Rye schreef:
Dayla knikte. 'Iemands dood op je geweten hebben en daarmee verder leven, dat vereist een hoop kracht van je,' zei ze. 'Niet iedereen kan dat.' Inmiddels was Dayla dan ook aan het gezicht van een lijk gewend. Alles om dát te voorkomen. Ze kon zich er amper meer wat van herinneren, maar wat ze wel wist, was dat ze verraadden was.