schreef:
Niemand kon alles krijgen in het leven, daar had ze gelijk in. De een had meer geluk dan de ander, maar niemand kreeg alles. Aan elk voordeel zat zijn nadeel, zeiden ze dan. In het hele ''aan elk nadeel zit zijn voordeel'' gedoe geloofde hij niet, maar dat was persoonlijk. Hij kende een hoop nadelen, maar geen voordelen. Zijn hele huidige situatie was klote te noemen, daar zag hij geen voordelen in.
'Zonde,' zei hij opnieuw. Hij had het ook niet echt verwacht, familiefoto's waren zelden sexy. Hoewel hij er geen ervaring mee had. Hij zag ze wel eens hoor, maar hij had gewoon zelf nog nooit echt een familiefoto gemaakt. Er waren geen foto's van hem of zijn moeder, nergens niet. Het kon hem weinig schelen. Dat scheelde weer wat ongemakkelijke momenten.
'Dus zij is degene die alle aandacht trekt en jij staat in haar schaduw,' mompelde hij. Hij had het meer tegen zichzelf dan tegen haar en hij betwijfelde of ze het gehoord had, hij had het niet echt hard gezegd. Hij keek even naar haar. Daar kon hij zich weinig bij voorstellen. Een vrouw als Lily kreeg vast meer dan genoeg aandacht. Zelfs hier kreeg ze meer dan genoeg aandacht. Hij schudde zijn hoofd toen ze hem vroeg naar zijn broers en zussen. Die had hij niet, dus daar viel weinig over te vertellen.
'Wat is het toch met vrouwen en altijd het goede willen zien in mensen?' vroeg hij. Hij bromde slechts toen ze zei dat hij niet naar hier zou komen als hij een slecht mensen was. Hier was hij misschien niet slecht, maar het gebeurde vaak genoeg dat hij dingen deed die niet door de beugel konden. Dingen die niet hoorden. Goede mensen waren mensen die vriendelijk waren, studeerden, een toekomst hadden. Zo was hij niet.
Hij keek een beetje rond terwijl ze naar haar appartement liepen. Het was maar goed dat het dichtbij was, want hij had geen zin om een uur te wandelen door de hitte. Hij bestudeerde het witte gebouw kort. Hij had wel zoiets verwacht van haar. Hij keek even naar alle mensen die rondliepen en zuchtte, daar was hij dus geen fan van. Als hij langs zou komen, zou hij de brandtrap wel gebruiken.
'Laat me raden, er zit geen lift in dit gebouw?' Natuurlijk was het moeilijk, anders had ze het ding niet zo lang laten staan. Hij keek even om zich heen, alsof Lily ooit in staat was zo'n kast te dragen. Hij leunde even tegen de muur en pakte het boekje uit zijn broekzak, waarna hij zijn blik over de woorden liet glijden. Duplicatie zou over drie weken voorbij zijn. Zo lang niemand hem stress bezorgde, kon hij zich wel concentreren op één gave. Hij vond het niet leuk, maar hij zou het ook niet leuk vinden om de kast alleen naar boven te trekken.