Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - What if you and I were meant to part

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:

What if you and I
were meant to part ways,
only so that we could find
each other again

Madeleine Joan de Claire - Princess of Portugal

They envy us, because we're mortal, because any moment might be our last.
Everything is more beautiful because we're doomed. You will never be
lovelier than you are now. We will never be here again.

@Kittenpainfull

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:

Dante Julio Gonzalez
Prince of Spain

And I'll use you as a warning sign
That if you talk enough sense, then you'll lose your mind
And I'll use you as a focal point
So I don’t lose sight of what I want
And I've moved further than I thought I could
But I miss you more than I thought I would

begin in volgende bericht

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het was niet al te lang geleden dat Spanje, en ongetwijfeld de andere landen van Europa, een uitnodiging gekregen hadden van Schotland. Ze hielden een gala en onder anderen was de koninklijke familie van Spanje uitgenodigd. Dit betekende dat ook Dante mocht komen, al had hij hier niet echt interesse in en was hij dat ook niet van plan. Helaas voor de jonge man leek het toch niet zo makkelijk te zijn en moest de jongen dan toch maar op het schip richting Schotland. Het enige leuke wat er voor hem in zat was dat hij naar vrouwen kon kijken, dat was ook een grote reden dat zijn ouders hem meegenomen hadden. Dante was de oudste van zijn broers en zussen wat betekende dat als zijn vader te overlijden kwam dan was Dante de koning. Nu wouden zijn ouders dat Dante zo snel mogelijk zou trouwen, het liefst met een prinses. Op deze manier had Dante dan toegang tot 2 verschillende legeren, zowel die van Spanje als die van het land van zijn vrouw. Nu was dit algemeen wel handig maar voor Spanje was het toch wel iets wat ze erg graag wouden. Als ze een groter leger hadden dan zou het voor Spanje alleen maar gemakkelijker maken om Portugal binnen te treden en hun land over te nemen. Het was namelijk zo dat Spanje en Portugal nu al jaren in een rivaliteit waren. Dante wist niet anders dan dat Spanje en Portugal een bloedhekel aan elkaar hadden, dit was al zo toen zelf zijn overgrootvader koning was. Al had Dante geen idee waar de haat vandaan kwam of hoe het ooit begonnen was, wat hij wel wist was dat wanneer hij koning was hij verder zou gaan met de rivaliteit tegen Portugal. Hun waren de reden dat zijn opa was overleden en dat zou hij hen niet zomaar vergeven. Ook was de rivaliteit nu al zo diep dat het moeilijk was om ineens te zeggen dat Dante als nieuwe koning het achter hem wou laten, de vraag was of Portugal dit dan ook zou doen of dat ze dat als kans zouden gebruiken om Spanje aan te vallen. Hoe dan ook, als Dante koning was zou hij dus gewoon de strijd tegen hun tegenstander voortzetten. Zelfs als hij geen sterk leger er van zijn vrouw bij zou krijgen.
Een deel daarvan was dus eigenlijk ook een vrouw te vinden voor de toekomstige koning die Spanje zou versterken. Zijn ouders hoopte dus dat ze zo vrouw zouden vinden op het gala van Schotland. Persoonlijk was Dante liever thuis gebleven maar dit was hem niet gelukt. Dus na 2 dagen in een koets besteed te hebben en nog wat dagen op een schip waren ze aangekomen in Schotland. Ze konden verblijven in het kasteel net zoals de andere royale families. Gelukkig zouden ze niet lang blijven en misschien kon Dante het nog een beetje na zijn zin hebben met een dienstmeisje aangezien deze toch altijd makkelijk te verleiden waren, dat had Dante al wel gemerkt. Vrouwen van wat hogere afkomst waren toch wat moeilijker want deze hadden altijd hun maagdelijkheid te behouden, anders werd het moeilijk voor ze om nog te trouwen. Dit was dus niet het geval bij dienstmeisjes, het was toch niet alsof deze al een kans hadden om te trouwen met iemand van hoge afkomst. Dus als ze de kans hadden dan doken ze toch wel vaak met een prins in het bed
Dante had zich aangekleed in zijn mooiste kleding en was klaar om naar de balzaal te vertrekken. Hij liep de deur uit van zijn aangewezen kamer en liep onderweg naar grote zaal waar het hele gebeuren plaatsvond. De koninklijke familie was er nu iets langer dan 24 uur dus het duurde niet lang voor Dante de zaal gevonden had, aangezien hij al een beetje tijd gehad had het kasteel te verkennen. De zaal was nog niet heel vol maar al wel vol genoeg dat mensen met elkaar aan het praten en dansen waren. Zelf had Dante niet zo zin om te dansen en dus besloot hij van een afstand te kijken. Als het niet snel gezelliger werd dan zou hij zichzelf waarschijnlijk excuseren van het feest om door de tuin rond te lopen. Dat zou hij dan nog leuker vinden dan dit.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Haar hand lag op haar buik terwijl het kamermeisje de veters van haar jurk strakker en strakker trok. Nog even en ze zou van de kruk vallen omdat ze geen adem kreeg, terwijl haar moeder haar bleef aankijken en haar bleef vertellen hoe mooi de jurk haar stond.
''Keep your shoulders straight Madeleine, show them how beautiful of a young woman you are.''
Madeleine was de opmerkingen inmiddels wel gewend. Bij elk event bracht haar moeder haar bezoekjes om er voor te zorgen dat haar enige dochter er op het best uitzag.
''I can't breath, it's too tight.'' Bracht ze met moeite uit, maar haar roep om hulp werd zoals gewoonlijks afgewezen. Haar voortkomen was belangrijker dan haar welzijn. ''You are overreacting, child, it's only for one evening.'' Zei haar moeder. Zodra het kamermeisje klaar was deed ze een stap naar achter en focustte haar blik op de grond. Madeleine haar moeder rijkte haar hand uit om haar van de kruk af te helpen die ze met genoegen aannam. Ja, het was maar voor een avond, als ze het zolang zou volhouden. Ze kon niet wachten tot het moment dat ze uit de jurk werd geholpen. Haar moeder deerde haar commentaar echter niet dus hield ze wijs haar mond, want ze wist hoe belangrijk dit voor haar moeder was. Voor Madeleine haar toekomst, welgezegd. Hoewel ze haar best deed om een huwelijk uit de weg te gaan wist ze dat haar ouders haar elk moment zouden kunnen weggeven aan een man. Een prins als het kon, van een welvarend land en in bezit van een groot leger. De onrust omtrent de oorlog tussen Portugal en Spanje werd steeds erger, en als Portugal geen nieuwe bondgenoot zou sluiten zouden ze het verliezen, en Spanje zou geen genade tonen aan de koninklijke familie. Hoewel Madeleine droomde van een man die met haar trouwde omdat er liefde in het spel was, wist ze dat de toekomst van Portugal in haar handen lag en daarmee de vele levens die gespaard zouden blijven. De verantwoordelijkheid was groot en ze deed daarom wat haar ouders van haar vroegen.
Samen met haar ouders en haar drie broers liep ze de trap af naar de begane grond, waar de balplaats zich bevond. Ze moest toegeven dat ze het paleis en de natuur van Schotland om te bewonderen vond, maar het klimaat was treurig en de avonden waren al gauw donker. Ze verlangde naar de lange en zonnige dagen van het zuiden, gelukkig verbleven ze dan ook maar enkele dagen.
''Remember to smile, stay friendly with everyone, even those bastards from Spain. We need to keep the rest on our side. And Madeleine my darling, place don't wander off, we need you in the balroom.'' Ellias, haar broer die slechts een jaar ouder was als Madeleine liep naast haar en herhaalde de woorden die haar vader tijdens het ontbijt vandaag nog had gesproken op sarcastische toon. Als antwoord gaf ze hem speels een duwtje. ''Careful brother, or I will tell the lovely princess of England ugly things about you.'' Haar ogen waren op Ellias gericht om zijn reactie te zien, en Ellias keek haar uitdagend aan. Het was inmiddels erg duidelijk geworden dat Ellias een ding had voor de prinses van Engeland, al had Portugal vrij weinig aan Engeland als bondgenoten. Ze was namelijk geen erfgenaam en zou dus vrij weinig aan Portugal kunnen geven. Daarnaast was het een feit dat Engeland voor weinige redenen naar het zuiden zou komen om in een oorlog te vechten waar ze niks mee te maken hadden. Of Ellias goedkeuring zou krijgen om zijn liefde te trouwen was dus nog maar de vraag.
De zaal was gevuld met lachende en pratende mensen, vrouwen in prachtige jurken en heren in nette pakken. Alles om indruk te maken op anderen. Meerdere dienstmeiden liepen rond met dienbladen gevuld met drankjes en hapjes en de muzikanten draaiden sfeervolle muziek vanaf de zijkanten. Onderzoekend gleden Madeleine haar ogen over de mensen. Ze was altijd opzoek naar iets vermakelijks en hield daarom van feesten zoals deze. Helaas voor haar had haar vader de voorhand genomen voordat ze iets interessants kon ondernemen.
''Walk with me, sweetheart. I want to introduce you to some people.'' Zonder een weerwoord te kunnen geven legde ze haar arm in die van haar vader en deed braaf maar met tegenzin wat er van haar gevraagd werd. En voor ze er erg in had stond ze aan een van de zijlijnen verstrengeld in een gesprek over politiek en handelsaffaires met verre landen. Onderwerpen waar ze totaal geen interesse voor had, en de enige afleiding die ze had was de wijn in haar hand en de dames op de dansvloer, die het duidelijk meer naar hun zin hadden dan zij.
De man met wie ze in gesprek was was lang, bleek en had een lelijke, lange baard. Hij trok haar totaal niet aan, maar hij had duidelijk zijn zinnen op haar gelegd. Ze ontweek zijn blik waar dat kon en nipte van het glas dat ze in haar hand had.
''And obviously, Portugal is an excellent country for vineyards and other excotic fruits, that we cannot grow on our land. Perhaps we could make arrangements as soon as - ...'' Zijn stem alleen al verveelde haar.
''Perhaps I need to make use of the ladies room. If you would excuse me,'' Ze maakte een buiging voor de man en ontweek de afkeurende blik van haar vader. Ze wist dat het ongelovelijk onfatsoenlijk was om tijdens een gesprek zomaar weg te lopen, maar de man praatte al voor zo'n kwartier en er leek geen einde te komen aan zijn onzinnige verhalen. Bovendien was het voor haar allang duidelijk dat hij geen bijdrage kon leveren aan de oorlog die ze voerden, dus zou hij nooit een mogelijke partner voor haar kunnen zijn.
Zodra ze uit het zicht was van haar vader zocht ze een dienstmeid om haar lege glas te verwisselen voor een volle. Misschien zou de drank de avond wat spannender kunnen maken.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Dante kwam niet vaak op gala’s of soortgelijke feesten. Eigenlijk vrijwel nooit. Nu was het dan ook zo dat niemand hem binnen deze zaal bekend voor kwam, niemand buiten zijn ouders om. Hij leek 1 van de weinige te zijn die geen bekende rond had lopen. Er waren meerdere groepen gevormd van mensen die met elkaar aan het praten waren. Het was niet dat de jongeman er van baalde dat hij niemand kende, aan de mensen te zien die er waren was hij er juist blij mee. Het waren een heleboel koninklijke families die elkaar allemaal probeerde op de meest subtiele en passief agressieve manier te laten zien dat hun land beter was dan die van de anderen. Al deden de mensen allemaal aardig tegen elkaar, niks ervan was daadwerkelijk gemeend. Iedereen had zijn of haar redenen om vriendelijk te doen, of ze wouden wat van een ander, ze zochten een partner die hen zou helpen op lange termijn, er waren genoeg redenen voor mensen om vriendelijk en spraakzaam te blijven met mensen die ze liever niet wouden zien. Dante begreep dan ook niet waarom dit soort feesten er waren, er was maar een klein groep mensen die elkaar daadwerkelijk blij waren om te zien, als die er überhaupt al waren. Zelfs als 2 landen bondgenoten van elkaar waren betekende dat niks, dat was dan vaak alleen omdat er dan voor hun wat in zat en niet omdat ze daadwerkelijk om de ander gaven. Zo zat het leven van koninklijke en adellijke families nou eenmaal in elkaar. Je kon daadwerkelijk niemand vertrouwen.
Terwijl Dante zich had afgezonderd van de drukke gedeelte van de zaal hield de jongeman zijn blik op alle mensen in de zaal. Hij hield iedereen in de gaten en bestuurde elke beweging. Het was bijzonder om te zien hoe mensen zich gedroegen, niemand had door dat ze vanaf een afstand bekeken werden. Kleine oogrollen die ze deden of een zucht zodra iemand wegkeek alsof het niet uitmaakte en niemand het doorhad maar integendeel dus, Dante zag het. Niet dat hij veel aan de informatie had. Het bestuderen van mensen was eigenlijk meer voor zijn eigen amusement. Zo viel zijn blik op een jonge vrouw, niet veel ouder of jonger dan hemzelf, blonde lokken en vanaf een afstand leek ze blauwe ogen te hebben al zouden ze ook prima groen gekleurd kunnen zijn. Ze liep met arm in arm met een oudere man, Dante gokte dat het haar vader was maar het kon net zo goed zijn dat ze uitgehuwelijkt was aan een oudere man. De twee waren in gesprek met een andere man, al duurde het niet lang voor de vrouw haarzelf leek te verwijderen van de twee mannen. Gelijk had ze, beide mannen leken nog saaier dan de ander. Met zijn blik volgde hij de vrouw, een speelse grijns kwam op zijn lippen terwijl hij de achtervolging er in zette.
Na haar gevolgd te hebben kwam Dante erachter dat de vrouw een leeg glas verwisseld had voor een vol glas. Na dit gezien te hebben besloot hij ook een glas van het dienblad te pakken waarna hij dichter naar haar toe liep. “Cheers.” Een charmante glimlach was te vinden op het gezicht van Dante. “To a more.. enjoyable night, I suppose.” Vervolgde hij terwijl hij het glas naar de vrouw ophield.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Hoewel haar ogen de zaal afzochten naar een bekend gezicht, vestigde Madeleine haar heldere ogen op de jongeman die haar had aangesproken. Onderzoekend bekeek ze zijn gezicht, zijn postuur, het was een aantrekkelijke man, maar wie hij was kon ze niet thuisbrengen. Zijn getinte huid en donkere haren gaven weg dat hij waarschijnlijk van een van de zuidere landen afkomstig moest zijn, maar aan de andere kant zei dat vrij weinig, want Madeleine zelf kwam ook uit Portugal en was anders dan haar meeste landgenoten gegund met lange blonde haren en groene ogen.
Ze gunde hem een oprechte glimlach en hief haar glas naar hem op. ''Cheers.'' Zei ze, terwijl ze haar schouders weer liet ontspannen en een voorzichte slok van haar wijn nam. ''And what would make this night more enjoyable to you, sir?'' Vroeg ze hem uit interesse en nieuwsgierigheid. Zijn donkere ogen hadden iets mysterieus, en het zorgde ervoor dat ze meer van hem wilde ontdekken.
Ze vestigde haar ogen op de dansvloer, en zag tot haar genoegen dat Ellias zijn geliefde gevonden had. Het tweetal was een bijzonder paar, maar het was duidelijk te zien dat ze het beide naar hun zin hadden. De gedachte deed Madeleine glimlachen, ze was oprecht blij voor haar broer. Haar oudste broer was momenteel thuisgebleven, evenals zijn vrouw. Niet alleen was het zijn taak om de veiligheid van het land te waarborgen, er was daarbij een baby op komst wat ervoor gezorgd had dat ze beide niet konden varen. Ze zag haar andere broers beide ergens praten met oudere mannen. Het onderwerp scheelde haar niet zo veel, het waren vast zaken die belangrijk waren voor het land, aangezien zij beide al verloofd waren. Ergens vond ze het oneerlijk dat zij als jongste van het koningspaar eerder moest trouwen dan haar broers, enkel omdat ze van een ander geslacht was. Voor vrouwen was het erg belangrijk dat ze jong gingen trouwen. Als ze eenmaal gebloed had was het tijd om een partner te zoeken, gezien er hoe jonger ze was meer vraag was voor haar hand. Voor haar broers daarintegen was dat minder van belang. Het gaf ze meer tijd om zelf een mogelijke partner te vinden, wellicht een waar ze echte liefde voor voelden, en dat was voor Madeleine misschien wel het belangrijkste. Ze was gelukkig voor haar ouders die liefde hadden gevonden in een verplicht huwelijk, maar ze was slim genoeg om te weten dat dat erg onwaarschijnlijk was. Vrouwen werden enkel gezien om uit te huwelijken voor het belang van het land, om vervolgens wat erfgenamen op de wereld te zetten. Een man kon daarintegen elke relatie aangaan die hij wou, affaires verkrijgen met vrouwen van lagere klasses. Er waren zoveel dingen die Madeleine stiekem wel wilde ontdekken, maar het was veel belangrijker om voor nu haar maagdelijkheid te behouden, anders zou ze een schande zijn voor de familie. Bovendien was ze echt niet van plan om haar maagdelijkheid te geven aan een vreemde man die ze niet kende.
Ze keerde onopvallend haar rug toe naar haar vader, hoewel hij aan de andere kant van de zaal stond en haar hoogswaarschijnlijk niet zou zien. Ze wilde echter niet ontkomen aan het gesprek dat ze nu had met deze mysterieuze aantrekkelijke man, ze had de hele avond nog de tijd om aan de formaliteiten van haar vader te voldoen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het was een aangename verrassing voor Dante dat de vrouw zo positief op zijn aanwezigheid reageerde. Niet dat hij verwacht had een klap te krijgen zodra hij gezien zou worden maar meestal waren vrouwen toch wel wat terugnemend en zou bijna elke andere vrouw verlegen of overrompeld gereageerd hebben. Niet dat je Dante hierover zou horen klagen. Het was voor hem juist prettig om een vrouw te ontmoeten die zich niet gedroeg als de bange en terughoudende maagd maar bij de eerste zin al overkwam als een spontane vrouw. Nu dat hij dichterbij haar stond nam hij de vrouw even goed in hem op. Hoe cliché het ook klonk, van dichtbij was de vrouw nog knapper als dat ze was toen Dante haar bekeken had van een grote afstand. Al begon hij zich wel af te vragen waar ze vandaan was, het was niet alsof haar accent of uiterlijk verraadde wat haar afkomst was. Niet dat het erg veel uitmaakte. Het was niet alsof Dante op zijn knieën zou gaan voor de eerste de beste vrouw die er leuk uitzag en een beetje gezellig was en haar hand zou vragen. Voor nu was het genoeg om een gezellig iemand te hebben waarmee hij het gala doorheen zou komen en tot nu toe leek de vrouw voor hem daar geschikt voor te zijn.
Opnieuw zette Dante zijn charmante glimlach op bij het horen van de vraag van de vrouw. Dit was hem te makkelijk zo. “Well, before I was hoping to run into a beautiful young lady but it seems that now my night is complete.” Dante was een grote flirt en dat was iets wat hij niet kon helpen. Hij wist dan ook dat hij absoluut geen lelijke jongen was en dat hij hier bij de dames daar erg gebruik van kon maken. “But it seemed you were busy with some boring conversation so maybe I should just let you be… and let you go back to those two old men who were probably discussing some kind of political issue.” Er was een duidelijk speelse toon terug te horen in de stem van Dante. De jongeman moest dan wel koning worden van Spanje maar hij had nog geen idee hoe hij dat moest doen. Het was moeilijk voor hem om serieuze gesprekken te voeren of zijn concentratie lang bij politieke zaken te houden. Als hij mee moest kijken bij zijn vader en mee ging met vergaderingen dan kon Dante het al haast niet meer aan en dan hoefde hij nog niet eens zelf wat te doen. Ondanks dat Dante erg veel motivatie had om een goede koning te worden, als het daadwerkelijk aankwam op de taken doen doe een koning moest doen dan werd het toch wel wat moeilijker voor hem. Al zag hij dat nu meer als een probleem voor de toekomst en zag hij geen nut om zich daar nu druk over te maken. Al helemaal niet in dit moment, in dit moment was Dante te druk bezig met de vrouw die hij voor hem had staan.
Aan haar kleding te zien was ze wel van koninklijke afkomst wat betekende dat het moeilijk tot onmogelijk zou zijn om haar vanavond mee terug te nemen naar zijn slaapkamer. Tenzij ze daadwerkelijk bereid was om een goede avond te hebben in de hoop dat niemand erachter zou komen maar het was haast idioot om zo’n gok te wagen, dat wist Dante zelf ook wel. Dus zou hij er niet vanuit gaan dat het zover zou gaan vanavond, al zou Dante natuurlijk nooit nee zeggen tegen een uitdaging. Daarnaast, zelfs als het niet zover zou komen zou het de jonge prins al heel erg helpen als hij gewoon iemand had om een gezellige avond mee te beleven.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Een glimlach verscheen op Madeleine haar gezicht bij zijn complimenten, al wist ze niet zo goed wat ze erop moest zeggen. Het was niet zo dat ze niet met complimenten om kon gaan, of dat een jongeman nog nooit met haar geflirt had, maar voor Madeleine was het allemaal een beetje te veel van het goede. Hoevaak zou hij deze woorden tegen andere vrouwen hadden uitgesproken? Gezien het een knappe vent was en hij daar duidelijk zijn raad mee wist, ging ze er haast wel vanuit dat zij niet de eerste voor hem was. Toch liet ze niet merken dat ze dat over hem dacht en keek hem uitdagend aan. ''You're easily satisfied if that was all.'' Zei ze speels, en ze volgde zijn blik naar haar vader die nog steeds in gesprek was met de man van daarnet. Zelfs vanaf hier kon ze wel raden hoe saai het gesprek was. Ze vroeg zich af of het nog steeds ging over de overeenkomsten die de man wou sluiten of dat haar vader nu bezig was met hem duidelijk te maken dat zijn dochter geen mogelijke optie voor hem was.Hoe dan ook, het interesseerde haar niet en het was ook zeker geen gesprek waar ze zich weer wou bijvoegen. Ze vond het opmerkelijk dat de jongeman haar mening deelde over de onderwerpen die aanbod kwamen tijdens de gesprekken, aangezien hij ze 'saai' noemde, en vroeg zich af van wat voor afkomst hij kwam. De meeste leden van een koninklijke familie stelden zich wel open voor politieke of zakelijke discussie punten, gezien het een van de voornaamste redenen was om evenementen te organiseren. Als het hem niet interesseerde, was hij iemand van een andere klasse die er geen invloed op was, of was hij iemand die simpelweg gewoon geen interesse had in dergelijke zaken. Nogmaals, Madeleine kon ook vrij weinig geven om die dingen, ze zouden het verboden moeten maken om op festiviteiten daarover te praten. Veel liever praatte ze met mensen over andere dingen, zoals verre reizen, bijzondere ervaringen, avonturen waar ze jaloers van zou worden. Er waren veel dingen die ze wilde ontdekken, maar haar titel weerhield haar ervan.
''No thank you, I've had enough of those boring conversations. I'm better at other topics, anyway.'' Beantwoorde ze zijn opmerking. Ze wilde niet al te erg laten blijken dat ze liever hier bij hem bleef dan terug stapte bij haar vader, maar het was wel de waarheid. Welke jonge vrouw wou liever saaie gesprekken voeren met haar vader dan met een mysterieuze jongeman?
Op feesten zoals deze nam haar vader haar graag mee op sleeptouw, maar meestal was Madeleine daar wel klaar mee na een goed gedeelte van de avond. Ze hield ervan om nieuwe contacten te leggen ment mensen, om het leuk te hebben en om te dansen. Maar zodra ze het grootste gedeelte van deze menigte had bestudeerd kon ze al wel concluderen dat er behalve op de jongeman in haar bijzijn weinig bijzonders in de zaal rondliep. Veel waren oude mannen, of koppels. Normalite zou ze op zulke momenten een van haar broers opzoeken om spontane dingen mee te doen, of zichzelf terugtrekken tot de tuinen of haar slaapvertrekken. Voor nu was dat allemaal een plan B, en zou ze eerst ontdekken wat er nog meer te ontdekken viel over deze jongeman. Enigszins wilde ze zijn identiteit ontrafelen, maar aan de andere kant vond ze het mysterieuzer om niet te weten waar hij vandaan kwam.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:

Lachend haalde Dante zijn schouders op. “What can I say?” Lachte de man terwijl hij een hand haalde door zijn lange bruine lokken. “I am easily pleased.” Het was daadwerkelijk zo, al wat de jonge prins nodig had op een feest als deze wat iemand die hem kon vergezellen en wat drank erbij was ook zeker niet verkeerd. Natuurlijk was dat niet hoe koninklijke families zich moesten gedragen op deze evenementen en dat was dan ook vaak hoe Dante onder de feesten uitkwam. Door vroeger zich wel eens erg verkeerd gedragen te hebben tegenover grote en invloedende families kon Dante dat vaak opbrengen waardoor hij niet mee hoefde. Dit keer had het alleen dus niet gewerkt, anders stond hij niet waar hij nu stond. Deze keer wilden zijn ouders hem toch graag introduceren aan een paar vrouwen van wie hun dachten dat een goede match zouden zijn voor Spanje. Gelukkig was zijn moeder nog bezig met haar jurk aan te trekken en dus waren zijn ouders nog hier, al zou het niet lang duren voor ook hun de zaal zouden betreden en zodra ze er waren zouden ze waarschijnlijk op zoek gaan naar hun zoon om hem vervolgens rond verschillende vrouwen te pronken alsof hij een soort prijs was die ze konden winnen. Al dacht Dante daar wel hetzelfde over, de vrouw die met hem zou trouwen zou toch wel geluk hebben in zijn ogen. Zo groot ego had de man dan wel weer.

“And what kind of topics might those be?” Dante zette het glas in zijn hand aan zijn mond en nam een kleine slok terwijl hij met een duidelijk geïnteresseerde blik de vrouw voor hem aankeek. Het was voor Dante een opluchting dat hij iemand in deze zaal gevuld met mensen die graag over politiek hadden of deze tijd gebruikte om connecties te leggen, dat hij toch iemand gevonden leek te hebben die hier hetzelfde over dacht als hem. Dat was voor Dante een goed teken dat de avond toch goed zou gaan verlopen in plaats van dat hij de hele avond met mensen over politiek moest hebben, een vrouw moest zoeken die zich wou aansluiten bij Spanje en ook echt wat toe te voegen had aan Spanje. Alleen de gedachte al verveelde Dante al weer en dus richtte hij zijn focus weer op de vrouw voor hem. Een vrouw die hem toch daadwerkelijk wel interesseerde en waar hij zich toch wel bij op zijn gemak voelde. Al was het niet moeilijk voor Dante om zich op zijn gemak te voelen bij iemand, bij de vrouw voor hem leek het toch nog weer anders te zijn. Het was meer dan zich op zijn gemak voelde, hij merkte dat hij het daadwerkelijk gezellig met haar kon hebben, zelfs als ze nog maar een paar zinnen hadden uitgewisseld. Hij hoopte dan ook dat de vrouw hierover hetzelfde dacht en hem toch wel wat gezelliger vond dat het vorige saaie gesprek waar ze vast in zat.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Madeleine bestudeerde de grijns die op zijn gezicht verscheen en lachte zachtjes. Ze vond het interessant om met hem te praten, en hij had ook zeker geen verkeerd gezicht om naar te kijken, maar de zelfverzekerde houding was voor haar iets te veel. Het herinnerde haar aan de type mannen die altijd vol arrogantie op haar af stapten, enkel om haar uit te lokken en om te zien hoever ze zou gaan. Ze wilde liever niks van zulke types weten, en liep er vaak al gauw bij weg, al gaf ze deze jongeman wel een kans. Hij had immers ook nog niets gezegd dat ze als beledigend kon opvatten dus ze had niet echt een reden om erbij weg te lopen. Bovendien schuilde er een mysterieuzere jongen achter zijn donkere ogen en ze wilde ontdekken wat het was. En daar kwam natuurlijk bij dat haar doel nu was om haar vader te ontlopen, dus het kwam eigenlijk wel goed uit dat juist nu hij haar had aangesproken.
''Hmm, well... Interesting stories, experiences, dreams... Political issues bore me because I will hear about it all my life. Not that I have experienced anything special myself, but I love to listen to others,'' Terwijl ze praatte was ze al afgedwaald naar de bijzondere verhalen die ze had gehoord en die haar waren bijgebleven. In haar hoofd vormde ze een lijstje met alle dromen die ze achterna zou gaan als de kans had. Al zou ze vele van deze dromen niet kunnen waarmaken, ze was nou eenmaal in het verkeerde gezin geboren. Haar vader zou haar nooit laten gaan, en er hingen verwachtingen van haar die ze niet kon tegengaan. En zodra ze eenmaal getrouwd was zou ze verplichtingen hebben aan haar man, om kinderen te baren en voor ze te zorgen bijvoorbeeld. Wat dat betreft voelde ze zich opgesloten als een vogel in een kooi, maar Madeleine was een dromerig type en hoorde graag anderen hun verhalen aan. Op het thuisfront kon ze meestal niet wachten tot haar oom Petyr bijvoorbeeld weer terugkwam van verre reizen en allerlei bijzondere souvenirs voor haar meebracht. Die bewaarde ze goed en koesterde ze, maar zijn ervaringen betekenden veel meer voor haar dan echte voorwerpen.
''So, unless you can tell me something fascinating, you have to entertain me in other ways.'' Ze nam een slok van haar wijn en keek hem met een uitdagende glimlach aan. Hij leek het immers niet erg te vinden om in haar bijzijn te wezen, anders had hij vast wel wat bedacht om al bij haar weg te lopen. En ze vond hem interessant genoeg om meer over hem te weten te komen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Dante was blij om te horen dat de vrouw bleek te houden van interessante verhalen en over het algemeen interessante verhalen. Het maakte hem alleen maar meer geïnvesteerd in de vrouw. Natuurlijk hield niemand van politieke zaken maar er waren niet veel mensen die zoiets dan daadwerkelijk toegaven. Hij hield nu al van de eerlijkheid van de vrouw en hoopte dat er meer was van waar dat vandaan kwam.
De blik van Dante viel op zijn ouders die de grote zaal gezamenlijk kwamen binnen gewandeld. Dit was voor de jonge prins genoeg om ervoor te zorgen dat hij de zaal uitkwam. Als zijn ouders hun zoon zouden vinden dan zouden ze hem proberen te onderscheppen zodat ze hem konden voorstellen aan een heleboel vrouwen die hun in gedachten hadden. Daar had Dante het nu toch iets te gezellig voor. “Well, uh- how about we get out of here and see where the night takes us?” Vroeg Dante terwijl hij zijn ogen langzaam van zijn ouders naar de vrouw voor hem bracht. Voor hij een antwoord kon afwachten sloeg hij zijn arm om die van haar zodat hij haar kon begeleiden naar de dichtstbijzijnde uitgang van de zaal. Hij wist dan wel een beetje de weg door het kasteel maar hij had geen idee waar hij nu van plan was naar toe te lopen. Eigenlijk liep hij gewoon de gang op en begon maar een kant op te lopen, hopelijk dat hij zich zou bedenken waar hij heen kon gaan met de vrouw.
“So, you like interesting stories, experiences, dreams? Those kinds of things?” Dante begon na te denken of hij nog een goed verhaal voor haar had. Een groot gedeelte van zijn leven bestond uit politieke zaken, opgeleiden worden tot koning en dat waren nou niet echt de dingen waar hij graag over vertelde, ook ging Dante ervan uit dat dit niet iets was wat de vrouw graag aan wou horen, en gelijk had ze. Natuurlijk, in zijn vrije tijd ging hij vaak de bossen in paard rijden, iets wat hem soms nog wel eens verbaasde dat zijn ouders hem dat zomaar lieten doen, niet dat hij er klachten over had. Hij ging er dus vaak op uit maar hij kon zich zo niet een verhaal bedenken wat nou echt bijzonder was of erg interessant. Dat was tot een specifiek verhaal in hem opkwam. “I think I know a story that you might like…” En met deze woorden begon Dante het verhaal te vertellen over wanneer hij een keer tijdens het rijden een brandende boerderij was tegengekomen van een klein boerenfamilie. Meteen had hij zijn paard geparkeerd en was naar de buitenstaande mensen toe gelopen van wie hij te horen gekregen dat hun jonge zoontje nog binnen was. Dit was wanneer hij het huis wat in de brand stond binnen gelopen was om de jongen naar buiten te brengen. Hierna had hij het gezin zo snel mogelijk geholpen met het verzamelen van water in emmers om de brand zo goed mogelijk te blussen. “I hope that is interesting enough for you.” Sprak Dante met een toch wat trotse toon in zijn stem. Ondertussen waren ze bij een balkon aangekomen, dit leek Dante een goede plek om even te blijven staan.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Hoewel het Madeleine was opgevallen dat hij even was afgeleid door een echtpaar dat de zaal kwam binnengelopen, besteedde ze verder geen aandacht aan het echtpaar of aan zijn aandacht ervoor. Een snelle oogopslag was genoeg geweest om te concluderen dat ze het stel niet kende of herkende, en ze sloeg zijn aanbod ook niet af om de zaal uit te wandelen met de nog steeds onbekende man aan haar zijde. Hoe verder ze uit de buurt was van haar vader en haar mogelijke toekomstige partners, hoe beter.
Hij begeleide haar naar de gangen die leeg waren en zonder zich af te vragen waar ze heen liepen volgde ze hem met genoegen. Het leek in ieder geval zo dat hij wist waar hij heen ging, of hij was gewoon heel goed doen in het doen alsof. In beide gevallen, gaf ze daar niet veel om, en luisterde aandachtig naar het verhaal dat hij haar vertelde. Ze waren door een van de grote glazen deuren naar buiten gelopen en stonden ondertussen op het balkon toen hij zijn verhaal afsloot en Madeleine hem met grote bewonderde ogen aankeek. Toen lachte ze zachtjes en legde haar hand op zijn arm.
''So you're a hero then?'' Zei ze met een glimlach. Ze was tevens verrast over zijn spontane verhaal dat hij had weten op te brengen, als bewonderd over het feit dat hij het jongetje had gered. Hoewel het voor haar een humaan iets leek om te doen, zouden veel mensen de moed niet hebben om een brandend huis in te rennen en een leven te redden van een jongetje die in principe een vreemdeling voor je is. ''Well yes, that was defenitely an interesting story.'' Ze verplaatste haar blik naar de tuinen die voor hun lagen, al was het te donker om echt iets te zien. Niet veel verderop was de zee te zien, zelfs vanaf hier kon ze het ruiken, en het herinnerde haar aan haar thuis.
''So was the boy okay, when you got him out? What was his name?'' Vroeg ze hem daarna, terwijl ze hem vragend aankeek. Niet dat het haar beeld op het verhaal zou veranderen, maar ze was wel benieuwd of hij zijn naam nog kon herinneren. Gezien zijn kleding kwam hij uit een rijk gezin en de familie waar hij het over had aanzienelijk uit armoede. De meeste rijke lui waren niet geïnteresseerd in zulke details over het 'lagere volk'. Of hij zich de naam van de jongen nog kon herinneren zei dus best veel over zijn persoonlijkheid. het was meer een vraag uit belangstelling zowel als een vraag om hem te testen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
De blik van Dante ging even naar de plek waar de blonde vrouw haar hand geplaatst had, even verbaasd door de plotse aanraking al hoorde je de jonge prins niet klagen. Het duurde niet lang voor Dante weer naar de ogen keek van de jonge vrouw. Het was erg donker buiten, de enige verlichting die ze hadden was het maanlicht en de fakkels die door het kasteel hingen. Dit zorgde ervoor dat Dante ondanks dat het donker was, alsnog het gezicht van de vrouw voor hem kon zien. De belichting stond haar wel, het viel prachtig op haar gezicht en liet haar gezicht nog beter uitkomen dan de belichting van de grote zaal waar ze zich zojuist bevonden hadden. Het licht in zichzelf was ook een stuk romantischer, iets wat nog eens versterkt werd door het feit dat ze met z'n tweeën waren en ze zich bevonden onder een prachtige sterrennacht. Eigenlijk was Dante de perfecte locatie ingelopen en dat ook nog eens per ongeluk, al leek het er op dat hij gepland had dat de twee hieruit zouden komen en als dat was wat de jonge vrouw dacht dan zou hem dat natuurlijk ook alleen maar helpen met een goede indruk achter te laten.
Dante kon het niet helpen om toch iets moeten lachen om de vraag van de blondine. “I guess you could say that.” Sprak hij, nog iets terug te horen in zijn stem van de lach. Het was niet helemaal hoe hij het zag, hij kon moeilijk langs een brandend huis rijden en niks doen, al helemaal als hij de toekomstige koning was van deze mensen. Natuurlijk wist zij niet dat ze een toekomstige koning voor haar had staan en dan zou hij nu ook niet opbrengen. Ze hadden beide besloten dat politieke zaken saai waren en dus ging Dante haar nu niet vervelen met op te brengen over hoe hij koning zou worden. Daarnaast vond hij het ook niet interessant genoeg om nu zo op te brengen. “Happy to hear that I could entertain you with my story.” Een oprechte glimlach verscheen op het gezicht van Dante, blij dat hij voor even haar interesse had kunnen wekken met zijn verhaal.
Wanneer hem gevraagd werd naar de naam van de jongens moest Dante toch echt wel even nadenken, langer dan dat hij zou willen toegeven. “Well, he was okay. Just a little bit of coughing but nothing too serious.” Dat wist Dante nog wel maar zijn naam, dan bleef het toch wel even een paar seconden stil terwijl er een duidelijk denkende blik op de jongeman zijn gezicht te zien was. “I believe it was something along the lines of James or John.” Nog steeds diep in gedachten keek Dante even naar de lucht. “John, yes.. I am quite certain it was John.” Vertelde hij uiteindelijk vastberaden wanneer de nam hem eindelijk weer naar binnen schoot.

“But you, do you have any interesting stories or dreams?”

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Aandachtig bestudeerde Madeleine de uitdrukking op zijn gezicht terwijl hij nadacht over de naam van de jongen. Hij moest even nadenken, maar dat was niet zo vreemd want het was natuurlijk een poos geleden dat het gebeurd was. Uit eindelijk concludeerde hij dat zijn naam John was. Er lag een vastberadenheid in zijn stem die haar ervan overtuigde dat ze de waarheid sprak. Ze glimlachte kort. ''Glad to hear John had no serious injuries.'' Zei ze toen, en ze staarde in de donkere nacht. Ze kende hem natuurlijk niet, maar zoiets gunde je natuurlijk niemand. En naar Madeleine haar mening was brand een van de ergste dingen die je kon overkomen, je raakte in principe alles kwijt, al je goederen en je huis zou opgaan in rook en daarnaast kon het hele ernstige wonden nalaten met littekens die jou voor de rest van je leven zouden achtervolgen.
Toen ze dezelfde vraag kreeg gesteld keek ze de jongeman even nadenkend aan. Normaal was zij degene die vragen stelde en aandachtig luisterde, het kwam niet vaak voor dat er ook belangstelling in haar werd getoond. Misschien gingen de meeste mensen ervan uit dat vrouwen van haar klasse niet veel beleefden, of waren ze simpelweg niet geïnteresseerd, maar voor hem was het schijnbaar wel interessant.
''I wish I would have a story to tell you, but...'' Toegeven dat ze niet veel had meegemaakt wilde ze liever niet, al was het nogal vanzelfsprekend. ''I dó have dreams though. I want to travel, I want to explore. Once my parents release me from this cage I have been living in, I can do what I want to. Well, at least if my husband would let me...'' Het kwam niet vaak voor, of eigenlijk nooit, dat Madeleine haar dromen met iemand deelde. Ze wilde niet ondankbaarheid naar haar ouders tonen of mensen het idee geven dat ze ongelukkig was, maar dit was hoe zij het zag. Onzeker keek ze alle kanten op behalve in zijn ogen, bang om zijn reactie te ondergaan. Wat als hij ook dacht dat ze gewoon een verwend kind was dat niet genoegen nam met het leven wat ze had?

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Dante volgde de blik van de vrouw voor hem naar de donkere sterrenhemel. Even viel er een stilte tussen de twee maar het was geen ongemakkelijke stilte, hij was juist rustig en juist wel aangenaam. Dat was toch wel een goed teken. Vaak als er een stilte viel tussen twee mensen was deze niet fijn, een ongemakkelijke sfeer hing er dan omheen, beide mensen niet goed wetende wat ze moesten zeggen over waar ze het verder nog over hebben. Nu, tussen Dante en de vrouw, was dit dus anders. Althans, Dante beleefde het zo en hij hoopte toch dat de blonde vrouw dit ook zo meemaakte. Na voor een paar seconden naar de sterren gekeken te hebben richtte hij zijn blik weer op de vrouw, hij nam een paar seconden om haar goed in hem op te nemen. De vrouw was absoluut prachtig, ze had de meest aandoenlijke ogen, de mooiste haren en een glimlach die iedereen automatisch beter kon laten voelen. Het was niet vaak dat Dante naar een vrouw kon kijken en daadwerkelijk bewonderd door haar kon zijn. Aangezien de man zo’n flirt was, was er vaak maar 1 ding wat de man uiteindelijk wou wanneer hij met een vrouw sprak. Deze keer was dat alleen niet het geval, dit keer was Dante oprecht geïnteresseerd in de vrouw, hij kon goed met haar praten en hij hoefde ook niet per se met haar het bed te delen. Dit was iets wat Dante niet kende en het was ook nieuw voor hem en wat onwennig. Al zou hij gewoon met de vrouw blijven praten, geen idee wat er van de avond zou komen en het maakte hem ook niet veel uit. Zolang de twee het maar gezellig hadden.
Met volle interesse had Dante geluisterd wanneer de vrouw weer begon met spreken. Ondanks ze geen interessante avonturen bleek meegemaakt te hebben had ze wel dromen. Een beetje verbaasd was Dante door het einde van de vrouw haar zin. “You have a husband?” Vroeg hij, niet goed wetend of hij het goed begrepen had of ze daadwerkelijk al een echtgenoot had. “But, if I were your husband I would love to take you on all my journeys.” Begon Dante te vertellen. “I think it is important for people to follow their dreams, so if I in any way could help you in doing what you want, I would take that opportunity.” Ook al hadden ze elkaar pas vanavond leren kennen, Dante meende het wel. Als hij de vrouw kon helpen met haar dromen dan had hij dit zeker gedaan. Alleen voor nu, zag hij niet hoe hij dat voor elkaar kon krijgen.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
In plaats van dat hij haar zou uitlachen om haar ideeën en dromen die nogal onwaarschijnlijk leken, bleef hij geïnteresseerd luisteren en toonde juist begrip. Het verbaasde haar ergens, het was niet de reactie die ze verwacht had, maar ze vond het wel enorm fijn dat hij zo reageerde, en ze glimlachte lief omdat ze zich op haar gemak voelde. Toen hij haar vroeg of ze getrouwd was keek ze even op en realiseerde zich dat ze dat verkeerd had gezegd. Ze lachte zachtjes. Nee, gelukkig nog niet! '''Oh, no I don't... I meant, my future husband, once my parents have married me off...'' Haar gedachtes dwaalden even af naar haar ouders die nu misschien wel op zoek waren naar haar. Het kon haar echter niet zo veel meer schelen want ze was veel liever hier, bij hem...
Ze keep op toen ze zijn stem weer hoorde en glimlachte verlegen. Dat een jongeman zoiets tegen haar zei had ze nog nooit meegemaakt en ze zag aan zijn gezicht dat hij het oprecht meende. Er waren waarschijnlijk weinig die er zo over dachten en die het dan daadwerkelijk ook durfden uit te spreken. ''That sounds very nice, thank you.'' Zei ze oprecht, maar haar glimlach verdween al weer snel. ''Although I don't think there is anything you could do for me. I am just appreciating the freedom I have left until they find someone suitable for me.'' Hoe meer ze erover nadacht, hoe meer het haar beangstigde, maar het was niet iets waar ze voor weg kon lopen of aan kon ontkomen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld