Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

21 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - One wrong move

Account verwijderd

schreef:
Lu panikeerde lichtjes vanbinnen. Bang dat Carlo verraden was, dat hij in de problemen zat door haar. De andere optie was dat zijzelf problemen had met Andrei of Jakub. Geen van beide opties leken haar fijn. Daarom nam ze Jess' hand beet om haar mee naar de auto te loodsen. Jess deed haar steeds meer denken aan Valentina en ze weigerde om haar een even ongelukkig lot te laten eindigen. Als Andrei echt in de buurt was, ging hij over Lu's dood lijk wou hij ooit tot aan Jess raken.
"Whats going on?," eiste Lu meteen in de auto.
Haar blik vestigde ze op Metin, die evengoed de oorzaak van de problemen kon. Hij had het op haar gemunt. Dat was ze zeker. Echter keek Metin al even verbaasd als zijzelf, ook wachtend op uitleg van Carlo. Ondertussen maakten Lu's gedachten overuren. Van de avond dat ze Carlo had aangevallen, naar de avond voorheen waarbij ze zijn hart onder haar hand had voelen kloppen en ze slechts millimeters van elkaar verwijderd waren. Om dan te eindigen bij het feit dat Carlo haar zonet voor de tweede keer in haar ondergoed had zien staan om haar zonder schaamte te bekijken en nadien te complimenteren. Als ze daarbij nog terugdacht aan hoe zijn aanrakingen voelden, was ze al helemaal zeker dat ze dit niet mocht verpesten. Het liet haar warm gloeien vanbinnen en deed haar hopen dat welk nieuws het ook was, het niet tussen haar en Carlo kwam.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Carlo hield zijn kaken stevig op elkaar terwijl hij de autodeur opende voor de dames. Zelfs Metin kon hij in die korte tijd dat ze alleen buiten stonden niet vertellen wat er aan de hand was, omdat hij deels het gevoel had dat wat er gebeurd was zijn eigen schuld was. En daarom wilde hij het eerst oplossen. Hij sprong gehaast achter het stuur en reed sneller dan normaal richting het safehouse.
“Nothing,” reageerde Carlo droog op Lu haar vraag, maar zijn grip op het stuur werd steviger waardoor zijn knokkels wit kleurden. Hij kon het simpelweg niet laten gebeuren dat Lu op straat werd gezet.
Hij stapte uit de auto zodra ze weer terug waren, maar bleef op de oprit staan terwijl hij wachtte dat de rest alvast naar binnen ging. “Just go inside,” zei hij in het algemeen, waarna hij zijn blik op Metin richtte, die nog steeds op een verklaring wachtte. “I just have to arrange a few things at the station.” Op dit moment kon hij de waarheid beter achterwege laten. Metin zou het hem namelijk uit zijn hoofd proberen te praten zoveel moeite te doen voor Lu. Als hij wist hoeveel Carlo al had laten gebeuren, had hij haar misschien wel persoonlijk allang het huis uit gezet. Daarom draaide hij zich om en liep richting de auto. In zijn hoofd gingen zijn plannen al als een sneltrein. Hij had allemaal ideeën over wat hij Brian naar het hoofd zou werpen, vooral omdat hij erg boos was, al wist hij dat hij rustig moest blijven als hij dit goed wilde doen. Maar hij freesde voor het ergste, dat zijn acties tot niks zouden leiden en dat het al te laat was.

@Rave

Account verwijderd

schreef:
Lu voelde zich steeds ongemakkelijker worden. Carlo die nooit zijn geduld met haar verloor, snauwde naar haar. Het liet Lu verschrikkelijk voelen. Er was iets gebeurd waar ze geen controle over had en voor een keer was het niet zij die toeklapte, maar Carlo. Angstig dat het haar schuld was, zweeg ze om te voorkomen dat ze het ergens maakte. Het liet haar nerveus op haar stoel schuifelen, met haar blik naar buiten gericht.
Omdat Carlo zich snel uit de voeten maakte, had ze de kans niet om hem aan te spreken. Op het moment dat hij thuis kwam, was ze ondertussen al woedend. Carlo kon niet zomaar haar bijna kussen, haar zacht aanraken en dan volledig dichtklappen. Als ze in het duister gelaten wilde worden en bruusk behandeld, dan had ze wel een ander milieu waar ze in terechtkon. Metin en Jess zaten in de woonkamer, terwijl zijzelf koppig in de gang bleef staan. Metin had het ondertussen allang opgegeven. Hij bemoeide zich liever niet met Lu en haar opvliegendheid, anders had hij nog wat uit te leggen aan Carlo indien Lu hem dwars zou liggen.
”What the fuck?!," riep ze uit vanaf Carlo binnenkwam.Al die tijd had ze op de gang staan piekeren, waardoor ze zowat alle doemscenario's had overlopen. Carlo was ontslagen, Jakub ging vrijuit, Lu kreeg doodsbedreigingen van Andrei, of Carlo besefte eindelijk wat een lelijk persoon ze was vanbinnen en schoof haar aan de kant.
"You can't just get mad and ignore me," snauwde ze Carlo toe.Tijd om rustig binnen te komen, had hij niet. Ze blokkeerde de doorgang al.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Tegen de tijd dat Carlo terug kwam, waren er al een paar uur verstreken. Hoeveel moeite hij ook deed, had het geen resultaat opgeleverd, en had hij geen andere keuze dan terug te keren met slecht nieuws.
Met lood in zijn schoenen stapte hij al binnen, hij wilde helemaal dit nieuws niet aan Lu vertellen want hij was bang dat ze dan weer weg zou lopen voor hij haar kon helpen, of erger. Maar ver kwam hij niet eens, toen hij door een kwade Lu werd ontvangen. Een zucht rolde over zijn lippen, hij kon dit niet langer uit de weg. ''Lu, I'm not mad at you,'' zei hij, maar aan zijn uitdrukking was te zien dat er wel degelijk iets was wat hem dwars zat. Hij legde zijn hand op haar schouder en stapte dichter naar haar toe, zodat hij zichzelf minstens kon binnenlaten en de deur achter hem dicht kon doen. In diezelfde beweging trok hij Lu dichter naar zicht toe en sloot haar in zijn armen. ''Listen,'' zei hij daarna rustig, terwijl hij haar gezicht in zijn handen nam. ''I got a call from the station, they want to put you out of the house by the end of this week. That's why I had to go. But there is still time to fix this, okay?,'' bang dat ze zich los uit zijn armen zou trekken, gleden zijn handen over haar schouders, en had hij nog altijd zijn donkerbruine ogen op haar gericht. ''They will not put you on the streets, I won't let that happen, Lu. Trust me.''

@Rave

Account verwijderd

schreef:
Lu fronste diep als Carlo haar ontvangst beantwoordde met een zucht. Meende hij dit nu serieus? Klaar om furieus te reageren, balde ze haar vuisten omdat ze niet goed wist hoe ze moest omgaan met de teleurstelling en woede die ze voelde, niet omdat ze hem iets wou aandoen. Onverwachts stelde Carlo haar meteen gerust. Hij was niet kwaad op haar... Dat liet haar nog meer fronsen, onwetend over wat er dan wel aan de hand was.
Carlo stapte naar binnen door haar zacht achteruit te duwen aan haar schouder en haar daarna tegen zich aan te drukken. Lu legde automatisch haar armen om hem heen. Haar hoofd liet ze kort tegen zijn borstkas aan rusten, het stelde haar semi gerust. Echter maakte al haar woede en teleurstelling nu plaats voor bezorgdheid. Carlo nam haar gezicht in zijn handen waardoor ze hem met grote, vragende ogen aankeek.
Het voelde toch als een klap in haar gezicht. Het was haar eigen schuld dat ze weg moest, maar toch voelde ze zich verraden. Na het akkefietje met Brian had ze hen wel waardevolle informatie gegeven, dus ze snapte niet waarom dit nu moest gebeuren. Lu had zin om zich los te maken uit zijn grip om er gewoon vandoor te gaan. Immers had ze hier niets te zoeken nu ze ongewenst was, wat Carlo ook zou doen. Hij kon dit onmogelijk oplossen en zij had geen zin om op straat te staan zonder slaapplek.
"They will and you can't do shit. I can't believe this, you promised me," bracht Lu ontgoocheld uit.
Het was makkelijker om de schuld af te schuiven. Gelukkig hield hij haar nog beet aan haar schouders, want ze bewoog zich al ongemakkelijk alsof ze er elk moment vandoor kon gaan.
"I need to go, Carlo. I need to fix a place to sleep," zei ze nu gehaast.
Lu probeerde te verbergen hoe teleurgesteld ze was en dat ze de tranen al voelde opkomen. Dit verklaarde waarom alles zo goed ging. Het was gewoon onmogelijk dat haar leven eens goed zou verlopen en al helemaal onmogelijk dat iemand als hem ooit echt voor iemand als haar zou vallen.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Carlo had wel verwacht dat ze boos zou worden, zeker nadat hij had beloofd het op te lossen. Het liet hem haast schuldig voelen dat hij had gefaald, ook al was het Lu haar agressie dat in de eerste instantie voor dit probleem had gezorgd. Toch was hij verstandig genoeg om daar niet op in te gaan.
”I know,” zei hij enkel. De kans was nihil dat er nog een andere beslissing werd genomen, maar hij moest het proberen. Zijn laatste optie was om haar zelf in huis te nemen, maar omdat het zijn baan in gevaar bracht en hij Lu niet wilde beangstigen met het idee dat hij andere bedoelingen had, liet hij die optie nog even achterwege. Maar hij twijfelde er niet aan het te doen als er geen andere keuze was. Lu op straat laten of haar zelf een plek laten zoeken zat er gewoon niet in.
“No, absolutely not,” zei hij daarom beslist. “You’re not going out there on your own, it’s not safe.” Hij sloot haar opnieuw dichter in zijn armen, omdat hij merkte dat ze probeerde weg te raken. Hij liet het zich niet nog een keer gebeuren dat ze wegliep, omdat hij deze keer dan niet zou weten waar ze heen was.
”Stay here tonight Lu, stay with me. I promised to keep you safe and I meant it. That doesn’t end here, not even if they kick you out.” Hij zou er niet van kunnen slapen als hij niet wist of ze veilig was. Hell, hij zou het zichzelf niet vergeven als ze daardoor dieper in de problemen raakte.

@Rave

Account verwijderd

schreef:
"Well, I kinda should. I'm going out there on my own anyway," zuchtte Lu gefrustreerd, maar vergat opnieuw haar frustraties grotendeels wanneer Carlo haar opnieuw dicht tegen zich aantrok.
Lu haalde diep adem en sloot haar. Haar armen sloeg ze opnieuw rond hem heen zodat ze heel even zo kon blijven staan. Had ze zich gewoon ingehouden, dan had ze dit probleem nu niet. Het liefst van al verdween ze nu gewoon, weg van alle problemen. Al zou dat ook betekenen dat Carlo verdween en dat was net hetgeen wat ze niet wou.
"I'll stay tonight," zei Lu zacht terwijl ze haar ogen opsloeg naar hem, nog veilig verborgen in zijn armen."It sucks," fluisterde ze tegen Carlo terwijl ze zich nog dichter tegen hem aan drukte, bang dat ze hem anders zou verliezen.
Het was moeilijk om zijn woorden naar waarde in te schatten. Zou hij zijn belofte echt houden? Want het leek haast onhaalbaar. Bovendien had hij geen enkele verplichting tegenover haar. Ze hadden geen relatie, ze hadden zelfs nog niet eens gekust. Er waren tientallen mannen die zoveel meer met haar gedaan hadden waarvoor ze nog niet betekende. Dus waarom zou ze dan voor hem wel een verschil maken?

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Carlo vond het vervelend dat er niet meer was wat hij voor haar kon doen. Zijn verantwoordelijkheidsgevoel voor haar was groter dan het zou moeten zijn, maar hij kon er niks aan doen. Hij kon het gewoon niet laten gebeuren dat ze op straat kwam te staan, maar jammer genoeg was er vrij weinig wat hij kon doen als ze zelf besloot om weg te gaan.
Net daarom glimlachte hij even opgelucht eenmaal ze zei vanavond wel te blijven. Dan zou hij tenminste kunnen slapen met een gerust hart. ''I know. We'll figure it out,'' zei hij tegen Lu, terwijl hij even in haar bruine ogen keek. Ze twijfelde aan zijn woorden, hij zag het. Dat was logisch, ze was het niet gewend dat mensen zover voor haar gingen, zoveel voor haar deden. Zijn duim streek even over haar wang, waarna hij voorzichtig een kus op haar voorhoofd gaf. ''Come.'' Hij liet haar met moeite los en pakte haar hand om haar mee te nemen naar de woonkamer. Ze konden niet de hele avond in de hal blijven staan en nu moesten ze het nieuws nog aan Metin en Jessica vertellen. Jammer genoeg zou Metin hem niet kunnen helpen, waarschijnlijk zou hij het niet eens erg vinden wanneer Lu weg was, die twee hadden al genoeg irritaties aan elkaar.

@Rave

Account verwijderd

schreef:
Lu lag 's avonds in bed te piekeren. Metin was vertrokken, op wacht in de straat of naar huis, het kon haar weinig schelen. Jess lag ondertussen safe and sound te slapen, ze kon haar rustige ademhaling horen tot op de gang. Het stoorde haar, dat zij de enige in huis was die hier slapeloos lag. Het was gewoon een hel om niet te weten waar ze morgen zou belanden. Twee dagen had ze, dan moest ze vetrekken. Valentina was er niet meer, hun vroegere onderkomen was dus ook geen optie. Haar ouders al zeker niet. Daar stopte het dan ook op vlak van familie. De enige persoon van wie ze nog iets tegoed had, was Leo. Of Carlo. De laatste persoon was het dichtste bij.
Lu sloop uit haar bed. Eerst nam ze een tussenstop aan haar kast om haar nieuwe set lingerie aan te trekken. Het te grote shirt uit de collectie van werkkledij van de rechercheurs, gooide ze er overheen. Zo direct wilde ze nu ook niet zijn. Stilletjes sloop ze op de gang om daarna Carlo's kamer in te glippen. De avond was rustig verlopen, maar veel was er verder niet besproken over haar lot. Daarom ging ze nu antwoorden halen. Op haar manier natuurlijk.
"Carlo," zei ze zacht terwijl ze onder de dekens gleed. "I can't sleep, you said I could wake you," fluisterde ze terwijl ze wel hevig aan zijn schouders schudde.
Hoe dan ook zou ze hier toch mee eindigen, met haar lichaam in de strijd te gooien. Of het nu bij Leo was of bij Carlo, er was geen ontkomen aan. Dit was het enige waar ze goed in was en het enige wat ze kende. Carlo was dan veruit de leuke optie. Lu smachtte wel naar genegenheid en intimiteit, zeker met hem, maar nog niet op die manier. Het liefst kroop ze nu in zijn armen om gewoon rustig te kunnen slapen, echter was dat geen optie meer nu, ze moest zichzelf verder pushen dan onschuldige aanrakingen wilde ze binnenkort veilig bij hem thuis in bed kunnen slapen.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Het had een poos geduurd voordat Carlo in slaap was gevallen. Zijn hersenen maakten nog steeds overuren, hij ging alle opties bij langs die Lu nog had, maar het waren er niet veel. De kans was groot dat haar in huis nemen de enige optie was. Met die gedachte was hij in slaap gevallen, om het midden van de nacht wakker geschud te worden.
Hij was direct klaarwakker en schoot overeind, ervan uitgaande dat er iets ernstigs was. ''What's wrong?,'' vroeg hij haar met een bonkend hart, zijn wenkbrauwen fronsend. Hij was direct ongerust dat er iets ernstigs was, totdat hij realiseerde dat Lu onder zijn lakens was gekropen, minimaal gekleed. Dat nam de bezorgdheid iets weg, maar zijn hart ging ongecontroleerd nog steeds razend tekeer. Misschien was het de gedachte dat Lu halfnaakt in zijn bed zat wat hem zo van zijn stuk bracht, en het was niet de eerste keer.
''Lu, what are you doing?,'' fluisterde hij op dwingende toon, al wist hij heel goed waar ze mee bezig was. Hij begreep alleen niet waarom nu, waarom hier.

@Rave

Account verwijderd

schreef:
Lu liet zich op de matras neervallen wanneer Carlo overeind schoot. Ze lag daar te glimlachen naar hem met een onschuldige blik.
“Nothing wrong. You said I could wake you if I do it gently, which I did,” zei ze onschuldig.
Zijn volgende vraag, klonk dwingender. Het was een goede vraag ook. Wat deed ze hier in godsnaam? Haar handen liet ze even onder de dekens glijden, waar ze met de zoom van het shirt speelde. Daarop ging ze eerlijk antwoorden met een stuk van de waarheid verzwegen. Carlo hoefde niet te weten dat ze voorlopig enkel met hem naar bed wou omdat ze een plek nodig had om te slapen.
Het liefst van al had ze eens een normale relatie aangegaan met iemand. Carlo leek daar geknipt voor. Nu dansten ze nog rond elkaar, steeds het cruciale moment ontwijkend. Zo hoorde het ook, dichter naar elkaar toe groeien. En toch stond Lu nu op het punt om alles te vergooien en de laatste brug te overschrijden waarover ze niet terug kon.
“I just. I couldn’t sleep,” herhaalde Lu als excuus terwijl ze haar handen weer tevoorschijn toverde om die langs zijn borst te laten strijken. Terwijl ze minutieus de lijnen van zijn spieren volgde met haar vingertoppen, richtte ze ook haar volledige aandacht erop.
“And you wanted me to stay… So I came here instead of wandering off.”
Lu keek terug op naar Carlo met haar grote, bruine ogen die glansden in het vage straat licht dat door de gordijnen drong. Haar keel werd droog en het leek alsof er een bom aan kriebels in haar buik ontplofte nu ze opnieuw zo dicht tegen elkaar aan lagen. Keer op keer overviel het haar. Het liet haar warm aanvoelen vanbinnen wat zo hard gloeide dat ze het op slag snikheet kreeg ondanks de weinige kleren die ze aanhad.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:

Haar bevestiging dat er niks aan de hand was, deed hem even opgelucht ademhalen, en ontspande weer gedeeltelijk waarna hij weer op zijn rug ging liggen. Toch begreep Carlo niet waarom ze dan hier was.
Zijn adem stokte in zijn keel toen hij haar vingers vlinderlicht over zijn lichaam voelde strijken. Ergens wilde hij niet dat ze stopte, maar hij wist dat dit gewoon niet kon.
Hij greep haar hand zodat ze niet verder kon en draaide zich toen op zijn zij, zodat hij haar kon aankijken. ''Why are you in my bed, Lu? Didn't you rather date first?'' Haar ogen sprankelden in het gedimde licht dat door de gordijnen scheen, en hij moest zijn best doen om zich te bedwingen. Toch wist hij dat er een onderliggende reden moest zijn waarom ze hiermee bezig was. Hij was nou eenmaal op de hoogte van haar verleden, en ging er daarom niet vanuit dat ze nu met hem naar bed wou omdat ze dat zelf echt wou. Zelfs als dat zo was, kon hij het nu gewoon niet laten gebeuren. Het bracht zijn werk in gevaar. Dat ze in zijn bed lag was al genoeg om zijn baan te verliezen.

@Rave

Account verwijderd

schreef:
Lu haar actie werd gestaakt door Carlo, wat haar op haar lip deed bijten. Hij was niet de eerste die eerst weigerachtig tegenover haar stond, maar dan alsnog toehapte. Ze lag ondertussen al zo dicht dat ze haar hoofd op zijn kussen kon laten rusten. Haar blote benen lagen al tegen de zijne aan.“Changed my mind. I can’t think about anything else but you anyway,” gaf Lu toe.Dat was niet gelogen. Lu sloeg haar blik neer. Haar duim wreef over de rug van zijn hand, grotendeels om zichzelf af te leiden van wat ze net opgebiecht had. Het wisselde wel af, naast Carlo dacht ze ook aan Valentina, Jakub, anderen, maar dat waren geen fijne gedachten dus die verdrong ze. Als ze aan Carlo dacht daarentegen, voelde ze zich warmer, lichter, fijner. Alles aan hem stelde haar gerust. Daarom kon dit geen kwaad, het was al enigszins anders dan met iedereen voorheen.Bang dat als ze hem verder nog liet spreken, hij de kans zou krijgen om zich te bedenken, keek ze op om vlinderlicht haar lippen tegen de zijne te drukken. Dan had ze op zijn minst al die zekerheid.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Carlo keek Lu onderzoekend aan. Haar woorden lieten zijn hoofd tollen, in combinatie met haar aanrakingen. Toch wist hij bij zijn verstand te blijven, naast dat dit absoluut niet oké was, kon het gewoon niet waar zijn dat Lu dit uit zichzelf deed omdat ze het wou. In haar wereld werd seks gebruikt op een andere manier dan voor de liefde en genegenheid.Hij trok zijn hand terug, maar zodra hun blikken kruisden boog Lu zich onverwachts naar hem toe om zachtjes zijn lippen te kussen. Voor een moment werd hij overvallen en liet hij haar gaan, maar zijn geweten schreeuwde nog steeds heel hard dit niet te doen.
Daarom legde hij zijn hand op haar wang, en trok zich daarna terug. “We’re not doing this, Lu.” Om zijn woorden kracht bij te leggen, liet hij haar los en rolde op zijn rug, een stukje verder verwijderd dan net. Het was verstandig om haar volledig weg te sturen uit zijn kamer, maar hij wist niet hoe zonder haar te kwetsen. Hij zuchtte zachtjes. Hij had haar al veel te ver toegelaten in zijn hart wat elke beslissing zwaarder maakte. Diep van binnen wist hij dat hij haar wou, maar niet op deze manier.
“If you don’t want to tell me what’s really going on, you should go back to your room,” zei hij uiteindelijk. Hij wilde er voor haar zijn, maar seks zou haar problemen niet oplossen. Zover was hij nou wel.

@Rave

Account verwijderd

schreef:
Lu voelde heel even hoe Carlo zacht zijn hand op haar wang legde waardoor ze de wereld rondom haar volledig vergat. Helaas was het van korte duur want hij trok zich terug en rolde van haar weg. Lu werd zelden afgewezen, dus het gevoel dat hij naliet was nieuw. Ergens was ze verbaasd, maar tegelijk ook niet. Alsnog stelde het haar teleur, want ze had gehoopt dat hij haar problemen weg zou helpen en dit leek nu niet te gebeuren.Omdat Carlo haar een ultimatum stelde, koos ze voor de makkelijke weg. Er was geen goede manier om te zeggen dat ze in zijn bed lag omdat ze hoopte dat hij haar in huis nam. Het kwam gewoon te vroeg, want ze genoot van zijn aanrakingen, maar niet nu al op die manier die ze impliceerde."Sorry," mompelde Lu terwijl ze opstond.Nu betrok ze hem steeds meer in al haar problemen terwijl Carlo dat niet verdiende. Lu haastte zich terug naar haar kamer waar ze wat spullen bijeen raapte. Nu pas voelde ze zich beschaamd en gegeneerd voor wat ze geprobeerd had, wat hopeloos gefaald had. Toch had ze het niet zien aankomen, de manier hoe naar haar keek en haar aanraakte had haar laten geloven dat hij op zijn minst interesse had. Ze hees zich in haar jeansbroek en gooide een truitje over haar hoofd. Dan maar plan B. Ondertussen had ze een druk op haar borst die ze probeerde te negeren, nu had ze geen tijd om te panikeren.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld