Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Its against the rules.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Cain

Nog even keek ik naar de plek waar het meisje net nog zat, maar daar zat ze niet meer. Hopelijk was ze weg gegaan, maar als ik dan ineens een snelle beweging zag, gingen mijn ogen meteen naar de plek waar zij, of meer een weerwolf stond. Ze was niet helemaal veranderd, maar ze was wel snel daardoor. Ik had mijn onderzoek gedaan over de weerwolven, ook al was dat verboden. Je moest toch een keer weten hoe hun leven gingen. Ik richtte mijn aandacht dan weer op de jongen die nog steeds bezig was met mij. Mijn handen had ik uiteindelijk uit mijn zakken gehaald om wat sneller te bewegen. De jongen gromde kwaad toen ik zijn pols vast had gepakt waar hij zijn wapen in had en deze stevig vast hield. "Ik weet dat jullie jullie wapens al hebben, maar dat maakt je nog niet sterker of sneller." zei ik en bekeek deze eens. "Hmmm, logisch dat je niet snel bent, hij is uit evenwicht." zei ik met een grijns en keek hem aan. Zijn ogen stonden op doden nu, maar dat maakt mij niet veel uit. "Neem je vriend mee en ga weg hier." zei ik terwijl ik mijn tanden liet zien, waarna ik hem een flinke trap had gegeven in zijn maag waardoor hij even een paar meter achteruit vloog en op de grond neer kwam. Zijn wapen had ik nog uit zijn hand gepakt en bekeek deze nog eens goed. Hoofdschuddend gooide ik deze naar hem toe en draaide mij dan om naar de twee die nog aan sparren waren. Om eerlijk te zijn kon ik hier wel uren naar kijken, maar ik wilde ook weer niet dat ze in de problemen kwam. Een zucht kwam over mijn lippen, waarna ik mij afzette en niet veel later achter de jongen kwam, greep zijn kleding vast en trok hem weg bij haar voordat die nog een aanval kon doen. Hij belanden ook op de grond en keek hem kwaad aan. Nog steeds snapte ik niet hoe zij hun wapens hebben kunnen krijgen? Ze waren zo groot van hun zelf. Even schudde ik mijn hoofd en draaide mij weer om naar haar. Mijn ogen stonden nog steeds vel dan dat ze normaal waren en mijn hoektanden waren er ook nog steeds. "Ga naar huis, ik wil niet dat je in de problemen komt." zei ik waarna ik mijzelf weer omdraaide en wegliep. De andere jongens waren al weggerend, waarschijnlijk om het te vertellen. Mijn handen stak ik in mijn zakken terwijl ik liep.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Rose;

Nadat ik een goede klap in mijn buik had gekregen kroop ik voor een paar seconde in elkaar om mijn adem weer te kunnen herpakken maar richtte vervolgens mijn blik weer op de jongen en wou net uithalen tot hij ineens bij zijn kleding werd gegrepen en naar achter werd getrokken wat mij een verbaasde blik op mijn gezicht gaf. Even keek hij de jongen aan die zijn tanden liet zien waar ik best wel van schrok, maar dat gevoel schoof ik snel weer op zij. Ik had wel eens eerder verhalen gehoord over vampieren, maar ik had ze zelf nog nooit eerder in het echt gezien dus dacht dat het maar verhalen waren die ouders vertelden voor het slapen gaan. Niet dus.
De jongen zei dat ik naar huis moest gaan, omdat 'ie niet wou dat ik in de problemen zou komen maar ik wist dat ik eigenwijs genoeg was om dat niet te doen. Terwijl de jongen zich omdraait om weg te lopen loop ik iets meer na hem toe. "Cain, toch?" vroeg ik voorzichtig. "Ik heb geen idee waar dit zojuist allemaal om ging, maar dankjewel." volgde mijn stem terwijl ik hem aan bleef kijken voor een paar op een volgende secondes. Het was wel zo netjes om hem te bedanken toch, ook al had ze de hele dag al het gevoel dat hij niet met haar wou praten, maar dat hij het op nam voor haar op 't moment dat 't alleen maar erger kon worden was een bedankje waard.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Cain

Ik was al enkele stappen weg van haar tot ze mijn naam zei. Meteen stond ik stil en draaide ik mij om. Kort knikte ik en keek haar aan. "Dat klopt." zei ik rustig. De adrenaline was alweer wat gezakt, maar nog zat het in mijn lichaam. "En waar het over ging was dat er een grens is tussen de weerwolven en vampieren gedeelte in het bos. We staan nu op een plek waar geen enkele regel geld, maar je wel moet oppassen, zeker s' avonds" zei ik. Even ging ik anders staan en zuchtte. "En de reden was dat de jongens achter je aan zaten was omdat je anders rook dan de clan van hier." zei ik als ik haar weer aan keek.
"Maar ik zal even de regels vertellen." zei ik uiteindelijk. Mijn handen stak ik nog dieper in mijn zakken en keek haar goed aan. "De regels zijn dat, als we elkaar tegenkomen in he dorp dat we elkaar zonder wat te zeggen voorbij lopen. Op school eigenlijk ook, maar als er een groepsopdracht is dan is dat daar buiten. In het bos gaan we niet over de grens, maar zoals ik al eerder zei, op deze plek zijn er geen regels. Maar toch verbreek je het op één of andere manier. De jongens gaan nu mij verlinken dat ik een weerwolf heb verdedigd, maar dat ben ik inmiddels wel gewend." zei ik met ophalende schouders. "Maar als ik jou was, het word al laat." zei ik. Zelf moest ik mij voorbereiden op de straf die ik zou krijgen.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Rose;

Ik was nog steeds in dezelfde transformatie als net, maar dat kwam door alle spanning die door mijn lichaam heen verplaatste. De jongen reageerde op wat ik zei waardoor mijn aandacht zich weer op hem verplaatste. Hij legde me uit waar het over ging wat me weer een verbaasde blik opleverde. Hij had het over 'n grens waar ik nog nooit over gehoord had. Was dit dan waarom mijn moeder zo streng was vanochtend en wat ze me later nog zou uitleggen? Dat moest haast wel. Toen hij begon over waarom de jongens achter me aanzaten rolde ik mijn ogen. "Dat komt omdat het mijn moeders clan is, maar ik bij mijn vaders clan ben opgegroeid." antwoordde ik als uitleg ook al wist ik dat ik die niet aan hem verschuldigd was en ook zonder hem verder enige uitleg tegen over waarom ik nu ineens weer bij mijn moeders clan aangesloten was.
Eenmaal toen hij de regels verteld had werd het me duidelijk over waarom hij me het gevoel gaf dat hij niet met me wou praten, hij moest wel omdat hij er anders alleen maar problemen zouden komen zoals nu. Ik vroeg me af waarom hij me dan achterna was gekomen als hij wist dat het hem problemen zou geven. Ergens gaf het me wel een schuld gevoel, ook al kon ik er niet echt iets aan doen. "Ik vind de regels maar onzin." mompelde ik meer tegen mezelf dan tegen de jongen. "Het spijt me." zei ik dit keer, wel voor hem bedoeld.
Ik keek naar de lucht die inmiddels al donker was geworden, had ik hier dan de hele dag gezeten? Mijn moeder zou wel zwaar ongerust zijn en op mijn telefoon had ik ook geen bereik. Er ontsnapte en zucht over mijn lippen nadat hij aangaf dat ik maar eens terug naar de clan moest gaan. Hij had gelijk, ik moest maar eens gaan voordat ik nog erger in de problemen zou komen ook al vond ik het in mijn achterhoofd een vervelend idee dat ik hem achter moest laten en hem op zijn straf moest laten wachten. Ik beet kort op mijn lip. "Ik zie je nog wel dan, op school." zei ik voordat ik me omdraaide om maar eens terug naar huis te gaan..

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Cain

Nadat ik het uit had gelegd, wachtte ik op haar antwoord, die ik al snel kreeg. Kort knikte ik op haar uitleg van de clans. "Maar waarom ben je dan terug hier?" vroeg ik, maar zag al aan haar houding dat ze het daar liever niet over had. Goed, daar ging ik verder maar niet op in en bleef haar aankijken.
Als ze zei dat ze de regels onzin vond, haalde ik mijn schouders op. "Ik heb ze niet bedacht, maar ze zijn er al era's." zei ik met een zucht. "Je hoeft je niet te verontschuldigen." zei ik en schonk haar een kleine glimlach. Waarom glimlachte ik? Dit was ik niet. Even schudde ik mijn hoofd en keek haar weer aan. "Goed, ik ga ook maar eens, ben benieuwd wat ze gezegd hebben." zei ik met een scheve glimlach. Dan draaide ik mij om en zwaaide even. "Eh ja, school." zei ik nog waarna ik mijzelf afzette en terug rende naar mijn clan. Ondertussen maakte ik mijzelf klaar voor het ergste.
Niet veel later kwam ik aan en voelde ik de spanning al op komen hoe dichterbij ik kwam. Eenmaal door de poort, werd ik meteen naar de leider geroepen. Rustig liep ik door de gang richting de grote zaal. Onze clan bevond zich in de rotsen van de bergen, ze waren klein, maar er was over de tijden veel gebouwd.
Bij de zaal aangekomen, werden de deuren geopend en stapte ik naar binnen, liep door tot ik voor de leider stond. Ik knielde neer en hield mijn ogen naar de grond. "Vader." zei ik en keek weer op.
"Zoon, je hebt mij weer teleurgesteld." zei hij nog rustig, maar ik kon de kwaadheid er achter horen. "Het spijt mij vader, maar ze is niet van hier." zei ik nadat hij iedereen in de zaal weg had laten gaan. Ik kwam overeind en liep meer naar hem toe. "Ik heb de regels door gegeven, en ben daarna door naar hier gegaan." zei ik. "Verder heb ik geen woord gewisseld met haar." ging ik verder. "Cain, ik weet niet wat ik met je aan moet, sinds je moeder er niet meer is doe je al deze dingen. Je hebt zelfs de toestemming om je wapens te maken niet gekregen." ging hij. Logisch, want dat was zijn taak. "Ik weet het vader, maar de tijden veranderen, we moeten eens met de tijd meegaan, we leven geen 200 jaar geleden meer." zei ik rustig. Dat liet hem kwaad worden, dit had ik niet moeten zeggen en wachtte op het ergste. Maar hij hield zich in. "Cain, de komende weken blijf je hier, geen school of andere contacten." zei hij en draaide zich om. "Vad...." "Nee, geen tegen woord." schreeuwde hij zowat. Ik knikte, boog en liep de zaal uit, door naar buiten naar een wat rustigere plek, wel binnen de clan muren, want de wachters wisten het al voordat ik er zou zijn.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Rose;

In plaats van rennen liep ik rustig terug naar de clan toe, er gingen nog veel dingen door mijn hoofd heen zoals waarom ik er niets van wist en waarom ze niet meteen iets hadden gezegd. Het was best een eindje lopen op dit tempo, maar uit eindelijk kom ik dan toch aan bij het gebouw waar we in leefde. Het was niet geweldig groot, maar daar in tegen stonden er meerdere huisjes waar verschillende gezinnen zich plaats hadden genomen. Toen ik de deur naar binnen liep kwam mijn moeder om me afgestormd maar ze stopte abrupt. "Rose, waar in godsnaam ben je geweest! School belde me op dat je niet meer was komen opdagen en je ruikt heel raar." zei ze bezorgd wat me met mijn ogen liet rollen. "Naar vampier bedoel je zeker, fijn dat je het me niet eerder hebt verteld mam." zei ik op een best brutale manier waarna ik zuchtte. Het was niet zo bedoelt, maar ik had het gewoon moeten weten. "Ik wou niet dat je je onveilig voelde Rose, het spijt me." antwoordde ze daar op met neergeslagen ogen.
Ze vroeg me wat er gebeurt was waar ik vervolgens het verhaal uitlegde, waarom ik op school weg was gelopen, waar ik heen was gegaan en wat daar gebeurde. Ik merkte dat ze er totaal niet mee eens was dat ik nadat een vampier voor mij op was gekomen, ook hem nog eens hielp daarna. "Ik ben blij dat je in orde bent, maar de regels zijn duidelijk. We gaan niet met vampiers om en we praten niet met ze. Ik wil niet dat dit nog een keer gebeurt, duidelijk?" vroeg ze streng waarna ik haar verbaasd aan keek maar mijn uitdrukking al snel liet verzachten. Ik wist dat ze geen tegenspraak hier op wou dus ik kon er niet echt meer iets op terug zeggen. "En ik wil dat je een douche neemt, het ruikt hier te erg." mompelde ze.
Als een gehoorzaam kind nam ik die douche ook maar in plaats van in mijn bed te gaan liggen ging ik buiten op het gras liggen zodat ik mijn hoofd leeg kon maken en de sterren kon bekijken. Iets wat ik wel eens vaker had gedaan om mijn hoofd leeg te maken, maar die was nog veel te druk bezig met denken aan wat er nu met Cain zou gebeuren aangezien ik het gevoel had dat ik er nog maar goed vanaf was gekomen. Het kon ook niet anders, het was niet mijn schuld dat ik er niets van af wist en normaal zou ik luisteren maar ik kon het gevoel gewoon niet helpen dat ik me zorgde maakte om iemand die ik niet eens echt kende.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Cain

Ik was de berg opgeklommen om daar te gaan zitten met mijn tekenblok. Als ik eenmaal een plekje had gevonden, sloeg ik het blok open en bladerde door naar de wapens. Daarbij begon ik nog enkele wapens te tekenen, maar al snel dwaalde mijn gedachten af naar haar. Waarom, dat wist ik niet. Onbewust was ik haar ook gaan tekenen. Als ik dat merkte, stopte ik meteen en sloeg ik het blad om en begon, tenminste dat dacht ik, wat anders te tekenen. Het leek alsof mijn gedachten zijn eigen weg ging. Na een paar minuten merkte ik het weer, dit keer schuurde ik meteen het blad er uit en verscheurde deze. Ruw stopte ik mijn spullen terug in de ta en keek voor mij uit. Ik had mazzel gehad, dat ik er goed vanaf was gekomen. Een paar weken geen school, prima. Daar zou ik later wel problemen mee krijgen maar goed. Dat was te regelen, maar dit niet. De capuchon van mijn vest deed ik op en bleef voor mij uit kijken.
Hier zat ik een lange tijd totdat ik de twee jongens zag komen. Meteen veranderde mijn mood en keek ze kwaad aan als ze voor mij kwamen te staan. "Wat moeten jullie?" gromde ik kwaad en keek ze aan. Allebij keken mij kwaad aan en haalde hun wapens te voorschijn. "We komen afmaken waar we mee bezig waren." zei er één. Kort sloot ik hierdoor mijn ogen en keek ze daarna weer aan. Rustig stond ik op en stak mijn handen weer in mijn zakken. "Hoe zo afmaken? Er was niet veel bijzonders." "Je werdt geholpen." zei de andere. "Ik vroeg niet om help, ze deed het zelf." zei ik. Maar voor ik het wist, haalde ze weer uit en nog net op tijd ontweek ik hun uithalen. "Guys, kom op." zei ik en keek ze beide om de buurt aan. Maar ze reageerde er niet op en bleven door gaan.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Rose;

Een week ging voorbij zonder dat Cain ook maar op school was geweest, ik had dus een vermoede dat het niet zo goed werd opgepakt dat hij een wolf had geholpen. Met een diepe zucht nam ik een om weg naar huis toe, langs de rotsen waar het allemaal gebeurde waar ik even stil bleef staan en in mijn gedachtes verzonken raakte. Hij had gezegd dat hier de grens niet was tussen onze twee plaatsen maar dat ik alsnog moest uit kijken omdat elkaars padden zich hier kon kruisen, iets waar ik stiekem op hoopte al wist ik niet zeker of ik Cain überhaupt ooit nog wel zou zien omdat ik niet wist wat er gebeurd was. Het knaagde aan me, maar ik kon er niets aan doen en ik wist ook niet waarom.
Met een zucht neem ik plaats op de rotsen met mijn gezicht naar de boskant toe waar ik 'ongewenst bezoek' vandaan kan zien komen voor het geval er ineens weer een stel vampiers klaar staan om aan te vallen en ik op tijd kan reageren. Met een zucht opende ik mijn schetsboek en begon met tekenen. Naar huis gaan zat er nog even niet in voor mij. Wat ik tekende wist ik nog niet, ik lette niet zoveel op en trok maar wat lijntjes.

Kort sorry

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Cain

De hele week was niet geweldig. Mijn vader liet een wachter mij in de gaten houden en kon dus amper rustig mijn dingen doen. Eindelijk had ik even een tijdje voor mijzelf omdat de wachter eten voor mij ging halen. Om alleen binnen te zitten was ook niets. Een zucht kwam over mijn lippen, keek even naar de deur vanaf mijn bed. Ramen hadden we hier niet veel, alleen enkele gaten in de wanden voor frisse lucht. Het duurde al een tijdje dat hij weg was. Rustig stond ik op en liep naar de deur. Mijn hand legde ik op de klink en voelde dat die nog open was, mazzel. Ik opende snel de deur, stapte de kamer uit, sloot de deur en begon mijn weg door de gangen richting buiten.
Een tijdje hoorde ik geen stemmen, maar al snel hoorde ik ze wel en begon sneller te lopen. Ik wilde niet nog langer hier binnen zitten. Snel ging ik de bocht om richting één van de uitgangen. Het rare was, vaak deed ik dit toen ik jonger was, maar nu, nu voelde het totaal anders.
Gelukkig duurde het niet lang of ik was buiten, niemand was ik tegengekomen. Wat mij verbaasde maar goed, nu was ik buiten, keek rond en begon snel te rennen. Al snel kwam ik in het bos waar ik begon te lopen om even op adem te komen. Zo snel had ik nog nooit gerend. Als ik op adem was gekomen, bleef ik nog een stuk door lopen richting de open plek waar het was begonnen.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Rose

Met mijn potlood in mijn ene hand en het schetsboek in de andere leunend op mijn benen zit ik op een wat hogere rots. Ik tekende de natuur die ik zag, de bomen, de lucht, de rotsen voor me. Nadat ik stopte met mijn tekening omdat ik er wel weer wat genoeg van had, nam ik een slok drinken uit mijn tas omdat ik last kreeg van een droge mond. Mijn oren spitste zich zelf om gewoon even lekker de natuur te beluisteren. Overal waar ik mijn gehoor op richtte kwam het geluid van krekels en andere dieren vandaan, behalve dat ene plekje.
Mijn spullen legde ik naast me neer terwijl ik de kant van de brekende takjes bekeek. Het was niet heel dichtbij, maar het ging wel snel tot het wat verder op stopte en langzaam verder liep. Ik besloot om voor de zekerheid op dezelfde plek te blijven zitten, nu ik wat hoger zat was dat mijn meest veilige plek. Nieuwsgierig, maar ook wel een beetje bang voor wat er komen zal blijf ik kijken tot ik hem zie wat mijn een verbaasde blik liet plaatsen. "Cain?" vroeg ik twijfelend. Ik wist niet of het heel slim was om naar beneden te komen omdat het hem misschien meer problemen zou opleveren, maar ik had nog wel een hele hoop vragen om te stellen.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Cain

De weg bleef ik lopen tot ik de geur opving van een wolf. Toch bleef ik door lopen, maar hoe dichterbij ik kwam, veranderde de geur wat ik een week geleden had geroken. Rustig liep ik door tot ik mijn naam hoorde en op keek richting de plek waar het vandaan kwam. Om eerlijk te zijn hoopte ik niet dat zij het eigenlijk was.
Eenmaal bij de rots, keek ik omhoog en zag haar zitten. Waarom zat ze hier? Mijn handen haalde ik uit mijn zakken en begon omhoog te klimmen. "Hej." zei ik wat later en ging naast haar zitten. Verder zei ik niets en keek dan voor mij uit. "Wat heb ik gemist?" vroeg ik dan. Wat een domme vraag was dat. Een zucht kwam over mijn lippen en sloot kort mijn ogen. Liet mij dan achter over vallen en legde mijn handen onder mijn hoofd. "Sorry van vorige week, ik had ze eerder tegen moeten houden." zuchtte ik en keek haar even aan. "Ik hoop dat je niets eraan overgehouden hebt?" vroeg ik na een tijdje. Het voelde weer even goed om er uit te zijn, de hele week binnen de muren van de berg gezeten te hebben deed mij echt niet goed.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Rose.

Mijn ogen scande hoe hij de berg op klom tot dat ik hem recht aan kon kijken maar ik draaide al snel mijn hoofd weer weg van hem. "Hee.." zei ik vervolgens tegen hem nadat hij me had begroet. Ik keek hoe hij naast me ging zitten waarna ik het zelfde deed. Ik haalde mijn schouders op. "Niet veel, de saaie les stof die je normaal ook krijgt en een kleine ruzie in de kantine tussen wat mensen." zeg ik stilletjes terwijl ik hem even bekeek. Ik vroeg me af wat er met hem gebeurd was en staar weer voor me uit.
School was sowieso al saai, maar ik heb me de hele tijd druk gemaakt om het feit dat Cain niet op school was en het echt als mijn schuld voelde. Toen hij weer iets zei, keek ik hem niet-begrijpend aan. "Wat bedoel je met eerder tegen houden?" vroeg ik. Wist hij wat ze van plan waren? Ik voelde me een beetje onzeker, maar bleef uit nieuwsgierigheid toch zitten. Mijn ogen bekeken hem weer zijn reactie een beetje in te peilen, maar veel kreeg ik er niet echt uit alleen dat er iets was gebeurd wat hem niet goed had gedaan. "Wat is er met je gebeurd?" vraag ik, een beetje te nieuwsgierig. Waarom was ik zo? Dingen doen die niet mochten hadden me eigenlijk altijd wel een kik gegeven, alleen dit was gewoon levensbedreigend. Ze konden niet alleen hem af maken, maar ook mij en toch trok ik me er eigenlijk niets van omdat ik het nog steeds onzin vond..

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Cain

Duidelijk kon ik voelen dat ze toch niet had dat ik er was op één of andere manier, maar nu was ik er toch. Mijn ogen had ik gericht op de lucht. Als ze dan antwoord gaf op mijn eerste vraag, keek ik haar weer aan en knikte. "Niet veel dus." zei ik, maar keek haar beter aan als ze dat zei over een gevecht. "He, jammer." zei ik wat betreurd, dat vond ik altijd wel grappig om te zien hoe mensen tegen elkaar op gingen. Het was echt lachwekkend. Een zucht kwam over mijn lippen en keek weer naar de lucht. Het was weer even stil tot ik haar weer hoorde. Ik ging zitten en trok één knie omhoog waar ik op leunde met mijn arm. "Gelukkig niets pijnlijks, ben er nog aardig vanaf gekomen." zei ik. Ik had namelijk echt verwacht dat ik weer een flinke zweepslag zou krijgen. Nu ik daar weer even een dacht, voelde ik de laatste keer nog weer even opkomen. Even haalde ik diep adem en keek haar aan. "Mocht voor een week, zoals je al gemerkt had, niet buiten komen. De mensen noemen dat huisarrest ofzo." zei ik en lachte even. het klonk echt zo raar als ik het uitsprak. Met mijn andere hand ging ik door mijn haar heen en keek voor mij uit. "Maar wat ik bedoelde met de jongens was, dat ik al een vermoeden had dat ze iets gingen doen, maar wist niet zeker of ze het meende, want ze begonnen er al over in de aula, ik had nog gezegd dat ze je met rust moesten laten, maar zoals gewoonlijk deden ze dat niet." zuchte ik. "Zij hebben echt altijd het voordeel ofzo, en degene die niets doet krijgt de straf. "Ze kunnen het echt zo laten lijken dat iemand anders dus het gedaan heeft." mompelde ik en zette even mijn kaken op elkaar. Eens moet ik een keer eerder zijn dan hun twee. Waarom merkte mijn vader dat niet gewoon, als zij kwamen om wat te melden dat zij eigenlijk de boosdoeners waren.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld