Paran0id schreef:
De buitenwijken van de stad kende hij op zijn duimpje. Zo ook nu wist hij precies waar hij was beland, elke straat en steeg herkend die hij bewandelde. Er waren wat clubs in de buurt te vinden waarvan Archer ook wist, simpelweg omdat hij daar wel eens met zijn vrienden uitgegaan was. Zonder dat zijn pa ervan wist natuurlijk, die zou hem gelijk het huis weer uitgooien zodra hij erachter kwam dat Archer in de buitenwijken rondhing.
In de stilte van de nacht, kon hij de muziek nog horen weergalmen. De rij voor Vertigo was enorm, de club waar hij normaliter elke week wel een keer te vinden was, als hij thuis sliep dan. Voor nu hief hij zijn hand op naar een van de bewakers, die hem herkende en hem een grijns teruggaf. De volgende keer dat hij hier rondzwierf zou hij wel weer een keer langsgaan. Voor nu slenterde Archer traag verder, het laatste beetje van zijn sigaret opgerookt voor hij deze op de grond dumpte.
Met gezucht liep hij verder, de beats van de club steeds verder weg van zich horen weerklinken. In plaats daarvan waren er nieuwe klanken die er weergalmden. Eerst dacht hij alleen nog maar wat muziek te horen, maar dit veranderde snel zodra hij dichterbij kwam. Uit het niets waren het noodkreten die hij hoorde, schel gaande door een van de stegen voor hem. Archer begon wat sneller te lopen, fronsend rondgekeken om te zien waar het precies vandaan kwam. Na een paar lege stegen ingekeken te hebben, kwam hij bij een donker straatje terecht waar hij in het vage licht van de straatlantaarns wat schimmen wist te zien. Het geschreeuw was inmiddels gestopt, maar dit had hij niet meer nodig gehad om te zien dat hij op de goede plek was beland. Het was hem wel opgevallen hoe drie gedaantes om iemand heen stonden, die niet meer dan pijnigende geluiden uit wist te brengen. Aan de stem van eerder te horen was het een meisje die ze aan het lastig vallen waren.
Doorgaans was hij weggelopen, wetend dat het zijn gevecht niet was om uit te vechten. Nu echter was er iets in hem geknapt waardoor hij zich er niet van bedwingen kon om dan toch op hen af te stappen. Omdat hij dacht dan toch te kunnen helpen, misschien.
"Hey," riep hij ze toe, zijn hand graaiend in zijn broekzak naar het zakmes. "Get away from her." Wat verbaasd zag hij ze naar hem toedraaien, een blik van woede vermengd met verwarring onderwijl hij hun ogen op hem voelde branden.
"Do you have a death wish?" hoorde hij een van hen kil uitspreken. Traag maar zeker zag hij dat er een paar stappen in zijn richting werden gezet. Eerst één, later leek de rest te volgen. "Silly boy. Get outta here, this is none of your business." Een grijns volgde, eentje die Archer des te meer grimmig maakte. Zonder erover na te denken stormde hij naar hen toe. Het zakmes slingerde hij open, de dichtstbijzijnde man met een ruk naar zich toegetrokken. Met zijn rug gedrukt tegen Archer's borstkas en het mes klemmend tegen zijn keel, was hij niet meer dan machteloos. Archer hield hem ruw in bedwang.
"Didn't I make myself clear?" beet hij de man toe. Een ijskoude blik liet hij langs de andere twee gaan, die enigszins geschokt achteruit deinsden. "Fuck off, unless you want your throat getting slit next."
"Sorry, Daniel," hoorde hij een van hen grommen, zijn ogen grof gelinkt aan die van de man onder zijn mes. "It ain't worth it." Archer keek tevreden toe hij hij wegrende en de andere na een excuses ook volgde.
Nu kon hij weer zijn volle aandacht verdelen naar de laatste die overgebleven was, dat wat hij met alle plezier zou doen. Hardhandig duwde hij het mes nog wat strakker tegen zijn keel, een druppeltje bloed zien ontsnappen aan zijn huid. Een kreun van pijn hoorde hij de vreemdeling uitkramen.
"You got somethin' to say to the girl?" vroeg Archer hem emotieloos, waarop hij de man zijn kaken op elkaar zag klemmen. Een antwoord kreeg hij niet, slechts een stilte die hem allesbehalve zinde. "Swallowed all your tough talk, big guy?" Met een grove beweging drukte hij het mes nog strakker tegen zijn huid. "Say it."
Schor en huiverend kwamen de klanken die Archer wilde horen eindelijk uit zijn mond. "S-Sorry Cherry." Het was niet meer een man in zijn grip met de stoere woorden zoals eerst, maar een bang jongetje. Hoofdschuddend keek hij van hem weg. "You get out of here, and don't let me see you or your mates here ever again. Got it?" Al dat hij terugkreeg was heftig geknik, datgeen wat maakte dat hij het mes bruut van zijn keel vandaan haalde. "Beat it." Het duurde nog geen seconde voordat hij de man van hem en het meisje weg zag sprinten, een angstige blik achterom werpend.
Het mes slingerde hij terug, deze terug in zijn broekzak gestopt alsof het deze nooit verlaten had. De stilte in de steeg was teruggekeerd, op de ademhaling van beide hem als het meisje na. Een frons stond op zijn gelaat. Eerst wist hij niet of hij wel op haar af moest lopen maar na even als bevroren te hebben gestaan, besloot hij dat toch te doen.
Archer stapte op haar af, voor haar zwijgzaam door zijn hurken gegaan om haar aan te kunnen kijken. "You alright?"
@Bellamy