Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG || I'm not a fool but I sure was fooled

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het roeien was nu een stuk moeilijker voor Fabio met nog een persoon op de boot, ook nog eens een persoon die niet hielp met roeien. Toch kon Fabio de sloep vooruit krijgen met alle kracht die hij in zich had. “Ik heb nog geen idee wat het plan voor je is, maar daar komen we beide vast snel genoeg achter.” Alle dingen die ze hem vertelden waren zeker ideeën geweest die hij in zijn hoofd ook had bedacht. Alleen kon Fabio die beslissing waarschijnlijk niet maken, hier had hij zijn quartermaster voor nodig. Zijn rechterhand in alles wat hij deed, de man die ging bij de naam Mark Gates, hij hielp de kapitein altijd bij alle keuzes die hij moest maken maar daarnaast hield hij ook alles bij voor hem. Dit zorgde ervoor dat Fabio meer tijd had voor andere dingen, die dingen hielden voornamelijk veel beroven in. Gates was een slim man, nogal wat jaren ouder dan Fabio en had dus ook meer ervaring in het leven als piraat. Daarom vertrouwde Fabio ook bijna altijd op de man en de keuzes die hij maakte.
Fabio kon het niet laten om te lachen wanneer het erop leek dat de prinses geen idee had dat hij de kapitein was. Al zou ze daar snel genoeg achter komen. Eenmaal op het schip zou ze het verschil wel zien tussen hem en zijn bemanning. Fabio had sieraden, een jas, zijn bemanning daarentegen spendeerde het goud wat ze van hun kapitein kregen anders. Waar Fabio zijn munten besteedde aan sieraden en kleding gingen die van zijn bemanning uit naar bier en hoeren. Natuurlijk hield Fabio ook meer goud voor hemzelf en had hij meer te besteden, dus had hij ook zeker wel dezelfde uitgaven als zijn mannen. Het punt was, de prinses kwam er vanzelf wel achter dat ze de kapitein voor haar neus had zitten. “Ja, dat klopt maar iets zegt me dat de kapitein heel erg blij zou zijn met wat ik mee terug neem” Grijnsde hij.
Uiteindelijk kwamen ze dicht in de buurt van het schip. Om de mannen op het dek te laten weten dat Fabio er weer was floot hij met zijn vingers. Kort daarna verschenen er drie hoofden over de bootrand. “Kapitein, U bent er weer!” Riep in van de mannen. Met een verbaasde blik die overduidelijk gedramatiseerd was keek hij naar de prinses voor hem. “Kapitein? Wie? Ik? Geloof je het zelf?” Al gauw verwisselde hij de verbaasde blik voor een grijns. Hij richtte zijn blik weer op zijn bemanning. “Ik heb iets, of eigenlijk iemand meegenomen, als we boven zijn help me even met de sloep weer opruimen.” Fabio stond op van de sloep en pakte een stuk net vast wat van de boot afhing. “Als ik jou was zou ik maar mee naar boven gaan, ik denk niet dat je hier op de sloep wil achterblijven.”

Aelin
YouTube-ster

Aelin schreef:
Voor de piraat was Charlotte natuurlijk ook een bijzondere - ze durfde bijna te wedden dat hij nog nooit zo iets had gedaan. Hij zal vast wel mensen ontvoerden gegijzeld hebben, maar vast nooit een prinses. Ze geloofde zijn woord daarom ook wel toen hij vertelde dat hij nog geen idee had met wat hij met haar van plan was.
Charlotte had de verhalen over de piraten al wel eens gehoord. Mannen die uit waren op geld, drank en vrouwen. Mannen die één man gehoorzaamden: hun kapitein. Elk schip had een kapitein, en over elke kapitein groeide een legende. Charlotte was stiekem wel benieuwd naar de kapitein waaronder deze piraat werkte.
Eenmaal dichterbij de boot gekomen, floot de piraat naar het schip voor haar en drie hoofden staken boven de rand uit. Vieze mannen, met lange baarden en littekens over hun gezichten heen. Charlotte keek nogmaals naar de piraat voor haar en merkte meteen een verschilletje qua uiterlijk. En al voordat ze het kon bedenken, riepen de piraten van boven het schip naar hun kapitein. Hun kapitein, welke in hetzelfde sloepje als Charlotte zat. De prinses probeerde haar verbazing te verbergen, maar de kapitein speelde er al op in. Kort schudde Charlotte haar hoofd. "Natuurlijk ben jij de kapitein." zei ze in een zucht. En natuurlijk was Charlotte haar miscalculatie vermaak voor de piraat, hij zag natuurlijk enkel en alleen geld in de prinses.
De boot begon te bewegen toen de kapitein opstond, en het net wat aan de boot vast hing vastpakte. Natuurlijk ging ze niet in de sloep blijven - dat zou haar dood worden. Charlotte nam een diepe ademhaling en stond voorzichtig op. Ze deed haar best haar balans te houden, en stapte naar het net toe, waar de piraat stond. "Ik heb niet echt een keuze, geloof ik." zei ze tegen de kapitein, waarna ze het net vast pakte en voor de kapitein omhoog klauterde. Het was nog een vrij lang stuk omhoog, maar Charlotte was niet een prinses zonder enig spier. Ondanks de vermoeidheid van de nacht klom ze omhoog. Eenmaal boven sloeg ze haar been over de rand van de boot heen en stond op het dek van het schip. Ze zuchtte haar versnelde ademhaling weg, streek haar kleding goed en keek toen eindelijk op, recht in de ogen van een tal van piraten.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Fabio lachte om Charlotte, het plezierde hem hoe ze wist dat ze niet veel keuze had dan op het schip klimmen. “Nee, niet echt nee.” Grijnsde hij en begon ook omhoog in het net te klimmen. Ondertussen had Fabio dit al zo vaak geklommen dat hij zonder enige moeite de zijkant van het schip kon beklimmen. Als piraat had je dan ook wel aardig wat kracht in je armen nodig, of dit nou was voor roeien van de sloep, netten in klimmen, zeilen hijsen, met zwaarden vechten, zware tonnen tillen en nog zoveel meer. Een goed paar krachtige armen was dus onmisbaar bij een piraat. Uiteindelijk waren beide Fabio en Charlotte boven gekomen, daar stonden de drie mannen die de wacht stonden vannacht en er waren ook nog twee andere mannen bij. “Nou mannen, dit is Charlotte en Charlotte, dit is een klein deel de bemanning.” Zei hij, in zijn stem was duidelijk te horen dat hij ervan genoot om een beetje grappen te maken over de situatie, voor hem was dit namelijk erg grappig. “Je weet wel, mijn bemanning, want ik ben de kapitein” Zei hij na hij wat naar voren geleund en zijn hoofd vlak naast dat van de prinses hield. Na deze opmerking stond Fabio weer recht op. “Mannen, Charlotte is een prinses, ik leg morgen meer uit.. na ik even overlegd heb met Gates.” Hij kon deze 5 mannen nu niet echt meer informatie geven aangezien hij die zelf ook niet had. “John en Danny, ruimen jullie met z'n tweeën de sloep maar op” Commandeerde hij. “William, als jij onze prachtige prinses naar de crew’s quarter’s wil brengen, er is vast nog wel een hangmat vrij waar ze in kan slapen vanavond.” Vervolgde hij. Er was niet veel wat hij kon doen nu en de man was moe en wou dus eigenlijk snel deze avond afsluiten en naar bed gaan. “Ik beslis jouw toekomst morgen nog wel” Zei hij en keerde zich even tot Charlotte, hij gaf haar een kleine grijns en draaide zich weer tot zijn mannen. “Dan zie ik jullie morgen weer en slaap lekker.” Sloot hij af en begon richting zijn kajuit te lopen.

Aelin
YouTube-ster

Aelin schreef:
Misschien had Charlotte beter in het kasteel kunnen blijven, en met Ronan trouwen. Dan had lieve Charlotte elke avond jurken kunnen dragen, naar de grootste feesten gaan, wandelingen over het kasteelgrond maken. Als ze dat gewoon gedaan had, dan stond ze nu niet tussen een vijftal piraten en hun kapitein, met een zeer onzekere toekomst. Charlotte probeerde haar gedachten weg te wuiven - ze moest het hier mee doen. Kort dacht ze aan de redenen dat ze van het kasteel weggevlucht was, en dat was voor Charlotte genoeg om verder te gaan met haar missie. Ze moest haar eigen uit deze benarde positie halen en haar hachje redden.
De rillingen liepen op haar rug toen de kapitein nogmaals benadrukte dat hij de kapitein was. Ze voelde zijn warme adem tegen haar wang aan echoën terwijl hij sprak. Het was voor Charlotte de druppel - ze moest hier weg.
Eén van de piraten - William - pakte op commando Charlotte haar bovenarm vast om haar mee te nemen naar de crew's quarter. Angst kwam bij haar naar boven toen ze opnieuw naar de vijf piraten om haar heen keek. Als dit een klein deel was, wilde ze niet weten wat er haar morgenochtend te wachten stond tussen de hangmatten.
"Wacht!" Riep ze naar de kapitein, die zich had omgedraaid en wegliep. Ze trok haar arm uit de greep van de piraat en stampte naar voren. "Je gelooft toch niet dat ik in een hangmat, tussen allemaal piraten, aan welke jij zeer duidelijk gemaakt hebt dat ik de prinses ben, ga slapen, kapitein?" Misschien sliep ze op dit moment inderdaad liever in de sloep, of op het dek, of sliep ze liever helemaal niet.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Fabio had moeten weten dat hij niet zomaar zonder problemen naar bed kon vertrekken, natuurlijk was het de prinses die het ergens weer niet mee eens was. Zuchtend draaide hij zich om naar de vrouw die zo bezorgd was om haar veiligheid. “Prinses, stap van je voetstuk af.. ik had kunnen zeggen dat je een hoer was of een dochter van een boer, dat maakt mij mannen niks uit, die discrimineren niet. Hier ben je dus niet bijzonder omdat je koninklijk bent.” Hij hielp haar maar meteen uit de droom dat het prinses zijn hier wat betekende want dat deed het niet. “Dus hoe dan ook loop je dezelfde gevaren.. al loop je voor vanavond niet heel veel gevaar, aangezien bijna al mijn mannen al slapen” Ging hij verder. Zijn armen had Fabio achter zijn torso, hij stond hoog zodat hij zelfverzekerd overkwam. “Maar als je echt zo bang bent..” Zuchtte hij. In plaats van naar de prinses gekeerd te staan richtte hij zich tot de vijf mannen op het dek. “Ik wil dat deze vrouw veilig blijft, ze valt onder mij beveiliging, zorg ervoor dat de rest van de mannen dat ook weten. Als er iets met haar gebeurd krijgen ze met mij te maken.” Riep hij naar zijn mannen voor zijn aandacht weer helemaal op Charlotte gefocust was. “Tevreden?”
Zonder een antwoord af te wachten liep Fabio zijn kajuit in. Het kon hem namelijk niet schelen of Charlotte tevreden was met hoe het hier ging, ze moest er maar gewoon mee leren leven dat ze nu niet meer op haar wenken bediend werd zoals dat eerder altijd was in het kasteel. “Slaap lekker” Riep Fabio nog naar alle zes de personen op dek voor hij de deur van zijn kajuit achter hem dicht deed. Zuchtend ging hij op de rand van zijn bed zitten. Het eerste wat uit de mond van de prinses kwam zodra ze op het dek was, was gezeur over hoe ze een prinses was en anders behandeld moest worden. Als dit vaker zo zou gebeuren dan zou Fabio hier zeker snel gek van worden. Op zijn schip maakte het niet uit wie je was of wie je familie was er was maar één persoon die speciale voorrang kreeg en dat was de kapitein, en liet Fabio nou toevallig de kapitein zijn. De enige andere mensen die overnachtte in zijn kajuit waren vrouwen die Fabio mee terug nam naar het schip om een beetje plezier mee te hebben. Charlotte zou dus niet ineens bij hem in de kajuit mogen slapen, geen denken aan.

Aelin
YouTube-ster

Aelin schreef:
Natuurlijk was Charlotte angstig, maar het deerde de kapitein niet. De vertrouwen die hij haar probeerde te geven door haar te 'beschermen' door middel van bewaking van piraten kwam bij Charlotte niet aan. "Nee, ik ben niet tevreden. Nor zal ik dat ook zijn." antwoordde ze terug. Ze zou niet buigen voor de kapitein, maar wist toen hij haar een goede nacht wenste, dat ze voor vandaag niet verder kon. De kapitein trok zich terug naar zijn kajuit en Charlotte bleef over met de vijf piraten. "Man, man, man." begon degene die Charlotte bij haar arm vast had gepakt. "Kapitein Fabio heeft hier een echte schat." Het was voor het eerst dat Charlotte de naam van de kapitein gehoord had. De piraat die ze haatte had nu een naam.
Charlotte draaide zich naar de piraten en zuchtte zachtjes. "Naar de slaapvertrekken, dan maar?" William bracht Charlotte naar een de slaapvertrekken, waar totale rust zich waande. Hij begeleidde haar naar een hoekje waar nog een hangmat vrij was en fluisterde zacht: "De mannen zijn 's ochtends nog zo moe... Ze zullen je niet opmerken. Ik ben op het dek als je me nodig hebt." Charlotte antwoordde met een knikje, en de piraat liet haar alleen. Met tas en al klom Charlotte op de hangmat. Ze stopte haar lange, blonde vlecht in haar shirt en trok haar capuchon opnieuw over haar hoofd. Zachtjes haalde ze haar dolk - welke Fabio niet van haar afgepakt had - uit haar riem, en klemde haar vingers er stevig omheen. Een naar gevoel stroomde door haar lichaam, want Charlotte was doodsbang dat ze de dolk één deze dagen zou moeten gebruiken.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Fabio was na zijn wandeling in het bos dan weer eindelijk terug in zijn kajuit. De avond had een onverwacht einde gehad, een einde die Fabio zich in nog geen jaren had kunnen voorstellen. Het was puur geluk geweest, hij die toevallig door de bossen liep en prinses Charlotte die net diezelfde avond door ook dat bos te lopen om weg te rennen van een huwelijk waar ze niet vast in wou te komen zitten. Daar had Fabio dan ook op ingespeeld voor zolang hij kon, daardoor had hij de kans gehad Charlotte op zijn schip te krijgen. Met een grote glimlach reflecteerde Fabio dan ook op de avond, een beter einde tot de avond had hij niet om kunnen vragen. Nu moest hij nog weten wat er vanaf nu zou gebeuren maar dat waren zorgen voor morgen en niet voor vanavond. Het was nu tijd voor Fabio om te slapen, dus de kapitein maakte zich klaar voor bed.
De volgende ochtend werd de kapitein ontwaakt door het geluid van zijn mannen op het dek, ze leken dingen te roepen al kon Fabio niet precies uitmaken wat er gezegd werd maar er was duidelijk een soort paniek in de stemmen te horen. Fabio schoot meteen wakker en zorgde dat hij zo snel mogelijk in zijn kleren kwam. Eenmaal aangekleed liep hij zijn kajuit uit waar iemand van zijn bemanning al snel naar hem toe kwam rennen met een verrekijker in zijn hand. “Kapitein er is een sloep onderweg naar het schip” Fabio nam de verrekijker aan en liep naar de rand van de boot om te kijken wat er gaande was. Door de verrekijker zag hij al snel inderdaad een sloep, één van de mensen in de sloep herkende hij ook maar al te goed. Het was de prins, prins Ronan, degene waar Charlotte voor gevlugd was. Hij kwam zijn prinses terughalen en dat was natuurlijk niet het enige, hij zou uiteraard de piraten die zijn toekomstige vrouw ontvoerd hadden maar al te graag zien hangen. “We moeten hier zo snel mogelijk vertrekken” Riep hij over het dek en meteen gingen alle mannen aan de slag om het schip weg te krijgen. Fabio kon de prins niet toelaten op zijn schip, dan zou het zomaar kunnen zijn einde kunnen betekenen. Gelukkig waren zijn mannen snel en voelde Fabio het schip al snel bewegen. Fabio wist dat de prins niet snel zou opgeven, hij zou zeker een schip achter de mannen aansturen maar dan hadden de piraten tenminste al een voorsprong en minder kans om gepakt te worden.

Aelin
YouTube-ster

Aelin schreef:
Charlotte had een miniem aantal uren geslapen vannacht. Van elk geluidje schoten haar ogen open, en klemde haar vingers strakker om de dolk. Meerdere malen was het een snurkende piraat die onschuldig omdraaide, maar Charlotte moest op haar hoede blijven.
Tot ze niet meer kon. Tot haar lichaam het echt begaf, en haar oogleden veel te zwaar werden. De zon kwam al langzaam op toen Charlotte eindelijk echt sliep. Haar schoonheidsdutje had maar een paar minuten geduurd, want ze werd wakker geschud door de piraten die om haar heen wakker werden. Er leek een paniek te zijn ontstaan, en alle piraten ontvluchtte de slaapzaal. Ze waren allemaal weg gegaan zonder de prinses op te merken. Een kleine grijns verscheen op Charlotte's lippen - misschien kon ze nu echt slapen. Opnieuw sloot ze haar ogen en deed haar best om te gaan slapen, maar de nieuwsgierigheid overstemde haar vermoeidheid. De prinses kon niet meer in slaap vallen. Met een diepe zucht stak Charlotte de dolk in haar riem, en liet ze haar tas in de slaapzaal liggen. Ze verstopte hem onder een doos in een hoekje, in de hoop dat geen piraat 'm zou vinden. Voordat ze de slaapzaal verliet haalde ze haar capuchon van haar hoofd af, en sprak ze haarzelf een beetje zelfvertrouwen toe. Ze kon wel de hele dag in het hangmatje blijven liggen, maar wat zou ze daarmee bereiken? Net voordat Charlotte de deur naar het dek opende, begon het schip te bewegen. Ongemak stroomde door haar heen en ze probeerde haar evenwicht te bewaren. Waarom waren ze aan het varen?
Eenmaal weer met twee benen aan de grond opende ze de deur en rende er allerlei piraten in het rond. Ze leken allemaal een taak te hebben. De zon was in de vroege ochtend vel, en verblindde haar een beetje. Wel kon ze één man uit alle piraten meteen naar voren halen. Kapitein Fabio. Hij stond aan de rand van zijn schip met een verrekijker in hand. Voorzichtig liep Charlotte zijn kant op, en probeerde zijn blik over het water te volgen. Ze zag een klein bootje deze kant op komen, maar het bootje leek steeds verder uit beeld te gaan. Het was duidelijk - de kapitein wilde niet dat het sloepje dichterbij zijn schip kwam. Eenmaal naast hem keek Charlotte naar de kapitein op, en vroeg: "Zo, ben ik nu niet de enige meer op de vlucht?"

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Fabio hield de sloep in de gaten was blij om te zien dat er steeds meer ruimte tussen de twee schepen zat. Al kon je de sloep niet echt een schip noemen. Toch was Fabio er nu al van overtuigd dat dit niet het laatste was wat ze zouden zien van de prins. Fabio snapte ook niet hoe de prins dacht dat dit zou werken, alsof Fabio iemand van het koninklijk familie zou toelaten op zijn schip. Charlotte was dan wel op zijn schip maar dat was toch anders, die had hij ontvoerd dus dat was in zijn voordeel. Als de prins met bewakers op zijn schip kwam, er was geen kans dat dat iets positiefs voor Fabio kon betekenen. Nu moest Fabio er alleen nog voor zorgen dat het onmogelijk werd om hem in te halen. Al zou Fabio ervan uitgaan dat dat niet al te moeilijk zou worden, Fabio kende de zee veel beter als de prins, was meer ervaren met het varen over een schip. Misschien had de prins zijn eigen kapitein maar Fabio durfde te wedden dat zelfs die kapitein niks was vergeleken met Fabio zelf. Misschien was het omdat Fabio soms nogal een groot hoofd kon hebben, zichzelf zien als de beste maar aan de andere kant, de zee was zijn huis, zo kapitein die werd opgeroepen door een prins of koning woonde voor de rest van de tijd gewoon in een huis.
Natuurlijk moest de prinses ook het dek opkomen en de kapitein lastig vallen. De man keek omlaag naar de vrouw die nu naast hem plaats genomen had. “Ik denk dat jij ook wel zou willen weten van wie..” Mompelde hij en reikte haar de verrekijker aan. Vanaf hier kon ze natuurlijk niet zien dat als ze het schip niet in beweging gezet hadden, dat ze dan al een stuk sneller terug zou zijn in het kasteel dan ze gepland had. Zonder verrekijker zag je gewoon een kleine sloep gevuld met mensen op je af komen maar het zo ver weg dat je niet eens zou kunnen uitmaken hoeveel mensen er op de boot zaten, laat staan dat je kon zien wie er allemaal plaatsvonden op de sloep. Daarom wou Fabio dat Charlotte ook door de verrekijker kon kijken, zodat ze wist dat het vluchten alsnog met haar te maken had en dat ze al een soort van gevonden was, of in ieder geval dat er naar haar gezocht werd.

Aelin
YouTube-ster

Aelin schreef:
Charlotte pakte de verrekijker van Fabio aan, en zette de lenzen op haar ogen. "Shit." mompelde ze, toen ze in het sloepje Ronan en een paar van zijn mannen zag. Hoe hadden ze haar nu al gevonden? Charlotte moest twee afwegingen maken. Of, ze sprong nu in het water en zwom naar Ronan toe. Dan zou ze niet verkocht worden op de zwarte markt, en kon ze vast wel een verhaal verzinnen over dat ze ontvoerd was. Dan zou haar leven weer gewoon door gaan. Of ze bleef bij Fabio op het schip, en vluchtte met hem mee over de woeste zeeën en zag ze verder wel waar het schip zou stranden. Ze ademde diep in, en gaf de verrekijker weer terug aan Fabio. "Dit is geen aanval, of een plan om op het schip te komen." zei ze tegen de kapitein. Voorzichtig leunde ze over de rand van het schip, en keek in de richting van Ronan. "Ze proberen je nu te intimideren, druk op je te zetten." Charlotte had voor het tweede gekozen.
In de afgelopen jaren had Charlotte weleens stiekem meegeluisterd naar de vechtplannen van het kasteel. Toen ze merkte dat dat haar begon te interesseren, wist ze dat ze geen gewone prinses kon zijn. Ze was niet voorbestemd voor jurken en feestjes en thee drinken. Charlotte herinnerde zich een soort gelijke strategie toen er door een bende de koninklijke kroon gestolen was. Meteen liet de garde aan de bende weten dat ze wisten dat zij de kroon hadden, waardoor de bende constant druk voelde. Door de druk werden ze zwakker, en konden ze verslagen worden.
Natuurlijk zou Ronan niet met dat kleine sloepje aan boord komen op het schip, en zeker niet met zo weinig man. Voorzichtig keek Charlotte weer op naar de kapitein en vroeg haarzelf af: Wat zou er nu door zijn hoofd gaan?

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Fabio zette een stap terug op zijn boot en keek Charlotte aan, die er al snel achterkwam dat degene die richting het schip kwam varen haar toekomstige man was. Natuurlijk wist Fabio gisteravond dat de koninklijke familie naar de prinses zou zoeken maar Fabio had niet verwacht dat deze zoektocht ook op zijn boot zou plaatsvinden. Tenzij de prins natuurlijk zeker wist dat Charlotte op zijn schip rondliep. Natuurlijk was dit wel het geval, Charlotte stond nu naast hem dus verkeerd had de prins het niet maar Fabio vroeg zich af hoe de prins het weest of dat het een pure gok was en misschien was de prins wel ten einde raad en besloot hij elk laatste stukje waar zijn toekomstige vrouw kon zijn te zoeken. Welke het was wist Fabio niet en hij zou zijn schip ook niet laten staan om er achter te komen.
Fabio nam de verrekijker terug van Charlotte’s handen en luisterde naar wat ze te zeggen had. “Nou dan heeft het gewerkt want er is absoluut geen kans dat ik hier blijf wachten voor hem op me schip te komen. Hij is hier niet welkom.” Mompelde Fabio terwijl hij weer door de verrekijker keek. Ondertussen leek de prins de achtervolging gestopt te zijn en begon weer terug te varen richting de haven van de stad. Toch stopte dit Fabio niet om door te blijven varen. Ze zouden gewoon vanaf hier doorvaren naar de haven van Algeciras. Daar konden ze stoppen en hopelijk zat de prins dan niet bovenop boven. “Maar hoe weet hij dan zo zeker dat we de prinses hebben om druk op ons te zetten?” Begon Fabio te mompelen terwijl hij over het dek begon te lopen. Het mompelen was meer naar hemzelf bedoelt, een soort hardop denken.
“Waar is Gates?” Riep Fabio over het dek, al leek niemand Fabio het antwoord te kunnen geven op die vraag aangezien mannen voornamelijk hun schouders ophaalden en elkaar afwachtend aankeken voor het antwoord. “Iemand ga hem zoeken en zeg dat ik hem wil spreken.” Fabio hoopte dat Gates misschien wist wat ze nu het beste konden doen. Fabio draaide zich weer om naar de prinses. “Wat is je suggestie?” Aangezien ze de tactiek van haar man goed leek te kennen wist ze misschien ook het beste wat de piraat nu kon doen en aangezien Fabio niet de enige was die weg wou van de prins ging Fabio ervan uit dat ze hem zou helpen.

Aelin
YouTube-ster

Aelin schreef:
Natuurlijk wilde de kapitein Ronan niet op zijn schip hebben. Dan zou er een gevecht uitbreken en doden vallen. Het leek Charlotte dat niemand dat wilde. Ze liep zachtjes achter hem aan terwijl de kapitein begon te ijsberen, en tegen zichzelf begon te mompelen. Dit was haar kans. Zij wist dingen die hij niet wist, zij had nu de bovenhand. En daar moest ze gebruik van maken. Ze moest het vertrouwen van de kapitein winnen, mocht ze ooit van dit schip af willen.
De kapitein wilde in ieder geval erg graag ene Gates spreken. Charlotte ging er vanuit dat de man dichtbij Fabio stond en de kapitein met adviezen hielp. Maar toen Gates nergens uit de menigte piraten naar voren kwam en de kapitein naar Charlotte draaide, moest ze eerlijk bekennen dat het haar best verbaasde. "Mijn suggestie?" vroeg ze terwijl ze haar handen op haar borst zette. "Ik wil best wel praten over de dagen dat ik bij prins Ronan en zijn mannen aan tafel gezeten heb, en alle tactieken heb leren kennen." Ze keek voorbij de piraat naar het bootje wat weer terug naar de haven vaarde. "Inclusief deze tactiek, en misschien nog wel wat belangrijke dingetjes die je liever ontloopt." zei ze, terwijl ze terug naar Fabio opkeek. De man was lang, zeker een kop groter als haar. Maar dat zou haar nu niet afleiden, ze was met een onderhandeling bezig. "Maar voor een prijs. Het zal niet veel zijn, gezien ikzelf hier het meeste waard ben. Want ja, ik heb liever ook niet dat Ronan het schip hier op komt en mij terug kom halen. Maar ik ga nog liever niet de zwarte markt op, waar met mijn leven gegokt zal worden."

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Fabio stopte midden in zijn stappen en draaide zich lachend naar Charlotte toe. Zijn lach had een bespotte toon, hij kon het niet helpen. Charlotte leek te denken dat Fabio haar nodig had al dacht Fabio dit toch anders in te zien. “Kijk, prima als je me niet wilt helpen.. dan doe ik gewoon mijn ding en dan als jouw prins ons inhaalt geef ik jou gewoon terug voor een garantie dat mij mannen en ik weer veilig de zee op kunnen..” Mompelde man en begon weer te lopen. Dan zou hij natuurlijk geen geld aan haar verdienen maar dan zou hij tenminste leven en wat er dan met Charlotte gebeurde zou de man niet heel veel kunnen interesseren, zij wou hem nu ten slotte niet helpen om weg te komen van prins Ronan. “Want ik ben niet de enige die van die man probeert weg te komen, dus als je mij helpt, help je jezelf” Voegde Fabio nog toe. Natuurlijk was er een kans dat hij Charlotte zou doorverkopen dus het was slim van haar dat probeerde haar veiligheid te garanderen, ze leek alleen we vergeten te zijn dan als ze de kapitein niet hielp dat ze dan alsnog gepakt kon worden.
Fabio liep weer richting de deur van zijn kajuit. Eenmaal voor de kajuit opende hij de deur, voor hij naar binnen ging draaide hij zich nog om naar Charlotte. “Dus als je van gedachten veranderd bent en je me toch wil helpen om ervoor te zorgen dat jij niet gepakt word door je prins.. kom maar naar me kajuit om me te helpen een plan op te stellen.” De man kreeg een grijns op zijn gezicht en verdween in zijn kajuit. Zuchtend liet hij zichzelf zakken in zijn stoel die achter zijn bureau stond. Er ging nu veel door zijn hoofd. Hij moest een plan bedenken om van Ronan af te komen, al kon dat later, Fabio zou Charlotte de tijd geven om na te denken over wat het beste was voor haar. Daarnaast moest hij ook nog een goed en concreet plan verzinnen wat hij met Charlotte moest doen. Losgeld voor haar vragen aan de koninklijke familie was niet echt meer een optie, haar op de zwarte markt verkopen kon wel maar was niet zijn favoriete plan aangezien hij niet veel voor haar kon krijgen tenzij hij concreet bewijs had dat hij de prinses had maar anders zouden mensen hem moeilijk geloven. Toen schoot het hem te binnen, de volgende haven waar ze heen gingen was het hoerenhuis van madam Mapleton, Fabio had wel vaker vrouwen aan haar verkocht en daarvoor kreeg hij nog vaak een kleine bonus van wat de meiden maakte, hij kon kijken op de haven of Mapleton interesse zou hebben in het kopen van Charlotte. Het was zeker een idee wat Fabio in zijn achterhoofd zou houden.

Aelin
YouTube-ster

Aelin schreef:
Perplex staarde Charlotte Fabio na die na zijn preek terug zijn kajuit in liep. Met deze man viel niet te onderhandelen - hij was een pure piraat. En dan ook nog de kapitein, niet te vergeten. Voorzichtig keek Charlotte naar haar linkerkant, waar ze Ronan en zijn mannen weg zag varen. Hij zou zeker terug komen naar het schip, op welke manier dan ook. Ondanks dat hij niet wist dat Charlotte aan boord was bij Fabio.
Langzaam liep ze naar de rand van de boot. Veel opties had de prinses niet meer, de kapitein had ze al voor haar klaar gelegd. Of ze ging terug naar het kasteel en leefde haar leven verder. Of ze ontliep Ronan door een strategisch plan met Fabio op te stellen. Maar wat er vervolgens met haar zou gebeuren? Geen idee. Lang dacht ze na, terwijl ze om haar heen keek. De haven waar ze vandaag kwamen werd steeds kleiner, en werd ze steeds meer omringd door de woeste zee. Van boord springen was ook geen optie meer. Ze hoorde de piraten om haar heen hard werken. Ze hadden allemaal een eigen taak die tot één doel resulteerde: het schip over de zee krijgen. Tot haar verbazing leken de piraten Charlotte niet op te merken, en lieten ze de prinses met rust. Ze was er blij mee dat ze geen aandacht kreeg, gezien ze zo goed kon nadenken over haar eigen plan.
Charlotte had misschien wel uren naar de zee gestaard, maar ze had niets kunnen bedenken. Ze kon geen list of plan bedenken om Fabio om te praten. Ze zat letterlijk én figuurlijk vast. Maar iets wat ze wel had kunnen bedenken was dat ze sowieso niet terug ging naar het kasteel - dan zou ze nog liever dood gaan. Dus verzamelde ze al haar moed en zelfvertrouwen en liep ze naar Fabio's kajuit. Ze klopte twee keer op de deur, en duwde de houten deur open zonder dat ze antwoord had gekregen. "Laten we dan maar beginnen, kapitein." zei ze in één adem teug, terwijl ze de deur achter haar sloot.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Denkend keek Fabio zijn eigen kajuit rond. Het was geen garantie voor de kapitein dat Charlotte zich zou bedenken en hem zou helpen, dit betekende dus dat Fabio alsnog maar beter aan een plan kon gaan werken voor het geval. Fabio zette zijn handen op de armleuning en haalde zichzelf weer omhoog van de stoel. Zo kon hij de kaart die over zijn bureau lag beter bekijken. Zoals Charlotte hem al verteld had, Ronan was puur naar het schip gekomen om de piraat op te jagen maar wat Fabio zich dan afvroeg was hoe de prins wist waar Fabio geen zou gaan. Tenzij hij al woord gehoord had in de stad van andere piraten waar Fabio en zijn bemanning tegen gepraat hadden. Daar hadden ze namelijk tegen gezegd dat ze naar de haven van Skagen gingen. Al wou Fabio alsnog graag naar deze haven hij wist dat hij het risico eigenlijk niet kon nemen. De ogen van Fabio scande over de kaart voor hem, op zoek naar een haven die veilig was maar het leek haast wel dat als ze naar een andere haven probeerde te gaan ze alsnog de prins tegen zouden komen onderweg. Het probleem was ook dat Fabio niet zou weten hoeveel mannen Ronan zou hebben, al kon hij gemakkelijk meer mannen dan Fabio regelen. Gefrustreerd sloeg hij zijn vuist op de tafel, hoe hij het ook wendde of keerde, Ronan had de overhand.
Na een langere tijd had Fabio nog steeds niks concreets kunnen bedenken of een route kunnen vinden die ze konden volgen. Twee tikken op zijn voordeur haalde hem uit zijn gedachten en wanneer hij opkeek zag hij Charlotte in de deuropening staan. “Ik wist wel dat je slim genoeg was om me gewoon te helpen.” Met een zwaaiend handgebaar maakte Fabio duidelijk dat hij wou dat Charlotte dichterbij kwam. Zijn vinger plaatste hij op de kaart, bij de haven van Skagen. “Hier wou ik origineel naar toe en varen we ondertussen ook naar toe alleen mijn gok is dat Ronan al woord gekregen heeft over dat ons schip daar heen gaat..” Mompelde hij, zijn ogen gefixed op de kaart. “Maar ik denk als we dus in plaats van daar heen gaan zo varen naar een andere haven..” Met zijn vinger gaf hij de route aan die hij in gedachten had. “Dat we de man dan alsnog tegen komen” Maakte hij zijn zin af. Er was ook een andere optie voor een route maar deze zou te lang duren, ze hadden te weinig eten en drinken in voorraad om die route te volgen. Zuchtend plaatste Fabio zijn handen plat op de tafel en bracht zijn blik op naar Charlotte, benieuwd naar wat haar advies was.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld