Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

12 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Gone with the wind

Account verwijderd

schreef:
Aleksei

Zelf had hij er absoluut niet bij stilgestaan wat af en toe wat spijbelen kon doen. Zelf durfde hij het wel eens te doen en zelden kwamen er problemen van. Het hielp misschien wel dat het hoofdzakelijk met Connor gebeurd was. Omdat hij even aan hem dacht, schoot zijn blik de zaal door. Zowel Daphne als Connor ontbraken terwijl het tweetal op feestjes altijd te vinden was. Even grijnsde hij erom, die hadden vast de tijd van hun leven zonder ouders op hun kap.
"You are so right, my bad," lachte hij gauw op Rileys opmerking over blijven zitten.
Het was compleet te begrijpen dat ze het er niet op wou wagen. Was er iemand die wél bereid was om er een jaar extra te blijven? Waarschijnlijk niemand.
"I don't know. I don't care too much about the party. Just wanted to keep everyone busy, us included," zei Aleksei en keek Riley aan.
Steeds meer had hij er spijt van dat ze niet alleen thuis waren gebleven. Zijn hand lag nog op haar arm en hun gezichten bevonden zich dicht bij elkaar. Heel even overwoog hij het. Haar kussen. Toch bedacht hij zich en liet zijn hand weer zakken, langs zijn lichaam en glimlachte even naar haar voor hij een drankje nam en haar vroeg of ze echt niks wou drinken, zelfs geen frisdrank.
Het voelde gek om op een feestje te zijn zonder controle in de buurt. Meestal hield één van zijn broers hem wel in de gaten, altijd pushend om een meisje mee naar huis te brengen. Vaak had het gewerkt, want Aleksei had tenslotte een hele tijd met Madisons jongere zus omgegaan, maar dat was uiteindelijk niks geworden. Nu kon hij voor een keer al hun gepush wel gebruiken om wat meer lef te krijgen tegenover Riley. Helaas was er niemand in de buurt.
Het was beter dat hij gewoon afwachtte, haar probeerde te pijlen en een moment uitkoos dat hij niet kon verpesten of overhaasten. Het laatste dat hij wou was hier vast te zitten in een leeg dorp mét Riley en compleet afgewezen te worden door haar. Dat leek hem geen fijn vooruitzicht. Dus of het nu ooit zou werken tussen hen of niet, voorlopig hield hij nog even de boot af.
"So, party or sneaking away?" vroeg hij haar ondertussen.

Daphne

Het zou haar verbazen als Connors woorden de waarheid waren. Als er iemand gek was, dan was zij het wel en iedereen die toch in haar buurt wou zijn was dat al even erg. Connor die was gewoon gek op haar, daar ging hij in de fout. Gelukkig voor hem was zij ook gek op hem.
Als hij plagend over zijn shirt klaagde, beet Daphne op haar lip en haalde onschuldig haar schouders op. Wie had dit gedacht, zij twee samen op zijn kamer elkaar plagen. Het voelde nog steeds als een wonder. Eenmaal Connor uit bed kwam, kon ze het niet laten om hem uitgebreid te bekijken. Nu ze alles van hem kon zien, vond ze hem alleen nog knapper. Hoe kon iemand zo'n mooi lichaam hebben, knap, lief en slim zijn en toch voor haar vallen? Het bleef haar echt een raadsel.
Haar tanden had ze zacht in haar lip gezet terwijl ze zijn kussen opving en ongegeneerd zijn kont bekeek tijdens het omkleden. Het kussen had ze knuffelend tegen haar buik gedrukt en zijn geur hing zo overal rondom haar.
"Oh the boys, wonderful," grinnikte Daphne zacht.
Het was niet dat ze hen verschrikkelijk vond, maar met sommige had ze een geschiedenis en die ontliep ze liever zoveel mogelijk. Alles dat haar relatie met Connor kon ondermijnen of in gevaar brengen, vermeed ze. Ondertussen volgde ze Connor gedwee en keek even naar de rode Ferrari. Het liet haar hart even overuren maken en ze voelde zich al nerveus om in te stappen, maar Connor leek zich nergens druk om te maken dus negeerde ze haar enthousiasme wat alsof dit de meest normale zaak van de wereld was.
"So cool!" lachte ze wel onderweg.
Het was vrijwel onmogelijk om te doen alsof deze auto geen indruk maakte! Met een wip sprong ze aan de kerk uit de auto en keek even omhoog naar het gebouw.
"It feels weird to have a party here," merkte ze op, maar haalde haar schouders op en nam Connors hand beet.
Met een brede glimlach keek ze Connor aan en boog zich naar hem toe om hem te kussen voor ze naar binnen gingen. Zacht legde ze haar hand op zijn wang als hun lippen raakte en met haar vingertoppen streelde ze langs zijn hals toen ze zich weer wegtrok van hem. Hopelijk was het een goed feestje, ze kon zoveel mogelijk afleiding gebruiken nu Connor zich overal aan haar zijde kon vertonen.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Riley
Riley voelde de spanning die er tussen haar en Aleksei was toen hun gezichten zich dicht bij elkaar bevonden. Ergens had ze gehoopt dat hij haar gekust had in het bijzijn van iedereen. Langs de andere kant wist Riley niet of ze er al klaar voor was om met een jongen te zijn. Ze was nog steeds erg terug houdend als het ging om intimiteit na wat er gebeurd was. Aleksei was eigenlijk de eerste jongen waarmee ze überhaupt sprak sinds die ene avond. Ergens was ze dus wel blij dat hij haar niet zoende. Ze wilde er eerst meer zeker van zijn dat hij te vertrouwen was en dat haar gevoelens voor hem oprecht waren. Daarnaast vond ze het belangrijk dat ze hem eerst haar verhaal zal vertellen, het precieze verhaal van wat zich die avond heeft afgespeeld in plaats van een roddel die hij wellicht had gehoord. Door haar verleden zal het namelijk allemaal niet zo makkelijk bij haar gaan als bij andere meiden. Riley had de behoefde om alles nu rustig aan te doen en stapje voor stapje op te bouwen. Ze moest haar vertrouwen in mannen weer helemaal opnieuw opbouwen. Ze vond het wel belangrijk dat Aleksei dit vooraf zal weten, aangezien hij dan een keuze kan maken. Als hij daar niet op zit te wachten kon hij het nog afblazen. Riley wist alleen niet wanneer ze hem dit allemaal moest vertellen. Het juiste moment was nog niet langsgekomen.
Riley keek even naar Aleksei die vroeg wat ze wilde doen. Riley had wel een goed idee. "Let's go, I have an idea," zei ze en trok Aleksei toen mee aan zijn pols naar buiten. Niet ver van de school vandaan bevond zich de motor garage waar Riley werkte. Motorrijden was een van de weinige dingen die ze meegenomen had uit haar oude levensstijl. Het werkte rustgevend voor haar. Als ze motor reed kon ze haar hoofd even legen. Het liet haar weer inzien dat ze niet onsterfelijk is. Riley werkte nu vaak in de garage en was goed bevriend met de eigenaar. Daarom had ze ook een sleutel. Toen ze er waren pakte ze haar sleutelbos uit haar zak en opende de deur. Er waren genoeg motoren die ze kon lenen. Aangezien er nu toch niemand was, zouden de klanten niet erachter komen als Riley een ritje op hun motor had gemaakt. "Care for a ride? Trust me, I'm an advanced driver, so you'll be safe," glimlachde Riley. Dit had ze echt even nodig om haar hoofd te legen door de hele situatie. Riley liep even langs de motors waar ze haar vingers langshaalde.
Haar ogen vielen op een na laatste motor van het rijtje. "A FXR Harley, sweet," mompelde voor zichzelf. Ze liep naar de muur waar alle sleutels hingen en pakte die van de Harly motor. Uit een kast pakte ze twee helmen. Wat ze aan hadden was niet ideaal voor motorrijden. Vaak droeg je een leren pak wat de schade beperkte als je zou vallen. Riley dacht echter dat ze wel goed genoeg was om de gok te wagen. Ze gaf één van de helmen aan Aleksei. "If you dare," glimlachde ze. Ze vond het wel grappig hoe normaal de jongen het meisje achter op de motor nam, maar dit nu andersom was. Riley gaf echter niet zoveel om die genderrollen. Ze opende voorzichzelf alvast de garage deur waar de motor straks uit kon rollen. Ze haalde hem ook van de standaard af. Als Aleksei niet met haar mee wilde voor een ritje was dat ook prima, maar zelf wilde ze nu eigenlijk wel gaan.

Connor
Connor genoot van de frisse lucht die door zijn haren vierde terwijl ze door de stad reden. Eenmaal aangekomen parkeerde hij de auto en liet Daphne uitstappen. Hij was het eens met haar toen ze zei dat het vreemd was om in de kerk te feesten. "I know, but it's also cool in some type of way. It probably is a once in a lifetime kind of thing. I don't think we will ever have an epic party inside of a church ever again." Samen met Daphne liep hij naar binnen. De geur van alcohol kwam hun al tegemoet net als de harde muziek. Terwijl zij de deur door liepen om naar binnen te gaan, kwamen ze Aleksei met Riley tegemoet. Connor had zijn vriend aan willen spreken, maar liet dit maar gaan aangezien hij met Riley was. Connor wist niet precies wat Aleksei van plan was, maar Connor had zo zijn vermoedens. Het was namelijk niet het eerste feest was hij met hem mee maakte en Connor wist dus wat voor soort dingen de broers van Aleksei forceerde op hun broertje. Connor vond dit ergens nog al vreemd en zielig voor Aleksei. Connor vond dat die jongen lekker zelf moest beslissen wat hij op een feestje deed. Met een lach keek hij naar Daphne. "I didn't know Riley was still into these kind of things," zei hij. Connor wist dat Daphne goed bevriend was met Riley. Zij was dan ook een van de weinige, aangezien Connor wist dat Riley zich afgesloten had van iedereen. Ze had al het contact met de rest van haar vrienden verbroken. Connor wist niet precies hoe het allemaal zat, maar hij had zo de verhalen gehoord. Hand in hand met Daphne liep hij wat verder de kerk binnen. Mensen waren al hevig aan het feesten en alcohol aan het nuttigen. Hij zag zelfs hoe mensen vanaf het balkon drank naar beneden goten en hoe enkele jongens die eronder stonden dit opvingen met hun mond. Connor schudde even kort zijn hoofd. Zelf was hij niet vies van een drankje hier en daar, maar vaak kende hij zijn grenzen. Af en toe had hij dan wel de neiging deze toch net iets te overschrijden als hij even alles los wilde laten gaan. Voor nu had hij daar echter geen behoefte aan, aangezien hij sober van de kostbare momenten met Daphne wilde genieten. "Can I get you something? Some soda or anything?" vroeg Connor aan Daphne. Hij wist dat zij eigenlijk helemaal niet dronk, dus alcohol hoefde hij waarschijnlijk sowieso niet voor haar te halen.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Daphne

Riley en Aleksei passeerden hen in het naar buiten gaan. Heel even bleef Daphne staan en keek om naar Riley. Het was gek wat deze situatie allemaal naar boven bracht. Riley en Aleksei... Wie had dat gedacht. Net zoals waarschijnlijk veel onder hen verbaasd waren om Daphne en Connor zelf.
"I didn't know either," mompelde Daphne en keek hen nog bedenkelijk na waarna ze haar blik weer op Connor richtte.
Ze moest zich geen zorgen maken om Riley, dat was niet haar taak, net zoals Riley zich geen zorgen om haar hoefde te maken. Het enige wat ze moesten doen, was klaarstaan voor elkaar, altijd en overal. Riley was naast Connor de enige echte steun en toeverlaat die ze had en dat wou ze niet besmetten met over beschermend te zijn. Dus keek ze Connor met een glimlach aan en probeerde het excessieve alcoholgebruik zoals altijd te negeren. Besefte iedereen maar eens wat het kon teweegbrengen en welke pijn het kon veroorzaken.
"Eh, Fanta or something?" antwoordde Daphne als Connor haar hoffelijk iets te drinken aanbood.
Het was zo bizar dat ze hier een feestje konden houden in de kerk... Hoewel de sfeer leuk was, had het ook iets grimmig. Alle remmingen leken nog meer verdwenen dan gewoonlijk. Zelfs nu op het feestje voelde ze zich nog op haar ongemak. Net daarom week ze niet van Connors zijde en trok hem eerst nog dichter naar zich toe voor hij om drank kon gaan.
"It's still so weird. I just can't get over the fact that everyones gone," mompelde ze en streek langs de zijkant van zijn armen met haar handen.
"And it's even weirder that I feel relieved," gaf ze toe en beet op haar lip.
Het was niet de eerste keer dat ze mensen weg had gewenst en ditmaal was het gewoon uitgekomen. Al lag het heel zeker niet aan haar wensen, want ze had hun ouders weg gewild, niet de complete stad.

Aleksei

Aleksei volgde Riley gedwee. Ze leek een idee te hebben en zag er enthousiast uit. Haar hand klemde zich om zijn pols en Aleksei glimlachte even omdat haar hand warm aanvoelde. Zelf raakte hij zelden iemand aan, tenzij hij die persoon echt graag had. Aangezien Riley niet bepaald de meest handtastelijke persoon was, zag hij het alleen als een goed teken dat ze hem zo meesleurde.
"Oh right, you work at a motorshop," merkte Aleksei op vanaf ze aankwamen aan de winkel.
Zijn enthousiasme ging even through the roof. Al zijn hele leven reed hij met cross motors, maar steeds de afdankertjes van oudere broers. Er was niets leuker dan over heuvels vliegen en door de bochten scheuren. Al reed hij nooit op de baan. Een super motard was echt zijn ultieme droom. Hadden ze hier maar een race track waarop hij dingen kon uittesten. Al scheelde het dat vandaag alle straten compleet leeg waren.
"Care for a ride? O my god Riley, this is amazing!" zei Aleksei veel te enthousiast en liep gehaast tussen de motors door alsof hij niet snel genoeg kon uitzoeken met welke hij kon gaan rijden. Toen hij besefte dat Riley voorstelde om met haar mee te rijden, was de twijfel duidelijk zichtbaar. Ja, hij reed graag mee dicht tegen Riley aan en gaf haar met alle plezier eens alle macht in handen op de prachtige Harley die ze had uitgekozen. Maar zijn blik was gevallen op een KTM Super Duke R. De super motard van zijn dromen met oranje accenten.
"Yeah, a drive with the Harley sounds nice. But this one has 1301 cc and a top speed 280 km/h," zei Aleksei en keek haar verliefd naar de super motard.
Helaas voor Riley overwon zijn kinderdroom. Riley dicht tegen zich aanhouden, dat kon een andere keer nog wel.
"I better suit up, I will ride next to you," zei hij en nam de helm al uit Rileys handen en zocht gauw een motorpak uit dat hij kon gebruiken. Met zijn historie van véél te gevaarlijk doen met motors en op dit monster te mogen rijden, was hij better safe then sorry. Hij zou niet de eerste Orlov zijn die keihard tegen de grond ging en op de spoed belandde. Zelf had hij tot nu toe al allebei zijn polsen eens gebroken tijdens cross wedstrijden en dat had hem samen met een gebroken been het wel afgeleerd. Net daarom was het zo lang geleden dat hij nog eens met een motor had gereden, hun moeder kreeg haast op slag een hartaanval als ze weer één van haar zonen met ideeën over motors of snelle auto's hoorde afkomen.
Alle zes hadden ze niets liever dan het avontuur opzoeken en zichzelf in de problemen werken. Motorrijden met hoge topsnelheden was iets waar geen van hen aan kon weerstaan. Zelfs niet de iets verstandigere broers. Algauw had hij zich in het pak gewurmd en de helm opgezet. Op een drafje volgde hij met de KTM in zijn handen geklemd Riley naar buiten.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Riley
Riley bekeek de motoren even goed. Als het goed is waren dit de motoren die al klaar waren met hun onderhoud en hier stonden tot ze opgehaald worden door hun eigenaar. Achter stonden er nog enkele waar nog aan gesleuteld worden. Ze moest even lachen toen hij zij dat dit geweldig was. "I know right, I don't even consider it a job anymore, it is more some kind of hobby. Besides this place has started to be some kind of second home to me. The people that work here are so fun, loving, accepting and open. It's truly amazing," knikte ze. Riley was dan ook van plan geweest om na High School te studeren om motors te kunnen ontwerpen en maken. Ze hoopte zo ooit hoog in een bedrijf te komen zoals Harley Davidson waar ze dan nieuwe motors kon bedenken. Het was gewoon zo jammer dat haar beroepsveld gedomineerd was door mannen. Zo kreeg Riley vaak rare blikken van klanten, deels doordat ze een vrouw was en omdat ze nog vrij jong was. Een keer had een klant zelfs aangegeven dat hij 'dat kleine meisje' niet in de buurt wilde hebben van zijn motor. Ze keek even naar Aleksei toen hij zei dat hij liever op de motard zou rijden. "Alright, are you sure you can handle the motard? I mean these motors are very different than cross motors," plaagde ze. Ze liep naar het bord en pakte ook de sleutels van de motard die ze naar Aleksei gooide. Ze keek naar Aleksei die wel een motorpak aan deed. Zelf had ze hier niet zoveel zin in. Riley besloot dus motor te rijden in de joggingsbroek en het t-shirt wat ze van Aleksei leende. Ze wilde de wind door haar haren en over haar lichaam voelen gaan. Met het elastiekje dat om haar pols zat maakte ze even snel een lage staart in haar haar zodat het beter zat met de helm. Zelf reed ze al met de motor naar buiten op de oprit. Toen ook Aleksei buiten stond sloot ze de garage deur weer. Kort keek ze nog naar Aleksei voordat ze haar helm opzette. "Just try to keep up if you can, I won't be waiting around voor noobs," lachte ze en deed haar helm toen op. Daarna startte Riley de motor door haar voet het pedaal naar achter te duwen en reed ze met volle vaart. Ze ging richting haar huis, zo kon ze kijken of haar ouders daar wellicht wel waren en of alles daar normaal was. Het was immers een ander dorpje, dus misschien was daar niks aan de hand.
Toen ze het einde van het dorp naderde stopte Riley zo snel mogelijk toen de weg opeens random stopte en verder ging in bos. Ze stond vol op de rem en liet de motor schuin slippen om nog sneller tot stilstand te komen. De motor zette ze op de standaard en Riley deed snel haar helm af. "What the hell?!" zei ze stomverbaasd.

Connor

Connor zijn gedachten waren nog even bij Aleksei en Riley. Die combinatie had hij nooit zien aankomen. Connor dacht niet dat Riley echt Aleksei zijn type was. Altans de oude Riley was veel te mondig voor Aleksei geweest. Aleksei was namelijk ook erg aanwezig. Connor kende slechts de verhalen over Riley, dus misschien was ze wel heel anders tegenwoordig. Hij wist alleen dat ze een goede vriendin van Daphne was. Connor knikte en liep even snel naar het altaar waar al het drinken zich bevond. Hij pakte voor zichzelf een biertje en voor Daphne een Fanta. Hij was niet van plan om ladderzat te worden, maar een biertje was wel lekker. Dat zal tevens toch geen effect op hem hebben.
Toen hij terug bij Daphne was gaf hij haar de Fanta en nam hij zelf een slok van zijn flesje. Hij knikte even toen ze opmerkte dat ze het nog steeds raar vond dat iedereen weg was. "I know, people don't just dissapear. I'm sure we'll find some logical explanation. Maybe we will wake-up tomorrow and everyone will be here again," knikte Connor. Hij was er van verzekerd dat Madison ook binnen de kortste keren met een uitleg zal komen en controle zal nemen over de situatie. "And I don't mind everyone being gone either. I know I should worry, but I don't know. I don't really mind it as much as others do. I am, like you said, actually kind of relieved. It's such a freeing thought my parents are finally not here to lecture me and look down on me," vervolgde hij. Ergens voelde hij zich slecht dat hij genoot van de situatie. Hij had gezien hoe bang de andere waren en verdrietig. Zelf voelde hij zich totaal niet zo. Het was eigenlijk heel bevrijdend. Je kon nu doen wat je wilde zonder hier voor in de problemen raakte. Dat merkte hij al aan zijn situatie met Daphne. Hij kon nu gewoon zijn tijd in rust spenderen, zonder bang te hoeven zijn om gesnapt te worden door een van zijn ouders.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Aleksei

Het was zo stom dat hij zelf er nooit aan gedacht had om hier om een baantje te vragen. Alhoewel het bij hem meer om het avontuur ging, dan echt om de passie voor motors zelf. Voor hem was alles prima, zolang het maar gevaarlijk was en hem een goede stoot adrenaline bezorgde zo nu en dan.
"I sure can handle," grijnsde Aleksei en viste de sleutels uit de lucht.
Meteen volgde hij Riley en leefde zich al compleet uit. Hij trok zo hard op dat hij op zijn achterwiel voorbij haar schoof. Dat was niet zijn bedoeling geweest, gelukkig hield hij het en onder de helm lachte hij zo breed dat zijn kaken er pijn van deden. Het enthousiasme gierde door zijn lichaam en alle adrenaline die vrij kwam maakte hem haast licht in zijn hoofd.
Op automatisme raasde hij mee door de straten en zat zodanig in het moment, dat de realisatie dat ze aan de rand van een bos kwamen temidden op de weg, veel te laat kwam. Nog in volle vaart stevende hij op de bomen af en toen hij plots Riley naast zich zag verdwijnen en zelf ook opmerkte dat dit geen vreemde fantasie was, maar de weg echt stopte. Met een crossmotor had hij zich nog door het bos kunnen wagen, maar dit was geen motor voor op ruw terrein. In een poging om zichzelf weg te sturen van de bosrand, trok hij de super motard scheef en schoof al met zijn hand over de grond om de bocht te houden. Algauw kwam de motard onder hem los en schoof Aleksei zelf ook over de grond verder. Gelukkig kwam hij eerder tot stilstand want de motard belandde met veel lawaai het bos in, raakte een boom en de stukken vlogen eraf. Het was een pijnlijke steek in Alekseis hart om zoiets moois zo snel kapot gemaakt te hebben.
Met zijn mond open van verbazing stond hij rechtop en negeerde de vlammende pijn in de zijkant van zijn lichaam. Wat een geluk dat hij een pak had aangetrokken. Er voelde niets gebroken, maar kneuzingen en blauwe plekken zouden wel nog volgen.
"Fuck, fuck!" schreeuwde Aleksei kwaad en rukte de helm af.
"Where the fuck is the road?" riep hij ontzet uit en strompelde naar Rileys motor.
"You steer, we'll check out the other roads," zei hij.
Het was het beste dat hij nu zelf niet meer reed, want het zou hem niet verbazen als hij zometeen volledig stijf zou worden aan de kant waar hij net mee over de weg had geschoven. Tenslotte had hij al die spieren verschrikkelijk hard opgespannen. Desondanks ging hij nu niet terugwandelen. Aleksei wou zien of dit overal zo was.

Daphne

Een altaar met drank erop. Als dit iets was van hogere sferen was dat hen strafte, waren ze nu echt goed bezig met de God daarboven nog kwader te maken. Gelukkig was Daphne niet gelovig, dus nam ze met een lach de Fanta aan. Het biertje hield ze nauwgezet in de gaten, alsof het Connor elk moment kon aanvallen. Echter kon ze zich erover zetten, het was niet de eerste keer dat ze Connor zag drinken en het was nog nooit fout gegaan.
"I know what you feel, it's nice. I just don't know if it will feel fine for forever," mompelde Daphne.
Nu was alles nog rozengeur en maneschijn. Immers waren ze eens een avondje alleen. Als dit één of ander bizarre gevangenis was waar ze vastzaten in hun dorp in hun eentje... Dan zou dit heel snel heel fout lopen. Dan zou ze vast haar moeder wel eens gaan missen.
"But I don't want to think about anything bad tonight. You're here. I'm here. No one can keep us apart tonight."
Over het feit dat ze vrij spel hadden, voelde ze zich haast euforisch. Daarom kreeg ze plots het gevoel dat ze echt tijd aan het verdrijven waren op dit feestje dat ze echt beter samen besteedden.
"Maybe we should go," zei ze en trok zacht aan Connors mouw.
Nora stond wat verder naar hen te kijken. Ze was knap en populair met lang zwart haar en het perfecte lichaam. Telkens opnieuw lagen ze in de clinch en het zou Daphne niet verbazen als het vaak zo ver was gekomen omdat de roddels over Connor en haar weer opspeelden en Nora gewoon jaloers was. Nu ze hier stond met Connor aan haar zij, duidelijk samen, voelde ze Nora's blik op haar steken. Helaas waren Connor en Nora goed bevriend, dat maakte Daphne op dit moment plots veel meer geïrriteerd dan anders.

Account verwijderd

schreef:
beide staan er eindelijk!

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Riley
Riley keek geschokt naar Aleksei die niet op tijd door had dat de weg ophield. Ze wist dat ze nu in paniek moest raken omdat ze de motor van een klant compleet vernield hadden, maar iets zei haar dat het allemaal niet meer uitmaakte omdat ze die mensen toch nooit terug zullen zien. Iedereen was weg en het leek erop dat ze zelf ook hier opgesloten zaten. Verbaasd bleef ze naar het bos staren. Dit was de weg die naar haar dorp ging, naar haar huis. Als die weg er niet meer is, betekende dat ook dat haar huis er niet meer was? "I don't fucking know," zei Riley nog steeds beduusd toen Aleksei haar vroeg waar de weg was. Toen hij naar haar motor kwam strompelen kwam ze pas uit haar gedachten en zag ze dat Aleksei het flink te verduren had gehad. "Shit are you alright?" vroeg ze toen waarna ze hem even goed bekeek.
Riley knikte toen hij voorstelde om de andere wegen te gaan bekijken. Riley deed haar helm weer op haar hoofd en stapte terug op de motor. Ze wachtte tot Aleksei achterop was gaan zitten en snelde zich toen naar elke weg uit de stad. Bij elke overgang was de weg opgebroken en eindigde het in bos. Daarom besloot ze nog naar één plek te gaan. Het was de belangerijkste weg uit de stad. Hier was namelijk ook het station. Toen ze daar aankwamen zette ze snel haar motor op de standaard en trok haar helm af. "We're so fucked," mompelde ze toen ze het aanzicht in haar opnam. De hoofdweg eindigde ook in een bos, net als de rails van het station. Het was zo uitgestorven als het maar kon. "Shit, shit, what the fuck does this even mean? It's like we're stuck in some kind of bad dream," zei Riley.
Riley pakte haar mobiel uit haar zak en belde toen 911. Dit maakte haar alleen nog maar meer bang. Ze kreeg namelijk te horen dat het nummer niet in gebruik is. Ze keek met grote ogen naar Aleksei. "If you really want to freak yourself out, call 911," vertelde ze hem. Zelf besloot ze Daphne te smsen. Riley wist zo goed niet wie anders. Ze had het immers niet zo gesteld op Madison, die zou toch weer de held uit gaan hangen. -I'm sorry, I don't want to ruin your night, but something is terribly wrong. Meet me at the brigde above the railway station asap- stuurde ze naar Daphe in de hoop dat zij het bericht snel zou zien.

Connor

Connor knikte toen ze zei dat het waarschijnlijk niet voor altijd goed zal voelen. "Yeah I know, I mean we'll be fine for a week or so, but eventually things will go down hill. People will start doing whatever the fuck they want since there is no authority, we could run out of supplies on the longrun and it will just be a mess. I don't think it will stay like this forever though. I'm sure we'll get a logical explanation for this soon. Like I said; people don't just dissapear," knikte hij. Waarschijnlijk zal alles snel weer zoals vanouds zijn. Dingen gebeurde nooit zonder logische verklaring. Mensen konden niet zomaar verdwijnen. Het kon best zijn dat door het weer hun receptie het niet zo goed deed en dat iedereen daarom de stad uit is. Morgen zal alles vast weer normaal zijn. Connor glimlachde even toen ze zei dat ze niet aan alle slechte dingen wilde denken. "Exactly, let's enjoy it while we can," zei hij toen en nam nog een slok van zijn flesje. Hij keek even om zich heen naar de andere. Iedereen was flink aan het feesten. Nog nooit heeft sommige mensen zo wild zien doen. Waarschijnlijk had niemand meer grenzen aangezien er toch geen ouders of een andere soort van autoriteit was. Zo was er ook geen politie om het feest te komen stoppen. Hij keek even fronsend toen Daphne zei dat ze misschien maar weer moesten gaan. "Do you want to go already? We just arrived?" Zij was immers degene die naar het feest wilde gaan. "Let's just dance, dance like there is no tomorrow," lachde hij. Voordat hij Daphne mee kon trekken naar een plekje waar ze konden dansen werd hij tegengehouden door Nora. Connor sprak haar zo af en toe op school. Ze waren vrienden en niet meer dan dat. Connor had totaal geen interesse in haar. Ze trok hem naar beneden zodat ze in Connor zijn oor kon praten "Enjoying the party?" vroeg ze aan hem. Connor ging weer recht op staan. "Well we just arrived and I must admit that it's kind of weird to be partying in a church," antwoordde Connor op een wat hardere toon. Hij had geen behoefte om in haar oor te spreken om zeker te weten dat ze het hoorde. "Well now we're alone, we just have to take advantage of that don't we?" sprak Nora weer. "Indeed, now if you will excuse us. We were just on our way to the dancefloor," sprak Connor die Daphne toen mee trok richting een stukje waar hij met haar kon dansen.

@Shinde

Account verwijderd

schreef:
Daphne
Daphne haalde haar schouders op. Het zag er naar uit dat Connor het zou blijven herhalen tot hij er zelf in geloofde dat er hier echt een logische verklaring voor was en alles gauw weer in zijn plooi viel. Daphnes vrouwelijke intuïtie en sterk buikgevoel, gaven echter aan dat dit groter was en meer was dan ze allemaal dachten.Toen Connor haar aanmaande om te dansen, twijfelde ze. Niet dat ze niet graag danste, of niet met hem wou dansen, maar omdat het allemaal zo fout bleef aanvoelen. Immers wou ze haar touch met de realiteit verliezen, wat vaak wel gebeurde als ze begon te dansen en te feesten en dan ontspoorde ze. Dan ging ze op in het moment om haar rottige heden te vergeten. Echter wou ze nu voor een keer wel in de realiteit leven. Deze realiteit schonk haar immers tijd met Connor zonder problemen zonder gezeur of gevolgen.
Net klaar om zich te laten ontspannen met Connor aan haar zijde, besefte Daphne dat Nora niet zomaar uit de weg zou gaan. Ze stond er nog steeds, dicht tegen Connor aangeleund. Gelukkig rechtte Connor snel zijn rug, maar Daphne kon het niet laten om haar blik over Nora te laten glijden met haar perfecte, brede lach vol witte, kaarsrechte tanden en volle lippen.
“Do you think Nora’s hot?” vroeg Daphne toen ze zich in de drukte van de dansvloer begaven.
Haar blik was gericht op zijn ogen en ze wou die laten spreken. Zijn woorden deden er niet toe, want mannen logen, misschien Connor ook. Ogen daarentegen, die konden niet liegen. Dat had ze als kind heel snel geleerd en ook heel goed leren wegsteken bij zichzelf.
Daphne kon zichzelf uit elke situatie liegen, glashard en zonder moeite. Net daarom verwachtte ze dat anderen dat ook konden. Zich anders voordoen dan ze was, lukte vaak ook goed. Echter had ze daar geen behoefte aan in de kleine stad, want hier kende iedereen haar al. Buiten dit rottige stadje, daar leefde ze altijd op. Helaas zag het er nu naar uit dat ze net hier vast zou komen te zitten. Hopelijk bleek Connor dan oprecht te zijn, want al haar hoop was op hem gevestigd, de laatste goede man op aarde in haar ogen.
Net op het moment dat ze Connors antwoord afwachtte, werd haar blik even van hem onttrokken omdat ze haar telefoon voelde trillen en naar haar jaszak keek.

Aleksei

Aleksei twijfelde even bij haar vraag of alles wel oké was. Als hij daar eerlijk op zou antwoorden, was hij zowel mentaal als fysiek niet oké. Dus zweeg hij wijselijk. De wereld die ze kenden was vervangen door wildernis en als bende tieners zaten ze vast in een bos dat tijdens één busrit was ontstaan. Rondom hen ontstond er een waas als hij zich stevig beethield aan Riley haar heupen. Als ze niet keer op keer op een kruispunt kwamen waar de weg bruusk was afgesneden door het bos, zou hij het fijn gevonden hebben.
Het voelde fijn om tegen Riley aan te rijden en vaag haar geur mee te krijgen als ze bruusk remde bij elke weg die doodliep waardoor hij tegen haar aanbotste. Zijn handen op haar heupen voelden al even goed. Het meest gekke van al was dat het zelfs eens leuk voelde om de controle uit handen te geven met haar achter het stuur. Iemand die slimmers met motors omging dan hijzelf en toch zo beheerst en vlot reed.
Helaas, telkens als hij wat opging in het moment, stonden ze alweer stil. De laatste abrupte stop was op de brug over het treinspoor. Aleksei stapte af en moest moeite doen om zijn verkrampte spieren te laten bewegen. Dat dit een nachtmerrie was, daar was hij zeker van. Zijn lichaam voelde alsof het onder een auto was belandt en het was geen aangenaam gevoel. Onhandig probeerde hij het wat uit zijn lijf te rekken en moest uiteindelijk wat blijven wandelen om het stramme gevoel weg te halen.
“I don’t know what to think about this,” mompelde hij.
Vanbinnen was hij leeg. Dit was te groots, te alomvattend. Hierover kon hij niet nadenken want dit was iets wat niet begrepen kon worden. Het voelde alsof alles wat ze kenden alle realiteit hen ontnomen werd en dat bouwde je niet zomaar weer even op.
“It’s just woods… Everywhere… It’s impossible and yet so real,” bracht hij ontsteld uit en tuurde over de brug heen naar het immense woud terwijl hij heen en weer bleef ijsberen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld