Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

20 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg // A Court of Dreams and Nightmares

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Cassian haalde nog even diep adem en keek haar na toen ze de kamer verliet. 'Noem je dat een kus?' vroeg hij nog zachtjes, maar hij viel al snel weer in een diepe slaap. Een slaap zo donker en duister dat hij er kippenvel van kreeg... Alle gruwelijke beelden die hij ooit had meegemaakt spoelden aan hem voorbij, en het ergste was dat hij er zelf nooit bij betrokken was. Nee, altijd waren het anderen die pijn hadden en dan was het zijn schuld geweest of hij had het niet kunnen verhelpen... En toen kwam het ergste. Hij stond op een klif, klaar om er vanaf te springen, klaar om zijn vleugels te testen. Toen hij sprong, sloeg hij zijn vleugels uit, maar al het vlies was verdwenen, zoals het nu ook was. Hij klapperde met zijn vleugels en de grond kwam steeds dichterbij... Onbewust begon hij wat heen en weer te woelen in zijn slaap, waarna hij kort daarna meteen wakker schoot van de pijn. Hij schreeuwde het uit...

Zara keek hem breed glimlachend aan. 'Begin met de bovenste. Die is het beste,' zei ze en deed toen stilletjes de deur dicht. Een zucht viel over haar lippen heen en haar hart ging te keer. Zou hij het door hebben? Dat ze zich altijd zo nerveus bij hem voelde en tegelijkertijd ook zo op haar gemak. Dat haar hart te keer ging als hij naar haar keek. En hoe hij naar haar lachte net. Vlug liep ze naar haar eigen kamers. Hij hield van Mor en dat ging nooit veranderen. Ze had al vaak genoeg gezegd dat ze hem uit haar hoofd moest zetten, maar ze kon het niet.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Afyra glimlachte lichtjes en verliet de kamer, hij bleef een mafkees. Ze liep naar ene leeskamertje waar een tafeltje en wat boekenkasten stonden en nestelde zich in het hoekje van de vensterbank. Ze spreidde haar handen en keek er naar. Ze zou kunnen zweren dat er een licht schijnsel uit straalde, haar vingertoppen tintelde. Wat gebeurde er? Dit was te gevaarlijk, dit kon helemaa fout gaan. Ze dommelde weg in gedachten terwijl ze in het lichte zonnetje zat. Opeens hoorde ze geschreeuw en binnen een mum van tijd stormde ze de kamer van Cassian binnen. In een oogwenk zat ze op zijn bed, tegenover hem met zijn gezicht zacht in haar handen. ‘Het is oke’ fluisterde ze, en ze stuurde al haar kracht, liefde en rust naar hem. ‘Sssst Cassian het is oke’ ze keek hem in zijn ogen aan. ‘Kijk me aan..’ fluisterde ze. ‘Ik ben hier’

Azriel keek haar na en voelde zich een beetje ongemakkelijk toen ze de kamer had verlaten. Ze was altijd zo aardig naar hem, en hij zei nooit wat terug. Ze was vaak alleen, teruggetrokken. Voelde ze zich ook alleen? Hij wist het niet. Hij zou eens wat meer aandacht moeten hebben voor zijn vrienden. Aarzelend pakte hij het bovenste boek van de stapel, hij voelde zich ongemakkelijk en helemaal niet zichzelf,maar als zij zo enthousiast was.. feyre hield ook van lezen. En ergens diep achterin zijn geheugen kwam er een herinnering op. Een herinnering aan een houten vloer en boeken op de grond. Twijfelend sloeg hij het boek open en begon.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Cassian raakte in paniek door de helse pijn in zijn rug en bleef maar schreeuwen. Hij had niet eens door dat Afyra naast hem was komen zitten. Pas toen hij haar handen op zijn gezicht voelde, hield hij op met schreeuwen en probeerde hij zijn ademhaling weer onder controle te krijgen. ''Kijk me aan.'' zei ze. En dat deed hij. Langzaam opende hij zijn betraande ogen en keek haar aan. De pijn ebde weg op een mysterieuze manier, maar hij schaamde zich. Hij schaamde zich voor hoe hij er bij lag, hoe hij had geschreeuwd...

Zara liep gelijk door naar de badkamer en liet een bad vollopen met heet water. Ze hield er van om in bad te gaan. Ze werd rustig van het hete water en dan kon ze op haar gemak een boek lezen of zingen. Man, wat zong ze graag.. Alleen durfde ze het nooit. Niemand wist dat ze zong, niemand op Rhys na. Misschien dan. Hij wist zowat altijd alles van iedereen, dus het zou haar niks verbazen als hij haar ooit had horen zingen. Verder wist ze het altijd wel verborgen te houden.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Afyra reageerde puur op instinct. Ze trok hem heel voorzichtig tegen zich aan en legde zijn hoofd op haar borst terwijl ze hem heel zacht heen en weer wiegde. ‘Het is oke’ zei ze zacht en ze streelde door zijn haar. ‘Ik ben hier’ herhaalde ze zacht. Ze had het niet eens door maar er straalde een witte gloed om hen beide heen. Ze had echter haar ogen gesloten en concentreerde zich volledig op hem. Ze vond het afschuwelijk hem zo te zien, zijn pijn leek haar pijn te zijn en ze voelde hoe haar hart bijna uit haar borstkas sprong, alsof het naar hem toe wilde. Ze werd hoe dan ook naar hem toe getrokken. Ze neuriede zacht een liedje en wachtte af tot hij ontspande, ze voelde zijn strakke spieren, ze voelde het donker in zijn lichaam, zijn vleugels waren niet aanwezig maar ze voelde de duisternis in zijn rug.

Azriel las het eerste hoofdstuk en merkte toen dat hij zich verveelde. Hij voelde zich een heel stuk beter met elk uur dat voorbij ging. Koppig as hij was stond hij langzaam op uit bed en rekte zich voorzichtig uit. Het voelde goed om weer te staan. Hij rolde zijn schouders en probeerde zijn spieren wat wakker te maken. Daarna trok hij met rustige vloeiende bewegingen een schoon t shirt aan en liep de kamer uit. Heel klein beetje beweging was vast goed voor hem.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Cassian opende zijn ogen opnieuw en schrok toen er een gloed om hen heen hing. 'Afyra..?' vroeg hij zachtjes. 'Wat doe je..? Wat is er aan de hand?' Hij keek haar aan en beet op zijn wang. De gloed was kalm en warm en haalde zijn pijn weg, maar hij maakte zich zorgen om Afyra. Wist ze zelf überhaupt dat ze dit nu deed of was ze zich zer niet bewust van. 'Afyra?'

Zara liet zich in het hete water zakken en haalde even diep adem. Ontspanning.. Heerlijk. Ze glimlachte en legde haar hoofd neer op de rand van het bad. Zacht begon ze een liedje te zingen die haar moeder vroeger altijd voor haar zong. De noten rolden in gemak over haar lippen. Dit was wat ze dolgraag deed, maar waar ze zich zo voor schaamde..

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Afyra opende har oven, ze keek hem aan en merkte dat ze tranen in haar ogen had. ‘Niks vragen alskeblieft’ Bracht ze zacht uit. De gloed nam af en ze bestudeerde zijn gezicht. ‘Voel je je al wat beter?’ Ze liet hem los maar haar gezicht bleef dicht bij dat van hem, ze zat zo ongeveer op zijn schoot. Ze streek even met haar hand langs zijn wang. ‘Je had een nachtmerrie of niet?’ Mompelde ze. Ze wreef daarna met haar hand over zijn rug, met een zachte aanraking, nauwelijks druk, in zachte cirkels. ‘Mijn moeder was een heler’ fluisterde ze toen.

Azriel liep door het huis en snoof de geur op van de aanwezigen. Hij verplaatste zich in de stilte, in de schaduwen. Hij zag ze als zijn vrienden, niet als angst. Dat had hij ooit wel gedaan tot hij hun taal sprak. En hier, waar Rhys de nachtmerries in dromen had veranderd, voelde hij zich thuis. Hij volgde onbewust een bloemachtige geur, en een geluid. Zacht en twinkelend, als sterretjes, maar ook warm als de zon. Wat was dat? Het geluid worstelde zich door de schaduwen maar vocht niet met ze, ze waren bijna een. Alsof het geluid niet gehoord wilde worden.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Cassien knikte klein. 'Hmhm..' Hij voelde zich een heel stuk beter, zo goed had hij zich in dagen niet gevoeld sinds Hybern. 'Een heler..?' Hij keek haar aan. 'Wist je dat je dit kon..? Waarom heb je niets gezegd?' Hij keek haar bezorgd aan. 'Ben je oké? Hij legde een hand tegen haar wang aan. 'Ik wil niet dat je al je krachten opmaakt, je hebt ze nodig..'

Zara sloot haar ogen en het zingen was overgegaan in neuriën. Een zachte toon van het ene liedje in het andere.

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Azriel liep door de gangen en het geluid werd steeds duidelijker, maar niet hardop, het was alsof het geluid in zijn lichaam resoneerd. Het voelde alsof er een soort gouden bal eerd opgeblazen in zijn borst. Het sloeg hem in het gezicht als een soort donderslag, en het benam hem de adem. De bal in zijn borst smolt en vervulde zijn lichaam, en het was alsof er iets bij was gekomen in zijn hart. Hij stond stil voor de deur van de kamer van zara en hapte naar adem. Zara.. de naam bonkte in zijn hoofd, in zijn bloed.

Afyra keek Cassian met een schuin oog aan. ‘Alleen jij stelt vragen als iemand je vraagt dat niet te doen’ mompelde ze norsig, maar ze glimlachte lichtjes. ‘Ja, dat wist ik’ fluisterde ze. ‘Het gaat goed. Maar ik wil er niet over praten oke, Cassian?’ Ze legde haar hand op zijn hand op haar wang en keek in zijn ogen. ‘Mijn krachten zijn oke.’

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Zara liet het bad leeglopen en stapte er uit. Ze was nog altijd zachtjes aan het neuriën terwijl ze de handdoek om haarzelf heen sloeg en haar slaapkamer in liep om wat kleding te pakken en zich om te kleden. Ze koos voor een wijde broek en een korte, wijde top. Hetzelfde als wat Amren eigenlijk altijd droeg, maar dan niet in grijs maar in een donkerblauwe kleur. Een kleur die mooi stond bij haar wit blonde haren. Ze keek naar haar gezicht in de spiegel, het oog dat verminkt was en de littekens. Vroeger deinsde ze er voor weg, durfde ze niet in de spiegel te kijken, maar toen ze hier kwam was ze zichzelf gaan leren accepteren...

Cassian glimlachte scheef op een manier zoals alleen hij dat kon. 'Je kent me.' zei hij en keek haar onderzoekend aan. 'Maar.. Ik meende het wel. Waarom heb je nooit iets gezegd?'

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Afyra trok zich langzaam terug. Waarom luisterde hij niet naar haar, waarom pushte hij zo. Ze stond op van het bed en liep achteruit. ‘Jezus Cassian luister dan gewoon een keer.’ Ze wilde er niet over praten, kon er niet over praten. Ze draaide zich met haar rug naar hem toe en legde haar hand op de deurklink om weg te gaan, boos en gekwetst. Waarom hield hij geen rekening met haar?

azriel bleef stil staan voor de deur en twijfelde. Moest hij aankloppen? Hij vroeg zich af wat er net gebeurd was, al wist hij heel diep vanbinnen natuurlijk exact wat er gebeurd was. Er was geen twijfel meer over mogelijk. Maar waarom nu, na al die tijd? Hij drentelde wat voor haar deur en voelde zijn bloed sneller slaan toen hij haar geur op ving. Ze was de badkamer uitgekomen, hij voeld haar aanwezigheid.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Zara plofte op haar bed en keek naar het plafond. Feyre had er sterren op geschilderd, dat had ze haar gevraagd en het was prachtig geworden. Ze stopte met zingen en sloot haar ogen. Zou Azriel haar boeken mooi vinden? Ze hoopte het, dan hadden ze iets om over te praten... De stiltes waren altijd zo moeilijk..

Cassian duwde zichzelf overeind. 'Ngh.. Afyra wacht. Argh... Het spijt me.' Hij liet zich weer vallen. 'Niet gaan. Ik kan wel wat gezelschap gebruiken aangezien ik toch niet meer ga slapen de komende uren...'

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Azriel bleef een tijd voor haar deur staan, de warmte vanbinnen die hij voelde probeerde hij te accepteren. Het was een deel van hem maar het voelde zo.... vreemd. Hij had ook geen idee wat hij nu moest doen. Na een paar minuten scheurde hij zinn blik los van haar deur en liep langzaam naar zijn eigen kamer terug. Wat was er gebeurd? Hij opende de deur en plofte neer op zijn bed. Hij wist dat hij zich moe moest voelen, maar hij was vooral verward.

Afyra draaide zich om bij de deur en keek hem gepikeerd aan. ‘Dan moet je maar eens aan anderen denken in plaats van alleen aan jezelf Cassian.’ Zei ze pinnig, en ze liep de kamer uit. Ze sloot de deur achter zich en liep chagrijnig naar haar kamer maar boog af richting de daktuin. Waarom moest hij altijd zo moeilijk doen? Kon hij haar grenzen niet gewoon accepteren?

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Cassian sloeg met zijn vuisten in het bed en vloekte. Verdomme, hij was een idioot! Hij zuchtte diep en keek naar de deur waar Afyra net doorheen gegaan was... Misschien was het wel goed om even alleen te zijn? Tenminste, hij had vaker van zulk soort discussies met Afyra, maar toch voelde deze anders.. Hij klierde wel meer en hij plaagde haar vaak, maar nu leek ze echt gekwetst in plaats van geïrriteerd... Hij kon alleen vrij weinig dus nu was het afwachten of ze nog zin had om binnenkort nog terug te komen. Als ze niet kwam, dan zocht hij haar wel op! Zonder dat de genezers daar achter kwamen natuurlijk.

Zara duwde zichzelf overeind en pakte het boek wat ze momenteel aan het lezen was van haar nacht kastjes. Ze ging tegen de post van het bed aan zitten en begon te lezen... Toen ze even opkeek naar de deur, zag ze daar schaduwen onderdoor gaan, de gang op.. Was Azriel zijn bed uit?! Vlug klapte ze het boek dicht en sprong overeind. Maar wacht, Azriel kon ook zonder zijn bed uit te gaan schaduwen overal heen sturen. Waarom zou hij ze naar haar sturen? Ze beet op haar lip en liep toen toch de gang op, waar ze Afyra aantrof die richting de daktuin liep. 'Gaat het wel?'

Pentatonix
Wereldberoemd

Pentatonix schreef:
Afyra boog over de rand van de daktuin heen en staarde naar de grond beneden. Ze kon maar niet begrijpen waarom Cassian haar altijd zo pushte. Waarom hij zijn humor als wapen gebruikte, als schild. Om niemand dichtbij te laten komen. Zelfs zijn vrienden niet. En als hij dan een keer in een serieus gesprek belande, kon hij de grenzen van anderen niet lezen. Ze begon het zat te worden. Plotseling hoorde ze een stem achter zich, ze draaide zich om en zag Zara staan. Ze haalde haar schouders op en zuchtte. ‘Jawel hoor, gewoon stress.’ Ze glimlachte lichtjes. ‘En jij?’ Afyra bekeek Zara onderzoekend. ‘Je lijkt totaal niet op je gemak om eerlijk te zijn.’

Azriel bleef een tijd op zijn bed zitten, piekerend, nadenkend. Hij wilde er met iemand over praten, maar tegelijkertijd ook niet. Hij praatte nooit echt met zijn vrienden over gevoelens. Rhys was nu weg, en een van de meiden zouden hem alleen maar pushen. Misschien kon hij met Cassian praten? Al zou hij alleen maar grapjes maken.
Azriel stond op en liep richtings Cassians kamer, hij voelde aan de energie dat er daar niemand binnen was en klopte op de deur. Vervolgens deed hij de deur open en glipte naar binnen op zijn gebruikelijke manier. Hij leunde tegen de nu dichte deur aan en sloeg zijn armen over elkaar heen. ‘Even koppig als altijd zie ik?’ Zei hij met een lichte glimlach, maar hij was zelf ook koppig. Ze waren beide niet het type om stil te zitten.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Zara ging naast haar staan met haar rug tegen de rand van de daktuin aan. 'Hm.. gewoon bezorgd over Azriel en Cassian,' zei ze en leunde met haar ellebogen op de rand. 'En bang voor alles wat komen gaat. Met de koning en zo..' ze keek naar Afyra. Zij was zo dapper, een strijder. Iemand waar Zara tegen op keek. Ze konden het gelukkig goed met elkaar vinden. 'Waar stress jij over?'

Cassian keek op toen hij de stem van Azriel hoorde en glimlachte opgelucht. Dit was de eerste keer sinds Hybern dat ze elkaar weer zagen en hij zag er wonderbaarlijk goed na wat er allemaal gebeurd was. Een stuk beter dan hij eruit zag, dat kon niet anders. 'Je weet dat ik het haat op stil te liggen,' zei hij als antwoord op zijn vraag. 'Hoe gaat het met je, broertje? Je ziet er goed uit, nog wat bleek, maar goed.'

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld