Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG // What about us?

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Marco:

De volgende dag was ik al weer vroeg bij het lokaal, stapte naar binnen en zette een muziekje op, de studenten zouden zo wel komen. Ik haalde nog even wat thee in de kantine en ging weer terug. De spullen legde ik klaar op de werk banken en wachtte dan rustig tot ze kwamen.
De tekening waar ik gisteren mee bezig was, pakte ik ook weer op en begon verder te tekenen, het begon al wat te worden, de ruwe schets zag je er nog door heen, wat ik nog altijd het mooiste vond. Tevreden keek ik naar het papier terwijl ik rustig verder ging.
De leerlingen kwamen langzaam binnen gelopen en gingen op de plekken zitten, ze keken verbaast naar wat er voor hun lag, wat leuk was om te zien. Vaak genoeg verraste ik ze altijd. Theorie vond ik zelf nooit zo leuk, dus ik deed liever altijd praktijk opdrachten.
Het raam zette ik open, sinds het mooi weer was en wat frisse lucht in het lokaal wilde.

Anoniem
Wereldberoemd

MissLisjex schreef:
Aristea:

Op deze zonnige dinsdagochtend wandel ik samen met Anne het klaslokaal binnen. Ik zie het gezicht van Marco en gelijk schiet mijn hoofd weer vol. Zo te zien ben ik niet de enige die zulke gedachtes krijgt bij het zien van hem. Rondom zijn bureau staan verschillende meisje. Ze proberen allemaal indruk op hem te maken. Ik moet eerlijk zijn, ja, hij is niet lelijk. Maar flirten met je leraar? Dat gaat wel te ver. Zo te zien hebben ze ook allemaal diep gesneden topjes aan. Zou dat iets met hem doen? Ik rol mijn ogen en schud mijn hoofd. Anne kijkt ook naar de meiden en begint er van te lachen. 'Wanhopig' mompelt ze. Ik moest er ook wel van lachen en ga naast haar zitten. Op onze tafel liggen allerlei attributen. Ik ben benieuwd wat we er mee mogen gaan doen. Door het lekkere weer heb ik veel inspiratie gekregen om iets moois in elkaar te knutselen. Alhoewel, ik zie daar het lijmpistool liggen... Met mijn kippenkracht krijg ik nooit die lijm eruit. Naja, iemand zal het vast wel even voor mij willen doen. Het boeit me eerlijk gezegd niet wat Marco er van zou vinden. Ik wil niet zo wanhopig overkomen als die meiden bij zijn bureau.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Marco:

Redelijk wat meiden stond om mij heen, te kijken naar wat ik aan het doen was. Ze vroegen wie het was. Als ze goed keken, konden ze het wel zien, dus ik negeerde ze. Tot de bel ging en ik omhoog ging. "Goed iedereen, zoals jullie zien, liggen er dingen op tafel. Ik wil dat jullie eens diep in jezelf gaat kijken, maak een schets daar van uit. Je mag spullen uit de kast pakken en van buiten." vertelde ik en keek rond, ik zag dat niemand oude kleding aan had en ik zuchtte even, zeker de meiden. "Ik weet dat het mooi weer is, maar jullie hoeven niet meteen zo gekleed te gaan, ik vroeg of jullie kleding aan wilde treken die vies mochten worden, oke goed." zei ik dan en trok een wenkbrauw op als de meiden expres op een bepaalde manier staan.
Wat ze wilde, ging toch niet werken. Ze waren toch allemaal veel te jong. "Focus" zei ik en knapte in mijn handen, de les is begonnen." zei ik dan en ging weer zitten. Ik was net een dag terug en het begon weer.

Anoniem
Wereldberoemd

MissLisjex schreef:
Aristea:

De opdracht was om iets te maken wat diep van binnen in jou zit. Die jou omschrijft als persoon. Maar wat ben ik? Ik pakte een kladblok en maakte een lijstje van mijn eigenschappen: onzeker, bang, jaloers, gekwetst... Al snel merk ik op dat het enorm negatief is. Niet heel gek voor wat ik heb meegemaakt maar goed. Ik frommel het papiertje en gooi hem in de prullenbak. Opnieuw maak ik een lijstje maar dan iets positiever. Ik ben: vrolijk, lief, zorgzaam, creatief en gewoon ik. Ik besloot om is in de kast te gaan kijken, wie weet wat daar ligt? Zonder aarzeling loop ik naar de kast. In mijn rug voel ik de ogen van die meiden branden. Waar hebben ze toch altijd iets tegen mij. Ik laat de gedachte los en kijk in de kast. Ik vind er een doos met fluffy items. Dat lijkt me wel wat! Ik pak het uit de doos. Toch begin ik ernstig te twijfelen en leg ik het terug in de doos. Ik grabbel maar vind niet echt iets wat ik denk te kunnen gebruiken. Totdat ik wist wat ik wilde maken. Ik wilde naar buiten, bloemen plukken en die dan laten drogen tussen dikke boeken. Een gedroogde bloem representeert enorm goed wat ik ben. Ik ben een meisje, een mooi meisje denk ik, die veel heeft meegemaakt. Maar toch blijft te zien wie ik ben. Ik ben nog steeds die mooie bloem maar alleen wat uitgeput. Misschien kan ik er een soort tuin van maken en er dan een schoen boven hangen. Als een soort representatie van wat ik heb meegemaakt. En misschien dan eén mooie, hele bloem er tussen zetten. Zodat ik laat zien dat ik het donkere heb overwonnen en blijf groeien als persoon.

~ Flowers grow back even after they are stepped on. So will I. ~

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Marco:

De leerlingen waren rustig bezig tot ik merkte dat er een aantal meiden één kant op keken. Dit had ik nog nooit in mijn klas gehad. Dit was ik ook niet gewend van ze. "Ladies, ogen op je eigen werk!" riep ik door de klas en keek ze allemaal even apart aan, als ze snel weer naar hun werk keken, ging ik ook verder met mijn werk wat bijna af was.
Na een tijdje ging ik maar een rondje doen. Er waren enkele buiten bezig, maar ook gewoon binnen. Rustig liep ik langs iedereen en zag best hoe verschillend iedereen was, wat het mooiste was. Hier genoot ik gewoon van. Als ik dan dichterbij de meiden groep kwam, zag ik hoe ze anders gingen zitten, ik gaf er maar geen aandacht aan en keek naar hun werk. "Goede werk dames" zei ik en glimlachte even naar ze waarna ik door liep.
Verder liep ik door naar Miss Williams die wat achter in zat, ze was eerder naar buiten geweest en had bloemen gehaald, dat wie mij op, nu was ze ze aan het drogen geloofde ik, tenminste ze was hard bezig met de droog plaat die bij de bloemafdeling af kwam. "Jij bent de eerste die bloemen gebruikt." zei ik en glimlachte naar haar. De rest gebruikte veel dingen uit de kast.

Anoniem
Wereldberoemd

MissLisjex schreef:
Aristea:

''Jij bent de eerste die bloemen gebruikt.'' hoorde ik meneer Oneil zeggen. Ik schrok van zijn stem. Ik draaide me om en keek hem aan. Hij glimlachte naar me. Ik begon er van te blozen. ''Dankuwel meneer.'' zei ik wat geschrokken. Ik draaide me weer terug naar mijn werk en plaatste de laatste details op mijn grasveld met vertrapte en gedroogde bloemen. De bel ging. Helaas was de les weer voorbij. Ik was net zo lekker bezig. Met mijn gedachtes ver weg, loop ik met mijn kunstwerk in mijn naar het droogrek. Per ongeluk liep tegen meneer Oneil aan. Mijn kunstwerk viel op de grond. ''OMG, sorry meneer... ik .. ik.. lette niet zo op.'' zei ik zachtjes. Ik durfde hem niet aan te kijken. Ik voelde aan mijn wangen dat ze vuurrood waren geworden. Ik keek naar de grond, naar mijn kunstwerk. Gelukkig was er niks enorm kapot gegaan. Alleen de mooie, sterke roos was geknakt. Ach ja, volgende les zet ik er wel een nieuwe op. Stilletjes pakte ik mijn tuintje op en zette het in de rek. Ik viste de kapotte roos eruit en gooide hem in de prullenbak. Gelukkig heeft niemand het gemerkt.

Mijn schooldag ging minder lekker dan gister. Ik was echt zo'n kluns. Ik had zo geen zin om morgen weer in het lokaal van meneer Oneil te verschijnen. Wat als hij denkt dat ik dit expres deed om zijn aandacht te krijgen om die meiden jaloers te maken? Ugh, ik ben zo onhandig. Eerst die vlek van gister en nu dus dit. Ik hoop dat de klok snel 16:00 slaat. Ik wil naar huis en deze dag ver achter me laten.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Marco:

Rustig wachtte ik op haar antwoord, maar ze leek geschrokken te zijn toen ik wat zei. Wat logisch kon zijn als ze geconcentreerd bezig was. "oh je hoeft niet te schrikken." zei ik en hield mijn hand even op. "Ga zo door." zei ik dan en stapte weer van haar vandaan. Het was bijna tijd, dus ik melde dat ze op konden gaan ruimen.
Langzamere hand, was iedereen klaar met het opruimen, zelf liep ik nog even rond tot er iemand tegen mij aan liep. Zelf schrok ik er van en hoorde een doffe klap. Het eerste wat ik dan ook zag ,was dat het werk van een leerling op de grond lag. Dan keek ik op toen ik de stem hoorde. "Hej, het is niet erg, kan gebeuren." zei ik en glimlachte ik naar haar. Ik ging al door mijn knieën om het op te pakken, maar zij was wat sneller. Ik wilde nog wat zeggen, maar ze was al weg. Het was jammer dat ze zo deed, sinds ik haar net kende, ze was tenslotte een nieuwe leerling in mijn klas. De rest van de dag ging rustig, en ook hier en daar wat dingetjes.

Het einde van de dag was alweer aangebroken en ik liep door de hal heen van de school. Ik merkte wel dat het weer anders is om les te geven na zo'n lange tijd, maar het was wat ik graag deed. Met mijn hand ging ik even door mijn haar heen waarna ik mijn mobiel pakte op te kijken of ik nog berichten had.
Deze stopte ik weer weg en zag toen miss Williams lopen over de gang, ze zag er niet al te vrolijk uit. Rustig liep ik naar haar toe. "miss Williams, alles oke?" vroeg ik. "Het is pas de 2e dag dat ik je zie, maar je zondert je zelf best af van de klas." zei ik en keek haar vragend aan.

Anoniem
Wereldberoemd

MissLisjex schreef:
Aristea:

Ik hoorde iemand mijn naam roepen en keek om. Ik zag meneer Oneil staan. Mijn hart ging als een gek te keer. ''"Het is pas de 2e dag dat ik je zie, maar je zondert je zelf best af van de klas.'' hoor ik hem zeggen. En toen brak ik, dat was de zwakke plek in mij. Langzaam rolde er tranen uit mijn ogen. ''Het is jammer dat het u zo opvalt. Maar ik ben jaren gepest. Vol moed ging ik weer naar school; een nieuwe plek, nieuwe mensen maar al gauw zag ik weer gemene blikken in de ogen van medestudenten. Als of ik altijd het doelwit ben. Ik wil niet zo onzeker zijn en ook mezelf niet zo klein opstellen maar ik ben gewoon geraakt. Al die jaren gaan je niet in de koude kleren zitten, als u snapt wat ik bedoel.'' zei ik met een trillerige stem. Ik voelde een traan langs mijn wang naar mijn kin gaan en viel uiteindelijk op de grond. Ik veegde mijn tranen snel weg en nam een diepe zucht. ''Sorry dat je dit moest aanhoren. Ik zal er opletten en wel meer aanwezig zijn in de klas. Het ligt in ieder geval niet aan u. Ik moet gewoon nog wat wennen aan de situatie en ben eerlijk gezegd bang. Wat zouden ze wel niet van mij vinden?'' vertel ik onzeker. ''Wist u dat meneer Sanders altijd mijn vertrouwenspersoon is geweest? Ik schrok er best wel van toen ik hem niet meer zag. Hij was gewoon zomaar weg en heeft er niks over verteld tegen mij. Ik heb ook geen idee wat of wie ik hier nu over moet spreken. Wil ook niet zielig overkomen maar als u zegt dat het in de lessen te zien is, moet ik er echt iets aan veranderen.'' zei ik. Ik nam weer een diepe zucht en pakte een fles water uit mijn tas. Ik nam een slokje water om weer wat rustiger te worden. ''Als u het niet erg vindt, ga ik nu naar huis. Anne staat op me te wachten. Of naja, als ze niet al weg is. Zie u morgen.'' zei ik en liep weg zonder in de ogen van meneer Oneil te kijken. Wat zou hij wel niet van mij denken? Dat ik nu een zielig leerlingetje ben? Ugh, ik voel me zo stom. Waarom heb ik dit in godsnaam verteld aan hem. Ik ken hem totaal niet en heb het zwakste van mij al naar boven gehaald. Wat doet deze man toch met mij?

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Marco:

Voor ik eigenlijk nog wat kon zeggen, barsten ze in woorden uit en luisterde ik aandachtig naar wat ze zei. Even knikte kort. Het was zeker lastig om een nieuwe leeromgeving te hebben en daar goed in te komen. Haar ogen waren nat van de tranen. Als ze dan zei dat Meneer Sanders haar persoon was glimlachte ik even. "Weg is hij niet, hij was mijn invaller." zei ik dan. "Hij is hier nog altijd aanwezig op school, maar heeft zijn eigen klas ook nog. Neem even diep adem en neem wat te drinken." zei ik, maar zo te zien deed ze dat al.
Het geeft niet, soms moet het er ook wel uit." zei ik vriendelijk naar haar. Maar als ze zich dan verontschuldigde knikte ik. "Geen probleem, tot morgen." zei ik en keek haar na tot ze niet meer in zicht was. Nog even liet ik haar woorden door mijn hoofd gaaf, daar ging ik eens wat aan doen. Ze hoorde ook tot te groep, waar was deze hechtenis gebleven? Zeker met de leerlingen die ik al had, voordat meneer Sanders het voor een maand of twee overnam. Mijn hoofd schudde ik en liep uiteindelijk maar de school uit richting de metro door naar mijn huis.

Anoniem
Wereldberoemd

MissLisjex schreef:
Aristea:

Gelukkig stond Anne daar nog op me te wachten. 'Gaat het?' riep ze naar me. Ze stapte van haar fiets en liep gelijk naar me toe. Ze zag zeker dat ik had gehuild. 'Jawel' antwoordde ik zachtjes, 'het was een lange dag, laten we naar huis gaan'.

Eenmaal thuis plofte ik gelijk op mijn bed. Ergens voelde het wel als een opluchting. De vrijheid om te spreken wat je tegenzit, is toch wel het beste medicijn. Ik stond op en liep naar mijn spiegel. Ik zag daar de reflectie van mezelf. Ik keek mezelf goed aan. Is het dan echt te zien aan mij? Ligt het aan mijn ogen? Of toch aan mijn haar? Ik besloot om mijn negatieve gedachtes om te zetten in positieve. Ik ben genoeg, ik ben wie ik ben en dat maakt mij bijzonder als mens. Ik voelde me langzaam beter worden. Ik besloot een warme douch te nemen zodat ik al mijn nare gedachtes van me af kan laten glijden. Na de heerlijke, warme douch deed ik mijn gordijnen dicht en zette ik wat kaarsjes aan. Ik pakte mijn gitaar van achter mijn bed en begon wat melodietjes te spelen. Al snel begon ik ook zachtjes mee te zingen.

Do you ever feel like a plastic bag
Drifting thought the wind
Wanting to start again

Do you ever feel, feel so paper thin
Like a house of cards
One blow from caving in

Do you ever feel already buried deep
Six feet under scream
But no one seems to hear a thing

Do you know that there's still a chance for you
'Cause there's a spark in you

You just gotta ignite the light
And let it shine
Just own the night
Like the Fourth of July

'Cause baby you're a firework
Come on show 'em what your worth
Make 'em go "Oh, oh, oh!"
As you shoot across the sky-y-y

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Marco:

Weer thuis aangekomen, dacht ik nog steeds aan de woorden die zij had gezegd eerder. Het zat mij niet lekker dat de leerlingen haar zo behandelde. Of wie dan ook eigenlijk. Hoe ging Sanders daar mee om? Ik besloot hem morgen maar te vragen over haar, want ik had zo'n gevoel dat ze eigenlijk wel elke dag bij hem zat om te praten. Misschien moest ik dat ook maar doen.
Zin om wat te gaan koken had ik niet, dus ik keek even de vriezer of ik nog wat had en haalde dat er als ik wat gevonden had. Muziek had ik opgezet en ging op de bank liggen voordat ik het in de oven kon zetten. Voor ik het wist, was ik toch een in slaap gevallen tot ik de bel hoorde. Rustig kwam ik overeind en liep richting de deur, opende deze. Iemand vroeg of dit het huis was van meneer Jett, die was aan de andere kant. Ik hem de route en sloot dan de deur weer. Liep naar de keuken en zette mijn eten in de oven, zette de tijd en ging weer op de bank zitten, zette de tv aan en keek naar de flitsende beelden voor mij, maar toch bleef mijn gedachten afdwalen naar haar. Ze zag er ook gewoon zwak uit, of het kwam omdat ik dat op dat moment zag, nadat ze in woorden was uitgebroken.

Anoniem
Wereldberoemd

MissLisjex schreef:
Aristea:

Ik schrok wakker en ging gelijk rechtop in mijn bed zitten. Ik had mijn kleren van gister nog aan en zag mijn gitaar nog op mijn bed liggen. Ben ik dan ineens in slaap gevallen? Ik keek op mijn wekker. Het was nog maar half 7. Gelukkig niet te laat wakker geworden. Ik stapte uit bed en liep weer naar mijn spiegel. Opnieuw sprak ik mezelf positieve woorden toe. Vandaag ging ik voor een sweaterdress en had er lange zwarte laarzen onder gedaan. Omdat ik toch nog zoveel tijd over had, besloot ik mijn haar te stijlen. Toen ik mijn tas pakte, hoorde ik Anne al wachten op mij. Ik ging bij het raam staan en zwaaide naar haar. 'Ik kom er zo aan!' lachte ik naar haar. Snel pakte ik al mijn spullen en liep ik naar beneden.

Eenmaal aangekomen op school, voelde ik toch een lichte spanning. Het gesprek van gister met meneer Oneil was lastig. Wat moet ie nu van me denken? Gaat ie nu anders tegen me aankijken? Ik probeerde mijn verstand weer op nul te zette en liep het lokaal in. En daar zag ik hem staan, meneer Sanders! Ik rende naar hem toe en gaf hem een knuffel vanuit enthousiasme. Hij moest er wel een beetje om grinniken. Ook zag ik meneer Oneil staan. Had hij dit voor mij geregeld?

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Marco:

Vanmorgen vroeg had ik Meneer Sanders aangesproken over haar. Hij vond het inderdaad wel even handig als ik wat dingetjes wist, tot er ineens iemand om hem heen hing. Ik glimlachte naar haar. "Goede morgen miss Williams, heb je goed geslapen ondanks." ik boog even naar haar toe. "gisteren." fluisterde ik waarna ik weer recht ging staan. "Ik dacht dat je het wel fijn zou vinden om meneer Sanders te zien." zei ik met een glimlach. "Maar ik geloof dat je een kleine misverstand op had opgebouwd, hij is niet zomaar weg gegaan, hij had het gemeld dat ik ergens in de komende twee weken terug zou komen." zei ik dan en knikte naar meneer Sanders. Hij knikte ook. "Dat heb ik zeker, waarschijnlijk zat jij in je eigen wereld Aristea." lachte hij en legde zijn hand op haar schouder. "Maar goed, ik denk dat meneer ONeil jou ook uitstekend kan helpen met dit soort dingen, hij is een uitstekende luisteraar." lachte hij waarna hij naar mij keek. "Goed, ik moet naar mijn klas, je kan mij altijd bellen dat weet je." zei hij waarna hij afscheid nam. Ik bedankte hem nog en keek dan naar Aristea. "Wat een mooie naam heb je, dat hoor je niet vaak." glimlachte ik. "Maar zoals hij zei, als je ergens mee zit, mag je ook naar mij toe komen, zoals in de pauzes, meestal zit ik toch altijd wel in mijn lokaal." lachte ik even. Ik was niet zo van in de docente kantine zitten. "Het is bijna tijd, zullen we maar naar de klas gaan." zei ik met een glimlach en maakte een beweging dat ze voor mocht gaan.

Anoniem
Wereldberoemd

MissLisjex schreef:
Aristea:

'Bedankt' zei ik zachtjes terwijl ik in de ogen van meneer ONeil keek. Ik stapte het lokaal binnen en ging verder met het kunstwerk. Ik voelde me vrijer en op mijn gemak. Ik betrapte mezelf op het stiekem kijken naar meneer ONeil. Ik schudde met mijn hoofd en focuste me weer op mijn kunstwerk. Hij was bijna af! Het voelde wel fijn. Ik zat lekkerder in mijn vel en had minder negatieve gevoelens. Totdat ik mijn naam hoor. Ik draai me om en zie een groep meiden achter mij staan. Meneer ONeil was thee halen en had het lokaal dus even verlaten. 'We zien wel hoe je kijkt naar hem, maar ik waarschuw je hij is van ons.'' zei het middelste meisje kattig. Ze had lang blond haar, zeeblauwe ogen en had een super slank lichaam. Haar naam is Sandra. Het was een van die meiden die toen ook bij het bureau van meneer ONeil hing. 'Waar heb je het over?' zei ik zachtjes terwijl ik door ging met de laatste details. Anne kwam bij me staan en keek arrogant naar de meiden. ''Laat haar met rust, ga weg Sandra.'' zei ze. 'Je hoeft dit niet te doen hoor An.' zei ik zachtjes. Ik gaf haar een kleine glimlach en knikte dat ik dit wel alleen aan kon. ''Ik weet niet waar je het over hebt maar als je jaloers bent dat ik met meneer ONeil in gesprek moet vanwege mijn problemen, heb je echt meer problemen met jezelf dan ik heb'' zei ik zelfverzekerd. Ik draaide me om en negeerde ze. Ik hoorde Sandra blazen. ''Pas maar op, ik ga het je heel moeilijk maken'' schreeuwde ze. Iedereen in de klas keek hoe Sandra in woede uitbarstte. Niemand reageerde, ze staarde alleen maar. Het was alsof er een speld was gevallen in het lokaal. Het was zo stil. Sandra was inmiddels met haar meiden weer terug gelopen. Ik hoorde haar nog wat na pruttelen maar daar gaf ik niks om. Anne gaf me een knuffel. 'Goed gedaan meid! En wauw, kunnen we het hier ook even hebben over jouw kunstwerk. Het is echt prachtig! Dat van mij ziet er uit als een 4-jarige tekening.'' lachte ze. ''Nee joh, dat zal wel meevallen, haha. Ik kom even kijken.'' zei ik terwijl ik naar haar tafel liep. Ik begon haar te helpen want zelf was ik toch al klaar. Gelukkig was de situatie in de klas weer wat veranderd. Mensen waren weer aan het praten en niemand keek mij of Sandra nog aan.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Marco:

Later waren we in de klas en gingen ze verder met de opdracht, ze waren lekker bezig en ik ging maar even wat drinken halen, wat ik vanmorgen nog niet gedaan had, normaal deed ik dat wel, maar ik had eerst meneer Sanders aangesproken.
Toen ik terug kwam in de klas, voelde ik een soort van spanning en keek rond. Als eerste ging mijn blik naar Aristea die samen stond met Anna, maar iets verder op hoorde ik wat gemompel en keek richting de groep met de andere meiden. Mijn ogen kneep ik wat samen en zag dat ze niet aan het werk waren. "Dames, dit is geen pauze uurtje. Dat mogen jullie doen over een half uurtje." zei ik hun kant op.
Ze keken meteen om, liepen naar hun werk en gingen snel verder. Kort knikte ik en keek naar de rest van de klas die heerlijk bezig waren. Eén had muziek op gezet, wat ik nooit erg vond, ze wisten wat voor muziek wel en niet mocht, anders zette ik mijn muziek op en dat was klassiek, wat vele niet leuk vonden.
Rustig ging ik op mijn stoel zitten en nam een slok van mijn thee, pakte mijn tekening weer en ging er nog wat dingen aan toevoegen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld