk persoon, deze karakter eigenschappen werden alleen maar versterkt. Door de alcohol die hij op had zat er namelijk geen rem meer op hem. Zijn zelf controle en zelf reflectie waren niet meer actief en hierdoor was hij dus niet te temmen. Normaal gesproken zou hij zichzelf afremmen en zou hij realiseren dat zijn acties en reacties niet erg gepast waren, maar door de alcohol dus niet. Daarnaast zorgde alcohol er ook voor dat hij eerder eerlijk was. Of nou ja, leugens kwamen er gewoon zo slecht uit dat iedereen gelijk kon raden dat het een leugen was. Als hem nu dingen gevraagd zouden worden zou hij dus zonder er bij na te denken zomaar de waarheid kunnen uit spugen.
Gabriel probeerde terug te denken aan hoever hij van het feest af woonde maar hij wist het eigenlijk niet echt meer. Hij kon ook niet zo snel op zijn eigen adres komen. Dus hij begon maar wat zacht te lachen terwijl hij naar de andere jongen keek. "I don't remember," fluisterde hij grinnikend. Om de een of andere reden vond hij dit echt een van de grappigste dingen ooit. Hij moest er best erg door lachen. Zo erg dat hij even zijn evenwicht verloor en haast voorover viel. Gelukkig wist hij dit nog net te vermijden maar het had niet veel gekost of hij had plat op zijn gezicht op de grond gelegen.
Kort keek Gabriel toen weer naar de jongen. De lichten op de patio waren plots aan gegaan dus ineens kon hij hem echt goed zien. Zacht grinnikte hij weer. "You're like.. wow.. pretty."

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Ellias had eigenlijk op antwoord gehoopt, maar Gabriel leek niet in staat te zijn zich te herinneren waar hij vandaan kwam. Ellias lachte zachtjes. Ergens was het hele beeld wel komisch. Hoe Gabriel over Dick praatte, terwijl hij niet realiseerde hoe het eigenlijk klonk. Ellias wist niet wie Dick was, maar hij had wel door dat het een bijnaam voor iemand was, en als een voorbijganger het gesprek zou horen was het haast normaal dat ze het verkeerd op zouden vangen.
Toen Gabriel even zijn evenwicht leek te verliezen rijkte Ellias een hand uit naar zijn schouder om hem tegen te houden om tegen hem aan te vallen. Hun blikken kruisden. ''You're like... wow.. pretty.'' Hoorde hij hem zeggen. Ellias zijn wangen kleurden rood. Hij wist niet goed wat hij moest zeggen. De jongen was dronken, hij had vast niet door wat hij zei.
''Maybe you should just sit down,'' stelde hij toen voor, waarna hij zijn hand van zijn schouder liet glijden. Hij wilde de jongen wel helpen, maar hij had geen idee hoe hij hier gekomen was of met wie, en Gabriel leek het zelf ook niet meer te weten. Als automatisch greep Ellias naar zijn mobiel, en hij stuurde hulpzoekend een berichtje naar Jonas, maar die zou dat waarschijnlijk niet eens lezen, veel te druk bezig met andere dingen. Twijfelend stond Ellias daar op de oprit. ''So here is the idea. You either tell me who Dick is.. Otherwise I can't get him. If you don't remember I can bring you home... On my bike, but then you just have to tell me where you live...''

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld